Rada Unii Europejskiej Bruksela, 3 lutego 2017 r. (OR. en) Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej

Transkrypt

1 Rada Unii Europejskiej Bruksela, 3 lutego 2017 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2017/0016 (NLE) 5918/17 CLIMA 24 ENV 100 MI 96 DEVGEN 18 ONU 22 WNIOSEK Od: Data otrzymania: 2 lutego 2017 r. Do: Nr dok. Kom.: Dotyczy: Sekretarz Generalny Komisji Europejskiej, podpisał dyrektor Jordi AYET PUIGARNAU Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej COM(2017) 51 final Wniosek dotyczący DECYZJI RADY w sprawie zawarcia porozumienia przyjętego w Kigali dotyczącego poprawek do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową Delegacje otrzymują w załączeniu dokument COM(2017) 51 final. Zał.: COM(2017) 51 final 5918/17 mg DGE 1B PL

2 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2017) 51 final 2017/0016 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia porozumienia przyjętego w Kigali dotyczącego poprawek do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową PL PL

3 UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Przyczyny i cele wniosku Wniosek dotyczy przyjęcia, na mocy art. 218 ust. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, poprawek z Kigali do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową. Unia Europejska zatwierdziła Konwencję wiedeńską o ochronie warstwy ozonowej, protokół montrealski oraz cztery wcześniejsze zbiory poprawek do protokołu 1. Na 28. spotkaniu stron protokołu montrealskiego, które odbyło się w dniach października 2016 r. w Kigali, Rwanda, przyjęto tekst poprawek, w którym do środków kontroli w protokole montrealskim dodano stopniowe zmniejszenie zużycia i produkcji wodorofluorowęglowodorów (HFC), aby ograniczyć wpływ tych substancji na zmianę klimatu. Jako że te gazy cieplarniane nie powodują zubożania warstwy ozonowej, zaczęto je stosować, aby zastąpić substancje zubożające warstwę ozonową, które są stopniowo wycofywane na podstawie protokołu montrealskiego. Poprawki z Kigali wejdą w życie dnia 1 stycznia 2019 r., jeżeli co najmniej 20 stron protokołu złoży instrumenty ratyfikacji. Aby podkreślić zaangażowanie Unii Europejskiej na rzecz poprawek oraz zachęcić kraje rozwijające się do podjęcia szybkich działań, należy jednak przewidzieć wczesne zatwierdzenie poprawek. Ma to również związek z tym, że inne ważne strony protokołu zamierzają je możliwie najszybciej ratyfikować. Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki W rozporządzeniu (UE) nr 517/2014 w sprawie fluorowanych gazów cieplarnianych Unia Europejska już w 2014 r. wprowadziła przepisy o wycofaniu HFC, które teraz uzgodniono na podstawie protokołu montrealskiego na szczeblu międzynarodowym. Wycofanie tych gazów w UE rozpoczęto w 2015 r. od zamrożenia ilości dozwolonych gazów, a zmniejszanie rozpoczęto w 2016 r. Mechanizmy egzekwowania przepisów zapewniają przestrzeganie przez Unię Europejską obowiązków wynikających z protokołu montrealskiego do 2030 r., w którym zakończy się ostatni etap zmniejszania zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem. Harmonogram zmniejszania po 2030 r. zostanie określony na podstawie wyników przeglądu, który rozpocznie się w 2022 r. zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 517/ /690/EWG: decyzja Rady z dnia 12 grudnia 1991 r. dotycząca zawarcia poprawek do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, przyjętych w czerwcu 1990 r. w Londynie przez strony Protokołu, Dz.U. L 377 z , s /68/WE: decyzja Rady z dnia 2 grudnia 1993 r. dotycząca zawarcia poprawek do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, Dz.U. L 33 z , s /646/WE: decyzja Rady z dnia 17 października 2000 r. dotycząca zawarcia zmiany do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, Dz.U. L 272 z , s /215/WE: decyzja Rady z dnia 4 marca 2002 r. dotycząca zawarcia czwartej zmiany do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, Dz.U. L 72 z , s. 18. PL 2 PL

4 Spójność z innymi politykami Unii Ramy polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 dla UE wyznaczają ambitny cel, który polega na zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych w całej gospodarce o co najmniej 40 % do 2030 r., a także cele dotyczące energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej. Wdrożenie ram polityki klimatyczno-energetycznej do 2030 r. jest priorytetem w kontekście porozumienia paryskiego. Jako że uznano, że dowolna technologia, która ma zastąpić HFC na potrzeby realizacji celów poprawek z Kigali, musi być co najmniej tak efektywna energetycznie, jak zastępowana technologia, przewidywane wycofanie HFC jest spójne z polityką energetyczną. Ponadto oczekuje się, że przeprojektowanie układów chłodzenia i klimatyzacji, które wynika z konieczności wymiany czynników chłodniczych, spowoduje znaczną poprawę efektywności energetycznej, a przez to korzystnie wpłynie na realizację celów. 2. PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ Podstawą wniosku jest art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 TFUE. W art. 218 TFUE ustanowiono procedurę negocjowania i zawierania porozumień pomiędzy Unią a państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi. W szczególności, w myśl jego ust. 6, Rada, na wniosek Komisji pełniącej rolę negocjatora, przyjmuje decyzję upoważniającą do zawarcia porozumienia w imieniu Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 191 i art. 192 ust. 1 TFUE Unia Europejska przyczynia się do osiągnięcia m.in. następujących celów: zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego; promowania na płaszczyźnie międzynarodowej środków zmierzających do rozwiązywania regionalnych lub światowych problemów w dziedzinie środowiska naturalnego, w szczególności przeciwdziałania zmianie klimatu. Przewidywane wycofanie HFC jest realizowane na podstawie rozporządzenia (UE) nr 517/2014, które zostanie poddane przeglądowi na późniejszym etapie, aby zapewnić zgodność z poprawkami z Kigali po 2030 r. Można go dokonać jedynie przy zastosowaniu unijnego procesu legislacyjnego. Do 2030 r., czyli do ostatniego roku objętego w rozporządzeniu etapem zmniejszania, harmonogram wycofywania jest bardziej rygorystyczny niż planowane środki kontroli na mocy protokołu montrealskiego. Przeprowadzono pełną ocenę skutków. Na tym etapie nie przewiduje się wprowadzenia w rozporządzeniu zmian, które mogą mieć wpływ na przedsiębiorstwa. PL 3 PL

5 2017/0016 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia porozumienia przyjętego w Kigali dotyczącego poprawek do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a), uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Na 28. spotkaniu stron protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową 2 ( protokół montrealski ), które odbyło się w dniach października 2016 r. w Kigali, Rwanda, przyjęto tekst poprawek do protokołu ( poprawki z Kigali ), w którym do środków kontroli w protokole montrealskim dodano stopniowe zmniejszenie zużycia i produkcji wodorofluorowęglowodorów. (2) Stopniowe zmniejszenie zużycia i produkcji wodorofluorowęglowodorów jest konieczne, aby zredukować wpływ tych substancji na zmianę klimatu oraz zapobiec ich nieograniczonemu wprowadzaniu do użytku, zwłaszcza w krajach rozwijających się. (3) Poprawki z Kigali stanowią niezbędny wkład w realizację celu porozumienia paryskiego, który polega na utrzymaniu światowego wzrostu temperatury znacznie poniżej 2 C w stosunku do poziomu sprzed epoki przemysłowej oraz do kontynuowania wysiłków na rzecz utrzymania tego wzrostu na poziomie 1,5 C w stosunku do poziomu sprzed epoki przemysłowej. (4) Poprawki z Kigali należy zatwierdzić w imieniu Unii, 2 Dz.U. L 297 z , s. 21. PL 4 PL

6 PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii poprawki do Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, przyjęte w Kigali dnia 15 października 2016 r. Treść poprawek załączono do niniejszej decyzji. Artykuł 2 Przewodniczący Rady wyznacza osobę lub osoby upoważnione do złożenia u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych, w imieniu Unii Europejskiej, instrumentu zatwierdzenia przewidzianego w art. 13 ust. 1 i art. 20 Konwencji wiedeńskiej o ochronie warstwy ozonowej 3 w celu wyrażenia zgody Unii na związanie się postanowieniami porozumienia. Artykuł 3 Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej przyjęciu. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Rady Przewodniczący 3 Dz.U. L 297 z , s. 8. PL 5 PL