EKSPERTYZA TECHNICZNA

Transkrypt

1 w sprawie warunków bezpieczeństwa pożarowego dla budynku szkoleniowego - obiekt nr 10 Akademii Marynarki Wojennej Gdynia ul. Śmidowicza 69, w celu usunięcia nieprawidłowości powodujących zagrożenie dla życia ludzi sporządzona w trybie w 2 ust.2 pkt.2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.) WNIOSKODCA: Akademia Marynarki Wojennej Gdynia ul. Śmidowicza 69 AUTORZY EKSPERTYZY : - dr inż. arch Jerzy Kaczorowski rzeczoznawca budowlany nr upr. UA-III inż. Tadeusz Kuchciński rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych nr upr. KGPSP 369/98 Gdynia, dnia r. 1

2 SPIS ZARTOŚCI OPRACOWANIA: 1. Przedmiot, zakres i cel opracowania 2. Przepisy prawne i podstawy opracowania ekspertyzy technicznej 3. Ogólna charakterystyka obiektu 4. Warunki budowlano-instalacyjne i ich stan techniczny 5. Przewidywane prace budowlane i ocena warunków techniczno-budowlanych czy budynek jest uznany za zagrażający życiu ludzi 6. Charakterystyka pożarowa obiektu a) Dane ogólne b) Powierzchnia, wysokość i liczba kondygnacji c) Odległość od obiektów sąsiadujących i granicy działki d) Parametry pożarowe występujących substancji palnych e) Przewidywana gęstość obciążenia ogniowego f) Ocena zagrożenia wybuchem g) Kategoria zagrożenia ludzi, przewidywana liczba osób h) Podział obiektu na strefy pożarowe i) Klasy odporności pożarowej budynku oraz klasy odporności ogniowej i stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych j) Wystrój wnętrz k) Warunki ewakuacji l) Urządzenia przeciwpożarowe 1) Hydranty wewnętrzne 2) System sygnalizacji pożarowej 3) Dźwiękowy system ostrzegawczy 4) Stałe urządzenia gaśnicze 5) Oddymianie 6) Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne 7) Przeciwpożarowy wyłącznik prądu m) Gaśnice n) Zabezpieczenie przeciwpożarowe instalacji użytkowych o) Wymagana ilość wody do zewnętrznego gaszenia pożaru p) Drogi pożarowe 7. Zakres niezgodności z przepisami 7.1.Wskazanie wszystkich występujących w budynku niezgodności z przepisami techniczno-budowlanymi i przeciwpożarowymi 7.2 Wskazanie niezgodności w zakresie przepisów techniczno-budowlanych i przeciwpożarowych, które zostaną doprowadzone w budynku do stanu zgodnego z przepisami 7.3 Wskazanie niezgodności w zakresie przepisów techniczno-budowlanych i przeciwpożarowych, które nie zostaną doprowadzone do stanu zgodnego z przepisami nie powodujących zagrożenia dla życia ludzi w obiekcie 7.4 Wskazanie niezgodności w zakresie przepisów techniczno-budowlanych i przeciwpożarowych, które nie zostaną doprowadzone do stanu zgodnego z przepisami powodujących zagrożenia dla życia ludzi w obiekcie 8. Przyjęte rozwiązania zastępcze (ponad standartowe) 9. Analiza i ocena wpływu rozwiązań zastępczych na poziom bezpieczeństwa pożarowego, służąca wykazaniu nie pogorszenia warunków ochrony przeciwpożarowej 10. Wnioski w kontekście nie pogorszenia warunków ochrony przeciwpożarowej 11. Wniosek końcowy 12. Załączniki 2

3 1. Przedmiot, zakres i cel opracowania Przedmiotem ekspertyzy technicznej jest ocena warunków bezpieczeństwa pożarowego istniejącego budynku szkoleniowego (obiekt nr 10), położonego na terenie Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni ul. Śmidowicza 69. Podczas kontroli przeprowadzonej w roku 9 przez przedstawicieli Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Gdyni na terenie Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, stwierdzono występowanie uchybień naruszających przepisy techniczno-budowlane i przeciwpożarowe, w tym powodujące występowanie zagrożenia życia ludzi w budynku szkoleniowym (obiekt nr 10), a w szczególności: - brak wyposażenia klatek schodowych w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu, - przekroczenie dopuszczanej długości dojścia ewakuacyjnego. Ponadto stwierdzono inne nieprawidłowości nie powodujące zagrożenie dla życia ludzi, np. przekroczenie dopuszczalnej powierzchni stref pożarowych, brak drzwi EI30 do piwnic i na strych, brak drugiego wyjścia z pomieszczeń gdzie może przebywać ponad 50 osób, itp. Decyzją nr 11/9 z dnia r. Szefa Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Gdyni nakazano usunięcie w/w nieprawidłowości. Obowiązek wyposażenia klatek schodowych w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu nie może być usunięty zgodnie z przepisami warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki, z uwagi na konstrukcję budynku i brak możliwości właściwego wydzielenia klatek schodowych, bez ograniczenia płynności ruchu ewakuacyjnego. To samo wiąże się z niemożliwością zapewnienia właściwej długości dojścia ewakuacyjnego przez brak możliwości wydzielenia pożarowego obu klatek schodowych. Zgodnie z decyzją Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku obiekt jest wpisany do rejestru zabytków pod numerem A Powoduje to istotne ograniczenia w zakresie przebudowy obiektu lub jego dostosowania do aktualnie obowiązujących przepisów, w tym w zakresie ewakuacji. Ponadto w trakcie sporządzania ekspertyzy stwierdzono brak możliwości właściwego podziału korytarzy na odcinku nie dłuższe niż 50m, zamykane przegrodami dymoszczelnymi oraz brak oświetlenia awaryjnego na korytarzach oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym. Zakres ekspertyzy technicznej obejmuje wskazanie niezgodności z przepisami, które będą usunięte oraz wskazanie niezgodności niemożliwych do usunięcia, z uwagi na uwarunkowania technicznie lub ochrony zabytków oraz zaproponowanie rozwiązań zastępczych, rekompensujących występujące nieprawidłowości i nie powodujących pogorszenie stanu ochrony przeciwpożarowej obiektu, a szczególnie występowania zagrożenia życia ludzi. Celem ekspertyzy technicznej jest uzyskanie postanowienia Szefa Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Gdyni oraz Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku, na spełnienie wymagań w zakresie bezpieczeństwa pożarowego dla budynku szkoleniowego obiekt nr 10 Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, w sposób inny niż podano w przepisach techniczno-budowlanych, stosownie do zaproponowanych rozwiązań zastępczych podanych w ekspertyzie technicznej. Po otrzymaniu w/w postanowień wszelkie prace budowlane w budynku będą wykonywane na podstawie projektów budowlanych, po uzyskaniu pozwolenia na budowę wydanego przez Wojewodę Pomorskiego ( budynek zabytkowy, położony na terenie zamkniętym). 2. Przepisy prawne i podstawy opracowania ekspertyzy technicznej rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.) [1], 3

4 rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 07 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109/10, poz. 719 ) [2], rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 9r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. nr 124/9, poz. 1030) [3]. Protokoły z kontroli stanu ochrony przeciwpożarowej obiektów AMW przeprowadzonej przez przedstawicieli Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Gdyni z listopada 9r. oraz października 2013 [4] Decyzja Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku nr WKZR / /8/10 z dnia r. (rejestr zabytków nr A-1859). [5] Inne dokumenty techniczne uzyskane do wglądu przez użytkownika [6], Wizja lokalna w obiekcie w dniach r. 3. Ogólna charakterystyka obiektu Budynek szkoleniowy nr 10 został wybudowany w roku 1925 Jest to obiekt murowany z cegły w technologii tradycyjnej, ze stropami betonowymi, poddaszem zabudowanym dachem skośnym w konstrukcji drewnianej, pokryty dachówką ceramiczną. Budynek składa się z trzech kondygnacji nadziemnych, jednej kondygnacji podziemnej (piwnicy) oraz poddasza nie użytkowego (strychu). Budynek nr 10 jest połączony z przylegającym budynkiem nr 7, przez wspólne połączenia komunikacyjne oraz konstrukcją poddasza. Ponadto jest połączony komunikacyjnie przez łączniki z budynkiem nr 5. Budynek nr 10, wraz z budynkiem nr 7, nr 9 i 500, tworząc jeden kompleks funkcjonalny w kształcie litery C, z dziedzińcem wewnętrznym. Budynek ma wysokość 13,08m do górnej powierzchni stropu nad ostatnią kondygnacją użytkową oraz 16,4m do kalenicy dachu. Budynek jest zaliczony do grupy budynków średniowysokich (SW). Powierzchnia zabudowy budynku wynosi 1.551,0m 2, powierzchnia całkowita 5.383,0m 2, powierzchnia użytkowa Pu= m 2, kubatura łączna V= ,0m 3. Przedmiotowy obiekt znajduje się na terenie dawnego Dowództwa Floty i Centrum Wyszkolenia Specjalistów Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej w Gdyni Oksywiu, w obrębie obecnego Ronda Bitwy pod Oliwą, ulicy Arciszewskich i Śmidowicza oraz Grudzińskiego. Po zakończeniu II wojny światowej obiektom Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty została przywrócona ich pierwotna funkcja dydaktyczna. Znalazła tu siedzibę powołana w roku 1946 Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej, przemianowana później na działającą do chwili obecnej Akademię Marynarki Wojennej. Budynek nr 10 (szkoleniowy) zgodnie z decyzją Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku nr WKZR / /8/10 z dnia r. wraz z pozostałymi obiektami historycznymi i terenem na którym są zlokalizowane, został wpisany do rejestru zabytków województwa pomorskiego pod numerem rejestru A Obiekt nr 10 jest własnością Skarbu Państwa a użytkownikiem wieczystym jest Akademia Marynarki Wojennej im. Boh. Westerplatte w Gdyni, Gdynia ul.śmidowicza 69, która jednocześnie jest zarządcą i użytkownikiem obiektu. Dojazd do obiektu nr 10 prowadzi od ulicy Grudzińskiego, przez bramę przejazdową na dziedziniec wewnętrzny uczelni. Wejścia główne do budynku nr 10 prowadzą od dziedzińca wewnętrznego. Budynek posiada trzy klatki schodowe K1, K2, K5 łączące poszczególne kondygnacje, poddasze i piwnicę oraz schody komunikacyjne K3, K4, K6, łączące kondygnacje ze sobą. Obiekt nr 10 jest skomunikowany wewnętrznymi korytarzami z przylegającym budynkiem szkoleniowym nr 7 oraz z budynkiem szkoleniowo-koszarowym nr 5 przez łącznik. 4

5 Dojścia i dojazdy do budynku mają nawierzchnie utwardzone, tj. kostki betonowe lub płyty chodnikowe. Przy budynku nie występują miejsca postojowe. Obiekt nie jest monitorowany całodobowo, ale jest nadzorowany przez pracowników ochrony uczelni oraz służbę oficera dyżurnego uczelni, którego siedziba znajduje się na parterze w budynku nr Warunki budowlano-instalacyjne i ich stan techniczny Konstrukcja budynku nr 10 jest wykonana w technologii tradycyjnej, tj. konstrukcja ścian nośnych, zewnętrznych i działowych murowana, z cegły pełnej. Zastosowano stropy betonowe typu Ackermana na ścianach murowanych. Konstrukcja dachu jest drewniana, ułożona na płycie stropowej betonowej nad poddaszem użytkowym. Dach jest pokryty dachówką ceramiczną. Konstrukcja klatek schodowych jest murowana z cegły, a schodów betonowa. Wystrój wnętrz i dróg komunikacji ogólnej wykonano z materiałów niepalnych. Budynek nr 10 jest w dobrym stanie technicznym. W czasie eksploatacji był poddawany bieżącym remontom i adaptacjom, w celu dostosowania pomieszczeń do określonej funkcji. Z uwagi na zaliczenie obiektu nr 10 do grupy obiektów zabytkowych, wszelkie prace budowlane w budynku są na bieżąco nadzorowane przez Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku. Budynek jest ogrzewany centralnie w systemie wodnym, zasilanym z węzła cieplnego znajdującego się w piwnicy budynku nr 10. W budynku znajdują się instalacje: elektroenergetyczne, ochrony odgromowej, wodne, kanalizacyjne, deszczowe, wentylacji grawitacyjnej, telefoniczne, komputerowe, hydrantów wewnętrznych, itp. Instalacje te są poddawane przeglądom i konserwacji zgodnie z przepisami ogólnymi. 5. Przewidywane prace budowlane ocena warunków techniczno-budowlanych części istniejącej pod względem występowania zagrożenia dla życia ludzi Aktualnie obiekt budynku szkoleniowego nr 10 nie podlega przebudowie lub zmianie sposobu użytkowania. Drobne prace adaptacyjne dotyczą remontu lub wymiany istniejących elementów na nowe, wymiany instalacji elektrycznej, malowanie pomieszczeń, przesunięcia ścian działowych, wymiany okien, drzwi, itp. Oprócz zamierzonych prac budowlanych objętych projektem przebudowy ścianek w budynku, wykazane w niniejszej ekspertyzie roboty budowlane lub instalacyjne, mają na celu usunięcie występowania zagrożenia życia ludzi w budynku. W tym celu niezbędne będzie wyposażenie klatek schodowych w urządzenia służące do usuwania dymu oraz podział korytarzy drzwiami dymoszczelnymi na odpowiednie odcinki, w tym także drzwiami przeciwpożarowymi, dzielącymi obiekt na odpowiednie strefy pożarowe, z ograniczeniami wynikającymi z zaliczenia obiektu do grupy obiektów zabytkowych. Zgodnie z 2 ust.1 rozporządzenia [1] warunki techniczne jakim powinny odpowiadać budynki - obowiązują przy projektowaniu i budowie, w tym także odbudowie, rozbudowie, nadbudowie, przebudowie oraz przy zmianie sposobu użytkowania budynków oraz budowli nadziemnych i podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także do związanych z nimi urządzeń budowlanych, z zastrzeżeniem 207 ust. 2 [1]. Zastrzeżenie podane wyżej w 207 ust.2 rozporządzenia [1] dotyczące bezpieczeństwa pożarowego, a także oświetlenia awaryjnego, o którym mowa w 181 [1], stosuje się, z uwzględnieniem 2 ust. 2 i 3a [1], również do użytkowanych budynków istniejących, jeżeli zagrażają one życiu ludzi. Zgodnie z 16 ust.2 rozporządzenia [2] użytkowany budynek istniejący uznaje się za zagrażający życiu ludzi, gdy występujące w nim warunki techniczne nie zapewniają możliwości ewakuacji ludzi. Podstawą do stwierdzenia, że w budynku występują warunki techniczne dające podstawę do uznania budynku za zagrażający życiu ludzi są następujące nieprawidłowości: 5

6 1) szerokość przejścia, dojścia lub wyjścia ewakuacyjnego, albo biegu względnie spocznika klatki schodowej służącej ewakuacji, jest mniejsza o ponad jedną trzecią od określonej w przepisach techniczno-budowlanych; 2) długość przejścia lub dojścia ewakuacyjnego jest większa o ponad 100% od określonej w przepisach techniczno-budowlanych; 3) występowanie w pomieszczeniu strefy pożarowej zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL l, ZL II, ZL V, albo na drodze ewakuacyjnej: a) okładziny sufitu lub sufitu podwieszonego z materiału łatwo zapalnego lub kapiącego pod wpływem ognia, względnie wykładziny podłogowej z materiału łatwo zapalnego, b) okładziny ściennej z materiału łatwo zapalnego na drodze ewakuacyjnej, jeżeli nie zapewniono dwóch kierunków ewakuacji; 4) nie wydzielenie ewakuacyjnej klatki schodowej budynku wysokiego, innego niż mieszkalny lub wysokościowego, w sposób określony w przepisach techniczno-budowlanych; 5) nie zabezpieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych wymienionych w przepisach techniczno-budowlanych, w określony w nich sposób; 6) braku wymaganego oświetlenia awaryjnego w strefie pożarowej zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL l, ZL II lub ZL V albo na drodze ewakuacyjnej prowadzącej z tej strefy na zewnątrz budynku. Zgodnie z 16 ust. 3 rozporządzenia [2] właściciel lub zarządca budynku zagrażającego życiu ludzi powinien zastosować rozwiązania zapewniające spełnienie wymagań bezpieczeństwa pożarowego w sposób określony w przepisach techniczno-budowlanych. Jak wynika z powyższego ocena występowania tych warunków, ale również obowiązek doprowadzenia do stanu zgodnego z warunkami techniczno-budowlanymi - należy do właściciela obiektu (zarządcy). Nie podjęcie działań mających na celu usunięcie zagrożenia dla życia przebywających w budynku może skutkować docelowo zamknięciem obiektu, o czym jest mowa w art. 26 ust. 1 pkt.2 ustawy z dnia r. o Państwowej Straży Pożarnej. Bardzo często spełnienie przepisów warunków technicznych [1] w budynku istniejącym, przy jego nadbudowie, rozbudowie, przebudowie, zmianie sposobu użytkowania lub podlegającemu dostosowaniu do wymagań, z uwagi na zagrożenie życia ludzi, jest niemożliwe do wykonania ze względów konstrukcyjnych lub ekonomicznych. Dlatego ustawodawca dla budynków zabytkowych przewidział w 2 ust.2 [1] możliwość spełnienia wymagań technicznych jakim powinny odpowiadać budynki, w sposób inny niż podany w rozporządzeniu, stosownie do wskazań ekspertyzy technicznej właściwej jednostki badawczo-rozwojowej albo rzeczoznawcy budowlanego oraz do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, uzgodnionej z właściwym komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej. Dla budynku wpisanego do rejestru zabytków ekspertyza podlega również uzgodnieniu z Pomorskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Gdańsku. Niezależnie od powyższego budynek istniejący powinien spełniać wymagania określone w aktualnie obowiązujących przepisach przeciwpożarowych, tj. w rozporządzeniu [2] i [3]. Dla niektórych wymagań zawartych w tych rozporządzeniach, np. dla drogi pożarowej, przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego, hydrantów wewnętrznych, dodatkowego zbiornika na wodę, systemu sygnalizacji pożarowej i dźwiękowego systemu ostrzegawczego, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania rozwiązań zamiennych, w przypadkach szczególnie uzasadnionymi lokalnymi uwarunkowaniami, wskazanych w ekspertyzie technicznej rzeczoznawcy ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych, w uzgodnieniu z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej. 6

7 W/w ekspertyzy techniczne i wnioski dla obiektów wojskowych, tj. dla budynku szkoleniowego nr 10 AMW Gdynia, powinny być uzgadniane przez właściwego Szefa Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej (zamiast z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej). W przypadku AMW Gdynia, przez Szefa Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Gdyni. Zaproponowane rozwiązania zastępcze lub zamienne nie mogą pogorszyć istniejących warunków ochrony przeciwpożarowej obiektu. 6. Charakterystyka pożarowa obiektu a) dane ogólne W budynku szkoleniowym nr 10 można wyróżnić dwie podstawowe części: skrzydło główne z klatką schodową K1, K2 oraz schodami K3 i K4, do których przylegają pomieszczenia dydaktyczne, gospodarcze i magazynowe, skomunikowana z wyjściem na dziedziniec i do łącznika z budynkiem nr 5, skrzydło boczne z klatką schodową K5 i schodami K6, z przylegającymi pomieszczeniami dydaktycznymi, laboratorium i magazynami, skomunikowana przez hole i korytarze wewnętrzne z budynkiem szkoleniowym nr 7, a na poddaszu połączone strychem z budynkiem szkoleniowym nr 7. Funkcje poszczególnych kondygnacji w budynku nr 10 są następujące. Kondygnacja podziemna (piwnice): Kondygnacja podziemna znajduje się pod całym budynkiem. W skrzydle głównym znajdują się pomieszczenia magazynowe i techniczne. W skrzydle bocznym laboratorium napędów elektrycznych (część nadziemna), mikroskop transmisyjny i pomieszczenia magazynowe. Parter W głównym skrzydle budynku znajdują się pomieszczenia biurowe kwestury, sala wykładowa, laboratoria fizyki, mikroskop skanigowy. W skrzydle bocznym sale wykładowe i laboratoria Wydziału Mechaniczno-Elektrycznego. I piętro W głównym skrzydle budynku znajdują się sale wykładowe, symulatory nawigacyjne, laboratorium, pomieszczenia biurowe dla wykładowców i pracowników naukowych, archiwum. W skrzydle bocznym sale wykładowe z laboratorium nawigacji z pomieszczeniami biurowymi pracowników naukowych i holem łączącym z budynkiem szkoleniowym nr 7. II piętro W głównym skrzydle budynku znajdują się dwie sale wykładowe Wydziału Nauk Humanistycznych, sala seminaryjna, dwie sale tradycji oraz pomieszczenia biurowe pracowników naukowo-dydaktycznych, pomieszczenia gospodarcze i magazynek podręczny. W skrzydle bocznym dwie sale wykładowe z laboratorium Wydziału Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego, z pomieszczeniami biurowymi pracowników naukowych i holem łączącym z budynkiem szkoleniowym nr 7. Poddasze nie użytkowe (strych) W głównym skrzydle budynku znajduje się poddasze nie użytkowe, skomunikowane z klatką schodową K1 i K2. W skrzydle bocznym budynku znajduje się poddasze nie użytkowe skomunikowane z klatką schodową K5 oraz przez ścianę z drzwiami z poddaszem nie użytkowym budynku szkoleniowego nr 7. b) powierzchnia, wysokość i liczba kondygnacji Funkcja: budynek użyteczności publicznej, przeznaczony na potrzeby szkolnictwa wyższego i funkcji biurowej. Obiekt o trzech kondygnacjach nadziemnych, z poddaszem nie użytkowym oraz z jedną kondygnacją podziemną (piwnicą). Wysokość budynku od poziomu terenu do górnej krawędzi stropu nad ostatnią kondygnacją użytkową 13,08m. 7

8 Wysokość budynku od poziomu terenu do kalenicy dachu 16,4m. Obiekt średniowysoki (SW). Powierzchnia zabudowy Pz = 1.551,0m 2. Powierzchnia całkowita Pc= 5.382,0m 2. Powierzchnia użytkowa Pu= 3.766,0m 2. Powierzchnia wewnętrzna Pw = 4.728,0 m 2, Kubatura brutto V= ,0 m 3. Długość 120,0m, szerokość od 25,0m do 30,0m (skrzydło boczne). c) parametry pożarowe występujących substancji palnych W budynku nr 10 nie występują substancje pożarowo niebezpieczne. W pomieszczeniach laboratorium mogą być używane niewielkie ilości rozpuszczalników o temperaturz zapłonu poniżej +55 o C, w pojedynczych opakowaniach handlowych do 0,25 litra, zabezpieczonych przed stłuczeniem. Pozostałe materiały palne to: tkaniny, płyty drewnopochodne, papier, tworzywa sztuczne, itp. których temperatura zaplenia waha się od o C do 400 o C. Na zewnątrz budynku przy laboratorium napędów elektrycznych są umieszczone butle na wodór i tlen i azot do prowadzenia badań na stanowisku dla gazów palnych. d) przewidywana gęstość obciążenia ogniowego W budynku nr 10 w piwnicy występują pomieszczenia magazynowe i techniczne o gęstości obciążenia ogniowego do 500MJ/m 2. Magazynki podręczne przy biurach i salach wykładowych mają gęstość obciążenia ogniowego do 500 MJ/m 2. Są to pomieszczenia PM (produkcyjnomagazynowe), funkcjonalnie związane z budynkiem. Dla pozostałych pomieszczeń biurowych i sal wykładowych nie ustala się gęstości obciążenia ogniowego. e) ocena zagrożenia wybuchem W budynku nr 10 nie występują strefy i pomieszczenia zagrożone wybuchem. Substancje palne tj. rozpuszczalniki w niektórych laboratoriach używa się w digestoriach przy działającej wentylacji, co uniemożliwia powstanie mieszaniny wybuchowej w zwartej przestrzeni objętości co najmniej 10 dm 3.a tym samym nie wyznacza się strefy zagrożenia wybuchem. Dla butli z wodorem umieszczonej w wiacie poza budynkiem nr 10, wyznacza się strefę zagrożenia wybuchem 2 w promieniu 1,5m od butli. f) odległość od obiektów sąsiadujących i granicy działki Wymagana odległość budynku nr 10 w stosunku do innych budynków wynosi 8m lub może być zastąpiona ścianą oddzielenia przeciwpożarowego w klasie REI120. Obiekt nr 10 jest położony w kompleksie innych obiektów Akademii Marynarki Wojennej. Od północy obiekt przylega do budynku szkoleniowego (obiekt nr 7). W chwili obecnej jest z nim połączony poprzez otwarte przejścia komunikacyjne na I i II piętrze oraz na poddaszu nie użytkowym (strychu). Na poziomie piwnicy budynki nie łączą się, a na poziomie parteru ściana zewnętrzna budynku nr 7 przy bramie wjazdowej jest ścina pełną w klasie odporności ogniowej co najmniej REI120, a pozostałe części obiektu nr 7 są w odległości większej niż 10m. Od strony wschodniej obiekt nr 10 sąsiaduje z budynkiem stołówki nr 11 w odległości 9m. Od strony południowej budynek sąsiaduje z budynkiem szkoleniowo-koszarowym nr 5 w odległości od 11m do 28m oraz przylega do łącznika budynku nr 5 przez ścianę oddzielenia przeciwpożarowego REI120 z drzwiami EI60 (drzwi są stale otwarte, połączone z systemem sygnalizacji pożarowej, który powoduje ich zamknięcie w przypadku pożaru w budynku nr 5). Od strony południowej skrzydło boczne budynku nr 10 przylega do ściany budynku garażowego nr 6 (od strony gdzie w budynku nr 10 znajdują się okna, ściana budynku 8

9 garażowego jest pełna w klasie REI120, a od strony gdzie w budynku nr 10 znajduje się ściana pełna w klasie REI120, w budynku garażowym znajdują się bramy garażowe). Wymagana odległość 4,0m od granicy działki jest zapewniona. Teren lasu nie występuje w pobliżu. Połączenie budynku nr 10 z budynkiem nr 7 odbywa się przez ściany murowane o grubości od 0,5m do 0,6m, spełniające wymóg klasy odporności ogniowej co najmniej RE120, ale z uwagi na otwory drzwiowe na I i II piętrze oraz na poddaszu, łączące te budynki, przegrody te nie mogą być traktowane jako oddzielenia przeciwpożarowego. Przewiduje się oddzielenie budynku nr 10 od budynku nr 7 istniejącymi ścianami pomiędzy budynkami, która po wyposażeniu w drzwi przeciwpożarowe EIS60 z samozamykaczami, będzie w pełni spełniała wymóg ściany oddzielenia przeciwpożarowego REI120. Budynki będą też od siebie oddzielone na poddaszu w ramach rozwiązań zastępczych, z uwagi na to, że nie można tych przegród wykonać w pełni zgodnie z przepisami. Szczegółowe dane są podane w ekspertyzie technicznej dot. budynku szkoleniowego nr 7 i będą powtórnie podane przy rozwiązaniach zastępczych. g) kategoria zagrożenia ludzi, przewidywana liczba osób W budynku szkoleniowym nr 10 może przebywać : Piwnica W pomieszczeniach magazynowych w skrzydle głównym nie przewiduje się stałego pobytu ludzi, z wyjątkiem wykonywania prac doraźnych lub czasowych do 2 godzin na dobę przebywanie czasowe do 5 osób. W skrzydle bocznym w laboratorium napędów do 10 osób (studenci i wykładowcy), w pomieszczeniu mikroskopu czasowo do 3 osób, w magazynach czasowo do 2 osób. Razem w piwnicy może przebywać do 20 osób, z czego 10 na stałe i 10 czasowo. Parter Na parterze w skrzydle głównym: laboratorium fizyki 15 osób, sala wykładowa fizyki 42 osoby, pomieszczenia dla wykładowców od 1 do 2 osób; kwestura pomieszczenia biurowe od 1 do 3 osób, sala wykładowa do 60 osób. W skrzydle pomocniczym sala wykładowa 30 osób, laboratorium 20 osób, laboratorium z salą wykładową 32 osoby, pomieszczenia biurowe i pomocnicze dla wykładowców od 1 do 3 osób. Razem na parterze może przebywać do 210 osób. I piętro W skrzydle głównym: sala wykładowa 35 osób, symulatory nawigacyjne 17 osób, pomieszczenia pracowników naukowo-dydaktycznych od 1 do 2 osób, sala wykładowa 30 osób, sala wykładowa 60 osób. W skrzydle bocznym laboratorium nawigacyjne 33 osoby, sala wykładowa 65 osób, pomieszczenia biurowe i pomocnicze dla kadry naukowo dydaktycznej od 1 do 2 osób. Razem na I piętrze może przebywać maksymalnie do 265 osób. II piętro W skrzydle głównym: sala wykładowa 48 osób, sala wykładowa 48 osób, sala seminaryjna do 80 osób, sala tradycji część wykładowa 45 osób, sala tradycji prezentacja 20 osób, pomieszczenia biurowe i pomocnicze dla kadry od 1 do 2 osób. W skrzydle bocznym sala wykładowa z laboratorium 35 osób, sala wykładowa z laboratorium 30 osób, symulatory GMDSS 15 osób z pomieszczeniem pomocniczym, pokoje biurowe i pomocnicze dla kadry od 1 do 6 osób. Razem na II piętrze może przebywać maksymalnie do 257 osób. Poddasze Bez stałego i czasowego przebywania osób. Na poddaszu nie przewiduje się pobytu osób. Łącznie w budynku szkoleniowym nr 10 może przebywać maksymalnie do 752 osób, z czego 10 czasowo. Budynek nr 10 o funkcji dydaktycznej i biurowej jest zaliczony do kategorii zagrożenia ludzi ZL III. 9

10 h) wymagana klasa odporności pożarowej budynku oraz klasy odporności ogniowej Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami [1] budynek zaliczony do kategorii zagrożenia ludzi ZL III, średniowysoki, powinien być wykonany w klasie odporności pożarowej B, a zastosowane elementy powinny spełniać warunek NRO (tj. nie rozprzestrzeniania ognia). Wymagane i zastosowane klasy odporności ogniowej elementów w budynku nr 10 są następujące : Nazwa elementu Główna konstrukcja nośna Wymagana klasa odporności ogniowej R 120 Nazwy zastosowanych elementów Konstrukcja ścian nośnych z cegły pełnej o grubości 38cm lub 60cm Strop REI 60 Stropy ceglano betonowe typu Ackermana wylewane w górnej części na mokro. Ściany zewnętrzne EI 60 Konstrukcja ścian zewnętrznych z cegły pełnej o grubości 38 i 60cm Ściany wewnętrzne EI 30 Ściany wewnętrzne z cegły dziurawki lub z cegły pełnej o grubości 10, 12, 24, 45 cm Konstrukcja R 30 dachu Przekrycie RE 30 dachu Konstrukcja R 60 biegu schodów Oznaczenia w tabeli: R E I Konstrukcja dachu drewniana ułożona na stropie Ackermana Dachówka ceramiczna na łatach drewnianych, zabezpieczenie folią paro izolacyjną Schody betonowe monolityczne - nośność ogniowa (w minutach), określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą zasad ustalania klas odporności ogniowej elementów budynku, - szczelność ogniowa (w minutach), określona jw., - izolacyjność ogniowa (w minutach), określona jw., Zastosowane konstrukcje spełniają wymagane klasy odporności ogniowej, z wyjątkiem konstrukcji drewnianej dachu, nie zabezpieczonej do stopnia nie rozprzestrzeniania ognia, ale nie powoduje to zagrożenia dla życia ludzi w budynku istniejącym. Zejścia do piwnicy z klatki schodowej K1 i K2 pomiędzy parterem a piwnicą są oddzielone stropem w wymaganej klasie odporności ogniowej REI60 oraz ścianami na poziomie parteru w klasie REI60, zamykane drzwiami zwykłymi, zamiast EI30. Ponadto przy klatce schodowej K1 i K2 są dodatkowe drzwi, oddzielające klatki schodowe od wyjść na zewnątrz i na korytarz. Klatka K5 jest oddzielna od piwnicy ścianą w klasie REI60 z drzwiami zwykłymi na poziomie piwnicy. Klatka K6 nie jest wydzielona od piwnicy, ponieważ jest klatką schodową komunikacyjną, a część budynku w skrzydle bocznym, z uwagi na poziom podłogi w piwnicy jest traktowana jako część nadziemna, dlatego dodatkowe wydzielenie magazynu i laboratorium od strony klatki schodowej K6 nie jest wymagane. W celu właściwego oddzielenia pomieszczeń piwnicy od parteru, przy dostosowaniu obiektu do wymagań przeciwpożarowych drzwi na parterze z klatki schodowej K1 i K2 do piwnicy, wymienić na drzwi przeciwpożarowe EI30 z samozamykaczem. Drzwi z klatki K5 na poziomie piwnicy wymienić na drzwi przeciwpożarowe EI60 z samozamykaczem, jak dla strefy pożarowej. Połączenia klatek schodowych K1, K2 i K5 z poddaszem są wykonane przez wymaganą ścianę pełną w klasie REI60, zamykaną drzwiami zwykłymi i kartą, zamiast drzwiami przeciwpożarowymi w klasie EI30. W celu właściwego oddzielenia pomieszczeń poddasza (strychu) od pozostałej części 10

11 budynku, przy dostosowaniu obiektu do wymagań przeciwpożarowych drzwi na poddaszu z klatki schodowej K1, K2, K5 wymienić na drzwi przeciwpożarowe EI30 z samozamykaczem. Pasy między kondygnacyjne o klasie odporności ogniowej EI60 i wysokości co najmniej 0,8 m są zachowane. Obowiązek zachowania pasów między kondygnacyjnych nie dotyczy klatki schodowej i dróg komunikacji ogólnej. Ścianki działowe w pomieszczeniach laboratorium nr 23 i laboratorium 24 z salą wykładową na parterze (Wydział Mechaniczno-Elektryczny) są wykonane z płyt pilśniowych łatwo zapalnych, przy wymaganej NRO. Ścianki te powinny być wymienione na nowe, wykonane np. z płyt kartonowo-gipsowych. i) wystrój wnętrz Do wykończenia wnętrz nie wolno stosować materiałów łatwo zapalnych, których produkty rozkładu termicznego są bardzo toksyczne lub intensywnie dymiące. Na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, nie można stosować materiałów i wyrobów budowlanych łatwo zapalnych. Okładziny sufitów oraz sufity podwieszane powinny być wykonane z materiałów niepalnych, niezapalnych, niekapiących i nie odpadających pod wpływem ognia. W pomieszczeniach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób, stosowanie łatwo zapalnych przegród, stałych elementów wyposażenia i wystroju wnętrz oraz wykładzin podłogowych jest zabronione. Powyższy zakaz dotyczy także stosowania łatwo zapalnych materiałów wykończeniowych luźno zwisających, np. kurtynach, zasłonach, draperiach, kotarach oraz żaluzjach. W pomieszczeniach zastosowano parkiety drewniane przyklejone do podłogi betonowej, wykładziny typu tarket lub wykładziny dywanowe. W salach wykładowych, w tym do przebywania ponad 50 osób, zastosowano wykładziny typu tarket przyklejone do podłogi. Są to wykładziny trudno zapalne. Na korytarzach na parterze i na poddaszu zastosowano wykładziny typu tarket (na bazie PCW), a na pozostałych lastryko, łącznie ze schodami. W pomieszczeniach sanitarnych gres i płytki ceramiczne. W magazynach i pomieszczeniach technicznych wylewka betonowa lub gres. W pomieszczeniach i na korytarzach zastosowano sufity obłożone tynkami cementowowapiennymi, malowanymi farbami emulsyjnymi. Na ścianach zastosowano tynki cementowo-wapienne, malowanymi farbami emulsyjnymi lub lamperią olejną. W pomieszczeniach sanitarnych glazura. Na parterze na końcu korytarza kwestury, będącym drogą ewakuacyjną, znajdują się szafy ubraniowe wykonane z płyt paździerzowych łatwo zapalnych. Szafki te należy zabezpieczyć lakierami ognioochronnymi do stopnia trudno zapalności. To samo dotyczy zabudowy meblowej na szatnie na drodze ewakuacji z sali wykładowej nr 1166 i 117 na I piętrze. j) podział obiektu na strefy pożarowe Zgodnie z 227 ust.1 [1] dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej dla budynków średniowysokich zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZLIII, wynosi 5000 m 2, obliczana jako powierzchnia wewnętrzna budynku lub jego części. Aktualnie budynek nr 10, przez połączenie z obiektami nr 7 i 9 oraz 500, znajduje się w jednej strefie pożarowej, zaliczonej do kategorii ZL III. Łączna powierzchnia strefy pożarowej tych obiektów wynosi ok.15000,0 m 2, a zatem dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej jest trzykrotnie przekroczona. Przekroczenie powierzchni strefy pożarowej nie stanowi zagrożenia dla życia ludzi. Jednak przy przebudowie lub dostosowaniu budynków do wymagań ochrony przeciwpożarowej, obiekty nr 10, 9, 7 i 500 powinny być podzielone na strefy pożarowe, zgodnie ze 11

12 sporządzonymi ekspertyzami technicznymi w zakresie ochrony przeciwpożarowej dla budynku nr 7 i 9 oraz 500 i wydanymi postanowieniami Delegatury WOP w Gdyni. W celu rozwiązania problemu przekroczenia powierzchni strefy pożarowej, należy oddzielić budynek nr 10 od budynku nr 7 ścianami oddzielenia przeciwpożarowego w klasie REI120 odporności ogniowej, zamykanymi drzwiami w klasie odporności ogniowej co najmniej EI60, co z uwagi na warunki konstrukcyjne nie jest wprost do wykonania zgodnie z [1]. Po wykonaniu powyższego budynek nr 10 będzie w jednej strefie pożarowej o powierzchni 4728,0, przy dopuszczalnej 5000m 2, liczona powierzchnia wewnętrzna budynku. Dokładną analizę sposobu oddzielenia budynku nr 10 od budynku nr 7, przedstawiono w ekspertyzie technicznej dotyczącej budynku nr 7 i będzie to podane w rozwiązaniach zastępczych. Pomieszczenia magazynu 019 w piwnicy będą wydzielone jako odrębna strefa pożarowa PM o gęstości obciążenia ogniowego do 500 MJ/m 2, ścianami oddzielenia przeciwpożarowego w klasie REI120 odporności ogniowej, zamykaną drzwiami w klasie odporności ogniowej co najmniej EI60. k) warunki ewakuacji Organizacja ewakuacji z budynku nr 10 Budynek nr 10 posiada następujące klatki schodowe i schody łączące kondygnacje: - klatka K1 łącząca piwnicę, parter, I i II piętro z poddaszem, w głównym skrzydle budynku, do wyjścia W1 i W6, - klatka K2 łącząca piwnicę, parter, I i II piętro z poddaszem, w głównym skrzydle budynku, do wyjścia W2 i W5, - schody K3 łączące parter budynku nr 10 z łącznikiem do budynku nr 5, przez wyjście W4, - schody łączące korytarz na parterze, na I i II piętrze w głównym skrzydle budynku z klatką schodową K5 w bocznym, skrzydle budynku, - klatka K5 łącząca piwnicę, parter, I i II piętro z poddaszem, w bocznym skrzydle budynku, nie prowadząca do wyjścia na zewnątrz, - schody K6 łączące piwnicę i parter, w bocznym skrzydle budynku, prowadząca do wyjścia W3 na zewnątrz przy bramie wjazdowej. Z budynku nr 10 prowadzą następujące wyjścia na zewnątrz: - W1 z klatki schodowej K1 na dziedziniec wewnętrzny AMW, - W2 z klatki schodowej K2 na dziedziniec wewnętrzny AMW, - W3 ze schodów K6 do bramy wjazdowej i dalej na dziedziniec wewnętrzny AMW, - W4 ze schodów K3 do łącznika z budynkiem nr 5, - W5 z klatki schodowej K2 wyjście z piwnicy teren przed budynkiem nr 5, - W6 z klatki schodowej K1 wyjście z piwnicy teren przed budynkiem nr 5. Z budynku nr 10 zapewniono możliwość ewakuacji na zewnątrz przez: - korytarze prowadzące do sąsiedniego budynku nr 7, - przez klatki schodowe K1 i K2 oraz K6 prowadzące na zewnątrz, - przez wejście główne W1, W2, W3 na parterze, - przez wyjście W4 do strefy pożarowej budynku nr 5. Przejścia ewakuacyjne Dopuszczalna długość przejścia ewakuacyjnego od najdalszego miejsca w pomieszczeniach do wyjścia na drogę ewakuacyjną, nie powinna przekraczać dopuszczalnej 40 m, przy zachowaniu przejścia co najwyżej przez trzy pomieszczenia. Ścianki działowe tych pomieszczeń nie muszą spełniać klasy odporności ogniowej EI 30, z wyjątkiem wymogu NRO (nie rozprzestrzeniania ognia). Maksymalna długość przejścia ewakuacyjnego od najdalszego miejsca w pomieszczeniach do wyjścia na drogę dojścia ewakuacyjnego nie przekracza 25m dla sal wykładowych i laboratoriów, pokoi biurowych i innych pomieszczeń. Wymagana szerokość przejść ewakuacyjnych w pomieszczeniach powinna wynosić co najmniej 0,9 m, a w przypadku do ewakuacji do 3 osób 0,8m. W pomieszczeniach biurowych, w salach wykładowych i laboratoriach oraz w magazynach 12

13 jest zachowana wymagana szerokość przejścia. Wymagana szerokość drzwi stanowiących wyjście z pomieszczeń, mierzona w świetle ościeżnicy, powinna wynosić co najmniej 0,9 m, a w przypadku drzwi służących do ewakuacji do 3 osób 0,8m. Przy drzwiach dwuskrzydłowych szerokość skrzydła ruchomego nie może być mniejsza niż 0,9m. Ponadto należy zachować wskaźnik 0,6m na każde 100 osób. Minimalna wysokość drzwi ewakuacyjnych wynos co najmniej 2 m. Szerokość drzwi z sal seminaryjnych, wykładowych, pokoi biurowych, laboratoriów, itp. jest równa lub większa od minimalnej 0,9m, a dla pomieszczeń gdzie przebywa do trzech osób od 0,8 do 0,9m. Wysokość drzwi spełnia wymagane minimum 2,0m. Z pomieszczeń w których może przebywać jednocześnie ponad 50 osób należy zapewnić dwa wyjścia na drogę ewakuacji, oddalone od siebie o co najmniej 5 m. W budynku szkoleniowym nr 10 wymóg ten jest spełniony dla : - sali wykładowej nr 119 na I piętrze, gdzie może przebywać do 60 osób, przez dwa wyjście ewakuacyjne: jedno o szerokości 1,35m otwierane na zewnątrz na korytarz i drugie o szerokości 0,9m do przedsionka i dalej przez drzwi o szerokości 1,35m na korytarz, - sali kolumnowej na II piętrze przez dwoje drzwi o szerokości 1,35m prowadzące na korytarze i dalej do klatki schodowej K1 i K2. W budynku szkoleniowym nr 10 wymóg ten nie jest spełniony dla : - sali wykładowej nr 25 na parterze, gdzie może przebywać do 60 osób, z jednym wyjściem ewakuacyjnym o szerokości 1,35m otwieranym na zewnątrz na korytarz, - sali wykładowej nr 117 na I piętrze, gdzie może przebywać do 65 osób, z jednym wyjściem ewakuacyjnym o szerokości 1,12m otwierane na zewnątrz i dalej przez przedsionek nr 117 do wyjścia na korytarz przez drzwi o szerokości 1,5m. Niewłaściwość ta nie powoduje powstania zagrożenia dla życia ludzi. Szerokość i wysokość dróg dojścia ewakuacyjnego Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych, tj. odcinek od wyjścia z pomieszczeń do klatki schodowej lub wyjścia na zewnątrz lub do innej strefy pożarowej, oblicza się proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż 1,4 m, a przy ewakuacji do 20 osób - 1,20 m. Szerokość poziomej drogi ewakuacyjnej nie może być ograniczona drzwiami po ich całkowitym otwarciu, a także przez ustawianie przedmiotów na drodze ewakuacji. Wymagana szerokość dróg ewakuacyjnych z uwagi na maksymalną liczbę osób na kondygnacjach wynosi : - piwnica 20osób x 0,6m/100 osób = 1,2 m, - parter 210x0,6 /100 = 1,4m, - I piętro 265x0,6 = 1,59m, - II piętro 257x0,6 = 1,55m. Szerokość korytarzy w piwnicy wynosi co najmniej 2,9m, na parterze co najmniej 3,0m, na I piętrze 2,8m, na II piętrze 2,8m, a szerokość korytarzy nie zmniejsza się poniżej normatywnej po otwarciu drzwi z pomieszczeń. Drzwi w większości otwierają się na zewnątrz pomieszczeń, ale są tak wykonane, że po ich pełnym otwarciu, nie ograniczają szerokości drogi ewakuacyjnej. Wysokość dróg ewakuacyjnych powinna być większa od minimalnej 2,2 m z dopuszczeniem lokalnych obniżeń do 2,0 m na odcinku do 1,5m. Wysokość drogi ewakuacyjnej na korytarzu w piwnicy wynosi 2,6m. Wysokość drogi ewakuacyjnej na parterze, I i II piętrze wynosi 3,5m. Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych Wymagana obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych powinna mieć klasę odporności ogniowej EI30. W budynku na korytarzach zastosowano ściany murowane o grubości od 12 do 24cm, spełniających klasę odporności ogniowej co najmniej EI30. 13

14 Ochrona przed zadymieniem poziomych dróg ewakuacji Korytarze stanowiące drogę ewakuacyjną w strefach pożarowych ZL powinny być podzielone na odcinki nie dłuższe niż 50 m przy zastosowaniu przegród z drzwiami dymoszczelnymi lub powinny być wyposażone w urządzenia techniczne zapobiegających rozprzestrzenianiu się dymu. Korytarz w piwnicy pomiędzy pomieszczeniami ma długość 44m. Najdłuższy korytarz na parterze pomiędzy klatką K2 a klatką K6 ma długość 41m. Najdłuższy korytarz na I piętrze pomiędzy drzwiami na korytarzu przy klatce K1 a drzwiami na korytarzu przy wejściu do budynku nr 7, ma długość 84m, przy czym są nim umieszczone drzwi zwykłe na korytarzu przy klatce K2 i drzwi wahadłowe przy klatce K5, która będzie docelowo oddymiana. Najdłuższy korytarz na II piętrze pomiędzy drzwiami na korytarzu do sali kolumnowej a drzwiami na korytarzu przy wejściu do budynku nr 7, ma długość 67m, przy czym są nim umieszczone drzwi wahadłowe przy klatce K5, która będzie docelowo oddymiana. Korytarze dłuższe niż 50m bez zabezpieczeń przed rozprzestrzenianiem się dymu nie spełniają wymogu rozporządzenia 243 [1, co może być traktowane jako zagrożenie dla życia ludzi, co wynika z 16 ust. 2 pkt. 5 rozporządzenia [2]. Po zamontowaniu systemu oddymiania na klatce schodowej K5, zamykanej drzwiami od strony holu w bocznym skrzydle budynku, problem przekroczenia długości 50m na koryatrzach przestanie istnieć ponieważ droga ewakuacyjna będzie w obrębie oddymianej klatki schodowej. Ponadto w ramach rozwiązań zastępczych, drzwi na korytarzu I piętra przy klatce schodowej K2, powinny być wyposażone w samozamykacze, a jeśli muszą być stale otwarte, to powinny być sterowane z systemu sygnalizacji pożarowej, tzn. powinny się samoczynnie zamykać przy alarmie pożarowym II stopnia. Długości dojść ewakuacyjnych Zgodnie z 256 ust. 1 [1] długość drogi dojścia ewakuacyjnego od wyjścia z pomieszczenia, do wyjścia na tę drogę lub do innej strefy pożarowej, albo na zewnątrz budynku, zwanej dalej dojściem ewakuacyjnym, mierzy się wzdłuż osi drogi ewakuacyjnej. Dopuszczalna długość dojścia ewakuacyjnego w strefie pożarowej zaliczonej do ZL III przy jednym kierunku dojścia wynosi 30 m, w tym 20 m na drodze poziomej, a przy dwóch lub więcej kierunkach: 60 m dla dojścia krótszego i 120 m dla dojścia dłuższego, przy czym dojścia te nie mogą się pokrywać ani krzyżować. Dla budynku istniejącego wartością graniczną nie powodującą zagrożenia dla życia ludzi jest nie przekroczenie dwukrotnie tych wartości, czyli przy jednym kierunku dojścia 60 m, w tym 40 m na drodze poziomej, a przy dwóch kierunkach dojścia: 120m dla krótszego oraz 240m dla dłuższego. Jako równorzędne wyjściu do innej strefy pożarowej zgodnie z 256 ust.2 [1] jest wyjście do obudowanej klatki schodowej ścianami w klasie REI 60, zamykanej drzwiami w klasie EI 30 i wyposażonej w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu. Wyjście z takiej klatki schodowej powinno prowadzić na zewnątrz budynku. W przypadku gdy wyjście z klatki schodowej bezpośrednio na zewnątrz jest niemożliwe, korytarz pomiędzy klatką schodową a wyjściem na zewnątrz, powinien mieć ściany w klasie REI60 oraz drzwi EI30. Stan faktyczny długości dojść dla budynku nr 10 Poddasze W pomieszczeniach na poddaszu nie przewiduje się przebywania ludzi, dlatego nie określa się długości dojścia. II piętro Z pomieszczeń na II piętrze do klatki schodowej K1 prowadzi jeden kierunek ewakuacji, przy czym najdłuższa droga prowadzi z sali wykładowej nr 201 na zewnątrz budynku wynosi 47m, w tym 23m na drodze poziomej. 14

15 Z pomieszczeń sali kolumnowej, pokoi nr 209, 210, 211 na II piętrze do klatki schodowej K2 prowadzi jeden kierunek ewakuacji, przy czym najdłuższa droga prowadzi z sali kolumnowej na zewnątrz budynku wynosi 41m, w tym 17m na drodze poziomej. Z pomieszczeń pomiędzy klatkami schodowymi K2 i K5 zapewniono dwa kierunki ewakuacji, o długościach zgodnych z wymaganiami, tj. pierwsze przez klatkę K2 o długości 46m, drugie przez klatkę K5 do wyjścia W3-70m. Z pomieszczeń pomiędzy klatką schodową K5 w bocznym skrzydle budynku nr 10, a klatką schodową K1 w budynku nr 7, zapewniono dwa kierunki ewakuacji, o długościach: pierwsze przez klatkę K5 do wyjścia W3 o długości 78m, drugie przez klatkę K1 do wyjścia W1 w budynku nr 7-84m (mierzone od drzwi wyjścia z sali wykładowej nr 219). Przekroczenia długości drogi ewakuacyjnej z II piętra z sali nr 219, tj. z pomieszczeń pomiędzy klatką schodową K5 w budynku nr 10, a klatką K1 w budynku nr 7, o 14m nie stanowi zagrożenie dla życia ludzi, ponieważ długość dojścia ewakuacyjnego nie jest przekroczona o ponad 100% od wymaganej 60m, tj. powyżej 120m. Przekroczenie długości dojścia z sali wykładowej nr 201 o 17m i z sali kolumnowej o 31m, nie stanowi zagrożenia dla życia ludzi, ponieważ nie przekroczono dopuszczalnej 60m (przy wymaganej 30m). I piętro Z pomieszczeń sali wykładowej nr 105 długość dojścia do wyjścia W1 wynosi 35m, z czego 23m na drodze poziomej. Z pomieszczeń pomiędzy klatkami schodowymi K1, K2, K5, zachowano dwa kierunki wyjścia zgodne z przepisami. Z pomieszczeń pomiędzy klatką schodową K5 w bocznym skrzydle budynku nr 10, a klatką schodową K1 w budynku nr 7, zapewniono dwa kierunki ewakuacji, o długościach zgodnych z wymaganiami, tj. pierwsze przez klatkę K5 do wyjścia W3 o długości 66m, drugie przez klatkę K1 do wyjścia W1 w budynku nr 7-64m (mierzone od drzwi wyjścia z sali wykładowej nr 117). Przekroczenia długości drogi ewakuacyjnej z I piętra z sali nr 117, tj. z pomieszczeń pomiędzy klatką schodową K5 w budynku nr 10, a klatką K1 w budynku nr 7, o 4m nie stanowi zagrożenie dla życia ludzi, ponieważ długość dojścia ewakuacyjnego nie jest przekroczona o ponad 100% od wymaganej 60m, tj. powyżej 120m, a z sali nr 105 o 5m, przy dopuszczalnej 60m i wymaganej 30m. Parter Z pomieszczeń sali wykładowej fizyki do wyjścia W1 wynosi 19m. Z pomieszczeń biurowych księgowości nr 16 i 17 do wyjścia W2 wynosi 30m na poziomej drodze ewakuacyjnej. Z sali wykładowej nr 25 do wyjścia W2 długość 19m. Z sali laboratorium nr 24C przez schody K6 do wyjścia W3 (jeden kierunek ewakuacji) długość dojścia wynosi 38m, z czego 24m na drodze poziomej, a do wyjścia W2 56m na drodze poziomej. Przekroczenia długości drogi ewakuacyjnej z pomieszczeń na parterze z sali nr 24C o 8m nie stanowi zagrożenie dla życia ludzi, ponieważ długość dojścia ewakuacyjnego nie jest przekroczona o ponad 100% od wymaganej 30m, tj. powyżej 60m, a na drodze poziomej z pomieszczeń biurowych księgowości o 10m, przy wymaganej 20m, a dopuszczalnej z uwagi na zagrożenie ludzi 40m. Piwnica Długość dojścia ewakuacyjnego z pomieszczeń przy klatce K1 do wyjścia W6 wynosi 16m, z pomieszczeń przy klatce K2 do wyjścia W5 12m, a pomiędzy tymi klatkami pierwsze 11m, drugie 31m. Z magazynu 019 przez klatkę K5 do wyjścia W3 36m, z czego 12m na drodze poziomej. Z pomieszczeń mikroskopu transmisyjnego do wyjścia W3 11m. Przekroczenia długości drogi ewakuacyjnej z magazynu 019 o 6m nie stanowi zagrożenie dla życia ludzi, ponieważ długość dojścia ewakuacyjnego nie jest przekroczona o ponad 100% od wymaganej 30m, tj. powyżej 60m. Po wydzieleniu budynków nr 10 i 7 jako odrębnych stref pożarowych, długość dojścia z I i II piętra ze skrzydła bocznego, ulegnie radykalnemu zmniejszeniu. Klatki schodowe Zgodnie z 245 pkt.2 [1] klatki schodowe stanowiące drogę ewakuacyjną w budynku średniowysokim (SW) w strefie pożarowej ZL III powinny być obudowane, zamykane 15

16 drzwiami i wyposażone w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwana dymu. Ściany wewnętrzne i stropy stanowiące obudowę klatki schodowej w budynku średniowysokim ZL III powinny mieć klasę odporności ogniowej jak dla stropów w budynku, czyli REI 60. Klatki schodowe K1 i K2, są obudowane ścianami w klasie REI60, zamykane drzwiami, ale nie są wyposażone w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwana dymu. Klatka schodowa (schody) K3 nie jest obudowana ścianami, od strony korytarza nie jest zamykana drzwiami i nie jest wyposażona w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwana dymu. Klatka schodowa (schody) K4 nie jest obudowana ścianami, nie jest zamykana drzwiami i nie jest wyposażona w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwana dymu. Klatka schodowa K5 jest obudowana ścianami w klasie REI60, nie jest zamykana drzwiami od strony schodów K4, a od strony holu jest zamykana drzwiami wahadłowymi stale otwartymi i nie jest wyposażona w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwana dymu. Klatka schodowa K6 jest częściowo obudowana ścianami w klasie REI60 i luksferami bez klasy odporności ogniowej, nie jest zamykana drzwiami oraz nie jest wyposażona w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwana dymu. Nie zabezpieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych wymienionych w przepisach techniczno-budowlanych w określony w nich sposób, tj. brak wyposażenia klatek schodowych K1-K6 w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub w samoczynne urządzenia oddymiające, zgodnie z 16 ust.2 pkt. 5 [2] - stanowi zagrożenie dla życia ludzi w budynku. Brak obudowy klatek schodowych ścianami w klasie REI60 i brak zamknięcia ich drzwiami jest nieprawidłowością, ale nie stanowi to zagrożenia dla życia ludzi. W celu usunięcie zagrożenia życia ludzi w budynku nr 10, przewiduje się wyposażenie klatek schodowych K1, K2 i K5 w samoczynne urządzenia oddymiające, tj. system oddymiania przez istniejące górne okna lub luksfery w tych klatkach schodowych, przystosowane do oddymiania. Z uwagi na ograniczenia techniczne w budynku zabytkowym, nie przewiduje się pełnego wydzielenia klatki schodowej K3 od strony klatki (schodów) K4, ponieważ zakłóciło to by warunki ewakuacji i komunikacji. Dlatego w rozwiązaniach zastępczych w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się dymu, przewiduje się wydzielenie klatki schodowej K5 kurtynami dymowymi na poziomie parteru, I i II piętra. Klatki schodowe K3 i K4 nie będą oddymiane z uwagi na to, że łączą różne poziomy tej samej kondygnacji, a tym samy system oddymiania jest technicznie nie wykonalny. Klatka schodowa K6 łączy parter z piwnicą i tworzy schody komunikacyjne pomiędzy tymi kondygnacjami, ale nie łączy więcej niż dwie kondygnacje. Z uwagi na brak możliwości jej obudowania i zamknięcia drzwiami, co spowodowałoby utrudnienia komunikacyjne, klatka K6 nie będzie wyposażona w system usuwania dymu. Zgodnie z 249 ust.6 [1] - odległość między ścianą zewnętrzną, stanowiącą obudowę klatki schodowej, a inną ścianą zewnętrzną tego samego lub innego budynku powinna być ustalona zgodnie z 271 [1], czyli jak odległości między budynkami, jeżeli co najmniej jedna z tych ścian nie spełnia wymagań klasy odporności ogniowej określonej jak dla stropu budynku z tą klatką schodową, czyli REI 60. Na klatkach schodowych K1, K2 i K5, przewidywanych do oddymiania, w ich obudowie spełniającej wymaganą klasę odporności ogniowej REI60, znajdują się okna doświetlające i okna przewidziane do oddymiania, od strony zaplecza, w odległościach zgodnych z przepisami o odległościach między budynkami. Biegi i spoczniki schodów klatek schodowych służące do ewakuacji winny być wykonane z materiałów niepalnych w klasie odporności ogniowej minimum R 60. Biegi i spoczniki schodów klatek schodowych K1-K6 są wykonane z materiałów niepalnych (beton i lastryko) w wymaganej klasie odporności ogniowej R

17 Szerokość biegu schodów i spoczników klatek schodowych W budynkach użyteczności publicznej łączną szerokość użytkową biegów oraz spoczników, stanowiących drogę ewakuacyjną na klatkach schodowych, oblicza się proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać równocześnie na kondygnacji, na której przewiduje się obecność największej ich liczby, przyjmując co najmniej 0,6m szerokości na 100 osób, lecz nie mniej niż 1,2 m dla biegów i 1,5 m dla spoczników, a do piwnic 0,8m. Szerokość użytkową schodów mierzy się między wewnętrznymi krawędziami poręczy, a wykończoną powierzchnią ściany. Szerokości te nie mogą być ograniczane przez zainstalowane urządzenia oraz elementy budynku, np. grzejniki. Klatka schodowa K1 i K2: szerokość biegów części nadziemnej od 1,25m do 1,30m; szerokość spoczników między kondygnacyjnych od 1,1m do 1,3m; szerokość podestów na kondygnacjach 1,3m, zmniejszona na II piętrze do 0,77m po otwarciu drzwi z koryatrza na klatkę schodową; szerokość biegu schodów do piwnicy 1,25m, spoczników 1,3m. Klatka schodowa K3: szerokość biegu 2,7m, spocznika przed drzwiami wyjścia W4 1,78m. Klatka schodowa K4: szerokość biegu 2,0m, szerokość spoczników powyżej 1,5m. Klatka schodowa K5: szerokość biegów 1,3m - 1,40m, szerokość spoczników między kondygnacyjnych 1,45m; szerokość podestów 2,9m; szerokość biegów do piwnicy 1,43m, spocznika 1,35m, podestu w piwnicy 0,86m. Klatka schodowa K6: szerokość biegu z parteru do piwnicy od 1,02m do 1,17m, a spoczników 1,5m, przy czym klatkę K6 z uwagi na różnicę poziomów terenu, należy oceniać jak ewakuację w części nadziemnej. Szerokości biegów schodów są zgodne z przepisami, z wyjątkiem szerokości biegu schodów K6 wynoszące 1,02m przy wymaganej 1,2m, ale nie powoduje to zagrożenia dla życia ludzi, ponieważ zmniejszenie nie jest mniejsze od granicznej 0,8m. Szerokości spoczników i podestów, wynoszące od 1,1m do 1,45m, są mniejsze od wymaganej 1,5m ale nie zagraża to życiu ludzi ponieważ zmniejszenie nie jest mniejsze od granicznej 1,0m. Jedynie dla klatki K1 i K2 na II piętrze po otwarciu drzwi z korytarza na klatkę następuje zmniejszenie szerokości podestu do 0,77m co zagraża życiu ludzi. W związku z tym drzwi na II piętrze do klatek schodowych K1 i K2 powinny być przełożone na otwierające się na korytarz. Drzwi prowadzące na zewnątrz budynku Wymagana szerokość drzwi wyjść z klatek schodowych i wyjść na zewnętrz budynku powinna być zgodnie z 239 ust.4 [1] równa lub większa od minimalnej szerokości biegu klatek schodowych, tj. 1,2m. Drzwi wieloskrzydłowe, stanowiące wyjście pomieszczeń i na drodze ewakuacyjnej, powinny mieć co najmniej jedno nie blokowane skrzydło o szerokości 0,9 m. Zabrania się stosowania do ewakuacji drzwi obrotowych i podnoszonych. Drzwi z budynku gdzie może przebywać 50 osób powinny otwierać się na zewnątrz. Nie dotyczy to budynków zabytkowych. Wyjścia z klatek schodowych budynku nr 10 zamykane są w sposób następujący: - z klatki schodowej K1 na parterze do wyjścia W1, zastosowano drzwi dwuskrzydłowe o szerokości 1,40m, ze skrzydłem większym o szerokości 1,00m, otwierające się na zewnątrz, o wysokości 2,07m; a do wyjścia W6 drzwi pojedyncze o szerokości 0,85m, otwierające się na zewnątrz, o wysokości 2,20m, - z klatki schodowej K2 na parterze do wyjścia W2, zastosowano drzwi dwuskrzydłowe o szerokości 1,40m, ze skrzydłem większym o szerokości 1,02m, otwierające się na zewnątrz, o wysokości 2,04m; a do wyjścia W5 drzwi pojedyncze o szerokości 0,85m, otwierające się na zewnątrz, o wysokości 2,20m, - z klatki schodowej K5 na parterze do wyjścia W6, zastosowano drzwi dwuskrzydłowe wahadłowe o szerokości 1,70m, o wysokości 2,7m z naświetlem, o szerokości pojedynczego skrzydła 0,79m; do wyjścia W2 i W4 nie zastosowano drzwi, - klatki K3, K4 i K6 nie są zamykane drzwiami. 17

18 Z budynku nr 10 prowadzą następujące wyjścia na zewnątrz: - W1 z klatki schodowej K1 na dziedziniec wewnętrzny AMW, o szerokości 1,36m, dwuskrzydłowe, otwierające się na zewnątrz, ze skrzydłami o szerokości 0,68m, o wysokości 2,63m, - W2 z klatki schodowej K2 na dziedziniec wewnętrzny AMW, o szerokości 1,36m, dwuskrzydłowe, otwierające się na zewnątrz, ze skrzydłami o szerokości 0,68m, o wysokości 2,60m, - W3 ze schodów K6 do bramy wjazdowej i dalej na dziedziniec wewnętrzny AMW, o szerokości 1,40m, dwuskrzydłowe, otwierające się do środka, ze skrzydłami o szerokości 1,06m/0,36m, o wysokości 2,0m, - W4 ze schodów K3 do łącznika z budynkiem nr 5, o szerokości 1,38m, dwuskrzydłowe, otwierające się na zewnątrz, ze skrzydłami o szerokości 1,02m/0,36m, o wysokości 2,00m, w klasie EI60, sterowane z centralki pożarowej budynku nr 5, - W5 z klatki schodowej K2 wyjście z piwnicy teren przed budynkiem nr 5, o szerokości 0,95m, jednoskrzydłowe, otwierające się na zewnątrz, o wysokości 2,0m, - W6 z klatki schodowej K1 wyjście z piwnicy teren przed budynkiem nr 5, o szerokości 0,95m, jednoskrzydłowe, otwierające się na zewnątrz, o wysokości 2,0m. Zmniejszenie szerokości wyjść do 0,95m, przy wymaganej 1,2m, nie stanowi zagrożenia dla życia ludzi, ponieważ zmniejszenie nie przekracza wartości granicznej 0,8m (1,2x2/3=0,8m). Zmniejszenie szerokości skrzydeł drzwi dwuskrzydłowych do 0,68m, przy wymaganej 0,9m, nie stanowi zagrożenia dla życia ludzi, ponieważ zmniejszenie nie przekracza wartości granicznej 0,6m (0,9x2/3=0,6m). Stanu tego nie można zmienić z uwagi na walory zabytkowe obiektu. Oznakowanie i oświetlenie ewakuacyjne W budynku na drogach ewakuacyjnych oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym, należy zastosować awaryjne oświetlenie ewakuacyjne. Kierunki i wyjścia ewakuacyjne winny być oznakowane znakami bezpieczeństwa zgodnie z normą PN-92/N Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja. W budynku nr 10 drogi ewakuacyjne w części budynku i na klatkach schodowych są oświetlone światłem naturalnym. Jedynie końcowe odcinki korytarzy, w centralnej części budynku i w piwnicy nie są oświetlone światłem naturalnym. Jednak awaryjne oświetlenie ewakuacyjne powinno być zastosowane na całej długości drogi ewakuacyjnej, niezależnie od tego które odcinki są doświetlone światłem naturalnym. W budynku nr 10 na drogach ewakuacyjnych nie zastosowano awaryjnych lamp oświetlenia ewakuacyjnego. Brak lamp oświetlenia awaryjnego ewakuacyjnego na korytarzach i klatkach schodowych bez oświetlenia naturalnego, w budynku istniejącym w strefie zaliczonej do ZL III, nie powoduje zagrożenie dla życia ludzi. Jednak stanowi to istotny element warunków ewakuacji, dlatego należy wyposażyć obiekt w lampy oświetlenia awaryjnego i lampy ewakuacyjne kierunkowe. Kierunki i wyjścia ewakuacyjne są oznakowane znakami bezpieczeństwa zgodnie z normą PN-92/N Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja. Z uwagi na możliwość dewastacji, znaki te należy na bieżąco uzupełniać i dostosować do aktualnego przebiegu drogi ewakuacyjnej. Nad drzwiami i wyjściami ewakuacyjnymi z budynku oraz w miejscach newralgicznych przewidziano znaki ewakuacyjne wewnętrznie podświetlane. l) urządzenia przeciwpożarowe hydranty wewnętrzne Budynek nr 10 wymaga zastosowania hydrantów 25 na każdej kondygnacji, ponieważ jest budynkiem średniowysokim w którym występuje strefa pożarowa zaliczona do kategorii zagrożenia ludzi ZL III o powierzchni wewnętrznej większej od granicznej m 2. W budynku nr 10 nie są wymagane hydranty wewnętrzne 52 lub 33, ponieważ nie występują w nim pomieszczenia magazynowe lub techniczne o powierzchni 18

19 przekraczającej m 2 i gęstości obciążenia ogniowego przekraczające 500 MJ/m 2. Hydranty wewnętrzne służą do gaszenia pożaru w jego pierwszej fazie, jeszcze przed przybyciem straży pożarnej i są przeznaczone do obsługi przez pracowników uczelni. W budynku na klatkach schodowych K1 i K2 oraz korytarzu w bocznej części budynku, na parterze, na I i II piętrze, zastosowano piony hydrantowe DN50 z hydrantami 52, tj. z wewnętrznymi szafkami hydrantowymi w których oprócz zaworu 52, znajduje się wąż płasko składany 52 o długości 20m, 1 prądownica wodna. Istniejące hydranty 52 przy zasięgu rzutu strumienia wody 10m, zabezpieczają większość pomieszczeń, z wyjątkiem rejonu klatki schodowej K5 oraz pomieszczeń na kondygnacji podziemnej. Poddasze w sensie formalnym nie jest kondygnacją i zgodnie z przepisami [2] nie wymaga ochrony hydrantami wewnętrznymi. W związku instalacja hydrantów wewnętrznych w budynku nr 10 wymaga przebudowy i dostosowania do aktualnie obowiązujących przepisów [2]. Przewiduje się wykorzystanie istniejących pionów DN50, ale z uwagi na wymóg przepisów, szafki na hydranty wewnętrzne 25 z wężami półsztywnymi o długości 30m i zasięgu rzutu strumienia 3m, powinny być przeniesione z klatek schodowych na korytarze. Wstępnie proponuj się następujące rozmieszczenie hydrantów 25. Piwnica: na korytarzu przy klatce K1 i K2 oraz na holu przy klatce K6 (pozostaje nie zabezpieczony magazyn 019 jako odrębna strefa do którego wejście prowadzi z klatki K5). Parter: - na ścianie koryatrza z klatki K1 do wyjścia W1, zasilany z pionu w K1, - na ścianie koryatrza z klatki K2 do wyjścia W2, zasilany z pionu w K2, - na ścianie koryatrza w bocznej części budynku, wymiana istniejącej szafki 52 na szafkę z hydrantem 25 (konieczność zwiększenia otworu szafki), I piętro: - na ścianie koryatrza przed klatką K1, zasilany z pionu w K1, - na ścianie koryatrza obok klatki K2, zasilany z pionu w K2, - na ścianie koryatrza w bocznej części budynku, wymiana istniejącej szafki 52 na szafkę z hydrantem 25 (konieczność zwiększenia otworu szafki), II piętro: - na ścianie koryatrza przed klatką K1, zasilany z pionu w K1, - na ścianie koryatrza obok klatki K2, zasilany z pionu w K2, - na ścianie koryatrza w bocznej części budynku, wymiana istniejącej szafki 52 na szafkę z hydrantem 25 (konieczność zwiększenia otworu szafki), Należy zachować wymaganą wydajność hydrantów 25 1,0 dm 3 /s, przy ciśnieniu 0,2 MPa. Łączna wymagana wydajność instalacji hydrantowej powinna wynosić co najmniej 2 dm 3 /s, przez okres co najmniej 1 godzinę. Instalacja hydrantowa powinna być wykonana zgodnie z projektem uzgodnionym przez rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, a warunkiem dopuszczenia jej do użytkowania jest przeprowadzenie odpowiednich prób i badań, potwierdzających prawidłowość ich działania. system sygnalizacji pożarowej System sygnalizacji pożarowej nie jest wymagany w budynku nr 10. W ramach rozwiązań zastępczych dla budynku nr 10, przewiduje się zabezpieczenie systemem sygnalizacji pożarowej (ochrona pełna), obejmująca wszystkie pomieszczenia, łącznie z poddaszem, z wyjątkiem pomieszczeń sanitarnych i WC, połączonego z centralą pożarową w pokoju oficera dyżurnego AMW (budynek szkoleniowy nr 5), z którego sygnał alarmowy jest przekazywany drogą telefoniczną przez Oficera Dyżurnego AMW do siedziby Wojskowej Straży Pożarnej w Komendzie Portu Wojennego w Gdyni. W pomieszczeniach i na koryatrzach będą zastosowane adresowalne czujki wykrywania dymu lub czujki wykrywania ciepła, ręczne ostrzegacze pożarowe oraz sygnalizatory akustyczno-optyczne, moduły kontrolno-sterujące, rozmieszczone zgodnie z obowiązującymi normami lub specyfikacjami technicznymi. 19

20 - Centralka pożarowa będzie umieszczona w pomieszczeniu pracownika ochrony przy wyjściu W3 i bramie wjazdowej do Akademii, z przekazaniem sygnału do pokoju oficera dyżurnego. - Przewidywany scenariusz pożarowy: - Moc pożaru: pokoje biurowe, sale wykładowe, laboratoria do 300 kw/m 2, magazyny w piwnicy do 1000 kw/m 2, - Szybkość wydzielenia się dymu pożarowego średnia. - Szybkość wydzielenia się toksycznych produktów spalania średnia. - Przewidywany rozmiar pożaru jedno pomieszczeni o powierzchni do max. 130m 2. - Czas trwania pożaru do 60 minut. - Wskazanie miejsc najbardziej narażonych na powstanie pożaru: pomieszczenia magazynowe, pomieszczenia biurowe, laboratoria, poddasze, itp. - Możliwe przyczyny powstania pożaru: przeciążenia i przegrzewanie się instalacji elektrycznej, zwarcia instalacji elektrycznej, awaria urządzeń, niewłaściwa eksploatacja urządzeń, zaprószenie ognia, podpalenie, itp. - Możliwości rozwoju pożaru i drogi jego rozprzestrzeniania się: przestrzenie otwarte, towary składowane w kartonach na półkach, palne meble i wystrój wnętrz, palne wykładziny podłogowe, kable elektryczne, drewniana konstrukcja dachu, itp. - Możliwość wczesnego wykrycia pożaru: przez zastosowanie systemu sygnalizacji pożarowej (ochrona pełna) z czujkami wykrywania dymu lub ciepła i ręcznymi ostrzegaczami pożarowymi, reakcja pracowników jest bardzo szybka i pozwala na dokładne ustalenie miejsca powstania pożaru. - Możliwość weryfikacji przez obsługę zgłoszonego alarmu pożarowego jest duża ponieważ pracownik obsługi ma możliwość odczytania na wyświetlaczu centralki pożarowej adresu lub nazwy rejonu zagrożonych pomieszczeń. - Możliwość podjęcia akcji gaśniczej: pomieszczenia będą zabezpieczone w wymagane gaśnice proszkowe 6kg i hydranty wewnętrzne 25 (obecnie 52). - Możliwość zaalarmowania o pożarze w strefie objętej pożarem i w strefach sąsiednich: alarmowanie o pożarze o konieczności przeprowadzenia ewakuacji będzie odbywało się przez sygnalizatory akustyczno-optyczne włączane z system sygnalizacji pożarowej, po wykryciu zagrożenia i przejściu w alarm pożarowy II stopnia i będzie obejmowało wszystkie strefy pożarowe w budynku (jednocześnie). - Włączenie lub wyłączenie urządzeń przeciwpożarowych lub innych urządzeń działających w czasie pożaru będzie następowało z centralki pożarowej lub autonomicznie. Klatki schodowe K1, K2, K5 będą wyposażone w system oddymiania, który będzie uruchamiany po alarmie pożarowym II stopnia, jak również ręcznie z przycisku oddymiania. Pozostałe urządzenia pożarowe, tj. hydranty wewnętrzne, awaryjne lampy oświetlenia ewakuacyjnego, przeciwpożarowy wyłącznik prądu, działają niezależnie od systemu sygnalizacji pożarowej. - Przewidywany czas przybycia jednostek ratowniczych i podjęcie działań przez Wojskową Straż Pożarną wynosi do 8,5 minut i obejmuje : 5,5 minuty na potwierdzenie alarmu i dojście pracownika obsługi do miejsca zdarzenia i sprawdzenie pomieszczenia, przekazanie informacji telefonicznej do WSP ok. 1 minuty, czas dojazdu najbliższej WSP do 2 minut. - Działanie systemu SSP: - Po zadziałaniu czujki wykrywania dymu lub ciepła, przewidzieć czas T1 do 30 sekund na potwierdzenie alarmu oraz czas T2-3 minuty na sprawdzenie zagrożonego pomieszczenia (alarm I stopnia), przedłużony do 5,5 minuty na dojście oficera dyżurnego do pomieszczeń w godzinach popołudniowych. - Po czasie T2 lub po wciśnięciu ręcznego ostrzegacza pożarowego (ROP), włącza się automatycznie alarm II stopnia. - System sygnalizacji pożarowej po przejściu w II stopień alarmu winien spowodować: o włączyć wszystkie sygnalizatory alarmowe akustyczno-optyczne, o wyłączyć kontrolę dostępu do drzwi ewakuacyjnych (jeśli będzie zastosowana), o spowodować uruchomienie urządzeń oddymiających na klatce K1, K2, K5, 20