MAM HAKA NA CHŁONIAKA
CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA Chłoniaki są to choroby nowotworowe, w których następuje nieprawidłowy wzrost komórek układu limfatycznego (chłonnego). Podobnie jak inne nowotwory, chłoniaki są chorobą komórek organizmu. Komórki w różnych częściach ciała działają w inny sposób, ale wszystkie naprawiają się i rozmnażają w ten sam sposób.
Normalnie, komórki dzielą się w organizmie w sposób uporządkowany i kontrolowany. Jeśli jednak z jakiegoś powodu proces ten wymyka się spod kontroli i komórki zaczynają dzielić się i wzrastać, bez zachowania jakiegokolwiek porządku, formując się w jedną lub więcej grup węzłów chłonnych, tworzą w ten sposób chłoniaka.
CHŁONIAK SKÓRY
KLASYFIKACJA CHŁONIAKÓW Jeśli chodzi o rodzaje chłoniaków, wyróżniamy postacie agresywne oraz przewlekłe. Chłoniaki przewlekłe rozwijają się bardzo wolno i nie wymagają leczenia przez miesiące, a nawet lata i nie da się ich trwale wyleczyć. Jednak często można osiągnąć stan remisji choroby, który może utrzymywać się długo i czas życia chorych może być podobny do osób zdrowych w tym samym wieku.
Chłoniaki agresywne z kolei rozwijają się szybciej, zazwyczaj dają także objawy i wymagają natychmiastowego leczenia. Przeżycie chorych bez leczenia wynosi od kilku do kilkunastu miesięcy. W przypadku chłoniaków agresywnych istnieje możliwość trwałego wyleczenia. Odsetek uzyskiwanych całkowitych remisji przekracza 60%, natomiast wyleczeń około 40-50%. Najczęściej spotykanym chłoniakiem agresywnym jest chłoniak rozlany z dużych komórek B.
ZACHOROWANIA NA CHŁONIAKA Według ostatnich danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), co roku wzrasta o około 4-5% liczba zachorowań na chłoniaki, które stanowią 5-6 przyczynę zgonów pośród wszystkich chorób nowotworowych. W Polsce szacuje się, że co roku zachorowuje ponad 6000 osób na chłoniaki, w tym około 1000 na chłoniaka Hodgkina Według ostatnich danych pochodzących z Wielkiej Brytanii w ostatnim okresie nastąpił wyraźny wzrost zachorowań na chłoniaki w grupie młodszych pacjentów: w wieku 13-19 lat chłoniaki stanowią około 25% nowotworów, a w grupie 20-24 lat nastąpiło podwojenie liczby nowych rozpoznań chłoniaka w okresie ostatnich 20 lat
Ryzyko zachorowania na chłoniaki nieziarnicze według danych epidemiologicznych Krajowego Rejestru Nowotworów wzrasta wraz z wiekiem i dotyczy najczęściej osób po 55. roku życia. Chłoniak Hodgkina występuje w 5-10% wszystkich przypadków. W tym typie występują charakterystyczne komórki Reed-Sternberga. Typ ten występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet i jest najczęściej diagnozowany u osób poniżej 35 roku życia Wśród najczęściej występujących nowotworów w Polsce chłoniaki zajmowały 6. pozycję u mężczyzn i 7. u kobiet
Udział chłoniaka Hodgkina w zachorowaniach na nowotwory w Polsce wynosi 0,5%. W 2010 roku zanotowano ponad 700 zachorowań na to schorzenie W 2010 roku w Polsce częstość zachorowań na chłoniaka Hodgkina była niższa niż średnia dla krajów Unii Europejskiej (dane z 2009 roku): o około 40% u mężczyzn i prawie 20% u kobiet
CHŁONIAK BURKITTA
OBJAWY
Jeżeli jakiekolwiek objawy sugerują chłoniaka, konieczna jest wizyta u lekarza pierwszego kontaktu. Najczęściej powiększenie węzłów chłonnych spowodowane jest zwykłą infekcją dróg oddechowych, a nie chorobą nowotworową. Wiele chorób przebiega z powiększeniem węzłów chłonnych np. grypa czy przeziębienie, jeżeli jednak wyżej wymienione objawy utrzymują się dłużej niż przez trzy tygodnie należy zdecydowanie udać się do lekarza!
PRZYCZYNY POWSTANIA Wśród możliwych mechanizmów mogących przyczynić się do wystąpienia chłoniaka zwraca się przede wszystkim uwagę na: zaburzenia regulacji immunologicznej (biorcy allo przeszczepów szpiku, zespoły niedoborów immunologicznych, schorzenia autoimmunologiczne, infekcje wirusem HIV) infekcje wirusowe (EBV, HTLV-1, HCV) promieniowanie jonizujące przyjmowanie leków immunosupresyjnych
ekspozycja na środki chemiczne owado- i grzybobójcze (pestycydy, herbicydy), rozpuszczalniki chemiczne farb, karcinogeny zawarte w dymie tytoniowym infekcje bakteryjne dieta bogata w tłuszcze i związki azotowe Wskutek przewlekłego działania wyżej wymienionych czynników, może dochodzić do zmian w układzie genetycznym i do aktywacji onkogenów.
ROZPOZNANIE I DIAGNOSTYKA W przypadku podejrzenia chłoniaka, lekarz kieruje pacjenta do specjalistyczego ośrodka w celu wykonania badań diagnostycznych. Najważniejszym badaniem jest badanie histopatologiczne węzła chłonnego lub innej tkanki chorobowo zmienionej. W celu wykonania takiego badania, konieczna jest biopsja (wycięcie chirurgiczne) węzła lub wycinek pobrany z odpowiedniego miejsca (np. migdałek, żołądek, śródpiersie). Zazwyczaj jest to niewielki zabieg umożliwiający usunięcie całego węzła chłonnego lub jego części. Zabieg ten można wykonać w znieczuleniu miejscowym (lub ogólnym).
W szczególnych lokalizacjach choroby, materiał jest pobierany drogą mediastinoskopii (badanie polega na bezpośrednim oglądaniu wziernikowaniu śródpiersia z użyciem specjalnego urządzenia optycznego) lub laparoskopii (jest to mało inwazyjna metoda polegająca na wykorzystaniu mikro kamery i zestawu mikro narzędzi do wykonywania zabiegów operacyjnych w jamach ciała bez konieczności nacinania rozległego powłok).
PROFILAKTYKA Nie udało się dotychczas ustalić konkretnych działań, które mogą uchronić przed chłoniakami. Warto jednak zwrócić uwagę na te działania, które mają związek ze wszystkimi chorobami nowotworowymi i są polecane jako działania profilaktyczne. Należy pamiętać o:
Regularnej aktywności fizycznej, która ma wpływ na prawidłowe funkcjonowanie organizmu
Na co dzień należy dbać o jakość wody i pokarmów, które się spożywa
Szczególną wagę w walce z chłoniakiem ma niezwłoczne i prawidłowe rozpoznanie
NIE NALEŻY WIĘC LEKCEWAŻYĆ OBJAWÓW, KTÓRE NIE SĄ W SPOSÓB OCZYWISTY ZWIĄZANE Z JAKĄŚ ZNANĄ PRZYCZYNĄ
ZIARNICA ZŁOŚLIWA
KONIEC