Wymagania programowe z fizyki dla klasy II nr programu w szk. zest: GM4/PN/18/2010 tytuł podręcznika: Spotkania z fizyką cz 2 i 3 wyd. Nowa Era rok szkolny 2016/2017
Dział I. Dynamika 10 godzin. lekcji Siła wypadkowa. Równowaga mechaniczna. Mierzenie siły. Dynamiczne skutki oddziaływań. Opory ruchu. Tarcie. konieczne - zna jednostkę masy w SI, wielokrotne i podwielokrotne (t, dag, g) - potrafi zmierzyć masę za pomocą wagi; - wie, że Ziemia przyciąga wszystkie ciała i siła przyciągania to ciężar ciała, który wyrażamy w N - posługuje się siłomierzem; - zapisuje wartość siły w N - wie co to jest siła wypadkowa i równoważąca Wie, na czym polega równowaga mechaniczna - potrafi wymienić różne rodzaje oddziaływań; - potrafi na prostym przykładzie wykazać wzajemność oddział. - wie, że jedną z przyczyn występowania tarcia jest chropowatość stykających się powierzchni, - potrafi wymienić niektóre sposoby zwiększania i zmniejszania tarcia, - wie, że na ciała poruszające się w powietrzu działa siła oporu powietrza, podstawowe - przelicza jednostki masy; - potrafi obliczyć ciężar znając masę ciała i g. - graficznie przedstawia siłę za pomocą wektora; - potrafi obliczyć siłę wypadkową i równoważącą, - Potrafi sprawić, by ciało było w równowadze mechanicznej - rozpoznaje na przykładach oddziaływania bezpośrednie, mechaniczne i na odległość - rozpoznaje na przykładach statyczne i dynamiczne skutki oddziaływań. - potrafi podać przykłady ciał między którymi działają siły tarcia, - wie, że tarcie występujące przy toczeniu ma mniejszą wartość niż przy przesuwaniu jednego ciała po drugim, - potrafi rozpoznać przykłady pożytecznego i szkodliwego działania siły rozszerzające - opisuje wektorowe cechy siły; - wyznacza siłe równoważącą i wypadkową sił o tych samych kierunkach - opsuje wektorowe cechy siły; - wyznacza siłe równoważącą i wypadkową sił o tych samych kierunkach - wie, że wartość siły tarcia zależy od rodzaju powierzchni trących i wartości siły nacisku, - potrafi podać sposoby zwiększania i zmniejszania oporów ruchu, dopełniające - wyjaśnia, dlaczego siły występują parami - graficznie znajduje wypadkową sił o kierunkach zbieżnych; 1.3 - graficznie znajduje wypadkową sił o kierunkach zbieżnych; 1.3 - umie wyjaśnić zjawisko tarcia na podstawie oddziaływań międzycząsteczkowych, jakościowe problemy dotyczące sił tarcia. Uwagi, Zgodność z podstawą programową 1.9; 1.3 1.12. 2
I zasada dynamiki Newtona. Bezwładność ciała. II zasada dynamiki Newtona - wie, że bezwładność to cecha ciała, która wiąże się z jego masą, - rozpoznaje na przykładach zjawisko bezwładności, - wie, że jeśli ciało spoczywa to siły działające na to ciało równoważą się, - wie, że aby wprawić ciało w ruch lub zatrzymać je trzeba działać siłą, - potrafi intuicyjnie stosować II zasadę dynamiki w prostych przykładach z życia codziennego, tarcia. - rozpoznaje w trudniejszych przykładach zjawisko bezwładności, - wie, że masa jest miarą bezwładności ciała, - rozumie treść I zasady dyn. - wie, że jeżeli siły równoważą się to ich wypadkowa wynosi zero, - zna i rozumie treść II zasady dynamiki Newtona, - zna definicję 1 N, - umie wyjaśnić, co to znaczy, że siła ma wartość np. 5N. - stosuje I zasadę dynamiki do wyjaśniania prostych zjawisk z otoczenia, - stosuje II zasadę dynamiki do wyjaśniania prostych zjawisk z otoczenia, - potrafi obliczyć każdą wielkość z równania F=ma jakościowe zadania problemowe dotyczące bezwładności ciał, - wie, że siły równoważące się mogą być różnej natury, 1.4. złożone problemy stosując poznane prawa i zależności, Swobodne spadanie ciał III zasada dynamiki Newtona. - wie, że Ziemia przyciąga wszystkie ciała, - wie, że siła ciężkości jest wprost proporcjonalna do masy ciała, - zna wartość przyspieszenia ziemskiego, - intuicyjnie posługuje się III zasadą dynamiki - rozumie, co to znaczy, że ciało spada swobodnie, - wie, że w próżni ciała spadają swobodnie ruchem jednostajnie przyspieszonym z jednakowym przyspieszeniem o wartości g - wie, że siły wzajemnego oddziaływania dwóch ciał mają jednakowe wartości, jednakowy kierunek i przeciwne zwroty, umie podać przykład, - potrafi wyjaśniać spadanie ciał w oparciu o zasady dynamiki Newtona, - potrafi obliczyć h i V w spadku swobodnym, - zna i rozumie III zasadę dynamiki Newtona, - potrafi stosować III zasadę dynamiki do wyjaśniania prostych zjawisk z otoczenia, - wie, że siły akcji i reakcji są tej samej natury (np. obie grawitacyjne, obie sprężyste), zadania z zastosowaniem równań opisujących swobodny spadek ciał. - potrafi stosować III zasadę dynamiki do rozwiązywania problemów. 3
Dział II. Praca, moc, energia 12 godzin lekcji konieczne podstawowe Praca a energia. - zna różne źródła energii - potrafi wymienić źródła energii odnawialnej i nieodnawialnej Praca i jej jednostka. Moc i jej jednostki. Energia potencjalna. -wie, że w sensie fizycznym praca wykonana jest wówczas gdy działaniu siły towarzyszy przemieszczenie lub odkształcenie ciała, -rozpoznaje przykłady wykonywania pracy mechanicznej, -wie, że jednostką pracy jest 1 J -wie, że różne urządzenia mogą tę samą pracę wykonać w różnym czasie, tzn. mogą pracować z różną mocą, -potrafi na prostych przykładach z życia codziennego rozróżniać urządzenia o większej i mniejszej mocy, -wie, że jedn. mocy jest 1W -rozróżnia ciała posiadające energię potencjalną ciężkości i potencjalną sprężystości, -umie obliczać pracę ze wzoru:, gdy kierunek i zwrot stałej siły jest zgodny z kierunkiem i zwrotem przemieszczenia, -zna definicją 1 J, -potrafi wyrazić 1 przez jednostki podstawowe układu SI, -zna i umie przeliczać jednostki pochodne, -potrafi wyjaśnić co to znaczy, że wykonana praca ma wartość np. 35 J, -wie, że o mocy decyduje praca wykonana w jednostce czasu, -potrafi obliczać moc korzystając z definicji, -potrafi wyjaśnić co to znaczy, że moc urządzenia wynosi np. 20 W, -zna jednostki pochodne 1kW, 1MW i potrafi dokonywać ich przeliczeń, -potrafi obliczać zmianę energii potencjalnej ciężkości danego ciała, rozszerzające - zna niebezpieczeństwa i korzyści wynikające ze stosowania różnych źródeł energii -poprawnie posługuje się poznanym wzorem na pracę (jest świadom jego ogranicz.) -znając wartość pracy potrafi obliczyć wartość F lub s, -wie, że gdy siła jest prostopadła do przemiesz-czenia to praca wynosi zero, -odróżnia pracę wykonywaną przez siłę równoważącą tą siłę (np. siłę grawitacji, sprężystości)od pracy tej siły, - potrafi obliczać W lub t korzystając z definicji mocy, dopełniające -potrafi sporządzić wykres F(s) dla F = const, -potrafi z wykresu F(s) obliczać pracę wykonaną na dowolnej drodze, -potrafi obliczyć wartość siły korzystając z wykresu W(s), - zna wymiar 1J w jednostkach SI -potrafi rozwiązywać zadania korzystając z pozyskanych zależności, - zna wymiar 1W w jednostkach SI -potrafi obliczyć każdą z wielkości z równania E p= mgh -rozumie, że zmiana energii potencjalnej zależy Uwagi, Zgodność z podstawą programową 2.3. 2.2. 2.2. -potrafi obliczyć energię poten. grawitacji 4
Energia kinetyczna. Energia mechaniczna zadania. Zasada zachowania energii. Maszyny proste i ich wykorzystanie. Wyznaczanie masy za pomocą dźwigni dwustronnej. -wie, że jeśli zmienia się położenie ciała względem Ziemi, to zmienia się jego energia potencjalna ciężkości, - wie, że energię kinetyczną posiadają ciała będące w ruchu - wie, że en. kinetyczna zależy od masy ciała i jego szybkości - potrafi wskazać przykłady ciał posiadających energię kinetyczną. -wie, że praca wykonywana nad ciałem może być zmagazynowana w formie energii, -rozumie, że ciało posiada energię gdy zdolne jest do wykonania pracy, -wie,że jedn. energii jest 1J - wie, że energia kinetyczna ciała może zmieniać się w energię potencjalną i odwrotnie, - potrafi na podanym prostym przykładzie omówić przemiany energii, - wie, jak działają siły na dźwigni dwustronnej, - potrafi wskazać w swoim otoczeniu przykłady maszyn prostych, - wie, jak działają siły na dźwigni dwustronnej, - potrafi wskazać w swoim otoczeniu przykłady maszyn -rozumie sens tzw. poziomu zerowego energii, - umie obliczać energię kinetyczną ciała za pomocą wzoru podstawowego -potrafi na przykładach rozpoznać ciała zdolne do wykonania pracy, - zna zasadę zachowania energii mechanicznej, potrafi ją poprawnie sformułować, - zna warunek równowagi dźwigni dwustronnej, - wie, że tyle razy zyskujemy na sile ile razy ramię siły działania jest większe od ramienia siły oporu, - zna warunek równowagi dźwigni dwustronnej, - wie, że tyle razy zyskujemy na sile ile razy od zmiany odległości między ciałami a nie od toru po jakim poruszało się któreś z tych ciał, - potrafi ze wzoru podstawowego na Ek obliczyć masę ciała, -rozumie pojęcie układu ciał, -wie, jakie siły nazywamy wewnętrznymi a jakie zewnętrznymi, -potrafi wskazać źródła sił zewnętrznych, - potrafi wskazać przykłady praktycznego wykorzystania przemian energii (np. w działaniu kafara, zegara, łuku) - potrafi stosować zasadę zachowania energii do rozwiązywania typowych zadań rachunkowych, zadnia z zastosowaniem warunku równowagi maszyn prostych zadnia z zastosowaniem warunku równowagi - potrafi ze wzoru podstawowego na Ek obliczyć szybkość ciała, - potrafi z wykresu Ek(V) obliczyć masę ciała. -zna związek pomiędzy zmianą energii mechanicznej a wykonaną pracą zadania problemowe wykorzystując zasadę zachowania energii. - uzasadnia warunek równowagi dźwigni dwustronnej względem dowolnie wybranego poziomu zerowego, -potrafi sporządzić wykres Ep(h) dla m=const. -potrafi z wykresu obliczyć masę ciała, 2.4. 2.1.,2.3.,2.4. 1.11 1.11 2.5. 5
Dźwignie, kołowrót, równia pochyła. prostych, - wie, jak działają siły na dźwigni dwustronnej, - potrafi wskazać w swoim otoczeniu przykłady maszyn prostych, ramię siły działania jest większe od ramienia siły oporu, - zna warunek równowagi dźwigni dwustronnej, - wie, że tyle razy zyskujemy na sile ile razy ramię siły działania jest większe od ramienia siły oporu, maszyn prostych zadnia z zastosowaniem warunku równowagi maszyn prostych - uzasadnia warunek równowagi dźwigni dwustronnej 1.11 Dział III. Termodynamika 10 godzin lekcji Energia wewnętrzna ciała i jej zmiany. konieczne - wie, że wzrasta temperatura ciał trących o siebie, - wie, że zmiana temperatury ciała świadczy o zmianie jego energii wewnętrznej, - wie, że energię wewnętrzną wyrażamy w dżulach. - wie, że po zetknięciu ciał następuje przepływ ciepła (energii) od ciała o temperaturze wyższej do ciała o niższej temperaturze, - wie, że proces wymiany ciepła trwa do chwili wyrównania się temperatur, - potrafi wskazać przykłady przewodników i izolatorów ciepła oraz ich zastosowania, podstawowe - zna i rozumie pojęcie energii wewnętrznej, - wie, że temperatura ciała jest miarą średniej energii kinetycznej cząsteczek, - umie podać przykłady zmiany energii wewnętrznej ciała na skutek wykonania pracy. - wie, że energię wewnętrzną ciała można zmieniać poprzez wykonanie pracy i cieplny przepływ energii, rozszerzające - rozumie, dlaczego podczas ruch z tarciem nie jest spełniona zasada zachowania energii mechanicznej, - potrafi objaśnić, kiedy energia wewnętrzna rośnie a kiedy maleje. - planuje i przeprowadza doświadczenie związane z badaniem zmiany energii wewnętrznej spowodowanej wykonaniem pracy lub przepływem ciepła, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczeni dopełniające - potrafi rozwiązywać zadania problemowe związane z przemianą energii mechanicznej w energię wewnętrzną i na odwrót. Uwagi, Zgodność z podstawą programową 2.7.; 2.6.,2.8.,2. 11. Temperatura i jej pomiar. - wie co to jest temperatura - zna podstawowe jednostki temperatury - zna temperature topnienia - przelicza temparature w skali Celsjusza na Kelwiny i odwtornie Potrafi poprawnie zmierzyc - zna róże rodzaje termometrów - wyjaśnia związek między energią 2.7; 2.11; 8.9 6
Sposoby przekazywania energii. Przewodnictwo, konwekcja, promieniowanie. Rozszerzalność cieplna ciał. Ciepło właściwe. Wyznaczanie ciepłą własciwego. Bilans cieplny. Zmiany stanów skupienia. Ciepło topnienia, krzepnięcia, parowania i skraplania. lodu i wrzenia wody - zna urządzenia do mierzenia temperatury - zna sposoby przekazywania eneregii - wie, na czym polega konwekcja, promieniowanie i przewodzenie - wie na czym polega rozszerzalność cieplna ciał stałych, cieczy i gazów - wie, że ciepło właściwe różnych substancji jest różne.wyznaczanie ciepła właściwego wody za pomocą grzałki o znanej mocy. Pokaz doświadczenia. potrafi zaprojektować i przeprowadzić doświadczenie na wyznaczanie ciepła właściwego wody za pomocą grzałki o znanej mocy. Pokaz doświadczenia. - wie co to jest i do czego służy kalorymetr, - potrafi podać przykłady podobnych urządzeń w życiu codziennym, - wie, że aby ciało mogło ulec stopieniu musi mieć temperaturę topnienia i musi pobierać energię, - wie, że aby zachodziło temperature, i odczytac wynik i zapisac wraz z niepewnością pomiarową - wie, że cieplny przepływ energii może odbywać się przez przewodzenie, konwekcję i promieniowanie, - potrafi wskazać odpowiednie przykłady. - potrafi podac przykłady z życia rozszerzalności cieplenj dla ciał stałych, cieczy i gazów - wie co to znaczy, że ciepło właściwe np. wody wynosi 4200 J/kg K, - rozumie znaczenie dużego ciepła właściwego wody, proste zadania z wykorzystaniem równania: Q = c m ΔT - rysuje tabelę pomiarów, przeprowadza doświadczenie Poprawnie zapsije wyniki pomiarów - wie, że w izolowanym układzie ciał energia (ciepło) pobrana przez ciało o niższej temperaturze jest równa energii oddanej przez ciało o wyższej temperaturze, - potrafi obliczyć energię pobraną i oddaną w procesie wymiany ciepła, - wie, co to znaczy, że ciepło topnienia wynosi np.333kj/kg - potrafi posługiwać się równaniem Q = ct m, - na wykresie zależności kinetyczną cząsteczek a temperaturą - potrafi, korzystając z modelu budowy materii objaśniać, na czym polega przewodzenie ciepła, - potrafi na podstawie budowy cząsteczkowo - molekularnej wytłumaczyć zjawisko rozszerzalności ciał stałych, cieczy i gazów - zna definicję ciepła właściwego, - potrafi obliczyć każdą wielkość z równania Q = c m ΔT potrafi obliczyć na podstawie zebranych pomiarów ciepło właściwe wody i określić niepewność pomiarową Wie, co ma wpływ na błąd pomiaru - potrafi zapisać równanie bilansu cieplnego dla prostego przypadku wymiany energii ( ciepła) między dwoma ciałami, - potrafi objaśnić dlaczego podczas topnienia i krzepnięcia temperatura pozostaje stała mimo zmiany energii wewnętrznej ciała, - potrafi uzasadnić, dlaczego w cieczach i gazach cieplny przepływ energii odbywa się głównie przez konwekcję. - opisuje zjawisko anomalnej rozszerzalności wody - potrafi określić ciepło właściwe substancji korzystając z wykresu t(q) dla danej masy. - potrafi zaprojektować doświadczenie pozwalające wyznaczyć ciepło właściwe substancji. - potrafi rozwiązywać zadania stosując poznane zależności. - potrafi 2.7.; 2.6.,2.8.,2. 11. 2.7; 2.11; 8.9 2.10. 9.5 9.5. 2.9.,2.10. 7
zjawisko krzepnięcia ciało musi mieć temperaturę krzepnięcia i musi oddawać energię, - umie odczytać z tablic ciepło topnienia różnych substancji. - wie, że podczas parowania ( wrzenia) ciało musi pobierać energię a podczas skraplania oddawać energię, - wie, że ciecz wrze pod normalnym ciśnieniem w ściśle określonej temperaturze zwanej temperaturą wrzenia, np. woda w temperaturze 100 o C. temperatury ciała od dostarczanej lub oddawanej energii potrafi wskazać proces topnienia lub krzepnięcia, nazwać stan skupienia, odczytać temperaturę przemiany fazowej, - wie, co to znaczy, że ciepło parowania wynosi np. 2256 kj/kg, - - na wykresie zależności temperatury ciała od dostarczanej lub oddawanej energii potrafi wskazać proces wrzenia lub skraplania, nazwać stan skupienia, odczytać temperaturę przemiany fazowej, - potrafi objaśniać na co wykorzystywana jest energia dostarczana podczas parowania i wrzenia, - potrafi obliczyć energię potrzebną do odparowania określonej ilości substancji w temperaturze wrzenia, rozwiązywać zadania stosując poznane zależności oraz odpowiednie wykresy. Dział IV. Elektrostatyka 7 godzin lekcji Na czym polega zjawisko elektryzowania? Sposoby elektryzowania ciał. konieczne - wie, że ciała elektryzują się przez tarcie, - wie, że ciała naelektryzowane oddziałują na siebie wzajemnie, - wie, że przy elektryzowaniu ciał przez tarcie następuje przemieszczenie elektronów z jednego ciała na drugie, - umie korzystać z elektroskopu przy badaniu czy ciało jest naelektryzowane, - wie, co jest źródłem pola elektrostatycznego podstawowe - wie, że przez tarcie ciała elektryzują się różnoimiennie, - umie wyjaśnić zjawisko elektryzowania ciał przez tarcie na podst. elektr. bud. materii, - zna budowę i zasadę działania elektroskopu, - umie wyjaśnić elektryzowanie ciał przez dotyk ciałem naelektryzowanym, - wie, na czym polega rozszerzająca - potrafi doświadczalnie stwierdzić stan naelektryzowania ciała, - potrafi wskazać w otoczeniu zjawiska elektryzowania ciał przez tarcie. problemy dotyczące elektryzowania ciał - potrafi wyjaśnić mechanizm dopełniające Uwagi, Zgodność z podstawą programową 4.1, 8.1, 8.2 9.6 8
Ładunek elektryczny. Oddziaływanie ładunków - wie, że wskazówka elektroskopu wychyla się gdy zbliżymy do niego ciało naelektryzowane, - zna zasadę działania piorunochronu, - zna niebezpieczeństwa związane z występowaniem zjawisk elektrycznych w przyrodzie, - wie, że atom zbudowany jest z protonów, neutronów i elektronów, - wie, jakim ładunkiem elektr. są obdarzone cząstki elementarne, - wie, że na cząstkę naładowaną znajdującą się w polu elektrostatycznym działa siła, - wie, że są dwa rodzaje ładunków elektrycznych, - wie, że jednostką ładunku elektrycznego jest 1 C, zjawisko indukcji elektrostatycznej, - umie trwale naelektryzować elektroskop przez wpływ, - potrafi opisać jak zbudowany jest atom, - wie, że ciało naelektryzowane ujemnie posiada nadmiar elektronów a naelektryzowane dodatnio ich niedobór, - wie, co to znaczy, że w jakimś obszarze istnieje pole elektrostatyczne, - potrafi narysować linie pola wytworzone przez punktowy ładunek dodatni oraz ujemny przyciągania drobnych ciał (np. nitek) przez ciała naelektryzowane - potrafi określić znak ładunku ciała naelektryzowanego przez zbliżenie go do naelektryzowanego elektroskopu, - potrafi wskazać w otoczeniu przykłady elektryzowania ciał przez indukcję, - potrafi wyjaśnić mechanizm wyładowań atmosferycznych. - potrafi zaprojektować doświadczenie ukazujące oddziaływanie ładunków - wie, jak powstają jony dodatnie i ujemne, - potrafi uzasadnić podział ciał na przewodniki i izolatory na podstawie ich wewnętrznej budowy, - potrafi, korzystając z układu okresowego narysować model atomu wybranego pierwiastka - wie, kiedy pole jest centralne a kiedy jednorodne, - umie graficznie przedstawić pole jednorodne 4.2 9
Prawo Coulomba. Przewodniki i izolatory. Zasada zachowania ładunku. - wie, że ładunki oddziałują silniej gdy są bliżej siebie i gdy mają większą wartość, - wie, że w przewodnikach są elektrony swobodne a w izolatorach związane - wie, że ciało elektrycznie obojętne ma tyle samo ładunków dodatnich co ujemnych, - wie, jak wartość siły oddziaływania elektrostaty-cznego zależy od odległości ciał naelektryzowanych i wielkości ich ładunków, - umie narysować wektory sił działających na punktowe ciała naelektryzowane, - umie podać przykłady przewodników i izolatorów, - zna i umie stosować zasadę zachowania ładunku elektr - - umie graficznie przedstawić pole dwóch ładunków punktowych - umie stosować prawo Coulomba w prostych zadaniach, - wie, jak rozmieszcza się ładunek elektryczny w przewodniku a jak w izolatorze, - zna mechanizm zobojętniania ciał naelektryzowanych (metali i dielektryków), -potrafi zaprojektować doświadczenie potwierdzające słuszność prawa Coulomba, - potrafi wyjaśnić różnice w elektryzowaniu przewodnika i izolatora przez pocieranie i dotyk problemy dotyczące zasady zachowania ładunku i prawa Coulomba 4.4; 4.5 4.3; 4.4 4.4; 4.5 Dział V. Prąd elektryczny 1 część 6 godzin lekcji Na czym polega przepływ prądu elektrycznego? Warunki przepływu prądu. Natężenie. konieczne - wie, że jednostką natężenia jest 1A, - -wie, że do pomiaru natężenia służy amperomierz, - wie, że w rozgałęzieniach płynie prąd o sumie natężeń równej natężeniu prądu prze rozgałęzieniem, podstawowe - zna definicję natężenia prądu elektrycznego, - umie obl. natęż. korzystając ze wzoru I = q/t, - wie, że 1A = 1C/1s, - zna i stosuje I prawo Kirch-hoffa do prostych rozszerzające - potrafi obliczać każdą wielkość ze wzoru I = q/t, dopełniające - wie, że ładunek elektronu jest równy 1,602. 10 19 C, - zna jednostki ładunku 1 Ah, 1As. Uwagi, Zgodność z podstawą programową 4.5, 4.6, 4.7 1 0
Napięcie elektryczne. Źródła napięcia. - umie zbudować prosty obwód według schematu i zmierzyć natężenie prądu. Wie na czym polega przepływ pradu elektrycznego Zna warunki przepływu pradu elektrycznego - wie, że napięcie panujące miedzy końcami przewodnika jest warunkiem, by płynął w nim prąd elektryczny, - wie, jaki jest umowny kierunek prądu elektrycznego, - potrafi wymienić źródła napięcia, - wie, że do pomiaru napięcia służy woltomierz - wie, że jedn. napięcia jest 1V, rozgałęzień, - potrafi wskazać kierunek prądu w obwodzie umowny i rzeczywisty, - umie zmierzyć natężenie w dowolnym punkcie obwodu, Wymienia skutki przepływu pradu elektrycznego - potrafi wyjaśnić na czym polega przepływ prądu w metalach, - wie, że dzięki przyłożonemu do końców przewodnika napięciu siły pola wykonują pracę W = Uq, - zna budowe i zasadę działania ogniwa Volty, - wie, na czym polega przepływ prądu w cieczach i gazach, - zna budowę i zasadę działania ogniwa Leclanche go, - wie, jak działa akumulator. 4.8 Natężenie i napięcie zadania. - wie, że napięcie panujące miedzy końcami przewodnika jest warunkiem, by płynął w nim prąd elektryczny, - wie, jaki jest umowny kierunek prądu elektrycznego, - potrafi wymienić źródła napięcia, - wie, że do pomiaru napięcia służy woltomierz - wie, że jedn. napięcia jest 1V, - potrafi wyjaśnić na czym polega przepływ prądu w metalach, - wie, że dzięki przyłożonemu do końców przewodnika napięciu siły pola wykonują pracę W = Uq, - zna budowe i zasadę działania ogniwa Volty, - wie, na czym polega przepływ prądu w cieczach i gazach, - zna budowę i zasadę działania ogniwa Leclanche go, - wie, jak działa akumulator. 4.8 Opór elektryczny, prawo Ohma. - wie, że wzrost napięcia między końcami przewodnika powoduje wzrost natężenia płynącego w nim prądu, - wie, że opór elektryczny jest wielkością charakteryzującą przewodnik, - zna i rozumie prawo Ohma, proste zadania z zastosowaniem prawa Ohma, - zna definicję oporu - umie przedstawić na wykresie zależność I(t), - wie, w jaki sposób opór elektryczny przewodnika zależy od jego długości i pola - potrafi stosować prawo Ohma do rozwiązywania problemów złożonych. - wie, że opór elektryczny zależy od 4.9, 9.8, 8.1 8.6, 8.7, 8.8, 8.9, 8.11, 8.12 1 1
Wyznaczanie oporu elektrycznego opornika lub żarówki za pomocą woltomierza i amperomierza. Obwody elektryczne. - wie, że jednostką oporu elektrycznego jest 1Ω, - potrafi zbudować prosty obwód wg schematu - wie jak wyznaczyc opor elektryczny * zna symbole używane przy rysowaniu schematow obwodów elektrycznych * Wie co to jest obwód elektryczny elektrycznego, - wie, że 1Ω=1V/1A, - wie, od czego zależy opór przewodnika, - potrafi stosować oporniki do zmiany natężenia prądu w obwodzie, - potrafi zaprojektowac doświadczenie pozwalające na wyznaczanie oporu elektrycznego opornika lub żarówki za pomocą woltomierza i amperomierza. * na podstawie schematu buduje prosty obwód elektryczny przekroju poprzecznego, - umie obliczać opór korzystając z wykresu I(u), - oblicza opór elektryczny korzystając z ucyskanych pomiarów Rysuje skomplikowane schematy obwodów elektrycznych temperatury przewodnika. Buduje skomplikowany obwód elektryczny 4.9, 9.8, 8.1 8.6, 8.7, 8.8, 8.9, 8.11, 8.12 4.7, 4.8, 4.9 9.7, 8.1 Opracowała: 1 2