Jednostki miary długości w Persepolis

Podobne dokumenty
Moduł architektoniczny w Persepolis

Puuc między pięknem rzeźby a harmonia miar

System miar długości w Paquimé

Wnioskowanie statystyczne. Statystyka w 5

REPREZENTACJA LICZBY, BŁĘDY, ALGORYTMY W OBLICZENIACH

Spis treści. Przedmowa... XI. Rozdział 1. Pomiar: jednostki miar Rozdział 2. Pomiar: liczby i obliczenia liczbowe... 16

1 Podstawy rachunku prawdopodobieństwa

JAK WYZNACZA SIĘ PARAMETRY WALIDACYJNE

Statystyka i opracowanie danych Podstawy wnioskowania statystycznego. Prawo wielkich liczb. Centralne twierdzenie graniczne. Estymacja i estymatory

LABORATORIUM Populacja Generalna (PG) 2. Próba (P n ) 3. Kryterium 3σ 4. Błąd Średniej Arytmetycznej 5. Estymatory 6. Teoria Estymacji (cz.

Wstęp do teorii niepewności pomiaru. Danuta J. Michczyńska Adam Michczyński

Charakterystyki liczbowe (estymatory i parametry), które pozwalają opisać właściwości rozkładu badanej cechy (zmiennej)

Dr inż. Paweł Fotowicz. Procedura obliczania niepewności pomiaru

Szczegółowy program kursu Statystyka z programem Excel (30 godzin lekcyjnych zajęć)

Statystyka. Wykład 4. Magdalena Alama-Bućko. 19 marca Magdalena Alama-Bućko Statystyka 19 marca / 33

przybliżeniema Definicja

Wielkości liczbowe. Wykład z Podstaw Informatyki dla I roku BO. Piotr Mika

Szczegółowy program kursu Statystyka z programem Excel (30 godzin lekcyjnych zajęć)

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 4. WERYFIKACJA HIPOTEZ PARAMETRYCZNYCH X - cecha populacji, θ parametr rozkładu cechy X.

REPREZENTACJA LICZBY, BŁĘDY, ALGORYTMY W OBLICZENIACH

Odchudzamy serię danych, czyli jak wykryć i usunąć wyniki obarczone błędami grubymi

Wymagania edukacyjne z matematyki dla uczniów klasy VII szkoły podstawowej

Statystyczne Metody Opracowania Wyników Pomiarów

Wyniki pomiarów okresu drgań dla wahadła o długości l = 1,215 m i l = 0,5 cm.

Wymagania na egzamin poprawkowy z matematyki z zakresu klasy pierwszej TECHNIKUM

Fizyka (Biotechnologia)

Wymagania edukacyjne z matematyki dla klasy VII

O liczbach niewymiernych

Tutaj powinny znaleźć się wyniki pomiarów (tabelki) potwierdzone przez prowadzacego zajęcia laboratoryjne i podpis dyżurujacego pracownika obsługi

Temat: SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH

Pracownia Astronomiczna. Zapisywanie wyników pomiarów i niepewności Cyfry znaczące i zaokrąglanie Przenoszenie błędu

Populacja generalna (zbiorowość generalna) zbiór obejmujący wszystkie elementy będące przedmiotem badań Próba (podzbiór zbiorowości generalnej) część

Analiza i monitoring środowiska

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych

Rozkłady statystyk z próby. Statystyka

BADANIE POWTARZALNOŚCI PRZYRZĄDU POMIAROWEGO

Wielkości liczbowe. Wykład z Podstaw Informatyki. Piotr Mika

Rachunek Prawdopodobieństwa i Statystyka

Statystyka. Wykład 4. Magdalena Alama-Bućko. 13 marca Magdalena Alama-Bućko Statystyka 13 marca / 41

INFORMATYKA W CHEMII Dr Piotr Szczepański

MATEMATYKA. klasa VII. Podstawa programowa przedmiotu SZKOŁY BENEDYKTA

X Y 4,0 3,3 8,0 6,8 12,0 11,0 16,0 15,2 20,0 18,9

ĆWICZENIE 13 TEORIA BŁĘDÓW POMIAROWYCH

Pobieranie prób i rozkład z próby

Metody Statystyczne. Metody Statystyczne.

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych. Wykład tutora na bazie wykładu prof. Marka Stankiewicza

Statystyki: miary opisujące rozkład! np. : średnia, frakcja (procent), odchylenie standardowe, wariancja, mediana itd.

Wymagania edukacyjne z matematyki dla zasadniczej szkoły zawodowej na poszczególne oceny

5. WNIOSKOWANIE PSYCHOMETRYCZNE

Teoria błędów. Wszystkie wartości wielkości fizycznych obarczone są pewnym błędem.

Statystyczne Metody Opracowania Wyników Pomiarów

Metrologia: definicje i pojęcia podstawowe. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

Zad. 4 Należy określić rodzaj testu (jedno czy dwustronny) oraz wartości krytyczne z lub t dla określonych hipotez i ich poziomów istotności:

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych. Wykład tutora na bazie wykładu prof. Marka Stankiewicza

Biostatystyka, # 3 /Weterynaria I/

Kształcenie w zakresie podstawowym. Klasa 1

WYMAGANIE EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE II GIMNAZJUM. dopuszczającą dostateczną dobrą bardzo dobrą celującą

Weryfikacja hipotez statystycznych, parametryczne testy istotności w populacji

DOKUMENTACJA SYSTEMU ZARZĄDZANIA LABORATORIUM. Procedura szacowania niepewności

Osiągnięcia ponadprzedmiotowe

ZESPÓŁ SZKÓŁ W OBRZYCKU

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych

Wnioskowanie statystyczne i weryfikacja hipotez statystycznych

PODSTAWOWE ROZKŁADY PRAWDOPODOBIEŃSTWA. Piotr Wiącek

ROZKŁAD MATERIAŁU NAUCZANIA KLASA 1, ZAKRES PODSTAWOWY

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności statystycznych

Procedura szacowania niepewności

Temat lekcji Zakres treści Wymagania podstawowe Wymagania ponadpodstawowe

Przedmiotowe zasady oceniania i wymagania edukacyjne z matematyki dla klasy drugiej gimnazjum

Blok I: Wyrażenia algebraiczne. dla xy = 1. (( 7) x ) 2 ( 7) 11 7 x c) x ( x 2) 4 (x 3 ) 3 dla x 0 d)

Statystyczne Metody Opracowania Wyników Pomiarów

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI NA POSZCZEGÓLNE OCENY

LABORATORIUM Z FIZYKI

Rozkłady statystyk z próby

Czym jest Fizyka? Podstawowa nauka przyrodnicza badanie fundamentalnych i uniwersalnych właściwości materii oraz zjawisk w przyrodzie gr. physis - prz

Metody numeryczne Technika obliczeniowa i symulacyjna Sem. 2, EiT, 2014/2015

WSKAZÓWKI DO WYKONANIA SPRAWOZDANIA Z WYRÓWNAWCZYCH ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH

MATEMATYKA. klasa IV. Podstawa programowa przedmiotu SZKOŁY BENEDYKTA

SMOP - wykład. Rozkład normalny zasady przenoszenia błędów. Ewa Pawelec

Rozkład normalny. Marcin Zajenkowski. Marcin Zajenkowski () Rozkład normalny 1 / 26

Statystyka i eksploracja danych

Estymacja punktowa i przedziałowa

Matematyka podstawowa I. Liczby rzeczywiste, zbiory

Matematyka do liceów i techników Szczegółowy rozkład materiału Zakres podstawowy

Matematyka z plusem Klasa IV

STATYSTYKA - PRZYKŁADOWE ZADANIA EGZAMINACYJNE

Niepewność pomiaru. Wynik pomiaru X jest znany z możliwa do określenia niepewnością. jest bledem bezwzględnym pomiaru

STATYSTYKA wykład 5-6

Osiągnięcia ponadprzedmiotowe

Zbiór liczb rzeczywistych, to zbiór wszystkich liczb - wymiernych i niewymiernych. Zbiór liczb rzeczywistych oznaczamy symbolem R.

MATEMATYKA WYMAGANIA EDUKACYJNE DLA KLASY V

W planie dydaktycznym założono 172 godziny w ciągu roku. Treści podstawy programowej. Propozycje środków dydaktycznych. Temat (rozumiany jako lekcja)

Wymagania na egzamin poprawkowy z matematyki dla klasy I C LO (Rok szkolny 2015/16) Wykaz zakładanych osiągnięć ucznia klasy I liceum

Po co nam charakterystyki liczbowe? Katarzyna Lubnauer 34

1. Liczby wymierne. x dla x 0 (wartością bezwzględną liczby nieujemnej jest ta sama liczba)

W kolejnym kroku należy ustalić liczbę przedziałów k. W tym celu należy wykorzystać jeden ze wzorów:

Zadania ze statystyki, cz.6

Lista zadań. Babilońska wiedza matematyczna

Wymagania na poszczególne oceny w klasie II gimnazjum do programu nauczania MATEMATYKA NA CZASIE

Transkrypt:

Archeologia Iranu 9 grudnia 2014 http://www.pborycki.pl/pdf/modul3.pdf

Plan prezentacji 1 Długość i jej miara Motywacja, czyli modelowanie rzeczywistości Rozwój i podział systemów miar Liczby regularne Systemy liczbowe 2 Historia metrologii Badania historyczne Moduł architektoniczny Systemy miar długości dla Mezopotamii i Persepolis 3 Procedura obliczeniowa Wspólny dzielnik rzeczywisty Moduł dla zbioru pomiarów i jego weryfikacja Klasy wymiarów architektonicznych 4 Przykładowe obliczenia Pałac Kserksesa w Persepolis Południowa część Apadany w Persepolis

Motywacja, czyli modelowanie rzeczywistości Abstrakcyjne rozumowanie matematyczne Ważna część schematu poznawczego człowieka Czas, długość, masa, wartość Standaryzacja systemu miar Struktura społeczna i państwowa Definicja jednostki stan wiedzy społeczeństwa Cele Efektywność Uniwersalność

Fazy rozwoju systemów miar Hipoteza V. Gordona Childe a 3 fazy rozwoju systemów miar Wzrost znaczenia rzemiosła i handlu Formalizacja definicji jednostek miar Precyzja pomiaru 1. Pomiar poprzez porównanie i decyzję binarna Produkcja na potrzeby własnego gospodarstwa Brak specjalizacji Np. dopasowanie części narzędzia 2. Tradycyjny system miar długości Jednostki oparte na długości części ciała Długość wyrażana jako liczba jednostek Wymiana towarów między gospodarstwami 3. Zestandaryzowany tradycyjny system miar długości Dokładność i powtarzalność jednostek miar Standaryzacja jednostek dokonywana przez elity Obecność wzorców, np. prętów mierniczych

Podział systemów miar Systemy naturalne (np. metryczny) Zdefiniowane poprzez stałe fizyczne Systemy tradycyjne zestandaryzowane (np. imperialny) Zdefiniowane poprzez prawo Większe jednostki Wielokrotności mniejszych jednostek Liczby regularne

Metr jako jednostka długości Definicja (Metr) Metr (ozn. m) jest odległościa jaka pokonuje fala elektromagnetyczna 9 192 631 770 w próżni w czasie równym 299 792 458 okresom promieniowania odpowiadajacego przejściu między poziomami F = 3 i F = 4 struktury nadsubtelnej atomu 133 Cs w temperaturze 0 K. Podejście historyczne nowożytne. 1 650 763,73 długości fali promieniowania w próżni odpowiadajacego przejściu między poziomami 2p 10 a 5d 5 atomu 86 Kr. 0, 999914 10 7 długości połowy południka 2 20 14,025 E. Długość platynoirydowego wzorca przechowywanego w Sèvres w temperaturze 0 C. Wzorzec z Sèvres

Liczby regularne Pozycyjny system liczbowy o podstawie x (a i...a 1 a 0 ) x = a 0 x 0 + a 1 x 1 +... + a i x i 0 a 0...a i x 1, a 0...a i N Okres starobabiloński Sześćdziesiatkowy system liczbowy Liczby zawierajace w rozkładzie na czynniki pierwsze wyłacznie liczby 2, 3 i 5 Definicja (Liczba regularna w pozycyjnym systemie liczbowym) Liczba regularna w systemie liczbowym o podstawie x jest: 1 Liczba całkowita zawierajaca w rozkładzie na czynniki pierwsze wyłacznie liczby zawierajace się w rozkładzie na czynniki pierwsze liczby x, 2 Ułamek, który pomnożony przez dowolna potęgę liczby x o wykładniku całkowitym spełnia warunek 1.

Liczby regularne Przykłady liczb regularnych System dziesiatkowy 4, 25, 5 2 3, 15, 1 6 Własność Każda liczba regularna w systemie liczbowym podstawie x posiada skończony zapis pozycyjny w tym systemie Regularny system miar w systemie liczbowym o podstawie x Stosunek wartości każdych dwóch jednostek systemu miar jest liczba regularna w systemie liczbowym o podstawie x Przykłady systemów regularnych System metryczny w dziesiatkowym systemie liczbowym System imperialny w dziesiatkowym systemie liczbowym 1 stopa = 12 cali = 2 2 3 cali

Mezopotamski system liczbowy Podwójne cyfry System addytywno-pozycyjny Sześćdziesiatkowy Podwójne cyfry Brak separatora dziesiętnego Wartość nominalna i rzeczywista (17, 17, 17 3600) 60 Rozwój systemu liczbowego Okres wczesnodynastyczny (ok. 2900 2400 p.n.e.) Powstanie systemu Okres starobabiloński (ok. 1894 1595 p.n.e.) Symbol zera lub odstęp Dynastia Seleucydów (312 141 p.n.e.) Zera poczatkowe i końcowe w tekstach astronomicznych

Bliskowschodnie systemy liczbowe Zapis liczb w systemach mezopotamskim i staroperskim Mezopotamski mieszany system dziesiatkowy Zasady zapisu < 100 system sześćdziesiatkowy 100 system dziesiatkowy 13 li-im 9 mi-at 1,12 Abu Salabich, okres wczesnodynastyczny 13 1000 + 9 100 + (1, 12) 60 = 13000+900+1 60+12 1 = 13972 System staroperski Addytywny system dziesiatkowy Mezopotamskie podwójne cyfry Nieograniczona wartość cyfr Brak zapisu pozycyjnego

Relacje między jednostkami 1. Każda jednostka większa jest wielokrotnościa mniejszej System imperialny 2. Stosunki długości wszystkich jednostek sa liczbami regularnymi w systemie liczbowym danej kultury System standardowy sumeryjsko-babiloński 3. Stosunki długości wszystkich jednostek sa potęgami o wykładniku całkowitym podstawy systemu liczbowego danej kultury System metryczny 1 2 3

Historia metrologii Poszukiwanie modułu architektonicznego XVII wiek Isaac Newton Odtworzenie dawnych miar długości możliwe na podstawie stosunków wymiarów architektonicznych Systemy miar oparte na długości łokcia Wymiary wielokrotnościami jednostek 1879 W. M. Flinders Petrie Złożoność systemu miar rośnie z rozwojem nauki Dyfuzja międzykulturowa systemów miar Podobne jednostki miary Kontakt między kulturami Analogia do języków

Historia metrologii Poszukiwanie modułu architektonicznego 1879 W. M. Flinders Petrie Procedury obliczeń metrologicznych Średnia ze zbioru pomiarów Całkowitoliczbowe proporcje pomiędzy wymiarami Wymiary sa 2 i -krotnościa jednostki, i N Propozycje jednostek dla basenu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu Nieliczne badania architektoniczno-metrologiczne w Ameryce Badania etnograficzne

Moduł architektoniczny Front światyni doryckiej powinno się podzielić na 27 części, jeśli światynia ma być czterokolumnowa, a na 42 części, jeśli ma być sześciokolumnowa. Jedna taka część będzie modułem, który stanowić będzie podstawę wszystkich obliczeń. (Witruwiusz) Definicja (Moduł) Moduł architektoniczny zbioru pomiarów A (ozn. M A ) to największa wspólna jednostka taka, że każda wartość pomiaru a A można wyrazić jako (całkowita) wielokrotność modułu z błędem bezwzględnym ɛ:.a A :.n N +, ɛ < M A : a = n M A + ɛ. Moduł jako szczególny przypadek jednostki długości.

Sumeryjsko-babiloński system miar długości Standardowy sumeryjsko-babiloński system miar długości

Sumeryjsko-babiloński system miar długości System regularny w sześćdziesiatkowym systemie liczbowym Interpretacja zapisu 3,20 ammatu Wielkość rzędu ammatu, której wartość nominalna wynosi (3,20) nindan (1 ammatu = 1 12 nindan) 3 60 x+1 + 20 60 x = 1 12 [nindan] 60 x = 1 4000 ( ) 1 x = log 60 = 2, 025733 2 4000 (0; 03, 20) 60 = 3 60 1 + 20 60 2 = 3 60 + 20 3600 = 9 + 1 180 = = 1 18 [nindan] = 2 3 [ammatu].

System Petriego (1877) Rysunki Pascala Coste a i Eugène Flandina (1840) Regularność Jednostki większe nie sa wielokrotnościami mniejszych Brak regularności w sześćdziesiatkowym systemie liczbowym Zwiazki z systemami liczbowymi Najczęstsze wielokrotności jednostki podstawowej 25, 100 regularne w systemie dziesiatkowym 40, 50 regularne w systemie sześćdziesi atkowym 3 3 Arisz (Indie), łokieć królewski (Egipt) 64,325 cm (25 JP) Propozycja systemu miar Petriego dla Persepolis (1877)

System Babina (1891) Rysunki Pascala Coste a i Eugène Flandina (1840) Regularność System regularny w sześćdziesiatkowym systemie liczbowym Kciuk Palec = Stopa łokieć = 5 3 Zwiazki z systemami mezopotamskimi Brak jednostek o podobnych długościach Moduł promieniem kolumny na ustalonej wysokości Brama Kserksesa 15,5 palca = 71,3 cm Apadana 17 palców = 78,2 cm Propozycja systemu miar Babina dla Persepolis (1891)

System Kreftera (1971) Wymiary cegieł Cegły suszone 33 33 13 cm Uwzględnienie grubości fug 1,0-1,5 cm Regularność System regularny w sześćdziesiatkowym systemie liczbowym Palec, dłoń, stopa, łokieć Odpowiedniki w systemach mezopotamskich r = 1,0272, jeśli ammatu = 50 cm łokieć królewski Dwukrotność stopy, procedura obliczeniowa? Propozycja systemu miar Kreftera dla Persepolis (1971)

System Roafa (1978) Znaczniki na platformach Pałacu Kserksesa i Pałacu Dariusza Interkolumnia Regularność System regularny w sześćdziesiatkowym systemie liczbowym Izomorfizm z podzbiorami systemów mezopotamskich i Kreftera Brak łokcia królewskiego Współczynniki proporcjonalności Mezopotamski r = 1,0440, jeśli ammatu = 50 cm Kreftera r = 1,0164 Propozycja systemu miar Roafa dla Persepolis (1978)

Propozycje jednostek miary dla Persepolis Brak zachowanych tekstów i urzadzeń pomiarowych Systemy regularne w sześćdziesiatkowym systemie liczbowym Współczynniki zmienności dla jednostek v = σ µ, µ 0 łokieć 3,6% stopa 2,7% palec 14,2% Brak możliwości utożsamienia jednostek BABIN 1891 KREFTER 1971 ROAF 1978 królewski łokieć 68,48 łokieć 55,20 51,36 52,1 52,2 stopa 33,10 34,24 34,7 34,8 dłoń 7,43 8,56 8,7 palec 2,75 2,14 2,2 Propozycje jednostek długości dla Persepolis [cm]

Bład bezwzględny i względny Definicja (Bład bezwzględny) Bład bezwzględny (ozn. ɛ) to wartość bezwzględna różnicy pomiędzy wartościa zmierzona x, a wartościa dokładna x 0. Zatem ɛ = x x 0. Definicja (Bład względny) Bład względny (ozn. η) to iloraz błędu bezwzględnego i wartości dokładnej x 0. Zatem η = ɛ = x x 0. x 0 x 0 Przykład. Pomiar długości boku cegły. x 0 = 40 cm; x = 36 cm ɛ = 4 cm; η = 4 cm 40 cm = 0, 1 = 10%

(Największy) wspólny dzielnik rzeczywisty Intuicja: (Największym) wspólnym dzielnikiem rzeczywistym z błędem względnym η dwóch liczb rzeczywistych a, b R + jest taka liczba rzeczywista x, że ilorazy liczb a i b z dwiema (najmniejszymi możliwymi) liczbami naturalnymi sa równe x, z błędem względnym nie większym niż η. Przykład. a = 1, 9; b = 3, 1; η = 5% NWDR η (a, b) [0, 982; 0, 998] 1,9 2 = 0, 950; 0, 950 (1 η) = 0, 903; 0, 950 (1 + η) = 0,998 = 1, 033; 1, 033 (1 η) = 0,982; 1, 033 (1 + η) = 1, 085 3,1 3

(Największy) wspólny dzielnik rzeczywisty Definicja (Wspólny dzielnik rzeczywisty ) Niech (największym) wspólnym dzielnikiem rzeczywistym z błędem względnym η dwóch dodatnich liczb rzeczywistych a, b R + (ozn. NWDR η (a, b)) będzie taka liczba rzeczywista x R +, że istnieje para liczb m, n N + (i sa one najmniejszymi liczbami), dla których: [x (1 η) a m x (1 + η)] [x (1 η) b n x (1 + η)]. Przykład. a = 1, 9; b = 3, 1; η = 5% NWDR η (a, b) [0, 982; 0, 998]

Moduł dla zbioru pomiarów Intuicja: Moduł dla zbioru pomiarów A z błędem względnym η musi mieć taka wartość, aby wspólne dzielniki rzeczywiste każdej możliwej pary wartości pomiarów mieściły się w granicach błędu. Definicja (Moduł dla zbioru) Niech modułem z błędem względnym η zbioru liczb rzeczywistych A R + (ozn. M η (A)) będzie taka liczba rzeczywista x R +, że dla każdych dwóch elementów a i, a j A: x = WDR η (a i, a j ), zaś nie jest to prawda dla żadnej jej wielokrotności.

Moduł dla zbioru pomiarów

Wybór wartości modułu Nieskończenie wiele wartości modułu w przedziale [x 1 ;x 2 ] Wybór ostatecznej wartości na podstawie wartości pomiarów A Średnia arytmetyczna elementu maksymalnego i minimalnego max(a) + min(a) 2 Średnia arytmetyczna wszystkich elementów Mediana Wartość maksymalna lub minimalna Inna metoda wyboru?

Moduł konkretna liczba czy rozkład statystyczny? Wartość rzeczywista Obarczona błędem Zakładana dokładność? Rozkład statystyczny Rodzaj rozkładu Uwzględnienie błędów Przedziały ufności Problem: Szacowanie modułu mniejszego niż 1 100 wartości pomiarów.

Wymiary architektoniczne I klasy Pojedyncze elementy konstrukcyjne Cegły, bloki kamienne Detale architektoniczne

Wymiary architektoniczne II klasy Pomieszczenia Ściany Interkolumnia

Wymiary architektoniczne III klasy Budowle Ciagi komunikacyjne

Klasy wymiarów architektonicznych a moduł Różnice otrzymanych wyników Różne jednostki w systemie miar Wymiary I klasy palec ( 2 cm) dłoń ( 8 cm) Wymiary II i III klasy stopa ( 34 cm) łokieć ( 52 cm) Wymiary poziome i pionowe Inne jednostki? Inna dokładność? Weryfikacja otrzymanych wyników Niezależne zbiory danych Wielokrotności mniejszych jednostek

Weryfikacja obliczonego modułu Założenie: M jest modułem dla zbioru pomiarów A Dla każdego pomiaru a A: n = a/m zaokraglone do liczby całkowitej a M = M n (M,a) = a M a Dla wszystkich pomiarów, z wyjatkiem ich pomijalnej liczby, a A wartość (M,a) jest mała M jest modułem dla zbioru A Dla znaczacej liczby pomiarów a A wartość (M,a) jest duża M nie jest modułem dla zbioru A Statystyczna ocena błędu średnia, odchylenie standardowe, mediana, minimum, maksimum

Pałac Kserksesa w Persepolis Kserkses I 519 465 p.n.e. Znaczniki w postaci nacięć na platformie pałacu Wschodnia krawędź platformy Kolumny, ściany, otwory drzwiowe

Obliczenie modułu przykład (ROAF 1978) Plan Pałacu Kserksesa (ROAF 1978)

Algorytm obliczania modułu 8 wartości początkowych 417,5 417,0 209,0 382,0 381,0 382,5 383,5 383,0 [1,2] [1,3] [1,4]... [1,8] [2,3]... [7,8] Odrzucam zbyt małe wartości [1,2,3] [1,2,4]... [6,7,8] Wartości należące do zbioru [1,2,3,4,5,6,7,8] końcowego są dalej rozpatrywane 32 wartości końcowe

Obliczenie modułu przykład (ROAF 1978) A = { 417,5; 417,0; 209,0; 382,0; 381,0; 382,5; 383,5; 383,0 } [cm] Wymiary II klasy Założenia η = 0,01 = 1% M A > 4,175 = max(a) 100 Sposób wyboru wartości modułu Dobierany indywidualnie dla każdego przypadku

Obliczenie modułu przykład (ROAF 1978) A = { 417,5; 417,0; 209,0; 382,0; 381,0; 382,5; 383,5; 383,0 } [cm] Wymiary II klasy Sposób wyboru wartości modułu Mediana Średnia arytmetyczna wszystkich elementów Wszystkich elementów Max i min Wartości o najmniejszych miarach błędu Stopa = 34,772 cm (34,760) Dłoń = 8,690 cm (8,700)

Weryfikacja modułu przykład (ROAF 1978) Wschodnia krawędź platformy Pałacu Kserksesa, Persepolis A = { 417,5; 417,0; 209,0; 382,0; 381,0; 382,5; 383,5; 383,0 } [cm] Hipotezy: MR = 34,760 [cm] jest modułem (ROAF 1978) MB = 34,772 [cm] jest modułem (BORYCKI 2013) a n a MR a MB (MR,a) (MB,a) 417,5 12 417,120 417,264 0,380 0,236 417,0 12 417,120 417,264 0,120 0,264 209,0 6 208,560 208,632 0,440 0,368 382,0 11 382,360 382,492 0,360 0,492 381,0 11 382,360 382,492 1,360 1,492 382,5 11 382,360 382,492 0,140 0,008 383,5 11 382,360 382,492 1,140 1,008 383,0 11 382,360 382,492 0,640 0,508

Weryfikacja modułu przykład (ROAF 1978) Wschodnia krawędź platformy Pałacu Kserksesa, Persepolis A = { 417,5; 417,0; 209,0; 382,0; 381,0; 382,5; 383,5; 383,0 } [cm] Hipotezy: MR = 34,760 [cm] jest modułem (ROAF 1978) MB = 34,772 [cm] jest modułem (BORYCKI 2013) ROAF 1978 BORYCKI 2013 Średni bład bezwzględny 0,573 0,547 Średni bład kwadratowy 0,508 0,500 Mediana błędu 0,410 0,430 Bład maksymalny 1,360 1,492 Bład minimalny 0,120 0,008

Apadana w Persepolis Północno-zachodnia część Tarasu Persepolis Sala hypostylowa Zamknięta ścianami z cegły suszonej Monumentalne schody Wschodnie (reliefy) Północne 3 portyki Wschodni, zachodni i północny Orientacja Azymut około 340

Wstep Długos c i jej miara Historia metrologii Procedura obliczeniowa Przykładowe obliczenia Bibliografia Apadana w Persepolis Historia budowy Dariusz I Rozpoczecie prac Przed kampania scytyjska Czas budowy > 30 lat Kserkses I Zakon czenie prac Apadana (Pałac 2) (F LANDIN, C OSTE 1851) Jednostki miary długos ci w Persepolis

Apadana w Persepolis Rekonstrukcja planu Apadany (SCHMIDT 1953) Sala główna Ściany Grubość 532 cm 33 33 13 cm Kwadrat o boku 60,50 m Interkolumnia 864 cm Sala główna i portyki Pomieszczenia magazynowe na południu Wieże w narożnikach Wieża południowo-wschodnia Grubości ścian 355; 308; 387; 252 [cm]

Apadana w Persepolis Część północna Cegły suszone 32,5 33 14 cm 33,5 33,5 13 cm 33? 13 cm Cegły wypalane (odwodnienie) 32,5 32,5 6 cm 32 32,5 6,5 cm 16 25,5 6,5 cm Część południowa Zróżnicowany stan zachowania Cegły suszone 33 33 13 cm Średnia wysokość z zaprawa 16 cm

Południowa część Apadany

Apadana średni bład bezwzględny

Apadana średni bład bezwzględny

Moduł jako rozkład normalny Założenie: Moduł architektoniczny można opisać jako rozkład normalny ciagłej zmiennej losowej. Weryfikacja założenia: Znaleźć takie µ i σ, że częstości pomiarów ze zbioru danych odpowiadaja prawdopodobieństwom ich wystapienia w rozkładzie N (µ, σ), zapisywanym także µ ± σ.

Rozkład normalny przykład konstrukcji Południowa część Apadany Hipotezy: MBa = 33,100 [cm] jest modułem (BABIN 1891) MKr = 34,240 [cm] jest modułem (KREFTER 1971) MRo = 34,760 [cm] jest modułem (ROAF 1978) MBo = 34,250 [cm] jest modułem (BORYCKI 2014) Rozkłady normalne dla ustalonego zbioru danych: Rozkład normalny Średni bład bezwzględny MBa 33,484 ± 0,866 [cm] 8,620 MKr 34,270 ± 0,577 [cm] 5,739 MRo 34,580 ± 0,676 [cm] 6,511 MBo 34,270 ± 0,577 [cm] 5,733 Oczekujemy rozkładu o najmniejszym odchyleniu standardowym.

Rozkład normalny interpretacja Częstości zbiegaja do prawdopodobieństw. Założenie: Zmienna losowa MBo: 34,270 ± 0,577 [cm] opisuje moduł Interpretacja: Przedział ufności 68,3%: [33,694; 34,847] [cm] Przedział ufności 95,5%: [33,117; 35,423] [cm] Przedział ufności 99,7%: [32,541; 36,000] [cm] Założenie: Poprawność przyjętego modelu...

Dziękuję. http://www.pborycki.pl/pdf/modul3.pdf

Bibliografia C. Babin, Note sur la métrologie et les proportions dans les monuments achéménides de la Perse, Revue Archéologique XVII, p. 347-379, 1891. A. Hesse, Métrologie statistique d éléments architecturaux des palais achéménides de Suse (briques et bases carrées), Cahiers de la Délégation archéologique française en Iran 2, p. 219-241, 1974. D.G. Kendall, Hunting quanta, Philosophical Transactions of The Royal Society A 276 (1257), p. 231-266, 1974. W.M. Petrie, Inductive Metrology or, The Recovery of Ancient Measures from the Monuments, London 1877. M.A. Powell, Masse und Gewichte, in: Reallexikon der Assyriologie und Vorderasiatischen Archäologie (ed. D.O. Edzard), p. 457-517, 1990. M. Roaf, Persepolitan Metrology, Iran 16, p. 67-78, 1978. E.F. Schmidt, Persepolis I: Structures, Reliefs, Inscriptions, OIP LXVIII, Chicago, 1953.