Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Dr Elżbieta Wojnicka WSIiZ w Rzeszowie
Transfer technologii jest dwustronny. Naukowcy mówią użytkownikom, czego się dowiedzieli w trakcie procesu opracowywania technologii, a użytkownicy informują projektantów o jej zastosowaniu i w jaki sposób projekt będzie, lub nie, dla nich użyteczny. Czym lepsza komunikacja dwustronna, tym większe szanse, że ostatecznie opracowana technologia będzie spełniać potrzeby wynikające z takiego jej zastosowania.
Wdrażanie technologii z projektach już opracowanych i jeszcze opracowywanych ma pewne cechy wspólne, pomimo fundamentalnych różnic. Wdrażanie technologii dotyczy zobowiązań finansowych. Zainwestowana kwota zwykle rośnie wraz z upływem czasu. Działalność wdrożeniowa musi być skonstruowana w taki sposób, żeby wraz ze zwiększaniem się kwoty ryzykowanej, zmniejszała się niepewność związana z technologią.
Po prawej stronie kolumny etapów znajdują się czynności techniczne, które trzeba przeprowadzić. Po lewej stronie tej kolumny znajdują się czynności związane z rynkiem, które należy wykonać. Projekt nie może przejść do następnego etapu, o ile nie zostaną przeprowadzone czynności techniczne i rynkowe, a ich wyniki nie są na tyle zachęcające, żeby zarząd firmy mógł uzasadnić dalsze inwestycje, których będzie wymagał następny etap. Jeśli przejścia do następnego etapu nie da się uzasadnić, to projekt zostaje zaniechany.
Schemat blokowy ilustruje kolejność prac od początku projektu do jego zakończenia. Składa się z ramek zawierających słowa określające każdy krok albo zestaw czynności połączonych strzałkami, które pokazują kolejność prac. Ilustruje on punkty podejmowania decyzji pokazując, że przy nie spełnieniu pewnych warunków projekt albo zostaje zastopowany albo wraca na wcześniejszy etap. Pokazuje on, kiedy niektóre czynności mogą być prowadzone równolegle, a kiedy muszą być wykonywane chronologicznie.
Raport zaawansowania kamieni milowych projektu podaje termin rozpoczęcia i zakończenia każdego kroku (zestaw czynności w kratce schematu blokowego). Raport zaawansowania kamieni milowych odnotowuje również rzeczywiste terminy zakończenia, które stanowią sprzężenie zwrotne informacji dla planistów i wykonawców oraz dla zarządu o tym, jak przebiega realizacja projektu w stosunku do harmonogramu.
Wykres Gantta ilustruje graficznie informacje z raportu o zaawansowaniu kamieni milowych projektu. Składa się z listy etapów projektu na osi pionowej i czasu na osi poziomej. Pokazuje planowane i rzeczywiste rozpoczęcie i zakończenie każdego etapu. Niektóre wykresy Gantta zawierają również kolumnę, która wskazuje jakie nakłady są potrzebne na każdy etap w porównaniu do innych.
Wykres Gantta może być rozbudowany przez wprowadzenia krzywej S, która ilustruje planowane wydatki w trakcie realizacji projektu w procentach, zaczynając od 0% a kończąc na 100%. Wstawienie rzeczywistych terminów rozpoczęcia i zakończenia oraz rzeczywistych wydatków (krzywa S) na wykresie Gantta pozwala zarządowi i zespołowi zajmującemu się projektem na bardzo szybkie stwierdzenie, jak projekt przebiega w stosunku do planowanych terminów i wydatków.
Wykresy Gantta jasno ilustrują etapy projektu i ich terminy. Nie pokazują jednak wzajemnych powiązań miedzy etapami. Żeby pokazać, że czynność w Kroku 2 musi być zakończona zanim inna czynność w Kroku 3 będzie mogła się zacząć, stosuje się wykres blokowy lub jego wersję używaną do bardziej skomplikowanych projektów, zwaną diagramem sieciowym. Wykres blokowy/diagram sieciowy poświęca jasne relacje z upływem czasu, jakie daje wykres Gantta, w zamian za zilustrowanie wzajemnych powiązań między etapami.
Pokazuje ona rolę każdego uczestniczącego wydziału w każdym etapie. Wykres blokowy i wykres Gantta pokazują, kiedy trzeba wykonać każdy krok. Ten wykres pokazuje, jaka jest rola każdej grupy ludzi w tym projekcie. Dodaje to do bardziej szczegółowego planowania aspekt przez kogo, czego z braku miejsca nie można zrobić na schemacie blokowym lub wykresie Gantta.
Podstawowym instrumentem powodzenia projektu wdrażania opracowanej technologii są spotkania zespołu zajmującego się projektem. Powinien to być zespół interdyscyplinarny, który łącznie posiada umiejętności i wiedzę potrzebne do prawidłowego wprowadzenia nowej technologii. Powinien obejmować osoby zajmujące się tworzeniem technologii, osoby odpowiedzialne za budownictwo osoby odpowiedzialne za użycie technologii po jej zainstalowaniu oraz przedstawicieli zarządu firmy. Głównym celem spotkania jest upewnienie się, że wszystko przebiega zgodnie z planem.
Komunikacja z reszta organizacji ma również zasadnicze znaczenie. Podstawową przeszkodą do pokonania przy każdej nowej technologii jest potrzeba akceptacji i ogólnego entuzjazmu dla tej technologii. Należy to podjąć na długo przed fizycznym rozpoczęciem prac. Nowa technologia nie powinna być dla nikogo w firmie zaskoczeniem. Ludzie muszą zobaczyć, jak nowa technologia pomoże firmie przetrwać i dalej prosperować, przez co raczej ocali ich miejsca pracy niż stworzy dla nich zagrożenie. Nawet jeśli nowa technologia spowoduje pewne redukcje zatrudnienia, trzeba podkreślić, że gdyby tego nie zrobiono, a zrobił to konkurent, to wszystkie miejsca pracy byłyby zagrożone.
Art.4/7 Uczelnia współpracuje z otoczeniem gospodarczym - sprzedaż i nieodpłatne przekazywanie wyników badań i prac rozwojowych - szerzenie idei przedsiębiorczości w środowisku akademickim - działalność gospodarcza wyodrębniona organizacyjnie i finansowo
Art. 86 Uczelnie mogą... - prowadzić akademickie inkubatory przedsiębiorczości (wsparcie działalności gospodarczej środowiska lub pracowników i studentów będących przedsiębiorcami) - centra transferu technologii (sprzedaż, nieodpłatne przekazywanie wyników do gospodarki w formie jednostki ogólnouczelnianej, spółki handlowej lub fundacji) (rady nadzorujące)
Art. 109/129 - nauczyciel akademicki może pozostawać w tym samym czasie w stosunku pracy tylko w jednym podstawowym miejscu pracy - wykonywanie dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy u więcej niż jednego dodatkowego pracodawcy lub prowadzenie działalności gospodarczej łącznie z jednym dodatkowym zatrudnieniem w ramach stosunku pracy bez uzyskania zgody rektora stanowi podstawę do rozwiązania stosunku pracy - nauczyciel akademicki zawiadamia rektora o podjętym zatrudnieniu i wymiarze czasu pracy lub prowadzeniu działalności gospodarczej w terminie 7 dni od podjęcia zatrudnienia lub rozpoczęcia działalności
Umowy licencyjne i licencyjno-wdrożeniowe oparte o rozwiązania patentowe lub know-how, będące własnością Uczelni Szkolenia dla kadr kierowniczych i załóg przedsiębiorstw w ramach specjalistycznych usług dydaktycznych Kontrakty badawcze i usługowe z przedsiębiorstwami Usługi analityczne świadczone przedsiębiorstwom i innym instytucjom
Udział w pracach Centrum Zaawansowanych Technologii i specjalne priorytety dla projektów celowych oraz budowy laboratoriów świadczących usługi analityczne przedsiębiorstwom Projekty celowe i rozwojowe MEiN (wdrażanie technologii) Udział w projektach 6/7 Programu Ramowego UE Wsparcie ze środków strukturalnych UE (SPO WKP, ZPORR) obecnie i w przyszłości (2007-2013)
Znikomy udział uczelni w projektach celowych MEiN (NOT) Incydentalny udział w projektach Programów Ramowych UE (w kooperacji z przedsiębiorstwami) Ograniczona działalność patentowa i licencyjna uczelni Ograniczone kontakty uczelni z przedsiębiorcami a jeśli już to często w szarej strefie Dobrze wyposażone laboratoria o ograniczonym dostępie dla przedsiębiorstw
Obawy o sukces aplikacyjny (brak wiary w udaną komercjalizację wyników prac badawczych) Przerost formalizmów (na Uczelni i poza nią) Obawy przed monitorowaniem i kontrolą przez dysponentów środków Warunki stawiane przedsiębiorcy oraz konieczność dobrego dialogu Uczelnia - przedsiębiorstwo
Konieczność współpracy międzynarodowej w ramach UE Brukselska biurokracja (i trochę naszej, uczelnianej) Brak wspólnego języka z przedsiębiorcami europejskimi Niski poziom sukcesu (10-15%) składanych wniosków
Brak polityki patentowej na uczelni (wybór zgłoszeń do ochrony, opłaty etc.) Zbyt mały udział punktów za patenty, licencje czy wdrożenia w zewnętrznej ocenie uczelni Ostracyzm środowiska naukowego wobec uczonych - praktyków Brak realnych rozwiązań, które przejęłaby gospodarka (zgłaszanie patentów na dorobek)
Brak przejrzystej polityki władz Uczelni i stosownych regulacji Brak uczelnianych Centrów Transferu Technologii i innych instrumentów (mechanizmów) Zbyt wysokie narzuty na koszty zleceń przyjmowanych z gospodarki (dochodzące do 60%!) Przyzwolenie społeczne na szarą strefę indywidualną działalność gospodarczą pracowników uczelni na rzecz przedsiębiorstw z jej pominięciem formalnym i finansowym
Biurokracja uczelniana i wysokie narzuty Łatwość dostępu do analiz w szarej strefie Zjawisko zawłaszczanie szczególnie cennej aparatury przez niektórych profesorów Brak odpowiedniego marketingu i reklamy usług analitycznych Antyrynkowe zarządzanie laboratoriami (kadry, terminy, jakość analiz)
Zazdrość i ostracyzm otoczenia na uczelni Brak regulacji prawnych i administracyjnych na uczelniach Poczucie konfliktu interesów pracownika nauki Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego