Astronomia Wykład III

Podobne dokumenty
Astronomia. Wykład IV. Waldemar Ogłoza. >> dla studentów. Wykład dla studentów fizyki

24 godziny 23 godziny 56 minut 4 sekundy

Ziemia jako zegar Piotr A. Dybczyński

Ziemia jako zegar Piotr A. Dybczyński

Czas w astronomii. Krzysztof Kamiński

Przykładowe zagadnienia.

Wędrówki między układami współrzędnych

Ruch obiegowy Ziemi. Ruch obiegowy Ziemi. Cechy ruchu obiegowego. Cechy ruchu obiegowego

wersja

Przykładowe zagadnienia.

Zapisy podstawy programowej Uczeń: 2. 1) wyjaśnia cechy budowy i określa położenie różnych ciał niebieskich we Wszechświecie;

NACHYLENIE OSI ZIEMSKIEJ DO PŁASZCZYZNY ORBITY. Orbita tor ciała niebieskiego lub sztucznego satelity krążącego wokół innego ciała niebieskiego.

Ziemia wirujący układ

RUCH OBROTOWY I OBIEGOWY ZIEMI

Astronomia. Wykład IV. Waldemar Ogłoza. >> dla studentów. Wykład dla studentów geografii

4. Ruch obrotowy Ziemi

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

Astronomia Wykład IV. r r r. Efekty ruchu wirowego Ziemi. Zmierzchy i świty. Siła Coriolisa. Siła odśrodkowa bezwładności.

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

Ziemia jako zegar Piotr A. Dybczyński

Rozwiązania przykładowych zadań

Cykl Metona. Liceum Klasy I III Doświadczenie konkursowe nr 1

Ziemia jako zegar Piotr A. Dybczyński

Skale czasu. dr inż. Stefan Jankowski

Układy współrzędnych równikowych

Ściąga eksperta. Ruch obiegowy i obrotowy Ziemi. - filmy edukacyjne on-line. Ruch obrotowy i obiegowy Ziemi.

Elementy astronomii w geografii

Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym

Fizyka 1(mechanika) AF14. Wykład 5

Wykład udostępniam na licencji Creative Commons: Ziemia jako planeta

Układy współrzędnych równikowych

Astronomia. Wykład II. Waldemar Ogłoza. Wykład dla studentów fizyki. > dla studentów > zajęcia W.Ogłozy

Dynamika: układy nieinercjalne

Ziemia we Wszechświecie lekcja powtórzeniowa

Prawa ruchu: dynamika

1. * Wyjaśnij, dlaczego w kalendarzu gregoriańskim wprowadzono lata przestępne na zasadach opisanych powyŝej...

Tellurium szkolne [ BAP_ doc ]

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)

Fizyka i Chemia Ziemi

Jak rozwiązywać zadania.

Odległość kątowa. Liceum Klasy I III Doświadczenie konkursowe 1

Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia.

ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.

Przykład testu z astronomicznych podsatw geografii Uzupełnić puste pola : Wybarć własciwe odpowiedzi a,b,c,d,e... (moŝe byc kilka poprawnych!!

Gdzie się znajdujemy na Ziemi i w Kosmosie

Analemmatyczny zegar słoneczny dla Włocławka

Kartkówka powtórzeniowa nr 2

Opis ruchu obrotowego

Ruch obrotowy i orbitalny Ziemi

Rotacja. W układzie związanym z planetą: siła odśrodkowa i siła Coroilisa. Potencjał efektywny w najprostszym przypadku (przybliżenie Roche a):

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

Bąk wirujący wokół pionowej osi jest w równowadze. Momenty działających sił są równe zero (zarówno względem środka masy S jak i punktu podparcia O).

( W.Ogłoza, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Pracownia Astronomiczna)

XXXIX OLIMPIADA GEOGRAFICZNA Zawody III stopnia pisemne podejście 2

LX Olimpiada Astronomiczna 2016/2017 Zadania z zawodów III stopnia. S= L 4π r L

Dyfrakcja to zdolność fali do uginania się na krawędziach przeszkód. Dyfrakcja światła stanowi dowód na to, że światło ma charakter falowy.

1 Co to jest gwiazda? 2 Gwiazdozbiór. 3 Przedstawienie

32 B Środowisko naturalne. Ederlinda Viñuales Gavín Cristina Viñas Viñuales. Jak długi jest dzień

ZAŁĄCZNIK 2 Lotnicza Pogoda w pytaniach i odpowiedziach

ZAŁĄCZNIK IV. Obliczanie rotacji / translacji obrazów.

3a. Ruch obiegowy Ziemi

3b. Zadania - ruch obiegowy (wysokość górowania Słońca)

PF11- Dynamika bryły sztywnej.

Fizyka i Chemia Ziemi

Ćwiczenie: "Dynamika"

CZY TE SCENY TO TYLKO FIKCJA LITERACKA CZY. CZY STAROśYTNI EGIPCJANIE FAKTYCZNIE UMIELI TAK DOBRZE PRZEWIDYWAĆ ZAĆMIENIA?

14 POLE GRAWITACYJNE. Włodzimierz Wolczyński. Wzór Newtona. G- stała grawitacji 6, Natężenie pola grawitacyjnego.

Pozorne orbity planet Z notatek prof. Antoniego Opolskiego. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Wykład 10. Ruch w układach nieinercjalnych

LIV Olimpiada Astronomiczna 2010 / 2011 Zawody III stopnia

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

5 m. 3 m. Zad. 4 Pod jakim kątem α do poziomu należy rzucić ciało, aby wysokość jego wzniesienia równała się 0.5 zasięgu rzutu?

Podstawy fizyki wykład 4

III.4 Ruch względny w przybliżeniu nierelatywistycznym. Obroty.

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

Aplikacje informatyczne w Astronomii. Internet źródło informacji i planowanie obserwacji astronomicznych

Tomasz Ściężor. Almanach Astronomiczny na rok 2012

Dr Kazimierz Sierański www. If.pwr.wroc.pl/~sieranski Konsultacje pok. 320 A-1: codziennie po ćwiczeniach

Podstawy fizyki wykład 4

ZAŁĄCZNIK 7 - Lotnicza Pogoda w pytaniach i odpowiedziach.

Wstęp do astrofizyki I

Elementy astronomii dla geografów. Bogdan Wszołek Agnieszka Kuźmicz

Odległość kątowa. Szkoła średnia Klasy I IV Doświadczenie konkursowe 5

ZAŁĄCZNIK 17 Lotnicza Pogoda w pytaniach i odpowiedziach

00013 Mechanika nieba A

1 Szkic historii astronomii i jej zwiazków z fizyka

b. Ziemia w Układzie Słonecznym sprawdzian wiadomości

Konkurs Astronomiczny Astrolabium III Edycja 25 marca 2015 roku Klasy I III Liceum Ogólnokształcącego Test Konkursowy

WZORY NA WYSOKOŚĆ SŁOŃCA. Wzory na wysokość Słońca

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Co ważniejsze siły. Wykład Inercjalne układy odniesienia. Transformacja Galileusza 5.2. Nieinercjalne układy odniesienia. Siły bezwładności.

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Astronomia II, ćwiczenia, podsumowanie. Kolokwium I. m= 2.5log F F 0

Podstawy fizyki sezon 1 II. DYNAMIKA

Tomasz Ściężor. Almanach Astronomiczny na rok 2014

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Zadania maturalne. Dział: Miejsce Ziemi we wszechświecie.

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Transkrypt:

Astronomia Wykład III Wykład dla studentów geografii Ruch obrotowy Ziemi Waldemar Ogłoza www.as.up.krakow.pl >> dla studentów Efekty ruchu wirowego Ziemi Zmierzchy i świty Zjawisko dnia i nocy Spłaszczenie Ziemi przez siłę odśrodkową bezwładności ZaleŜność cięŝaru od szerokości geograficznej Siła Coriolisa Zmiana płaszczyzny wahań wahadła oucaulta 3 Zjawisko: Zachód, wschód Zmierzch cywilny Zmierzch nautyczny (Ŝeglarski) Zmierzch astronomiczny Noc astronomiczna Wysokość Słońca : h = 0 0 uwzględniając refrakcję i rozmiar tarczy h = - 51 0 0 > h -6 0 Jest jasno -6 0 > h -12 0 Nie moŝna czytać bez światła -12 0 > h -18 0 Widać jasne gwiazdy -18 0 > h Nie widać Ŝadnej części oświetlonej atmosfery ziemskiej 4 obserwowana pozycja Słońca (z refrakcją) rzeczywista pozycja Słońca h= -51 h= -6º h= -12º h= -18º Refrakcja ~35 Zmierzchy i świty Dzień Promień tarczy ~16 Zachód Słońca Zmierzch cywilny początek nocy cywilnej Zmierzch Ŝeglarski Zmierzch astronomiczny początek nocy Ŝeglarskiej Noc astronomiczna Horyzont (h=0) początek nocy astronomicznej 5 Obrót Ziemi Okres obrotu Ziemi trwa 23h 56m 04.09s Ziemia obraca się z zachodu na wschód PoniewaŜ Ziemia przemieszcza się wokół Słońca, to po obrocie o kąt 360 0 musi obrócić się jeszcze dodatkowo o ok. 1 0 aby Słońce wróciło na swoją pozycję. Trwa to około 4 minut. Zatem doba słoneczna trwa 24 h i jest dłuŝsza od doby gwiazdowej Kąt ~1 0 (zaleŝy od pozycji Ziemi na orbicie) 6 1

Siła odśrodkowa bezwładności odś = mv 2 /r g =mg graw Q = g - odś g(ϕ)=9.7805+0.0517sin 2 (ϕ) ϕ r Q = m g(ϕ) Składowa równoległa do gruntu siły wypadkowej Q jest równowaŝona przez tarcie g przyspieszenie Q cięŝar ϕ - szer. geog. Siła Coriolisa Jest obecna we wszystkich układach obracających się z jakąś prędkością kątową Dotyczy wszystkich ciał poruszających się z liniową prędkością v Wartość i zwrot siły Coriolisa określa iloczyn wektorowy (symbol: ) wektorów v i r r r = 2mv 7 8 Iloczyn wektorowy Wartość siły (długość wektora) wynosi: = = 2m v sin(α) gdzie: v - wartość prędkości - wartość prędkości kątowej [ radian / s ] α - kąt pomiędzy wektorami v i Zwrot określa reguła wektorów prawoskrętnych (tzw. reguła prawejśruby) α r r r = 2mv 9 Reguła 3 palców Reguła śruby!!! PRAWA RĘKA PRAWA ŚRUBA 10 Składowe siły Coriolisa Na powierzchni Ziemi najczęściej mamy do czynienia z ruchami w poziomie (wiatr, rzeki, pojazdy itp.) oraz z ruchami w pionie (spadek ciał, konwekcja powietrza) Wygodnie jest rozłoŝyć wektor na składową pionową i na składową poziomą - = sin (ϕ) - = cos (ϕ) N S ϕ - - 11 Oddziaływanie ze składową Składowa siły Coriolisa pomiędzy poziomym wektorem prędkości v i wektorem powoduje zbaczanie wszystkich ciał w prawo od kierunku ich ruchu Zobacz: www.as.up.krakow.pl/edu/prezentacje.html >> coriolis.ppt 12 2

Oddziaływanie ze składową Oddziaływanie ze składową Efekty na półkuli północnej: Ruch mas powietrza Podmywanie prawych brzegów rzek (niezaleŝnie od kierunku w jakim płyną) Szybsze ścieranie się prawych szyn kolejowych Odchylenie pocisków Na równiku znika! 13 14 Oddziaływanie ze składową Oddziaływanie ze składową N NiŜ Widok z boku Widok z góry Ruch przeciwny do wskazówek zegara 15 Na półkuli północnej w niŝu barycznym powietrze krąŝy przeciwnie do kierunku ruchu wskazówek zegara a na południowej zgodnie ze wskazówkami zegara. Półkula północna. Półkula południowa W WyŜ Widok z boku 16 Na półkuli południowej jest odwrotnie! Oddziaływanie ze składową Widok z góry Ruch zgodnie ze wskazówkami zegara 17 18 3

Wahadło oucaulta Wahadło oucaulta Na biegunie płaszczyzna wahań jest stała w przestrzeni (zasada zachowania momentu pędu) Dla obserwatora związanego z wirującą Ziemią płaszczyzna wahań będzie się pozornie skręcać a okres jej obrotu będzie równy okresowi obrotu Ziemi Poza biegunem płaszczyzna wahań nie moŝe być stała gdyŝ porusza się punkt zamocowania wahadła Zaobserwowano, Ŝe poza biegunem okres obrotu płaszczyzny wahań będzie zaleŝał od szerokości geograficznej ϕ: P = T / sin (ϕ)= ( 23h 56m 04.09s ) / sin (ϕ) 19 20 Jean Bernard Léon oucault i jego wahadło Oddziaływanie ze składową - Oddziaływanie to powoduje zmianę cięŝaru ciała, w zaleŝności od kierunku ruchu ciała Wektory v i - leŝą poziomo, zatem wektor siły jest skierowany pionowo Ruch na wschód cięŝar maleje, na zachód cięŝar rośnie 21 22 Ruch w PIONIE na półkuli północnej Znika oddziaływanie z wektorem bo sin(α) = 0 (α=0 0 lub α=180 0 ) Oddziaływanie z wektorem - (skierowanym na północ) powoduje odchylenie toru ciała od linii pionu Jeśli ciało spada odchylane jest na wschód Jeśli się wznosi to odchylane jest na zachód na północ - Czas i kalendarz 23 4

Czas a kąt godzinny Kąt godzinny to kąt t pomiędzy płaszczyzną południka niebieskiego a płaszczyzną wyznaczoną przez oś świata i obiekt na niebie Czas astronomiczny jest wyznaczony przez Kąt Godzinny róŝnych obiektów: Punkt Barana ( ) - Czas gwiazdowy T * Słońce +12 h - Czas prawdziwy słoneczny Słońce średnie +12 h - Czas miejscowy (średni słoneczny) T P T S Są to czasy lokalne tj. zaleŝą od długości geograficznej obserwatora!!! N B N t E W t S B S Czas gwiazdowy T * (lokalny to znaczy zaleŝny od długości geograficznej!) Doba gwiazdowa: Okres po którym gwiazdy wracają na to samo miejsce na sferze niebieskiej W tym czasie Ziemia obraca się o 360 0 Czas gwiazdowy jest równy kątowi godzinnemu punktu Barana (punkt równonocy wiosennej) T * = t p. B. = t 25 26 Pomiary czasu z obserwacji Słońca Gnomon - najstarszy zegar ma kilka wad: - niejednorodny ruch cienia - zmiana długości cienia Zegary słoneczne: gnomon równoległy do osi świata jednostajny ruch cienia odczyt w pobliŝu płaszczyzny równika Zegary słoneczne N 27 28 Czas prawdziwy słoneczny T P (lokalny!) Zegary słoneczne źle chodzą!! Zegary słoneczne wskazują czas prawdziwy słoneczny T P. T P = t P + 12h gdzie t P to kąt godzinny Słońca prawdziwego Analemma rejestracja pozycji Słońca dokładnie o tej samej godzinie w ciągu roku (np. 12) Słońce sezonowo zmienia wysokość nad horyzontem (zmiana deklinacji od δ = -23.5 O do δ = 23.5 O ) Czasem Słońce spóźnia się i nie zdąŝa wrócić na swoje miejsce na niebie a czasem spieszy i znajduje się juŝ za południkiem niebieskim δ =23.5 lato Równik δ =-23.5 zima Południk 29 30 5

Ekliptyka Zegary słoneczne źle chodzą!! 21 Sierpnia Słońce widać na tle Lwa (Leo) EKLIPTYKA: Roczna droga Słońca na tle gwiazd. Koło wielkie na sferze niebieskiej nachylone do równika. Przecina się z równikiem niebieskim w punktach Barana i Wagi Efekt projekcji ruchu obiegowego Ziemi. Płaszczyzna ekliptyki to inaczej płaszczyzna orbity Ziemi. Równanie ekliptyki δ = arc tg (sin α tg ε), 31 Słońce porusza się na tle gwiazd ze zmienną szybkością zaleŝną od miejsca Ziemi na orbicie Roczna droga Słońca na tle gwiazd (Ekliptyka) jest nachylona do równika niebieskiego pod kątem równym ~ 23 0 26 Punkt Wagi ( ) równonoc jesienna B N B S Punkt Barana ( ) równonoc wiosenna 32 Roczny ruch Słońca po ekliptyce Rzut dobowej drogi Słońca na ekliptyce na równik niebieski ma zmienną długość, zaleŝną od pory roku. Słońce Średnie to punkt poruszający się po równiku niebieskim ze stałą prędkością kątową. Prędkość ta jest równa średniej prędkości słońca prawdziwego w rektascensji w czasie roku Słońce prawdziwe Czas średni słoneczny T S (lokalny!) inaczej Czas Miejscowy Czas T S zmienia się jednostajnie zgodnie z jednostajnym ruchem umownego słońca średniego po równiku niebieskim T S jest równy kątowi godzinnemu słońca średniego plus 12 h T S = t S + 12 h Słońce średnie Gdyby słońce średnie mogło naprawdę świecić to zegary słoneczne wskazywałyby czas średni słoneczny 33 34 Równanie czasu (R) Równanie czasu Równanie czasu R to róŝnica pomiędzy czasami T P i T S T P = T S + R Wartość R zaleŝy od pory roku i jest sumą obu odchyłek ruchu Słońca prawdziwego od jednostajności Zegar dla półkuli południowej 35 36 6

Noc Noc Słońce Słońce Równanie czasu Czas lokalny a długość geograficzna 18 h Słońce zachodzi Lokalny pion Kąt godziny Słońca t 1 Czas T 1 = t 1 +12 h 0 h RóŜnica długości geogr. λ 12 h 37 6 h Słońce wschodzi RóŜnica czasów lokalnych jest równa róŝnicy długości geograficznych wyraŝonych w mierze czasowej ( λ= T) 38 Czas lokalny a długość geograficzna Lokalny pion Godzina T 1 RóŜnica długości geogr. λ λ 1 -λ 2 [ h m s ] = T 1 T 2 Lokalny pion Godzina T 2 39 Czas strefowy Na powierzchni Ziemi ustanowiono 24 strefy w których czas urzędowy róŝni się o pełną godzinę W danej strefie obowiązuje czas centralnego południka Strefa ma szerokość 15 0 Granice stref zmodyfikowano by w terenach zamieszkałych pokrywały się z granicami administracyjnymi Przykłady: UT Universal Time południk λ=0 0 czas uniwersalny CSE Czas ŚrodkowoEuropejski λ=15 0 czas zimowy CWS Czas WschodnioEuropejski λ=30 0 czas letni 40 Czas strefowy Czas strefowy Zmiany czasu odbywają się w Europie w ostatnią niedzielę marca (CSE+1=CWE) i października (CWE-1=CSE) we wczesnych godzinach porannych. Konsekwencją stref czasowych jest Międzynarodowa Linia Zmiany Daty Przebiega wzdłuŝ południka 180 omijając lądy Ostatnie poprawki: w 1995 roku przez rząd Kiribati w 2011 zmiana na wyspie Samoa Najwcześniej dzień zaczyna się na atolu Coroline 150 25 W 41 Np: Sobota 21 I Piątek 20 I 42 7

Słońce Czas i data w danej chwili na Ziemi Przyczyny wahań długości doby 17 h λ=90 0 23 h λ=180 0 wtorek 12 h CSE λ=15 0 0 h λ=195 0 11 h UT λ=0 0 5 h λ = 270 0 = - 90 0 Środa Wpływ innych ciał np.: -pływy -precesja, nutacja Zmiany rozkładu masy Ziemi np.: -pory roku -ocieplanie klimatu -dryf kontynentów -trzęsienia Ziemi W sumie moŝe być nawet 50 sekund róŝnicy!!! Trzeba było wprowadzić wzorzec czasu niezaleŝny od obrotu Ziemi 43 44 Atomowa definicja sekundy i czasu W układzie SI: 1 sekunda jest to czas równy 9192631770 okresów drgań promieniowania odpowiadającego przejściu pomiędzy dwoma poziomami energetycznymi atomu struktury nadsubtelnej stanu podstawowego atomu izotopu cezu 133 ( 133 Cs) Międzynarodowa sieć zegarów atomowych tworzy czas TAI bazujący na atomowej definicji sekundy. Czas TAI płynie jednostajnie z dokładnością 10-13 s/s Czas ten nie jest zsynchronizowany z porą dnia! Obecnie stosuje się tak zwany uniwersalny czas skoordynowany UTC który teŝ bazuje na sekundzie atomowej. Jeśli róŝnica pomiędzy czasem TAI i UTC jest większa niŝ 0.9 s wprowadza się do kalendarza sekundę przestępną Jedna z minut (np. ostatnia 31 XII czasu UT) ma wtedy 61 a nie 60 sekund 45 τ Czas TAI oraz UTC 1972 1974 1976 1978 1980 1982 1984 1986 1988 UTC 1990 1992 1994 UT1 GPS róŝnica τ pomiędzy UT1 i TAI narasta w sposób ciągły róŝnica τ pomiędzy UTC i TAI narasta w sposób skokowy róŝnica τ pomiędzy GPS i TAI jest praktycznie stała 19 s 1996 TAI 1998 2000 2002 13 s 2004 2006 sekundy przestępne 30 czerwca 1972 31 grudnia 1972 31 grudnia 1973 31 grudnia 1974 31 grudnia 1975 31 grudnia 1976 31 grudnia 1977 31 grudnia 1978 31 grudnia 1979 30 czerwca 1981 30 czerwca 1982 30 czerwca 1983 30 czerwca 1985 31 grudnia 1987 31 grudnia 1989 31 grudnia 1990 30 czerwca 1992 30 czerwca 1993 30 czerwca 1994 31 grudnia 1995 30 czerwca 1997 31 grudnia 1998 31 grudnia 2005 31 grudnia 2008 30 czerwca 2012 46 Kalendarz gregoriański 1 rok = 365.2421896698-6.15359 10-5 T -7.29 10-10 T 2 + +2.64 10-10 T 3 dni (T-ilość stuleci od 2000 roku) W kalendarzu chcemy mieć całkowitą ilość dni i miesięcy W roku 1582 papieŝ Grzegorz XIII wydał bullę wcielającą nowy kalendarz obliczany wg. następujących reguł: 1 Równonoc wiosenna powinna wypadać średnio 21 marca (z kalendarza usunięto dni pomiędzy 4 a 15 X 1582 roku) 2 Lata których numer dzieli się przez 4 są przestępne (interkalacja 29 II) 3 Lata, których numer dzieli się przez 100 nie są przestępne (np.:1700, 1800, 1900) za wyjątkiem lat podzielnych przez 400 (np.: 1600, 2000) które są przestępne Inne kalendarze: www.as.up.krakow.pl/edu/ppt/kalendarze.ppt Juliański (nie spełnia reguł 1 i 3 kal.gregoriańskiego) Muzułmański (zsynchronizowany z fazami KsięŜyca, liczy on 12 miesięcy po 29 i 30 dni, rok liczy 354 dni) Astronomiczna ciągła rachuba dni (Dni Juliańskie) począwszy od 1 stycznia 4713 p.n.e. Dzień się liczy od południa, porę dnia określa ułamek dziesiętny numeru dnia, a nie godziny. JD = 367R - [(7(R + [(M + 9)/12]))/4] + [275M/9] + D + 1721013,5 + UT h /24 h gdzie [ ] oznacza część całkowitą z dzielenia, R-rok, M - miesiąc, D - dzień Np.: 2 XII 2012 godz. 11 00 UT = JD 2456263.9583 47 48 8