Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Kierunek i poziom studiów: Doradztwo filozoficzne i coaching Studia I stopnia, niestacjonarne II Rok, semestr zimowy 2013/2014 Sylabus modułu: Sztuka argumentacji i techniki manipulacyjne, DFC_m20 1. Informacje ogólne koordynator modułu Krzysztof A. Wieczorek rok akademicki 2013/2014 semestr trzeci forma studiów niestacjonarne sposób ustalania oceny końcowej modułu Zaliczenie na podstawie aktywności (udział w dyskusji na zajęciach, wygłoszenie referatu, przedstawienie pracy pisemnej). 2. Opis dydaktycznych i pracy ćwiczenia prowadzący treści kod DFC_m20 _fns_1, DFC_m20 _fns_2 Krzysztof A. Wieczorek I 1. Wstęp do teorii perswazji i argumentacji. 2. Dwutorowość procesu perswazji (tzw. model ELM). 3. Argumentacja. Logika nieformalna jako nauka dostarczająca narzędzi do badania argumentów. Dostrzeganie argumentów w wypowiedziach, wyodrębnianie przesłanek i konkluzji. Struktura argumentu (rodzaje wspierania konkluzji przez przesłanki, diagram argumentu). Metody oceny argumentów. Odpieranie argumentów w dyskusji. Analiza typowych schematów argumentacyjnych (m.in. argumenty z analogii, z autorytetu, z konsekwencji, argumenty równi pochyłej, ad hominem, ad ignorantiam, ad populum itp.).
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 2 Nielojalne zachowania w czasie dyskusji i typowe chwyty erystyczne. 4. Psychologiczne mechanizmy ludzkiego myślenia i działania wykorzystywane w perswazji i argumentacji (efekt dostępności poznawczej, zasada kontrastu, efekt aureoli, konformizm, sympatia, wzajemność, niedostępność, konsekwencja). metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) pracy własnej opis pracy własnej organizacja obowiązkowa uzupełniająca Prezentacja multimedialna, dyskusja, referaty i prezentacje przygotowane przez studentów. 15 (oraz konsultacje 15 h) 90 Lektura uzupełniająca, przygotowanie prezentacji multimedialnej lub referatu. Przygotowanie pracy pisemnej. Zgodnie z ogłoszonym planem. Cialdini R. B. [2001], Wywieranie wpływu na ludzi. Przekł. Bogdan Wojciszke, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk. Schopenhauer A. [1973], Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów. Przekład: B. i L. Konorscy, Wydawnictwo Literackie, Kraków. Szymanek K. [2001], Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny. PWN. Warszawa. Szymanek K, Wieczorek K. A., Wójcik A. S. [2003], Sztuka argumentacji. Ćwiczenia w badaniu argumentów. PWN, Warszawa. Tokarz M. [2006], Argumentacja, perswazja, manipulacja. Wykłady z teorii komunikacji. GWP, Gdańsk. Brock T.C., Green M.C. (red.) [2007], Perswazja. Perspektywa psychologiczna. Wyd. U.J. Aronson E. [2008], Człowiek istota społeczna. Tłum. J. Radzicki. PWN. Warszawa. Govier T. [2005], A Practical Study of Argument. Wadsworth Publishing Company, Belmont. Govier T. [1987], Problems in Arguments Analysis and Evaluation. Foris Publications. Dordrecht. Govier T. [1999], The Philosophy of Argument. Vale Press. Newport News, Virginia. Hołówka T. [1998], Błędy, spory, argumenty. Szkice z logiki stosowanej, Wydział Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa. Hołówka T. [2005], Kultura logiczna w przykładach. PWN. Warszawa. Johnson R. H., Blair A. J. [1983], Logical self-defense. 2-nd ed. McGraw-Hill Ryerson, Toronto. Pratkanis A., Aronson E. [2003], Wiek Propagandy, tłum. J. Radzicki, M Szuster, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. Szymanek K. [2008], Argument z podobieństwa. Wydawnictwo UŚ. Katowice. Tindale C.W. [2007], Fallacies and Argument Appraisal. Cambridge University Press. New York. Tokarz M. [2007], Dlaczego nie przekonują nas przekonywające argumenty. Filozofia Nauki 2007, 1 (57), s. 5 18. Walton D. N. [2006], Fundamentals of Critical Argumentation. Cambridge University
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 3 adres strony www Press, New York. Walton D.N. [1989], Informal Logic. A Handbook for Critical Argumentation. Cambridge University Press. New York. Walton D.N., Reed C., Macagno F. [2008], Argumentation Schemes. Cambridge University Press. New York. Waller B. N. [1988], Critical Thinking. Consider the verdict. Prentice Hall, New Jersey. Wieczorek K.A., [2006], Argumenty ad hominem. Ich rodzaje oraz sposoby oceny. Folia Philosophica 2006, T.24, s. 189 210. Wieczorek K.A. [2013], Argumenty równi pochyłej. Analiza z perspektywy logiki nieformalnej. Wydawnictwo UŚ. Katowice. www.krzysztofwieczorek.pl/ Prowadzący może na życzenie studentów udostępnić (wypożyczyć) trudnodostępne pozycje z bibliografii. 3. Opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia modułu zaliczenie kod(-y) osoba(-y) przeprowadzająca(- e) weryfikację wymagania merytoryczne kryteria oceny DFC_m20 _fns_1, DFC_m20 _fns_2 dr Krzysztof A. Wieczorek kod DFC_m20_w_1 I Znajomość zagadnień omawianych na zajęciach. W szczególności: Umiejętność dostrzegania argumentów w wypowiedziach. Umiejętność dokonywania tak zwanej standaryzacji argumentu oraz rekonstruowania jego struktury. Umiejętność oceny logicznej wartości argumentu. Umiejętność merytorycznie poprawnego odpierania argumentów w dyskusji. Znajomość często spotykanych schematów argumentacyjnych oraz związanych z nimi krytycznych pytań pozwalających na ocenę konkretnego argumentu podpadającego pod dany schemat. Umiejętność dostrzegania i demaskowania nadużyć typowych schematów argumentacyjnych (chwytów erystycznych powiązanych z danym schematem). Znajomość tzw. modelu ELM oraz wynikających z niego praktycznych konsekwencji. Znajomość psychologicznych mechanizmów ludzkiego myślenia i działania wykorzystywanych w argumentacji i perswazji. 5,0 Duża aktywność; bardzo dobra znajomość wszystkich zagadnień poruszanych na zajęciach. 4,5 Duża aktywność; bardzo dobra znajomość większości zagadnień poruszanych na zajęciach. 4,0 Przeciętna aktywność; dobra znajomość większości zagadnień poruszanych na zajęciach. 3,5 Niezbyt duża aktywność; średnia znajomość zagadnień poruszanych na zajęciach. 3,0 Mała aktywność; dostateczna znajomość zagadnień poruszanych na zajęciach.
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 4 (Jako aktywność rozumiane są: obecność na zajęciach, aktywny udział w dyskusjach, przedstawienie prezentacji lub referatu na uzgodniony wcześniej temat, przygotowanie pracy pisemnej) przebieg procesu weryfikacji Oceniana jest aktywność na zajęciach. Na każdych ćwiczeniach studenci mogą brać udział w dyskusji, na bieżąco odpowiadać na pytania prowadzącego. Studenci mogą także zgłaszać się na ochotnika do przedstawienia na zajęciach w postaci referatu wybranych partii materiału. Dodatkowo, pod koniec semestru studenci mogą napisać pracę na temat uzgodniony z prowadzącym. Sylabus modułu: PSYCHOLOGIA EMOCJI I MOTYWACJI Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie): PSYCHOLOGIA EMOCJI I MOTYWACJI _W DFC_m7 PSYCHOLOGIA EMOCJI I MOTYWACJI _ĆW DFC_m7 1. Informacje ogólne koordynator modułu Dr Dariusz Olesiński rok akademicki 2013/2014 semestr II forma studiów stacjonarne i niestacjonarne sposób ustalania Na ocenę końcową składają się: ocena z ćwiczeń 50 % oraz z egzaminu 50% oceny końcowej modułu 2. Opis dydaktycznych i pracy PSYCHOLOGIA EMOCJI I MOTYWACJI _W prowadzący treści kod DFC_m7 Dr Dariusz Olesiński II rok DFC 1. Istota i funkcje procesów emocjonalno-motywacyjnych w sterowaniu zachowaniem człowieka. Filozoficzne podstawy rozumienia emocji. 2. Fizjologiczno-neurologiczne podstawy procesów emocjonalno-motywacyjnych. Rola AUN i CUN w powstawaniu i przebiegu procesów afektywnych. Funkcjonalne zróżnicowanie półkul
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 5 mózgowych - konsekwencje w doświadczaniu i ekspresji emocji. 3. Komponenty procesu emocjonalnego. Podstawowe kategorie procesów afektywnych: emocja, nastrój, uczucie, sentyment, temperament. 4. Klasyczne i poznawcze koncepcje emocji. Teoria Cannona-Barda, teoria dwuczynnikowa Schachtera-Singera, poznawczy model Lazarusa. Funkcjonalne ujęcie emocji wg Frijdy; prawa emocji. 5. Emocje a procesy poznawcze. Inteligencja emocjonalna główne koncepcje i elementy składowe. 6. Podstawowe modele motywacyjne i ich ogólna charakterystyka model homeostatyczny, podnietowy, poznawczy, humanistyczny. 7. Stres i czynniki go wywołujące główne koncepcje. Dystres i eustres. Sposoby radzenia sobie ze stresem. 8. Teoria potrzeb i jej zastosowania w środowisku pracy, reklamie, polityce, psychologii konsumenta. Zasadnicze rodzaje motywatorów i demotywatorów. 9. Wartości jako podstawa motywacji. Uczucia samoświadomościowe (miłość, duma, wstyd, poczucie winy) i ich motywacyjna rola. 10. Specyficznie ludzkie typy motywacji: motywy związane z własnym ja, motywacja epistemiczna, motywacja osiągnięć i aktywności twórczej. metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) pracy własnej opis pracy własnej organizacja wykład konwersatoryjny z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych Studia stacjonarne: 30 Studia niestacjonarne: 15 Studia stacjonarne: 15 Studia niestacjonarne: 25 lektura uzupełniająca Studia stacjonarne: Środy 12.00-13.30, s. 332 Studia niestacjonarne: 05.10s 13.10-16.15, s. 332 20.10n 13.10-15.30, s. 332 08.12n 13.10-15.30, s. 332 12.01n 08.30-11.00, s. 332 19.01n 13.10-14.40, s. 332
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 6 obowiązkowa - Ekman P., Davidson R.J. (red.), Natura emocji. Podstawowe zagadnienia, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2000. - Franken R.E., Psychologia motywacji, GWP, Gdańsk 2002. - Gasiul H., Teorie emocji i motywacji. Rozważania psychologiczne, Wydawnictwo UKSW, Warszawa 2002. - Kofta M., Szustrowa T. (red.), Złudzenia, które pozwalają żyć, PWN, Warszawa 2001. - Lewis M., Haviland Jones J. M., Psychologia emocji, GWP, Gdańsk 2005. - Maslow A.H., Motywacja a osobowość, IW PAX, Warszawa 1990. - Łosiak W, Psychologia emocji, WAiP, Warszawa 2007 - Rheinberg F., Psychologia motywacji. WAM, Kraków 2006. - Strelau J., Psychologia temperamentu, PWN, Warszawa 1998. - Śmieja M., Orzechowski J. (red.), Inteligencja emocjonalna. Fakty, mity, kontrowersje, PWN, Warszawa 2008. uzupełniająca - Davis M.H., Empatia. O umiejętności współodczuwania, GWP, Gdańsk 1999. - DeCatanzaro D. A., Motywacje i emocje. W ujęciu ewolucyjnym fizjologicznym rozwojowym i społecznym, Zysk i S-ka, Poznań 2003. - Ekman P., Kłamstwo i jego wykrywanie w biznesie, polityce i małżeństwie, Warszawa, PWN 2003. - Frankl V.E., Homo patiens. Próba wyjaśnienia sensu cierpienia, PAX, Warszawa1971. - LeDoux J., Mózg emocjonalny. Tajemnicze podstawy życia emocjonalnego, Media Rodzina, Poznań 2000. - Oatley K., Jenkins J.M., Zrozumieć emocje, PWN, Warszawa 2003. - Obuchowski K., Przez galaktykę potrzeb. Psychologia dążeń ludzkich, Wyd. Zysk i s-ka, Poznań 1995. - Popielski K., Noetyczny wymiar osobowości. Psychologiczna analiza poczucia sensu życia, RW KUL Lublin 1993. - Maruszewski T., Doliński D., Łukaszewski W., Marszał-Wiśniewska. M., Emocje i motywacja, (w:) Strelau J., Doliński D. (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki, Tom I, GWP, Gdańsk 2008. - Reykowski J., Emocje, motywacja, osobowość, (w:) Tomaszewski T. (red.), Psychologia ogólna, PWN, Warszawa 1997.
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 7 adres strony www kod PSYCHOLOGIA EMOCJI I MOTYWACJI _ĆW DFC_m7 prowadzący Dr Dariusz Olesiński, Mgr Katarzyna Kiepas- Remesz, Mgr L. Baran gr. I, II, III treści 1. Rozpoznawanie i rozumienie procesów afektywnych. Ekspresja autentyczna vs ekspresja udawana. Funkcje ekspresji emocjonalnej. 2. Uniwersalność i kulturowe zróżnicowanie emocji. Różnice indywidualne w reagowaniu emocjonalnym. 3. Dośiadczanie emocji: emocje niespójne z celem (negatywne lęk, depresja, poczucie winy), i spójne z celem (pozytywne szczeście, optymizm, nadzieja). Badanie poziomu lęku lęk jako stan i jako cecha. 4. Wpływ emocji i nastroju na procesy poznawcze ładunek emocjonalny treści. 5. Złudzenia na temat siebie a adaptacja psychologiczna; poczucie kontroli oraz skutki utraty kontroli nad własnym zachowaniem. 6.. Samokontrola emocji i zachowań. Planowanie działań, wyznaczanie celów. Techniki kontroli nad sytuacyjnymi wyznacznikami emocji. 7. Techniki oddziaływania na komponent fizjologiczny oraz poznawczy emocji. Autoperswazja. 8. Frustracje, konflikty, kryzysy jako stany emocjonalno motywacyjne. Doskonalenie metod radzenia sobie ze stresem. 9. Organizacja pracy w grupie systemy motywowania. Komunikacja a motywowanie członków grupy. Bariery motywacyjne. 10. Motywy poznawczej aktywności człowieka; poszukiwanie doznań, ciekawość, motywacja do podejmowania ryzyka. metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) dyskusja, testy, prezentacja referatów, case study Studia stacjonarne: 30 Studia niestacjonarne: 15
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 8 pracy własnej opis pracy własnej organizacja Studia stacjonarne: 40 Studia niestacjonarne: 60 lektura uzupełniająca i przygotowanie referatów Studia stacjonarne: gr. I - czwartki 8.00-9.30, s. 330 gr. II - środy 9.30-11.00, s. 332 gr. III - środy 8.00-9.30, s. 332 obowiązkowa Studia niestacjonarne: 06.10n- 13.10-17.15, s. 332 20.10n- 15.45-17.15, s. 332 08.12n- 15.45-17.15, s. 332 12.01n- 11.05-12.35, s. 332 19.01n- 14.50-16.30, s. 332 - Ekman P., Davidson R.J. (red.), Natura emocji. Podstawowe zagadnienia, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2000. - Franken R.E., Psychologia motywacji, GWP, Gdańsk 2002. - Gasiul H., Teorie emocji i motywacji. Rozważania psychologiczne, Wydawnictwo UKSW, Warszawa 2002. - Kofta M., Szustrowa T. (red.), Złudzenia, które pozwalają żyć, PWN, Warszawa 2001. - Lewis M., Haviland Jones J. M., Psychologia emocji, GWP, Gdańsk 2005. - Maslow A.H., Motywacja a osobowość, IW PAX, Warszawa 1990. - Łosiak W, Psychologia emocji, WAiP, Warszawa 2007 - Rheinberg F., Psychologia motywacji. WAM, Kraków 2006. - Strelau J., Psychologia temperamentu, PWN, Warszawa 1998. - Śmieja M., Orzechowski J. (red.), Inteligencja emocjonalna. Fakty, mity, kontrowersje, PWN, Warszawa 2008. uzupełniająca - Davis M.H., Empatia. O umiejętności współodczuwania, GWP, Gdańsk 1999. - DeCatanzaro D. A., Motywacje i emocje. W ujęciu ewolucyjnym fizjologicznym rozwojowym i społecznym, Zysk i S-ka, Poznań 2003. - Ekman P., Kłamstwo i jego wykrywanie w biznesie, polityce i małżeństwie, Warszawa, PWN 2003. - Frankl V.E., Homo patiens. Próba wyjaśnienia sensu cierpienia, PAX, Warszawa1971. - LeDoux J., Mózg emocjonalny. Tajemnicze podstawy życia emocjonalnego, Media
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 9 Rodzina, Poznań 2000. - Oatley K., Jenkins J.M., Zrozumieć emocje, PWN, Warszawa 2003. - Obuchowski K., Przez galaktykę potrzeb. Psychologia dążeń ludzkich, Wyd. Zysk i s-ka, Poznań 1995. - Popielski K., Noetyczny wymiar osobowości. Psychologiczna analiza poczucia sensu życia, RW KUL Lublin 1993. - Maruszewski T., Doliński D., Łukaszewski W., Marszał-Wiśniewska. M., Emocje i motywacja, (w:) Strelau J., Doliński D. (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki, Tom I, GWP, Gdańsk 2008. - Reykowski J., Emocje, motywacja, osobowość, (w:) Tomaszewski T. (red.), Psychologia ogólna, PWN, Warszawa 1997. adres strony www 3. Opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia modułu PSYCHOLOGIA EMOCJI I MOTYWACJI _W kod(-y) osoba(-y) przeprowadzająca(- e) weryfikację wymagania merytoryczne Dr Dariusz Olesiński kod DFC_m7 II rok DFC Na egzaminie ustnym student wykazuje znajomość prawidłowości dotyczących przebiegu procesów emocjonalnych i motywacyjnych regulujących zachowanie człowieka oraz koncepcji, które je wyjaśniają.; zna najważniejsze źródła i czynniki motywacyjne oraz typy motywacji wpływające na zachowanie i rozwój człowieka, w szczególności te związane z hierarchia i dynamiką potrzeb. Posiada wiedzę o barierach motywacyjnych i sposobach ich przezwyciężania. kryteria oceny Bardzo dobry (5.0): 1) kompletna znajomość treści omawianych na zajęciach, 2) pełna znajomość polecanej literatury przedmiotu, 3) znajomość treści wybranych pozycji z literatury uzupełniającej, 4) umiejętność argumentowania na rzecz prezentowanych tez, otwartość na ich krytykę
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 10 5) odpowiedź wskazująca na umiejętność myślenia porównawczo-problemowego Dobry plus (4.5): 1) znajomość treści omawianych na zajęciach 2) pełna znajomość polecanej literatury przedmiotu, 3) umiejętność argumentowania na rzecz prezentowanych tez, otwartość na ich krytykę 4) odpowiedź wskazująca na umiejętność myślenia porównawczo-problemowego Dobry (4.0): 1) dobra znajomość treści omawianych na zajęciach, 2) dobra znajomość polecanej literatury przedmiotu, 3) umiejętność argumentowania na rzecz prezentowanych tez, otwartość na ich krytykę Dostateczny plus (3.5): 1) znajomość 3/4 materiału omawianego na zajęciach, 2) wystarczająca znajomość polecanej literatury przedmiotu, Dostateczny (3.0): 1) znajomość 2/3 materiału omawianego na zajęciach, 2) dostateczna znajomość polecanej literatury przedmiotu przebieg procesu weryfikacji Egzamin ustny PSYCHOLOGIA EMOCJI I MOTYWACJI _ĆW kod(-y) osoba(-y) przeprowadzająca(- e) weryfikację wymagania merytoryczne Dr Dariusz Olesiński, Mgr Katarzyna Kiepas- Remesz, Mgr L. Baran kod DFC_m7 gr. I, II, III Student wykazuje aktywność w dyskusji dotyczącej analizy procesów emocjonalnomotywacyjnych; na podstawie poznanych koncepcji psychologicznych i przygotowanego referatu jest zdolny do właściwego rozpoznawania i prognozowania własnych i cudzych stanów emocjonalnych i procesów motywacyjnych. Doskonali świadomość własnych potrzeb i w oparciu o nią dokonuje samooceny kompetencji oraz wyznacza kierunek swojego dalszego rozwoju. kryteria oceny Bardzo dobry (5.0): 1) kompletna znajomość treści omawianych na zajęciach, 2) pełna znajomość treści wybranych pozycji z literatury uzupełniającej, 3) wyróżniająca się aktywność na zajęciach, 4) umiejętność argumentowania na rzecz prezentowanych tez, otwartość na ich krytykę.
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 11 Dobry plus (4.5): 1) znajomość treści omawianych na zajęciach, 2) pełna znajomość polecanych tekstów źródłowych, 3) aktywność na zajęciach. Dobry (4.0): 1) dobra znajomość treści omawianych na zajęciach, 2) dobra znajomość tekstów źródłowych, 3) wystarczająca aktywność na zajęciach Dostateczny plus (3.5): 1) znajomość 3/4 materiału omawianego na zajęciach, 2) wystarczająca znajomość tekstów źródłowych 3) wystarczająca aktywność na zajęciach Dostateczny (3.0): 1) znajomość 2/3 materiału omawianego na zajęciach, 2) dostateczna znajomość tekstów źródłowych, 3) dostateczna aktywność na zajęciach. przebieg procesu weryfikacji - ocena znajomości materiału omawianego na zajęciach, umiejętność krytycznego myślenia (zaliczenie ustne), - ocena referatów, - ocena aktywności na zajęciach, umiejętności prowadzenia merytorycznych dyskusji. Sylabus modułu: ANTROPOLOGIA FILOZOFICZNA I KULTUROWA Kod modułu: DFC_m16 Liczba punktów ECTS: 4 1. Informacje ogólne koordynator modułu Maria Niemczuk rok akademicki 2013/2014 semestr I /zimowy forma studiów Studia pierwszego stopnia niestacjonarne sposób ustalania Wykład: oceny końcowej Egzamin pisemny modułu Ćwiczenia: Ocena z ćwiczeń jest wypadkową następujących elementów: - aktywny udziału w zajęciach - wynik pisemnego kolokwium
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 12 Ostateczną ocenę końcową z modułu ustala się na podstawie średniej ocen z wykładów i z ćwiczeń - 50% oceny z ćwiczeń, 50% oceny z egzaminu (pod warunkiem, że obie oceny są pozytywne) 2. Opis dydaktycznych i pracy kod Antropologia filozoficzna i kulturowa wykład prowadzący Maria Niemczuk DFC_m16_w_1 Doradztwo filozoficzne i coaching, II rok studia pierwszego stopnia niestacjonarne treści 1. Nauki o człowieku: antropologia fizyczna, antropologia kulturowa, antropologia filozoficzna. 2. Definicje kultury: etymologia pojęcia, zakres znaczeniowy pojęcia kultura, typologia Kroebera i Kluckhahna, definicje atrybutywne o dystrybutywne; wartościujące i nie wartościujące. Pojęcie pokrewne cywilizacja. 3. Geneza kultury i fazy jej rozwoju /rozwój hominidae: ramapithecus, austalopithecus, homo habilis, homo erectus, homo sapiens; kultury zbieracko-łowieckie, rewolucja neolityczna, pierwsze cywilizacje: Babilońska, Egipska, Chińska, Indyjska, Majów, Azteków, Inków. 4. Człowiek jako istota kulturowa /M. Scheler, E. Cassirer, Z. Freud, H. Plessner, A. Gehlen, / 5. Teorie kultury: ewolucjonistyczna koncepcja kultury: L. H. Morgan i periodyzacja dziejów; J. Frezer od magii do religii, E. B. Tylor od animizmu do monoteizmu: dyfuzjonistyczna teoria kultury: monogenetyzm anglosaski E. Smitha i W. Perry ego; niemiecko-austriacka szkoła kulturowo-historyczna; funkcjonalizm B. Malinowskiego; strukturalizm w antropologii i C. Levi- Strauss; nieczystość i tabu wg Mary Douglas; kulturowe podstawy osobowości amerykańska szkoła kultury i osobowości; materializm kulturowy M. Harrisa; biologiczne podstawy osobowości, czyli socjobiologia E. Wilsona; postmodernizm w antropologii kulturowej /C. Geertz, J. Cliford, Z. Bauman; doktryna szoku Noami Klein; rozwój biotechnologii a koniec człowieka (F. Fukuyama) 6. Charakterystyka nurtów antropologii filozoficznej (fenomenologia, filozofia egzystencji, hermeneutyka, filozofia życia, filozofia dialogu, personalizm, psychoanaliza,, postmodernizm). metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) Wykład : Metoda podająca z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych Ćwiczenia: Analiza tekstów, dyskusja Wykład : 15 godzin Ćwiczenia: 30 godzin Wykład : 10 godzin
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 13 pracy własnej opis pracy własnej organizacja obowiązkowa Ćwiczenia: 30 godzin Student przygotowuje się do zaliczenia przedmiotu (egzamin pisemny) Czytanie zadanych lektur na ćwiczenia, Instytut Filozofii, soboty, niedziele, sala symp. III Filozofia. Podstawowe pytania. Red. H. Schnadelbach. Warszawa 1995 Gernot Böhme: Antropologia filozoficzna. Warszawa 1998. J. Wahl: Krótka historia egzystencjalizmu. Wrocław 2004. J.M. Burgos: Personalizm. Warszawa 2010. S. Kowalczyk: Człowiek w myśli współczesnej. Warszawa 1990, E. Nowicka: Świat człowieka świat kultury. PWN. Warszawa 1997 B. Olszewska-Dyoniziak: Człowiek, kultura, osobowość. Kraków 2001 B. Olszewska-Dyoniziak: Zarys antropologii kulturowej. Zielona Góra 2000. Amerykańska antropologia postmodernistyczna. Red. M. Buchowski. Warszawa 1999 H. Plessner: Pytanie o conditio humana. Warszawa 1988 A. Gehlen: W kręgu antropologii i psychologii społecznej. Warszawa 2001 M. Scheler: Pisma a antropologii i teorii wiedzy. Warszawa 1987 E. Cassirer: Esej o człowieku. Wstęp do filozofii kultury. Warszawa 1997. Z. Freud: Kultura jako źródło cierpień. Warszawa 1995 M. Doulas: Czystość i zmaza. Warszawa 2007 uzupełniająca adres strony www C.A. van Peursen: Antropologia filozoficzna. Zarys problematyki. IW PAX 1971. I. Bittner: Współczesna antropologia filozoficzna, Łódź 1999. E. Husserl: Kryzys europejskiego człowieczeństwa a filozofia. Warszawa 1993 R. Ingarden: Książeczka o człowieku (wydania różne) K. Michalski: Heidegger i filozofia współczesna. Warszawa 1998, PIW. M. Drwięga: Ciało człowieka. Studium z antropologii filozoficznej. Kraków 2005. Literatura uzupełniająca: zob. do ćwiczeń: podstawowa i uzupełniająca. - - kod Antropologia filozoficzna i kulturowa ćwiczenia prowadzący treści Dr Maria Niemczuk DFC_m16_w_2 Doradztwo filozoficzne i coaching, II rok studia pierwszego stopnia niestacjonarne Zajęcia: soboty, niedziele 1. Status antropologii filozoficznej i kulturowej wśród nauk o człowieku. Metodologia badań, wspólne pola badań, zasadnicze różnice. Specyfika antropologii filozoficznej i kulturowej. Rozwój dyscyplin antropologicznych, charakterystyka głównych nurtów, założeń programowych. Nurty antropologii filozoficznej (fenomenologia, filozofia
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 14 metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) pracy własnej opis pracy własnej organizacja obowiązkowa egzystencji, hermeneutyka, filozofia życia, filozofia dialogu, personalizm, psychoanaliza, postmodernizm). Charakterystyka nurtów antropologii kulturowej (ewolucjonistyczna koncepcja kultury: L. H. Morgan i periodyzacja dziejów; J. Frezer od magii do religii, E. B. Tylor od animizmu do monoteizmu, dyfuzjonistyczna teoria kultury: monogenetyzm anglosaski E. Smitha i W. Perry ego; niemiecko-austriacka szkoła kulturowo-historyczna, Funkcjonalizm B. Malinowskiego, strukturalizm w antropologii i C. Levi-Strauss, Kulturowe podstawy osobowości amerykańska szkoła kultury i osobowości). Blok tematyczny: antropologia filozoficzna. 1. Prekursorzy antropologii filozoficznej M. Scheler, H. Plessner, A. Gehlen 3. Człowiek jako animal symbolicum wg E. Cassirera. 4. Dwa nurty egzystencjalizmu główne założenia, przedstawiciele 5. Personalizm nurty, główne problemy, metody, charakterystyka głównych stanowisk 6. Psychoanaliza Z. Freuda Blok tematyczny: antropologia kulturowa. 1. Antropologia kulturowa podstawowe pojęcia antropologii kultury, geneza kultury, badanie kultury, metodologia badań, charakterystyka głównych nurtów. 2. Wybrane koncepcje człowieka antropologii kulturowej: ewolucjonizm, funkcjonalizm, amerykańska szkoła kultury i osobowości, strukturalizm, materializm kulturowy, postmodernizm w kulturze charakterystyka głównych stanowisk. 3. Tabu w kulturach pierwotnych i kulturze współczesnej 4. Współczesne problematyka: multikulturalizm, globalizm, alterglobalizm, rozwój zrównoważony, technotronika Ćwiczenia: Aktywująca forma ćwiczeń Ćwiczenia: 30 Ćwiczenia: 50 Student zapoznaje się z literaturą obowiązkową i uzupełniającą. Student przygotowuje się do odpowiedzi ustnych i udziału w dyskusji, przygotowuje się do samodzielnego pisania pracy.semestralnej. Wielkość jednostki : bloki 5-godzinne Jednostki kontaktowe zgodnie z harmonogramem kierunku Doradztwo filozoficzne i coaching M. Scheler: Pisma z antropologii filozoficznej i teorii wiedzy. Warszawa 1987. H. Plessner: Pytanie o conditio humana. W-wa 1988, A. Gehlen: W kręgu antropologii i psychologii społecznej. W-wa 2001. Z. Freud: Kultura jako źródło cierpień. M. Heidegger: Budować, mieszkać, myśleć. K. Michalski: Heidegger i filozofia współczesna. W-wa 1998 wybrane fragmenty. J.P. Sartre: Egzystencjalizm jest humanizmem. Warszawa 2001 R. Ingarden: Książeczka o człowieku (różne wydania) całość J. Tischner: Filozofia dramatu. Kraków 2006. 4. J.M. Burgos: Personalizm. Warszawa 2010
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 15 St. Kowalczyk: Człowiek w myśli współczesnej. Warszawa 1990. P. Teilhard de Chardin: Fenomen człowieka, Pisma, T. 4, W-wa 1993 A. Elliot, Koncepcje Ja, Warszawa 2007. uzupełniająca K. Michalski: Heidegger i filozofia współczesna. W-wa 1998 wybrane fragmenty. H. Puszko: Być Stendhalem i Spinową. Szkic o filozofii J.P. Sartre a. Rozdz. Podstawy antropologii filozoficznej, s. 172-186; Rozdz. IV i V, s. 112-114, 127-159. S. Kowalczyk: Człowiek w myśli współczesnej. W-wa 1990 B. Olszewska-Dyoniziak: Człowiek, kultura, osobowość. Wydawnictwo Alta. Kraków 2001. E. Nowicka: Świat człowieka świat kultury. PWN. Warszawa 1997. K. Brozi: Antropologia kulturowa. Wydawnictwo UMCS. Lublin 1993. A. Waligórski: Antropologiczna koncepcja człowieka. PWN. Warszawa 1973. Ph. Bagby: Historia i kultura. PWN. Warszawa 1967. A. L. Kroeber: Istota kultury. PWN. Warszawa 1989. C. Levi-Strauss: Antropologia strukturalna. PIW. Warszawa 1970. Z. Freud: Kultura jako źródło cierpień. Wydawnictwo KR. Warszawa 1995. E. Cassirer: Esej o człowieku. Wydawnictwo Czytelnik. Warszawa 1977. A. Gehlen: W kręgu antropologii i psychologii społecznej. Wydawnictwo Czytelnik. 2001. J. Frazer: Złota gałąź. PIW. Warszawa 1969. B. Malinowski: Zwyczaj i zbrodnia. Życie seksualne dzikich. Dzieła, t.2. PWN. Warszawa 1984. M. Mead: Kultura i tożsamość. PWN. Warszawa 2000. R. Benedict: Wzory kultury. PWN. Warszawa 1966. E. Wilson: O naturze ludzkiej. Zysk i S-ka. Warszawa 1988..Amerykańska antropologia postmodernistyczna. Red. M. Buchowski. Instytut Kultury. Warszawa 1999. N. Klein: Doktryna szoku. Warszawa 2011 F. Fukuyama: koniec człowieka. Warszawa 2004. adres strony www - - 3. Opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia modułu Antropologia filozoficzna i kulturowa wykład kod(-y) DFC_m 16_1, DFC_m 16_2, DFC_m 16_3, DFC_m 16_7 kod DFC_m16_w_1 osoba(-y) przeprowadzająca(- Dr Maria Niemczuk
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 16 e) weryfikację Doradztwo filozoficzne i coaching, II rok studia pierwszego stopnia stacjonarne wymagania merytoryczne Wszystkie, przedstawione efekty kształcenia modułu: Antropologia filozoficzna i kulturowa planuje się osiągnąć za pomocą wykładowej oraz ćwiczeniowej formy kształcenia. 1. Student potrafi przedstawić w trakcie egzaminu ustnego główne koncepcje współczesnej myśli antropologicznej w zakresie antropologii filozoficznej i kulturowej 2. Posiada biegłą orientację w zakresie tych koncepcji, zna terminologię filozoficzną i kulturową, zna główne nurty i stanowiska 3. Zna kontekst historyczny koncepcji i kulturowe aplikacje, posiada wiedzę w zakresie filozoficznych źródeł koncepcji, etapów jej rozwoju oraz zastosowań praktycznych teorii w sferze życia społecznego 4. Posiada pogłębioną wiedzę w zakresie antropologii i rozumie jej powiązania z innymi dyscyplinami antropologicznymi 5. Posiada usystematyzowaną wiedzę o biologicznych, kulturowych i społecznych uwarunkowaniach teorii człowieka, rozumie zależności pomiędzy nimi, zna metody analizy teorii człowieka 6. Student potrafi w sposób samodzielny odpowiedzieć na pytania dotyczące zależności między kształtowaniem się idei filozoficznych a zmianami w kulturze i w społeczeństwie 7. Student zna klasyczne źródła współczesnej kultury i nauki; wskazuje na fundamentalne dla nich wartości i cele, odnosi je także do szerokiego kontekstu kulturowego; student używając specjalistycznej, filozoficznej terminologii, nazywa i wyjaśnia kluczowe symbole i sensy stanowiące istotne punkty odniesienia współczesnej antropologii kryteria oceny Bardzo dobry (5,0) 1) kompletna znajomość treści omawianych na zajęciach 2) pełna znajomość treści źródłowych 3) pełna znajomość treści wybranych pozycji z literatury uzupełniającej Dobry plus (4,5) 1) znajomość treści omawianych na zajęciach 2) znajomość treści źródłowych 3) znajomość treści wybranych pozycji z literatury uzupełniającej Dobry (4,0) 1) znajomość treści omawianych na zajęciach 2) znajomość treści źródłowych Dostateczny plus (3,5) 1) znajomość ¾ treści omawianych na zajęciach 2) znajomość wybranych treści źródłowych Dostateczny (3,0) 1) znajomość 2/3 treści omawianych na zajęciach 2) znajomość ½ wybranych treści źródłowych przebieg procesu weryfikacji Ocena pisemna znajomości treści merytorycznej wykładów. Ocena pisemna znajomości tekstów źródłowych i literatury uzupełniającej. Egzamin z przedmiotu odbywa się zgodnie z harmonogramem sesji egzaminacyjnej
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 17 UŚ. - kod Antropologia filozoficzna i kulturowa ćwiczenia DFC_m16_w_2 kod(-y) DFC_m 16 _4, DFC_m 16 _5, DFC_m 16_6 osoba(-y) dr Niemczuk Maria przeprowadzająca(- e) weryfikację Doradztwo filozoficzne i coaching, II rok studia pierwszego stopnia niestacjonarne wymagania merytoryczne kryteria oceny przebieg procesu weryfikacji Student czyta zadane lektury i bierze merytoryczny udział w rozwiązywaniu problemów wynikających z podejmowanych tematów ćwiczeniowych (dyskusja grupowa i in. techniki aktywizujące). Samodzielnie przygotowuje pisemną pracę semestralną Składową oceny jest: Ocena z samodzielnie napisanej pracy semestralnej. Ocena aktywności na zajęciach ćwiczeniowych. Oceniana będzie częstotliwość wypowiadania się, wkład pracy w różnych aktywnościach na zajęciach oraz jakość wniesionej wiedzy. Zaznaczenie aktywności następuje na liście obecności za pomocą plusów. Na ostatnich zajęciach ćwiczeniowych prowadzący podsumowuje uzyskane przez każdego plusy (wartość maksymalną na skali wyznaczają studenci najbardziej aktywni). Bardzo dobry (5,0) 1) kompletna znajomość treści omawianych na zajęciach 2) pełna znajomość treści źródłowych 3) pełna znajomość treści wybranych pozycji z literatury uzupełniającej Dobry plus (4,5) 1) znajomość treści omawianych na zajęciach 2) znajomość treści źródłowych 3) znajomość treści wybranych pozycji z literatury uzupełniającej Dobry (4,0) 1) znajomość treści omawianych na zajęciach 2) znajomość treści źródłowych Dostateczny plus (3,5) 1) znajomość ¾ treści omawianych na zajęciach 2) znajomość wybranych treści źródłowych Dostateczny (3,0) 1) znajomość 2/3 treści omawianych na zajęciach 2) znajomość ½ wybranych treści źródłowych Podstawą do pozytywnej oceny z ćwiczeń jest aktywne uczestnictwo w zajęciach prowadzonych w formie ćwiczeń, na których prezentuje zapoznanie się z
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 18 obowiązującą literaturą przedmiotową i podmiotową, wymagane aktywne uczestnictwo w dyskusji problemowej. Ocena z kolokwium pisemnego - Sylabus modułu: Modele racjonalności (DFC_m15) 1. Informacje ogólne koordynator modułu Prof. UŚ dr hab. Dariusz Kubok rok akademicki 2013/2014 semestr 3 forma studiów niestacjonarne sposób ustalania Na ocenę końcową składają się: ocena z ćwiczeń 50 % oraz z egzaminu 50% oceny końcowej modułu - 2. Opis dydaktycznych i pracy Modele racjonalności_w prowadzący treści metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) pracy własnej opis pracy Prof. UŚ dr hab. Dariusz Kubok I, II 1. Istota racjonalizmu 2. Racjonalność, irracjonalność, antyirracjonalność 3. Typy i modele racjonalności 4. Racjonalność naukowa 5. Racjonalność filozofii 6. Racjonalność działania i racjonalność społeczna 7. Racjonalność a wolność 8. Racjonalność w dziejach kultury Zachodu Wykład, dyskusja. 45 115 Kod DFC_m15 Lektura tekstów źródłowych przeznaczonych do analizy na zajęciach, a także
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 19 własnej wybranych opracowań monograficznych. organizacja 5.10 8.00-12.35, 15.12 13.10-14.40, 18.01 10.40-12.35, 25.01 13.10-17.15 1. W. Sady, Spór o racjonalność naukową, Wrocław 2000 obowiązkowa 2. J. Habermas, Teoria działania komunikacyjnego. Racjonalność działania a racjonalność społeczna, Warszawa 1999 3. H. Schnädelbach, Rozum i historia, Warszawa 2001 4. Z. Drozdowicz, O racjonalności w filozofii starożytnej i odrodzeniowej. Wykłady, Poznań 2008 5. Z. Drozdowicz, O racjonalności w filozofii nowożytnej, Poznań 2008 6. R. Kleszcz, O racjonalności. Studium epistemologiczno-metodologiczne, Łódź 1998 uzupełniająca adres strony www 1. E.R. Dodds, Grecy i irracjonalność, Bydgoszcz 2002 2. T. Buksiński (red.), Wolność i racjonalność, Poznań 1993 3. Racjonalność w przestrzeni publicznej, red. A. Bobko, S. Gałkowski, Rzeszów 2009 4. A. Bloom, Umysł zamknięty, Poznań 1987 5. A. Chmielecki, Racjonalność filozofii, Przegląd Filozoficzny 2000, nr 34 6. F.M. Berenson, Emocje i racjonalność, Przegląd Filozoficzny Nowa Seria 1998, 27 (3) 7. M. Senderecka, Racjonalność świata jako problem filozoficzny, Zagadnienia Filozoficzne w Nauce 2002, nr 31 3. Opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia modułu Modele racjonalności_w kod(-y) osoba(-y) przeprowadzająca(- e) weryfikację wymagania merytoryczne Prof. UŚ dr hab. Dariusz Kubok I, II Znajomość zagadnień: 1. Istota racjonalizmu 2. Racjonalność, irracjonalność, antyirracjonalność 3. Typy i modele racjonalności 4. Racjonalność naukowa 5. Racjonalność filozofii 6. Racjonalność działania i racjonalność społeczna 7. Racjonalność a wolność 8. Racjonalność w dziejach kultury Zachodu kod DFC_m15
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 20 kryteria oceny Ocena: Bardzo dobry (5.0): 6) kompletna znajomość treści omawianych na zajęciach, 7) pełna znajomość tekstów źródłowych, 8) pełna znajomość treści wybranych pozycji z literatury uzupełniającej, Dobry plus (4.5): 5) znajomość treści omawianych na zajęciach, 6) znajomość tekstów źródłowych, 7) znajomość treści wybranych pozycji z literatury uzupełniającej, Dobry (4.0): 4) znajomość treści omawianych na zajęciach, 5) znajomość tekstów źródłowych, przebieg procesu weryfikacji Dostateczny plus (3.5): 4) znajomość ¾ materiału omawianego na zajęciach, 5) znajomość wybranych tekstów źródłowych. Dostateczny (3.0): 5) znajomość 2/3 materiału omawianego na zajęciach, znajomość ½ wymaganych tekstów źródłowych. - ocena ustna znajomości treści wykładów; - ocena (w formie ustnej lub pisemnej) znajomości literatury źródłowej; - ocena (w formie ustnej lub pisemnej) znajomości wybranych pozycji literatury pomocniczej. - Sylabus modułu: Teorie coachingu DFC_m8 1. Informacje ogólne koordynator modułu dr Agnieszka Woszczyk rok akademicki 2013 2014 semestr trzeci forma studiów stacjonarne, niestacjonarne sposób ustalania Egzamin ustny oceny końcowej modułu -
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 21 2. Opis dydaktycznych i pracy Teorie coachingu prowadzący treści Kod DFC_m8 dr A. Woszczyk Cały rok 1. Podstawowe definicje i założenia coachingu. Coaching a inne formy pracy rozwojowej. 2. Etyka coacha. Kodeksy etyczne organizacji coachingowych. Dylematy etyczne w pracy coacha. 3. Struktura procesu coachingowego. Zasady sporządzania kontraktu w business i life coachingu. Przygotowanie do sesji. Znaczenie sesji wstępnej. Zasady prowadzenia procesu. Rola superwizji. 4. Business coaching. Coaching w organizacji na różnych poziomach zarządzania. Coachingowy styl zarządzania. 5. Podejścia coachingowe. Charakterystyka wybranych nurtów. 6.- 7. Etos pracy coacha. Kompetencje coacha. Kształtowanie i doskonalenie warsztatu pracy. 8. Perspektywy rozwoju coachingu. Oddziaływanie społeczne. metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) pracy własnej opis pracy własnej organizacja obowiązkowa Wykład z prezentacją multimedialną, elementy dyskusji i burzy mózgów, mapy mentalne. 15 na studiach stacjonarnych: 35 na studiach niestacjonarnych: 60 Wykonywanie ćwiczeń selfcoachingowych, lektura literatury obowiązkowej lub uzupełniającej, przygotowanie do egzaminu. Wykłady odbywają się co 2 tygodnie (2 godz.) na studiach stacjonarnych oraz na studiach niestacjonarnych zgodnie z podanym harmonogramem zjazdów. 1. M. Sidor-Rządkowska, Profesjonalny coaching. Zasady i dylematy etyczne w pracy coacha, Warszawa 2012. 2. Coaching. Teoria, praktyka, studia przypadków, pod red. M. Sidor- Rządkowskiej, Oficyna a Wolters Kluwer business, Kraków 2009. 3. J. Starr, Podręcznik coachingu. Sprawdzone techniki treningu personalnego, tłum. A. Trzcińska, Warszawa 2011. 4. C. Wilson, Coaching biznesowy, tłum. M. Lisek-Derek, Warszawa 2010. 5. Coaching doskonały, pod red. J. Passmore a, tłum. B. Grabska-Siwek, G.
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 22 Siwek, Warszawa 2012. uzupełniająca 1. A. McLeod, Mistrz coachingu, tłum. M. Witkowska, Gliwice 2008. 2. J. Whitmore, Coaching. Trening efektywności, tłum. J. Sobczak, Warszawa 2011. 3. J. Rogers, Coaching. Podstawy umiejętności, tłum. K. Konarowska, D. Porażka, Gdańsk 2010. 4. S. McAdam, Coaching kadry kierowniczej. Dopasowanie usług coachingowych do kontekstu i potrzeb przedsiębiorstwa, tłum. K. Sobiepanek-Szczęsna, Warszawa 2011. 5. M. Zubrzycka-Nowak, K. RybczyńskA i S. Montesori, Czym (nie) jest coaching?, Sopot 2010. 6. S. Thorpe, J. Clifford, Podręcznik coachingu, tłum. A. Sawicka- Chrapkowicz, Poznań 2007. 7. M. B. O'Neill, Coaching dla kadry menedżerskiej, tłum. A. Sawicka- Chrapkowicz, Poznań 2005. 8. S. Blanchard, M. Homan, Coaching: poznaj tajniki sukcesu, tłum. G. Górnicka, Gliwice 2007. 9. M. Atkinson, R. T. Chois, Wewnętrzna dynamika, tłum. P. Niedzieski, Warszawa 2009. 10. Coaching: katalizator rozwoju organizacji, red. Lidia D. Czarkowska ; [tł. art. P. Rosinskiego i J. Passmora B. Kubacki], Centrum Coachingu Akademia Leona Koźmińskiego, Warszawa 2011. 11. Ł. T. Marciniak, S. Rogala-Marciniak, Coaching: zbiór narzędzi wspierania rozwoju, wyd. 2., Warszawa 2013. 12. Coaching jako wskaźnik zmian paradygmatów w zarządzaniu, red. nauk. Lidia D. Czarkowska, Centrum Coachingu. Akademia Leona Koźmińskiego, Warszawa2012. 13. L. Whitworth [et al.], Coaching koaktywny: umiejętności wspierające sukces klienta, tłum. Maria Piechnik-Potęga, Warszawa 2010. 14. P. Łychmus, Coaching oparty na wiedzy - w treningach kierowniczych, Warszawa 2010. adres strony www 3. Opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia modułu Nazwa Teorie coachingu kod(-y) - osoba(-y) dr A. Woszczyk przeprowadzająca(- e) weryfikację kod DFC_m8
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 23 wymagania merytoryczne kryteria oceny Cały rok Znajomość zagadnień: 1. Definicje coachingu (2 wybrane). 2. Założenia filozoficzne coachingu. 3. Podstawowe wartości przyświecające pracy coachingowej. 4. Zasady etyczne coachingu. 5. Trójkąt bermudzki w business coachingu. 6. Przykładowe dylematy w pracy coacha. 7. Budowanie relacji z klientem reguły, zagrożenia. 8. Struktura sesji. 9. Przygotowanie do procesu. 10. Znaczenie sesji 0. 11. Etapy procesu coachingowego. 12. Modele pracy z klientem. 13. Reguły budowania kontraktów. 14. Zasady wdrażania kultury coachingowej w organizacji. 15. Przykładowe tematy business coachingu. 16. Przykładowe tematy life coachingu. 17. Superwizja w coachingu. 18. Coaching kompetencyjny. 19. Coachingowy styl zarządzania. 20. Coaching w ujęciu podejścia transpersonalnego. 21. Coaching koaktywny. 22. Coaching w ujęciu podejścia ericksonowskiego. 23. Coaching oparty na teoriach uczenia się. 24. Coaching w ujęciu podejścia NLP. 25. Coaching behawioralny i poznawczo-behawioralny. 26. Podstawowe zasady Zen coachingu. Umiejętność: 1. Porównywania definicji coachingu. 2. Określania założeń, wartości i stylów pracy właściwych różnym podejściom teoretycznym w coachingu. 3. Dostrzegania dylematów etycznych, omawiania ich założeń i konsekwencji, argumentowania na rzecz określonych rozwiązań. 4. Wykorzystania narzędzi coachingowych w pracy nad samorozwojem. 5. Budowania kontraktu coachingowego. 6. Określania specyfiki coachingu na tle innych działań rozwojowych. 7. Dostrzegania związków między określoną teorią i praktyką coachingu a ich teoretycznymi podstawami psychologicznymi, filozoficznymi, pedagogicznymi etc. Na ocenę: 5.0 wyczerpująca odpowiedź na wszystkie pytania wskazująca na bardzo dobrą znajomość tematyki poruszanej na wykładzie oraz w podanych zagadnieniach do opracowania na podstawie literatury uzupełniającej. 4.5 odpowiedź na wszystkie pytania wskazująca na znajomość tematyki poruszanej na wykładzie oraz w podanych zagadnieniach do opracowania na podstawie literatury uzupełniającej. 4.0 odpowiedź na 4 pytania odpowiedź na wszystkie pytania wskazująca na znajomość tematyki poruszanej na wykładzie oraz w podanych zagadnieniach do opracowania na podstawie literatury uzupełniającej. 3.5 - odpowiedź na 3 pytania wskazująca na znajomość tematyki poruszanej na wykładzie oraz w podanych zagadnieniach do opracowania na podstawie literatury uzupełniającej. 3.0 - odpowiedź na 2 pytania wskazująca na znajomość tematyki poruszanej na wykładzie
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 24 przebieg procesu weryfikacji lub w podanych zagadnieniach do opracowania na podstawie literatury uzupełniającej. Egzamin ma postać ustną, student losuje z puli pytań 3 zagadnienia ogólne oraz 2 szczegółowe. - 1. Informacje ogólne koordynator modułu Prof. zw. dr hab. Bogdan Dembiński rok akademicki 2013/2014 semestr trzeci forma studiów stacjonarne, niestacjonarne sposób ustalania oceny końcowej modułu Ocena z egzaminu i ocena z ćwiczeń są podstawą do wyliczenia średniej oceny końcowej z modułu. Obie składowe stanowią po 50% oceny końcowej*. *Pod warunkiem, że każda składowa jest oceną pozytywną. - 2. Opis dydaktycznych i pracy Kod Filozoficzne wzorce sztuki życia, wykład DFC_m1 prowadzący Prof. zw. dr hab. Bogdan Dembiński Cały rok treści 1. 2. Wprowadzenie. Theoria a praxis. Wyróżniki filozoficznych poszukiwań modelu życia. Filozoficzny ideał samopoznania. 3. 7. Starożytne modele życia. Orientacja intelektualistyczna, eudajmonologiczna i aretologiczna. Sokrates i szkoły sokratejskie mniejsze. Szkoły epoki hellenistycznej. Koncepcja filozofii jako ćwiczenia duchowego. 8. 11. Zwrot ku transcendencji. Asceza filozoficzna. Nurty mistyczne w filozofii a postrzeganie sensu ludzkiego życia. Problem wymiarów ludzkiego doświadczenia. Poszukiwanie Boga osobowego a strategie życia wobec Deus absconditus. 10. 12. Odkrycie historyczności doświadczenia. Człowiek wobec czasu i własnej skończoności. Indywidualizm vs. kolektywizm w kulturze współczesnej. 13. 15. Znaczenie kultury w samorozumieniu. Hermeneutyka filozoficzna w odpowiedzi na potrzebę samowiedzy. Poszukiwanie więzi z Innym. Doświadczenie kryzysu człowieczeństwa i kultury w XX wieku. metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) Wykład z elementami dyskusji 30
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 25 pracy własnej opis pracy własnej organizacja obowiązkowa 30 przygotowanie do egzaminu w oparciu o materiał zaprezentowany na wykładzie i lektury uzupełniające. Zajęcia odbywają się co tydzień na studiach stacjonarnych Na studiach niestacjonarnych zgodnie z harmonogramem zjazdów 1. P. Hadot, Filozofia jako ćwiczenie duchowe, tłum. P. Domański, (dowolne wydanie). 2. N. White, Filozofia szczęścia. Od Platona do Skinera, tłum. M. Chojnacki, Kraków 2008. 3. Filozofia jako sztuka życia. Teorie, modele i wzorce dla doradztwa filozoficznego, red. A. Woszczyk i D. Olesiński, Katowice 2013. uzupełniająca 1. Snell B., Odkrycie ducha. Studia o greckich korzeniach europejskiego myślenia, tłum. A. Onysymow, Warszawa 2009. 2. Seneka, Myśli, tłum. P. Dzierzbicki, dowolne wydanie (O krótkości życia, O gniewie, Listy moralne do Lucyliusza). 3. Arystoteles, Zachęta do filozofii, tłum. K. Leśniak, (dowolne wydanie). 4. Boecjusz, O pocieszeniu, jakie daje filozofia, tłum. G. Kurylewicz i M. Antczak, Kęty 2006. 5. M. Aureliusz, Rozmyślania, tłum. M. Reiter, Kęty 2003. 6. Epiktet, Encheiridion, tłum. L. Joachimowcz, wstęp i oracowanie J. Gajda- Krynicka, Kraków 1997, lub Epiktet, Diatryby, Encheiridion, z dodadaniem fragmentów oraz Gnomologium Epitetowego, tłum. L. Joachimowcz, Warszawa 1961. 7. Mistrz Eckhart, Dzieła wszystkie, tłum. W. Szymona, Kraków 2013. 8. B. Pascal, Myśli, tłum. T. Żeleński-Boy, (dowolne wydanie). 9. K. Pawłowski, Lathe biosas żyj w ukryciu. Filozoficzne poslannictwo Epikura z Samos, Lublin 2007. 10. B. Baran, Postmodernizm i końce wieku, Kraków 2003. 11. K. Albert, Wprowadzenie do filozoficznej mistyki, tłum. J. Marzecki, Kęty 2002. 12. W. Tatarkiewicz, O szczęściu, (dowolne wydanie). 13. P. Hadot, Plotyn albo prostota spojrzenia, tłum. P. Bobowska, Kęty 2004. 14. Leszek Kołakowski: Bóg nam nic nie jest dłużny. Krótka uwaga o religii Pascala i duchu jansenizmu. Kraków 1994. 15. H.-G. Gadamer, Prawda i metoda, tłum. B. Baran, Warszawa 2007. 16. P. Ricoeur, O sobie samym jako innym, Warszawa 2005. 17. P. Ricoeur, Egzystencja i hermeneutyka, tłum. zbiorowe, Warszawa 2003. 18. M. Szulakiewicz, Od transcendentalizmu do hermeneutyki, Rzeszów 1998. 19. A. Przyłębski, Hermenutyczny zwrot filozofii, Poznań 2005. 20. W. Lorenc, Hermeneutyczne koncepcje człowieka. W kręgu inspiracji heideggerowskich, Warszawa 2003. 21. A. Bronk, Rozumienie-dzieje-język: filozoficzna hermeneutyka H.-G.
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 26 Gadamera, Lublin 1982. 22. J. Stalmach, Co to jest hermeneutyka?, Wrocław 1989. 23. M. Jantos, Filozofia dialogu. Źródła, zasady, daptacje, Kraków 1997. 24. J.A. Kłoczowski, Filozofia dialogu, Poznań 2005. 25. J.A. Prokopski, Egzystencja i tragizm. Dialektyka ludzkiej skończoności, Kęty 2007. 26. A. Miś, Filozofia współczesna. Główne nurty, Warszawa 2006. 27. F. Copleston, Historia filozofii, t. 9, tłum. B. Chwedeńczuk, Warszawa 1991. 28. F. Copleston, Historia filozofii, t. 11, tłum. B. Chwedeńczuk, Warszawa 2007. 29. J. Kracik, Trwogi i nadzieje końca wieków, Kraków 1999. Filozoficzne wzorce sztuki życia, ćwiczenia Kod DFC_m1 prowadzący Dr Marta Ples-Bęben, dr Agnieszka Woszczyk, dr Aleksander Bańka 1 3 treści 1. Wprowadzenie. Tradycja i koncepcje doradztwa filozoficznego. 2. 4. Pytania egzystencjalne. Sytuacje graniczne. Lęk egzystencjalny. Dramat wyboru. Modele rozmowy doradczej. 5. 6. Problem (bez)sensu życia. Podstawy logoterapii. Modele rozmowy doradczej. 7. 8. Problem śmierci i cierpienia. Filozoficzna tradycja meditatio mortis. Śmierć w kulturze. Modele rozmowy doradczej. 9. 10. Problem tożsamości i samookreślenia. Modele rozmowy doradczej. 11. Problem wolności i odpowiedzialności. Modele rozmowy doradczej. 12. 15. Samorozwój w oparciu o narzędzia filozoficzne i filozoficzne wzorce życia. metody prowadzenia dydaktycznych (kontaktowych) pracy własnej opis pracy własnej organizacja obowiązkowa ćwiczenia polegające na analizie i interpretacji tekstów filozoficznych, dyskusji, przedstawianiu i omawianiu projektów symulacyjnych (rozmowa doradczofilozoficzna). 60 s. stacjonarne 30 s. niestacjonarne 60 s. stacjonarne 90 s. niestacjonarne lektura uzupełniająca do, przygotowanie projektów grupowych, przygotowanie i analiza literatury do pracy zaliczeniowej, napisanie projektu zaliczeniowego. Zajęcia odbywają się w blokach po 4 godz. 1. L. Ostasz, Psychoterapia filozoficzna, Krynica Morska 2007. 2. I.D. Yalom, Psychoterapia egzystencjalna, A. Tanalska-Dulęba, Warszawa 2008.
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 27 3. M. Żelazny, Filozofia i psychologia egzystencjalna, Toruń 2011. 4. E. Fromm, Niech się stanie człowiek, tłum. R. Saciuk, Warszawa 2005. 5. G. Simmel, Filozofia życia. Cztery rozdziały metafizyczne, tłum. M. Tokarzewska, Warszawa 2007. 6. M. Buber, Droga człowieka według nauczania chasydów, tłum. G. Zlatkes, Warszawa 2004. 7. V. E. Frankl, Homo patiens, tłum. R. Czernecki, J. Morawski, Warszawa 1984. 8. E. Cioran, O niedogodności narodzin, tłum. I. Kania, Kraków 1996. 9. E. Cioran, Zły demiurg, tłum. I. Kania, Warszawa 2008. 10. A. Camus, Mit Syzyfa, tłum. J. Guze, dowolne wydanie. 11. Gilgamesz. Epos starożytnego Dwurzecza, tłum R. Stiller, Warszawa 1980 (lub inne wydanie). 12. Marek Aureliusz, Rozmyślania, tłum. M. Reiter, dowolne wydanie. 13. Epiktet, Encheiridion, tłum. L. Joachimowcz, wstęp i oprac. J. Gajda-Krynicka, Kraków 1997. 14. Seneka, Myśli, tłum. P. Dzierzbicki, dowolne wydanie (O krótkości życia, O gniewie, Listy moralne do Lucyliusza). 15. L. Feuerbach, Wykłady o istocie religii, tłum. E. Skowron, T. Witwicki, Warszawa 1981 (wykłady: 20 30). 16. S. Kierkegaard, Choroba na śmierć, tłum. J. Iwaszkiewicz, (dowolne wydanie), przedmowa, wprowadzenie, część 1. 17. G. Simmel, Filozofia życia. Cztery rozdziały metafizyczne, tłum. M. Tokarzewska, Warszawa 2007, s. 90 132. 18. P. Tillich, Męstwo bycia, tłum. H. Bednarek, Poznań 1994. 19. R. May, Miłość i wola, tłum. H. Datner-Śpiewak, P. Śpiewak, Poznań 2011. 20. N. Bierdiajew, Egzystencjalna dialektyka Boga i człowieka, tłum. H. Paprocki, Kęty 2004. 21. E. Fromm, Patologia normalności, tłum. S. Baranowski, R. Palusiński, Kraków 2011. uzupełniająca 1. K. Horney, Autoanaliza, tłum. A. Gomola, Poznań 2000. 2. K. Horney, Nerwica a rozwój człowieka, tłum. Z. Doroszowa, Poznań 2006. 3. Tożsamość człowieka, red. A. Gałdowa, Kraków 2000. 4. Wprowadzenie do psychologii egzystencjalnej, red. M. Opoczyńska, Kraków 2004. 5. K. Dąbrowski, Dezintegracja pozytywna, Warszawa 1979. 6. A. Maslow, Motywacja i osobowość, tłum. J. Radzicki, Warszawa 2006, s. 185 244. 7. C. Rogers, Sposób bycia, tłum. M. Karpiński, Poznań 2012. 8. F. Ebner, Słowo i realności duchowe. Fragmenty pneumatologiczne, tłum. K. Skorupski, Warszawa 2006. 9. I. Ziemiński, Metafizyka śmierci, Kraków 2010. 10. G. Scherer, Filozofia śmierci. Od Anaksymandra do Adorno, tłum. W. Szymona, Kraków 2008. 11. M. Wójtowicz, Doświadczenie lęku egzystencjalnego jako sytuacja wyboru, Katowice 2005. 12. M. de Unamuno, Dziennik intymny, tłum. P. Rak, Kęty 2003. 13. M. Heidegger, Bycie i czas, tłum. B. Baran, Warszawa 2005, dział drugi: