InnoTrans. InnoTrans 2004 międzynarodowe targi techniki kolejowej 11/2004 9

Transkrypt

1 InnoTrans 2004 międzynarodowe targi techniki kolejowej Odbywające się w Berlinie co dwa lata targi techniki kolejowej InnoTrans z każdą kolejną edycją są coraz większe, odzwierciedlając zwiększenie zainteresowania ze strony zarówno wystawców, jak i odwiedzających. Targi te uznawane są obecnie za sukces pod względem zainteresowania, wymiany informacji, nawiązywania współpracy i zawieranych transakcji. Tegoroczne berlińskie targi, które odbyły w dniach września 2004 r. potwierdziły te tendencje. InnoTrans Ponad wszelką wątpliwość można powiedzieć, iż InnoTrans ma pozytywny wpływ na rozwój szeroko pojętego transportu kolejowego i współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie. Jako jedne z najbardziej znaczących targów tego typu gromadzą wystawców z całego świata, pokazując wszelkie koncepcje techniczne, nowości taborowe, prezentując wszystko to, co wiąże się z transportem kolejowym od wytwórców pojedynczych części, podzespołów, mechanizmów, gotowych pojazdów, oferty zakładów naprawczych, ośrodków naukowych i badawczych, jak również wszelkiego typu elementy infrastruktury kolejowej, oprogramowanie, systemy informatyczne, informacyjne i inne. Na olbrzymiej powierzchni wystawowej zgromadzono niemal 1400 wystawców z 25 państw świata, a targi odwiediło ponad 46 tys. gości. Na specjalnie przygotowanych torach zaprezentowano kilkadziesiąt najnowszych i zmodernizowanych konstrukcji lokomotyw, wagonów, zespołów trakcyjnych i pojazdów do obsługi infrastruktury kolejowej. Atrakcyjne wizualnie wystawy i stanowiska zachęcały do odwiedzenia. Berlińskie targi InnoTrans mają kilka celów. Jednym z nich jest prezentacja dotychczasowych osiągnięć na ogólnoświatowym forum, jak również nawiązanie współpracy. Z prowadzonych w trakcie targów badań wynikało, iż większość z postawionych celów udało się zrealizować, a uczestnicy wystawcy i odwiedzający nie ukrywali zadowolenia z nawiązanych kontaktów, które albo od razu finalizowano lub planowano w najbliższej przyszłości realizować. Pod tym względem InnoTrans nie zawodzi. Według zapewnień prawie wszystkich wystawców jest to jedno z najważniejszych forów kolejowych na świecie, gdzie zawiera się najpoważniejsze i najbardziej intratne transakcje. Oprócz prezentacji dorobku poszczególnych wytwórców, przygotowano wiele imprez towarzyszących: konferencji, sympozjów i pokazów, bezpośrednio związanych z tematyką kolejową. Wbrew początkowym obawom wydarzenia te przyciągnęły liczne gremia słuchaczy, co przy omawianych tematykach, dotyczących zagadnień interoperacyjności, współpracy międzynarodowej i wdrożenia nowych rozwiązań, napawa optymizmem co do przyszłości transportu kolejowego na świecie. Szczególną uwagę podczas tegorocznych targów zwrócił udział firm branży kolejowej z Azji, Stanów Zjednoczonych i Kanady. Europejscy wystawcy, reprezentujący wszystkie kraje, także nie zawiedli. Liczba wystawców, zwiedzających i powierzchnia targowa 9

2 aktualności Rotem zaprezentował nowoczesne konstrukcje, wśród których oprócz tradycyjnych pojazdów i zespołów trakcyjnych pokazano unoszony polem elektromagnetycznym MAGLEV Fot. T. Tomaszewski Wraz z nowoczesną lokomotywą TRAXX pokazano jej kabinę po testach zderzeniowych, wykonywanych przez warszawskie CNTK Fot. T. Tomaszewski Nowości? O tegorocznych nowościach mówi się dwojako. Z jednej strony podkreśla się liczbę całkiem nowych, niemal rewolucyjnych konstrukcji, z drugiej zaś uwagę zwracają jedynie modernizacje dobrze znanych konstrukcji, gdzie o technicznych nowościach trudno jest w ogóle mówić. Zaprezentowano co prawda kilka nowych konstrukcji, jednak nie są one szczególnie innowacyjne. Obejrzeć można było nowe (lub prawie nowe) i modernizowane produkty z niemal każdej dziedziny związanej z kolejnictwem, włączając w to najnowsze generacje lekkich zespołów trakcyjnych użytkowanych do przewozów regionalnych, elektroniczne systemy przeznaczone do sprzedaży i kasowania biletów, jak też oprzyrządowanie pomiarowe oraz wiele nowinek taborowych, wśród których wymienia się chociażby zespoły poruszające się na poduszkach magnetycznych, czy też nowe lokomotywy wielosystemowe. W większości były to jednak realizacje dobrze już znanych koncepcji, a nie całkiem nowe i przełomowe konstrukcje. W tym zakresie na razie raczej nie ma co oczekiwać znaczących rewolucji, ale bardziej kosmetycznych zmian. Bombardier Transportation pokazał pierwszą wielosystemową lokomotywę konstrukcji modułowej serii TRAXX, przeznaczoną zasadniczo do prowadzenia pociągów towarowych na trasach międzynarodowych. Przystosowanie do zasilania prądem stałym i przemiennym, jak również montaż kilku stosowanych na kontynencie systemów sygnalizacji na pewno umożliwi to zadanie. Obok wielosystemowej lokomotywy pod szyldem Bombardiera pokazano zespół trakcyjny Talent (w wersji elektrycznej dla ÖBB), jak również niskopodłogowy tramwaj dla Frankfurtu nad Menem. Na stanowisku Bombardiera był również akcent polski, i to w kontekście nowej serii lokomotyw. Pokazano kabinę lokomotywy poddaną rzadko prowadzonym na obiektach rzeczywistych badaniom niszczącym. Bombardier ujawnił, iż wykonane przez Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa na torze badawczym w Żmigrodzie zderzenia miały znaczący wpływ na kształt i właściwości mechaniczne kabiny, co w konsekwencji zapewnia bezpieczeństwo maszynisty podczas zderzenia. Badania takie potwierdzają gotowość do zapewnienia w nowych konstrukcjach stref bezpieczeństwa, których dotrzymanie w przypadku lokomotyw nastręcza wielu kłopotów. Grupa DB (Deutsche Bahn), jako użytkownik jednego z najbardziej rozwiniętych systemów informatycznych na kolei, zaprezentowała wiele systemów komputerowych, stosowanych bezpośrednio do różnych zagadnień transportu, włączając w to rozbudowane rozkłady jazdy, których efektywne tworzenie, bez odpowiedniego systemu zarządzającego, nie byłoby możliwe. Bez wątpienia ciekawostką, jednak niezbyt już nową, było zaprezentowanie układu biegowego pociągu Talgo 22dd. Ten produkowany w Finlandii pojazd pokazuje całkiem nowe podejście do problemów zawieszenia i prowadzenia koła, dzięki któremu uzyskuje się relatywnie dużą powierzchnię przeznaczoną dla pasażerów. Takie rozwiązanie bez wątpienia predestynowane jest jak zapewniają producenci do użycia tak w ruchu miejskim i regionalnym, stanowiąc niejaką rewolucję w konstrukcji zawieszeń pojazdów trakcyjnych. Talgo przygotowywane jest aktualnie do testów, które rozpoczną się w maju przyszłego roku. FLUITRONIC to kolejna nowość na targach. Firma BAIER +KŐPPEL producent urządzeń precyzyjnych pokazała efektywne urządzenie przeznaczone do smarowania obrzeży kół lub 10

3 InnoTrans szyn na łukach toru. Urządzenie zmniejsza zużycie kół i szyn na łukach, jak również ogranicza hałas generowany podczas pokonywania łuków przez pojazd szynowy. Dodatkowym atutem FLUI- TRONIC jest fakt, że środek smarujący po użyciu ulega biodegradacji. Temu samemu celowi zmniejszeniu zużycia kół i szyn na łukach toru ma również służyć FLUITRONIC Curve czujnik podający sygnał sterujący do urządzenia smarującego. Ciekawym zderzeniem jest konkurencja producentów europejskich i azjatyckich. Dalekowschodnie konstrukcje nie tylko wizualnie odbiegają od standardów, do jakich przywykliśmy. Chodzi tu nie tylko o najnowsze zespoły trakcyjne takich producentów jak Rotem, czy Kawasaki i Hitachi. Ciekawą alternatywą dla tradycyjnych poruszających się na kołach pociągów wydają się te, przemieszczające się dzięki zastosowaniu magnetycznych poduszek. Maglev (Magnetically Levitated Vehicles) produkcji ROTEM stanowił w Berlinie realny przykład istniejącej konstrukcji tego typu. Hitachi największy z producentów branży elektronicznej, również producent pociągów dużej prędkości Shinkansen zaprezentował koncepcyjny pociąg A-Train, specjalnie zaprojektowany na europejskie potrzeby. Modułowa konstrukcja uwzględnia wiele różnych wersji, dostosowanych do indywidualnych potrzeb zamawiających. Nie ma tu ograniczenia do jednego typu pociągu. A -Train zaprojektowano tak, że może pełnić wiele funkcji od miejskiego pojazdu do superszybkiego pociągu. Specjalna konstrukcja bazuje na nowych metodach produkcji, włączając w to spawanie tarciowe, jak również na systemach informacyjnych B-LAN, zapewniających ciągły przepływ informacji między pociągiem a infrastrukturą, przy jednoczesnym przesyłaniu informacji niezbędnych podróżnym. Bezwzględnie istotną informacją są zapewnienia producentów lokomotyw dotyczące gotowości zastosowania ETCS kompleksowych systemów wspomagania i sterowania ruchem pociągów. ETCS ma szanse w pewien sposób zrewolucjonizować dotychczasowe pojęcie sterowania pociągiem, a co za tym idzie podnieść wydajność i bezpieczeństwo przewozów kolejowych. Ciekawe rozwiązanie z zakresu sygnalizacji i oznakowania pojazdów zostało zaprezentowane na przykładzie czterosystemowej lokomotywy DB serii 189. Trzy uformowane w trójkąt reflektory zamontowane są na czole lokomotywy. Zespolone reflektory, bazując na nowoczesnych systemach wykorzystujących diody LED, pozwalają na generowanie świateł o różnych barwach (biała, zielona, czerwona) i intensywności, co pozwoliło na stworzenie kodu informacyjnego, określającego aktualny stan i wykonywane funkcje lokomotywy, włączając w to stany manewrowe, awaryjne, jazdę w przód i w tył, specjalne i inne. Szeroko promowanymi i stosowanymi w kolejnictwie materiałami są gumy wszelkich rodzajów. Potwierdzenie tego faktu można było znaleźć na wielu stanowiskach targów w postaci przykładowych elementów oraz możliwości ich zastosowania w licznych konstrukcjach gotowych i użytkowanych pojazdów trakcyjnych. Szerokie oferty elementów zawieszeń pojazdów, takich jak pakiety metalowo-gumowe, tuleje, poduszki powietrzne, czy gumowe wkładki stosowane w obręczach kół pokazały takie firmy jak GMT, czy znany powszechnie Phoenix. Polskie firmy na InnoTrans Bliskość Berlina oraz chłonny i atrakcyjny zachodnioeuropejski rynek sprawiły, że udział polskich firm w targach nie był w tym roku bynajmniej symboliczny. Ogółem było 32 polskich wystaw- Ekspozycja taboru na zewnątrz hali Fot. T. Tomaszewski Oprócz pojazdów trakcyjnych ważny element stanowiły maszyny i urządzenia do obsługi toru i infrastruktury kolejowej Fot. T. Tomaszewski ców, którzy promowali swoje dokonania i usługi, poczynając od oprogramowania, usług projektowych i konstruktorskich, po kompleksowe pomiary, naprawy, badania, na wykonawstwie elementów lub realizacji całej konstrukcji kończąc. Zaprezentowały się czołowe polskie przedsiębiorstwa, zakłady naprawcze, wytwórnie podzespołów, ośrodki naukowe i badawcze. Bydgoska PESA najprężniejszy z rodzimych producentów taboru szynowego przedstawiła kilka swoich ostatnio zrealizowanych projektów, wśród których znalazły się między innymi znany już w Polsce wagon sypialny z wózkami o przestawnym rozstawie kół do komunikacji ze wschodnimi sąsiadami, nowy zespół dla Warszawskiej Kolei Dojazdowej (WKD), autobus szynowy 620M budowany dla Ukrainy, czy wreszcie czteroczłonowy wagon samowyładowczy typu Feelrrss przeznaczony do przewozu materiałów sypkich. W zawieszeniu tego wagonu zastosowano nowoczesne elementy metalowo-gumowe z tłumieniem hydraulicznym. Elementy takie nie są powszechnie stosowane, niemniej mają wiele zalet w porównaniu do powszechnie stosowanych układów zawieszeń ze sprężynami stalowymi i tłumikami ciernymi. Również Wagony Świdnica, fabryka wchodząca w skład koncernu Greenbrier, pokazała produkowane przez siebie wagony do 11

4 aktualności przewozów towarowych. Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa, wspominane już przy okazji poddanej zderzeniom kabiny lokomotywy Bombardier a, promowało usługi badawcze i homologacyjne taboru, wraz z możliwością wykorzystania jednego z siedmiu istniejących na świecie torów badawczych w Żmigrodzie. Poza wymienionymi, na InnoTrans spotkać można było stoiska producentów podzespołów i wyposażenia TAPS i Astromal (siedzenia dla pasażerów), KAMAX (zderzaki i inna armatura), Frenoplast (okładziny i wstawki hamulcowe), a także producentów taboru i zakłady świadczące usługi naprawcze, jak BUMAR FA- BLOK, Fabryka Wagonów Gniewczyna czy Pojazdy Szynowe z Opola. InnoTrans międzynarodowe targi kolejnictwa są wyjątkowo ważnym wydarzeniem dla sektora kolejowego. Wielkość i kompleksowość ofert przedstawianych raz na dwa lata w Berlinie przyćmiewa jakiekolwiek inne wydarzenia tego typu, co sprawia, iż nie można pozwolić sobie na to, by nie zaprezentować tu swojej firmy. Wśród największych światowych producentów z branży kolejowej, Polacy, przedstawiając ciekawe oferty, byli łatwo i pozytywnie dostrzegani. Oby przekładało się to na liczbę zleceń i rozwój kolei w naszym kraju. Następne targi InnoTrans odbędą się w terminie września 2006 r. Tomasz Tomaszewski Tabor kolejowy na targach Wybranie kilku spośród kilkudziesięciu jednostek taboru, jakie można było obejrzeć na targach, nie jest łatwo. Interesujące były eksponaty mniej znanych w naszej części świata producentów koreańskich. Należący do Hyundai & Kia Motors Group koncern Rotem powstał w wyniku połączenia w 1999 r. działów produkcji taboru kolejowego znanych koreańskich firm Hyundai, Daewoo i Hanjin, przy czym nazwa Rotem Company została oficjalnie wprowadzona na początku 2002 r. Na InnoTrans firma Rotem Company zaprezentowała wspomniany wcześniej dwuczęściowy pociąg poruszający się na poduszce magnetycznej, przeznaczony do komunikacji miejskiej. Mierzący 27,5 m skład może pomieścić do 270 osób i osiąga największą prędkość 110 km/h (w normalnej eksploatacji 80 km/h). Drugim eksponatem koreańskiej firmy był wagon sterowniczy elektrycznego zespołu trakcyjnego przeznaczonego dla kolei miejskiej. Ośmiowagonowy pociąg może przewieźć 1250 osób z prędkością 80 km/h. Oba przedstawione pojazdy wzbudzały duże zainteresowanie zwiedzających, nie tylko z racji egzotycznego pochodzenia. Polskie firmy wyraźnie było widać podczas berlińskich targów Replika w skali 1:1 pierwszej na świecie lokomotywki elektrycznej Siemensa 12

5 InnoTrans Zespołów trakcyjnych było zresztą na targach więcej, podobnie jak na poprzedniej imprezie w 2002 r. Alstom pokazał znany już spalinowy pojazd Coradia Lint, zarówno w wersji jedno- jak i dwuczłonowej, budowany dla prywatnego operatora niemieckiego Vectus GmbH. Nowością na targach był natomiast 3-członowy skład Talent firmy Bombardier, tym razem w wersji z napędem elektrycznym. Zespół został opracowany we współpracy z firmą ELIN EBG Traction dla kolei austriackich ÖBB, ma moc 1444 kw i rozwija prędkość 140 km/h. Także dla kolei austriackich produkowana jest przez Siemensa kolejna seria dwuwagonowych spalinowych zespołów Desiro. Drugi skład typu Desiro, o napędzie spalinowym, został zaprezentowany przez firmę Siemens jako pociąg doświadczalny Trainguard do testowania europejskiego systemu sterowania pociągiem ETCS (European Train Control System). Szwajcarski Stadler zaprezentował nowy czteroczęściowy, niskopodłogowy elektryczny pociąg dla SBB o nazwie FLIRT (Flinker Leichter Innovativer Regional Triebzug). Zespół, zaprojektowany dla szybkiej kolei regionalnej w Bazylei i kolei miejskiej w Zug, rozwija dużą jak na ten rodzaj ruchu prędkość 160 km/h, na co pozwala znaczne przyspieszenie, dochodzące do 1,2 m/s 2. Końcowe wózki zespołu wyposażone są w cztery silniki o łącznej mocy ciągłej 2000 kw (moc chwilowa 2600 kw). Pozostałe trzy wózki są wspólne dla sąsiednich członów pociągu, co pozwala na uzyskania szerokiego przejścia między wagonami. Podłoga wagonów w przeważającej części składu jest na wysokości 570 mm nad główką szyny i tylko nad wózkami wznosi się do wysokości 1120 mm. Jak zwykle na InnoTrans pokazano sporo lokomotyw zarówno elektrycznych, jak i spalinowych. Bombardier przestawił przeznaczoną dla Szwajcarii wersję czterosystemowej lokomotywy elektrycznej F140 z rodziny TRAXX. 18 takich lokomotyw, oznaczonych na SBB jako Re484, będzie wykorzystywanych do ruchu towarowego między Szwajcarią a Włochami. Lokomotywa o układzie osi Bo Bo ma masę 86 t, maksymalną moc 5,6 MW i rozwija prędkość 140 km/h. Również czterosystemową lokomotywę o mocy 6,4 MW i prędkości 140 km/h pokazał Siemens. Była to lokomotywa firmy Siemens Dispolok ES 64F4 089 (odpowiednik serii 189 DB), która wspólnie ze spalinową lokomotywą ER (także Siemens Dispolok) w maju 2004 r. przebyła z pociągiem towarowym, nazwanym Asien-Europa-Express, trasę ze Stambułu przez Ruse w Bułgarii, Curtici na granicy węgiersko- -rumuńskiej, węgierski Sopron, niemiecką Pasawę, aż do Kolonii. Zaraz za nią wystawiono spalinową lokomotywę Siemens Dispolok ER , taką samą, jak wspomniana lokomotywa o numerze 001. Czteroczłonowy wagon samowyładowczy typu Feelrrss Autobus szynowy 620M dla kolei ukraińskich Fot. T. Tomaszewski Lokomotywa spalinowa Siemens Dispolok ER Czterosystemowa lokomotywa elektryczna F140 z rodziny TRAXX Bombardiera 13

6 aktualności Ciekawostką była lokomotywa spalinowa serii 66 General Motors, w barwach przewoźnika Heavy Haul Power. Lokomotywy tego typu, powszechnie stosowane w Wielkiej Brytanii, są od pewnego czasu coraz częściej używane przez, najczęściej prywat- Makieta wagonu metra na stoisku koreańskiej firmy Rotem nych (wyjątkiem są maszyny niemieckiego przewoźnika Railion dawniej DB Cargo) operatorów w Niemczech, Belgii, Holandii, Danii, Szwecji, a ostatnio także w naszym kraju. Dostawcą lokomotyw spalinowych dla operatorów prywatnych, choć nie tylko, jest firma Vossloh, ktora na targach zaprezentowała lokomotywę typu Mak 1700 kolei szwajcarskich SBB (seria Am 843) i Mak 2000BB. Na targach InnoTrans prezentują swoją ofertę nie tylko producenci taboru, ale również przewoźnicy. I właśnie jeden z nich, EBW CARGO z Würzburga, wykorzystał do tego posiadaną przez siebie lokomotywę słynnej serii V200.1 DB, oznaczoną teraz, po modernizacji, jako V Rynek używanych lokomotyw jest coraz większy, o czym świadczyć może oferta Alstomu, który pokazał tym razem propozycję modernizacji spalinowej maszyny dawnej serii 110 kolei NRD. Lokomotywy tego typu są chętnie wykorzystywane przez prywatnych operatorów niemieckich. Stosunkowo niewiele na tegorocznych targach było wystawionych wagonów. Spośród pokazanych wagonów część to zmodernizowane pojazdy starszej budowy. Były to między innymi wagon sypialny oraz przedziałowy wagon 2 klasy kolei chorwackich, przedziałowy wagon 1 klasy kolei słowackich, prezentowane były też zmodernizowane wagony SBB i ÖBB. Elektryczny pociąg kolei miejskiej firmy Rotem Częściowo niskopodłogowy tramwaj Leoliner, zbudowany zakładzie Leipziger Fahrzeugservice-Betrieb Elektryczny zespół trakcyjny FLIRT firmy Stadler dla SBB Wnętrze pociągu FLIRT 14

7 InnoTrans Dwukierunkowy tramwaj FLEXITY Classic, budowany przez Bombardiera dla Frankfurtu nad Menem Wśród prezentowanych wagonów towarowych nowością był dwuczłonowy kryty wagon z podnoszonymi w górę i składanymi bocznymi ścianami typu Hiqqrrs-vw. Wystawiony przez szwedzką firmę K Industrier AB pojazd przeznaczony jest do przewozu towarów dużej wartości lub wrażliwych na czynniki zewnętrzne. Mechanizm otwierania jest napędzany elektrycznie i zasilany musi być napięciem 400 V z sieci zewnętrznej lub ewentualnie z lokomotywy, jeżeli wzdłuż składu jest poprowadzony odpowiedni przewód. Otwieraniem może sterować zdalnie, np. operator wózka widłowego. Niemiecka firma On Rail pokazała prototypowy wagon samowyładowczy typu Talns z pneumatycznie otwieranymi bocznymi klapami i odchylanym dachem. Drugim eksponatem On Rail był aczterosiowa węglarka Eaos, przy czym nazwę węglarka należy traktować umownie, ponieważ pojazd jest zaprojektowany do przewozu złomu. W tym celu ma specjalnie wzmocnioną podłogę i ściany. Oba wagony powstały we współpracy z bułgarskim producentem Trans-wagon AD z Burgas. Słowacka fabryka Tatravagónka Poprad przedstawiła przegubową (na trzech wózkach 2-osiowych) platformę kontenerową Sggrss o łącznej długości 80 stóp, umożliwiającą przewóz kontenerów długości 20 i 40 stóp. Wagon jest podobny do pojazdów budowanych swego czasu przez chorzowski Konstal. Podobnie do poprzednich imprez, sporo było na targach różnego rodzaju pojazdów pomocniczych i roboczych. Spośród pojazdów trakcyjnych na uwagę zasługuje drogowo-szynowy ciągnik akumulatorowy CRAB 2000 E firmy F.E.L.S. Trade + Consult. Układy jezdne drogowy i szynowy są ustawione porzecznie tak, że jadąc po szynach pojazd jedzie jakby bokiem. Mający zaledwie 12 kw mocy traktorek o masie 4,8 t może ciągnąć po torze wagony o całkowitej masie do 400 t (!) z prędkością do 6 km/h. Firma Balfour Beatty wystawiła drogowo-szynowy zestaw do instalacji i napraw sieci trakcyjnej, zbudowany w oparciu o dwa trzyosiowe samochody ciężarowe Mercedes, przystosowane do jazdy po torach kolejowych. Austriacka firma Linsinger Maschinenbau pokazała maszynę do profilowania i szlifowania szyn, Glesibaumechanik z Brandenburgii wraz z firmą Eurailscout dwuczęściowy pojazd pomiarowo-inspekcyjny do ultradźwiękowego testowania szyn, austriacki Plasser&Theurer między innymi ma- Lokomotywa typu Mak 1700 firmy Vossloh dla kolei szwajcarskich Pojazd pomiarowo-inspekcyjny do ultradźwiękowego testowania szyn firm Glesibaumechanik i Eurailscout Akumulatorowy traktorek CRAB 2000 E szynę do profilowania podsypki typu SSP110SW i podbijarkę typu 09-32/4S. Tabor komunikacji miejskiej, oprócz wagonu praskiego metra produkcji Siemensa, reprezentowany był przez kilka wagonów tramwajowych. Ciekawostką firmy Alstom był dwusystemowy pociągo-tramwaj RegioCitadis dla Kassel. Mierzący 36,762 m 15

8 aktualności Wagon samowyładowczy typu Talns firmy On Rail Lokomotywa V (dawna seria V200.1 DB) prywatnego przewoźnika EBW CARGO Stanowisko maszynisty lokomotywy V Zestaw do instalacji i napraw sieci trakcyjnej zaprezentowany przez Balfour Beatty Spalinowy zespół Desiro dla ÖBB 3-częściowy pojazd zabiera 90 pasażerów na miejscach do siedzenia oraz do 139 stojących i rozwija prędkość do 100 km/h oczywiście możliwą do osiągnięcia tylko na torach kolejowych, a nie tramwajowych w mieście. Pierwsza seria wagonów dostosowana jest do zasilania prądem zmiennym o napięciu 15 kv 16,6 Hz, stosowanym przez koleje niemieckie, i stałym 750 V, jakim zasilane są tramwaje w Kassel. Kolejna seria będzie miała napęd hybrydowy elektryczny (750 V) i spalinowy, co umożliwi poruszanie się na odcinkach nie zelektryfikowanych. Tym samym Kassel będzie drugim w Niemczech (nie pierwszym, jak błędnie podają niektóre czasopisma) po Nordhausen miastem, które wprowadzi do eksploatacji tramwaje hybrydowe. Częściowo niskopodłogowy tramwaj Leoliner pokazała firma Leipziger Fahrzeugservice-Betrieb z Lipska. Założeniem projektantów było uzyskanie w miarę nowoczesnej konstrukcji przy stosunkowo niewielkim koszcie pojazdu. Uzyskano to między innymi dzięki ograniczeniu niskiej podłogi do ok. 60% długości wagonu. Koszt budowy pokazanego na targach wagonu producent ocenił na ok. 1 mln euro. Siemens zaprezentował całkowicie niskopodłogowy tramwaj wiedeński Ulf w wersji 5-członowej, natomiast Bombardier przed-

9 InnoTrans Wiedeński tramwaj wiedeński Ulf pokazany przez Siemensa Zmodernizowany wagon 2 klasy kolei chorwackich Spalinowy wagon z rodziny Coradia Lint firmy Alstom, zbudowany dla prywatnego operatora Vectus Lokomotywa spalinowa Mak 2000BB firmy Vossloh o mocy 2700 kw jest najsilniejszą na świecie maszyną z przekładnią hydrokinetyczną stawił 3-częściowy, dwukierunkowy wagon FLEXITY Classic, budowany dla Frankfurtu nad Menem. Ekspozycja wewnątrz hal targowych była również bardzo interesująca. Widoczne były firmy dalekowschodnie. Wspomniany już koncern Rotem, oprócz szerokiej gamy taboru, pokazał także wyposażenie elektryczne oraz systemy sterowania ruchem kolejowym. Obecni byli producenci z Chin i Japonii. Na stoisku Siemensa można było wypróbować stanowisko maszynisty lokomotywy typu Taurus. Interesujący był fakt, że wśród języków, na jaki można przełączyć wyświetlacz na pulpicie, jest także polski. Czyżby producent liczył na rynek w naszym kraju? Inną ciekawostką była replika w skali 1:1 pierwszej na świecie lokomotywki elektrycznej Siemensa, prezentowanej na wystawie w Berlinie w 1879 r. Olbrzymie stoisko miał potężny koncern Voestalpine. Znana z produkcji wysokiej klasy aparatów fotograficznych firma Leica prezentowała sprzęt pomiarowy, wykorzystujący techniki optyczne, pozwalający na bezdotykowe pomiary geometrii toru, skrajni, między innymi w tunelach itp. Wyświetlacz na pulpicie maszynisty lokomotywy Taurus z napisami po polsku Fot. A. Harasse Wzrok męskiej części zwiedzających a była ich większość przyciągały hostessy obsługujące ekspozycję firmy Probotec, która oferuje między innymi wózki wagonowe. Andrzej Harassek 17

10 aktualności Lokomotywa spalinowa serii 66 General Motors, w barwach przewoźnika Heavy Haul Power Elektryczna wersja znanego pociągu TALENT firmy Bombardier dostarczana dla ÖBB. Stoisko koncernu Voestalpine 18 Stanowisko maszynisty lokomotywy serii 66 Stoisko japońskiej firmy Hitachi Miesięcznik na InnoTrans Już po raz czwarty czasopisma Technika Transportu Szynowego i Telekomunikacja i Sterowanie Ruchem były obecne na targach InnoTrans. Podobnie jak w latach ubiegłych egzemplarze czasopism były dostępne na stoisku wydawnictwa Tetlzaff Verlag GmbH, z którym wydawnictwo EMI-PRESS kooperuje od ponad 7 lat. Wydawnictwo Tetzlaff, po połączeniu z wydawnictwem Hestra (wydawca renomowanego miesięcznika ETR), utworzyło grupę Eurailpress i pod nowym logo występuje od kilku miesięcy. Nowa grupa wydawnicza ma także interesujący portal internetowy W tym roku po raz pierwszy ukazało się, specjalnie na targi. W przygotoinnotrans, wydanie anglojęzyczne miesięcznika wanych przez polskich autorów artykułach czytelnik zagraniczny mógł znaleźć kompendium wiedzy o polskim transporcie szynowym. Numer ten w założeniu miał być również promocją Polski, jako nowego członka Unii Europejskiej. Zainteresowanie tym numerem przekroczyło wszelkie oczekiwania i nakład pisma okazał się zbyt mały. Numer ten będzie dostępny na stronie internetowej wydawnictwa EMI-PRESS. (jr)