STRUKTURA PRZESTRZENI POWIETRZNEJ

Transkrypt

1 TRM031030: Podstawy Inżynierii Ruchu LABORATORIUM STRUKTURA PRZESTRZENI POWIETRZNEJ

2 PRZYKŁAD REALIZACJI ZADANIA Dla teoretycznego odcinka drogi przelotu z punktu A do punktu B należy: - wyznaczyć nakazany kąt drogi geograficzny (NKDG), - przedstawić pionowy rzut przestrzeni powietrznej z podziałem na strefy oraz klasy przestrzeni. Nakazany kąt drogi geograficzny należy wyznaczyć przy pomocy kątomierza lotniczego. W tym celu należy umieścić środkowy punkt kątomierza na punkcie rozpoczynającym dany odcinek drogi przelotu. Znacznik północy należy skierować w kierunku północy geograficznej przedstawionej mapy. Linie pionowe znajdujące się na kątomierzu lotniczym powinny być ustawione równolegle do południków geograficznych, oznaczonych na przedstawionej mapie. Punkt przecięcia się drogi przelotu z podziałką wyznaczającą wartości kątów na kątomierzu lotniczym wyznacza NKDG (Rys. 1.). Nakazany kąt drogi geograficzny NKDG pomiędzy punktami drogi przelotu A B wynosi 101º. Rys. 1. Zasada wyznaczania NKDG Wyznaczoną wartość należy zapisać nad danym odcinkiem drogi przelotu, oznaczając kierunek lotu strzałką (Rys. 2.).

3 Teoretyczna droga przelotu z punktu A B oznaczona została na rysunku 2. W celu realizacji drugiej części zadania, należy zapoznać się z obszarem, w którym realizowany będzie przelot. Przedstawiony obszar jest tutaj znacznie ograniczony. Należy zatem zapoznać się z dokumentami AIP (Aeronautical Information Publication), w celu opracowania rzutu pionowego przestrzeni powietrznej w tym regionie. Rys. 2. Fragment przestrzeni powietrznej Antigua & Barbuda Na podstawie przedstawionego fragmentu obszaru (Rys. 2.), zidentyfikować można 3 różne strefy: CTR JULIANA, TA R1, CTR LLOYD WALLBLAKE. Analizowany obszar dotyczy zatem regionu Antigua & Barbuda. Część wyspy (SAINT MARTIN), nad którym zlokalizowano drogę przelotu A B jest terytorium zależnym od Francji. Jednak obszar (SINT MAARTEN), w którym znajduje się główny port lotniczy (Princess Juliana International Airport) należy do rządu holenderskiego. Informacje na temat podziału przestrzeni powietrznej będą szukane zatem w AIP FRENCH i DUTCH CARIBBEAN. Niezbędny zakres obszaru zaprezentowany został na mapie ENR (Rys. 3.). Na tej podstawie można zidentyfikować, że odcinek A B znajduje się fragmentami w rzucie poziomym w strefach: TA R1 regulowanej przez FRENCH AIP, CTR JULIANA regulowanej przez DUTCH CARIBBEAN AIP, TMA regulowanej przez DUTCH CARIBBEAN AIP,

4 Rys. 3. Obszar Princess Juliana Intl (TNCM)

5 Dokumentacja AIP pozwala na zapoznanie się ze specyfikacją każdej ze stref: Rys. 4. Specyfikacja strefy TA R1 Rys. 5. Specyfikacja strefy TMA Juliana Rys. 6. Specyfikacja strefy CTR Juliana

6 Rozpoczynając od punktu A, przelot odbywa się w jednakowej strukturze przestrzeni do osiągnięcia punktu A1 (Rys. 7.), w którym znajduje się granica strefy TA R1. Następnie przelot odbywa się w jednakowej strukturze przestrzeni powietrznej aż do osiągnięcia punktu B. Należy przeanalizować zatem dwa kolejne obszary przestrzeni powietrznej A A1, A1 B. Rys. 7. Podział drogi przelotu A B, na odcinki składowe A A1, A1 B. Struktura przestrzeni powietrznej dla odcinka A A1 zawierała będzie strefy: CTR JULIANA oraz TMA JULIANA. Struktura przestrzeni powietrznej dla odcinka A1 B zawierała będzie strefy: TA R1 (klasa G, SFC 2600 ), CTR JULIANA(klasa C, SFC FL 055) oraz TMA JULIANA (klasa D, 2600 FL 150). Należy pamiętać także o podstawowym podziale przestrzeni na odpowiednie klasy przestrzeni: klasa G (SFC FL 095), klasa C (FL 095 FL 660). Przyjęto, że 0FT = GND = SFC = MSL. Opracowana struktura przestrzeni powietrznej w rzucie pionowym dla drogi przelotu A B jest zgodna z rysunkiem 8. FL 660 C FL 150 FL 095 TMA JULIANA D FL FT 0FT (GND, SFC, MSL) CTR JULIANA C TA R1 G A A1 B Rys. 8. Rzut pionowy przestrzeni powietrznej na drodze przelotu A B.