Prof. dr hab. n. med. Jarosław Deszczyński Warszawa 15. 02. 2018 Konsultant Wojewódzki ds. Ortopedii i Traumatologii Narządów Ruchu woj. mazowieckiego Sz. Pan Zdzisław Sipiera Wojewoda Mazowiecki poprzez: Sz. Pan Jarosław Chmielewski Dyrektor Wydziału Zdrowia Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego Plac Bankowy 3/5 00-950 Warszawa Sprawozdanie z działalności Konsultanta ds. ortopedii i traumatologii woj. mazowieckiego w okresie 01. 01. 2017-01. 01. 2018. Znaczącą część pracy Konsultanta w roku 2017 tak jak to miało miejsce w roku 2016 poświęcona była wydawaniu opinii, na prośbę Rzecznika Praw Pacjenta, Woj. Komisji do Zdarzeń Niepożądanych, Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej OIL oraz innych instytucji pozarządowych w sprawie prawidłowości postępowania lekarskiego, podjętego wobec pacjentów, których zdaniem przeprowadzone leczenie było nieprawidłowe. Wydano następujące opinie dla Rzecznika Praw Pacjenta: 1. Opinia dotycząca prawidłowości leczenia w Publicznym Szpitalu Klinicznym im. Prof. Adama Grucy CMKP Warszawa, Pana Krzysztofa Z., urodzonego Milanówek 15. 10. 1982r., z powodu pourazowej niestabilności stawu kolanowego lewego 2. Opinia dotycząca prawidłowości leczenia w Narodowym Instytucie Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie przy ulicy Spartańskiej 1 Pani Małgorzaty K. urodzonej 19. 07. 1948 r., leczonej chirurgicznie z powodu uporczywych, spoczynkowych bólów powodowanych artrozą stawu biodrowego prawego.
Wydano następujące opinie dla Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej OIL Warszawa: 1. Opinię dotycząca pana Rafała Grzegorza W. leczonego 18. 07. 2016 w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym Szpitala Bielańskiego 2. Opinie dotycząca leczenia pani Małgorzaty M. leczonej w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym Samodzielnego Publicznego Szpitala Zachodniego im. Jana Pawła II w Grodzisku Mazowieckim 3. Opinie dotycząca leczenia pani Anny W. leczonej z powodu wieloodłamowego złamania kości ramiennej. 4. Opinię dotycząca prawidłowości postepowania lekarskiego wobec pacjenta Pana Piotra B. leczonego w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym Szpitala w Mińsku Mazowieckim i w Samodzielnym Publicznym Szpitalu Klinicznym om. Prof. Grucy CMKP w Otwocku. Wydano następujące opinie dla Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej OIL W Łodzi: 1. Opinie dotycząca prawidłowości leczenia Pani Alicji W. przez lekarzy Izby przyjęć USK im. WAM CSW w Łodzi (Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Wojskowej Akademii Medycznej - Centralnego Szpitala Weteranów w Łodzi) 2. Opinię dotycząca prawidłowości leczenia Pani Grażyny S. leczonej przez lekarzy Izby Przyjęć i Poradni Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej z MCM im. K. Jonschera w Łodzi. Wydano następujące opinie dla Wojewódzkiej Komisji ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych w Warszawie: 1. Opinia dotycząca leczenia Pani Agnieszki Ł. W. w CMC w Warszawie z powodu urazu skrętnego stawu skokowego prawego w Samodzielnym Publicznym Specjalistycznym Szpitalu Zachodnim im. Jana Pawła II w Grodzisku Mazowieckim. 2. Opinię dotycząca Pana Marka O. przeciw Regionalnemu Szpitalowi Specjalistycznemu w Grudziądzu 3. Opinię dotycząca prawidłowości przeprowadzenia zabiegu operacyjnego u Pani Urszuli G. Wydano następujące opinie dla NFZ - dotyczące ciężko chorych dzieci z powodu wad wrodzonych narządu ruchu o podłożu genetycznym z wnioskiem o leczenia poza
granicami kraju w Paley Advanced Limb Lenghtening Institute, St. Mary,s Medical Center, 901 45th Street, Kimmel Building, West Palm Beach, FL 33407, Stany Zjednoczone Ameryki: 1. 26. 01. 2017 roku NFZ podjął ostateczną decyzję, w sprawie która była rozpatrywana w drugim półroczu 2016 roku, a dotyczyła Opinii dotyczącej małoletniego Macieja Ż. o przeprowadzeniu planowanego leczenia poza granicami kraju, dotyczącego leczenia operacyjnego LRS kończyny dolnej lewej z zastosowaniem procedury SuperHip2 (SH2) oraz Super Knee (SK). Decyzją nr 13/2017/LZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia stwierdzono, że nie zachodzą przesłanki do skierowania małoletniego Macieja Ż. do przeprowadzenia określonego we wniosku leczenia poza granicami kraju. 2. Kolejne opinie na prośbę NFZ (pierwszą w 2016 roku) dotyczące małoletniej Leny L. z rozpoznaniem rozwiniętego biodra szpotawego, obustronną dysplazją kręgowo przynasadową oraz obustronna dysplazją biodra. Dziecko wymaga przeprowadzenia obustronnej procedury (Paley Superhip) osteotomii, polegającej na wydłużeniu, odwróceniu koślawości ze stałym wewnętrznym unieruchomieniem oraz jednoczasowego zabiegu osteotomii miednicy celem lepszego pokrycia głowy kości udowej. 11. 01. 2017 otrzymałem pismo od Konsultanta krajowego Pana prof. Jarosław Czubaka poddające w wątpliwość leczenia wymienionych w piśmie do NFZ deformacji narządu ruchu, ze względu możliwości nawrotu deformacji większej od pierwotnej. W nawiązaniu do pisma NFZ z dnia 21. 02. 2017r. po raz kolejny wyraziłem moją opinie o potrzebie leczenia małoletniej Leny L. poza granicami kraju zaakceptowałem także możliwość operacji w kraju przez prof. M. Jóźwiaka, ale w obecności Pana dr Drora Paleya. 3. 15. 03. 2017 przesłałem do NFZ moje ostateczne stanowisko dotyczące procedowanej sprawy o leczenie poza granicami kraju małoletniej Mai B.. 4. Pozytywnie zaopiniowano wniosek prof. Stanisława Pomianowskiego o leczenie poza granicami kraju małoletniego Huberta J. i przekazano do dalszego procedowania w NFZ. Na podstawie pisma z NFZ z dnia 04. 05. 2017, dotyczącego procedowania leczenia poza granicami kraju małoletniego Huberta J. w dniu 08.05.2017r. przychyliłem się do decyzji Konsultantów Prof. dr habil. n. med. Leszka Romanowskiego i prof. dr habil. n. med. Jarosław Czubaka zawartych w piśmie o leczeniu małoletniego Huberta J. w ortopedycznym ośrodku w kraju w Szpitalu Ortopedycznym im. W. Degi w Poznaniu. W dniu 11.05. 2017 po otrzymaniu pisma
od lek. Med. Marleny Dąbrowskiej pełnomocniczki małoletniego Henryka J. w którym przekazuje odpowiedź dr Witolda Bielańskiego Dyrektora Szpitala im. W. Degi w Poznaniu, dotycząca według w/w dyrektora braku możliwości leczenia Huberta J. w Szpitalu w Poznaniu, w dniu 11.05. 2017 wystosowałem pismo do Centrali NFZ Wydziału Leczenia Planowanego za Granicą pismo weryfikujące przesłana do NFZ wcześniejszą opinię wnioskując za prof. Pomianowskim, mając dobro dziecka na uwadze, o leczenie Huberta J. poza granicami kraju, w ośrodku proponowanym przez Prof. Stanisława Pomianowskiego. Wysłano opinie do Okręgowego Sądu Lekarskiego w Warszawie: 1. Opinia w sprawie Pana Rafała Grzegorza W. dotycząca prawidłowości postępowania diagnostyczno-leczniczego u w/w chorego. 2. Opinię w sprawie skargi Pani Małgorzaty M., w której przekazałem moją odpowiedź na zadane pytanie dotyczące prawidłowości postępowania diagnostyczno-leczniczego u w/w chorej. 09.02.2017 w porozumieniu ze specjalistą ds. doskonalenia kadr medycznych Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego, uruchomiłem w sesji wiosennej 32 miejsca specjalizacyjne dla lekarzy po stażu. Dodatkowo Minister Zdrowia przyznał 18 miejsc rezydenckich na sesję wiosenna 2017. Protokół postępowania kwalifikacyjnego z dnia 31.03.2017: liczba miejsc szkoleniowych ogólna 50, w tym rezydenckich 18, pozarezydenckich 32. Liczba lekarzy zakwalifikowanych do odbywania szkolenia specjalizacyjnego z ortopedii i traumatologii narządu ruchu w ramach rezydentury 4, pozarezydenckich 0. 27. 04. 2017 zaakceptowałem podanie o przedłużenie rezydentury lekarz Małgorzaty D.-O.. Powodem przedłużenia były urlopy macierzyńskie w/w. 25. 05. 2017 r. zaopiniowałem pozytywnie wniosek prof. dr habil. n. med. Stanisława Pomianowskiego o zwiększenie miejsc specjalizacyjnych w prowadzonej przez Niego Klinice Chirurgii Urazowej narządu Ruchu i Ortopedii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Otwocku 30. 05. 2017 r. zaopiniowałem pozytywnie wniosek prof. dr habil. n. med. Jacka Kowalczewskiego o zwiększenie miejsc specjalizacyjnych w prowadzonej przez Niego Klinice Ortopedii i Reumoortopedii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Otwocku.
12. 06. 2017 w związku ze zmianą formy prawnej podmiotu leczniczego wydałem oświadczenie o spełnieniu przez Szpital Czerniakowski spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością warunków o których mowa w art. 19 f ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. 2017.125 tj. Z dnia 2017.01.19). 20. 07. 2017 w odpowiedzi na pismo Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie Wydział Zdrowia dotyczącego prośby o wnikliwą analizę podziału miejsc szkoleniowych w sesji jesiennej 2017, uwzględniając potrzeby zdrowotne mieszkańców województwa mazowieckiego zaproponowałem w piśmie z dnia 19. 07. 2017, 48 miejsc pozarezydenckich, motywując to również dochodzącymi do mnie sygnałami z ośrodków urazowo-ortopedycznych o niedoborach kadrowych zwłaszcza lekarzy podejmujących szkolenie z ortopedii i traumatologii narządu ruchu. Dodatkowo Minister Zdrowia przyznał 27 miejsc w trybie rezydentury. Protokół postępowania kwalifikacyjnego z dnia 10 października 2017: liczba miejsc szkoleniowych ogólna 75, w tym rezydenckich 27, pozarezydenckich 48. Liczba lekarzy zakwalifikowanych do odbywania szkolenia specjalizacyjnego z ortopedii i traumatologii narządu ruchu w ramach rezydentury 20, pozarezydenckich 1. 31.08.2016r. zaakceptowałem wniosek Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Płocku dotyczący wpisu na listę jednostek organizacyjnych, prowadzących szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie ortopedii i traumatologii narządu ruchu. W związku z wystąpieniem do Ministra Zdrowia, Zarządu Szpitala Centrum Medyczne Gamma Sp. z o.o., o pozwolenie na czynności polegające na pobierani od żywych dawców tkanki chrzęstnej w rozumieniu art. 36 ustawy z dnia 1 lipca 2005 roku o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz.U. z 2017 r. poz. 1000), wspólnie z prof. dr hab. n. med. Sławomirem Nazarewskim przeprowadziliśmy, w dniu 15. września 2017r., kontrolę w/w ośrodka pod kątem spełniania określonych w ustawie warunków na pobieranie od żywych dawców tkanki chrzęstnej i jej przechowywanie. Efektem kontroli był raport pokontrolny w 3 egzemplarzach przekazany do kontrolowanego podmiotu tj. Centrum medyczne Gamma Przychodnia Szpital-Rehabilitacja w Warszawie w którym stwierdzono, że w/w podmiot spełnia warunki określone w ustawie oraz jej aktach wykonawczych wymaganych do uzyskania pozwolenia Ministra Zdrowia na czynności polegające na pobieraniu od żywych dawców tkanki chrzęstnej i jej przechowywaniu. 25. września 2017 r. otrzymałem upoważnienie od Wojewody Mazowieckiego do przeprowadzenia kontroli w podmiocie leczniczym pod nazwą Szpital Praski p.w. Przemienienia Pańskiego Sp. z o.o. z siedziba: Al. Solidarności 67, 03-401 Warszawa. W
dniu 02. 10 2017 powiadomiłem Pana Andrzeja Golimont Prezesa Zarządu Szpitala Praskiego p.w. Przemienienia Pańskiego Sp. z o.o. o przeprowadzeniu takiej kontroli. Zakres kontroli obejmował ocenę realizacji szkolenia specjalizacyjnego w zakresie wynikającym z programu specjalizacji oraz spełnienia nadal przez jednostkę szkoląca warunków do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie ortopedii i traumatologii narządu ruchu. Protokół pokontrolny przekazałem do Dyrektora Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia Pana Jarosław Chmielewskiego. 15. 11. 2017 podpisałem wniosek o zmianę miejsca odbywania specjalizacji z innego województwa Panu lek med. Kamilowi K.. Podjęcie decyzji o zmianie miejsca specjalizacji i przeniesienie do województwa mazowieckiego powodowane było sprawami osobistymi. 27. 11. 2017 przedłużyłem umowę rezydencką Pani dr Małgorzacie Drwięga Ostaszewskiej do dnia 1. 03. 2018 (23 dni) z powodu sytuacji rodzinnej urodziła w czasie rezydentury dwoje dzieci. W związku z komunikatem Mazowieckiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 07. 06. 2016 dotyczącym obowiązywania rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20.10.2014 r, zmieniającego rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych w zakresie leczenia szpitalnego (Dz.U.2014.1441), które z dniem 1.07.2016 wprowadza na świadczeniodawców przedstawiania i potwierdzania liczby wykonanych świadczeń w zakresie ortopedii i traumatologii narządu ruchu roku wiele czasu w 2017 r. zajęła mi analiza przekazywanych do mnie przez ośrodki w celu potwierdzenia liczby wykonywanych endoprotezoplastyk stawu kolanowego, biodrowego i rewizji, które po moim potwierdzeniu oddziały ortopedii mazowieckich szpitali przekazywały do NFZ. I Ocena zabezpieczenia opieki zdrowotnej w reprezentowanej dziedzinie Lecznictwo szpitalne Dostępność do leczenia szpitalnego - operacyjnego znacznie się polepszyła w stosunku do roku 2016. Spowodowane to było uruchomieniem dodatkowych środków przez NFZ na procedury dotyczące endoprotezoplastyk stawów biodrowego i kolanowego, co w istotny sposób wpłynęło na zmniejszeniem kolejek operacyjnych a tym samym skrócenie czasu oczekiwania na endoprotezoplastykę stawów biodrowego i kolanowego. Pomimo poprawy w dostępności nadal jest bardzo duża rzesza pacjentów oczekujących na operacje ortopedyczne z zakresu małej ortopedii: zabiegi artroskopowe, chirurgia ręki, stopy. Nadal podtrzymuję tezę dotyczącą zwiększenia dostępności poprzez wprowadzeniu zakazu konkurencji i pracy lekarzy ortopedów w jednostkach publicznych do godziny 18 z przerwą na lancz lub pracy tylko w jednostkach prywatnych.
Łączenie tych dwóch form zatrudnienia nie wychodzi za dobrze, zwłaszcza w aspekcie opieki nad bardzo wymagającym dziś chorym i jego rodziną. Także należałoby przedyskutować i znaleźć rozwiązanie mające na celu okresowe sprawdzanie wiedzy specjalistów (np. co 5 lat) i jej weryfikacja dotycząca postępów medycyny w ortopedii i traumatologii. Także uważam, że powinno być zlikwidowane zatrudnianie lekarzy na kontraktach, ponieważ dezorganizuje to prace w oddziałach. Lekarze są zakontraktowani w kilku miejscach, gdzie operują, nie widząc następnie zoperowanego chorego przez następne kolejne dni, co może generować powikłania, jak wiemy bardzo kosztownymi dla oddziału i szpitala. Kolejnym minusem kontraktów lekarskich jest brak możliwości zatrzymania w oddziale rezydenta, który ukończył specjalizację i zdał egzamin specjalizacyjny. Generalnie jest za dużo oddziałów chirurgii urazowo-ortopedycznej niektóre, powinny być zlikwidowane pozostałe powinny być zoptymalizowane. Kadra z oddziałów zlikwidowanych powinna być przeniesiona do większych i nowocześniejszych placówek, z wydłużonym czasem pracy, co pozwoliłoby na lepsze wykorzystanie zaplecza operacyjnego, skutkujące zwiększeniem liczby zabiegów, a tym samym poprawą dostępności. Mamy zbyt mało specjalistów. Ich koncentracja w zoptymalizowanych jednostkach pozwoliłaby sprostać normom, które nakazuję opiekę specjalisty nad 5- ma chorymi. Taka forma pracy pozwoliłaby na lepsze wykorzystanie powstałych w wielu szpitalach nowoczesnych Bloków Operacyjnych, które mogłyby być bardziej racjonalnie wykorzystane oraz na poprawę opieki nad chorym przebywającym w szpitalu. Więcej czasu pracy w jednym miejscu skutkowałoby również zmniejszeniem zaległości rozbudowanej do granic absurdu administracji. Rozbudowana administracja przy braku w pełni wykwalifikowanych sekretarek medycznych, których rolę przejmują lekarze rezydenci, zabiera im czas, który mogliby poświęcić nauce, a nie wypełnianie szeregu pism administracyjnych. Ta sytuacja mogłaby ulec poprawie z chwilą otwarcia (tak jak to jest w niektórych krajach europejskich kierunku kształcenia tzw. physician asystent (PA) asystent lekarza. Kolejną sprawą bulwersująca środowisko pracy w szpitalach publicznych jest faworyzowanie szpitali prywatnych, które korzystając ze środków publicznych nie spełniają warunków ustawy co do np. posiadania Szpitalnych Oddziałów Ratunkowych i prowadzenia na tych SOR-ach 24 godzinnych dyżurów lekarskich. Co do diagnostyki jest ona na dobrym poziomie i coraz bardziej dostępna dla pacjentów. Niestety jest nadużywana przez lekarzy ortopedów, co wydłuża czas dostępu i
generuje niepotrzebne koszty. Analizując grupa zawodowa pielęgniarek na pewno jest niedofinansowana i jest ich zbyt mało zatrudnionych zwłaszcza w oddziałach urazowo-ortopedycznych, gdzie praca jest bardzo ciężka. Większość chorych niechodząca, wymagająca opieki (osoby zaawansowane wiekiem, ciężko chore internistycznie ze złamaniami kończyn). Lecznictwo ambulatoryjne Lecznictwo urazowo-ortopedyczne ambulatoryjne pęka w szwach Jest wiele przyczyn tego zjawiska brak lekarzy specjalistów decydujących się na pracę tylko w przychodni urazowo-ortopedycznej, co powoduje przyjmowanie przez ortopedę zbyt dużej liczby pacjentów podczas jego dnia pracy nadmiar przyjmowanych pacjentów prowadzi do niezadowolenia chorego z wizyty, wizyta jest powierzchowna i jest przyczyną skarg i błędów lekarskich utrudniony dostęp do specjalisty ortopedy powoduje wędrówkę pacjentów na SOR-y szpitalne, gdzie pracujący lekarze miast zajmować się procedurami ratującymi życie zajmują się bólem, trwającym od 2 tygodni, przysłowiowej pięty o godzinie drugiej nad ranem jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest rola lekarza rodzinnego, który powinien potrafić pomóc pacjentowi w podstawowych jednostkach chorobowych narządu ruchu, a nie od razu kierować go do specjalisty przy SOR-ach powinny powstać z prawdziwego zdarzenia gabinety zabiegowe z salą operacyjno-zabiegową na której ortopeda mógłby wykonać drobne zabiegi ortopedyczne jak: usunięcie drutów chirurgicznych generujących odczyn zapalny skóry, ganglion, zszyć ścięgno itp. Brak tego typu rozwiązań zwiększa kolejkę operacyjną chorych oczekujących na tego typu zabiegi w warunkach szpitalnych generując kolejne koszty szpitala. II Nadzór nad szkoleniem kadr medycznych Potrzeby szkoleniowe są wystarczające i nie wymagają istotnej korekty, raczej drobnego uzupełnienia przy współpracy z Konsultantem Krajowym i CMKP. Problemem raczej leży w stworzenie przez jednostkę, w której lekarz pracuje, możliwości jego uczestnictwa w licznych kursach, sympozjach i kongresach naukowych. Kolejnym problemem jest zmniejszające się zainteresowanie specjalizacją. Bardzo
duża liczba miejsc szkoleniowych w woj. mazowieckim i minimalna liczba chętnych do rozpoczęcia specjalizacji z ortopedii i traumatologii narządu ruchu. Przyczyny tego zjawiska są ogólnie znane i należy wdrożyć mechanizmy im zapobiegające. III Kontrola podmiotów wykonujących działalność leczniczą: W okresie sprawozdawczym konsultant 25. września 2017 r. otrzymał upoważnienie od Wojewody Mazowieckiego do przeprowadzenia kontroli w podmiocie leczniczym pod nazwą Szpital Praski p.w. Przemienienia Pańskiego Sp. z o.o. z siedziba: Al. Solidarności 67, 03-401 Warszawa. W dniu 02. 10 2017 powiadomił Pana Andrzeja Golimont Prezesa Zarządu Szpitala Praskiego p.w. Przemienienia Pańskiego Sp. z o.o. o przeprowadzeniu takiej kontroli. Zakres kontroli obejmował ocenę realizacji szkolenia specjalizacyjnego w zakresie wynikającym z programu specjalizacji oraz spełnienia nadal przez jednostkę szkoląca warunków do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie ortopedii i traumatologii narządu ruchu. Protokół pokontrolny przekazałem do Dyrektora Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia Pana Jarosław Chmielewskiego. IV udzielone opinie i konsultacje: zawarte są we wstępnej części sprawozdania. V. Prognozowanie potrzeb zdrowotnych populacji: Potrzeby zdrowotne związane z chirurgią urazowa i ortopedia populacji będą stale intensywnie rosły. Wydłuża się dzięki rozwojowi nauk medycznych długość życia, czego następstwem w populacji jest ubytek masy kostnej prowokujący złamania u osób zaawansowanych wiekiem. Dotychczas brak jest możliwości szeroko dostępnego farmakologicznego środka opóźniającego ten proces. Powoduje to narastanie problemów związanych z rozwojem choroby społecznej jaką jest osteoporoza (zrzeszotnienie kości), której następstwem są złamania niskoenergetyczne kosztujące budżet w skali kraju setki milionów złotych. Tępo narastania złamań na tle osteoporozy zwłaszcza bliższego końca kości udowej i zniszczeń, które one wywołują jest porównywalne z falą tsunami tsunami osteoporotycznego. Konieczne jest dofinansowanie oddziałów chirurgii urazowej, skierowane na ciężko chorych pacjentów (internistyczni, kardiologiczni, neurologiczni itp.) u których doszło do złamania niskoenergetycznego na tle osteoporozy. Konieczny jest rozwój geriatrii i budowanie oddziałów geriatrycznych, które będą współuczestniczyć w leczeniu tych chorych. Kolejnym wyzwaniem w ortopedii jest pomoc chorym cierpiącym z powodu choroby zwyrodnieniowej stawów, wymagających ich wymiany na sztuczne (endoprotezę)
Uważam, że nie powinno się łączyć pacjentów na jednej sali po urazach narządu ruchu z chorymi z chorobą zwyrodnieniowa stawów leżących w oddziale chirurgii urazowoortopedycznej. Podstawowym przeciwwskazaniem jest dochowanie zasad aseptyki. Chorzy kwalifikowani do zabiegu endoprotezoplastyki stawu powinni leżeć w bardzo czystych warunkach w istotny sposób ograniczających możliwość wystąpienia infekcji. Infekcja może skazać chorego na leczenie przez dalszą część życia, a wynik leczenia jest trudny do przewidzenia. Dlatego też chorzy do zabiegów planowych nie powinni leżeć na salach razem z chorymi, którzy trafiają do oddziałów z wypadków komunikacyjnych, często z otarciami skóry, otwartymi złamaniami, zanieczyszczeni uliczną florą bakteryjną. VI Podsumowanie ogólnej sytuacji w zakresie danej dziedziny medycyny, farmacji, pielęgniarstwa, innej dziedziny mającej zastosowanie w ochronie zdrowia na terenie województwa: Ogólna sytuacja w dziedzinie chirurgii urazowo-ortopedycznej nie jest zła. Jednakże w wielu aspektach nie jest także dobra dotyczy to: zbyt niskich nakładów finansowych na reprezentowaną przez konsultanta dziedzinę medycyny zbyt niska od dawna wycena procedur urazowych, a obecnie także procedur ortopedycznych związanych z endoprotezoplastyką stawów: biodrowych i kolanowych ( szpitalne oddziały urazowo-ortopedyczne zagrożone są narastaniem zadłużenia) małej liczby specjalistów (jeden specjalista powinien przypadać na 5 chorych w lecznictwie zamkniętym) brak z prawdziwego zdarzenia sekretarek medycznych, których funkcje przejmują rezydenci brak asystenta lekarza (w Polsce nie istnieje takie pojęcie i brak jest szkolenia w tym zakresie) brak z prawdziwego zdarzenia centrów urazowych (w Warszawie powinny być dwa 100 łóżkowe centra chirurgii urazowej po prawej i lewej stronie Wisły co by pozwoliło na zlikwidowanie części oddziałów urazowych w woj. Mazowieckim brak dostatecznej liczby wyspecjalizowanych ośrodków zajmujących się tylko endoprotezoplastyką biodra lub kolana (te, które istnieją maja niewystarczająca liczbę łóżek i są połączone z chirurgią urazową, co nie spełnia wymogów aseptyki i rodzi powikłania w postaci infekcji
brak ośrodka, na terenie woj. Mazowieckiego, zajmującego się replantacją kończyny górnej szczególnie ręki co w istotny sposób naraża pacjentów na kalectwo pourazowe brak oddziału leczenia powikłań zapalnych po przebytych operacjach z powodu urazów i chorób narządu ruchu. Jedyny ośrodek referencyjny w Otwocku nie jest w stanie nadążyć z leczeniem narastającej liczby powikłań zapalnych nadal nie uregulowane jest leczenie urazów kręgosłupa. Oddziały ortopedyczne, które nie zajmują się chirurgią kręgosłupa mają poważne utrudnienia umieszczenia chorego ze złamaniem kręgosłupa w ośrodkach, w których wykonuje się tego typu operacje. Należy tą sprawę uregulować decyzją Dyrektora Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia do jakich ośrodków chorzy ci maja być kierowani zła dystrybucja środków publicznych, które trafiają do szpitali prywatnych działających niezgodnie z ustawą brak Szpitalnych Oddziałów Ratunkowych, co powoduje brak całodobowych dyżurów. Cały ciężar obsługi nagłych zachorowań przenoszony jest na placówki publiczne. Co gorsze placówki publiczne zmuszane są do leczenia powikłania generowanych prze oddziały prywatne w zastraszającym tempie rosnąca liczba skarg składanych do Rzecznika Praw Pacjenta, Sądów Lekarskich przy OIL i do Komisji Zdarzeń Niepożądanych, co w istotny sposób ukazuje braki i niedoskonałości natury ludzkiej, organizacyjnej, jak i sprzętowej panujące w dziedzinie chirurgii urazowo-ortopedycznej panujące w woj. Mazowieckim. Wniosek z całorocznej działalności konsultanta do ewentualnego wykorzystania przy planowaniu zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej: wnioski przedstawiłem powyżej. Z poważeniem prof. Jarosław Deszczyński