Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 9: Swobodne spadanie

Podobne dokumenty
Ćwiczenie 9. Swobodne spadanie

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 13: Współczynnik lepkości

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 53: Soczewki

Ćw. nr 1. Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 41: Busola stycznych

Ćwiczenie nr 43: HALOTRON

Podstawy niepewności pomiarowych Ćwiczenia

02. WYZNACZANIE WARTOŚCI PRZYSPIESZENIA W RUCHU JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONYM ORAZ PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO Z WYKORZYSTANIEM RÓWNI POCHYŁEJ

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 11: Moduł Younga

Graficzne opracowanie wyników pomiarów 1

LABORATORIUM Z FIZYKI

Zagadnienia: równanie soczewki, ogniskowa soczewki, powiększenie, geometryczna konstrukcja obrazu, działanie prostych przyrządów optycznych.

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 121: Termometr oporowy i termopara

Ruch jednostajnie przyspieszony wyznaczenie przyspieszenia

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 96: Dozymetria promieniowania gamma

Blok 6: Pęd. Zasada zachowania pędu. Praca. Moc.

Warsztat nauczyciela: Badanie rzutu ukośnego

Tutaj powinny znaleźć się wyniki pomiarów (tabelki) potwierdzone przez prowadzacego zajęcia laboratoryjne i podpis dyżurujacego pracownika obsługi

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE. Ćwiczenie nr 3 Temat: Wyznaczenie ogniskowej soczewek za pomocą ławy optycznej.

Rozdział 1. Prędkość i przyspieszenie... 5 Rozdział 2. Składanie ruchów Rozdział 3. Modelowanie zjawisk fizycznych...43 Numeryczne całkowanie,

Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu

Ćwiczenie nr 2: ZaleŜność okresu drgań wahadła od amplitudy

POLITECHNIKA ŚWIĘTOKRZYSKA w Kielcach WYDZIAŁ MECHATRONIKI I BUDOWY MASZYN KATEDRA URZĄDZEŃ MECHATRONICZNYCH LABORATORIUM FIZYKI INSTRUKCJA

Analiza zderzeń dwóch ciał sprężystych

Wyznaczanie modułu Younga metodą strzałki ugięcia

WYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK

Doświadczalne badanie drugiej zasady dynamiki Newtona

Ćwiczenie nr 25: Interferencja fal akustycznych

Wyniki pomiarów okresu drgań dla wahadła o długości l = 1,215 m i l = 0,5 cm.

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 35: Elektroliza

Wstęp do teorii niepewności pomiaru. Danuta J. Michczyńska Adam Michczyński

Oddziaływania. Wszystkie oddziaływania są wzajemne jeżeli jedno ciało działa na drugie, to drugie ciało oddziałuje na pierwsze.

DOŚWIADCZENIE MILLIKANA

Wyznaczanie składowej poziomej natężenia pola magnetycznego Ziemi za pomocą busoli stycznych

CECHOWANIE TERMOELEMENTU Fe-Mo I WYZNACZANIE PUNKTU INWERSJI

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

OPORY PRZEPŁYWU PRZEWODÓW WENTYLACYJNYCH

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 33: Kondensatory

Rodzaje zadań w nauczaniu fizyki

Ć W I C Z E N I E N R J-1

O 2 O 1. Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyn i ich układów

Pomiar ogniskowych soczewek metodą Bessela

KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI dla uczniów dotychczasowych gimnazjów. Schemat punktowania zadań

Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia.

Ćwiczenie 2 Numeryczna symulacja swobodnego spadku ciała w ośrodku lepkim (Instrukcja obsługi interfejsu użytkownika)

BADANIE CHARAKTERYSTYK FOTOELEMENTU

Ćwiczenie nr 71: Dyfrakcja światła na szczelinie pojedynczej i podwójnej

Pomiar indukcji pola magnetycznego w szczelinie elektromagnesu

Pomiar prędkości światła

OPORY PRZEPŁYWU PRZEWODÓW WENTYLACYJNYCH

WOJEWÓDZKI KONKURS FIZYCZNY

Skoki na linie czyli jak TI pomaga w badaniu ruchu

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z ZAMKOREM FIZYKA I ASTRONOMIA. Styczeń 2013 POZIOM ROZSZERZONY

KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI dla uczniów gimnazjów województwa lubuskiego. Schemat punktowania zadań

ĆWICZENIE 3 REZONANS AKUSTYCZNY

SPRAWDZENIE PRAWA STEFANA - BOLTZMANA

Wyznaczanie krzywej ładowania kondensatora

Sprawdzian Na rysunku przedstawiono siłę, którą kula o masie m przyciąga kulę o masie 2m.

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY NA PODSTAWIE PRAWA STOKESA

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.

Ćwiczenie: "Kinematyka"

Ćwiczenie nr 2. Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji

Ćwiczenie: "Symulacja zderzeń sprężystych i niesprężystych"

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

Ćw. 18: Pomiary wielkości nieelektrycznych II

Powtórzenie wiadomości z klasy I. Temat: Ruchy prostoliniowe. Obliczenia

przybliżeniema Definicja

BADANIE EFEKTU HALLA. Instrukcja wykonawcza

KARTA INFORMACYJNA PRZEDMIOTU

Ćw. nr 31. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2

Człowiek najlepsza inwestycja FENIKS

WSKAZÓWKI DO WYKONANIA SPRAWOZDANIA Z WYRÓWNAWCZYCH ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 123: Półprzewodnikowe złącze p-n

Jak poprawnie napisać sprawozdanie z ćwiczeń laboratoryjnych z fizyki?

Ćwiczenie nr 123: Dioda półprzewodnikowa

Celem ćwiczenia jest badanie zjawiska Dopplera dla fal dźwiękowych oraz wykorzystanie tego zjawiska do wyznaczania prędkości dźwięku w powietrzu.

WYZNACZANIE MODUŁU YOUNGA METODĄ STRZAŁKI UGIĘCIA

3.5 Wyznaczanie stosunku e/m(e22)

Zeszyt A1 do ćwiczeń laboratoryjnych z fizyki

Aktualizacja, maj 2008 rok

ZADANIA Z FIZYKI NA II ETAP

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

Spadek swobodny. Spadek swobodny

FIZYKA POZIOM PODSTAWOWY

SCENARIUSZ LEKCJI. Jedno z doświadczeń obowiązkowych ujętych w podstawie programowej fizyki - Badanie ruchu prostoliniowego jednostajnie zmiennego.

POWTÓRKA PRZED KONKURSEM CZĘŚĆ 8

Ćwiczenie 74. Zagadnienia kontrolne. 2. Sposoby otrzymywania światła spolaryzowanego liniowo. Inne rodzaje polaryzacji fali świetlnej.

Narodowe Centrum Badań Jądrowych Dział Edukacji i Szkoleń ul. Andrzeja Sołtana 7, Otwock-Świerk

Analiza zderzeń dwóch ciał sprężystych

Badanie własności fotodiody

Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem

LABORATORIUM PROMIENIOWANIE W MEDYCYNIE

Efekt Halla. Cel ćwiczenia. Wstęp. Celem ćwiczenia jest zbadanie efektu Halla. Siła Loretza

POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA

Transkrypt:

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 9: Swobodne spadanie Cel ćwiczenia: Obserwacja swobodnego spadania z wykorzystaniem elektronicznej rejestracji czasu przelotu kuli przez punkty pomiarowe. Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego. Literatura [1] Kąkol Z., Fizyka dla inżynierów, OEN Warszawa, 1999. [] Zięba A. (red), Pracownia Fizyczna Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej SU164, AGH, Kraków 00 (ew. wydania wcześniejsze). Zagadnienia do opracowania Ocena i podpis 1. Prawo powszechnego ciążenia.. Swobodne spadanie opis ruch w próżni. 3. Jakie siły działają na ciało spadające w powietrzu? 4. Dlaczego przyspieszenie ciała spadającego swobodnie jest mniejsze od wartości przyspieszenia ziemskiego? 5. Podaj wielkości, od których zależy siła oporu powietrza? 6. Co to jest siła wyporu powietrza i jaki jest jej możliwy wpływ na wartość przyspieszenia spadającego ciała? 7. Wyjaśnij znaczenie pojęcia ekstrapolacja liniowa, zastosowanego jako element opracowania wyników pomiaru. 8. Wartość przyspieszenia ziemskiego zmienia się od 9, 83 m s na biegunach, poprzez 9, 811 m s na szerokości geograficznej Krakowa, do 9, 780 m s na równiku. Dlaczego? Ocena z odpowiedzi: 9-1

1 Opracowanie ćwiczenia Opracuj i opisz zagadnienia nr i podpis: 9-

Oznaczenia, podstawowe definicje i wzory Stosowane oznaczenia: x 1, x, x 3 współrzędne przestrzenne trzech fotokomórek, t 1, t, t 3 czas przelotu kuli przez kolejne fotokomórki, x 0 wartość początkowa położenia kuli (w chwili t = 0), v 0 wartość początkowa prędkości kuli (w chwili t = 0), a pozorna wartość przyspieszenia ziemskiego (wzór ) ρ gęstość materiału kul, r promień kuli, v prędkość (chwilowa) kuli, ρ p gęstość powietrza, C współczynnik oporu, g wartość rzeczywista przyspieszenia ziemskiego. Układ pomiarowy Rysunek 9-1: Schemat mechaniczny układu pomiarowego: Z reflektor lub laser, D detektor światła, W wyrzutnik kul. Użyteczne wzory Równania ruchu jednostajnie przyspieszonego dla swobodnego spadania w próżni, zapisane dla trzech fotokomórek: x 1 = x 0 + v 0 t 1 + a t 1 x = x 0 + v 0 t + a t x 3 = x 0 + v 0 t 3 + a t 3 Pozorna wartość przyspieszenia ziemskiego (rozwiązanie ww. układu równań ze względu na a). a = ( x3 x x ) x 1 t 3 t 1 t 3 t t t 1 (1) () 9-3

Rysunek 9-: Schemat elektryczny dla źródeł i detektorów światła Rysunek 9-3: Zarejestrowany przebieg U(t) na monitorze: (a) po pomiarze, (b) określenie czasów t 1, t lub t 3 po 16-krotnym rozciągnięciu skali czasu ( 1 Równanie prostej ekstrapolacji a pozwalającej obliczyć przyspieszenie ziemskie g z wyeliminowa- ρ) niem wpływu siły oporu powietrza i siły wyporu Archimedesa: ( 1 a = g const, gdzie const = gρ p + ρ) 3 8 Cρ pv. (3) r 3 Wykonanie ćwiczenia 1. Włącz zasilanie układu reflektorów (zestaw 1) lub laserów (zestaw ).. Uruchom komputer z kartą oscyloskopową. Program obsługujący kartę winien zgłosić się samoczynnie. Sprawdź działanie programu (przez kolejne naciśnięcie ENTER, SPACJA, ENTER, HOME). 3. Zestaw (lub sprawdź) układ elektryczny detekcji światła według schematu z Rys.9-1. Sprawdź działanie układu pomiarowego wyzwalając kartę przy długim czasie pomiaru (8, 19 s) i przerywając w tym czasie ręką światło padające na kolejne fotokomórki. 4. Właściwy eksperyment polega na jednoczesnym wyzwoleniu karty i przesunięciu zasuwki powodującej spadanie kulki. Należy stosować czas pomiaru 819, ms (Taki czas pomiaru wynika z faktu, że pracująca w układzie dwójkowych pamięć karty ma 13 = 819 komórek pamięci, na każdą przypada czas dokładnie 0, 1ms). Jeżeli nie uda się zarejestrować trzech pików za pierwszym razem, należy powtarzać doświadczenie aż do skutku. 9-4

5. Współrzędne położenia x 1, x, x odczytujemy z dokładnością nie gorszą niż 1mm. Do tabeli wpisujemy również różnice x x 1 oraz x 3 x. 6. Dla zarejestrowanego sygnału wykonujemy odczyt czasów t 1, t i t 3. W tym celu: (a) najeżdżamy kursorem na dany pik wykorzystując przyciski < i > (przesuw co 4 pkt ekranu) oraz i (przesuw co 1 pkt), (b) przy użyciu lupy czasowej (kilkakrotne naciśnięcie +) rozciągamy 16-krotnie skalę czasu, (c) ustawiamy kursor na środek piku (rys.9-3), (d) czas spisujemy z odpowiedniego okienka na monitorze (z dokładnością do 0, 1 ms), (e) wykonujemy odczyt czasu dla dwu pozostałych pików (pierwotną skalę czasu przywraca kilkakrotne naciśnięcie ). 7. Dla każdego pomiaru obliczamy na bieżąco różnice t t 1, t 3 t, i t 3 t 1 i wpisujemy do tabeli. Na bieżąco obliczamy też wartość a. Jeżeli otrzymana wartość nie mieści się w granicach około 9 10 m s, trzeba sprawdzić czy nie została popełniona omyłka przy pomiarze, zapisie lub w obliczeniach. 8. Pomiar (czynności 4 7) powtarzamy dla kolejnych kul. Przed każdym pomiarem należy zmieniać nieznacznie położenia x 1, x i x 3 (w granicach kilku centymetrów). Uwaga: jeżeli nie zdążymy dla wszystkich, należy wybierać kule o wyraźnie różnych gęstościach. Gęstości kul są podane. Wersja do wykonania Wykonaj ćwiczenie dla kul... i dla odległości między fotodiodami około... centymetrów. (Im większa odległość tym wyraźniej widać efekt oporu powietrza). Dopasować prostą ekstrapolacji metodą: Graficzną Najmniejszych kwadratów obliczenia ręczne Najmniejszych kwadratów zaimplementowana w kalkulatorze Najmniejszych kwadratów przy pomocy komputera podpis 9-5

4 Wyniki pomiarów Tabela 1a: Własności kul oraz zapis odległości (przedłużeniem jest tabela na dole strony) Nr Materiał kuli gęstość ρ 1/ρ x 1 x x 3 x x 1 x 3 x [g/cm 3 ] [g/cm 3 ] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] 1 3 4 5 6 7 5 Opracowanie wyników 1. Zestaw rezultaty pomiarów i obliczeń w tabelach 1a 1b.. Wykonaj wykres a w funkcji 1/ρ. (Skali osi pionowej nie należy zaczynać od zera!) 3. Dopasuj prostą ekstrapolacji metodą wyznaczoną przez prowadzącego. 4. Podaj wartość przyspieszenia ziemskiego jako składnik stały równania prostej g =...... 5. W przypadku użycia metody najmniejszych kwadratów podaj niepewność g jako odchylenie standardowe składnika stałego równania prostej. u(g) =...... 6. Oblicz niepewność rozszerzoną dla wartości współczynnika rozszerzenia k = 3, U(g) = k u(g) =...... 7. Czy uzyskana wartość g jest zgodna, w granicach niepewności rozszerzonej, z wartością tablicową? Tabela 1b: Zapis czasów i wartość pozorna przyspieszenia ziemskiego (przedłużenie tabeli z góry strony) Nr t 1 t t 3 t t 1 t 3 t t 3 t 1 a [ms] [ms] [ms] [ms] [ms] [ms] [ms] 1 3 4 5 6 7 9-6

( 1 Miejsce na wykres a ρ) Wnioski: Uwagi prowadzącego: Ocena za opracowanie wyników: ocena podpis 6 Załączniki: dodatkowe wykresy, obliczenia, ewentualna poprawa. 9-7