Ukryte zakaŝenie wirusem HBV w hematologii i transfuzjologii
|
|
- Bronisław Leśniak
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 PRACA POGLĄDOWA Review Article Acta Haematologica Polonica 2009, 40, Nr 2, str EWA BROJER Ukryte zakaŝenie wirusem HBV w hematologii i transfuzjologii Occult B infection in haematology and blood transfusion Zakład Immunologii Hematologicznej i Transfuzjologicznej Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie Kierownik: Prof. dr hab. n. med. Ewa Brojer STRESZCZENIE Ukryte zakaŝenie HBV to wykrywanie HBV DNA u osób bez antygenu HBs. MoŜe ono wystąpić u osób, które przebyły zakaŝenie tym wirusem i u których utrzymuje się jego replikacja na bardzo niskim poziomie, niewykrywalnym metodami serologicznymi lub które zakaŝone są mutantem wirusa, nierozpoznawanym przez testy diagnostyczne. Osoby z ukrytym zakaŝeniem produkują na ogół przeciwciała anty-hbc, a czasami teŝ przeciwciała anty-hbs. U nosicieli HBsAg oraz osób z ukrytym zakaŝeniem moŝe dojść do reaktywacji zakaŝenia w momencie obniŝenia sprawności układu immunologicznego. Do reaktywacji dochodzi często u chorych hematologicznych i dlatego przed włączeniem chemioterapii powinni mieć oni wykonane badania HBsAg, anty-hbc, anty-hbs i ewentualnie HBV DNA, by określić ryzyko reaktywacji. W zaleŝności od wyników badań powinni być poddani immunoprofilaktyce, leczeniu przeciwwirusowemu lub naleŝy monitorować u nich zakaŝenie HBV w trakcie i po chemioterapii. Czynnikami wysokiego ryzyka reaktywacji są: wysokie stęŝenie HBV DNA, brak przeciwciał anty-hbs, płeć męska i niski wiek. Reaktywacja ukrytego zakaŝenia obserwowana jest szczególnie często u chorych na chłoniaki z komórek B, a czynnikiem wysokiego ryzyka jest leczenie rituximabem. Przebieg kliniczny reaktywacji jest bardzo róŝny, od bezobjawowego podwyŝszenia stęŝenia HBV DNA i ewentualnego pojawienia się HBsAg, poprzez podwyŝszenie ALT, Ŝółtaczkę do piorunującego zapalenia wątroby kończącego się śmiercią chorego. ZakaŜenia wirusem zaplenia wątroby typu B w Polsce są ciągle częstsze niŝ w krajach wysoko rozwiniętych i dlatego zagadnienie reaktywacji u polskich chorych wymaga specjalnej uwagi. SŁOWA KLUCZOWE: Ukryte zakaŝenia HBV Reaktywacja HBsAg HBV DNA Anty-HBc Immunosupresja SUMMARY Occult HBV infection is defined as HBV DNA detection in HBsAg-negative individuals. There are two causes of occult HBV infection (OBI) very low level of virus replication, undetectable by serological methods or infection with HBV mutant, not detectable by such methods. Anti- HBc antibodies are usually present in individuals with OBI, sometimes accompanied by anti- HBs. The reactivation of HBV infection is likely in HBsAg carriers and OBI individuals with immunosuppression,. Reactivation is often observed in patients with haematological diseases due to chemotherapy or the disease itself therefore HBsAg, anti-hbc, anti-hbs and HBV DNA diagnostics should be performed in such patients. Depending on the results, immunoprophilaxis,
2 436 E. BROJER anti-viral therapy or HBV infection monitoring should be applied. High risk factors of reactivation are: high HBV DNA concentration, lack of anti-hbs, young age and male gender. The reactivation of occult B infection is most likely in patients with B cell lymphoma. The risk of reactivation is increased by Rytiximab therapy. The clinical symptoms of HBV reactivation vary from elevation of HBV DNA with HBsAg seroconversion, ALT elevation and jaundice to death of liver failure. HBV infection is still more frequent in Poland than in other developed European countries and the problem of its reactivation in HBsAg carriers and individuals with occult infection is important. KEY WORDS: Occult B infection Reactivation HBsAg HBV DNA Anti-HBc Immunosuppression Do zakaŝenia wirusem HBV dochodzi u około dwóch bilonów ludzi w ciągu ich Ŝycia. Ocenia się, Ŝe u około 30% osób dorosłych zakaŝenie przebiega bezobjawowo, u dalszych 30% obserwuje się tylko objawy grypopodobne bez Ŝółtaczki, a u pozostałych dochodzi do pełnoobjawowej choroby z Ŝółtaczką w tym u około 3% choroba przebiega jako tzw. galopujące zapalenie wątroby, które w wysokim odsetku kończy się śmiercią chorego [1, 2]. Szacuje się, Ŝe ponad 350 milionów osób, które przeszły zakaŝenie, w tym około 10% z ostrym zapaleniem wątroby typu B pozostaje przewlekle zakaŝonych wirusem i wykrywa się w ich surowicy antygen HBs (nosicielstwo HBsAg). Przejście zakaŝenia w stan przewlekłego nosicielstwa obserwuje się szczególnie często (40 50%) przy zakaŝeniu wertykalnym. Programy szczepień przeciwko wirusowi HBV znacznie poprawiły sytuację epidemiologiczna w świecie, w tym w Polsce, w której dzięki takim programom oraz dzięki poprawieniu higieny i procesów sterylizacji częstość zakaŝeń HBV w ostatnich latach znacząco zmniejszyła się [3]. Nie naleŝymy juŝ do krajów, które określa się jako endemiczne regiony występowania HBV. Tym nie mniej w dalszym ciągu zakaŝenie tym wirusem występuje w Polsce znacznie częściej niŝ w krajach wysokorozwiniętych Europy Zachodniej i Ameryki Północnej. Częstość zakaŝeń jest u nas zbliŝona do częstości obserwowanej w południowych regionach Europy w Hiszpanii i w Grecji [1, 2]. Z tego względu zagadnienia związane z występowaniem nosicielstwa HBV w formie wykrywania antygenu HBs, a takŝe w formie tzw. ukrytego zakaŝenia i z ich konsekwencjami dla chorych na choroby hematologiczne jest szczególnie istotne. W prezentowanym opracowaniu przypomniane będą podstawowe informacje o naturalnym przebiegu zakaŝenia HBV i o nosicielstwie HBsAg. Bardziej szczegółowo omówione będzie zjawisko ukrytego zakaŝenia HBV oraz ryzyko reaktywacji zakaŝenia u chorych hematologicznych. Naturalny przebieg zakaŝenia HBV i jego markery Pierwszym markerem zakaŝenia HBV jest DNA wirusa, następnie wykrywane są antygen HBs i przeciwciała do rdzenia wirusa (anty-hbc), które są trwałym markerem przebycia zakaŝenia. HBV DNA jest markerem toczącej się replikacji wirusa, a jego stęŝenie jest markerem aktywności replikacji. Zwalczenie ostrego zakaŝenia HBV prowadzi do zaniku wykrywania antygenu HBs w surowicy, pojawieniu się przeciw-
3 Ukryte zakaŝenia wirusem HBV 437 ciał anty-hbe i anty-hbs i normalizacji aktywności enzymów wątrobowych. Przeciwciała anty-hbs, które mają charakter neutralizujący wirusa powstają teŝ u osób szczepionych w kierunku HBV. U osób takich nie wykrywa się natomiast przeciwciał do rdzenia wirusa (anty-hbc). Zwalczenie zakaŝenia HBV prowadzi teŝ do zaniku wykrywania HBV DNA w surowicy, choć u ozdrowieńców replikacja wirusa moŝe utrzymywać się przez róŝny okres czasu na tak niskim poziomie, Ŝe nie jest wykrywalna metodami serologicznymi, a wykryć ją moŝna metodami molekularnymi [4 6]. U osób z niedojrzałym układem immunologicznym lub z upośledzoną jego funkcja nie dochodzi do zwalczenia zakaŝenia i przechodzi ono w stan przewlekły. Dotyczy to przede wszystkim dzieci urodzonych przez zakaŝone matki. Typowy przebieg zakaŝenia o przebiegu ostrym i przewlekłym przedstawia Rycina 1. HBV DNA HBsAg Anty HBc w około 1 2% OBI - ukryte zaka- Ŝenie HBV Anty Hbs I okienko serologiczne II okienko serologiczne Ostra faza zakaŝenia, z objawami lub bez objawów klinicznych Ryc. 1a. Przebieg ostrego zakaŝenia HBV zakończonego wyleczeniem występowanie ukrytego zakaŝenia HBV zaznaczono linią przerywaną Fig. 1a. Resolved HBV infection occult B infection HBsAg (+) HBV HBcHBc AntyHBc Czułość testów HBsAg OBI Ukryte zakaŝenie Częstość? HBsAg(-) lat Ryc. 1b. Przewlekające się zakaŝenie HBV okres moŝliwego występowania ukrytego zakaŝenia oznaczono linia przerywaną Fig. 1b. Chronic HBV infection Wprowadzenie czułych metod molekularnych wykrywających pojedyncze cząstki wirusa w próbce badanej wykazały, Ŝe u niektórych osób bez antygenu HBs, a nawet u takich u których nie ma Ŝadnych markerów przebytego zakaŝenia HBV wykryć moŝna DNA wirusa przez dziesiątki lat po zakaŝeniu [4 6]. Stan taki nazywamy ukrytym
4 438 E. BROJER zakaŝeniem HBV (ang occult B infection OBI). Jego przyczyny i metody wykrywania będą ze szczególnym naciskiem omówione w tym opracowaniu bo jest to zjawisko mniej znane niŝ nosicielstwo HBsAg. Markery zakaŝenia i ich znaczenie dla róŝnicowania fazy zakaŝenia są przedstawione na rycinie oraz w Tabeli 1. Tabela 1. Markery zakaŝenia HBV Table 1. Markers of HBV infection HBV DNA pierwszy marker zakaŝenia wykrywalny po kilku dniach po ekspozycji; i marker aktywnej replikacji wirusa HBs Ag: na ogół pierwszy marker serologiczny (2 4 tyg. przed wzrostem ALT; wykrywalny po około 30 do 60 dniach po ekspozycji, moŝe zaniknąć przed objawami HBeAg: serologiczny marker aktywnej replikacji wirusa pojawia się na ogół zaraz po HBsAg, a zanika przed zanikiem HBsAg gdy pojawia się anty-hbe (dobra prognoza) anty-hbc IgM wysokie miano w ostrym zakaŝeniu anty-hbc IgG: trwały marker przebytego zakaŝenia anty-hbs: 3-4 miesiące po chorobie i zniknięciu HBsAg (teŝ po szczepieniu) Częstość nosicielstwa HBsAg w krajach gdzie zakaŝenie ma charakter endemiczny np. w Japonii przekracza 20% populacji. W Polsce szacuje się, Ŝe około 1% 2% populacji to nosiciele HBsAg [2]. Taka jest częstość wykrywania antygenu u dawców pierwszorazowych, którzy są reprezentantem tej części polskiej populacji, która nie naleŝy do Ŝadnej z grup ryzyka zwiększonej częstości zakaŝeń. Rejestrowana przez słuŝby epidemiologiczne zapadalność na wirusowe zapalenie wątroby typu B w Polsce wynosi 4.5/100,000 osób [3]. Częstość osób, które przeszły zakaŝenie HBV moŝna szacować, jak juŝ powiedziano na podstawie wyników badań przeciwciał anty-hbc będących markerem przebycia zakaŝenia bez względu na jego charakter (objawowe, bezobjawowe, ostre, przewlekłe). W Polsce przeciwciała te wykrywalne są u około 7% krwiodawców [7]. Dane epidemiologiczne wskazują, Ŝe w całej populacji częstość osób, które przeszły zakaŝenie jest znacznie wyŝsza. Obserwuje się na przykład wysoką częstość markerów przebytego zakaŝenia wśród rodzin osób, które chorowały na Ŝółtaczkę typu B. W Japonii i Hong Kongu, gdzie jak powiedziano zakaŝenie ma charakter endemiczny przeciwciała anty-hbc wykrywa się u ponad 50% badanych [2, 5]. Według zasad klasycznej diagnostyki zakaŝenia wirusem HBV za stan nosicielstwa uwaŝa się utrzymywanie się wykrywalności antygenu HBs u osób bez objawów klinicznych zapalenia wątroby przez okres dłuŝszy niŝ 6 miesięcy. Zanik wykrywalności antygenu HBs i pojawienie się przeciwciał anty-hbs oraz normalizacja aktywności enzymów wątrobowych jest powszechnie uwaŝana za dowód ograniczenia zakaŝenia. Ukryte zakaŝenie HBV historia wykrycia, definicja i występowanie Zagadnienie istnienia i roli klinicznej ukrytego zakaŝenia HBV (OBI) jest dyskutowane od ponad 30 lat. W wielu badaniach u ludzi i na modelu zwierzęcym u świstaków wykazano obecność DNA HBV w osoczu, mononuklearach lub tkance wątroby przy braku wykrywalności antygenu powierzchniowego wirusa (HBsAg) w surowicy [4 6, 8, 9, 10].
5 Ukryte zakaŝenia wirusem HBV 439 Istnieją dwie przyczyny dla których u osoby zakaŝonej HBV nie wykrywa się antygenu HBs, a wykrywa HBV DNA: 1) niski poziom wiremii, nawet rzędu kilku kopii wirusa w mililitrze osocza lub w tkance wątroby, niemoŝliwy do wykrycia przy pomocy testów serologicznych, a wykrywalny testami molekularnymi, 2) zakaŝenie mutantem wirusa HBV, którego nie rozpoznaje test serologiczny (tzw. fałszywe OBI). Według definicji opublikowanej w 2008 roku jako stanowisko ekspertów [8] ukryte zakaŝenie HBV to obecność DNA HBV w wątrobie przy wykrywalnym lub nie wykrywalnym DNA HBV w osoczu u osób, u których w osoczu nie wykrywa się obecnie dostępnymi metodami antygenu HBs (HBsAg). Według tej definicji nie jest więc konieczne wykrywanie DNA w osoczu by ustalić, Ŝe ktoś ma ukryte zakaŝenie wirus moŝe być bowiem obecny jedynie w tkance wątroby, a wykryć go moŝna jedynie prowadząc badania bioptatu. StęŜenie DNA HBV u osób z ukrytym zakaŝeniem jest na ogół bardzo niskie <200IU/ml [5, 8, 9, 10]. Na podstawie obecności markerów serologicznych zakaŝenia HBV osoby z ukrytym zakaŝeniem dzielimy na 1) seropozytywne z przeciwciałami do antygenu rdzeniowego HBV anty-hbc lub/i z przeciwciałami anty-hbs oraz 2) seronegatywne bez tych przeciwciał. Stan ukrytego zakaŝenia moŝe być wynikiem obniŝania się stęŝenia HBsAg do poziomu, w którym jest on niewykrywalny po przebyciu ostrej infekcji (po kilku miesiącach wykrywania HBsAg) albo po wielu latach przewlekłego zakaŝenia (przewlekłego nosicielstwa HBsAg) (Rycina 1). U osób, u których taka jest geneza powstania OBI obecne są serologiczne markery zakaŝenia HBV przeciwciała anty-hbc, a takŝe często równieŝ przeciwciała anty-hbs. U osób z OBI bez markerów serologicznych anty-hbc- i anty-hbs- prawdopodobnie produkcja tych przeciwciał ustała lub jest na bardzo niskim poziomie. W przypadkach, w których wykrywa się HBV DNA bez obecności oraz pojawiania się jakichkolwiek markerów serologicznych zakaŝenia nie moŝna całkowicie wykluczyć, Ŝe wynik HBV DNA jest fałszywie dodatni. W ostatnio opublikowanych pracach naukowców japońskich i włoskich opisywane są teŝ przypadki tzw. ostrego ukrytego zakaŝenia HBV [11] u dawców, u których wykryto DNA HBV w badaniach przeglądowych. Badano kolejne próbki tych dawców, pobrane co 2 7 dni i w Ŝadnej nie wykryto HBsAg lecz cały czas wykrywano niski poziom HBV DNA (5 46 IU/ml). W 33 dniu obserwacji wykryto przeciwciała anty-hbc klasy IgM, potem IgG, a w 24 dni po wykryciu tych przeciwciał stwierdzono obecność anty-hbs. Obserwacje te wskazują, Ŝe ostre zakaŝenie HBV moŝe przebiegać z bardzo małą aktywnościa replikacji wirusa. Jedynym klinicznym objawem zakaŝenia u obserwowanego dawcy była nieznacznie podwyŝszona aktywność ALT (40 IU/ml), a pojawienie się przeciwciał potwierdza przebycie zakaŝenia. W niektórych przypadkach ukrytego zakaŝenia stęŝenie HBV DNA jest wysokie, analogiczne do poziomu wykrywanego u osób z HBsAg. Przytaczana wyŝej grupa ekspertów nazywa takie przypadki fałszywym ukrytym zakaŝeniem HBV [8]. Antygenu HBsAg nie wykrywa się bowiem ze względu na mutacje występujące w genie kodującym białko powierzchniowe (gen S) [12]. Nie jest ono rozpoznawane przez przeciwciała diagnostyczne. Osoba zakaŝona takim mutantem powinna być traktowana tak samo jak nosiciel HBsAg. Opisano istnienie wielu takich mutantów. Są to tzw.
6 440 E. BROJER mutanty ucieczki (ang. escape mutants). Ich pojawienie się jest wynikiem presji immunologicznej organizmu, który zwalcza szczepy dzikie, a pozwala na namnaŝanie się szczepów zmutowanych. Producenci testów diagnostycznych śledzą pojawianie się takich mutantów i odpowiednio modyfikują testy by nie dawały wyników fałszywie ujemnych. W badaniach polskich krwiodawców wśród 21 osób z ukrytym zakaŝeniem w dwóch przypadkach wykryto mutacje w regionie S, z których wynikało nie rozpoznawanie HBsAg przez testy serologiczne [9]. Obaj dawcy byli szczepieni w kierunku HBV. U jednego z dawców była to mutacja G145A, a u drugiego szereg mutacji, w tym trzy C124I, C139S i D144G w regionie kodującym istotną diagnostycznie pętlę białka S. Analiza polimorfizmu wirusa, w tym identyfikacja mutacji istotnych dla przebiegu zakaŝenia, poziomu replikacji, podatności na leczenie czy mutacji związanych z ryzykiem reaktywacji są bardzo waŝnymi kierunkami badań nad ukrytym zakaŝeniem. Badania porównujące stopień polimorfizmu szczepów HBV od osób z HBsAg i osób z ukrytym zakaŝeniem wykazują, Ŝe w tej ostatniej grupie stopień polimorfizmu jest statystycznie istotnie większy. Częstość mutacji, w porównaniu do szczepów dzikich jest szczególnie wysoka w tzw. immunoreaktywnych regionach genomu HBV (MHR i CTL), które kodują białka, do których skierowana jest odpowiedź komórkowa i humoralna osoby zakaŝonej. Obserwowane zjawisko wysokiego polimorfizmu tych regionów HBV u dawców z OBI wskazuje na rolę presji immunologicznej w powstawaniu ukrytego zakaŝenia [10]. Badania nad polimorfizmem HBV w OBI dotyczą teŝ analiz wykrywania mutacji, które wiąŝe się z wysokim ryzykiem reaktywacji zakaŝenia i piorunującym zapaleniem wątroby [13, 14] np. mutacją odpowiedzialną za powstanie kodonu stop w regionie pre-core (A1896), czy T1762/A1764 w regionie promotora białka rdzenia (BCP). W badaniach Alexopoulou i wsp. [13] obie te mutacje wykryto u wszystkich chorych z antygnem HBs, u których obserwowano reaktywację zakaŝenia po leczeniu fludarabiną. Była ona teŝ obecna u jednego z dwóch chorych HBsAg( )/anty-hbc(+)/anty- HBs(+), u których obserwowano reaktywację zakaŝenia HBV. Diagnostyka ukrytego zakaŝenia HBV Jedynym pewnym markerem diagnostycznym OBI jest obecność DNA HBV [8]. Badanie diagnostyczne musi być wykonane przy pomocą wystarczająco czułych metod molekularnych z zachowaniem specjalnych procedur ograniczających ryzyko kontaminacji. Materiałem do badań moŝe być osocze (ze względu na niski poziom wiremii naleŝy badać moŝliwie duŝą jego objętość, np. ok. 2 ml), mononukleary krwi obwodowej, a w przypadku gdy zakaŝenie ukryte dotyczy tylko wątroby to bioptaty tego narządu. Badanie obecności przeciwciał anty-hbc moŝe być wstępnym badaniem dla identyfikacji osób, u których potencjalnie występować moŝe OBI [8, 15, 16]. Prawdopodobieństwo, Ŝe OBI występuje u osoby, która ma ten marker przebytego zakaŝenia jest bowiem większe od prawdopodobieństwa, Ŝe OBI dotyczy osoby bez anty-hbc. Pa-
7 Ukryte zakaŝenia wirusem HBV 441 miętać naleŝy jednak, Ŝe przede wszystkim nie wszystkie osoby, u których wykrywa się anty-hbc muszą mieć ukryte zakaŝenie, a dodatkowo, wiarygodność testów w kierunku anty-hbc jest ograniczona [17]. Dają one wysoki odsetek wyników fałszywie dodatnich, a nie ma dla tych testów sposobów weryfikacji. Ukryte zakaŝenie HBV u chorych i u dawców krwi Szczegółowe podsumowanie doniesień o wykrywaniu HBV DNA w osoczu, mononuklearach i tkance wątroby u chorych, u których nie wykrywa się HBsAg przedstawił Brechot i wsp. [5]. Częstość wykrywania HBV DNA zaleŝy od grupy badanej i od czułości stosowanych metod. Wyniki badań DNA u osób bez antygenu HBs rozpatrywano w kontekście wykrywania innych serologicznych markerów zakaŝenia HBV. Wykazano, Ŝe jest ona najwyŝsza wśród chorych z anty-hbc, w tym szczególnie takich, u których nie wykrywa się przeciwciał anty-hbs. Wśród chorych z objawami przewlekłego zapalenia wątroby z przeciwciałami anty-hbc częstość wahała się od 5 55%. Analiza Brechota i wsp. wykazała teŝ, Ŝe istnieją istotne róŝnice geograficzne w występowaniu zjawiska ukrytego zakaŝenia HBV. Jest ono szczególnie częste w regionach gdzie HBV występuje endemicznie, choć występuje teŝ w krajach o małej częstości zakaŝeń. Ukryte zakaŝenie HBV występuje teŝ jako konfekcja z zakaŝeniem HCV. Obserwuje się je u chorych hematologicznych [15, 16, 18 25]. Na Tajwanie w 6% HBsAg ujemnych chorych na chłoniaki typu B wykrywa się HBV DNA [19]. W badaniach przeprowadzonych w Japonii u chorych na hemofilię, którzy jak wiadomo z racji leczenia preparatami produkowanymi z osocza naraŝeni byli w przeszłości na ekspozycję na HBV stwierdzono, Ŝe u ponad 50% chorych bez antygenu HBs wykrywa się HBV DNA [26]. W badaniach polskich nie stwierdzono natomiast ukrytego zakaŝenia HBV u Ŝadnego z badanych chorych na hemofilię, choć wszyscy dorośli chorzy mieli przeciwciała anty-hbc [27]. Istotnym problemem jest teŝ występowanie ukrytego zakaŝenia u dawców krwi i szpiku, a takŝe dawców narządów, szczególnie wątroby, ze względu na moŝliwość przeniesienia tego zakaŝenia na biorcę. Wiele doniesień wskazuje na bardzo duŝe ryzyko przeniesienia zakaŝenia przez przeszczepienia (szczególnie wątroby) od dawców bez antygenu HBs, a z wykrywalnymi przeciwciałami anty-hbc [5, 28]. Wśród 124 dawców komórek krwiotwórczych badanych w Hong Kongu, gdzie HBV występuje endemicznie HBV DNA wykryto u 15.3% [29]. Badania w kierunku ukrytego zakaŝenia HBV oraz szczepienie kandydatów na dawców są obecnie rutynowo przeprowadzane przed przeszczepieniem komórek krwiotwórczych [15, 16]. W przeciwieństwie do ryzyka jakie niesie przeszczepianie narządów i komórek krwiotwórczych ryzyko przeniesienia zakaŝenia przez przetoczenie krwi od dawcy z ukrytym zakaŝeniem jest niewielkie, tym nie mniej istnieje [30]. W Polsce, w ramach procedury czuwania nad bezpieczeństwem przetoczeń prowadzi się obserwacje i badania chorych, którzy otrzymali krew lub jej składnik od dawców wielokrotnych, gdy wykryje się u nich ukryte zakaŝenie HBV. Jak dotąd w Polsce nie wykazano, by zaka- Ŝenie HBV zostało przeniesione przez przetoczenie krwi od takiego dawcy. W ramach
8 442 E. BROJER prowadzonej procedury analizowano przypadki, w których chory otrzymał krew zawierającą HBV DNA o koncentracji 200 IU/ml (przetoczenie oczywiście miało miejsce przed wprowadzeniem badań HBV DNA u dawców, a badania HBV DNA wykonano w próbce archiwalnej dawcy przechowywanej w centrum krwiodawstwa). Fakt, Ŝe chory nie uległ zakaŝeniu potwierdzono przez badania HBV DNA i anty-hbc [31]. Kazuistyczne przypadki zakaŝeń przez przetoczenie krwi od dawców z OBI opisano jednak ostatnio w literaturze [32]. Potwierdza to zasadność prowadzenia badań przeglądowych technikami biologii molekularnej u dawców krwi [32 34]. Dzięki wprowadzenia przeglądowych badań HBV DNA u dawców wiadomo obecnie, jaka jest częstość ukrytego zakaŝenia wśród osób zdrowych, nie naleŝących do Ŝadnej z grup ryzyka zakaŝeń wirusami. Badania takie wprowadzono w wielu krajach: w Japonii, Niemczech, Włoszech, Hiszpanii, Grecji. W Polsce wykonuje się je obowiązkowo przed kaŝdym oddaniem krwi od roku 2005 u wszystkich dawców bez markerów serologicznych HBsAg, anty-hcv i anty-hiv [33, 34]. Głównym celem badań krwiodawców jest wykrywanie HBV DNA w okresie, w którym ich krew jest zakaźna, czyli przede wszystkim we wczesnym okresie zakaŝenia, gdy nie wykrywa się HBsAg, a dawca nie produkuje jeszcze neutralizujących przeciwciał anty-hbs. Badania molekularne identyfikują teŝ osoby z ukrytym zakaŝeniem HBV. RóŜnicowanie poszczególnych okresów zakaŝenia u dawcy odbywa się na podstawie dodatkowych badań serologicznych, przede wszystkim anty-hbc w momencie wykrycia HBV DNA, a takŝe na podstawie badań kolejnych próbek pobranych od dawcy [33]. U dawców w bardzo wczesnym okresie zakaŝenia HBV DNA jest jedynym markerem świadczącym o obecności wirusa. Jeszcze przed pojawieniem się HBsAg moŝna wykryć dodatkowo przeciwciała anty-hbc klasy IgM. U dawców z OBI wykrywa się przeciwciała anty-hbc klasy IgG (trwały marker przebytego zakaŝenia). Czasami u dawców z OBI wykrywa się teŝ przeciwciała anty-hbs, a takŝe anty-hbe. Ze względu na niski poziom wiremii w OBI dla jego wykrycia konieczne jest stosowanie testów molekularnych o bardzo wysokiej czułości i takie są stosowane do badań dawców krwi. Testy oparte na technice real time PCR (Cobas 201 firmy Roche Diag) lub na metodzie amplifikacji przez transkrypcję TMA (Ultrio Procleix firmy Chiron) mają czułość około 2 5 IU HBV DNA/ml. Częstość wykrywania ukrytego zakaŝenia HBV u krwiodawców jest róŝna w róŝnych krajach [9, 30, 33, 34]: najwyŝsze wartości obserwowano w Japonii (20/milion), we Włoszech (55/milion), Polsce (18/milion). W krajach północnej Europy i Ameryki na ogół takich badań się nie prowadzi, ze względu na bardzo niską zapadalność na wirusowe zapalenie wątroby typu B. Reaktywacja zapalenia wątroby u osób z upośledzeniem układu immunologicznego Reaktywacja zakaŝenia HBV na skutek obniŝenia sprawności układu immunologicznego jest bardzo istotnym problemem klinicznym dotyczącym w duŝej mierze chorych z chorobami hematologicznymi [15, 16, 18 25]. Ryzyko to dotyczy chorych z nowotworami układu krwiotwórczego poddawanych chemioterapii, w tym szczegól-
9 Ukryte zakaŝenia wirusem HBV 443 nie chorych leczonych przeszczepianiem komórek krwiotwórczych, a takŝe chorych z chorobami o podłoŝu autoimmunologicznym (ITP i NAIH) ze względu na stosowanie leczenia kortykosterydami. Doniesienia o reaktywacji zakaŝenia HBV u nosicieli HBsAg dotyczyły większości chorób układu krwiotwórczego, obserwowano je po stasowaniu bardzo róŝnych chemioterapeutyków: antymetabolitów, antybiotyków przeciwnowotworowych, kortykostertoidow, przeciwciał monoklonalnych, roślinnych alkaloidow i innych [15]. Zapalenie wątroby wynikające z reaktywacji obserwowano przede wszystkim w przerwach pomiędzy cyklami chemioterapii i po jej odstawieniu gdy na skutek podjęcia funkcji przez układ immunologiczny dochodzi do gwałtownego niszczenia przez ten układ komórek wątroby zaatakowanych przez HBV [15, 16, 18]. Prawdopodobieństwo reaktywacji zakaŝenia HBV zaleŝy od szeregu czynników zarówno po stronie wirusa jak i gospodarza. Przede wszystkim jest uzaleŝnione od stęŝenia HBV DNA u nosiciela HBV, co do pewnego stopnia obrazują markery serologiczne u chorego. NajwyŜsze jest u nosiciela HBsAg, a najniŝsze u osoby bez wykrywanego antygenu, która ma wysoki poziom neutralizujących przeciwciał anty-hbs [15, 16, 35, 36]. Choć jak powiedziano wyŝej wszyscy chorzy z upośledzeniem układu immunologicznego są naraŝeni na reaktywację wydaje się, Ŝe największe ryzyko dotyczy chorych na chłoniaki z jednej strony ze względu na leczenie o silnym działaniu immunosupresyjnym, z drugiej na sam efekt immunosupresyjny procesu chorobowego [15, 16, 18, 24, 25]. Na terenach gdzie zakaŝenie HBV występuje endemicznie zauwa- Ŝa się silne powiązanie występowania chłoniaków z komórek B z wykrywaniem HBsAg [19]. Analizy czynników ryzyka reaktywacji zakaŝenia HBV wskazują teŝ, Ŝe zachodzi ona częściej u męŝczyzn niŝ u kobiet; czynnikiem ryzyka jest teŝ niski wiek chorego [15, 16, 18]. Reaktywacja zakaŝenia moŝe mieć bardzo róŝny przebieg. MoŜe przebiegać bez jakichkolwiek objawów klinicznych (tylko podwyŝszanie poziomu HBV DNA lub/ i pojawiania się HBsAg), manifestować się tylko podwyŝszeniem aktywności transaminaz wątrobowych, Ŝółtaczką aŝ do kończącego się śmiercią chorych piorunującego zapalenia wątroby. Według doniesień literatury zapalenie wątroby spowodowane przez HBV u chorych poddanych chemioterapii występuje u około 14 53% chorych, którzy są nosicielami antygenu HBs [15, 16, 18]. U znacznej części chorych przebieg zapalenia wątroby u chorych jest cięŝki, a śmiertelność ocenia się na 4% to 41% [15, 16, 18]. Do podwyŝszenia aktywności enzymów wątrobowych dochodzi u około 50% nosicieli HBsAg w czasie lub po chemioterapii, u około 10% obserwuje się Ŝółtaczkę [18]. Największe ryzyko dotyczy chorych z zaawansowanym procesem włóknienia wątroby. NajcięŜsze postaci zapalenia wątroby obserwuje się u chorych zakaŝonych mutantami regionu precore [13, 14]. Choć u nosicieli HBsAg oraz osób, które przeszły zakaŝenie tym wirusem i potencjalnie mogą mieć ukryte zakaŝenie HBV większość objawów zapalenia wątroby ma etiologię wirusową, naleŝy teŝ rozwaŝyć inne przyczyny wystąpienia objawów między innymi toksyczny wpływ leków. PodwyŜszenie aktywności ALT moŝe teŝ być spowodowane zakaŝeniami bakteryjnymi, grzybiczymi i zakaŝeniami przez inne niŝ HBV
10 444 E. BROJER wirusy (CMV, EBV, HIV). NaleŜy teŝ rozwaŝyć konfekcję z HDV i HCV. W około 12% przypadków przyczyna podwyŝszenia ALT pozostaje nieznana [16]. Ostatnio prowadzone badania wskazują, Ŝe stan ukrytego zakaŝenia HBV, czyli szczególny stan nosicielstwa HBV jest teŝ obarczony ryzykiem reaktywacji zakaŝenia. Badania Hui i wsp. [37] u chorych na chłoniaki wykazały, Ŝe ukryte zakaŝenie HBV było przyczyną wzw B u 3.3% (8/244) chorych, u których nie wykrywano antygenu HBs. Trzech chorych z tej grupy rozwinęło piorunujące zapalenie wątroby. Podobnie, Umemura i wsp. [35] wykazali reaktywację zakaŝenia HBV u 23 (4%) spośród 552 chorych poddanych chemioterapii, którzy uprzednio zostali wyleczeni z zapalenia wątroby typu B i nie wykrywano u nich HBsAg. Jedna czwarta z nich rozwinęła piorunujące zapalenie wątroby. Szereg obserwacji wykazuje, Ŝe leczenie przy pomocy przeciwciał monoklonalnych (rituximab lub alemtuzumab) istotne zwiększa ryzyko reaktywacji u chorych bez HBsAg. Yeo i wsp (20) obserwowali 104 chorych z chłoniakiem z komórek B, wśród których było 46 osób HBsAg-/anty-HBc+. 25 było leczono klasycznym schematem CHOP (cyclophosfamid, doxorubicina vincristina, prednison) i u Ŝadnego nie obserwowano reaktywacji HBV. 21 chorych otrzymywało dodatkowo rituximab. U 5 chorych otrzymujących ten lek doszło do reaktywacji zakaŝenia, a jeden chory zmarł w wyniku piorunującego zapalenia wątroby. Wydaje się, Ŝe głęboka deplecja komórek B powodowana przez rituximab jest odpowiedzialna za wysokie ryzyko reaktywacji zakaŝenia, mimo, Ŝe uwaŝa się, Ŝe za bezpośrednie niszczenie komórek zakaŝonych wirusem są odpowiedzialne głównie cytotoksyczne limfocyty T CD8. Yeo i wsp. [20] przeprowadzili teŝ analizę dotychczas opublikowanych doniesień o reaktywacji zakaŝenia HBV u chorych HBsAg /anty-hbc+ leczonych rituximabem. Stwierdzili, Ŝe do reaktywacji dochodzi u 25% chorych, a 20% spośród nich umiera z powodu zapaenia wątroby. Dodatkowymi czynnikami ryzyka są płeć męska i brak przeciwciał anty-hbs. Autorzy podkreślają, Ŝe u chorych leczonych rituximabem reaktywacja moŝe być bardzo opóźniona i nastąpić po kilku miesiącach od zaprzestaniu leczenia. Obserwacja ta jest wskazówką do okresu stosowania leczenia przeciwwirusowego u tych chorych. Zagadnienia reaktywacji zakaŝenia HBV są, jak widać szczególnie wnikliwe poruszane przez Japończyków poniewaŝ zakaŝenie HBV występuje w Japonii endemicznie. Autorzy stwierdzają Ŝe konieczne jest stałe monitorowanie reaktywacji HBV u chorych, którzy przeszli zakaŝenie HBV. NaleŜy teŝ rozwaŝać moŝliwość zastosowania leczenia wyprzedzającego lamiwudyną u tej grupy chorych. Nie jest to jak dotąd procedura standardowa, ale we wszystkich ostatnio publikowanych pracach wskazuje się na zasadność jej stosowania [15, 16]. Badania diagnostyczne konieczne dla oceny ryzyka reaktywacji zakaŝenia HBV Dla oceny ryzyka reaktywacji i ewentualnego włączenie leczenia wyprzedzającego konieczne jest dokładna diagnostyka. Jej zasady i schemat omówiony jest szczegółowo w pracy Lalazara i wsp. [15], a takŝe w raporcie ekspertów [8] i pracy Lianga
11 Ukryte zakaŝenia wirusem HBV 445 [16]. KaŜdy chory, z chorobą hematologiczną, u którego planowane jest leczenie immunosupresyjne lub, która sama w sobie powoduje osłabienie układu immunologicznego konieczne jest wykonanie badań serologicznych markerów HBV: przeciwciał anty-hbc i anty-hbs oraz antygenu HBs. Mają one odpowiedzieć na pytania 1) czy chory jest nosicielem HBsAg i powinien otrzymać leczenie wyprzedzające; 2) czy ma przeciwciała anty-hbs w dawce ochronnej w wyniku kiedyś wykonanego szczepienia (obecność przeciwciał anty-hbs bez przeciwciał anty-hbc); 3) czy jest prawdopodobne, Ŝe ma ukryte zakaŝenie HBV, bo był kiedyś zakaŝony tym wirusem (i ma przeciwciała anty-hbc). W proces diagnostyczny naleŝy teŝ włączyć, o ile jest taka potrzeba, badania HBV DNA. Zalecany przez autorów sposób postępowania u chorych hematologicznych z róŝnymi wynikami badań w kierunku HBV jest przedstawiony w Tabeli 2. I tak: Tabela 2. Przeciwdziałanie reaktywacji zakaŝenia HBV u chorych z chorobami hematologicznymi Table 2. Prevention of hepatotis B reactivation in haematological patients Chorzy HBsAg(+) Określić poziom HBV DNA Rozpocząć leczenie antywirusowe* bez względu na stęŝenie HBV DNA, monitorować aktywność ALT i stęŝenie HBV DNA o RozwaŜyć zakończenie leczenia 6 12 miesięcy po zakończeniu chemioterapii przeciwnowotworowej Chorzy HBsAg( )/ anty-hbc(+)/anty-hbs( ) Podać szczepionkę HBV Zbadać stęŝenie anty-hbs po 2 4 tygodniach o Jeśli anty- HBs (+) Leczenie przeciwwirusowe HBV nie jest konieczne o Jeśli anty-hbs( ) Zbadać HBV DNA Jeśli HBV DNA(+) o Rozpocząć leczenie przeciwwirusowe* o Jeśli anty-hbs ( ) zaszczepić dwoma dodatkowymi dawkami szczepionki HBV Chorzy HBsAg( )/ anty-hbc (+)/ anty-hbs(+) Monitorować zaktywność ALT o ALT w normie leczenie przeciwwirusowe HBV nie jest konieczne o ALT podwyŝszone Zbadać HBV DNA HBV DNA (+) włączyć leczenie przeciwwirusowe HBV DNA( ) prowadzić dalszą diagnostykę w celu ustalenia przyczyny zaburzeń wątroby Chory HBsAg( )/anty-hbc( )/ anty-hbs( ) podać trzykrotnie szczepionkę HBV *pierwsza linia leczenia lamivudyna; gdy pojawią się zmutowane szczepy oporne na leczenie zmienić lek na adenovir lub entecavir 1. Osoby z wykrytym HBsAg muszą być traktowane jako osoby z bardzo wysokim ryzykiem reaktywacji i muszą otrzymać leczenie anty-wirusowe.
12 446 E. BROJER 2. Osoby bez anty-hbs powinny być szczepione w kierunku HBV. Jeśli nie wykrywa się u nich przeciwciał anty-hbc (co oznacza, Ŝe nie przeszli zakaŝenia HBV) zalecane jest szczepienie trzema dawkami szczepionki. W przypadku osób z przeciwciałami anty-hbc nie jest jasny ich status co do zakaŝenia HBV. Są bowiem trzy moŝliwości. Mogą to być osoby, które wyzdrowiały po przebyciu zakaŝenia HBV lecz poziom anty-hbs uległ u nich obniŝeniu tak, Ŝe przeciwciała te nie są wykrywalne. Mogą to być osoby z ukrytym przewlekłym zakaŝeniem HBV. Jest teŝ moŝliwe, Ŝe wynik testu anty-hbc jest fałszywie dodatni i nie oznacza przebytego zakaŝenia. Do róŝnicowania tych trzech stanów konieczne jest wykonanie badań HBV DNA, a takŝe wykonanie badań przeciwciał anty-hbs w 2 4 tygodni po szczepieniu w kierunku HBV. Wykrycie przeciwciał o koncentracji >10IU/l po tak krótkim okresie od szczepienia wskazuje na anamnestyczną odpowiedź czyli przebycie zakaŝenia w przeszłości. Powstałe przeciwciała mają działanie ochronne i zmniejszają ryzyko reaktywacji. Gdy przeciwciała nie pojawiają się naleŝy wykonać badanie HBV DNA. Jeśli daje ono wynik dodatni naleŝy rozwaŝyć włączenie leczenia wyprzedzającego reaktywację (szczególnie gdy planowana jest bardzo silna immunosupresja np. przy allotransplantacji czy przy zastosowaniu rituxinabu). Jeśli po pierwszej dawce szczepionki przeciwciała nie pojawią się naleŝy dokończyć serię szczepień podając kolejne dwie dawki. 3. Osoby z przeciwciałami anty-hbc i anty-hbs mogą mieć teŝ ukryte zakaŝenie HBV lecz ryzyko reaktywacji jest małe. NaleŜy u tych chorych monitorować aktywność ALT. Przy podwyŝszeniu aktywności naleŝy zbadać HBV DNA jeśli wykluczy się jego obecność poszukiwać innych przyczyn zaburzeń. Postępowanie z chorymi z ryzykiem reaktywacji zakaŝenia HBV Osoby z HBsAg powinny być uznane za osoby z wysokim ryzykiem reaktywacji i poddane leczeniu lekami anty-wirusowymi przed rozpoczęciem chemioterapii. Przed rozpoczęciem leczenia naleŝy zbadać u nich stęŝenie HBV DNA, lecz leczenie rozpocząć bez względu na wynik badania [16]. Najczęściej jest to leczenie lamivudyną, które jest mało toksyczne. Poziom DNA HBV w wyniku tego leczenia na ogół spada bardzo szybko, takŝe w zasadzie nie jest konieczne opóźnianie rozpoczęcia chemioterapii. Optymalny czas trwania leczenia lamiwudyną nie jest do końca ustalony ale uwaŝa się Ŝe powinno ono trwać przez minimum 3 miesiące (na ogół 3 12 miesięcy) po odstawieniu leków immunosupresyjnych. DłuŜsze stosowanie leczenia lamivudyną ponad 12 miesięcy jest zalecane u chorych otrzymujących rituximad lub alemtuzumab oraz u chorych po allogenicznym przeszczepieniach komórek krwiotwórczych. Taka strategia chroni przed reaktywacją ponad 90% chorych. NaleŜy jednak pamiętać o moŝliwości pojawienia się w trakcie leczenia szczepów wirusa opornych na lamiwudynę [38, 39]. Dlatego w trakcie leczenia naleŝy monitorować poziom HBV DNA i aktywność enzymów wątrobowych. W przypadku stwierdzenia nieskuteczności leczenia naleŝy zidentyfikować szczepy oporne na lamiwudynę poprzez badania genetyczne i zmienić stosowany lek na inny na przykład adenovir, entacavir
13 Ukryte zakaŝenia wirusem HBV 447 Sposób postępowania z chorymi na choroby hematologiczne, u których zdiagnozuje się ukryte zakaźnie jest mniej jasny, choć eksperci którzy obradowani na ten temat, a takŝe autorzy ostatnio opublikowanych prac podkreślają, Ŝe u kaŝdego chorego z ukrytym zakaŝeniem ryzyko reaktywacji istnieje, a jeśli do reaktywacji dojdzie istnieje wysokie ryzyko śmiertelności [15, 16]. Szczególnie duŝe ryzyko, jak juŝ powiedziano, dotyczy chorych, którzy otrzymują leczenie przeciwciałami monoklonalnymi, a takŝe chorzy po przeszczepieni allogenicznych komórek krwiotwórczych. Ryzyko reaktywacji musi być rozwaŝone indywidualnie dla kaŝdego chorego. Jeśli poziom HBV DNA jest wysoki, i jeśli planowana immunosupresji jest silna, ryzyko jest wysokie i naleŝy rozwaŝyć leczenie wyprzedzające analogicznie jak u chorych z HBsAg. Jeśli takie leczenie nie jest włączane konieczne jest regularne monitorowanie aktywności transaminaz, a takŝe HBV DNA Dalsze badania i obserwacje chorych z ukrytym zakaŝeniem HBV są konieczne dla opracowania ostatecznych wytycznych co do sposobu postępowania. PIŚMIENNICTWO 1. Juszczyk J: Wirusowe zapalenia wątroby. PZWL, Warszawa, Blackberg J, Kidd-Ljunggren K. Occult hepatitis B virus after acute self-limited infection persisting for 30 years without sequence variation. J Hepatol 2000;33: Brechot Ch, Thiers V, Kremsdorf D, Nalpas B, Pol S, Paterlini-Brechot P. Persistent Hepatitis B Virus Infection in Subjects Without Hepatitis B Surface Antigen: C linically Siggnificant or Purely Occult?. Hepatology 2001;34; Michalak TI, Pasquinelli C, Guilhot S, Chisari FV. Hepatitis B virus persistence after recovery from acute viral hepatitis. J Clin Invest 1994;93: Czarkowski MP, Rosińska M, Hepatitis B in Poland in Przegl Epidemiol 2007;61: Kuśmierczyk J, Zatorska J, Raś J i wsp. Prevalence of anti-hbc anibodies in blood donors in the South region of Poland. Vox Sang 2006, 9: suppl 3: Raimondo G, Allain JP, Brunetto MR i wsp. Statements from the Taormina expert meeting on occult hepatitis B virus infection. J Hepatol 2008;49: Brojer E, Grabarczyk P, Liszewski G i wsp. Characterization of HBV DNA+/HBsAg- blood donors in Poland identified by triplex NAT. Hepatology. 2006;44: Candotti D, Grabarczyk P, Ghiazza P i wsp. Characterization of occult hepatitis B virus from blood donors carrying genotype A2 or genotype D strains. Journal of Hepatology 2008; 49; Manzini P, Abate ML, Valpreda C i wsp Evidence of acute primary occult hepatitis B virus infection in an Italian repeat blood donor. Transfusion Jan Gerlich WH. Diagnostic problems caused by HBsAg mutant-a consensus report of an expert meeting. Intervirology 2004; 47: Alexopoulou A, Theodorou M, Dourakis S.P. i wsp. Hepatitis B Virus Reactivation in Patients Receiving Chemotherapy for Malignancies: Role of Precore Stop-codon and Basic Core Promoter Mutations. J Viral Hepat. 2006;13; Dai MS, Lu JJ, Chen YC, Perng CL, Chao TY. Reactivation of precore mutant hepatitis B virus in chemotherapy-treated patients. Cancer 2001; 92: Lalazar G, Rund D, Shouval D. Screening, prevention and treatment af viral hepatitis B reactivation in patients with haematological malignancies. 2007; 136;
14 448 E. BROJER 16. Liang R. How I treat and Monitor Viral Hepatitis B Infection in Patients Receiving Intensive Immunosuppressive Therapies or Undergoing Hematopoietic Stem Cell Transplantation. Blood First Edition Paper online January ; 17. Kleinman SH, Kuhns MC, Todd DS i wsp. Frequency of HBV-DNA detection in US blood donors testing positive for the presence of anti-hbc: implications for transfusion transmission and donor screening. Transfusion 2003;43: Firpi R.J., Nelson D.R. Management of viral hepatitis in hematologic malignancies. Blood Reviews 2008; 22; Chen MH, Hsiao LT, Chipu TJ i wsp. High prevalence of occult hepatitis B virus infection in patients with B cell non-hodgkin,s lymphoma.ann Hematol 2008; 87; Yeo W, Chan T.C, Leung N.W.Y. i wsp. Hepatitis B Virus Reactivation in Lymphoma Patients With Prior Resolved Hepatitis B Undergoing Anticancer Therapy With or Without Rituximab. American Society of Clinical Oncology 2009; 4; Wu, Huang YH, Lee PC I wsp. Fatal Reactivation of Hepatitis B Virus in a Patient Who Was Hepatitis B Surface Antigen Negative and Core Antibody Positive Before Receiving Chemotherapy for Non-Hodgkin Lymphoma. J Clin Gastroenterol 2009, 22. Sarrecchia C, Cappelli A, Aiello P HBV reactivation with fatal fulminating hepatitis during rituximab treatment in a subject negative for HBsAg and positive for HBsAb and HBcAb. J Infect Chemother. 2005; 11: Onozawa M, Hashino S, Izumiyama K i wsp. Progressive disappearance of anti-hepatitis B surface antigen antibody and reverse seroconversion after allogeneic hematopoietic stem cell transplantation in patients with previous hepatitis B virus infection. Transplantation 2005; 79: Persico, E, De Renzo, A, La Mura i wsp. Occult hepatitis B virus infection in patients with non-hodgkin lymphoma: the need for early diagnosis in anti-hbc positive patients. Gut 2007; 56: Picardi M, Pane F, Quintarelli C I wsp. Hepatitis B virus reactivation after fludarabine-based regimens for indolent non-hodgkin's lymphomas: high prevalence of acquired viral genomic mutations. Haematologica 2003; 88: Toyoda H, Hayashi K, Murakami Y i wsp. Prevalence and clinical implications of occult hepatitis B viral infection in hemophilia patients in Japan Journal of Medical Virology Volume 73, 2, Windyga J, Brojer E, Gronowska A i wsp: Preliminary results of HBV DNA testing of Polish haemophilia patients lack of occult HBV infection. Haemophilia 2006,12, Comjeevaram HS, Lok AS; Occult Hepatitis B virus infection:a hidden menace. Hepatology, 2001; 34: Hui CK, Sun J, Au WY i wsp.: Occult hepatitis B virus infection in haematopoetic stem cell donors in a hepatitis B virus endemic area. J Hepatol 2005; 42: Allain JP. Occult hepatitis B infection: implications in transfusion.vox Sang 2004; 86: Brojer E, Dobrowolna M, Górska P, i wsp.: Analiza wyników procedury czuwania nad bezpieczeństwem krwi w odniesieniu do dawców z ukrytym zakaŝeniem HBV. Acta Haemat Pol. 2007; 064; Levicnik-Stezinar S, Rahne-Potokar U, Candotti D, Lelie N, Allain JP Anti-HBs positive occult hepatitis B virus carrier blood infectious in two transfusion recipients. J Hepatol. 2008; 48: Grabarczyk P, Liszewski G, Mikulska M, Kopacz A, Łętowska M, Brojer E. Praktyczne konsekwencje wprowadzenia badań DNA HBV u dawców krwi. Acta Haematol Pol 2009; 40: Reesink HW, Engelfriet CP, Henn G i wsp. Occult hepatitis B infection in blood donors. Vox Sang. 2008;94: Umemura T, Tanaka E, Kijyosawa K i wsp. Mortality Secondary to Fulminant Hepatic Failure in Patients with Prior Resolution of Hepatitis B Virus Infection in Japan.Clinical Infectious Diseases 2008; 47; e Lau GK, Leung YH, Fong DY, i wsp. High hepatitis B virus (HBV) DNA viral load as the most important risk factor for HBV reactivation in patients positive for HBV surface antigen undergoing autologous hematopoietic cell transplantation. Blood. 2002; 99:
15 Ukryte zakaŝenia wirusem HBV Hui CK, Cheung WW, Zhang HY i wsp: Kinetics and risk of de novo hepatitis B infection in HBsAgnegative patients undergoing cytotoxic chemotherapy. Gastroenterology 2006; 131: Leaw SJ, Yen CJ, Huang WT, Chen TY, Su WC, Tsao CJ. Preemptive use of interferon or lamivudine for hepatitis B reactivation in patients with aggressive lymphoma receiving chemotherapy. Ann Hematol 2004; 83: Rossi G, Pelizzari A, Motta M, Puoti M. Primary prophylaxis with lamivudine of hepatitis B virus reactivation in chronic HBsAg carriers with lymphoid malignancies treated with chemotherapy. Br J Haematol 2001; 115: Praca wpłynęła do Redakcji r. i została zakwalifikowana do druku r. Adres do korespondencji: Zakład Immunologii Hematologicznej i Transfuzjologicznej Instytut Hematologii i Transfuzjologii Chocimska Warszawa ebrojer@ihit.waw.pl
Wirus zapalenia wątroby typu B
Wirus zapalenia wątroby typu B Kliniczne następstwa zakażenia odsetek procentowy wyzdrowienie przewlekłe zakażenie Noworodki: 10% 90% Dzieci 1 5 lat: 70% 30% Dzieci starsze oraz 90% 5% - 10% Dorośli Choroby
Praktyczne konsekwencje wprowadzenia badań DNA HBV u dawców krwi
PRACA POGLĄDOWA Review Article Acta Haematologica Polonica 2009, 40, Nr 1, str. 45 54 PIOTR GRABARCZYK, GRZEGORZ LISZEWSKI, MARIA MIKULSKA, ANETA KOPACZ, MAGDALENA ŁĘTOWSKA, EWA BROJER, GRUPA BADAWCZA
NA ZAKAŻENIE HBV i HCV
NA ZAKAŻENIE HBV i HCV Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Gdańsku 18.04.2016r. Aneta Bardoń-Błaszkowska HBV - Hepatitis B Virus Simplified diagram of the structure of hepatitis B virus, Autor
BADANIA WIRUSÓW PRZENOSZONYCH PRZEZ KREW U DAWCÓW KRWI W POLSCE
PRZEGL EPIDEMIOL 2015; 69: 591-595 Problemy zakażeń Piotr Grabarczyk, Aneta Kopacz, Ewa Sulkowska, Dorota Kubicka-Russel, Maria Mikulska, Ewa Brojer, Magdalena Łętowska BADANIA WIRUSÓW PRZENOSZONYCH PRZEZ
Diagnostyka zakażeń EBV
Diagnostyka zakażeń EBV Jakie wyróżniamy główne konsekwencje kliniczne zakażenia EBV: 1) Mononukleoza zakaźna 2) Chłoniak Burkitta 3) Potransplantacyjny zespół limfoproliferacyjny Jakie są charakterystyczne
Epidemiologia zakaŝeń wirusowych wykrywanych w RCKiK w Bydgoszczy w latach
PRACA ORYGINALNA Original Article Acta Haematologica Polonica 2011, 42, Nr 3, str. 549 557 MAŁGORZATA MAJKOWSKA Epidemiologia zakaŝeń wirusowych wykrywanych w RCKiK w Bydgoszczy w latach 2000-2009 Epidemiology
Serological markers of hepatitis B virus
MED. DOŚW. MIKROBIOL., 2018, 70: 77-82 Serologiczne markery wirusowego zapalenia wątroby typu B Serological markers of hepatitis B virus Joanna Wróblewska, Wiesława Chudobińska Kula, Marcin Ziuziakowski,
Algorytmy postępowania w diagnostyce zakażeń wirusów przenoszonych przez krew
Algorytmy postępowania w diagnostyce zakażeń wirusów przenoszonych przez krew Ewa Sulkowska, Piotr Grabarczyk Zakład Wirusologii IHiT XIX Zjazd PTDL Wrzesień 2017, Kraków Dawca krwi, kandydat na dawcę
Epidemiologia raka szyjki
Epidemiologia raka szyjki W 2004 roku na raka szyjki macicy (kanału łączącego trzon macicy z pochwą) zachorowało blisko 3 500 Polek, a prawie 2 000 zmarło z jego powodu. Wśród wszystkich zachorowań kobiet
Efekty leczenia lamiwudyną przewlekłych wirusowych zapaleń wątroby typu B na podstawie materiału własnego.
Efekty leczenia lamiwudyną przewlekłych wirusowych zapaleń wątroby typu B na podstawie materiału własnego. Hanna Berak Wojewódzki Szpital Zakaźny w Warszawie Wskazania do leczenia lamiwudyną nieskuteczna
Magdalena Durlik Klinika Medycyny Transplantacyjnej i Nefrologii Instytut Transplantologii Warszawski Uniwersytet Medyczny
Magdalena Durlik Klinika Medycyny Transplantacyjnej i Nefrologii Instytut Transplantologii Warszawski Uniwersytet Medyczny Ryzyko przeniesienia choroby od dawcy do biorcy przeszczepu Zakażenia bakteryjne,
Małgorzata Pawłowska, Waldemar Halota
PRZEGL EPIDEMIOL 2007; 61: 427-431 Małgorzata Pawłowska, Waldemar Halota SZYBKA ODPOWIEDŹ WIRUSOLOGICZNA W PRZEBIEGU LECZENIA PEGYLOWANYM INTERFERONEM ALFA-2A PRZEWLEKŁEGO ZAPALENIA WĄTROBY TYPU B U DZIECI
Kwestionariusz wiedzy dla pracowników programów i placówek narkotykowych
Inicjatywa EMCDDA na rzecz redukcji szkód Zwiększanie testowania na obecność wirusa zapalenia wątroby (WZW) typu C oraz skierowań do leczenia wśród iniekcyjnych użytkowników narkotyków w programach i placówkach
WĄTROBOWOKOMÓRKOWY. Prof. Jacek Juszczyk
ZAKAŻENIE HBV A RAK WĄTROBOWOKOMÓRKOWY Prof. Jacek Juszczyk Przewodniczący Polskiej lk Grupy Ekspertów HBV Historia naturalna zakażenia HBV Historia naturalna przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest
Standardy leczenia wirusowych zapaleń wątroby typu C Rekomendacje Polskiej Grupy Ekspertów HCV - maj 2010
Standardy leczenia wirusowych zapaleń wątroby typu C Rekomendacje Polskiej Grupy Ekspertów HCV - maj 2010 1. Leczeniem powinni być objęci chorzy z ostrym, przewlekłym zapaleniem wątroby oraz wyrównaną
Sytuacja epidemiologiczna choroby meningokokowej w województwie
Sytuacja epidemiologiczna choroby meningokokowej w województwie śląskim w latach 07-. Analizie poddano zgłoszenia zachorowań na chorobę meningokokową w latach 07- na terenie województwa śląskiego. ZakaŜenia
(Akty o charakterze nieustawodawczym) DECYZJE
19.7.2019 PL L 193/1 II (Akty o charakterze nieustawodawczym) DECYZJE DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/1244 z dnia 1 lipca 2019 r. zmieniająca decyzję 2002/364/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących
Zwiększenie bezpieczeństwa przetoczeń w Polsce przez wprowadzenie statusu kandydata na dawcę
ARTYKUŁ POGLĄDOWY Journal of Transfusion Medicine 2016, tom 9, nr 1, 1 5 Copyright 2016 Roche Diagnostics Polska Sp. z o.o. ISSN 1689 6017 Zwiększenie bezpieczeństwa przetoczeń w Polsce przez wprowadzenie
Rekomendacje PGE HBV 2017 a obowiązujący program lekowy
Rekomendacje PGE HBV 2017 a obowiązujący program lekowy Robert Flisiak Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Forum Wirusologiczne, Łódź 20-21 kwietnia 2018 Wartość
PRACA ORYGINALNA. Elżbieta Ćwikowska, Izabela Michalczak, Karolina Stasik-Pierechod, Danuta Pruszkowska, Barbara Wyrwińska, Małgorzata Szafran
PRACA ORYGINALNA Journal of Transfusion Medicine 2010, tom 3, nr 2, 55 61 Copyright 2010 Via Medica ISSN 1689 6017 Badania technikami biologii molekularnej wirusów zapalenia wątroby typu B i typu C oraz
NON-HODGKIN S LYMPHOMA
NON-HODGKIN S LYMPHOMA Klinika Hematologii, Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku We Wrocławiu Aleksandra Bogucka-Fedorczuk DEFINICJA Chłoniaki Non-Hodgkin (NHL) to heterogeniczna grupa nowotworów charakteryzująca
Działalność Polskiej Grupy Ekspertów HBV
Działalność Polskiej Grupy Ekspertów HBV Prof. Jacek Juszczyk [Przewodniczący], Prof. Anna Boroń-Kaczmarska, Prof. Janusz Cianciara, Prof. Robert Flisiak, Prof. Andrzej Gładysz, Prof. Waldemar Halota,
WZW TYPU B CO POWINIENEŚ WIEDZIEĆ? CZY WYKORZYSTAŁEŚ WSYSTKIE DOSTĘPNE ŚRODKI ABY USTRZEC SIĘ PRZED WIRUSOWYM ZAPALENIEM WĄTROBY TYPU B?
WZW TYPU B CO POWINIENEŚ WIEDZIEĆ? CZY WYKORZYSTAŁEŚ WSYSTKIE DOSTĘPNE ŚRODKI ABY USTRZEC SIĘ PRZED WIRUSOWYM ZAPALENIEM WĄTROBY TYPU B? ZDOBĄDŹ INFORMACJE! ZASZCZEP SIĘ! ZDOBĄDŹ OCHRONĘ! szczepionka przeciw
WZW TYPU B CO POWINIENEŚ WIEDZIEĆ? CZY WYKORZYSTAŁEŚ WSZYSTKIE DOSTĘPNE ŚRODKI ABY USTRZEC SIĘ PRZED WIRUSOWYM ZAPALENIEM WĄTROBY TYPU B?
SZCZEPIONKA WZW TYPU B CO POWINIENEŚ WIEDZIEĆ? CZY WYKORZYSTAŁEŚ WSZYSTKIE DOSTĘPNE ŚRODKI ABY USTRZEC SIĘ PRZED WIRUSOWYM ZAPALENIEM WĄTROBY TYPU B? ZDOBĄDŹ INFORMACJE! ZASZCZEP SIĘ! ZDOBĄDŹ OCHRONĘ!
Pilotażowy Program Profilaktyki Zakażeń HCV
Pilotażowy Program Profilaktyki Zakażeń HCV HCV zidentyfikowany w 1989 roku należy do rodziny Flaviviridae zawiera jednoniciowy RNA koduje białka strukturalne i niestrukturalne (co najmniej 10) ma 6 podstawowych
Analysis of infectious complications inf children with acute lymphoblastic leukemia treated in Voivodship Children's Hospital in Olsztyn
Analiza powikłań infekcyjnych u dzieci z ostrą białaczką limfoblastyczną leczonych w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym w Olsztynie Analysis of infectious complications inf children with
WIRUSOWE ZAPALENIE WĄTROBY TYPU C PROGRAM PROFILAKTYKI ZAKAŻEŃ HCV
WIRUSOWE ZAPALENIE WĄTROBY TYPU C PROGRAM PROFILAKTYKI ZAKAŻEŃ HCV Wątroba to największy i bardzo ważny narząd! Produkuje najważniejsze białka Produkuje żółć - bardzo istotny czynnik w procesie trawienia
Promotor: prof. dr hab. Katarzyna Bogunia-Kubik Promotor pomocniczy: dr inż. Agnieszka Chrobak
INSTYTUT IMMUNOLOGII I TERAPII DOŚWIADCZALNEJ IM. LUDWIKA HIRSZFELDA WE WROCŁAWIU POLSKA AKADEMIA NAUK mgr Milena Iwaszko Rola polimorfizmu receptorów z rodziny CD94/NKG2 oraz cząsteczki HLA-E w patogenezie
Komu leczenie WZW B w programie lekowym
Komu leczenie WZW B w programie lekowym Romana Łukaszewska - Olszewska NZOZ Przychodnia Specjalistyczna Gemini Poradnia Chorób Zakaźnych Os. Słoneczne 2, Żychlin www.nzozgemini.pl Podstawowe cechy skutecznej
Białko jako marker molekularny
Białko jako marker molekularny Markery białkowe: - obecność lub brak (lub zmiana ilości) określonego białka wskazuje na istnienie określonej zmiany fizjologicznej lub chorobowej (np. pojawienie się we
- Human. - Immunodeficenc. - Virus. (ludzki) (upośledzenie odporności immunologicznej) (wirus)
H I V - Human (ludzki) - Immunodeficenc (upośledzenie odporności immunologicznej) - Virus (wirus) Drogi zakaŝenia HIV Kontakt zakaŝonej krwi z krwią lub błoną śluzową osoby niezakaŝonej, np. uŝywanie tej
Odległe następstwa różnych scenariuszy polityki zdrowotnej w zakresie kontroli zakażeń HCV Robert Flisiak
Odległe następstwa różnych scenariuszy polityki zdrowotnej w zakresie kontroli zakażeń HCV Robert Flisiak Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Polskie Towarzystwo
Nazwa programu: LECZENIE PRZEWLEKŁEGO WZW TYPU B W OPORNOŚCI NA LAMIWUDYNĘ ICD - 10 B 18.1 - przewlekłe zapalenie wątroby typu B
załącznik nr 25 do zarządzenia Nr 36/2008/DGL Prezesa NFZ z dnia 19 czerwca 2008 r. Nazwa programu: LECZENIE PRZEWLEKŁEGO WZW TYPU B W OPORNOŚCI NA LAMIWUDYNĘ ICD - 10 B 18.1 - przewlekłe zapalenie wątroby
ZAPOBIEGANIE KRWAWIENIOM U DZIECI Z HEMOFILIĄ A I B (ICD-10 D 66, D 67)
Załącznik B.15. ZAPOBIEGANIE KRWAWIENIOM U DZIECI Z HEMOFILIĄ A I B (ICD-10 D 66, D 67) ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO ŚWIADCZENIOBIORCY Kwalifikacji świadczeniobiorców do terapii pierwotnej i wtórnej
Zalecenia terapeutyczne na rok 2010: Leczenie przeciwwirusowe przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B
POLSKIE TOWARZYSTWO ZAKAŻEŃ SZPITALNYCH Polska Grupa Ekspertów HBV Zalecenia terapeutyczne na rok 2010: Leczenie przeciwwirusowe przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B REPRINT Przedruk z Zakażeń
Nazwa programu: LECZENIE PIERWOTNYCH NIEDOBORÓW ODPORNOŚCI U DZIECI
Załącznik nr 12 do zarządzenia Nr 59/2011/DGL Prezesa NFZ z dnia 10 października 2011 roku Nazwa programu: LECZENIE PIERWOTNYCH NIEDOBORÓW ODPORNOŚCI U DZIECI ICD 10 D80 w tym D80.0, D80.1, D80.3, D80.4,
WZW A. wątroby typu A. Zaszczep się przeciwko WZW A
WZW A Wirusowe zapalenie wątroby typu A Zaszczep się przeciwko WZW A 14 dni po zaszczepieniu u ponad 90% osób z prawidłową odpornością stwierdza się ochronne miano przeciwciał PSSE Tomaszów Maz. ul. Majowa
Powiatowa Stacja Sanitarno Epidemiologiczna w Wieruszowie
Powiatowa Stacja Sanitarno Epidemiologiczna w Wieruszowie Hcv HCV to wirus zapalenia wątroby typu C EPIDEMIOLOGIA Wg danych Państwowego Zakładu Higieny i Instytutu Hematologii i Transfuzjologii, uznawanych
Nazwa programu: LECZENIE PIERWOTNYCH NIEDOBORÓW ODPORNOŚCI U DZIECI
Załącznik nr 11 do Zarządzenia Nr 41/2009 Prezesa NFZ z dnia 15 września 2009 roku Nazwa programu: LECZENIE PIERWOTNYCH NIEDOBORÓW ODPORNOŚCI U DZIECI ICD 10 D80 w tym D80.0, D80.1, D80.3, D80.4, D80.5,
GENOTYPY HCV U POLSKICH DAWCÓW KRWI W OKRESIE 1995-2007 1
PRZEGL EPIDEMIOL 2008; 62: 163-169 Ewa Brojer, Piotr Grabarczyk, Aneta Kopacz, Anna Potępa, Joanna Medyńska, Justyna Smolarczyk-Wodzyńska, Magdalena Łętowska GENOTYPY HCV U POLSKICH DAWCÓW KRWI W OKRESIE
Dziecko w wieku 5 lat ze wzrostem transaminaz. Piotr Socha IPCZD Warszawa
Dziecko w wieku 5 lat ze wzrostem transaminaz Piotr Socha IPCZD Warszawa Kategorie chorób watroby Niewydolność pilne Hepatitis (ALT) Cholestaza (bil.) Chłopiec 5 letni Gorączka od 4 dni ok 38,5 st. C Gardło
Co warto wiedzieć o wirusie HCV i jego rozpowszechnieniu w Polsce
Waldemar Halota Co warto wiedzieć o wirusie HCV i jego rozpowszechnieniu w Polsce Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii Collegium Medicum im. L.Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytet Mikołaja Kopernika w
DIAGNOSTYKA SEROLOGICZNA
DIAGNOSTYKA SEROLOGICZNA PACJENTÓW W OKRESIE OKOŁOPRZESZCZEPOWYM Katarzyna Popko Zakład Diagnostyki Laboratoryjnej i Immunologii Klinicznej Wieku Rozwojowego WUM ZASADY DOBORU DAWCÓW KOMÓREK KRWIOTWÓRCZYCH
Zespół Gilberta u chorego z rozpoznaniem przewlekłego wzw B, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i HFE-hemochromatozy
Zespół Gilberta u chorego z rozpoznaniem przewlekłego wzw B, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i HFE-hemochromatozy Katarzyna Sikorska Gdański Uniwersytet Medyczny ABC Hepatologii dziecięcej 16.10-17.10.2015,
WZW C rok po przełomie. Dr hab. med. Anna Piekarska, Prof. UM Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii UM w Łodzi Szpital Biegańskiego w Łodzi
WZW C rok po przełomie Dr hab. med. Anna Piekarska, Prof. UM Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii UM w Łodzi Szpital Biegańskiego w Łodzi Transmisja HCV w Polsce Zakażenia krwiopochodne drogą płciową
Podstawy mikrobiologii. Wirusy bezkomórkowe formy materii oŝywionej
Podstawy mikrobiologii Wykład 3 Wirusy bezkomórkowe formy materii oŝywionej Budowa wirusów Wirusy nie mają budowy komórkowej, zatem pod względem biologicznym nie są organizmami Ŝywymi! Są to twory nukleinowo
HIV nie śpi. W dzisiejszych czasach o wirusie mówi się mniej niż kiedyś, lecz to wcale nie znaczy, że problem zniknął wręcz przeciwnie.
HIV nie śpi W dzisiejszych czasach o wirusie mówi się mniej niż kiedyś, lecz to wcale nie znaczy, że problem zniknął wręcz przeciwnie. Paulina Karska kl. 2GB -1- Strona 1 z 8 Spis treści : 1. Wstęp- ogólnie
WIRUSOWE ZAPALENIA WĄTROBY Marta Wróblewska Katedra i Zakład Mikrobiologii Lekarskiej, Warszawski Uniwersytet Medyczny
WIRUSOWE ZAPALENIA WĄTROBY Marta Wróblewska Katedra i Zakład Mikrobiologii Lekarskiej, Warszawski Uniwersytet Medyczny WIRUSY ZAPALENIA WĄTROBY Pierwotnie hepatotropowe: HAV, HBV, HCV, HDV, HEV, HGV Inne
Problemy przedstawione w prezentowanym przypadku: Odstawienie immunosupresji Przewlekłe odrzucanie Zwiększona immunosupresja Zakażenie
Problemy przedstawione w prezentowanym przypadku: Odstawienie immunosupresji Przewlekłe odrzucanie Zwiększona immunosupresja Zakażenie Pytania Co było przyczyną zgonu dziecka? 1. Odstawienie leków przez
Dziecko w wieku 5 lat ze wzrostem transaminaz. Piotr Socha IPCZD Warszawa
Dziecko w wieku 5 lat ze wzrostem transaminaz Piotr Socha IPCZD Warszawa Kategorie chorób watroby Niewydolność pilne Hepatitis (ALT) Cholestaza (bil.) Chłopiec 5 letni Gorączka od 4 dni ok 38,5 st. C Gardło
Personalizacja leczenia w hematoonkologii dziecięcej
MedTrends 2016 Europejskie Forum Nowoczesnej Ochrony Zdrowia Zabrze, 18-19 marca 2016 r. Personalizacja leczenia w hematoonkologii dziecięcej Prof. dr hab. n. med. Tomasz Szczepański Katedra i Klinika
Epidemiologia zakażenia HIV na przykładzie dawców RCKiK we Wrocławiu
ARTYKUŁ poglądowy Journal of Transfusion Medicine 2015, tom 8, nr 4, 162 167 Copyright 2015 Roche Diagnostics Polska Sp. z o.o. ISSN 1689 6017 Epidemiologia zakażenia HIV na przykładzie dawców RCKiK we
Mikrobiologia - Wirusologia
5650 Wirus cytomegalii - przeciwciała Mikrobiologia - Wirusologia 3 próbki płynnego ludzkiego osocza (>0,7 ml). Przeciwciała przeciwko CMV całkowite, klasy: IgG, IgM, IgG awidność i komentarz 5635 Wirus
Terapeutyczne Programy Zdrowotne 2008 Profilaktyka i terapia krwawień u dzieci z hemofilią A i B.
Załącznik nr do zarządzenia Nr./2008/DGL Prezesa NFZ Nazwa programu: PROFILAKTYKA I TERAPIA KRWAWIEŃ U DZIECI Z HEMOFILIĄ A I B. ICD- 10 D 66 Dziedziczny niedobór czynnika VIII D 67 Dziedziczny niedobór
Mikrobiologia - Wirusologia
5650 Wirus cytomegalii - przeciwciała Mikrobiologia - Wirusologia 3 próbki płynnego ludzkiego osocza (>0,7 ml). Przeciwciała przeciwko CMV całkowite, klasy: IgG, IgM, IgG awidność i komentarz 5635 Wirus
ZAPRASZAMY Rodziców uczniów. klas VII na spotkanie
ZAPRASZAMY Rodziców uczniów klas VII na spotkanie PROGRAM PROFILAKTYKI ZAKAŻEŃ WIRUSEM BRODAWCZAKA LUDZKIEGO (HPV) ósma edycja 2017-2018 Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna we Wrocławiu Dolnośląskie
Mikrobiologia - Wirusologia
Mikrobiologia - Wirusologia 5650 Wirus cytomegalii - przeciwciała (EQA 3 -sprawdzian zintegrowany) 3 próbki płynnego ludzkiego osocza (0,5 ml). Przeciwciała przeciwko CMV całkowite, klasy: IgG, IgM, IgG
ZNACZENIE DIAGNOSTYKI I WYKRYWALNOŚCI ZAKAŻEŃ HCV NA POZIOMIE POZ
ZNACZENIE DIAGNOSTYKI I WYKRYWALNOŚCI ZAKAŻEŃ HCV NA POZIOMIE POZ Lek. med. Jacek Krajewski Praktyka Lekarza Rodzinnego Jacek Krajewski Seminarium Nowe perspektywy w leczeniu HCV znaczenie diagnostyki
Dziennik Ustaw z 6 kwietnia 2010 Nr 54 poz. 330
Dziennik Ustaw z 6 kwietnia 2010 Nr 54 poz. 330 Rozporządzenie Ministra Zdrowia 1) z dnia 12 marca 2010 r. w sprawie ośrodków dawców szpiku 2) Na podstawie art. 16a ust. 10 ustawy z dnia 1 lipca 2005 r.
Nowe możliwości leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej
Nowe możliwości leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej Dr hab. med. Grzegorz W. Basak Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawski Uniwersytet Medyczny Warszawa, 17.12.15
METODA REAL - TIME PCR W DIAGNOSTYCE ZAKAŻEŃ WIRUSEM EPSTEINA-BARR
MED. DOŚW. MIKROBIOL., 2009, 61: 253-258 Agnieszka Trzcińska, Joanna Siennicka METODA REAL - TIME PCR W DIAGNOSTYCE ZAKAŻEŃ WIRUSEM EPSTEINA-BARR Zakład Wirusologii NIZP-PZH w Warszawie Kierownik: doc.
Wirusowe zapalenia wątroby
Wirusowe zapalenia wątroby Dr hab. n. med. Joanna Musialik Klinika Gastroenterologii i Hepatologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach Kierownik: prof. dr hab. n. med. Marek Hartleb 1 Wirusowe
Testy dla kobiet w ciąży. Zakażenie HIV i AIDS u dzieci.
Testy dla kobiet w ciąży. Zakażenie HIV i AIDS u dzieci. dr n. med. Agnieszka Ołdakowska Klinika Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego Warszawski Uniwersytet Medyczny Wojewódzki Szpital Zakaźny w Warszawie
LECZENIE PRZEWLEKŁEGO WIRUSOWEGO ZAPALENIA W TROBY TYPU B (ICD-10 B 18.1)
Załącznik B.1. LECZENIE PRZEWLEKŁEGO WIRUSOWEGO ZAPALENIA W TROBY TYPU B (ICD-10 B 18.1) ZAKRES WIADCZENIA GWARANTOWANEGO WIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1.1. Do programu są kwalifikowani świadczeniobiorcy
Badania w krwiodawstwie jako źródło wiedzy o czynnikach zakaźnych przenoszonych przez krew
PRZEGLĄD PIŚMIENNICTWA Journal of Transfusion Medicine 2016, tom 9, nr 1, 32 37 Copyright 2016 Via Medica ISSN 1689 6017 Badania w krwiodawstwie jako źródło wiedzy o czynnikach zakaźnych przenoszonych
powtarzane co rok w sezonie jesiennym. W przypadku przewlekłej niewydolności
Postępowanie w dystrofiach mięśniowych u młodych dorosłych Anna Kostera-Pruszczyk Klinika Neurologii AM w Warszawie Wiele chorób prowadzących do niepełnosprawności rozpoczyna się w pierwszych latach Ŝycia.
Białaczka limfatyczna
www.oncoindex.org SUBSTANCJE CZYNNE W LECZENIU: Białaczka limfatyczna OBEJMUJE PRZEWLEKŁĄ BIAŁACZKĘ LIMFOCYTOWĄ (PBL) I OSTRĄ BIAŁACZKĘ LIMFOBLASTYCZNĄ (ALL) Clofarabine Leczenie ostrej białaczki limfoblastycznej
LECZENIE CHORYCH NA OSTRĄ BIAŁACZKĘ LIMFOBLASTYCZNĄ (ICD-10 C91.0)
Załącznik B.65. LECZENIE CHORYCH NA OSTRĄ BIAŁACZKĘ LIMFOBLASTYCZNĄ (ICD-10 C91.0) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji do leczenia dazatynibem ostrej białaczki limfoblastycznej z obecnością chromosomu
Kościółek Justyna Truszkowska Dominika Kl. II Ek
Kościółek Justyna Truszkowska Dominika Kl. II Ek CZYM JEST RAK KRWI? Rak krwi - nowotwór, który atakuje system krwionośny oraz samą krew, szpik kostny i układ limfatyczny. Rozróżniamy wiele rodzajów raka
01.10 Międzynarodowy Dzień Walki z WZW typu C
01.10 Międzynarodowy Dzień Walki z WZW typu C Problem HCV - epidemiologia Wirusowe zapalenie wątroby typu C zostało uznane przez Światową Organizację Zdrowia za jedno z największych światowych zagrożeń
PROCEDURA POSTĘPOWANIA POEKSPOZYCYJNEGO W PRZYPADKU WYSTĄPIENIA NARAŻENIA ZAWODOWEGO NA MATERIAŁ ZAKAŹNY
PROCEDURA POSTĘPOWANIA POEKSPOZYCYJNEGO W PRZYPADKU WYSTĄPIENIA NARAŻENIA ZAWODOWEGO NA MATERIAŁ ZAKAŹNY 1. CEL Celem procedury jest określenie zasad postępowania w przypadku wystąpienia u pracownika ekspozycji
Terapeutyczne Programy Zdrowotne 2008 Zapobieganie krwawieniom u dzieci z hemofilią A i B.
załącznik nr 5 do zarządzenia 45/2008/DGL z dnia 7 lipca 2008 r. załącznik nr 33 do zarządzenia Nr 36/2008/DGL Prezesa NFZ z dnia 19 czerwca 2008 r. Nazwa programu: ZAPOBIEGANIE KRWAWIENIOM U DZIECI Z
Wysypka i objawy wielonarządowe
Wysypka i objawy wielonarządowe Sytuacja kliniczna 2 Jak oceniasz postępowanie lekarza? A) Bez badań dodatkowych nie zdecydowałbym się na leczenie B) Badanie algorytmem Centora uzasadniało takie postępowanie
Pracownia Diagnostyki Molekularnej. kierownik dr n. med. Janusz Stańczak. tel. (22) tel. (22)
kierownik dr n. med. Janusz Stańczak tel. (22) 33 55 261 tel. (22) 33 55 278 e-mail jstanczak@zakazny.pl 1 / 6 1. Struktura Pracownia Diagnostyki Molekularnej (PDM) zawiera trzy działy: Mikrobiologii Klinicznej,
S T R E S Z C Z E N I E
STRESZCZENIE Cel pracy: Celem pracy jest ocena wyników leczenia napromienianiem chorych z rozpoznaniem raka szyjki macicy w Świętokrzyskim Centrum Onkologii, porównanie wyników leczenia chorych napromienianych
ODLEGŁE WYNIKI LECZENIA INFERFERONEM ALFA 2b I RYBAWIRYNĄ CHORYCH Z PRZEWLEKŁYM WIRUSOWYM ZAPALENIEM WĄTROBY TYPU C W WARUNKACH LECZENIA STANDARDOWEGO
PRZEGL EPIDEMIOL 2007; 61: 765-770 Agnieszka Adamek, Jacek Adamek, Jacek Juszczyk, Iwona Bereszyńska* ODLEGŁE WYNIKI LECZENIA INFERFERONEM ALFA 2b I RYBAWIRYNĄ CHORYCH Z PRZEWLEKŁYM WIRUSOWYM ZAPALENIEM
Kryteria kwalifikowania dawców do oddawania krwi pełnej i jej składników
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 kwietnia 2005 r. Załącznik nr 1 Kryteria kwalifikowania dawców do oddawania krwi pełnej i jej składników 1. Kryteria dopuszczenia dawców do oddawania
MAM HAKA NA CHŁONIAKA
MAM HAKA NA CHŁONIAKA CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA Chłoniaki są to choroby nowotworowe, w których następuje nieprawidłowy wzrost komórek układu limfatycznego (chłonnego). Podobnie jak inne nowotwory, chłoniaki
Aneks IV. Wnioski naukowe
Aneks IV Wnioski naukowe 1 Wnioski naukowe Od czasu dopuszczenia produktu Esmya do obrotu zgłoszono cztery przypadki poważnego uszkodzenia wątroby prowadzącego do transplantacji wątroby. Ponadto zgłoszono
Diagnostyka laboratoryjna zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu C Rekomendacje Polskiej Grupy Roboczej 2012/2013
diagnostyka laboratoryjna Journal of Laboratory Diagnostics 2013 Volume 49 Number 1 65-70 Rekomendacje Recommendations Diagnostyka laboratoryjna zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu C Rekomendacje Polskiej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 12 marca 2010 r. w sprawie ośrodków dawców szpiku 2)
Dziennik Ustaw Nr 54 4878 Poz. 330 330 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 12 marca 2010 r. w sprawie ośrodków dawców szpiku 2) Na podstawie art. 16a ust. 10 ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu,
21. Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B (ICD-10 B 18.1)
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 października 2011 r. 21. Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B (ICD-10 B 18.1) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1.1.
Systemowe aspekty leczenia WZW typu C
Systemowe aspekty leczenia WZW typu C Dr n. med. Jakub Gierczyński, MBA Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego-PZH Instytut Zarządzania w Ochronie Zdrowia, Uczelnia Łazarskiego Warszawa, 06.06.2017 r. Systemowe
Harmonogram zajęć z Mikrobiologii z parazytologią i Immunologii dla studentów II roku kierunku lekarskiego WL 2018/2019 GRUPA 5
Harmonogram zajęć z Mikrobiologii z parazytologią i Immunologii dla studentów II roku kierunku lekarskiego WL 2018/2019 GRUPA 5 GRUPY ĆWICZENIOWE 51, 52 : 8.00-10.30 Wtorek: 17.00-19.30 Data Godzina Rodzaj
ZAŁĄCZNIK IV WNIOSKI NAUKOWE
ZAŁĄCZNIK IV WNIOSKI NAUKOWE Wnioski naukowe Współzakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) nie jest rzadkie z uwagi na pokrywające się drogi przenoszenia.
WYTYCZNE ZESPOŁU W ZWIĄZKU ZE ZDARZENIEM W PRZYCHODNI DOM MED W PRUSZKOWIE REKOMENDACJE
WYTYCZNE ZESPOŁU W ZWIĄZKU ZE ZDARZENIEM W PRZYCHODNI DOM MED W PRUSZKOWIE REKOMENDACJE Na podstawie analizy dokumentacji wybranych pacjentów szczepionych w NZOZ Przychodni Lekarskiej DOM MED w Pruszkowie
Epidemia niewydolności serca Czy jesteśmy skazani na porażkę?
Epidemia niewydolności serca Czy jesteśmy skazani na porażkę? Piotr Ponikowski Klinika Chorób Serca Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Ośrodek Chorób Serca Szpitala Wojskowego we Wrocławiu Niewydolność
UNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE KATEDRA I KLINIKA REUMATOLOGII I UKŁADOWYCH CHORÓB TKANKI ŁĄCZNEJ PRACA DOKTORSKA.
UNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE KATEDRA I KLINIKA REUMATOLOGII I UKŁADOWYCH CHORÓB TKANKI ŁĄCZNEJ PRACA DOKTORSKA Małgorzata Biskup Czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych na reumatoidalne zapalenie
starszych na półkuli zachodniej. Typową cechą choroby jest heterogenny przebieg
STRESZCZENIE Przewlekła białaczka limfocytowa (PBL) jest najczęstszą białaczką ludzi starszych na półkuli zachodniej. Typową cechą choroby jest heterogenny przebieg kliniczny, zróżnicowane rokowanie. Etiologia
dystrybucji serotypów powodujących zakażenia inwazyjne w poszczególnych grupach wiekowych zapadalność na IChP w poszczególnych grupach wiekowych
Warszawa, 15.06.2015 Rekomendacje Pediatrycznego Zespołu Ekspertów ds. Programu Szczepień Ochronnych (PZEdsPSO) dotyczące realizacji szczepień obowiązkowych, skoniugowaną szczepionką przeciwko pneumokokom;
Waldemar Halota HCV. RAPORT W BUDOWIE Instytut Ochrony Zdrowia
Waldemar Halota HCV RAPORT W BUDOWIE Instytut Ochrony Zdrowia Instytut Ochrony Zdrowia Członkowie Rady Konsultacyjnej Waldemar Halota, Robert Flisiak, Małgorzata Pawłowska, Krzysztof Tomasiewicz, Mirosław
LEKI CHEMICZNE A LEKI BIOLOGICZNE
LEKI CHEMICZNE A LEKI BIOLOGICZNE PRODUKT LECZNICZY - DEFINICJA Art. 2 pkt.32 Ustawy - Prawo farmaceutyczne Substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości: zapobiegania
DIAGNOSTYKA Wirusowego Zapalenia Wątroby
11-08 / 010PL99028A / Ten dokument nie jest prawnie obowiazujacy. biomerieux zastrzega prawa do modyfikacji bez powiadomienia / BIOMERIEUX i jego niebieskie logo, VIDIA, Vironostika, VIDAS sa zarejestrowanymi
Co to jest HIV i AIDS
HIV AIDS Co to jest HIV i AIDS Ludzki wirus upośledzenia odporności HIV (ang.: Human Immunodeficiency Virus) jest wirusem, który atakuje, osłabia i niszczy system odpornościowy organizmu, czego rezultatem
UCHWAŁA Nr II/25/2018 RADY GMINY KOBYLNICA z dnia 29 listopada 2018 roku
UCHWAŁA Nr II/25/2018 RADY GMINY KOBYLNICA z dnia 29 listopada 2018 roku w sprawie przyjęcia gminnego programu zdrowotnego pn.: Program Profilaktyki Zakażeń HPV w Gminie Kobylnica na lata 2019-2022 Na
VI.2 Podsumowanie planu zarządzania ryzykiem dla produktu Zanacodar Combi przeznaczone do publicznej wiadomości
VI.2 Podsumowanie planu zarządzania ryzykiem dla produktu Zanacodar Combi przeznaczone do publicznej wiadomości VI.2.1 Omówienie rozpowszechnienia choroby Szacuje się, że wysokie ciśnienie krwi jest przyczyną
LECZENIE PRZEWLEKŁEGO WIRUSOWEGO ZAPALENIA WĄTROBY TYPU C TERAPIĄ BEZINTERFERONOWĄ (ICD-10 B 18.2)
Załącznik B.71. LECZENIE PRZEWLEKŁEGO WIRUSOWEGO ZAPALENIA WĄTROBY TYPU C TERAPIĄ BEZINTERFERONOWĄ (ICD-10 B 18.2) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji: 1) Do programu kwalifikowani są dorośli świadczeniobiorcy
Dziecko przebyło infekcję kiedy szczepić? Dr n. med. Ewa Duszczyk
Dziecko przebyło infekcję kiedy szczepić? Dr n. med. Ewa Duszczyk Częste pytania rodziców Dziecko miało kontakt z chorobą zakaźną czy szczepić, czy czekać? Dziecko przebyło infekcję, kiedy i czy szczepić?
Meningokoki trzeba myśleć na zapas
Meningokoki trzeba myśleć na zapas prof. dr hab. med. Jacek Wysocki dr n. med. Ilona Małecka Katedra i Zakład Profilaktyki Zdrowotnej Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu Specjalistyczny
Imię i nazwisko matki: PESEL matki dziecka: Umowa nr:.. WYPEŁNIA MATKA:
KWESTIONARIUSZ (dane zawarte w niniejszym kwestionariuszu są objęte tajemnicą lekarską i służą do kwalifikacji matki dziecka do pobrania krwi pępowinowej) Pytania zawarte w Kwestionariuszu powstały min.