Oznaczanie RNA w materiale roślinnym

Podobne dokumenty
Oznaczanie RNA w materiale roślinnym

ĆWICZENIE 5 Barwniki roślinne. Ekstrakcja barwników asymilacyjnych. Rozpuszczalność chlorofilu

Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA

Otrzymany w pkt. 8 osad, zawieszony w 2 ml wody destylowanej rozpipetować do 4 szklanych probówek po ok. 0.5 ml do każdej.

października 2013: Elementarz biologii molekularnej. Wykład nr 2 BIOINFORMATYKA rok II

Scenariusz lekcji przyrody/biologii (2 jednostki lekcyjne)

Oranż β-naftolu; C 16 H 10 N 2 Na 2 O 4 S, M = 372,32 g/mol; proszek lub

Wykład 14 Biosynteza białek

SPRAWOZDANIE Z ĆWICZEŃ Z HIGIENY, TOKSYKOLOGII I BEZPIECZEŃSTWA ŻYWNOŚCI

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)

Laboratorium 3 Toksykologia żywności

Oznaczanie aktywności - i β- amylazy słodu metodą kolorymetryczną

6. Z pięciowęglowego cukru prostego, zasady azotowej i reszty kwasu fosforowego, jest zbudowany A. nukleotyd. B. aminokwas. C. enzym. D. wielocukier.

1. Na podanej sekwencji przeprowadź proces replikacji, oraz do obu nici proces transkrypcji i translacji, podaj zapis antykodonów.

Ćwiczenie 5. Badanie właściwości chemicznych aldehydów, ketonów i kwasów karboksylowych. Synteza kwasu sulfanilowego.

Synteza eteru allilowo-cykloheksylowego w reakcji alkilowania cykloheksanolu bromkiem allilu w warunkach PTC.

ĆWICZENIE B: Oznaczenie zawartości chlorków i chromu (VI) w spoiwach mineralnych

OPRACOWAŁA : Klaudia Barczyńska

6. Wykorzystanie tyrozynazy otrzymywanej z pieczarki dwuzarodnikowej (Agaricus Bisporus) do produkcji L-DOPA

LABORATORIUM Z KATALIZY HOMOGENICZNEJ I HETEROGENICZNEJ WYZNACZANIE STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI UTLENIANIA POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY

Recykling surowcowy odpadowego PET (politereftalanu etylenu)

UWAGA NA WRZĄCY OLEJ!!!!

Laboratorium 8. Badanie stresu oksydacyjnego jako efektu działania czynników toksycznych

Wykład 12 Kwasy nukleinowe: budowa, synteza i ich rola w syntezie białek

Badanie składników kwasów nukleinowych

Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA

WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW

BADANIE WŁASNOŚCI KOENZYMÓW OKSYDOREDUKTAZ

Utylizacja i neutralizacja odpadów Międzywydziałowe Studia Ochrony Środowiska

Oznaczanie aktywności proteolitycznej trypsyny metodą Ansona

Recykling surowcowy odpadowego PET (politereftalanu etylenu)

OZNACZANIE ZAWARTOŚCI MANGANU W GLEBIE

Ćwiczenie 8 Wyznaczanie stałej szybkości reakcji utleniania jonów tiosiarczanowych

ĆWICZENIE 4. Oczyszczanie ścieków ze związków fosforu

ANALIZA TŁUSZCZÓW WŁAŚCIWYCH CZ II

ZJAWISKA FIZYCZNE I CHEMICZNE

Laboratorium. Technologia i Analiza Aromatów Spożywczych

Pracownia analizy ilościowej dla studentów II roku Chemii specjalność Chemia podstawowa i stosowana. Argentometryczne oznaczanie chlorków w mydłach

Badanie procesu starzenia się kwasu ortokrzemowego w roztworach wodnych

Laboratorium 5. Wpływ temperatury na aktywność enzymów. Inaktywacja termiczna

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 9

ALGALTOXKIT F Procedura testu

ĆWICZENIE 5. KOPOLIMERYZACJA STYRENU Z BEZWODNIKIEM MALEINOWYM (polimeryzacja w roztworze)

Ćwiczenie 1. Technika ważenia oraz wyznaczanie błędów pomiarowych. Ćwiczenie 2. Sprawdzanie pojemności pipety

KINETYKA HYDROLIZY SACHAROZY (REAKCJA ENZYMATYCZNA I CHEMICZNA)

PRACOWNIA ANALIZY ILOŚCIOWEJ. Analiza substancji biologicznie aktywnej w preparacie farmaceutycznym kwas acetylosalicylowy

Oznaczanie mocznika w płynach ustrojowych metodą hydrolizy enzymatycznej

WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW

1. Oznaczanie aktywności lipazy trzustkowej i jej zależności od stężenia enzymu oraz żółci jako modulatora reakcji enzymatycznej.

PODSTAWY LABORATORIUM PRZEMYSŁOWEGO. ĆWICZENIE 3a

data ĆWICZENIE 7 DYSTRYBUCJA TKANKOWA AMIDOHYDROLAZ

3. Badanie kinetyki enzymów

Izolacja barwników roślinnych.

Oznaczanie żelaza i miedzi metodą miareczkowania spektrofotometrycznego

OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS

KINETYKA HYDROLIZY SACHAROZY

ĆWICZENIE II Kinetyka reakcji akwatacji kompleksu [Co III Cl(NH 3 ) 5 ]Cl 2 Wpływ wybranych czynników na kinetykę reakcji akwatacji

MECHANIZMY REAKCJI CHEMICZNYCH. REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE GRUP FUNKCYJNYCH ZWIĄZKÓW ORGANICZNYCH

III A. Roztwory i reakcje zachodzące w roztworach wodnych

Chemia Organiczna Syntezy

III-A. Chemia wspomaga nasze zdrowie

Dr. habil. Anna Salek International Bio-Consulting 1 Germany

POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTRUKCJA Z LABORATORIUM W ZAKŁADZIE BIOFIZYKI. Ćwiczenie 3 ANALIZA TRANSPORTU SUBSTANCJI NISKOCZĄSTECZKOWYCH PRZEZ

K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

GOSPODARKA ODPADAMI. Oznaczanie metodą kolumnową wskaźników zanieczyszczeń wymywanych z odpadów

Czy żywność GMO jest bezpieczna?

HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE

Spektrofotometryczne wyznaczanie stałej dysocjacji czerwieni fenolowej

ĆWICZENIE I - BIAŁKA. Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z właściwościami fizykochemicznymi białek i ich reakcjami charakterystycznymi.

ĆWICZENIE 1. Aminokwasy

GOSPODARKA ODPADAMI. Oznaczanie metodą kolumnową wskaźników zanieczyszczeń wymywanych z odpadów

Zakład Biologii Molekularnej Materiały do ćwiczeń z przedmiotu: BIOLOGIA MOLEKULARNA

ODWADNIANIE OSADÓW PRZY POMOCY WIRÓWKI SEDYMENTACYJNEJ

ODDZIAŁYWANIE KSENOBIOTYKÓW Z DNA

SPIS TREŚCI OD AUTORÓW... 5

Adsorpcja błękitu metylenowego na węglu aktywnym w obecności acetonu

Oznaczanie zasad purynowych i pirymidynowych z zastosowaniem spektrofotometrii UV/VIS oraz spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

WYŻEJ OPISANA CZĘŚĆ DOŚWIADCZENIA JEST PRZYGOTOWANA EOZYNA ŻÓŁTAWA

CORAZ BLIŻEJ ISTOTY ŻYCIA WERSJA A. imię i nazwisko :. klasa :.. ilość punktów :.

ĆWICZENIE 2. Usuwanie chromu (VI) z zastosowaniem wymieniaczy jonowych

H 3. Limonen. ODCZYNNIKI Skórka z pomarańczy lub mandarynek, chlorek metylenu, bezwodny siarczan sodu.

1.1 Reakcja trójchlorkiem antymonu

Kwasy Nukleinowe. Rys. 1 Struktura typowego dinukleotydu

Otrzymywanie 1-fosforanu α-d-glukopiranozy przez fosforolizę skrobi

Techniki molekularne ćw. 1 1 z 6

Laboratorium 1. Izolacja i wykrywanie trucizn cz. 1

ANALIZA OBJĘTOŚCIOWA

Numer pytania Numer pytania

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 8. Argentometryczne oznaczanie chlorków metodą Fajansa

Chemiczne składniki komórek

Oznaczanie SO 2 w powietrzu atmosferycznym

Dominika Stelmach Gr. 10B2

Geny i działania na nich

ZAKRES TREŚCI: 1. budowa chemiczna organizmów 3. lokalizacja DNA w komórce 2. budowa i funkcjonowanie komórki 4. budowa i właściwości DNA.

Biochemia: Ćw. Kwasy nukleinowe

SCENARIUSZ LEKCJI BIOLOGII Z WYKORZYSTANIEM FILMU Transkrypcja RNA

Metody otrzymywania kwasów, zasad i soli. Reakcje chemiczne wybranych kwasów, zasad i soli. Ćwiczenie 1. Reakcja otrzymywania wodorotlenku sodu

Wpływ ilości modyfikatora na współczynnik retencji w technice wysokosprawnej chromatografii cieczowej

Ilościowe oznaczenie glikogenu oraz badanie niektórych jego właściwości

Transkrypt:

znaczanie RA w materiale roślinnym rowadzący: mgr inż. Marta Grec

1. Wstęp teoretyczny RA oraz DA, nazywane kwasami nukleinowymi, są długimi liniowymi polimerami, w których monomery stanowią nukleotydy 1. Każdy z tych merów, który złożony jest z jednostki cukrowej β-d-rybozy (RA) oraz β-d-deoksyrybozy (DA) - związanej w pozycji 1 z zasadą purynową (adenina A, guanina G) lub pirymidynową (cytozyna C, tymina T w DA, uracyl U w RA), łączy się z kolejnym za pomocą wiązania 3 5 -fosfodiestrowego. Cząsteczki DA i RA są uważane za nośniki informacji genetycznej, która jest przechowywana w sekwencji zasad leżących wzdłuż łańcucha kwasu nukleinowego. Zasady te posiadają szczególną cechę tworzenia za pomocą wiązań wodorowych specyficznych par, a takie ich parowanie jest podstawą mechanizmu kopiowania informacji genetycznej z istniejącego łańcucha na nowo powstały. Cząsteczki RA zbudowane są z jednej nici ale zawierają rejony typu spinki do włosów, powstające w wyniku utworzenia dwuniciowej helisy przez sekwencje komplementarne występujące w jednej nici kwasu. DA stanowi materiał genetyczny organizmów komórkowych, który określa jakie białka powstają w komórce, ale to RA stanowi bezpośrednią matrycę dla ich syntezy. Ekspresja genów jest przekształceniem informacji zawartej w DA w funkcjonalne cząsteczki, w której kluczową rolę odgrywa kilka rodzajów RA: a) Informacyjny RA (mra) stanowi matrycę do syntezy białek czyli translacji określa kolejność aminokwasów w syntezowanym białku b) Transportujący RA (tra) przenosi zaktywowane aminokwasy do rybosomów, gdzie dochodzi do ich połączenia się wiązaniami peptydowymi w kolejności określonej przez mra c) Rybosomowy RA (rra) główny składnik rybosomów, pełni podczas biosyntezy białek funkcje zarówno katalityczne jak i strukturalne DA stanowi matrycę do syntezy RA, a proces ten nazywany jest transkrypcją. Jest on katalizowany przez enzym polimerazę RA, która rozpoznając tzw. promotora rozpoczyna syntezę RA. olimeraza RA przemieszcza się wzdłuż matrycy i przepisuje jedną z nici, aż osiągnie miejsce terminacji transkrypcji. Zawartość RA w komórce roślinnej zmienia się w zależności od rodzaju tkanki i jej stadium rozwojowego. W dojrzałych liściach całkowite stężenie RA wynosi 0,1-0,2%. W liściach czy korzeniach starzejących się lub poddanych głodzeniu jego poziom wyraźnie obniża się. W komórce RA zwykle połączone jest z białkami, które można odłączyć przez działanie detergentami, chlorkiem guanidyny lub proteazami. aturalne mieszaniny RA można rozdzielić metodą chromatografii jonowymiennej, sączenia molekularnego w żelach itd. Badanie składników RA można przeprowadzić bez poddania go reakcji hydrolizy (np. stosując reakcje barwne tj. reakcja Biala na rybozę) lub po hydrolizie enzymatycznej lub chemicznej. W wyniku działania 1M kwasu solnego (1h, 100 o C) na cząsteczkę RA uwalniane są zasady purynowe, fosforany rybozy oraz nukleotydy pirymidynowe. grzewanie RA w obecności 0,5M wodorotlenku potasu (40 o C) powoduje powstawanie 2-3 - cyklicznych diestrów mononukleotydów (nie powstają one z DA, gdyż nie ma w nim 2 - H); przedłużenie czasu ogrzewania w wodorotlenku potasu do godziny prowadzi do utworzenia w przybliżeniu równych ilości rozpuszczalnych soli potasowych izomerów 2 - i 3 - nukleotydów: AM, GM, CM i UM (rys 1), których ilość można oznaczyć spektrofotometrycznie.

H 2 H H 2 H H H H - - - - H 2 H H H H H - - - - Rys. 1 odczas ćwiczenia będzie wykorzystana adaptowana do materiału roślinnego i uproszczona procedura Schmidta i Thannhausera 2. olega ona na usunięciu z materiału roślinnego barwników, lipidów, białek, wolnych nukleotydów i DA. ozostałe RA hydrolizuje się poprzez łagodne ogrzewanie w roztworze wodorotlenku potasu, a powstające 2 - i 3 -mononukleozydy oznacza się spektrofotometrycznie. Wykazują one maksymalną absorpcję przy około 260 nm. onadto mierzy się absorbancję przy 300 nm w celu wprowadzenia poprawki wynikającej z obecności innych związków pochłaniających promieniowanie przy tej długości fali. 2. Wykonanie ćwiczenia dczynniki i materiały: 95% etanol 80% etanol eter naftowy 0,2M kwas nadchlorowy (schłodzony) 1M kwas nadchlorowy 0,5M wodorotlenek potasu materiał roślinny

Szkło i inne wyposażenie Kolba stożkowa 250 ml, moździerz z tłuczkiem, pęseta, lejek szklany z korkiem gumowym, kolbka ssawkowa, sączki, bagietki, probówka wirówkowa, próbówka szklana, termometr, cylinder miarowy 10 ml, pipeta, łaźnia lodowa, łaźnia wodna (100 o C), łaźnia wodna (40 o C), folia aluminiowa, kuweta, spektrofotometr, wirówka, Etap 1 usunięcie większości chlorofilu, lipidów, wolnych puryn i nukleotydów aważkę 300 mg (zapisać dokładną wagę naważki!!) liści pociąć na 2-3 milimetrowe fragmenty. Do kolby stożkowej o pojemności 250 ml wlać 100 ml 80% etanolu i zakryć folią aluminiową. astępnie umieścić w wrzącej łaźni wodnej i gdy alkohol zacznie wrzeć dodać stopniowo za pomocą pęsety kawałki liści w taki sposób, aby nie przerwać wrzenia. Kolbę przykryć folią i ogrzewać przez 4 minuty. ie doprowadzić do zbyt dużego odparowania alkoholu! Etap 2 usunięcie chlorofilu, lipidów, karotenoidów Zawartość kolby schłodzić pod bieżącą wodą, zdekantować alkoholowy roztwór i odrzucić (wylać do specjalnie przygotowanego pojemnika na odpad etanolu!!!). ozostałość przenieść do moździerza i dokładnie rozetrzeć, dodać 5 ml 95% etanolu i dalej rozcierać. Zawiesinę przenieść na lejek szklany z gumką i przygotowanym sączkiem odsączyć alkohol pod słabą próżnią. Moździerz przepłukać 10 ml 95% etanolu i roztwór przenieść na sączek. sad na sączku przemyć dwukrotnie (2 razy po 10 ml) eterem naftowym i odsączyć pod słabym ciśnienie. Etap 3 usunięcie rozpuszczalnych nukleotydów sad przemyć dwukrotnie (2 razy po 10 ml) schłodzonym 0,2M kwasem nadchlorowym. W celu usunięcia kwasu osad przemyć dwukrotnie (2 razy po 10 ml) 95% etanolem. Etap 4 hydroliza RA do 2 - i 3 -mononukleotydów o odsączeniu etanolu wyjąć sączek z osadem, zwinąć, włożyć do probówki wirówkowej, dodać 5 ml 0,5M wodorotlenku potasu i całkowicie zanurzyć sączek w roztworze. robówkę zamknąć i wstawić do łaźni wodnej o temperaturze 40 o C na godzinę. Etap 5 wytrącenie DA, białek, ścian komórkowych o wyjęciu z łaźni wodnej probówkę umieścić w łaźni lodowej na 10 minut (mieszając zawartość bagietką), następnie dodać 5 ml schłodzonego 1M kwasu nadchlorowego i łagodnie wymieszać. ozostawić w łaźni lodowej przez 15 minut. Etap 6 Uzyskanie roztworów oczyszczonych 2 - i 3 -mononukleotydów Całość wirować 7 minut przy 12 000 obrotach/min, supernant ostrożnie zdekantować do cylindra o pojemności 10 ml (zapisać objętość!).

Etap 7 pomiary i ilościowe oznaczanie RA Do szklanej próbówki pobrać 1 ml roztworu nukleotydów RA, dodać 3 ml wody, dokładnie wymieszać i przenieść do kuwety pomiarowej. Zmierzyć absorbancję przy 260 i 300 nm w spektrofotometrze wyzerowanym na wodę. Ilość RA obliczyć ze wzoru: mg RA = 0,031(A 260 -A 300 )(rozcieńczenie x ml RA) gdzie: 0,031 średnia wartość absorbancji dla nukleotydów w RA A 260, A 300 zmierzone wartości absorbancji rozcieńczenie próbki w tym przypadku 4 (1 ml + 3 ml) ml RA ilość supernantu po wirowaniu Zawartość RA wyrazić w procentach. 1. J.M. Berg, J.L.Tymoczko, L. Stryer, Biochemia, Wydawnictwo W, 2005, 117-131 2. J.. Davidson, Biochemia kwasów nukleinowych, Methuen & Co Ltd., 1969, 111-112