Accumulation Swing Index- skumulowany indeks wahań Jest to skumulowana wersja typowego indeksu wahań. Ma za zadanie pokazać prawdziwy stan rynku, odpowiednio filtrując dane pośród cen minimalnych, maksymalnych, otwarcia i zamknięcia. Przebieg wskaźnika jest bardzo zbliżony do ceny. Stąd metoda analizy jest zbliżona. Na wskaźniku kreślone są linie trendu, analizowane punkty przebicia. Poszukiwane są nowe maksima, minima cenowe. Zalecane też jest poszukiwanie dywergencji. ADX Wskaźnik ten jest najczęściej używany z liniami DMI. Jego zadaniem jest pomiar wielkości i siły trendu, jednak bez wskazania jego kierunku. Rosnące wartości wskaźnika informują o wzroście siły dominującego trendu. Spadek wskaźnika mówi o słabnięciu trendu sugerując jego bliskie przełamanie. Wskaźnik może też być wykorzystany do rozróżnienia trendów wertykalnych i horyzontalnych. Wygładzoną odmianą jest ADXR
Accumulation/Distribution - wskaźnik akumulacji / dystrybucji W prostym założeniu wskaźnik informuje czy zmianom cen towarzyszą zwiększone ruchy akumulacyjne czy dystrybucyjne. Oparty jest na twierdzeniu, że każdy ruch wzmacnia zmiana obrotów. Jeżeli kurs rośnie i równolegle przyrastają obroty wówczas jest to zwiększona akumulacja (wskaźnik rośnie), odwrotna sytuacja następuje w przypadku spadku notowań. Wzrost obrotów na zniżce odbierany jest jako zwiększona dystrybucja (wskaźnik spada). Podstawowa analiza zakłada więc obserwację kierunku ruchu wskaźnika oraz wyszukiwania dywergencji. Average True Range (ATR) - średnia rzeczywistego zasięgu Jest to wskaźnik mierzący zmienność cen. Niskie wartości wskaźnika obecne są w okresach konsolidacji jaka towarzyszy kształtowaniu szczytów np. niektórych formacji cenowych lub bezpośrednio po okresach stabilizacji. Wysokie wartości wskaźnika często towarzyszą kształtowaniu lokalnych minimów poprzedzonych gwałtownymi spadkami. Wskaźnik jest też wykorzystywany do ustalania poziomów dla zleceń z limitem aktywacji (stop).
Chaikin Oscillator - oscylator Chaikin'a Wskaźnik oparty na różnicy średnich z wskaźnika Akumulacji Dystrybucji. Tym samym wzrost wskaźnika w trendzie wzrostowym potwierdza siłę zwyżki, jego spadek informuje o spadku akumulacji. W trendzie spadkowym spadek wskaźnika potwierdza zwiększoną dystrybucję, jego wzrost sugeruje wyczerpywanie się podaży. Podstawowa analiza zakłada również poszukiwanie dywergencji oraz sygnałów związanych z przebijaniem poziomu równowagi. Commondity Chanel Index (CCI) - indeks kanału towaru Podstawowa interpretacja wskaźnika zakłada poszukiwanie dywergencji. Dodatkowo jak klasyczny oscylator wskaźnik stosuje się do sygnalizowania stanów wykupienia i wyprzedania rynku. Wysokie wartości wskaźnika (ponad 100) sugerują nadmiernie wysokie ceny, odwrotnie sytuacja wygląda przy niskich poziomach CCI (poniżej -100). Wraz z wskaźnikiem stosuje się też średnią z CCI, której oddolne lub odgórne przebicie przez sam wskaźnik wzmacnia sygnały kupna lub sprzedaży.
Demand Index - indeks popytu Budowa wskaźnika łączy w sobie dane odnośnie kursu i wolumenu. Podstawowe sygnały płyną od strony analizy rozbieżności, które zapowiadają osłabienie dotychczasowej tendencji. Długoterminowe rozbieżności sygnalizują istotne ekstrema. Pod uwagę brane też jest przebijanie poziomu równowagi, co jest sygnałem zmiany trendu. Często po osiągnięciu nowego maksimum przez indeks, również ceny odnotowują nowe maksimum. Detrend Price Oscillator (DPO) - beztrendowy oscylator cenowy Podstawowym celem wskaźnika jest pomoc w poszukiwaniu krótkoterminowych cykli cenowych, które z kolei są pomocne w namierzeniu lokalnych punktów zwrotnych. Główną funkcją wskaźnika jest więc wyeliminowanie trendu. Dodatkowo wskaźnik może być stosowany jako miernik wykupienia/wyprzedania
Directional Movement Index (DMI) - indeks ruchu kierunkowego Zadaniem wskaźnika jest ustalenie czy notowania znajdują się w trendzie i ustalenie jego charakteru. Służą temu podstawowe dwie linie DMI+ (linia popytu) i DMI- (linia podaży). Podstawowym sygnałem jest przecięcie linii. Przejście DMI+ ponad DMI- jest sygnałem kupna, odwrotne przecięcie jest sygnałem sprzedaży. Dla ważności sygnałów istotne jest aby w kolejnym dniu po przecięciu dla sygnału kupna maksimum było wyższe od maksimum dnia poprzedniego, dla sygnału sprzedaży minimum niższe od minimum dnia poprzedniego. Czasem wartościowe wskazania daje poszukiwanie dywergencji na linii popytu. Wskaźnik DMI powszechnie wykorzystywany jest z ADX (pomiar siły trendu). Ease of Movement - swoboda ruchu Wskaźnik mierzy zależność zmiany ceny i obrotów. Pokazuje tzw. łatwość ruchu, czyli jaki poziom obrotów jest wystarczający do spowodowania zmiany ceny. Wysokie wartości wskaźniak informują, że ruch wzrostowy odbywa się przy relatywnie niskich obrotach. Bardzo niskie wartości analogicznie odnoszą się do ruchów spadkowych. Podstawowe sygnały płyną z przebicia poziomu równowagi. Oddolne traktowane jest jako sygnał kupna, odgórne jako sygnał sprzedaży.
Herrick Payoff Index (HPI) - indeks spłaty Herricka Zadaniem wskaźnika jest pomiar dopływu i odpływu kapitału z rynku kontraktów terminowych. Jest to jeden z nielicznych wskaźników biorący pod uwagę liczbę otwartych kontraktów, tak więc jest wskaźnik wyłącznie do stosowania względem rynku terminowego. Dodatnie wartości sygnalizują napływ kapitału na rynek kontraktów. Wartości ujemne sugerują odpływ kapitału z rynku. Podstawowa analiza zakłada poszukiwanie rozbieżności względem kursu. Pod uwagę można też brać kierunek przebicia poziomu równowagi Mass Index - indeks masy Wskaźnik jest pomocny w identyfikacji punktów zwrotnych, poprzez mierzenie odległości pomiędzy cenami maksymalnymi a minimalnymi. Według autora zmiana kierunku trendu następuje w momencie zaobserwowania tzw. wybrzuszenia zwrotnego, czyli wejścia wskaźnika ponad poziom 27 i następnie spadku poniżej 26,5. Wskaźnik nie identyfikuje jednak kierunku trendu, ustala jedynie punkt zwrotny. W określeniu czy jest to sygnał kupna czy sprzedaży autor zaleca stosowanie 9- dniowej ekspotencjalnej średniej na wykresie notowań
Momentum Jest to podstawowy wskaźnik impetu mierzący wielkość zmiany ceny w zadanym okresie. Kierunek notowań powinien być potwierdzony analogiczną tendencją wskaźnika. Jeżeli wskaźnik osiąga nowe minimum i zaczyna rosnąć jest to wstępny sygnał kupna, osiągnięcie nowego szczytu i następujący po nim spadek jest wstępnym sygnałem sprzedaży. Dla potrzeb systemów transakcyjnych jako sygnał wykorzystywane też jest przebijanie poziomu równowagi. Również istotne od strony przebiegu wskaźnika jest poszukiwanie dywergencji. Możliwe jest także kreślenie linii trendu, których przebicie traktowane jest jako sygnał zmiany tendnecji oraz poczukiwanie formacji. Momentum jest uproszczoną wersją ROC Money Flow Index (MFI) - indeks przepływów pieniężnych Jest to oscylator mierzący wielkość strumieni pieniężnych dopływających i wychodzących z rynku. W konstrukcji jest to wskaźnik zbliżony do RSI, przy czym oprócz zmian ceny bierze pod uwagę wolumen. Sesjom wzrostowym towarzyszy pozytywny przepływ środków pieniężnych, sesjom spadkowym negatywny. Wskaźnik jest wykorzystywany jako miernik stanów wykupienia i wyprzedania rynku. Wartości oscylatora powyżej 80 pkt. sugerują bliskie maksimum rynkowe, poniżej 20 pkt. jest to stan wyprzedania rynku i w związku z tym zbliżające się minimum. Dodatkowo zalecane jest poszukiwanie dywergencji w wymienionych wyżej strefach
Moving Average Convergence/Diverygence (MACD) - zbieżność/rozbieżność średnich ruchomych Jest to jeden z najpopularniejszych wskaźników, równie często wykorzystywany w systemach transakcyjnych. W swojej konstrukcji opiera się na różnicy dwóch ekspotencjalnych średnich ruchomych o różnych okresach. Linią sygnalną jest średnia z wartości samego wskaźnika. Podstawowa interpretacja zakłada generowanie sygnałów na podstawie przebicia przez MACD linii sygnalnej. Przebicie oddolne jest sygnałem kupna, odgórne traktowane jest jako sygnał sprzedaży. Potwierdzeniem sygnałów jest odpowiednie przełamanie poziomu równowagi. Czasem celne wskazówki daje też poszukiwanie dywergencji Negative Volume Index (NVI) - indeks wolumenu negatywnego W swojej konstrukcji indeks zakłada obejmuje notowania, w których wolumen jest mniejszy względem poprzedniej sesji. Wedłud autorów wyrafinowani inwestorzy zajmują na rynku pozycje w momentach kiedy obroty spadaj, tak by nie robić zbędnego rozgłosu. W dniach kiedy obroty zaczynają wyraźnie rosnąć do gry włączają się mniejsi, gorzej doinformowani inwestorzy. Ponieważ obroty spadają głównie na sesjach spadkowych przebieg wskaźnika charkteryzuje trend malejący. Wzrost wskaźnika może więc być właściwym sygnałem do zwyżki, chociaż szczegółowe zalecenia mówią o sygnale płynącym z przebicia przez wskaźnik swojej rocznej średniej.
On Balance Volume (OBV) - równowaga wolumenu Konstrukcja wskaźnika opiera się na słusznym założeniu że sesjom wzrostowym towarzyszy akumulacja, sesjom spadkowym dystrybucja. Spadek akumulacji, czyli zmniejszenie obrotów na zwyżce jest często sygnałem wyczerpywania potencjału wzrostowego. Podobnie rzecz się ma dla tendencji zniżkowej. Spadek obrotów jest sygnałem malejącej dystrybucji co oznacza zbliżający się dołek i lokalny odwrót w górę. Jest to wskaźnik kumulacyjny, przy sesjach wzrostowych wolumen jest dodawany, dla sesji spadkowych wolumen jest odejmowany. Jest to wskaźnik wyprzedzający, zmiana kierunku ruchu wskaźnika powinna poprzedzać ruch ceny. Cennym narzędziem dla OBV są linie trendu oraz poszukiwanie dywergencji. Zmodyfikowaną i ulepszoną wersją OBV jest Accumulation/Distribution. Parabolic SAR - Stop and Reversal paraboliczny Wskaźnik wykorzystywany jest przede wszystkim do określenia poziomów zamykania pozycji. Długie pozycje należy zamykać w momencie zejścia notowań poniżej wykresu Parabolic. Sygnałem zamknięcia krótkich pozycji jest wejście notowań powyżej przebiegu wskaźnika. Po przebiciu wskaźnik bez względu na zmianę ceny porusza się w kierunku adekwatnym do przebicia, pod uwagę brana jest tylko bezwzględna zmiana ceny. Dopiero w momencie przebicia podejmuje ruch przeciwny.]
Pivot Point Pivot Points czyli punkty zwrotu to matematyczna formuła wyznaczania poziomów wsparć i oporu na podstawie maksimów i minimów odnotowanych w danym okresie. Jest to więc wzór określający między innymi potencjalny zasięg ruchu notowań w danej jednostce czasu. Okres jaki został przyjęty do obliczeń jest także miernikiem czasu, przez który obowiązują wyliczone poziomy. Podstawowa interpretacja zakłada, że w pobliżu obliczonych wartości należy oczekiwać punktów zwrotnych i powrotu co najmniej do najbliższego poziomu. W przypadku przebicia szacowany jest ruch do kolejnej strefy wsparcia lub oporu, w zależności od bieżącego kierunku notowań. Dla diagramów dziennych dość dobry efekt dają wyliczenia bazujące na notowaniach tygodniowych lub miesięcznych. Wprowadzając do swojej strategii punkty zwrotu, można wyodrębnić trzy podstawowe warianty. Pierwszy zakłada zajęcie pozycji w pobliżu podstawowego punktu zwrotu (Pivot Point) i w pobliżu poziomów S1 (dla pozycji krótkiej) lub R1 (dla pozycji długiej) ustawienia pierwszej ceny docelowej, gdzie realizowany będzie zysk. Strategia ta może być też oczywiście stosowana dla posiadanych pozycji sprzed bieżących obliczeń. Kolejne poziomy docelowe to oczywiście S2 i R2. Drugi wariant polegałby na spekulacyjnym kupnie pod odbicie w górę w przypadku spadku notowań do poziomu S1 lub S2 i wejściu na krótko w momencie dojścia notowań w pobliże poziomów R1 lub R2. Kolejno napotkane poziomy w przypadku kontynuowania odbicia stanowią potencjalny target price. Trzeci wariant, wymagający trochę cierpliwości, bierze pod uwagę wybicie notowań po za poziomy wsparcia lub oporu. W przypadku przebicia poziomu R1 należy zająć długą pozycję z perspektywą realizacji zysku w pobliżu wartości R2. Jeżeli notowania zejdą poniżej wartości S1 zajmowana jest krótka pozycja z ceną docelową na poziomie wyliczenia S2. Poziomy wsparcia lub oporu wyznaczone z pomocą tego narzędzia mogą też posłużyć jako linie obrony dla zleceń stop loss. Pivot Point z powodzeniem można łączyć z innych technikami. Użycie dodatkowych linii trendu, identyfikacja formacji czy też wskazania oscylatorów, powinno poprawić efektywność strategii