KONSPEKT SYTUACJI EDUKACYJNEJ

Transkrypt

1 KONSPEKT SYTUACJI EDUKACYJNEJ 1. Nazwisko nauczycielki: Anna Parchimowicz 2. Grupa: 6-latki Sikorki 3. Temat kompleksowy: Lubimy się bawić jesienią 4. Temat zajęcia: Uczymy się żyć w przyjaźni 5. Cel ogólny: Kształtowanie moralnych postaw osobowych; przyjaźń Cele operacyjne zajęcia (planowane osiągnięcia dzieci) dziecko: Uważnie ogląda inscenizacje; Wymienia uczucia ( smutek, rozpacz, żal) jakie towarzyszyły misiowi z opowiadania; Wyróżnia cechy prawdziwego przyjaciela; Współpracuje z kolegami w zabawie ruchowej Kładka, Mieszanie kleju; Dokonuje rozwiązania sytuacji problemowej z ciasteczkiem; Wykleja serduszko dla przyjaciela plasteliną i ozdabia je cekinami według własnego pomysłu. 1. Formy pracy: indywidualna; - zbiorowa; - grupowa

2 2. Metody pracy: podające, oglądowe, problemowe, praktycznego działania, aktywizujące. 3. Środki dydaktyczne: Kukiełki do przedstawienia, napisy cechy dobrego nauczyciela, postać przyjaciela narysowana na szarym arkuszu papieru, gazety, talerzyki, ciastka, wycięte serduszka, plastelina, cekiny. Przebieg zajęcia: 1. Iskierka przyjaźni - zabawa na powitanie 2. Chcę mieć przyjaciela - wiersz D. Niewoli inscenizowany przez nla. Mam na imię Nosalek. Tak nazwały mnie przedszkolaki, bo mój ogromy, czerwon y i wesoły nochal sterczy jak u Pinokia. Jestem pajacem i zajmuję miejsce na największej wersalce w przedszkolnym kąciku lalek. Obok mnie mieszka misio Krzysio, który ma oczy z guzików jedno zielone, a drugie granatowe. Powiem wam w sekrecie, że Krzyś był kiedyś bardzo smutnym misiakiem. Siedział tak sobie na wersalce i siedział. I nikt nie chciał się z nim bawić. Dziewczynki tuliły lalki w pięknych sukienkach, woziły je na spacery wózkami i karmiły plastelinowymi ciasteczkami. Chłopcy byli zajęci budowaniem garaży i autostrad dla samochodów. A miś siedział na tej swojej wersalce i wzdychał : - Kiedy ktoś mnie przytuli? Raz nawet odważył się i wyszeptał: - Basiu, zabierz mnie na spacerek.

3 Ale dziewczynka albo nie usłyszała, albo nie miała ochoty spacerować. - To przez te twoje śmieszne oczy mówiły lalki. Jedno inne, drugie inne! - Ale przecież serduszko mam takie samo jak wszystkie misie: pluszowe szeptał Krzyś i wycierał smutne łezki, które kapały z granatowych oczu. Nawet lalki nie chciały z nim rozmawiać. Właśnie wtedy do przedszkolnej sali przyszedłem ja, Nosalek. Posadzono mnie obok misia Krzysia, który uśmiechnął się do mnie i nieśmiało spytał: - Będziemy przyjaciółmi? - Na pewno - krzyknąłem uradowany, bo też bardzo chciałem mieć przyjaciela. - Naprawdę? spytał zdziwiony Krzyś. Bo ja mam takie śmieszne oczy. - A ja mam duży nos roześmiałem się. Chwyciłem misia za pluszową łapkę. Mocno, ile tylko miałem siły. 3. Rozmowa na temat treści: - Kto opowiadał o tym, jak zdobył przyjaciela? - Kim był przyjaciel Nosalka? - Dlaczego nikt nie bawił się z misiem? - Jak czuł się miś kiedy nikt nie chciał się z nim bawić? - Czy dobrze jest mieć przyjaciela? 4. Zabawa Prawda czy fałsz? ( nauczyciel przykleja napisy-cechy dobrego przyjaciela, do narysowanej na arkuszu szarego papieru postaci) Dzieci wybierają prawidłowe zachowania przyjaciela (klaskanie -prawda, tupanie - fałsz): - pomaga w trudnych chwilach

4 - umie pocieszyć smutnego kolegę - kłamie - można na nim polegać - przezywa innych - często się obraża - potrafi się dzielić - jest koleżeński - zawsze mówi prawdę - skarży - jest złośliwy - jest troskliwy. 5. Mieszanie kleju - zabawa ruchowa; dzieci improwizują, że mieszają klej w dużym wiadrze, następnie smarują nim dłonie i sklejają z dłońmi kolegów tworząc krąg. Nie puszczając sklejonych dłoni siadają, kucają, klękają i kładą się na podłodze. 6. Ciasteczko - dzieci dobierają się parami, każda para otrzymuje talerzyk z jednym ciastkiem, nauczyciel wydaje polecenie: zjedz ciastko, dzieci muszą rozwiązać problem, znaleźć rozwiązanie. 7. Zabawa integracyjna Kładka. Przebieg zabawy: Na środku sali rozłożona jest gazeta kładka. Dzieci mają tak przejść, aby nikt nie wpadł do rzeki. Po pewnym czasie papier składamy na połowę, potem znów na połowę. Dzieci powinny sobie pomagać, aby nikt nie wpadł do rzeki. Wniosek: Musimy sobie wzajemnie pomagać, dbać nie tylko o siebie. Jak nazywa się osoba, która tak postępuje? To PRZYJACIEL. 9. Mówimy bez słów. Prowadzący uczy dzieci kilka gestów z języka migowego: proszę, przepraszam, dziękuję. Są to gesty grzecznościowe, które powinien znać każdy.

5 10. Serce dla przyjaciela - praca plastyczno-techniczna; dz. szablon serca wykleja plasteliną, po czym ozdabia cekinami. 11. Zakończenie zajęć, wręczenie serc, podziękowanie dzieciom z zabawę. Opracowała: Anna Parchimowicz