Rada Unii Europejskiej Bruksela, 28 lutego 2017 r. (OR. en) Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej

Transkrypt

1 Rada Unii Europejskiej Bruksela, 28 lutego 2017 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2017/0049 (NLE) 6795/17 UD 55 CORDROGUE 31 WNIOSEK Od: Data otrzymania: 28 lutego 2017 r. Do: Nr dok. Kom.: Dotyczy: Sekretarz Generalny Komisji Europejskiej, podpisał dyrektor Jordi AYET PUIGARNAU Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej COM(2017) 119 final Wniosek dotyczący DECYZJI RADY w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej podczas sześćdziesiątej sesji Komisji ds. Środków Odurzających w sprawie umieszczenia w wykazie substancji wymienionych w tabeli I załączonej do Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi Delegacje otrzymują w załączeniu dokument COM(2017) 119 final. Zał.: COM(2017) 119 final 6795/17 mf DG G 3 B PL

2 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2017) 119 final 2017/0049 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej podczas sześćdziesiątej sesji Komisji ds. Środków Odurzających w sprawie umieszczenia w wykazie substancji wymienionych w tabeli I załączonej do Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi PL PL

3 UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Przyczyny i cele wniosku Komisja ds. Środków Odurzających na podstawie zaleceń Międzynarodowego Organu Kontroli Środków Odurzających regularnie zmienia wykaz substancji załączanych do Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z 1988 r. (konwencja ONZ z 1988 r.). UE jest stroną konwencji ONZ z 1988 r. w odniesieniu do kwestii, które są przedmiotem art. 12 konwencji 1. Art. 12 odnosi się do substancji, które są często wykorzystywane do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych ( prekursory narkotyków ). Komisja ds. Środków Odurzających działa przy Radzie Gospodarczo-Społecznej (ECOSOC) Narodów Zjednoczonych, a jej funkcje i uprawnienia określono m.in. w konwencji ONZ z 1988 r. Członkami tej komisji są 53 państwa członkowskie ONZ wybierane przez ECOSOC. Prawo głosu ma obecnie 12 państw członkowskich wchodzących w skład komisji 2. Unia ma w tej komisji status obserwatora. W dniu 1 lutego 2017 r. Międzynarodowy Organ Kontroli Środków Odurzających zalecił umieścić w tabeli I załączonej do konwencji ONZ z 1988 r. dwie substancje, a mianowicie 4- anilino-n-fenetylopiperydynę (ANPP) i N-fenetylo-4-piperydon (NPP). Zmiany w tabelach załączonych do konwencji ONZ z 1988 r. mają bezpośredni wpływ na zakres stosowania prawa Unii w obszarze kontroli prekursorów narkotyków, gdyż substancje umieszczane w tabelach załączonych do konwencji ONZ z 1988 r. należy włączyć do prawa Unii 3. W celu zapewnienia tego Komisję uprawniono do przyjęcia aktów delegowanych. Państwa członkowskie powinny koniecznie przygotować się, przez ustalenie wspólnego stanowiska w Radzie, do posiedzenia Komisji ds. Środków Odurzających, podczas którego komisja ta zdecyduje o umieszczeniu konkretnych substancji w wykazach. Ze względu na ograniczenia związane ze statusem obserwatora, jaki posiada Unia, wspólne stanowisko powinno zostać przedstawione przez państwa członkowskie będące aktualnie członkami Komisji ds. Środków Odurzających, działające wspólnie w interesie Unii w obrębie tej komisji. Unia, która w Komisji ds. Środków Odurzających ma jedynie status obserwatora, nie ma w niej prawa głosu Decyzja Rady z dnia 22 października 1990 r. dotycząca podpisania w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z 1988 r. Austria, Belgia, Chorwacja, Republika Czeska, Francja, Hiszpania, Niderlandy, Niemcy, Słowacja, Węgry, Włochy i Zjednoczone Królestwo. ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 111/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. określające zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Unią a państwami trzecimi (Dz.U. L 22 z , s. 1) i ROZPORZĄDZENIE (WE) nr 273/2004 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych (Dz.U. L 47 z , s. 1). PL 2 PL

4 W związku z powyższym Komisja proponuje stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej podczas sześćdziesiątej sesji Komisji ds. Środków Odurzających, która ma odbyć się w Wiedniu w dniach marca 2017 r. i dotyczyć umieszczenia konkretnych substancji w wykazach załączonych do konwencji ONZ z 1988 r. 2. PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ Podstawa prawna Podstawę prawną niniejszego wniosku stanowi art. 207 w związku z art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Umieszczanie prekursorów w wykazach w celu monitorowania handlu tymi substancjami jest kwestią wchodzącą w zakres wspólnej polityki handlowej, a art. 207 ust. 3 TFUE stanowi, że jeżeli istnieje potrzeba wynegocjowania i zawarcia umów z jednym lub większą liczbą państw trzecich lub organizacji międzynarodowych, stosuje się artykuł 218, z zastrzeżeniem postanowień szczególnych niniejszego artykułu. Art. 218 ust. 9 TFUE ma zastosowanie niezależnie od tego, czy Unia jest członkiem odnośnego organu, czy stroną danego porozumienia. Komisja ds. Środków Odurzających jest organem utworzonym przez umowę w rozumieniu wspomnianego artykułu, ponieważ jest to organ, któremu powierzono konkretne zadania na mocy konwencji ONZ z 1988 r. Decyzje tej komisji o umieszczeniu substancji w wykazie są aktami mającymi skutki prawne w rozumieniu art. 218 ust. 9 TFUE. Zgodnie z konwencją ONZ z 1988 r. decyzje Komisji ds. Środków Odurzających stają się wiążące, chyba że jedna ze stron przedłoży daną decyzję do rewizji przez ECOSOC w obowiązującym terminie 4. Decyzje ECOSOC w tej sprawie są ostateczne. Pomocniczość Nie dotyczy. Proporcjonalność Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności i nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia jego celów, ponieważ dotyczy on tych nowych prekursorów narkotyków, które budzą obawy w UE. Wybór instrumentu Zastosowanie decyzji Rady jest wymagane na podstawie art. 218 ust. 9 TFUE w celu ustalenia stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii w organie utworzonym przez umowę międzynarodową. 4 Art. 12 ust. 7 konwencji ONZ z 1988 r. PL 3 PL

5 2017/0049 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej podczas sześćdziesiątej sesji Komisji ds. Środków Odurzających w sprawie umieszczenia w wykazie substancji wymienionych w tabeli I załączonej do Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207, w związku z art. 218 ust. 9, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Konwencja Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z 1988 r. (zwana dalej konwencją ) została zawarta przez Unię decyzją Rady 90/611/EWG 5 i weszła w życie z dniem 11 listopada 1990 r. (2) Zgodnie z art. 12 ust. 2 7 konwencji substancje mogą być umieszczane w tabelach załączonych do konwencji, w których wymienione są prekursory narkotyków. (3) Podczas swej sześćdziesiątej sesji w dniach marca 2017 r. w Wiedniu Komisja ds. Środków Odurzających powinna podjąć decyzję o dodaniu dwóch nowych substancji do tabeli I załączonej do konwencji. (4) Unia ma status obserwatora w Komisji ds. Środków Odurzających, w której członkami z prawem głosu jest obecnie 12 państw członkowskich Unii. Ze względu na fakt, że decyzje w sprawie umieszczenia nowych substancji w tabeli I załączonej do konwencji wchodzą w zakres wyłącznej kompetencji Unii, konieczne jest, aby Rada upoważniła państwa członkowskie do wyrażania stanowiska Unii w sprawie umieszczenia tych substancji w wykazie substancji wymienionych w tabeli I załączonej do konwencji. (5) Zgodnie z oceną Międzynarodowego Organu Kontroli Środków Odurzających, dwie substancje, 4-anilino-N-fenetylopiperydyna (ANPP) i N-fenetylo-4-piperydon (NPP) są często wykorzystywane w nielegalnej produkcji fentanylu i bardzo dobrze nadają się do nielegalnej produkcji fentanylu i różnych analogów fentanylu, które są bardzo silnymi syntetycznymi opioidowymi lekami przeciwbólowymi. Istnieją dowody na to, że 5 Decyzja Rady z dnia 22 października 1990 r. dotycząca podpisania w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi (Dz.U. L 326 z , s. 56). PL 4 PL

6 wielkość i zakres nielegalnej produkcji fentanylu i jego analogów stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego i stwarza problemy społeczne, co uzasadnia objęcie tych substancji kontrolą międzynarodową. (6) W związku z tym, w dniu 1 lutego 2017 r., Międzynarodowy Organ Kontroli Środków Odurzających zalecił Komisji ds. Środków Odurzających umieścić ANPP i NPP w tabeli I załączonej do konwencji. (7) Nielegalnie produkowany fentanyl i jego analogi spowodowały w niektórych państwach członkowskich znaczne problemy w zakresie zdrowia publicznego i problemy społeczne. (8) W związku z tym państwa członkowskie Unii powinny zająć stanowisko w Komisji ds. Środków Odurzających w celu umieszczenia ANPP i NPP w tabeli I załączonej do konwencji, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii przez państwa członkowskie podczas sześćdziesiątej sesji Komisji ds. Środków Odurzających w dniach marca 2017 r., jest następujące: 4-anilino-N-fenetylopiperydyna i N-fenetylo-4-piperydon mają zostać włączone do tabeli I załączonej do konwencji. Stanowisko to ma zostać wyrażone przez państwa członkowskie będące członkami Komisji ds. Środków Odurzających, działające wspólnie. Artykuł 2 Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Rady Przewodniczący PL 5 PL