Copyright: Interbev/photographer: Georges Humbert. Producenci wołowiny i cielęciny zaangażowani w rozwój zielonej gospodarki

Transkrypt

1 Producenci wołowiny i cielęciny zaangażowani w rozwój zielonej gospodarki

2 raca na rzecz zielonej gospodarki Sektor wołowiny i cielęciny, który opiera się na pracy ponad producentów w 28 państwach UE, przyczynia się do zrównoważonego rozwoju. Dzięki temu, że istnieje w szczególnie wrażliwych obszarach wiejskich przyczynia się do utrzymania zatrudnienia w okolicy, a także pozwala na zachowanie 60 milionów hektarów użytków zielonych. W ciągu ostatniej dekady branża zainwestowała dużo środków w celu zapewnienia obywatelom UE pełnowartościowej żywności wysokiej jakości w postaci wołowiny pochodzącej ze zwierząt żywionych trawą i paszami. Pożywienie to jest produkowane zgodnie z najwyższymi standardami bezpieczeństwa, spełnia szczegółowe zasady identyfikowalności, a także rygorystyczne wymogi związane ze zdrowiem i dobrostanem zwierząt oraz normami w zakresie ochrony środowiska. Uwzględniając prognozy wskazujące, że konsumpcja wołowiny do 2030 roku będzie zwiększać się o 1,2%, unijny sektor wołowiny i cielęciny będzie ważnym czynnikiem zapewniającym bezpieczeństwo żywnościowe, a także ważnym elementem zrównoważonej diety. CZY WIESZ,...? Na czym polega różnica między Bos Taurus (UE) a Zebu (Południowa Ameryka, Afryka, Indie)? Source photos Charolais: «Terres de Bourgognes», France Sektor gospodarki skierowany na konsumenta Sektor wołowiny i cielęciny odgrywa znaczącą rolę w branży rolniczej UE, stanowiąc 8,3% całkowitej wartości rolnictwa, tj. 30,5 biliona euro. Przyczynia się do zachowania tzw. gospodarstw rodzinnych. Należy pamiętać, że 91% osób pracujących w gospodarstwach to członkowie rodziny. Producenci wołowiny mają bardzo niskie przychody, wynoszą one tysięcy euro rocznie. Z produkcją na poziomie 7,5 miliona ton, wyrażoną w ekwiwalencie masy tuszy, Unia Europejska jest trzecim światowym producentem wołowiny, ustępując tylko USA i Brazylii. W roku 2016 UE wyeksportowała około ton wołowiny i cielęciny wyrażonej w ekwiwalencie masy tuszy (~50% mrożona wołowina, ~25% zwierzęta do celów rozrodczych, a reszta to mięso świeże i inne). Jej łączna wartość to ok. 29 biliony euro. Największymi rynkami odbioru były Hong-Kong, Turcja, Liban itd. Z tych 7,5 miliona ton wołowiny produkowanej w UE, ton to kawałki mięsa wysokiej jakości. Jeśli porównamy te liczby z unijnym importem mięsa wołowego, to widzimy, że tam ok. 80% stanowią kawałki wysokiej jakości. W całej UE można znaleźć szeroką gamę produktów końcowych, które są przedstawiane konsumentowi w sposób atrakcyjny, podkreślający ich jakość. Mięso wołowe, będące częścią zrównoważonej diety, dostarcza wysokiej jakości białko oraz mikroelementy, a przede wszystkim minerały takie jak żelazo i cynk oraz witaminę A, co ma pozytywny wpływ na zdrowie. Światowy Fundusz Badań nad Rakiem zaleca spożywanie maksymalnie 500 gr mięsa tygodniowo. Mieszkańcy UE zjadają średnio 10,6 kg rocznie na osobę, co oznacza spadek spożycia mięsa wołowego (3 dni w tygodniu bez mięsa wołowego).

3 FR DE Produkcja wołowiny w 2015 roku UK IT ES IE PL NL Bardzo zróżnicowany model organizacyjny W UE istnieje wiele różnych systemów produkowania wołowiny, w których funkcjonują zwierzęta przeznaczone do hodowli, zwierzęta przeznaczone do hodowli i bydło opasowe, a także wyłącznie bydło opasowe. Wołowina pochodzi z gatunków bydła mięsnego, ale także z bydła mlecznego (2/3), inaczej niż w USA i Brazylii. Bos Taurus jest gatunkiem hodowanym w UE, tymczasem w Ameryce Południowej, Afryce i Indiach hoduje się przede wszystkim Zebu. Gospodarstwa produkujące wołowinę i cielęcinę mają ogromne znaczenie z ekonomicznego punktu widzenia. Odgrywają bardzo ważną rolę w systemie opasu, zarówno pośrednio jak i bezpośrednio, zwłaszcza dla przemysłu zajmującego się przetwórstwem (ubojnie, zakłady rozbioru mięsa, przemysł zajmujący się produktami ubocznymi uboju, tradycyjne sklepy mięsne, supermarkety...), ale także podmiotów świadczących usługi przed ubojem zwierząt (weterynarze, dostawcy pasz, inseminatorzy...) oraz dla dostawców sprzętu, przewoźników zwierząt itd. Sektor hodowlany UE zużywa 40% zbóż i 100% mączki rzepakowej produkowanych w Unii. Średnio jedna krowa przeżuwa ponad razy dziennie. Przeżuwa pokarm i trawę około 40 razy na minutę. Ze skóry jednej krowy można zrobić 20 piłek nożnych. Ponad 100 leków, w tym insulina i estrogen, jest produkowanych z bydła.

4 Spółdzielnie zajmujące się produkcją wołowiny: kluczowa rola w handlu wołowiną, przetwórstwie, rozwoju i innowacyjności Source: Interbev/photographer: Aldo Soares Znaczące zaangażowanie w zapewnienie bezpieczeństwa konsumentom Jako organizacje producentów, spółdzielnie mogą wykorzystywać zasoby swoich członków do zrównoważenia stosunków handlowych między podmiotami działającymi na wczesnym i na późnym etapie produkcji mięsa. Chcą zapewnić powiązanie produkcji z rozwojem sytuacji rynkowej. Na terenie całej UE spółdzielnie przeprowadziły wiele inwestycji w zakresie uboju bydła i przetwarzania mięsa, aby zapewnić ciągłość między produkcją a przetwarzaniem. W związku ze społecznym zapotrzebowaniem spółdzielnie produkujące wołowinę zaleciły swoim członkom poszukiwanie optymalnych rozwiązań w zakresie rozwoju gospodarki, ochrony środowiska i relacji społecznych. Spółdzielnie oraz ich członkowie są coraz bardziej zaangażowani w przeprowadzanie oceny wydajności środowiskowej, określając plan działania, aby zoptymalizować swoje systemy produkcyjne, ale także mierzyć wpływ, jaki wywierają na środowisko. Nie należy zapominać o ich poradach w zakresie identyfikowalności zwierząt dzięki systemowi ich identyfikacji, który jest zgodny z przepisami w zakresie dobrostanu zwierząt i zagadnień weterynaryjnych itd. Podejście mające na uwadze bezpieczeństwo konsumenta oraz szacunek dla zwierzęcia wykracza poza obowiązujące wymogi (tzw. savoir-faire). Hodowcy bydła w całej UE dobrowolnie angażują się w tworzenie systemu jakości, przestrzegają karty dobrych praktyk hodowlanych oraz posiadają wiedzę na temat behawioru zwierząt. W UE podawanie hormonów czy stymulatorów wzrostu jest zabronione na mocy prawa, nie tak jak w innych częściach świata, dzięki czemu europejscy konsumenci mają pewność, że wołowina i cielęcina są produkowane zgodnie z najsurowszymi standardami w zakresie produkcji. Ponadto każde zwierzę jest indywidualnie oznaczane przez hodowcę w momencie narodzin. Koszty takiego oznaczenia ponosi hodowca, ale dzięki temu zapewnia identyfikowalność produktu od pola do stołu. Hodowcy bydła muszą prowadzić rejestr zwierząt, w którym znajdą się informacje o każdym z nich. Ma to zapewnić dostęp do przejrzystej informacji, wszystko po to, aby dbać o bezpieczeństwo konsumentów. Hodowcy także zwracają baczną uwagę na zdrowie i żywienie bydła poprzez dokładną obserwację, a także stosowanie nowoczesnych rozwiązań, które pozwalają na lepsze dbanie o zwierzęta. Dobrze zaopiekowane i zdrowe zwierzęta mają lepszą produktywność. Hodowla, a przede wszystkim genetyczna selekcja, pozwala na zwiększenie odporności na choroby i pozytywnie wpływa na dobrostan zwierząt. Dzięki obserwowaniu zwierząt z bliska hodowcy lepiej rozumieją ich potrzeby, a dzięki nowoczesnym technologiom, także IT, mogą naprawdę dobrze się nimi opiekować. Zdrowe i dobrze żywione zwierzęta oznaczają mniej strat i szkód dla środowiska, a dla konsumenta - więcej wartości, zarówno pod względem jakości jak i bezpieczeństwa.

5 Wkład w zrównoważoność środowiska Zawsze istniał związek między hodowlą bydła a środowiskiem, który był podtrzymywany i wzmacniany przez pokolenia hodowców. Hodowcy bydła podchodzą w sposób odpowiedzialny do kwestii związanych ze środowiskiem (grunty, jakość wody), od którego zależy ich ekonomiczna wydajność. Utrzymywanie ziemi w dobrym, z punktu widzenia rolniczego i środowiskowego, stanie - przede wszystkim przestrzeganie zasady wzajemnej zgodności - jest wstępnym warunkiem otrzymania bezpośredniego wsparcia. Utrzymywanie trwałych użytków zielonych jest jednym z wymogów zazieleniania i pozwala na utrzymanie wysokiego poziomu różnorodności biologicznej. W ostatnich latach hodowcy bydła zainwestowali sporo środków w stworzenie budynków spełniających wymagania, w zakup elementów wyposażenia, które pozwoliły na zoptymalizowanie odbioru obornika, procesu jego waloryzacji, oraz ogólnych warunków pracy. Hodowcy inwestują w odnawialne źródła energii, maksymalizując wykorzystanie słońca, wiatru, czy wykorzystując obornik do produkcji biogazów, dzięki czemu produkują energię potrzebną w gospodarstwie. Zwracają uwagę na ilość strat, używają słomy jako podściółki, produktów ubocznych hodowli (obornika i gnojówki) do nawożenia gruntu przy użyciu substancji organicznych (zgodnie z surowym systemem i metodami w zakresie nawożenia), wykorzystują także produkty uboczne przemysłu (ciastka, otręby zbożowe, ziarna i wysłodki buraczane) do karmienia zwierząt, a także substancje spożywcze, które nie mogą być zastosowane do produkcji pożywienia dla ludzi. Emisja gazów cieplarnianych jest w znacznej części kompensowana przez użytki zielone, które zatrzymują dwutlenek węgla w ziemi, tak samo jak żywopłoty - istniejące dzięki tej właśnie działalności gospodarczej. Dzięki tym działaniom hodowcy bydła przyczyniają się do realizacji celów COP21. Wykorzystywanie obornika jako nawozu oraz samodzielna produkcja pasz - przyczyniają się do także ograniczenia emisji gazów cieplarnianych.

6 93% zużywanej wody to woda pochodząca z opadów (źródło naturalne), która tak czy inaczej wyparowałaby, bez względu na to czy przemysł hodowlany by istniał, czy nie. 50 l to rzeczywista ilość wody potrzebnej do wyprodukowania 1 kg wołowiny. Użytki zielone w UE stanowią ok. 33% europejskich użytków rolnych, tj ha (lub boisk do rugby) i są obecnie waloryzowane przez hodowców zwierząt. 1 kg mięsa = litrów wody Source photo: «Terres de Bourgognes», France Dodawanie wartości obszarom wiejskim Hodowcy bydła przyczyniają się do kształtowania wsi, uwalniają energię drzemiącą na tych obszarach i wspierają rozwój gastronomii opartej na wytwarzanych tam produktach. Gospodarstwa produkujące wołowinę i cielęcinę odgrywają bardzo dużą rolę na danym obszarze, ponieważ ograniczone są możliwości przejścia do innej działalności z powodu elementów krajobrazu, klimatu, podłoża. Należy także pamiętać, że obszary te cechują się niską gęstością zaludnienia. Prowadzenie hodowli na tych terenach przyczynia się do zachowania zróżnicowanego krajobrazu oraz wzbogaca atrakcyjność obszarów wiejskich. Dzięki tym działaniom społeczeństwo może korzystać z terenów rekreacyjnych, na których może wejść w kontakt z naturą. To pozwala budować mosty między miastem i wsią, zapewniając mieszkańcom tych pierwszych bezpośredni dostęp do lokalnych produktów za pośrednictwem lokalnych rynków. Pakiety agroturystyczne (zakwaterowanie i wyżywienie w gospodarstwie, atrakcje turystyczne, aktywność i zwiedzanie) są oferowane przez gospodarstwa zajmujące się hodowlą bydła. Produkcja wołowiny jest także dobrą metodą na utrzymanie zatrudnienia w polikulturowym systemie hodowli. Ilość związków węgla składowanych pod powierzchnią 1 ha łąki używanej przez przeżuwaczy wynosi 760 kg rocznie.

7 Blanc Bleu Blonde d Aquitaine Charolaise Gasconne Limousine Parthenaise Rouge des Prés Salers Niniejsza broszura została przygotowana przez Copa i Cogeca we współpracy z Federation Nationale Bovine [Krajowa Federacja Producentów Wołowiny] i Institut de l elevage [Instytut Hodowli], Francja. Prawa autorskie do zdjęcia: Interbev, Francja.