Raport. Instytut Edukacji Ustawicznej Wyższej Szkoły Kupieckiej. Studia Podyplomowe Zarządzanie Oświatą. Raport z realizacjicelów uczenia się

Transkrypt

1 Raport Instytut Edukacji Ustawicznej Wyższej Szkoły Kupieckiej Studia Podyplomowe Zarządzanie Oświatą Raport z realizacjicelów uczenia się Elżbieta Białecka dyrektor Szkoły Podstawowej w Kozeninie Łódź

2 Uzasadnienie wyboru studiów podyplomowych. Od wielu lat dążyłam do obięcia samodzielnego, kierowniczego stanowiska w szkolnictwie.nie była to jedynie czysta ambicja ale droga, na której zdobywałam konieczne doświadczenie i umiejętności. Postanowiłam, że kiedy wreszcie zostanę dyrektorem szkoły, to będę dążyć do perfekcji. Uznałam, że szkoła, którą będę kierować, musibyć dobrze zarządzana. Stąd podjęta przeze mnie decyzja o podjęciu studiów podyplomowych, które pomogą mi nowocześnie zarządzać placówką w nowej strukturze systemu edukacji. Zadałam sobie pytanie: Co stanowi o dobrym zarządzaniu szkołą? Uznałam, że jednym z najważniejszych elementów zarządzania jest pełna i prawdziwa informacja. Jest ona odzwierciedlona w dobrze opracowanej i systematycznie prowadzonej dokumentacji. Pozwala ona na precyzyjne określenie celów działalności szkoły oraz na bieżącą i długofalową analizę ich realizacji w różnorodnych aspektach jej funkcjonowania. W takim prowadzeniu dokumentacji pomogły mi studia z zarządzania. Wzwiązku z tym stworzyłam szereg dokumentów pozwalających na określenie celów i usprawnienie prowadzenia szkoły. Szkolny Program Wychowawczy Wyzwaniem dla mnie i Rady Pedagogicznej było napisanie programu wychowawczego szkoły. Pracę nad tym programem rozpoczęłam wraz z zespołem nauczycieli w sierpniu 1999 roku. Literatura na ten temat jest moim zdaniem, nie wystarczająca. Również rozporządzenia ministerialne nie są jasno sprecyzowane. Program wychowawczy szkoły został zaplanowany na trzyletni cykl edukacyjny. Specyfika placówki wpłynęła na wypracowanie celów wychowawczych. Zostały one sprecyzowane jako: ogólny rozwój ucznia, współpraca ześrodowiskiem, kreowanie ucznia aktywnego, wykształcanie działań prospołecznych.

3 Program placówki jako całość ma wpływ na skuteczność kształcenia i wychowania, w tym samym na jakość szkoły. Program jest świadectwem dobrej współpracy i komunikacji w Radzie Pedagogicznej. Elementy programu szkoły: misja i zadania szkoły, struktura organizacyjna, kadra, procedury funkcjonowania, szkolne zestawy programów nauczania, szkolny system oceniania, program wychowawczy szkoły, program zajęć pozalekcyjnych, program doskonalenia nauczycieli, plan rozwoju infrastruktury szkoły, program współpracy ze środowiskiem lokalnym, ewaluacja szkoły. Rada Pedagogiczna Rada Pedagogiczna jest zintegrowana. Powstały zespoły robocze do opracowania scenariuszy rad. Pojawiły mi się tutaj trudności. Uważałam, iż wszystko jest możliwe, ale działanie było małymi kroczkami. Rada Pedagogiczna jest otwarta, niczego nie narzuca, lecz stwarza szerokie możliwości dla integracji wokół wspólnie wypracowanych wizji, zadań i celów szkoły. Ten uporządkowany sposób i styl działania oparty jest na demokratycznych zasadach i partnerskiej współpracy. Moim zdaniem to klucz reformy oświaty. Dlatego tak dużą rolę przywiązuję do wspólnego uczenia się i działania Rady Pedagogicznej. Przeprowadziłam ankiety wśród nauczycieli i w oparciu o nie wspólnie ustaliliśmy priorytety naszych działań. Ułożyliśmy kalendarz naszych spotkań. Spotkania szkoleniowe naszej Rady prowadzone są przede wszystkim metodami aktywizującymi. Spowodowały one zmianę relacji między nauczycielami i ich sposób komunikowania się. Nastąpiło zespołowe rozwiązywanie problemów. Na szczególną uwagę zasługuje rada pedagogiczna na temat: Awans zawodowy nauczycieli. Wstępny scenariusz do tej rady został wspólnie stworzony przez moją Grupę Wsparcia na zajęciach w trakcie studiów

4 podyplomowych. Początkowe mankamenty scenariusza uwidocznione w czasie symulacji zostały usunięte w czasie jego realizacji. Uważam, że szkoła jest systemem, w którym istnieje sieć wzajemnie powiązanych ze sobą elementów. Podstawowym warunkiem prawidłowego działania systemu szkolnego w pełni realizującego zadania dydaktyczno - wychowawcze jest ciągła samoodnowa i samorozwój szkoły. Taki proces w codziennej praktyce może mieć miejsce tylko wówczas, gdy nauczyciele wykazują zainteresowanie zwiększeniem efektywności swojej pracy, autorefleksję i gotowość do współpracy w zespole pedagogicznym. Mając na uwadze wzrost problemów szkolnych oraz zmiany zachodzące w środowisku, nauczyciel musi uzyskiwać coraz lepsze doskonalenie, aby mógł zawsze znaleźć swoje miejsce w radzie. Kolejnym celem jaki sobie postawiłam uczestnicząc w studiach podyplomowych było opracowanie diagnozy szkoły. Bardzo pomocny przy zrozumieniu tego celu uczenia był dla mnie trzeci zjazd. Spotkanie to rozświetliło mi pojęcie diagnozy i ukazało jego szersze znaczenie niż ja sobie wyobrażałam. Moje wcześniejsze poczynania w tym zakresie były bardziej intuicyjne niż wynikające z mojego przekonania i wiedzy. Jednak ucieszył mnie fakt, że moja intuicja i dotychczasowa wiedza w zakresie diagnozy znalazły potwierdzenie w przekazanym nam materiale dydaktycznym. Zdaje sobie sprawę, że opracowane przeze mnie narzędzia do badania są wstępem do planowej i dogłębnej wielopłaszczyznowej analizy placówki jaką jest szkoła. Poprzez ankiety adresowane do rodziców i uczniów oraz rozmowy chciałam uzyskać odpowiedź na pytanie: Jaka ma być nasza szkoła? Co dla nas jest najważniejsze i co możliwe jest do zrealizowania? Poszukiwanie odpowiedzi na powyższe pytania pozwoliło mi przede wszystkim zintegrować środowisko

5 w oparciu o wyartykułowanie wspólnego celu. W drugiej fazie nastąpiło samouświadomienie i określenie ważności etapów osiągania ostatecznego celu. Wspólnie zorganizowaliśmy Dzień otwarty naszej szkoły, który ją promował w środowisku. Dzieci rozpoczęły wydawanie gazetki szkolnej, która stała się platformą wymiany myśli oraz prezentacją dokonań. Pod okiem pedagogów dzieci organizowały szereg imprez, które z jednej strony doprowadzały do integracji, z drugiej ukazywały talenty, umiejętności, zainteresowania i wiedzę. Bardzo chciałam aby moje działania wspierane były przez sponsorów, przyjaciół szkoły, którzy materią mogliby wspomóc moje wizje szkoły. Niestety, jest o nich bardzo trudno. Mimo, że jestem komunikatywna i potrafię wyartykułować swoje cele i zapalać do ich realizacji innych, to w sferze materialnego wsparcia nie uzyskałam takiego powodzenia. Mimo dotychczasowych niepowodzeń nie rezygnuję z kolejnych wysiłków na tym polu. W trakcie studiów podyplomowych spotkałam się z nowymi formami pracy: Grupa Wsparcia W trakcie zajęć na studiach utworzyliśmy Grupę Wsparcia. Początkowo byłam krytycznie nastawiona do tego projektu. Uważałam, że obcy, nieznani sobie ludzie zgromadzeni jedynie na krótki okres czasu w zespół nie będą w stanie sobie pomagać.zbytdużo ich dzieli. Zbyt wiele mają zachamowań. Ich doświadczenia są swoiste, indywidualne i nie zawsze mogą być zastosowane do rozwiązania problemów innych. W trakcie następnych spotkań dochodziłam powoli do wniosku, że się myliłam. Kolejne pokonywanie barier, skupione wokół celów, wymiana doświadczeń iciągła ich weryfikacja sprawiły zmianę mojego nastawienia. Coraz liczniejsze powodzenia, skuteczność utwierdzały

6 mnie w tym względzie. Wspólne prace, pisanie i realizacja scenariuszy przełamywały bariery i tworzyły nowe więzi intelektualne i emocjonalne. Uważam, aby szkoła mogła realizować długofalową perspektywę rozwojową potrzebna jest zdolność i gotowość nauczycieli do wspólnego i racjonalnego rozwiązywania problemów wpisana w specyficzną kulturę szkoły. Tę kulturę dla każdej szkoły określa wzorzec wspólnych wartości, przekonań, tradycji, norm, reguł, oczekiwań idoświadczeń.