(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) (1) T3 Int.Cl. D03D 1/06 (06.01) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 13/ EP B1 (4) Tytuł wynalazku: Podłoże tekstylne z wielu w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów, zastosowanie takiego podłoża tekstylnego i sposób przetwarzania takiego podłoża tekstylnego () Pierwszeństwo: (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 12/0 (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 13/12 (73) Uprawniony z patentu: Gessner AG, Wädenswil, CH (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 ALFRED BAUMELER, Altendorf, CH (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Agnieszka Marszałek SULIMA-GRABOWSKA-SIERZPUTOWSKA BIURO PATENTÓW I ZNAKÓW TOWAROWYCH SP.J. Skr. poczt Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 SGS-4231/VAL EP B1 Opis [0001] Wynalazek dotyczy podłoża tekstylnego z osnowy i wątku, które zawiera wiele w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub wiele możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów wybranych z różnych grup wykorzystania, zastosowania takiego podłoża tekstylnego i sposobu przetwarzania takiego podłoża tekstylnego. [0002] Podłoża tekstylne są uważane w dużej mierze za towary konsumpcyjne i po ich planowym użyciu najczęściej utylizuje się je, tak że materiałów, z których są one wykonane, nie można już zastosować względnie wykorzystać. Należy wymienić utylizację na wysypiskach śmieci lub też spalanie śmieci. W niewielu przypadkach, głównie w przypadku podłóż tekstylnych z drogich materiałów, uznaje się np. rozrywanie podłoża tekstylnego (rozkładanie na składniki w postaci włókien) za stosunkowo prosty proces. W przypadku podłóż tekstylnych z polimerów termoplastycznych uznaje się obróbkę termiczną za nasuwające się rozwiązanie. Wyżej wymienione sposoby służą do ponownego przetwórstwa używanych podłóż tekstylnych i umożliwiają ponowne wykorzystanie zawartych w podłożu tekstylnym materiałów. Jednakże takie sposoby ponownego przetwórstwa są mniej lub bardziej złożone i mają tę właściwość, że co prawda prowadzą do odzyskania danych materiałów, jednakże najczęściej o obniżonej jakości (w porównaniu ze stanem materiałów przy wytwarzaniu danego podłoża tekstylnego). Dlatego też, gdy uzyskane takimi sposobami ponownego przetwórstwa materiały ponownie wykorzystuje się do wytworzenia nowych podłóż tekstylnych, to te nowe podłoża tekstylne nie nadają się często już dla dalszego ponownego przetwórstwa zgodnie z tym samym sposobem ponownego przetwórstwa i muszą z reguły być poddane utylizacji, przykładowo na śmietnisku lub przez spalenie. [0003] Ponadto znane są zdolne do obiegu podłoża tekstylne. Określenie zdolne do obiegu oznacza w tym kontekście, że można w sposób techniczny ponowne wykorzystać zawarte w podłożu tekstylnym materiały lub zawrócić te materiały do naturalnego środowiska, bez konieczności pogodzenia się ze spadkiem jakości. Jako przykład należy tu wymienić podłoża tekstylne, które są biodegradowalne z korzyścią dla gleby i dlatego mogą cyrkulować w obiegu naturalnym. Kolejny przykład stanowią podłoża tekstylne z materiałów, które można wykorzystywać w obiegu technicznym, przykładowo podłoża tekstylne z poliamidu 6, który na drodze chemicznych (a więc technicznych ) procesów można zawrócić z uzyskaniem polimerowego prekursora. [0004] Znane są zdolne do obiegu podłoża tekstylne, które kwalifikują się do tego, aby móc cyrkulować w nieskończonych (tzn. przeznaczonych do ponownego przejścia) obiegach naturalnych lub technicznych. Takie podłoża tekstylne występują najczęściej w postaci jednorodnej pod względem gatunku, są utworzone przykładowo z włókien naturalnych lub naturalnych włókien chemicznych, polimerów lub podobnych grup polimerów (polimery i kopolimery). W przypadku gdy te podłoża tekstylne zawierają mieszaniny wielu materiałów, to materiały te z reguły wybiera się w ten sposób, żeby wszystkie materiały ulegały wspólnej biodegradacji (ma to np. miejsce w przypadku podłoża tekstylnego z wełny i regenerowanej celulozy) lub można je było również ponownie wykorzystać w procesie technicznym (ma to np. miejsce w przypadku podłoża tekstylnego z polimeru i kopolimeru). [000] W przypadku podłóż tekstylnych, które mają nadawać się do obiegu biologicznego, stawia się bardzo wysokie wymagania odnośnie czystości zawartych w podłożu tekstylnym włókien oraz również odnośnie stosowanych substancji pomocniczych, takich jak środki barwiące i uszlachetniające środki apreterskie. Wymagania, które muszą spełniać takie podłoża tekstylne w odniesieniu do obiegu biologicznego, są w przybliżeniu tak wysokie jak wymagania, które muszą spełniać artykuły spożywcze. Gdy próbuje się wykonać pod-

3 łoże tekstylne tak, aby nadawało się ono w całości do obiegu biologicznego, to często wadę stanowi to, że inne pożądane właściwości podłoża tekstylnego mogą być realizowane tylko warunkowo lub jedynie przy wysokim koszcie. Gdy przykładowo podłoże tekstylne, które ma być stosowane jako pokrycie siedzeń, ma być wykonane wyłącznie z włókien naturalnych lub z naturalnych włókien chemicznych albo z mieszanin tych włókien, aby osiągnąć to, żeby to podłoże tekstylne nadawało się do obiegu biologicznego, wymaga to złożonej i odpowiednio kosztownej budowy podłoża tekstylnego, aby przykładowo osiągnąć to, żeby to podłoże tekstylne dodatkowo mogło spełnić wysokie wymagania odnośnie odporności na szorowanie, co jest pożądane w przypadku pokryć siedzeń. [0006] Podłoża tekstylne z materiałów, które nadają się do przetwarzania w obiegu technicznym (np. materiały polimerowe), wskutek swoich właściwości materiałowych w kontekście określonych funkcji, wykazują również wady. Czysto polimerowe materiały nie mogą przykładowo w pożądanym stopniu spełnić wymagań, które powinny spełniać materiały pokryciowe dla mebli do siedzenia w kontekście wchłaniania wilgoci, buforowania wilgoci, dozowanego chłodzenia lub przenoszenia ciepła. [0007] Są również znane podłoża tekstylne, które zawierają zarówno włókna z materiałów pochodzenia technicznego, jak i włókna pochodzenia naturalnego. Przykładowo są znane podłoża tekstylne, które zawierają przędze wytwarzane przez przędzenie mieszanin włókien z materiałów pochodzenia technicznego i włókien pochodzenia naturalnego. W podłożach tekstylnych z osnowy i wątku mieszaniny z materiałów pochodzenia naturalnego i materiałów pochodzenia technicznego również wykonuje się w taki sposób, że określone nitki osnowy i/lub nitki wątku wykonuje się każdorazowo z materiału pochodzenia naturalnego i inne nitki osnowy i/lub nitki wątku wykonuje się z materiału pochodzenia technicznego. Takie zawierające mieszaniny różnych materiałów podłoża tekstylne są również zwane hybrydami i właśnie ze względu na mieszaninę różnych materiałów są w stanie pokryć szczególnie szeroki zakres zastosowań. W kontekście ponownego przetwórstwa wadę znanych hybryd stanowi to, że ich wykorzystanie w obiegach naturalnych lub technicznych jest utrudnione lub uniemożliwione właśnie ze względu na mieszaniny różnych materiałów. Te podłoża tekstylne zawierają najczęściej mieszaninę materiałów, które różnią się tak, że utylizacja i/lub wykorzystanie podłoża tekstylnego jako całości w jednym (naturalnym lub technicznym) obiegu z reguły nie jest możliwe lub jest zbyt kosztowne. Z reguły w przypadku takich podłoży tekstylnych różne zawarte w mieszaninie materiały muszą najpierw zostać oddzielone od siebie, tak że różne materiały można następnie oddzielenie przetwarzać w różnych procesach i można wykorzystywać jako w dużym stopniu wolne od niepożądanych domieszek innych materiałów. W przypadku typowych podłóż tekstylnych takie oddzielenie różnych materiałów jest jednak z reguły ekstremalnie kosztowne. Przykładem tego są dywany. Dostępne są dywany z czystej wełny, które jednak mimo to nie nadają się do wykorzystania biologicznego, ponieważ mogą zawierać środki niedegradowalne biologicznie (np. niedegradowalne barwniki lub środki do ochrony przed plamami lub do impregnacji przeciwogniowej). Większość dywanów jest wykonana z materiałów technicznych. Przykładowo dywanowe wykładziny podłogowe mają struktury spodnie, które najczęściej zawierają bitum lub poliuretan w połączeniu z polimerami takimi jak poliolefiny, poliester lub też poliamidy na stronie użytkowej (zwanej również stroną runa). Ze względu na te różne polimery takie dywany nie nadają się do przetwarzania w obiegu technicznym. Jedynie przy uwzględnieniu znacznego nakładu można oddzielić mechanicznie lub chemicznie i odpowiednio przetworzyć co najmniej niektóre składniki, np. runo dywanu od spodu dywanu. [0008] Celem niniejszego wynalazku jest uniknięcie podanych wad i utworzenie podłoża tekstylnego, które z jednej strony zawiera wiele różnych materiałów, które są w różny sposób możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania (tzn. oddzielnie, np. w różnych obiegach) i umożliwia tanie przetwarzanie podłoża tekstylnego, w którym różne materiały można w prosty sposób oddzielić od siebie, tak że te materiały można oddzielnie utylizo-

4 wać i/lub wykorzystywać. Ponadto dostarcza się zastosowanie takiego podłoża tekstylnego i odpowiedni sposób przetwarzania takiego podłoża tekstylnego. W różny sposób możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania materiały mają być przy tym również możliwe do wybrania z różnych grup wykorzystania. [0009] Pod pojęciem grupy wykorzystania należy w tym kontekście rozumieć grupę wielu materiałów, które co prawda są różne, lecz można je razem utylizować i/lub wykorzystywać, tak że przed utylizacją lub wykorzystaniem nie muszą być od siebie oddzielane. Przykłady takich grup wykorzystania zostaną poniżej jeszcze objaśniane. Materiały, które wybiera się z różnych grup wykorzystania, są odpowiednio postrzegane jako w różny sposób możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania. [00] Podany cel osiągnięto dzięki podłożu tekstylnemu o cechach z zastrzeżenia patentowego 1 (poniżej podłoże tekstylne według wariantu 1 ) i dzięki podłożu tekstylnemu o cechach z zastrzeżenia patentowego 2 (poniżej podłoże tekstylne według wariantu 2 ). Ponadto cel osiągnięto dzięki zastosowaniu podłoża tekstylnego według wynalazku o cechach z zastrzeżenia patentowego 21 i dzięki sposobowi o cechach z zastrzeżenia patentowego 22. [0011] Podłoże tekstylne według wariantu 1 składa się z osnowy i wątku i zawiera wiele w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub wiele możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów wybranych z różnych grup wykorzystania. Osnowa zawiera przy tym wiele nitek osnowy, a wątek zawiera wiele nitek wątku, przy czym: - pierwszy podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku (poniżej pierwszy podzbiór ) zawiera jedną lub wiele nitek osnowy oraz jedną lub wiele nitek wątku i każda nitka osnowy pierwszego podzbioru i każda nitka wątku pierwszego podzbioru składa się z pierwszego spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania materiału wybranego z pierwszej spośród różnych grup wykorzystania, - drugi podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku (poniżej drugi podzbiór ) zawiera albo jedną lub wiele nitek osnowy albo zarówno jedną lub wiele nitek osnowy jak też jedną lub wiele nitek wątku i każda nitka osnowy drugiego podzbioru oraz, gdy drugi podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek wątku, każda nitka wątku drugiego podzbioru składa się z drugiego spośród w różny sposób możliwych do utylizacji lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania materiału wybranego z drugiej spośród różnych grup wykorzystania, - każda nitka osnowy krzyżuje się z wieloma nitkami wątku, a każda nitka wątku krzyżuje się z wieloma nitkami osnowy, tak że osnowa i wątek tworzą razem warstwę, która na jednej stronie ma pierwszą powierzchnię i na drugiej stronie ma drugą powierzchnię leżącą naprzeciw pierwszej powierzchni. [0012] Według wynalazku podłoże tekstylne według wariantu 1 jest ukształtowane tak, że trzeci podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku (poniżej trzeci podzbiór ) zawiera albo jedną lub wiele nitek wątku albo zarówno jedną lub wiele nitek osnowy, jak też jedną lub wiele nitek wątku i każda nitka wątku trzeciego podzbioru oraz, o ile trzeci podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek osnowy, każda nitka osnowy trzeciego podzbioru, składa się z możliwego do zniszczenia materiału. Ponadto warstwa ma co najmniej jeden obszar, przez który rozciąga się jedna lub wiele nitek osnowy pierwszego podzbioru, jedna lub wiele nitek wątku pierwszego podzbioru i jedna lub wiele nitek osnowy drugiego podzbioru, przy czym: - każda pojedyncza z tych nitek osnowy pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się z co najmniej jedną nitką wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie

5 skierowanej do drugiej powierzchni, - każda pojedyncza z tych nitek osnowy drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się z każdą pojedynczą z tych nitek wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się w co najmniej jednym obszarze warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni, - trzeci podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę wątku, która rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i jest ułożona tak, że ta co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z co najmniej jedną nitką osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni i krzyżuje się z co najmniej jedną nitką osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni, tak że ta co najmniej jedna nitka osnowy drugiego podzbioru jest w co najmniej jednym obszarze warstwy związana z pierwszym podzbiorem, - możliwy do zniszczenia materiał co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru można zniszczyć za pomocą procesu chemicznego i/lub fizycznego w taki sposób, że drugi podzbiór w co najmniej jednym obszarze warstwy nie jest już związany z pierwszym podzbiorem. [0013] Tak więc podłoże tekstylne zawiera co najmniej dwa w różny sposób możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania materiały lub wiele materiałów, które są wybrane spośród co najmniej dwóch różnych grup wykorzystania. W tym kontekście istotne jest że dane w różny sposób możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania materiały w podłożu tekstylnym są każdorazowo obecne w różnych nitkach osnowy i/lub różnych nitkach wątku. Dzięki temu w różny sposób możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania materiały są oddzielone przestrzennie w podłożu tekstylnym, tzn. są rozmieszczone na różnych nitkach osnowy i/lub wątku. Dla oddzielenia w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów wystarczy przykładowo aby móc odseparować dane nitki osnowy i/lub wątku. [0014] Zakłada się przy tym, że dane nitki osnowy i nitki wątku, które należą do pierwszego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku (tzn. nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru ), każdorazowo można wspólnie utylizować i/lub wykorzystywać. Również dane nitki osnowy i/lub nitki wątku, które należą do drugiego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku (tzn. nitki osnowy i/lub nitki wątku drugiego podzbioru ), każdorazowo można wspólnie utylizować i/lub wykorzystywać. Z drugiej strony dane nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru i dane nitki osnowy i nitki wątku drugiego podzbioru mogą być każdorazowo w różny sposób możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania, np. w różnych obiegach. [001] Według wynalazku dane nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru i nitki osnowy i/lub nitki wątku drugiego podzbioru są w co najmniej jednym obszarze warstwy w szczególny sposób ułożone względem siebie oraz względem pierwszej powierzchni i drugiej powierzchni. Dzięki temu, że każda pojedyncza z tych nitek osnowy drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się z każdą pojedynczą z tych nitek wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni, osiąga się to, że dane nitki osnowy drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze krzyżują się z danymi nitkami wątku pierwszego podzbioru jedynie na tej samej stronie i z tego względu w co najmniej jednym obszarze nie są przez dane nitki wątku pierwszego [0016] podzbioru związane względnie utrzymywane w podłożu tekstylnym. Dzięki temu, że każda pojedyncza z tych nitek osnowy pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się z co najmniej jedną nitką wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, osiąga się dodatkowo to, że dane nitki osnowy pierwszego podzbioru i dane nitki osnowy drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze każdorazowo krzyżują

6 się z co najmniej jedną nitką wątku pierwszego podzbioru na różnych stronach. Jako, że nitki wątku pierwszego podzbioru krzyżują się z nitkami osnowy pierwszego podzbioru i nitkami osnowy drugiego podzbioru, ten rodzaj krzyżowania w osnowie i wątku ma ten efekt, że w co najmniej jednym obszarze dane nitki wątku pierwszego podzbioru powodują rozdzielenie przestrzenne (odseparowanie) między danymi nitkami osnowy pierwszego podzbioru i danymi nitkami osnowy drugiego podzbioru. To odseparowanie przestrzenne jest istotnym warunkiem do tego, aby dane nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru mogły być w prosty sposób oddzielone od danych nitek osnowy drugiego podzbioru. [0017] Według wynalazku trzeci podzbiór ogółu nitek osnowy i nitek wątku ma funkcję, aby związać ze sobą nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru oraz nitki osnowy i/lub nitki wątku drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze. W przypadku podłoża tekstylnego według wariantu 1 to wiązanie osiąga się dzięki temu, że trzeci podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę wątku, która rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i jest ułożona tak, że ta co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z co najmniej jedną nitką osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni i krzyżuje się z co najmniej jedną nitką osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni. Ta co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru ogranicza w co najmniej jednym obszarze dane nitki osnowy pierwszego podzbioru i dane nitki osnowy drugiego podzbioru między pierwszą powierzchnią a drugą powierzchnią warstwy i stanowi z tego względu warunek do tego, aby nitki osnowy i wątku pierwszego podzbioru oraz dane nitki osnowy i/lub wątku drugiego podzbioru były utrzymywane w co najmniej jednym obszarze warstwy i tym samym były utrzymywane razem w warstwie. [0018] Dzięki temu, że każda nitka osnowy trzeciego podzbioru, względnie każda nitka wątku trzeciego podzbioru składa się z możliwego do zniszczenia materiału i możliwy do zniszczenia materiał co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru można zniszczyć za pomocą procesu chemicznego i/lub fizycznego tak, że drugi podzbiór w co najmniej jednym obszarze warstwy nie jest już związany z pierwszym podzbiorem, osiąga się to, że podłoże tekstylne przez zastosowanie danego procesu chemicznego i/lub fizycznego przechodzi w stan, który w co najmniej jednym obszarze pozwala na odseparowanie przestrzenne danych nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru od danych nitek osnowy drugiego podzbioru. Gdy zniszczona zostanie co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru w podłożu tekstylnym przez zastosowanie procesu chemicznego i/lub fizycznego, to dane nitki osnowy pierwszego podzbioru i drugiego podzbioru, które w podłożu tekstylnym były związane ze sobą za pomocą co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru, mogą zostać teraz w co najmniej jednym obszarze odseparowane mechanicznie. Jako, że dane nitki osnowy drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze krzyżują się z nitkami wątku pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni, dane nitki osnowy drugiego podzbioru po zniszczeniu co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze mogą być usunięte i tym samym odseparowane od danych nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru w kierunku pierwszej powierzchni. [0019] Podłoże tekstylne według wariantu 2 składa się z osnowy i wątku i zawiera wiele w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub wiele możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów wybranych z różnych grup wykorzystania. Osnowa zawiera przy tym wiele nitek osnowy, a wątek zawiera wiele nitek wątku, przy czym: - pierwszy podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku (poniżej pierwszy podzbiór ) zawiera jedną lub wiele nitek osnowy i jedną lub wiele nitek wątku i każda nitka osnowy pierwszego podzbioru i każda nitka wątku pierwszego podzbioru składa się z pierwszego spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z możliwego do utylizacji i/lub

7 możliwego do wykorzystania materiału wybranego z pierwszej spośród różnych grup wykorzystania, - drugi podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku (poniżej drugi podzbiór ) zawiera albo jedną lub wiele nitek wątku albo zarówno jedną lub wiele nitek osnowy, jak też jedną lub wiele nitek wątku i każda nitka wątku drugiego podzbioru oraz, o ile drugi podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek osnowy, każda nitka osnowy drugiego podzbioru składa się z drugiego spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania materiału wybranego z drugiej spośród różnych grup wykorzystania, - każda nitka osnowy krzyżuje się z wieloma nitkami wątku, a każda nitka wątku krzyżuje się z wieloma nitkami osnowy, tak że osnowa i wątek tworzą razem warstwę, która na jednej stronie ma pierwszą powierzchnię i na drugiej stronie ma drugą powierzchnię leżącą naprzeciw pierwszej powierzchni. [00] Według wynalazku podłoże tekstylne według wariantu 2 jest ukształtowane tak, że trzeci podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku zawiera albo jedną lub wiele nitek osnowy albo zarówno jedną lub wiele nitek osnowy, jak też jedną lub wiele nitek wątku i każda nitka osnowy trzeciego podzbioru oraz, o ile trzeci podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek wątku, każda nitka wątku trzeciego podzbioru składa się z możliwego do zniszczenia materiału. Ponadto warstwa ma co najmniej jeden obszar, przez który rozciąga się jedna lub wiele nitek osnowy pierwszego podzbioru, jedna lub wiele nitek wątku pierwszego podzbioru oraz jedna lub wiele nitek wątku drugiego podzbioru, przy czym: - każda pojedyncza z tych nitek wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się z co najmniej jedną nitką osnowy pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, - każda pojedyncza z tych nitek wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się z każdą pojedynczą z tych nitek osnowy pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni, - trzeci podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę osnowy, która rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i jest ułożona tak, że ta co najmniej jedna nitka osnowy trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z co najmniej jedną nitką wątku pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni i krzyżuje się z co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni, tak że ta co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru jest w co najmniej jednym obszarze warstwy związana z pierwszym podzbiorem, - możliwy do zniszczenia materiał co najmniej jednej nitki osnowy trzeciego podzbioru można zniszczyć za pomocą procesu chemicznego i/lub fizycznego tak, że drugi podzbiór w co najmniej jednym obszarze warstwy nie jest już związany z pierwszym podzbiorem. [0021] Podłoże tekstylne według wariantu 2 różni się od podłoża tekstylnego według wariantu 1 zasadniczo tym, że układ względnie funkcja danych nitek wątku w podłożu tekstylnym według wariantu 2 odpowiada układowi względnie funkcji danych nitek osnowy w podłożu tekstylnym według wariantu 1 i układ względnie funkcja danych nitek osnowy w podłożu tekstylnym według wariantu 2 odpowiada układowi względnie funkcji danych nitek wątku w podłożu tekstylnym według wariantu 1. Właściwości i zalety, które podano powyżej odnośnie nitek osnowy względnie nitek wątku podłoża tekstylnego według wariantu 1, odpowiadają zatem analogicznie właściwościom i zaletom, które należy przyporządkować do nitek wątku względnie nitek osnowy podłoża tekstylnego według wariantu 2. W odróżnieniu od podłoża tekstylnego według wariantu 1, trzeci podzbiór ogółu

8 wszystkich nitek osnowy i nitek wątku zawiera co najmniej jedną nitkę osnowy z możliwego do zniszczenia materiału, która powoduje, że nitki wątku pierwszego podzbioru i nitki wątku drugiego podzbioru są w co najmniej jednym obszarze warstwy związane ze sobą, tak długo jak co najmniej jedna nitka osnowy trzeciego podzbioru nie zostanie zniszczona. Gdy jednak co najmniej jedna nitka osnowy trzeciego podzbioru zostanie zniszczona przy zastosowaniu procesu chemicznego i/lub fizycznego, nitki wątku drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze nie są już związane z nitkami wątku pierwszego podzbioru, tak że nitki wątku drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze mogą zostać odseparowane od nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru (analogicznie do odseparowania nitek osnowy drugiego podzbioru w przypadku podłoża tekstylnego według wariantu 1). [0022] Jedna z postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 1 charakteryzuje się tym, że drugi podzbiór zawiera wiele nitek osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę wątku, przy czym ta co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, przy czym każda z tych nitek osnowy drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do powierzchni krzyżuje się z co najmniej jedną nitką spośród następujących nitek wątku: (i) co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru, (ii) co najmniej jedną nitką wątku trzeciego podzbioru. W przypadku tej postaci wykonania wiele nitek osnowy drugiego podzbioru w warstwie może być utrzymywane w co najmniej jednym obszarze warstwy przez jedną lub wiele nitek wątku krzyżujących się z nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni. Jednakże co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru nie musi w tym celu krzyżować się ze wszystkimi nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni. Dane nitki osnowy drugiego podzbioru, które krzyżują się z co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru, która rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni, mogą być również utrzymane wyłącznie przez tę co najmniej jedną nitkę wątku drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy, przy czym ta co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru jest utrzymywana w co najmniej jednym obszarze warstwy przez to, że krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni. Alternatywnie nitka osnowy drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy może również krzyżować się zarówno z co najmniej jedną nitką wątku trzeciego podzbioru, jak i z co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i tym samym może być utrzymana w co najmniej jednym obszarze warstwy. Gdy zniszczona zostanie co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru, to nitki osnowy drugiego podzbioru i co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy mogą zostać usunięte i tym samym odseparowane od danych nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru w kierunku pierwszej powierzchni. W niniejszym przypadku nitki osnowy drugiego podzbioru i co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru po zniszczeniu co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru mogą być odseparowane pojedynczo od danych nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru, ponieważ nitki osnowy drugiego podzbioru krzyżują się z co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru jedynie na jednej stronie i tym samym nie mogą być utrzymywane razem przez co najmniej jedną nitkę wątku tak, żeby nitki osnowy drugiego podzbioru i co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru tworzyły razem stabilną, ukształtowaną w postać powierzchni jednostkę.

9 [0023] Rozwinięcie wyżej podanej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 1 charakteryzuje się tym, że pierwszy podzbiór zawiera wiele nitek osnowy, które rozciągną się przez co najmniej jeden obszar warstwy i z którymi krzyżuje się co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, i pierwszy podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek wątku, które rozciągną się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżują się z tymi nitkami osnowy pierwszego podzbioru, które rozciągną się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni. W tym przypadku nitki osnowy pierwszego podzbioru są w co najmniej jednym obszarze warstwy każdorazowo związane przez co najmniej jedną nitkę wątku trzeciego podzbioru z nitkami osnowy i nitkami wątku drugiego podzbioru. Gdy zniszczona zostanie co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru przez zastosowanie procesu chemicznego i/lub fizycznego, to dane nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy nie są już związane z nitkami osnowy i nitkami wątku drugiego podzbioru. Nitki osnowy pierwszego podzbioru są przy tym oddzielone przestrzennie od nitek osnowy drugiego podzbioru przez nitki wątku pierwszego podzbioru, ponieważ nitki wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżują się z nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni i nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni. Po zniszczeniu co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru dane nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy mogą zostać usunięte i tym samym odseparowane od danych nitek osnowy i nitek wątku drugiego podzbioru w kierunku drugiej powierzchni. W niniejszym przypadku nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru mogą zostać pojedynczo odseparowane od danych nitek osnowy i nitek wątku drugiego podzbioru, ponieważ nitki osnowy pierwszego podzbioru krzyżują się każdorazowo z nitkami wątku pierwszego podzbioru na tej samej stronie i nie mogą być zatem utrzymywane razem przez nitki wątku pierwszego podzbioru tak, żeby nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru tworzyły wspólnie stabilną, ukształtowaną w postać powierzchni jednostkę. [0024] Kolejna postać wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 1 charakteryzuje się tym, że pierwszy podzbiór zawiera wiele nitek osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i pierwszy podzbiór zawiera co najmniej dwie nitki wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, przy czym każda z co najmniej dwóch nitek wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i z jedną lub wieloma nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, tak że każda pojedyncza z tych nitek osnowy pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni krzyżuje się z jedną z co najmniej dwóch nitek wątku pierwszego podzbioru i na stronie skierowanej do drugiej powierzchni z drugą z co najmniej dwóch nitek wątku pierwszego podzbioru. W tym przypadku nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżują się wzajemnie tak, że nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru tworzą razem stabilną, ukształtowaną w postać powierzchni jednostkę. Za pomocą co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru ta jednostka jest związana jako całość z danymi nitkami osnowy i nitkami wątku drugiego podzbioru i po zniszczeniu co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru może zostać usunięta jako całość względem nitek osnowy i nitek wątku drugiego podzbioru w kierunku drugiej powierzchni. To ostatnie znacznie ułatwia odseparowanie drugiego podzbioru. [002] Rozwinięcie wyżej podanej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 1 charakteryzuje się tym, że drugi podzbiór zawiera wiele nitek osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy i krzyżują się z co najmniej jedną nitką

10 wątku trzeciego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni. Również w tym przypadku nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżują się wzajemnie tak, że nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru tworzą razem stabilną, ukształtowaną w postać powierzchni jednostkę. Z tą jednostką są związane wszystkie nitki osnowy drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy pojedynczo za pomocą co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru. Gdy zniszczona zostanie co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru przez zastosowanie procesu chemicznego i/lub fizycznego, to nitki osnowy drugiego podzbioru mogą zostać pojedynczo odseparowane od nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru i usunięte. Podłoże tekstylne może być więc w niniejszym przypadku po zniszczeniu co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy rozłożone na pojedyncze nitki osnowy drugiego podzbioru i wspomnianą jednostkę, utworzoną z wzajemnie krzyżujących się nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru. [0026] Inne rozwinięcie wyżej podanej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 1 charakteryzuje się tym, że drugi podzbiór zawiera wiele nitek osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę wątku, przy czym ta co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, przy czym każda z tych nitek osnowy drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni krzyżuje się z co najmniej jedną nitką spośród następujących nitek wątku: (i) co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru, (ii) co najmniej jedną nitką wątku trzeciego podzbioru. Również w tym przypadku nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżują się wzajemnie tak, że nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru tworzą razem stabilną, ukształtowaną w postać powierzchni jednostkę. Z tą jednostką są związane dane nitki osnowy drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy przez jedną lub wiele nitek wątku krzyżujących się z nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni. Jednakże co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru w tym celu nie musi krzyżować się ze wszystkimi nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni. Dane nitki osnowy drugiego podzbioru, które krzyżują się z co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru, która rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni, mogą być również utrzymywane wyłącznie tą co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy, przy czym ta co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru jest w co najmniej jednym [0027] obszarze warstwy utrzymywana przez to, że krzyżuje się ona z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni. Alternatywnie jedna nitka osnowy drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy może się również krzyżować zarówno z co najmniej jedną nitką wątku trzeciego podzbioru, jak i z co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i tym samym może być utrzymywana w co najmniej jednym obszarze warstwy. Gdy zniszczona zostanie co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru, to nitki osnowy drugiego podzbioru i co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy mogą zostać usunięte i tym samym odseparowane od danych nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru w kierunku pierwszej powierzchni. W niniejszym przypadku nitki osnowy drugiego podzbioru i co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru mogą zostać po zniszczeniu co najmniej jednej nitki wątku odseparowane pojedynczo od danych nitek osnowy i nitek wątku pierw-

11 szego podzbioru, ponieważ nitki osnowy drugiego podzbioru krzyżują się z co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru każdorazowo jedynie na jednej stronie i nie mogą być zatem utrzymywane razem przez co najmniej jedną nitkę wątku drugiego podzbioru tak, żeby nitki osnowy drugiego podzbioru i co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru tworzyły razem stabilną, ukształtowaną w postać powierzchni jednostkę. Podłoże tekstylne może być zatem w niniejszym przypadku po zniszczeniu co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy rozłożone na pojedyncze nitki osnowy i nitki wątku drugiego podzbioru i wspomnianą jednostkę, utworzoną z krzyżujących się wzajemnie nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru. [0028] Inne rozwinięcie wyżej podanej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 1 charakteryzuje się tym, że drugi podzbiór zawiera wiele nitek osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej dwie nitki wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, przy czym każda z co najmniej dwóch nitek wątku drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, tak że każda pojedyncza z tych nitek osnowy drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni krzyżuje się z jedną z co najmniej dwóch nitek wątku drugiego podzbioru i na stronie skierowanej do drugiej powierzchni krzyżuje się z drugą z co najmniej dwóch nitek wątku drugiego podzbioru, i co najmniej jedna nitka wątku trzeciego podzbioru krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni oraz z jedną lub wieloma z tych nitek osnowy pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do drugiej powierzchni. [0029] W tym przypadku nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżują się wzajemnie tak, że nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru tworzą razem stabilną, ukształtowaną w postać powierzchni jednostkę zwaną poniżej pierwszą jednostką. Odpowiednio nitki osnowy i nitki wątku drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżują się wzajemnie tak, że nitki osnowy i nitki wątku drugiego podzbioru tworzą razem stabilną, ukształtowaną w postać powierzchni jednostkę - zwaną poniżej drugą jednostką. Zawarte w tych dwóch jednostkach nitki osnowy pierwszego podzbioru względnie drugiego podzbioru krzyżują się z co najmniej jedną nitką wątku trzeciego podzbioru tak, że obydwie jednostki w co najmniej jednym obszarze warstwy są związane ze sobą. Podłoże tekstylne może być zatem w niniejszym przypadku po zniszczeniu co najmniej jednej nitki wątku trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy rozłożone na wspomnianą pierwszą jednostkę, utworzoną z krzyżujących się wzajemnie nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru, i wspomnianą drugą jednostkę, utworzoną z krzyżujących się wzajemnie nitek osnowy i nitek wątku drugiego podzbioru. W ten sposób pierwszy i drugi podzbiór mogą zostać oddzielone od siebie szczególnie wydajnie. [00] Poniżej podano różne postacie wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 2, które różnią się od już podanych postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 1 tym, że układ względnie funkcja danych nitek wątku w postaciach wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 2 odpowiada układowi względnie funkcji danych nitek osnowy w postaciach wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 1 i układ względnie funkcja danych nitek osnowy w postaciach wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 2 odpowiada układowi względnie funkcji danych nitek wątku w postaciach wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 1. Właściwości i zalety, które podano powyżej odnośnie nitek osnowy względnie nitek wątku postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 1, odpowiadają więc analogicznie właściwościom i zaletom, które należy przypo-

12 rządkować nitkom wątku względnie nitkom osnowy postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 2. [0031] Jedna z postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 2 charakteryzuje się tym, że drugi podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę osnowy, przy czym ta co najmniej jedna nitka osnowy drugiego podzbioru rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, przy czym każda z tych nitek wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni krzyżuje się z co najmniej jedną nitką spośród następujących nitek osnowy: (i) co najmniej jedną nitką osnowy drugiego podzbioru, (ii) co najmniej jedną nitką osnowy trzeciego podzbioru. [0032] Rozwinięcie wyżej podanej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 2 charakteryzuje się tym, że pierwszy podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy i z którymi krzyżuje się co najmniej jedna nitka osnowy trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, i pierwszy podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżują się z tymi nitkami wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni. [0033] Kolejna postać wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 2 charakteryzuje się tym, że pierwszy podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i pierwszy podzbiór zawiera co najmniej dwie nitki osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, przy czym każda z co najmniej dwóch nitek osnowy pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami wątku pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i z jedną lub wieloma nitkami wątku pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, tak że każda pojedyncza z tych nitek wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni krzyżuje się z jedną z co najmniej dwóch nitek osnowy pierwszego podzbioru i na stronie skierowanej do drugiej powierzchni krzyżuje się z drugą z co najmniej dwóch nitek osnowy pierwszego podzbioru. [0034] Rozwinięcie wyżej podanej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 2 charakteryzuje się tym, że drugi podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy i krzyżują się z co najmniej jedną nitką osnowy trzeciego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni. [003] Inne rozwinięcie wyżej podanej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 2 charakteryzuje się tym, że drugi podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę osnowy, przy czym ta co najmniej jedna nitka osnowy drugiego podzbioru rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, przy czym każda z tych nitek wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni krzyżuje się z co najmniej jedną nitką spośród następujących nitek osnowy: (i) co najmniej jedną nitką osnowy drugiego podzbioru, (ii) co najmniej jedną nitką osnowy trzeciego podzbioru.

13 [0036] Inne rozwinięcie wyżej podanej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wariantu 2 charakteryzuje się tym, że drugi podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej dwie nitki osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, przy czym każda z co najmniej dwóch nitek osnowy drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni i z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni, tak że każda pojedyncza z tych nitek wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni krzyżuje się z jedną z co najmniej dwóch nitek osnowy drugiego podzbioru i na stronie skierowanej do drugiej powierzchni krzyżuje się z drugą z co najmniej dwóch nitek osnowy drugiego podzbioru, i co najmniej jedna nitka osnowy trzeciego podzbioru krzyżuje się z jedną lub wieloma z tych nitek wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni oraz z jedną lub wieloma z tych nitek wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do drugiej powierzchni. [0037] Dla znawcy jest oczywiste, że podłoże tekstylne może mieć zarówno cechy podłoża tekstylnego według wynalazku według wariantu 1 lub postaci wykonania tego podłoża tekstylnego, jak też cechy podłoża tekstylnego według wynalazku według wariantu 2 lub postaci wykonania tego podłoża tekstylnego. Jest przy tym możliwe, że podłoże tekstylne w obszarze odpowiadającym co najmniej jednemu obszarowi podłoża tekstylnego według wynalazku jest ukształtowane według wariantu 1 i odpowiednio ma tam co najmniej jedną nitkę wątku trzeciego podzbioru i w innym obszarze odpowiadającym co najmniej jednemu obszarowi podłoża tekstylnego według wynalazku jest ukształtowane według wariantu 2 i odpowiednio ma tam co najmniej jedną nitkę osnowy trzeciego podzbioru. Alternatywnie jest również możliwe, że podłoże tekstylne jest ukształtowane w jednym pojedynczym obszarze odpowiadającym co najmniej jednemu obszarowi podłoża tekstylnego według wynalazku według wariantu 1 lub postaci wykonania tego podłoża tekstylnego lub odpowiednio do co najmniej jednego obszaru podłoża tekstylnego według wynalazku według wariantu 2 lub postaci wykonania tego podłoża tekstylnego i ma tam odpowiednio co najmniej jedną nitkę wątku trzeciego podzbioru i jedną nitkę osnowy trzeciego podzbioru. [0038] W ramach wynalazku jest również możliwe, że nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru oraz nitki osnowy i/lub nitki wątku drugiego podzbioru są związane ze sobą poza co najmniej jednym obszarem, przykładowo przez sklejenie lub przez odpowiednie krzyżowania nitek osnowy i nitek wątku, które powodują wiązania między nitkami osnowy i nitkami wątku poza co najmniej jednym obszarem. W tym przypadku nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru oraz nitki osnowy i/lub nitki wątku drugiego podzbioru mogły by zostać odseparowane od siebie po zniszczeniu co najmniej jednej nitki wątku, gdy części podłoża tekstylnego poza co najmniej jednym obszarem zostaną usunięte lub obecne ewentualnie wiązania poza co najmniej jednym obszarem zostaną poluzowane lub usunięte. [0039] Ponadto wynalazek można również wykonać tak, że co najmniej jeden obszar jest tożsamy z całym podłożem tekstylnym. [00] Nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru mogą składać się zasadniczo z materiałów, które można zniszczyć za pomocą procesu chemicznego i/lub fizycznego, który można zastosować wobec podłoża tekstylnego jako całości, przy czym po zastosowaniu procesu chemicznego i/lub fizycznego nitki osnowy i nitki wątku pierwszego i drugiego podzbioru powinny znajdować się w stanie, który pozwala na to, aby odseparować nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru od nitek osnowy i nitek wątku drugiego podzbioru i aby je oddzielnie, zgodnie z życzeniem, utylizować lub wykorzystać.

14 [0041] Do zniszczenia możliwego do zniszczenia materiału nitek osnowy względnie nitek wątku trzeciego podzbioru można przykładowo zastosować jeden z poniższych procesów chemicznych i/lub fizycznych lub połączenie tych procesów: (i) poddanie podłoża tekstylnego lub części podłoża tekstylnego działaniu rozpuszczalnika, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z materiału, który rozpuszcza się w rozpuszczalniku; (ii) poddanie podłoża tekstylnego lub części podłoża tekstylnego działaniu rozpuszczalnika i podgrzanie podłoża tekstylnego i/lub rozpuszczalnika do zadanej temperatury, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z materiału, który rozpuszcza się w rozpuszczalniku w zadanej temperaturze; (iii) poddanie podłoża tekstylnego lub części podłoża tekstylnego działaniu rozpuszczalnika i podgrzanie podłoża tekstylnego i/lub rozpuszczalnika do zadanej temperatury pod zadanym ciśnieniem, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z materiału, który rozpuszcza się w rozpuszczalniku w zadanej temperaturze i pod zadanym ciśnieniem; (iv) podgrzanie podłoża tekstylnego lub części podłoża tekstylnego do zadanej temperatury, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z materiału, który w zadanej temperaturze topi się i/lub ulega rozkładowi i/lub ulega zeszkleniu i/lub staje się kruchy; (v) chłodzenie podłoża tekstylnego do zadanej temperatury, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z materiału, który w zadanej temperaturze staje się kruchy i/lub ulega pęknięciu na zimno i/lub rozpada się i/lub rozpryskuje się. [0042] Procesy według (i)-(v) lub połączenia tych procesów można zastosować w ramach wynalazku zwłaszcza wtedy, gdy nitki wątku względnie nitki osnowy trzeciego podzbioru składają się z jednego spośród następujących materiałów lub mieszaniny następujących materiałów: polialkohol winylowy, skrobia, polilaktyd, kopoliamid, kopoliester, kopoliolefiny, octan, poliolefiny. [0043] Szczególnie wielostronne zastosowania podłoża tekstylnego według wynalazku są możliwe w przypadku gdy nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru składają się z polialkoholu winylowego (znanego również pod skrótem PVA lub PVOH). PVA jest dostępny w postaci włókien i nadaje się do wytwarzania przędzy, np. do przędzy z włókien ciętych i przędzy z włókien ciągłych, i do wytwarzania nici. Takie włókna PVA występują w różnych postaciach wykonania i są - w zależności od postaci wykonania - w różnych warunkach rozpuszczalne np. w wodzie. Przykładowo dostępne są różne typy włókien PVA (np. pod nazwą handlową Solvron z firmy NITIVY Ltd. Tokio, Japonia), które (w zależności od stopnia krystalizacji) mogą być rozpuszczalne w różnych temperaturach w zakresie od ok. C (w zimnej wodzie) do ok. 0 C (w gorącej wodzie). [0044] Gdy zatem w przypadku podłoża tekstylnego według wynalazku dane nitki osnowy i wątku trzeciego podzbioru wytwarza się z PVA, to te nitki osnowy i wątku mogą zostać usunięte z podłoża tekstylnego przez rozpuszczenie w wodzie, np. za pomocą przemywania podłoża tekstylnego w wodzie w odpowiednio wybranej temperaturze. Zaletę PVA stanowi to, że można go bez dalszej obróbki następczej popłuczyn przekazać do miejscowych oczyszczalni ścieków i można odzyskać z popłuczyn. [004] Odnośnie pytania, które typy włókien PVA najbardziej się nadają do podłoża tekstylnego według wynalazku, należy zwrócić uwagę m.in. cel, do którego ma być używane podłoże tekstylne. Zaletę włókien PVA, które w niskiej temperaturze mogą być rozpuszczane w wodzie, stanowi to, że można je usuwać szczególnie prostymi sposobami, przykładowo z użyciem stosowanych w handlu pralek. Z drugiej strony stabilność podłoża tekstylnego według wynalazku jest zagrożona, gdy nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru w temperaturach, które mogą wystąpić przy typowym stosowaniu podłoża tekstylnego, mogą zostać uszkodzone, przykładowo przez rozlane gorące napoje lub parę do

15 wygładzania podłoża tekstylnego. Aby zapewnić szczególnie dużą stabilność podłoża tekstylnego, korzystne jest wykonanie nitek osnowy i/lub nitek wątku z typu PVA, który jest rozpuszczalny w wysokich temperaturach. Przykładowo sprawdziły się w tym celu włókna PVA, które są rozpuszczalne przez gotowanie w wodzie w temperaturze ok. -1 C pod ciśnieniem ok. 0, - 1 bara. Z jednej strony korzyść z tego stanowi to, że odpowiednie instalacje techniczne do realizacji takiego procesu gotowania są dostępne na całym świecie, tak że podłoża tekstylne według wynalazku można na całym świecie poddać obróbce za pomocą dostępnych instalacji w celu zniszczenia składających się z takich włókien PVA nitek osnowy względnie nitek wątku trzeciego podzbioru. Ponadto składające się z takich włókien PVA nitki osnowy względnie nitki wątku trzeciego podzbioru mogą pewnie utrzymywać razem nitki osnowy i/lub nitki wątku pierwszego podzbioru i drugiego podzbioru podczas całego cyklu używania podłoża tekstylnego według wynalazku. W szczególności jest możliwe typowe w gospodarstwie domowym pranie podłoża tekstylnego w niskich i średnich temperaturach. W zależności od celu zastosowania można do nitek osnowy i nitek wątku trzeciego podzbioru stosować również typy PVA, które są rozpuszczalne w temperaturach poniżej C. Przykładowo można użyć typy PVA, które mogą się rozpuszczać już przy praniu, które się gotuje, tzn. za pomocą stosowanej w handlu pralki. Z kolei typy PVA, które są rozpuszczalne w temperaturach poniżej 60 C, nie nadają się, ponieważ w przeciwnym razie podłoże tekstylne mogłoby ulec uszkodzeniu podczas użycia. [0046] Jeśli nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru składają się ze skrobi, to te nitki osnowy i nitki wątku można rozpuścić w wodzie, przykładowo przez gotowanie podłoża tekstylnego w wodzie (ewentualnie pod ciśnieniem). [0047] Jeśli nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru składają się z polilaktydu, to te nitki osnowy i nitki wątku można zniszczyć w podłożu tekstylnym według wynalazku, po ogrzaniu podłoża tekstylnego przykładowo do temperatury ok. 170 C, przykładowo z użyciem promieniowania podczerwonego. Polilaktyd staje się przy tym kruchy i może ewentualnie ulec rozkładowi. Po podgrzaniu podłoża tekstylnego nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru mogą zostać rozłożone na skutek obciążeń mechanicznych z uzyskaniem dużej liczby małych cząstek, które mogą uwalniać się z podłoża tekstylnego. Nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru można szczególnie wydajnie usunąć z podłoża tekstylnego, gdy po podgrzaniu podłoże tekstylne jest poruszane w rozpuszczalniku, przykładowo przez przemywanie w roztworze zasadowym. Ten proces można przykładowo prowadzić w typowej domowej pralce w temperaturze 60-9 C. [0048] Gdy nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru składają się z kopoliamidu lub kopoliestru, to te nitki osnowy i/lub nitki wątku można zniszczyć przez podgrzanie podłoża tekstylnego. Kopoliamid i kopoliester mają względnie niską temperaturę topnienia (przykładowo w porównaniu z poliamidem lub poliestrem), tak że podłoże tekstylne musi zostać podgrzane jedynie powyżej temperatury topnienia kopoliamidu względnie kopoliestru, aby zniszczyć nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru. [0049] Gdy nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru składają się z kopoliolefin lub octanu, to te nitki osnowy i/lub nitki wątku można przykładowo rozpuścić w rozpuszczalniku. Nitki osnowy i/lub nitki wątku z kopoliolefin można przykładowo rozpuścić przez przemywanie podłoża tekstylnego w nadchloranie w C. Nitki osnowy i/lub nitki wątku z octanu można przykładowo rozpuścić przez przemywanie e podłoża tekstylnego w acetonie. [000] Gdy nitki osnowy i/lub nitki wątku trzeciego podzbioru składają się z poliolefin, to te nitki osnowy i/lub nitki wątku można przykładowo zniszczyć przez głębokie mrożenie podłoża tekstylnego. Głębokie mrożenie prowadzi w tym przypadku do kruszenia nitek osnowy i/lub nitek wątku trzeciego podzbioru, tak że te nitki osnowy można zniszczyć przez mechaniczne odłamywanie. [001] Podłoże tekstylne według wynalazku może zawierać wiele różnych materiałów w

16 1 połączeniu ze sobą. Materiały, które nadają się korzystnie do realizacji takiego podłoża tekstylnego, można podzielić na wiele grup wykorzystania, które każdorazowo obejmują wspólnie możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania materiały. Przykładowy podział na grupy wykorzystania podano w Tabela 1. Tabela 1: Grupy wykorzystania Nr Określenie Materiał 1 Włókna naturalne np. wełna, bawełna, len, ramia 2 Włókna mineralne np. szkło, węgiel, bazalt, azbest 3 Metale np. miedź, glin i stopy glinu, stal chromowa, cyna, mosiądz 4 Naturalne włókna chemiczne np. regenerowane celulozy (wiskoza (VI), modal (MOD), lyocel/tencel (LYC)), octan, trioctan Włókna chemiczne np. poliester, poliamid, poliolefiny, akryl, aramidy aromatyczny poliamid (np. wysoce wytrzymały Kevlar) [002] Materiały, które należą do różnych, podanych w Tabeli 1 grup wykorzystania, mają z reguły różne właściwości, które mogą przyczynić się do optymalizacji różnych funkcji technicznych podłoża tekstylnego według wynalazku. [003] Materiały z grupy wykorzystania nr 1 (włókna naturalne) oraz z grupy wykorzystania 4 (naturalne włókna chemiczne) regulują przykładowo wilgotność i nadają się zatem do tego, aby nadać podłożu tekstylnemu przyjazne dla ciała, przyjemne fizjologicznie działanie. [004] Materiały z grupy wykorzystania nr 2 (włókna mineralne) oraz z grupy wykorzystania 3 (metale) są w szczególności istotne odnośnie technicznie funkcjonalnych zastosowań podłóż tekstylnych. [00] Materiały z grupy wykorzystania nr (włókna chemiczne) mają w szczególności znaczenie dla technicznej wydajności podłoża tekstylnego, przykładowo odnośnie odporności na szorowanie. [006] Podczas gdy materiały z grupy wykorzystania nr 1 (włókna naturalne) oraz z grupy wykorzystania 4 (naturalne włókna chemiczne) można przykładowo wykorzystać w obiegach biologicznych, materiały z pozostałych grup wykorzystania można wykorzystać w różnych obiegach technicznych. [007] Zaletą podłoża tekstylnego według wynalazku stanowi zatem to, że wiele w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub wiele możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów wybranych z różnych grup wykorzystania, można łączyć ze sobą w jednym podłożu tekstylnym i utrzymywać razem w jednej warstwie za pomocą możliwych do zniszczenia nitek osnowy i/lub nitek wątku trzeciego podzbioru. Można przy tym wybierać różne połączenia materiałów, aby zgodnie z życzeniem celowo zoptymalizować właściwości podłoża tekstylnego. Po zniszczeniu możliwych do zniszczenia nitek osnowy i/lub nitek wątku trzeciego podzbioru dane nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru i dane nitki osnowy i nitki wątku drugiego podzbioru występują w układzie, który umożliwia łatwe, tanie odseparowane danych w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów, względnie materiałów wybranych z różnych grup wykorzystania. [008] Kolejna postać wykonania podłoża tekstylnego według wynalazku charakteryzuje się tym, że pierwszy spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów jest włóknem naturalnym lub naturalnym włóknem chemicz-

17 nym lub możliwym do utylizacji i/lub możliwym do wykorzystania materiałem w obiegu biologicznym, względnie pierwsza spośród różnych grup wykorzystania obejmuje włókna naturalne i/lub naturalne włókna chemiczna i/lub możliwe do wykorzystania w obiegu biologicznym materiały. Zaletę tego podłoża tekstylnego stanowi to, że jedna strona podłoża tekstylnego (druga powierzchnia) może zostać zoptymalizowana pod kątem przyjaznego dla ciała, przyjemnego fizjologicznie działania. Druga strona podłoża tekstylnego (pierwsza powierzchnia) może zostać zoptymalizowana pod innym kątem przez odpowiedni dobór materiałów nitek osnowy i/lub nitek wątku drugiego podzbioru. [009] Kolejna postać wykonania podłoża tekstylnego według wynalazku charakteryzuje się tym, drugi spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów składa się z materiału syntetycznego lub z materiału możliwego do utylizacji i/lub wykorzystania w obiegu technicznym, względnie druga spośród różnych grup wykorzystania obejmuje materiały syntetyczne lub materiały możliwe do utylizacji i/lub wykorzystania w obiegu technicznym. [0060] Kolejna postać wykonania podłoża tekstylnego według wynalazku charakteryzuje się tym, że pierwszy spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów i drugi spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów można utylizować i/lub wykorzystywać w różnych obiegach technicznych, względnie materiały z różnych grup wykorzystania można utylizować i/lub wykorzystywać w różnych obiegach technicznych. [0061] Zaletę podłoża tekstylnego według wynalazku stanowi ponadto to, że można je wykonać za pomocą wielu technik. Podłoże tekstylne można przykładowo wykonać jako tkaninę za pomocą techniki nicielnicowej, techniki żakardowej, techniki wytwarzania tkanin typu gazy, techniki formowania runa, techniki rózgowej lub techniki z zastosowaniem lancetu. [0062] Dzięki temu, że podłoże tekstylne według wynalazku zawiera różne materiały, może ono zostać zoptymalizowane odnośnie wielu różnych zastosowań i dlatego może mieć wielostronne zastosowanie. Podłoże tekstylne według wynalazku nadaje się zwłaszcza do zastosowania jako tkanina do pokrycia siedzeń, tkanina przeznaczona na meble, tkanina odzieżowa, tkanina funkcjonalna, tkanina ochronna, tkanina zabezpieczająca, tkanina ścienna, tkanina na wykładziny podłogowe lub tkanina medyczna lub jako składnik tkaniny do pokrycia siedzeń, tkaniny przeznaczonej na meble, tkaniny odzieżowej, tkaniny funkcjonalnej, tkaniny ochronnej, tkaniny zabezpieczającej, tkaniny ściennej, tkaniny na wykładziny podłogowe lub tkaniny medycznej. [0063] Cel będący postawą wynalazku osiąga się również dzięki sposobowi przetwarzania podłoża tekstylnego według wynalazku o następujących etapach: - Prowadzenie procesu chemicznego i/lub fizycznego w celu zniszczenia nitek osnowy względnie nitek wątku trzeciego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku; - Odseparowane nitek osnowy i/lub nitek wątku drugiego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku od nitek osnowy i/lub nitek wątku pierwszego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku. [0064] Rozwinięcie tego sposobu obejmuje dodatkowo ten etap, że nitki osnowy i/lub nitki wątku drugiego podzbioru po odseparowaniu utylizuje się i/lub wykorzystuje oddzielnie od nitek osnowy i/lub nitek wątku pierwszego podzbioru. [006] Dalsze szczegóły wynalazku, a zwłaszcza przykładowe postacie wykonania urządzenia według wynalazku i sposobu według wynalazku są poniżej wyjaśniane na podstawie załączonych rysunków. Figury przedstawiają: Fig. 1 podłoże tekstylne według wynalazku w postaci tkaniny w widoku perspektywicznym; Fig. 2A układ nitek osnowy i wątku w podłożu tekstylnym według wynalazku, z nitką wątku trzeciego podzbioru, która wiąże nitkę osnowy drugiego pod-

18 zbioru z nitkami osnowy i wątku pierwszego podzbioru; Fig. 2B przekrój przez układ według Fig. 2A wzdłuż linii IIB-IIB; Fig. 2C przekrój przez układ według Fig. 2A wzdłuż linii IIC-IIC; Fig. 3 widok w przekroju tkaniny w pierwszej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wynalazku; Fig. 4 widok w przekroju tkaniny w drugiej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wynalazku; Fig. widok w przekroju tkaniny w trzeciej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wynalazku; Fig. 6 widok w przekroju tkaniny w czwartej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wynalazku; Fig. 7 widok w przekroju tkaniny w piątej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wynalazku; Fig. 8 dwa widoki w przekroju drugiej postaci wykonania według Fig. 4, przed zniszczeniem (górna ilustracja) i po zniszczeniu (dolna ilustracja) nitek wątku trzeciego podzbioru; Fig. 9 dwa widoki w przekroju trzeciej postaci wykonania według Fig., przed zniszczeniem (górna ilustracja) i po zniszczeniu (dolna ilustracja) nitek wątku trzeciego podzbioru; Fig. dwa widoki w przekroju piątej postaci wykonania według Fig. 7, przed zniszczeniem (górna ilustracja) i po zniszczeniu (dolna ilustracja) nitek wątku trzeciego podzbioru; Fig. 11A widok w przekroju tkaniny w drugiej postaci wykonania, jak na Fig. 4; Fig. 11B widok w przekroju tkaniny w szóstej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wynalazku, która jest oparta na rozwinięciu postaci wykonania według Fig. 11A; Fig. 12A widok w przekroju tkaniny piątej postaci wykonania, jak na Fig. 7; Fig. 12B widok w przekroju tkaniny siódmej postaci wykonania podłoża tekstylnego według wynalazku, która jest oparta na rozwinięciu postaci wykonania według Fig. 12A; Fig. 12C szczegół piątej postaci wykonania według Fig. 12B. [0066] Fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny podłoża tekstylnego 1 według wynalazku w postaci tkaniny, która w niniejszym przykładzie rozciąga się równolegle do płaszczyzny. Podłoże tekstylne 1 tworzy w tym przypadku płaską warstwę o grubości d i ma pierwszą powierzchnię O1 i drugą powierzchnię O2 leżącą naprzeciw pierwszej powierzchni O1. [0067] Fig przedstawiają różne postacie wykonania podłoża tekstylnego 1, przy czym te postacie wykonania są oznaczone poniżej odnośnikami liczbowymi 1A-1G. Konkretne szczegóły, które są przedstawione na Fig. 3-12, są zrealizowane w co najmniej jednym obszarze danego podłoża tekstylnego 1A-1G. Ten co najmniej jeden obszar jest poniżej oznaczany jako 1-1. W kontekście wynalazku należy zaznaczyć, że obszar 1-1 może być jedynie częścią danego podłoża tekstylnego, jak przykładowo przedstawiono schematycznie na Fig. 1 (linia punktowa na Fig. 1 zaznacza zewnętrzne obrzeże obszaru 1-1). W tym przypadku przedstawione na Fig szczegóły nie muszą być koniecznie również zrealizowane poza obszarem 1-1. W ramach wynalazku jest jednak również możliwe, że obszar 1-1 jest tożsamy z samym podłożem tekstylnym. W tym przypadku przedstawione na Fig szczegóły byłyby reprezentacyjne dla całego podłoża tekstylnego. [0068] Poniżej zakłada się, że podłoża tekstylne 1A-1G zawierają co najmniej dwa (w przypadku podłóż tekstylnych 1F i 1G co najmniej trzy) w różny sposób możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania materiały lub wiele możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów, wybranych spośród co najmniej dwóch (w przypadku podłóż tekstylnych 1F i 1G spośród co najmniej trzech) różnych grup wykorzysta-

19 nia. Przykłady takich materiałów względnie grup wykorzystania można zaczerpnąć z Tabeli 1. [0069] Poniżej zakłada się, że podłoża tekstylne 1A-1G składają się każdorazowo z osnowy zawierającej wiele nitek osnowy oraz wątku zawierającego wiele nitek wątku, przy czym każda nitka osnowy krzyżuje się z wieloma nitkami wątku, a każda nitka wątku krzyżuje się z wieloma nitkami osnowy, tak że osnowa i wątek wspólnie tworzą warstwę mającą (powierzchnię O1 i O2). Podłoża tekstylne 1A-1G są wszystkie wykonane jako podłoże tekstylne według wariantu 1 według wynalazku. [0070] Poniżej zakłada się ponadto, że ogół wszystkich nitek osnowy i nitek wątku każdego z podłóż tekstylnych 1A-1G zawiera trzy lub więcej (zawierających każdorazowo nitki osnowy i/lub wątku) podzbiorów, które różnią się tym, że należące do różnych podzbiorów nitki osnowy względnie wątku składają się z różnych materiałów. W celu umożliwienia rozróżnienia pojedynczych nitek osnowy i nitek wątku danego podłoża tekstylnego, stosuje się następującą nomenklaturę do określania nitek osnowy i nitek wątku: każda nitka osnowy podłoża tekstylnego jest poniżej identyfikowana za pomocą określenia Ki(j), a każda nitka wątku za pomocą określenia Si(j). Przy tym j jest liczbą naturalną, która oznacza dany podzbiór i tym samym materiał danej nitki osnowy względnie nitki wątku. Ponadto i jest liczbą naturalną, która służy do numeracji nitek osnowy względnie nitek wątku, które należą do tego samego podzbioru. [0071] Poniżej Ki(1) względnie Si(1) oznacza nitkę osnowy względnie nitkę wątku, która należy do pierwszego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku. Ten podzbiór zawiera nitki osnowy względnie nitki wątku, przy czym dana nitka osnowy względnie nitka wątku składa się z pierwszego spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z wybranego z pierwszej spośród różnych grup wykorzystania możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania materiału. [0072] Odpowiednio Ki(2) względnie Si(2) oznacza nitkę osnowy względnie nitkę wątku, która należy do drugiego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku. Ten podzbiór zawiera nitki osnowy względnie nitki wątku, przy czym dana nitka osnowy względnie nitka wątku składa się z drugiego spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z wybranego z drugiej spośród różnych grup wykorzystania możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania materiału. [0073] Ki(3) względnie Si(3) oznacza poniżej nitkę osnowy względnie nitkę wątku, która należy do trzeciego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku. Ten podzbiór zawiera istotne dla wynalazku nitki osnowy względnie nitki wątku, które składają się z możliwego do zniszczenia materiału i które można zniszczyć za pomocą odpowiedniego procesu chemicznego i/lub fizycznego. [0074] W odniesieniu do podłoża tekstylnego 1F według Fig. 11B i podłoża tekstylnego 1G według Fig. 12B, Ki(4) względnie Si(4) oznacza poniżej nitkę osnowy względnie nitkę wątku, która należy do czwartego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku. Ten podzbiór zawiera nitki osnowy względnie nitki wątku, przy czym dana nitka osnowy względnie nitka wątku składa się z trzeciego spośród w różnych sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z wybranego z trzeciej spośród różnych grup wykorzystania możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania materiału. [007] Fig. 2A pokazuje jako prosty przykład realizacji wynalazku układ 3 nitek osnowy i 2 nitek wątku, składający się z nitek osnowy K1(1) i K2(1) pierwszego podzbioru, nitki wątku S1(1) pierwszego podzbioru, nitki osnowy K1(2) drugiego podzbioru i (możliwej do zniszczenia) nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru. W tym układzie dane nitki osnowy K1(1) i K2(1) krzyżują się z nitką wątku S1(1) na jednej (tej samej) stronie, nitka osnowy K1(2) krzyżuje się z nitką wątku S(1) na stronie przeciwległej do nitek osnowy K1(1) i

20 K2(1). W tym przykładzie wszystkie nitki osnowy pierwszego podzbioru (K1(1) i K2(1)) są oddzielone od danych nitek osnowy drugiego podzbioru (K1(2)) przez nitkę wątku S1(1) pierwszego podzbioru (jak widać w szczególności z Fig. 2B i 2C). (Możliwa do zniszczenia) nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru jest ułożona tak, że krzyżuje się z nitkami osnowy K1(1) i K2(1) pierwszego podzbioru na stronie przeciwnej do nitki osnowy K1(2) drugiego podzbioru i z nitką osnowy K1(2) drugiego podzbioru na stronie przeciwnej do nitek osnowy K1(1) i K2(1) pierwszego podzbioru. W ten sposób nitka osnowy K1(2) drugiego podzbioru jest związana z nitką wątku S1(1) oraz nitkami osnowy K1(1) i K2(1) pierwszego podzbioru. W tej sytuacji nitki osnowy K1(2), K1(1) i K2(1) nie mogą zostać od siebie odseparowane. Gdy teraz (możliwa do zniszczenia) nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru zostanie zniszczona zgodnie z wynalazkiem za pomocą odpowiedniego procesu chemicznego i/lub fizycznego, to wówczas nitka osnowy K1(2) drugiego podzbioru nie jest już związana z nitką wątku S1(1) i nitkami osnowy K1(1) i K2(1) pierwszego podzbioru. W tej sytuacji nitka osnowy K1(2) drugiego podzbioru jest skutecznie oddzielona od nitek osnowy K1(1) i K2(1) przez nitkę wątku S1(1) pierwszego podzbioru, ponieważ nitka wątku S1(1) krzyżuje się z nitkami osnowy K1(1), K1(2) i K1(2) pod kątem 90 i jest ułożona między nitkami osnowy pierwszego podzbioru (K1(1) i K2(1)) a nitką osnowy K1(2) drugiego podzbioru. Ze względu na to oddzielające działanie nitki wątku S1(1) można teraz w prosty sposób odseparować nitki osnowy pierwszego podzbioru (K1(1) i K2(1)) od nitki osnowy K1(2) drugiego podzbioru. [0076] Fig. 3 przedstawia obszar 1-1 podłoża tekstylnego 1A według wynalazku w widoku z przekroju tkaniny (w przekroju prostopadłym do danych nitek osnowy). Przez obszar 1-1 rozciągają się - trzy nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1) pierwszego podzbioru, - co najmniej jedna nitka wątku S1(1) pierwszego podzbioru (i ewentualnie kolejne - nitki wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(1) i miałyby na ilustracji według Fig. 3 ten sam przebieg jak nitka wątku S1(1)), - trzy nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2) drugiego podzbioru, - i co najmniej jedna nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku trzeciego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(3) i na ilustracji według Fig. 3 miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(3)). [0077] W przypadku podłoża tekstylnego 1A w obszarze 1-1 każda z nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1) pierwszego podzbioru krzyżuje się z nitką wątku S1(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2. Ponadto trzy nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2) drugiego podzbioru krzyżują się z nitką wątku S1(1) na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. Z tego względu w obszarze 1-1 wszystkie nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1) pierwszego podzbioru są odseparowane od nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2) drugiego podzbioru za pomocą nitki wątku S1(1) pierwszego podzbioru. Co najmniej jedna nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru krzyżuje się z wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy K1(1), K2(1), K3(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i z wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy K1(2), K2(2), K3(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. W ten sposób wszystkie rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy są związane przez nitkę wątku S1(1) pierwszego podzbioru i nitkę wątku S1(3) trzeciego podzbioru, tak że podłoże tekstylne 1A w obszarze 1-1 tworzy stabilną warstwę. Jednakże gdy nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru zostanie zniszczona zgodnie z wynalazkiem za pomocą odpowiedniego procesu chemicznego i/lub fizycznego, to wówczas nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1) pierwszego podzbioru, nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2) drugiego podzbioru i nitka wątku S1(1) pierwszego podzbioru nie są już ze sobą związane w obszarze 1-1. Przez zniszczenie nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru podłoże tekstylne 1A jest w obszarze 1-1 rozkładane na pojedyncze, leżące luźno obok siebie względnie jedna nad drugą nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1) K1(2), K2(2), K3(2) i nitkę

21 wątku S1(3). [0078] W tej sytuacji nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2) drugiego podzbioru są skutecznie oddzielone od nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1) pierwszego podzbioru przez nitkę wątku S1(1) pierwszego podzbioru, ponieważ nitka wątku S1(1) krzyżuje się z nitkami osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K1(1), K2(1), K3(1) pod kątem 90 i leży między nitkami osnowy pierwszego podzbioru K1(1), K2(1), K3(1) i nitkami osnowy drugiego podzbioru K1(2), K2(2), K3(2). Z powodu tego rozdzielającego działania nitki wątku S1(1) nitki osnowy pierwszego podzbioru mogą być teraz w obszarze 1-1 w prosty sposób odseparowane od nitek osnowy drugiego podzbioru. [0079] Fig. 4 przedstawia obszar 1-1 podłoża tekstylnego 1B według wynalazku w widoku w przekroju tkaniny (w przekroju prostopadłym do danych nitek osnowy). Przez obszar 1-1 rozciąga się - sześć nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru, - co najmniej jedna nitka wątku S1(1) pierwszego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(1) i na ilustracji według Fig. 4 miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(1)), - sześć nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru, - co najmniej jedna nitka osnowy S1(2) drugiego podzbioru (i ewentualnie kolejne - nitki wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(2) i na ilustracji według Fig. 4 miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(2)), - i co najmniej jedna nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku trzeciego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(3) i na ilustracji według Fig. 4 miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(3)). [0080] W przypadku podłoża tekstylnego 1B nitka wątku S1(1) pierwszego podzbioru krzyżuje się z wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1 i z wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i powoduje więc rozdzielanie przestrzenne między nitkami osnowy pierwszego podzbioru i nitkami osnowy drugiego podzbioru. [0081] Nitka wątku S1(2) drugiego podzbioru krzyżuje się wzajemnie ze wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy drugiego podzbioru, tak że nitka wątku S1(2) krzyżuje się z nitkami osnowy K2(2), K4(2) i K6(2) na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1 i z nitkami osnowy K1(2), K3(2) i K(2) na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2. Ponadto nitka wątku S1(2) drugiego podzbioru krzyżuje się z rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. W rezultacie nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru i nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru nie są związane ze sobą przez nitki wątku S1(1) i S1(2) pierwszego i drugiego podzbioru. [0082] W niniejszym przykładzie nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru rozciąga się przez obszar 1-1 tak, że krzyżuje się ze wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i poza tym krzyżuje się z nitkami osnowy K1(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. Nitka osnowy K2(2) krzyżuje się z kolei z nitką wątku S1(3) na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2. Ten układ nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru powoduje w niniejszym przypadku, że rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy i nitki wątku pierwszego i drugiego podzbioru są w obszarze 1-1 związane ze sobą i tworzą stabilną warstwę, tak długo jak nitka wątku S1(3) nie zostanie zniszczona. [0083] Gdy w przypadku podłoża tekstylnego 1B nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru

22 zostanie zniszczona zgodnie z wynalazkiem przez zastosowanie odpowiedniego procesu chemicznego i/lub fizycznego, to wówczas nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru mogą zostać w prosty sposób odseparowane od nitek osnowy i nitek wątku drugiego podzbioru. Widać to w szczególności na Fig. 8. W górnej części Fig. 8 jest przedstawione podłoże tekstylne 1B w stanie, w którym nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru jest nienaruszona (odpowiednio do widoku tkaniny w przekroju według Fig. 4). Dolna część Fig. 8 przedstawia względny układ rozciągających się przez obszar 1-1 nitek osnowy i nitek wątku pierwszego i drugiego podzbioru w przypadku, gdy nitka wątku S1(3) w podłożu tekstylnym 1B jest zniszczona i całkowicie usunięta (w widoku w przekroju analogicznym do widoku w przekroju tkaniny według Fig. 4). Tak jak widać, rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy i nitki wątku pierwszego i drugiego podzbioru po zniszczeniu nitki osnowy S1(3) są ułożone w kilku następujących po sobie przestrzennie i oddzielonych od siebie warstwach L1-L. Nitki osnowy K1(2), K3(2) i K(2) drugiego podzbioru tworzą przy tym pierwszą warstwę L1, nitka wątku S1(2) drugiego podzbioru tworzy drugą warstwę L2, nitki osnowy K2(2), K4(2), i K6(2) drugiego podzbioru tworzą trzecią warstwę L3, nitka wątku S1(1) pierwszego podzbioru tworzy czwartą warstwę L4, nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru tworzą piątą warstwę L. Tak jak widać, należące do warstwy L1 nitki osnowy są przestrzennie oddzielone od należących do warstwy L3 nitek osnowy przez należącą do warstwy L2 nitkę wątku S1(2). Nitka wątku S1(2) krzyżuje się przy tym z należącymi do warstwy L1 nitkami osnowy i z należącymi do warstwy L3 nitkami L3 osnowy pod kątem 90, jednakże nie wiąże tych nitek osnowy ze sobą. Ponadto należące do warstwy L3 nitki osnowy są oddzielone przestrzennie od należących do warstwy L nitek osnowy przez należącą do warstwy L4 nitkę wątku S1(1). Nitka wątku S1(1) krzyżuje się przy tym z należącymi do warstwy L3 nitkami osnowy i z należącymi do warstwy L nitkami wątku L3 każdorazowo pod kątem 90, jednakże nie wiąże tych nitek osnowy ze sobą. Z tego względu należące do danych warstw L1-L nitki osnowy względnie nitki wątku tworzą układ krzyżujących się nitek, które pojedynczo leżą luźno jedna nad drugą względnie obok siebie i mogą zostać pojedynczo odseparowane od siebie. Jest przy tym pomocne, że nitki osnowy względnie nitki wątku sąsiednich warstw krzyżują się każdorazowo pod kątem 90. Tym samym nitki osnowy i nitki wątku mogą być korzystnie odseparowane warstwami (kolejno w kolejności warstw L1-L). [0084] Fig. przedstawia obszar 1-1 podłoża tekstylnego 1C według wynalazku w widoku w przekroju tkaniny (w przekroju prostopadłym do danych nitek osnowy). Przez obszar 1-1 rozciąga się - sześć nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru, - co najmniej dwie nitki wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się każdorazowo równolegle do jednej z nitek wątku S1(1) lub S2(1) i na ilustracji według Fig. miały by ten sam przebieg jak dana nitka wątku S1(1) lub S2(1)), - pięć nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2) drugiego podzbioru, - i co najmniej jedna nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku trzeciego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(3) i na ilustracji według Fig. miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(3)). [008] W przypadku podłoża tekstylnego 1C nitka wątku S1(1) krzyżuje się z nitkami osnowy K1(1), K3(1), K(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1 i z nitkami osnowy K2(1), K4(1), K6(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2. Z kolei nitka wątku S2(1) krzyżuje się z nitkami osnowy K1(1), K3(1), K(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i z nitkami osnowy K2(1), K4(1), K6(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. W rezultacie każda z rozciągających się przez

23 obszar 1-1 nitek osnowy pierwszego podzbioru jest przeciwnie opleciona przez obydwie nitki wątku S1(1) i S2(1) na przeciwległych stronach (skierowanych do pierwszej powierzchni O1 względnie do drugiej powierzchni O2). W rezultacie rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru są związane ze sobą i tworzą stabilną, ukształtowaną w postać powierzchni jednostkę, która jako całość jest zintegrowana w podłoże tekstylne 1C. [0086] Nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2) drugiego podzbioru krzyżują się z nitkami wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. W rezultacie nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru i nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2) drugiego podzbioru nie są związane ze sobą przez nitki wątku S1(1) i S1(2) pierwszego i drugiego podzbioru. [0087] W niniejszym przykładzie wszystkie rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy drugiego podzbioru są związane z nitkami osnowy i nitkami wątku pierwszego podzbioru za pomocą nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru. W tym celu nitka wątku S1(3) jest tak ułożona, że krzyżuje się ona ze wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1 i z wieloma rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2. Tak jak widać na Fig., nie jest jednakże koniecznym, żeby nitka wątku S1(3) krzyżowała się z wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 (w przypadku podłoża tekstylnego 1C nitka wątku S1(3) krzyżuje się z nitkami osnowy K2(1) i K(1) na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1). Rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy i nitki wątku pierwszego i drugiego podzbioru są mimo to połączone za pomocą nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru w stabilną warstwę, ponieważ nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru (jak już wspomniano) krzyżują się ze sobą tak, że są związane ze sobą i tworzą stabilną, ukształtowaną w postać płaszczyzny jednostkę. [0088] Gdy w przypadku podłoża tekstylnego 1C nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru zostanie zniszczona zgodnie z wynalazkiem przez zastosowanie odpowiedniego procesu chemicznego i/lub fizycznego, to wówczas nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru mogą zostać w prosty sposób odseparowane od nitek osnowy i nitek wątku drugiego podzbioru. Widać to w szczególności na Fig. 9. W górnej części Fig. 9 przedstawiono podłoże tekstylne 1C w stanie, w którym nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru jest nienaruszona (odpowiednio do widoku w przekroju tkaniny według Fig. ). Dolna część Fig. 9 przedstawia względny układ rozciągających się przez obszar 1-1 nitek osnowy i nitek wątku pierwszego i drugiego podzbioru w przypadku, gdy nitka wątku S1(3) w podłożu tekstylnym 1C jest zniszczona i całkowicie usunięta (w widoku w przekroju analogicznym do widoku w przekroju tkaniny według Fig. ). Tak jak widać na Fig. 9, po zniszczeniu nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru obszar 1-1 podłoża tekstylnego 1C jest rozłożony na stabilną, ukształtowaną w postać płaszczyzny jednostkę, utworzoną przez związane ze sobą nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitki wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru, oraz wiele nitek osnowy drugiego podzbioru. Po zniszczeniu nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2) drugiego podzbioru występują jako pojedyncze, luźne nitki osnowy, które mogą zostać pojedynczo odseparowane od nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru. [0089] Fig. 6 przedstawia obszar 1-1 podłoża tekstylnego 1D według wynalazku w widoku w przekroju tkaniny (w przekroju prostopadłym do danych nitek osnowy). Przez obszar 1-1 rozciąga się - sześć nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru, - co najmniej dwie nitki wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru (i ewentualnie

24 kolejne nitki wątku pierwszego podzbioru, które każdorazowo rozciągają się równolegle do jednej z nitek wątku S1(1) lub S2(1) i na ilustracji według Fig. 6 miałyby ten sam przebieg jak dana nitka wątku S1(1) lub S2(1)), - sześć nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru, - co najmniej jedna nitka wątku S1(2) drugiego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(2) i na ilustracji według Fig. 6 miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(2)), - i co najmniej jedna nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku trzeciego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(3) i na ilustracji według Fig. 6 miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(3)). [0090] W przypadku podłoża tekstylnego 1D układ rozciągających się przez obszar 1-1 nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitek wątku S1(1), S2(1) pierwszego podzbioru jest identyczny z układem odpowiednich nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru, który występuje w przypadku podłoża tekstylnego 1C (Fig. ). W rezultacie również w przypadku podłoża tekstylnego 1D rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitki wątku S1(1), S2(1) pierwszego podzbioru są związane ze sobą i tworzą stabilną, ukształtowaną w postać płaszczyzny jednostkę, która jako całość jest zintegrowana w podłożu tekstylnym 1D. [0091] W przypadku podłoża tekstylnego 1D układ rozciągających się przez obszar 1-1 nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) i nitki wątku S1(2) drugiego podzbioru jest identyczny z układem odpowiednich nitek osnowy i nitek wątku drugiego podzbioru, który występuje w przypadku podłoża tekstylnego 1B (Fig. 4). [0092 W przypadku podłoża tekstylnego 1D nitki wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru krzyżują się ze wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2, toteż nitki wątku S1(1) i S2(1) powodują zatem oddzielenie przestrzenne między nitkami osnowy pierwszego podzbioru a nitkami osnowy drugiego podzbioru i rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy pierwszego podzbioru nie są związane za pomocą nitek wątku S1(1) i S2(1) z rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy drugiego podzbioru. [0093] Nitka wątku S1(2) drugiego podzbioru krzyżuje się wzajemnie ze wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy drugiego podzbioru, tak że nitka wątku S1(2) krzyżuje się z nitkami osnowy K2(2), K4(2) i K6(2) na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1 oraz z K1(2), K3(2) i K(2) na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2. Ponadto nitka wątku S1(2) drugiego podzbioru krzyżuje się z rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. W rezultacie nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru i nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru nie są związane ze sobą przez nitki wątku S1(1), S2(1) i S1(2) pierwszego i drugiego podzbioru. [0094] W niniejszym przykładzie nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru rozciąga się przez obszar 1-1 tak, że krzyżuje się z nitkami osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K6(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i z nitkami osnowy K1(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. W ten sposób wszystkie rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy i nitki wątku pierwszego i drugiego podzbioru są połączone za pomocą nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru w obszarze 1-1, z utworzeniem stabilnej warstwy, tak długo jak nitka S1(3) wątku nie zostanie zniszczona. [009] Jak widać z Fig. 6, nie jest jednak koniecznym, aby nitka wątku S1(3) krzyżowała się ze wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i z wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej

25 powierzchni O1, aby połączyć ze sobą stabilnie nitki osnowy i nitki wątku (w przypadku podłoża tekstylnego 1D nitka wątku S1(3) krzyżuje się z nitkami osnowy K(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1 i z nitką osnowy K2(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2). Rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy i nitki wątku pierwszego i drugiego podzbioru są mimo to połączone za pomocą nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru, z utworzeniem stabilnej warstwy, ponieważ nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru (jak już wspomniano) krzyżują się ze sobą tak, że są związane ze sobą i tworzą stabilną, ukształtowaną w postać płaszczyzny jednostkę, i nitka osnowy K2(2) drugiego podzbioru jest za pomocą nitki wątku S1(2) związana z nitkami osnowy i nitkami wątku pierwszego podzbioru, tak długo jak nitka wątku S1(3) nie zostanie zniszczona. [0096] Gdy w przypadku podłoża tekstylnego 1D nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru zostanie zniszczona zgodnie z wynalazkiem przez zastosowanie odpowiedniego procesu chemicznego i/lub fizycznego, to wówczas nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru mogą zostać w prosty sposób odseparowane od nitek osnowy i nitek wątku drugiego podzbioru. Po zniszczeniu nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru, obszar 1-1 podłoża tekstylnego 1D jest rozłożony na stabilną, ukształtowaną w postać płaszczyzny jednostkę, utworzoną przez związane ze sobą nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitki wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru (analogicznie do układu nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitek wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru w przypadku podłoża tekstylnego 1C, tak jak przedstawiono na Fig. 9), i wiele nitek osnowy drugiego podzbioru i nitkę wątku S1(2) drugiego podzbioru (analogicznie do układu nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) i nitki wątku S1(2) drugiego podzbioru w przypadku podłoża tekstylnego 1B, tak jak przedstawiono na Fig. 8). Po zniszczeniu nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) i nitka wątku S1(2) drugiego podzbioru występują jako pojedyncze, luźne nitki, które mogą zostać pojedynczo odseparowane od nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru. [0097] Fig. 7 przedstawia obszar 1-1 podłoża tekstylnego 1E według wynalazku w widoku w przekroju tkaniny (w przekroju prostopadłym do danych nitek osnowy). Przez obszar 1-1 rozciąga się - sześć nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru, - co najmniej dwie nitki wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się każdorazowo równolegle do jednej z nitek wątku S1(1) lub S2(1) i na ilustracji według Fig. 7 miałyby ten sam przebieg jak dana nitka wątku S1(1) lub S2(1)), - sześć nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru, - co najmniej dwie nitki wątku S1(2) i S2(2) drugiego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się każdorazowo równolegle do jednej z nitek wątku S1(2) lub S2(2) i na ilustracji według Fig. 7 miałyby ten sam przebieg jak dana nitka wątku S1(2) lub S2(2)), - i co najmniej jedna nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku trzeciego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(3) i na ilustracji według Fig. 7 miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(3)). [0098] W przypadku podłoża tekstylnego 1E układ rozciągających się przez obszar 1-1 nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitek wątku S1(1), S2(1) pierwszego podzbioru jest identyczny z układem odpowiednich nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru, który występuje w przypadku podłoża tekstylnego 1C (Fig. ). W rezultacie również w przypadku podłoża tekstylnego 1E rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitki wątku S1(1), S2(1) pierwszego podzbioru są związane ze sobą i tworzą, stabilną, ukształtowaną w postać płaszczy-

26 zny jednostkę, która jako całość jest zintegrowana w podłożu tekstylnym 1E. [0099] W przypadku podłoża tekstylnego 1E nitka wątku S1(2) krzyżuje się z nitkami osnowy K1(2), K3(2), K(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1 i z nitkami osnowy K2(2), K4(2), K6(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2. Z kolei nitka wątku S2(2) krzyżuje się z nitkami osnowy K1(2), K3(2), K(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i z nitkami osnowy K2(2), K4(2), K6(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. W rezultacie każda z rozciągających się przez obszar 1-1 nitek osnowy drugiego podzbioru jest przeciwnie opleciona przez obydwie nitki wątku S1(2) i S2(2) na przeciwległych stronach (skierowanych do pierwszej powierzchni O1 względnie do drugiej powierzchni O2). W rezultacie rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy i nitki wątku drugiego podzbioru są związane ze sobą i tworzą stabilną, ukształtowaną w postać płaszczyzny jednostkę, która jako całość jest zintegrowana w podłożu tekstylnym 1E. [00] W przypadku podłoża tekstylnego 1E nitki wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru krzyżują się z rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i nitki wątku S1(2) i S2(2) drugiego podzbioru krzyżują się z rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. Z tego względu rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy pierwszego podzbioru są odseparowane od rozciągających się przez obszar 1-1 nitek osnowy drugiego podzbioru przez nitki wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru względnie nitki wątku S1(2) i S2(2) drugiego podzbioru i nie są zatem związane z rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy drugiego podzbioru. [01] W niniejszym przykładzie nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru rozciąga się przez obszar 1-1 tak, że krzyżuje się ona z nitkami osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K6(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i z nitkami osnowy K1(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. W ten sposób wszystkie rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy i nitki wątku pierwszego i drugiego podzbioru są połączone ze sobą za pomocą nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru w obszarze 1-1, z utworzeniem stabilnej warstwy, tak długo jak nitka wątku S1(3) nie zostanie zniszczona. [02] Gdy w przypadku podłoża tekstylnego 1E nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru zostanie zniszczona zgodnie z wynalazkiem przez zastosowanie odpowiedniego procesu chemicznego i/lub fizycznego, to wówczas nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru mogą być w prosty sposób odseparowane od nitek osnowy i nitek wątku drugiego podzbioru. Widać to w szczególności na Fig.. W górnej części Fig. podłoże tekstylne 1E przedstawiono w stanie, w którym nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru jest nienaruszona (odpowiednio do widoku w przekroju tkaniny według Fig. 7). Dolna część Fig. przedstawia względny układ rozciągających się przez obszar 1-1 nitek osnowy i nitek wątku pierwszego i drugiego podzbioru w przypadku, gdy nitka wątku S1(3) w podłożu tekstylnym 1E jest zniszczona i całkowicie usunięta (w widoku w przekroju analogicznym do widoku w przekroju tkaniny według Fig. 7). [03] Jak widać z Fig., po zniszczeniu nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru obszar 1-1 podłoża tekstylnego 1C jest rozłożony na dwie stabilne, ukształtowane w postać płaszczyzny jednostki: pierwszą jednostkę, utworzoną przez związane ze sobą nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitki wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru, i drugą jednostkę, utworzoną przez związane ze sobą nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) i nitki wątku S1(2) i S2(2) drugiego podzbioru. Obie te jednostki mogą zostać następnie odseparowane od siebie. [04] Pomimo, iż podłoża tekstylne 1A-1E według Fig. 3- zawierają każdorazowo jedynie dwa w różny sposób możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania materia-

27 ły lub wiele możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów, wybranych z jedynie spośród dwóch grup wykorzystania, wynalazek umożliwia również dostarczenie podłoży tekstylnych, które zawierają trzy lub wiele w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub wiele możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów, wybranych z trzech lub wielu spośród różnych grup wykorzystania, i umożliwia rozdzielanie różnych materiałów. Zostanie to wyjaśnione poniżej na podstawie dwóch przykładów, które są przedstawione na Fig. 11A- 12C. [0] Fig. 11B przedstawia obszar 1-1 podłoża tekstylnego 1F według wynalazku w widoku w przekroju tkaniny (w przekroju prostopadłym do danych nitek osnowy). Podłoże tekstylne 1F może być postrzegane jako rozwinięcie podłoża tekstylnego 1B według Fig. 4. W celu ułatwienia porównania, Fig. 11A zawiera widok w przekroju tkaniny podłoża tekstylnego 1B (identyczny z ilustracją na Fig. 4). Podłoże tekstylne 1F jest odnośnie swojej struktury o tyle podobne do podłoża tekstylnego 1B, że tak jak podłoże tekstylne 1Bzawiera: - sześć nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru, - co najmniej jedną nitkę wątku S1(1) pierwszego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(1) i na ilustracji według Fig. 11B miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(1)), - sześć nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru, - co najmniej jedną nitkę wątku S1(2) drugiego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(2) i na ilustracji według Fig. 11B miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(2)), - i co najmniej jedną nitkę wątku S1(3) trzeciego podzbioru (i ewentualnie kolejne nitki wątku trzeciego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(3) i na ilustracji według Fig. 11B miałyby ten sam przebieg jak nitka wątku S1(3)). [06] W przypadku podłoża tekstylnego 1F układ rozciągających się przez obszar 1-1 nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitki wątku S1(1) pierwszego podzbioru oraz rozciągających się przez obszar I-1 nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(1) i nitki wątku S1(2) drugiego podzbioru jest względem siebie identyczny z układem odpowiednich nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru i drugiego podzbioru, który występuje w przypadku podłoża tekstylnego 1B (Fig. 11A). [07] W odróżnieniu od podłoża tekstylnego 1B podłoże tekstylne zawiera 1F trzy nitki osnowy K1(4), K2(4), K3(4) czwartego podzbioru i co najmniej jedną nitkę wątku S1(4) czwartego podzbioru (i ewentualne kolejne nitki wątku czwartego podzbioru, które rozciągają się równolegle do nitki wątku S1(4)). W przypadku podłoża tekstylnego 1F dane nitki osnowy i nitki wątku czwartego podzbioru są ułożone w wewnętrznej strefie IZ (na Fig. 11B przedstawionej jako powierzchnia wypunktowana), która rozciąga się między danymi nitkami osnowy i nitkami wątku pierwszego podzbioru a danymi nitkami osnowy i nitkami wątku drugiego podzbioru. W niniejszym przykładzie nitki osnowy K1(4), K2(4), K3(4) i nitka wątku S1(4) czwartego podzbioru rozciągają się w wewnętrznej strefie IZ tak, że nitki osnowy K1(4), K2(4), K3(4) czwartego podzbioru krzyżują się z nitką wątku S1(1) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1, z nitką wątku S1(4) czwartego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i z nitką wątku S1(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2. Ponadto nitka wątku S1(4) czwartego podzbioru krzyżuje się z rozciągającymi się przez obszar I- 1 nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2. [08] Układ nitek osnowy K1(4), K2(4), K3(4) i nitki wątku S1(4) w wewnętrznej strefie

28 zapewnia to, że rozciągające się przez obszar 1-1 nitki wątku pierwszego, drugiego i czwartego podzbioru nie są związane ze sobą przez nitki wątku S1(1), S1(2) i S1(4). [09] W przypadku podłoża tekstylnego 1F nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru rozciąga się przez obszar 1-1 tak, że krzyżuje się ona z wszystkimi rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i ponadto krzyżuje się z nitkami osnowy K1(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. W ten sposób wszystkie rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy i nitki wątku pierwszego, drugiego i czwartego podzbioru są połączone za pomocą nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru w obszarze 1-1, z utworzeniem stabilnej warstwy, tak długo jak nitka wątku S1(3) nie zostanie zniszczona. [01] Gdy w przypadku podłoża tekstylnego 1F nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru zostanie zniszczona zgodnie z wynalazkiem przez zastosowanie odpowiedniego procesu chemicznego i/lub fizycznego, to wówczas podłoże tekstylne rozpada się na układ krzyżujących się nitek, które pojedynczo leżą luźno jedna na drugiej względnie jedna obok drugiej i mogą być pojedynczo odseparowane od siebie. Tak jak widać na Fig. 11B, nitki osnowy drugiego i czwartego podzbioru są oddzielone przez nitkę wątku S1(4) czwartego podzbioru i nitki osnowy pierwszego i czwartego podzbioru są odseparowane przez nitkę wątku S1(1) pierwszego podzbioru. Dzięki temu możliwe jest, aby po zniszczeniu nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru oddzielić warstwami dane nitki osnowy i nitki wątku pierwszego, drugiego i czwartego podzbioru. [0111] Fig. 12B przedstawia obszar 1-1 podłoża tekstylnego 1G według wynalazku w widoku w przekroju tkaniny (w przekroju prostopadłym do danych nitek osnowy). Podłoże tekstylne 1G może być postrzegane jako rozwinięcie podłoża tekstylnego 1E według Fig. 7. Aby ułatwić porównanie, Fig. 12A zawiera widok w przekroju tkaniny podłoża tekstylnego 1E (identyczny z ilustracją na Fig. 7). Podłoże tekstylne 1F jest odnośnie struktury o tyle podobne do podłoża tekstylnego 1B, że zawiera: - sześć nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) pierwszego podzbioru, - co najmniej dwie nitki wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru, - sześć nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru, - co najmniej dwie nitki wątku S1(2) i S2(2) drugiego podzbioru, - i co najmniej jedną nitkę wątku S1(3) trzeciego podzbioru. [0112] W przypadku podłoża tekstylnego 1G układ rozciągających się przez obszar 1-1 nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitek wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru i rozciągających się przez obszar I-1 nitek osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(1) i nitek wątku S1(2) i S2(2) drugiego podzbioru jest względem siebie identyczny z układem odpowiednich nitek osnowy i nitek wątku pierwszego podzbioru i drugiego podzbioru, który występuje w przypadku podłoża tekstylnego 1E (Fig. 12A). [0113] W odróżnieniu od podłoża tekstylnego 1E podłoże tekstylne 1G zawiera nitki osnowy K(4) i nitki wątku S(4) czwartego podzbioru. W przypadku podłoża tekstylnego 1G dane nitki osnowy i nitki wątku czwartego podzbioru są ułożone w wewnętrznej strefie IZ (na Fig. 12B przedstawionej jako powierzchnia wykropkowana), która rozciąga się między danymi nitkami osnowy i nitkami wątku pierwszego podzbioru a danymi nitkami osnowy i nitkami wątku drugiego podzbioru. [0114] Tak jak w przypadku podłoża tekstylnego 1E również w przypadku podłoża tekstylnego 1G rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitki wątku S1(1), S2(1) pierwszego podzbioru są związane ze sobą i tworzą stabilną, ukształtowaną w postać płaszczyzny jednostkę, która jako całość jest zintegrowana w podłoże tekstylne 1G. Odpowiednio rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) i nitki wątku S1(2), S2(2) drugiego podzbioru są związane ze sobą i tworzą stabilną, ukształtowaną w postać płaszczyzny jed-

29 nostkę, która jako całość jest zintegrowana w podłożu tekstylnym 1G. [011] Nitki osnowy K(4) i nitki wątku S(4) czwartego podzbioru mogą być w wewnętrznej strefie IZ ułożone w różny sposób tak, że żadna z nitek osnowy K(4) względnie nitek wątku S(4) nie jest związana z nitkami osnowy i nitkami wątku pierwszego i drugiego podzbioru. Fig. 12C przedstawia przykłady (a)-(d) możliwych układów nitek osnowy K(4) i nitek wątku S(4), które krzyżują się z nitkami wątku względnie nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1 i które krzyżują się z nitkami wątku względnie nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2. Według przykładu (a) w wewnętrznej strefie IZ mogą być ułożone wyłącznie nitki wątku S(4). Według przykładu (b) w wewnętrznej strefie IZ mogą być ułożone wyłącznie nitki osnowy K(4). Według przykładów (c) i (d) w wewnętrznej strefie IZ mogą być ułożone zarówno nitki osnowy K(4), jak i nitki wątku S(4). [0116] W przypadku podłoża tekstylnego 1G nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru rozciąga się przez obszar 1-1 tak, że krzyżuje się ona z wieloma rozciągającymi się przez obszar 1-1 nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni O2 i ponadto krzyżuje się z wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni O1. W ten sposób wszystkie rozciągające się przez obszar 1-1 nitki osnowy i nitki wątku pierwszego, drugiego i czwartego podzbioru są połączone za pomocą nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru w obszarze 1-1, z utworzeniem stabilnej warstwy, tak długo jak nitka wątku S1(3) nie zostanie zniszczona. [0117] Gdy w przypadku podłoża tekstylnego 1G nitka wątku S1(3) trzeciego podzbioru zostanie zniszczona zgodnie z wynalazkiem przez zastosowanie odpowiedniego procesu chemicznego i/lub fizycznego, to wówczas nitki osnowy i nitki wątku pierwszego, drugiego i czwartego podzbioru mogą zostać następnie oddzielone. Po zniszczeniu nitki wątku S1(3) trzeciego podzbioru, zarówno nitki osnowy i nitki wątku pierwszego podzbioru, jak też nitki osnowy i nitki wątku drugiego podzbioru występują jako osobne, ukształtowane w postać płaszczyzny jednostki, utworzone ze związanych ze sobą nitek osnowy K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1) i nitek wątku S1(1) i S2(1) pierwszego podzbioru, z jednej strony i ze związanych ze sobą nitek K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) osnowy i nitek wątku S1(2) i S2(2) drugiego podzbioru, z drugiej strony. [0118] Jest również możliwe, aby podłoża tekstylne 1A, 1C i 1D zmodyfikować odpowiednio do przykładów według Fig. 11B i 12B przez to, że nitki osnowy i/lub wątku czwartego podzbioru są ułożone w wewnętrznej strefie utworzonej między danymi nitkami osnowy i/lub wątku pierwszego podzbioru oraz danymi nitkami osnowy i/lub wątku drugiego podzbioru, tak że nitki osnowy i/lub wątku pierwszego, drugiego i czwartego podzbioru nie są związane ze sobą, gdy odpowiednie nitki wątku trzeciego podzbioru zostaną zniszczone. Przykłady Przykład 1 [0119] Podłoże tekstylne 1D według Fig. 6 można przykładowo wykonać w następujący sposób: - Podzbiór 1 zawiera nitki osnowy i nitki wątku z wełny i regenerowanej celulozy. - Podzbiór 2 zawiera nitki osnowy i nitki wątku z poliamidu. - Podzbiór 3 zawiera nitki wątku z polialkoholu winylowego (PVA). [01] Takie podłoże tekstylne nadaje się zwłaszcza jako materiał na pokrycia siedzeń. Nitki osnowy i nitki wątku z wełny i regenerowanej celulozy (podzbiór 1) umożliwiają klimatyzowane siedzenie i są istotne dla regulacji wilgotności. Poliamid (Podzbiór 2) zwiększa odporność na ścieranie podłoża tekstylnego po jednej stronie podłoża, tak że tę stronę korzystnie można wykorzystać jako powierzchnię do siedzenia. Podzbiór 1 można utylizować w obiegu biologicznym, podzbiór 2 można przetwarzać w obiegu technicznym. Przykład 2 [0121] Podłoże tekstylne 1D według Fig. 6 można przykładowo wykonać w następujący

30 29 1 sposób: - Podzbiór 1 zawiera nitki osnowy i nitki wątku z regenerowanej celulozy. - Podzbiór 2 zawiera nitki osnowy i nitki wątku z poliestru. - Podzbiór 3 zawiera nitki wątku z polilaktydu. [0122] Takie podłoże tekstylne nadaje się zwłaszcza na tekstylia odzieżowe. Podzbiór 1 można utylizować w obiegu biologicznym, podzbiór 2 można przetwarzać w obiegu technicznym. Przykład 3 [0123] Podłoże tekstylne 1D według Fig. 6 można przykładowo wykonać w następujący sposób: - Podzbiór 1 zawiera nitki osnowy i nitki wątku z poliamidu. - Podzbiór 2 zawiera nitki osnowy i nitki wątku z aramidu. - Podzbiór 3 zawiera nitki wątku z kopoliamidu. [0124] Takie podłoże tekstylne nadaje się zwłaszcza do wytwarzania odzieży ochronnej, przykładowo do kamizelek kuloodpornych. Podzbiory 1 i 2 można wykorzystywać w różnych obiegach technicznych. Zastrzeżenia patentowe Podłoże tekstylne (1A, 1B, 1C, 1D, 1E, 1F, 1G) z osnowy i wątku, które zawiera wiele w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub wiele możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów wybranych spośród różnych grup wykorzystania, przy czym osnowa zawiera wiele nitek osnowy (K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1), K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)), a wątek zawiera wiele nitek wątku (S1(1), S2(1), S1(2) i S2(2)), przy czym pierwszy podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku zawiera jedną lub wiele nitek osnowy (K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1)) i jedną lub wiele nitek wątku (S1(1), S2(1)) oraz każda nitka osnowy pierwszego podzbioru i każda nitka wątku pierwszego podzbioru składa się z pierwszego spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania materiału wybranego z pierwszej spośród różnych grup wykorzystania, przy czym drugi podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku zawiera albo jedną lub wiele nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2)) albo zarówno jedną lub wiele nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)) jak też jedną lub wiele nitek wątku (S1(2), S2(2)) i każda nitka osnowy drugiego podzbioru oraz, o ile drugi podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek wątku (S1(2), S2(2)), każda nitka wątku drugiego podzbioru składa się z drugiego spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania materiału wybranego z drugiej spośród różnych grup wykorzystania, przy czym każda nitka osnowy krzyżuje się z wieloma nitkami wątku, a każda nitka wątku krzyżuje się z wieloma nitkami osnowy, tak że osnowa i wątek tworzą razem warstwę, która na jednej stronie ma pierwszą powierzchnię (O1) i na drugiej stronie ma drugą powierzchnię (O2) leżącą naprzeciw pierwszej powierzchni (O1), znamienne tym, że trzeci podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku zawiera albo jedną lub wiele nitek wątku (S1(3)) albo zarówno jedną lub wiele nitek osnowy jak też jedną lub wiele nitek wątku (S1(3)) oraz każda nitka wątku trzeciego podzbioru oraz, o ile trzeci podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek osnowy, każda nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z możliwego do zniszczenia materiału, oraz

31 warstwa ma co najmniej jeden obszar (1-1), przez który rozciąga się jedna lub wiele nitek osnowy (K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1)) pierwszego podzbioru, jedna lub wiele nitek wątku (S1(1), S2(1)) pierwszego podzbioru oraz jedna lub wiele nitek osnowy drugiego podzbioru, przy czym każda pojedyncza z tych nitek osnowy (K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1)) pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar (1-1) warstwy, krzyżuje się z co najmniej jedną nitką wątku (S1(1), S1(2)) pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), przy czym każda pojedyncza z tych nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)) drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się z każdą pojedynczą z tych nitek wątku (S1(1), S2(1)) pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1), przy czym trzeci podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę wątku (S1(3)), która rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i jest ułożona tak, że ta co najmniej jedna nitka wątku (S1(3)) trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z co najmniej jedną nitką osnowy (K1(1)) pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2) i krzyżuje się z co najmniej jedną nitką osnowy (K1(2)) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1), tak że ta co najmniej jedna nitka osnowy drugiego podzbioru jest w co najmniej jednym obszarze warstwy związana z pierwszym podzbiorem, przy czym możliwy do zniszczenia materiał co najmniej jednej nitki wątku (S1(3)) trzeciego podzbioru można zniszczyć za pomocą procesu chemicznego i/lub fizycznego tak, że drugi podzbiór w co najmniej jednym obszarze warstwy nie jest już związany z pierwszym podzbiorem. 2. Podłoże tekstylne z osnowy i wątku, które zawiera wiele w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub wiele możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów wybranych z różnych grup wykorzystania, przy czym osnowa zawiera wiele nitek osnowy, a wątek zawiera wiele nitek wątku, przy czym pierwszy podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku zawiera jedną lub wiele nitek osnowy oraz jedną lub wiele nitek wątku i każda nitka osnowy pierwszego podzbioru i każda nitka wątku pierwszego podzbioru składa się z pierwszego spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania materiału wybranego z pierwszej spośród różnych grup wykorzystania, przy czym drugi podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku zawiera albo jedną lub wiele nitek wątku albo zarówno jedną lub wiele nitek osnowy jak też jedną lub wiele nitek wątku i każda nitka wątku drugiego podzbioru oraz, o ile drugi podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek osnowy, każda nitka osnowy drugiego podzbioru składa się z drugiego spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów lub z możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania materiału wybranego z drugiej spośród różnych grup wykorzystania, przy czym każda nitka osnowy krzyżuje się z wieloma nitkami wątku, a każda nitka wątku krzyżuje się z wieloma nitkami osnowy, tak że osnowa i wątek tworzą razem warstwę, która na jednej stronie ma pierwszą powierzchnię (O1) i na drugiej stronie ma drugą powierzchnię (O2) leżącą naprzeciw pierwszej powierzchni (O1), znamienne tym, że trzeci podzbiór ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku zawiera albo jedną lub

32 wiele nitek osnowy albo zarówno jedną lub wiele nitek osnowy jak też jedną lub wiele nitek wątku i każda nitka osnowy trzeciego podzbioru oraz, o ile trzeci podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek wątku, każda nitka wątku trzeciego podzbioru składa się z możliwego do zniszczenia materiału, oraz warstwa ma co najmniej jeden obszar, przez który rozciąga się jedna lub wiele nitek osnowy pierwszego podzbioru, jedna lub wiele nitek wątku pierwszego podzbioru oraz jedna lub wiele nitek wątku drugiego podzbioru, przy czym każda pojedyncza z tych nitek wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się z co najmniej jedną nitką osnowy pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), przy czym każda pojedyncza z tych nitek wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się z każdą pojedynczą z tych nitek osnowy pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1), przy czym trzeci podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę osnowy, która rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i jest ułożona tak, że ta co najmniej jedna nitka osnowy trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z co najmniej jedną nitką wątku pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2) i krzyżuje się z co najmniej jedną nitką wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1), tak że ta co najmniej jedna nitka wątku drugiego podzbioru jest związana w co najmniej jednym obszarze warstwy z pierwszym podzbiorem, przy czym możliwy do zniszczenia materiał co najmniej jednej nitki osnowy trzeciego podzbioru można zniszczyć za pomocą procesu chemicznego i/lub fizycznego tak, że drugi podzbiór w co najmniej jednym obszarze warstwy nie jest już związany z pierwszym podzbiorem. 3. Podłoże tekstylne (1B, 1D, 1F) według zastrzeżenia 1, przy czym drugi podzbiór zawiera wiele nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)), które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar (1-1) warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę wątku (S1(2)), przy czym ta co najmniej jedna nitka wątku (S1(2)) drugiego podzbioru rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy (K2(2), K4(2), K6(2)) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) i z jedną lub wieloma nitkami osnowy (K1(2), K3(2), K(2)) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), przy czym każda z tych nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)) drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) z co najmniej jedną nitką spośród następujących nitek wątku: (i) co najmniej jedną nitką wątku (S1(2)) drugiego podzbioru, (ii) co najmniej jedną nitką wątku (S1(3)) trzeciego podzbioru. 4. Podłoże tekstylne (1B) według zastrzeżenia 3, przy czym pierwszy podzbiór zawiera wiele nitek osnowy (K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1)), które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar (1-1) warstwy i z którymi krzyżuje się co najmniej jedna nitka wątku (S1(3) trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), oraz pierwszy podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek wątku (S1(1), które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar (1-1) warstwy i w co najmniej jednym obszarze

33 warstwy krzyżują się z tymi nitkami osnowy (K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1)) pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1).. Podłoże tekstylne (1C, 1D, 1E, 1G) według zastrzeżenia 1, przy czym pierwszy podzbiór zawiera wiele nitek osnowy (K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1)), które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i pierwszy podzbiór zawiera co najmniej dwie nitki wątku (S1(1), S2(1)), które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, przy czym każda z co najmniej dwóch nitek wątku pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do powierzchni (O1) oraz z jedną lub wieloma nitkami osnowy pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), tak że każda pojedyncza z tych nitek osnowy (K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1)) pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do powierzchni (O1) krzyżuje się z jedną z co najmniej dwóch nitek wątku (S1(1), S2(1)) pierwszego podzbioru i na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2) krzyżuje się z drugą z co najmniej dwóch nitek wątku pierwszego podzbioru. 6. Podłoże tekstylne (1C, 1D, 1E, 1G) według zastrzeżenia, przy czym drugi podzbiór zawiera wiele nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)), które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy i które krzyżują się z co najmniej jedną nitką wątku (S1(3)) trzeciego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1). 7. Podłoże tekstylne (1D) według zastrzeżenia, przy czym drugi podzbiór zawiera wiele nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)), które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę wątku (S1(2)), przy czym ta co najmniej jedna nitka wątku (S1(2)) drugiego podzbioru rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy (K2(2), K4(2), K6(2)) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) i krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy (K1(2), K3(2), K(2)) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), przy czym każda z tych nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)) drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) z co najmniej jedną nitką spośród następujących nitek wątku: (i) co najmniej jedną nitką wątku (S1(2)) drugiego podzbioru, (ii) co najmniej jedną nitką wątku (S1(3)) trzeciego podzbioru. 8. Podłoże tekstylne (1E, 1G) według zastrzeżenia, przy czym drugi podzbiór zawiera wiele nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)), które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej dwie nitki wątku (S1(2), S2(2)), które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, przy czym każda z co najmniej dwóch nitek wątku (S1(2), S2(2)) drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)) drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) i z jedną lub wieloma nitkami osnowy drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2),

34 tak że każda pojedyncza z tych nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2) drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) krzyżuje się z jedną z co najmniej dwóch nitek wątku drugiego podzbioru i na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2) z drugą z co najmniej dwóch nitek wątku drugiego podzbioru, oraz co najmniej jedna nitka wątku (S1(3)) trzeciego podzbioru krzyżuje się z jedną lub wieloma z tych nitek osnowy (K1(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)) drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) i krzyżuje się z jedną lub wieloma z tych nitek osnowy (K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K6(1)) pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2). 9. Podłoże tekstylne według zastrzeżenia 2, przy czym drugi podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę osnowy, przy czym ta co najmniej jedna nitka osnowy drugiego podzbioru rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) oraz z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), przy czym każda z tych nitek wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) krzyżuje się z co najmniej jedną nitką spośród następujących nitek osnowy: (i) co najmniej jedną nitką osnowy drugiego podzbioru, (ii) co najmniej jedną nitką osnowy trzeciego podzbioru.. Podłoże tekstylne według zastrzeżenia 9, przy czym pierwszy podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy i z którymi krzyżuje się co najmniej jedna nitka osnowy trzeciego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), oraz pierwszy podzbiór zawiera jedną lub wiele nitek osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżują się z tymi nitkami wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1). 11. Podłoże tekstylne według zastrzeżenia 2, przy czym pierwszy podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się w co najmniej jednym obszarze warstwy, i pierwszy podzbiór zawiera co najmniej dwie nitki osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, przy czym każda z co najmniej dwóch nitek osnowy pierwszego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma z nitek wątku pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) i z jedną lub wieloma nitkami wątku pierwszego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), tak że każda pojedyncza z tych nitek wątku pierwszego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) krzyżuje się z jedną z co najmniej dwóch nitek osnowy pierwszego podzbioru i na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2) z drugą z co najmniej dwóch nitek osnowy pierwszego podzbioru.

35 Podłoże tekstylne według zastrzeżenia 11, przy czym drugi podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy i krzyżują się z co najmniej jedną nitką osnowy trzeciego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1). 13. Podłoże tekstylne według zastrzeżenia 11, przy czym drugi podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej jedną nitkę osnowy, przy czym ta co najmniej jedna nitka osnowy drugiego podzbioru rozciąga się przez co najmniej jeden obszar warstwy i w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) i z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), przy czym każda z tych nitek wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżuje się na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) z co najmniej jedną nitką spośród następujących nitek osnowy: (i) co najmniej jedną nitką osnowy drugiego podzbioru, (ii) co najmniej jedną nitką osnowy trzeciego podzbioru. 14. Podłoże tekstylne według zastrzeżenia 11, przy czym drugi podzbiór zawiera wiele nitek wątku, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, i drugi podzbiór zawiera co najmniej dwie nitki osnowy, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, przy czym każda z co najmniej dwóch nitek osnowy drugiego podzbioru w co najmniej jednym obszarze warstwy krzyżuje się z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) oraz z jedną lub wieloma nitkami wątku drugiego podzbioru na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2), tak że każda pojedyncza z tych nitek wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, krzyżują się w co najmniej jednym obszarze warstwy na stronie skierowanej do pierwszej powierzchni (O1) z jedną z co najmniej dwóch nitek osnowy drugiego podzbioru i na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2) z drugą z co najmniej dwóch nitek osnowy drugiego podzbioru, oraz co najmniej jedna nitka osnowy trzeciego podzbioru krzyżuje się z jedną lub wieloma z tych nitek wątku drugiego podzbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do powierzchni (O1) oraz z jedną lub wieloma z tych nitek wątku pierwszego zbioru, które rozciągają się przez co najmniej jeden obszar warstwy, na stronie skierowanej do drugiej powierzchni (O2). 1. Podłoże tekstylne według jednego z zastrzeżeń 1-14, przy czym możliwy do zniszczenia materiał nitki wątku względnie nitki osnowy trzeciego podzbioru można zniszczyć za pomocą jednego z następujących procesów chemicznych i/lub fizycznych lub połączenia tych procesów: (i) poddanie podłoża tekstylnego lub części podłoża tekstylnego działaniu rozpuszczalnika, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z materiału, który rozpuszcza się w rozpuszczalniku; (ii) poddanie podłoża tekstylnego lub części podłoża tekstylnego działaniu rozpuszczalnika i podgrzanie podłoża tekstylnego i/lub rozpuszczalnika do zadanej temperatury, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z materiału, który rozpuszcza się w rozpuszczalniku w zadanej temperaturze; (iii) poddanie podłoża tekstylnego lub części podłoża tekstylnego działaniu rozpuszczalnika i podgrzanie podłoża tekstylnego i/lub rozpuszczalnika do zadanej temperatury pod zadanym ciśnieniem, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z materiału, który rozpuszcza się w rozpusz-

36 czalniku w zadanej temperaturze i pod zadanym ciśnieniem; (iv) podgrzanie podłoża tekstylnego lub części podłoża tekstylnego do zadanej temperatury, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z materiału, który w zadanej temperaturze topi się i/lub ulega rozkładowi i/lub ulega zeszkleniu i/lub staje się kruchy; (v) chłodzenie podłoża tekstylnego do zadanej temperatury, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z materiału, który w zadanej temperaturze staje się kruchy i/lub ulega pęknięciu na zimno i/lub rozpada się i/lub rozpryskuje się. 16. Podłoże tekstylne według zastrzeżenia 1, przy czym nitka wątku względnie nitka osnowy trzeciego podzbioru składa się z jednego spośród następujących materiałów lub mieszaniny tych materiałów: polialkohol winylowy, skrobia, polilaktyd, kopoliamid, kopoliester, kopoliolefiny, octan, poliolefiny. 17. Podłoże tekstylne według jednego z zastrzeżeń 1-16, przy czym pierwszy spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów jest włóknem naturalnym lub naturalnym włóknem chemicznym lub jest materiałem możliwym do utylizacji i/lub możliwym do wykorzystania w obiegu biologicznym względnie pierwsza spośród różnych grup wykorzystania obejmuje włókna naturalne i/lub naturalne włókna chemiczne i/lub materiały możliwe do wykorzystania w obiegu biologicznym. 18. Podłoże tekstylne według jednego z zastrzeżeń 1-17, przy czym drugi spośród w rożny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów składa się z materiału syntetycznego lub z materiału możliwego do utylizacji i/lub możliwego do wykorzystania w obiegu technicznym względnie druga spośród różnych grup wykorzystania obejmuje materiały syntetyczne lub materiały możliwe do utylizacji i/lub możliwe do wykorzystania w obiegu technicznym. 19. Podłoże tekstylne według jednego z zastrzeżeń 1-16, przy czym pierwszy spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów i drugi spośród w różny sposób możliwych do utylizacji i/lub możliwych do wykorzystania materiałów można utylizować i/lub wykorzystywać w różnych obiegach technicznych względnie materiały z różnych grup wykorzystania można utylizować i/lub wykorzystywać w różnych obiegach technicznych.. Podłoże tekstylne według jednego z zastrzeżeń 1-19, wykonane jako tkanina za pomocą techniki nicielnicowej, techniki żakardowej, techniki wytwarzania tkanin typu gazy, techniki formowania runa, techniki rózgowej lub techniki z zastosowaniem lancetu. 21. Zastosowanie podłoża tekstylnego według jednego z zastrzeżeń 1- jako tkaniny do pokrycia siedzeń, tkaniny przeznaczonej na meble, tkaniny odzieżowej, tkaniny funkcjonalnej, tkaniny ochronnej, tkaniny zabezpieczającej, tkaniny ściennej, tkaniny na wykładziny podłogowe lub tkaniny medycznej lub jako składnik tkaniny do pokrycia siedzeń, tkaniny przeznaczonej na meble, tkaniny odzieżowej, tkaniny funkcjonalnej, tkaniny ochronnej, tkaniny zabezpieczającej, tkaniny ściennej, tkaniny na wykładziny podłogowe lub tkaniny medycznej. 22. Sposób przetwarzania podłoża tekstylnego według jednego z zastrzeżeń 1-, o

37 36 następujących etapach: prowadzenie procesu chemicznego i/lub fizycznego w celu zniszczenia nitek osnowy względnie nitek wątku (S1(3)) trzeciego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku; odseparowane nitek osnowy (K1(2), K2(2), K3(2), K4(2), K(2), K6(2)) i/lub nitek wątku (S1(2), S2(2)) drugiego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku od nitek osnowy (K1(1), K2(1), K3(1), K4(1), K(1), K6(1)) i/lub nitek wątku (S1(1), S2(1)) pierwszego podzbioru ogółu wszystkich nitek osnowy i nitek wątku. 23. Sposób według zastrzeżenia 22, przy czym nitki osnowy i/lub nitki wątku drugiego podzbioru po odseparowaniu utylizuje się i/lub wykorzystuje oddzielenie od nitek osnowy i/lub nitek wątku pierwszego podzbioru. Uprawniony: Gessner AG Pełnomocnik: mgr inż. Agnieszka Marszałek Rzecznik patentowy

38 37

39 38

40 39

41

42 41

43 42

44 43

45 44