Spółka Inwestycyjno-Budowlana BIODOM Sp. z o.o. 1 II. Zawartość opracowania I. Karta projektu II. Zawartość opracowania III. Opis techniczny 1.0 Wstęp 1.1 Przedmiot opracowania 1.2 Podstawa opracowania 1.3 Zakres opracowania 1.4 Materiały wyjściowe 2.0. Opis ogólny obiektu 3.0. Opis ogólny elewacji 4.0. Proponowane rozwiązania 5.0. Warunki techniczne i metody wykonawstwa IV. Uzgodnienia V. Rysunki 1. Plan sytuacyjny skala 1:500 Rys. nr 1 2. Elewacja północno wschodnia od ul. Podwale skala 1:100 Rys. nr 2 3. Elewacja południowo zachodnia od dziedzińca skala 1:100 Rys. nr 3 4. Elewacja północno zachodnia od ul. Piłsudskiego skala 1:100 Rys. nr 4 5. Elewacja południowo wschodnia od ul. Sądowej skala 1:100 Rys. nr 5 i gzymsami oraz naprawą instalacji odgromowej na części budynku przy ul. Podwale 27
Spółka Inwestycyjno-Budowlana BIODOM Sp. z o.o. 2 III. OPIS TECHNICZNY 1.0.Wstęp 1.1. Przedmiot opracowania Przedmiotem opracowania jest projekt budowlany na wykonanie zabezpieczenia budynku we Wrocławiu przy ul. Podwale 27 28, Sądowa 2, przed odpadającymi tynkami elewacji wraz z gzymsami w ramach zadania pn.: Zabezpieczenie budynku we Wrocławiu przy ul. Podwale 27, 28 i Sądowa 2, przed odpadającymi tynkami elewacji i gzymsami oraz naprawą instalacji odgromowej na części budynku przy ul. Podwale 27. 1.2. Podstawa opracowania Podstawę opracowania projektu budowlanego stanowi umowa nr 37/2010 z dnia 22.07.2010r. zawarta między Prokuraturą Okręgową z siedzibą we Wrocławiu ul. Podwale 30, a Spółką Inwestycyjno-Budowlaną BIODOM Sp. z o.o. ul. Daszyńskiego 16 w Dzierżoniowie. 1.3.Zakres opracowania W zakres opracowania wchodzi: - opis ogólny budynku - opis ogólny stanu zachowania elewacji - opis sposobu wykonania zabezpieczeń budynku - rysunki konstrukcyjne 1.4. Materiały wyjściowe 1. Mapa sytuacyjno-wysokościowa do celów opiniodawczych w skali 1:500 2. Przepisy, normy, literatura obejmująca niniejsze zagadnienia 3. Pozwolenie konserwatorskie nr 599 z dnia 14.09.2010r. 2.0. Opis ogólny budynku Budynek będący przedmiotem niniejszego projektu budowlanego znajduje się we Wrocławiu przy ul. Podwale 27-28, Sądowa 2. Budynek zlokalizowany jest w centralnej części miasta Wrocławia, w dzielnicy Stare Miasto. Budynek ma kształt zdecydowanie wydłużony. Dłuższa elewacja jest równoległa do ulicy Podwale. Pod względem konstrukcyjnym budynek składa się z dwóch zasadniczych części równoległych do ulicy Podwale, trzech fragmentów prostopadłych oraz części dobudowanej od strony ulicy Piłsudskiego. Pod względem użytkowym ok. połowa budynku od ulicy Podwale (nr 28) i Sądowej (nr2) jest aktualnie użytkowana przez Starostwo Powiatowe, natomiast część budynku od strony Podwala (nr 27) i ulicy Piłsudskiego jest wyłączona z użytkowania. Ta część budynku oczekuje na przeprowadzenie prac remontowych. Budynek wybudowany został ok. 1835 roku z przeznaczeniem na koszary dla wojska. Jest to obiekt czterokondygnacyjny z pełnym podpiwniczeniem oraz nieużytkowym poddaszem. Budynek w przeszłości po kolejnych adaptacjach pełnił różne funkcje. Aktualnie część od strony ulicy Sądowej wykorzystywana jest na biura, natomiast część budynku od strony ulicy Piłsudskiego spełniała funkcje domu studenckiego. Budynek objęty jest wpisem do rejestru zabytków. 3.0. Opis ogólny elewacji budynku Elewacja budynku posiada bogaty wystrój architektoniczny. W elewacji występują gzymsy w poziomie poszczególnych kondygnacji. Na poddaszu ściana attykowa z bogatym rzeźbieniem. Elewacja nosi ślady napraw i remontów wykonywanych w okresach poprzednich. Na elewacjach występują głównie tynki boniowane.
Spółka Inwestycyjno-Budowlana BIODOM Sp. z o.o. 3 Poszczególne połacie ścian elewacyjnych mają zniszczone tynki. W zależności od miejsca w elewacji występują zniszczenia miejscowe i zniszczenia powierzchniowe. W tynkach występują znaczne spękania i zarysowania. Rysy i spękania głębsze i płytsze, najczęściej w granicach grubości tynku. Występują również miejscowe ubytki i odbicia tynków. Są to głównie ubytki tynków na gzymsach i cokołach. Lokalnie występuje korozja tynków związana przede wszystkim z uszkodzonymi obróbkami blacharskimi i rozszczelnionymi rurami spustowymi. Źle wykonane obróbki blacharskie, rozszczelnienia rur spustowych, brak okresowej konserwacji instalacji odwadniającej budynek powodują wypłukiwanie i ługowanie tynków elewacji. Znaczniejsze ubytki tynków występują w elewacji w części poddaszowej. Znacznym zniszczeniem objęte są ozdobne słupki ścian attykowych. Również do zniszczeń elewacji przyczyniły się prace budowlane prowadzone w okresach wcześniejszych. Niska jakość robót budowlanych, niestarannie wykonane obróbki blacharskie powodowały zniszczenia tynków elewacyjnych a w konsekwencji niszczenie całego budynku. Występujące na ścianach elewacyjnych rysy i spękania mają zróżnicowaną głębokość. Destrukcyjne oddziaływanie warunków atmosferycznych wraz z upływem czasu powodują, że spękania początkowo niewielki i włoskowate powiększają się. W skrajnym przypadku zniszczeń, na powierzchni tynków pokazują się odbarwienia, liszaje, odspojenie od ceglanego podłoża i odsłanianie cegieł w ścianach. W kolejnym etapie destrukcji woda deszczowa i mróz wnikają w spoiny muru i ceramiczny czerep materiału konstrukcyjnego ścian powodując wypłukiwanie zaprawy ze spoin i lasowanie się cegieł aż do całkowitej utraty własności konstrukcyjnych i termicznych. Zlasowany materiał ceramiczny zaczyna wypadać ze ścian tworząc kawerny i głębsze gniazda. Opisany stan zniszczenia elewacji najbardziej zaawansowany jest w kondygnacji poddasza, gdzie woda deszczowa spływająca z dachu i z nieszczelnych rynien dachowych spowodowała bardzo duże uszkodzenia attyk stanowiących istotny element wystroju elewacji. Zniszczenia wykazują nie tylko tynki w obrębie attyk, część ozdobnych słupków uległa całkowitej korozji, a zniszczone fragmenty pospadały na okoliczny teren. W tynkach elewacji stwierdzić też można wiele uszkodzeń powierzchni tynków i materiału ścian od działań mechanicznych. Zniszczenia tego typu są wynikiem niestarannie i niefachowo prowadzonych prac remontowych i naprawczych wykonywanych w okresach poprzednich. Miejsca zniszczeń są przyczynkiem do dalszych postępujących zniszczeń, łącznie z wypadaniem większych kawałków cegieł. Znaczne zniszczenia tynków oraz głębokie uszkodzenia materiału ceramicznego ścian występują w rejonie narożników, gdzie zamontowane są nieszczelne lub zniszczone rury spustowe wody deszczowej. Uszkodzenia lokalnie w tych miejscach sięgają głębokości ½ cegły. W budynku występują nadproża w formie sklepień odcinkowych i nadproża murarskie bez wzmocnienia elementami stalowymi. Prawie wszystkie nadproża okienne i drzwiowe posiadają rysy lub spękania przechodzące nawet przez całą grubość ściany. Pęknięcia nadproży są kolejnym elementem zniszczenia budynku i zagrożeń dla osób postronnych przebywających w obrębie budynku. Ogólny zły stan techniczny elewacji oraz opisane zniszczenia z upływem czasu pogłębiają się potęgując zagrożenie dla osób przebywających w obrębie budynku czy przypadkowych przechodniów. Opisane powyżej uszkodzenia występują na całej powierzchni elewacji budynku w różnych miejscach z różną intensywnością. Występują lokalne niewielkie ogniska zniszczeń oraz całe powierzchnie zniszczeń dochodzące do kilku lub kilkunastu m 2.
Spółka Inwestycyjno-Budowlana BIODOM Sp. z o.o. 4 4.0.Proponowane rozwiązanie Dla budynku przy ul. Podwale 27-28 i Sądowa 2 opracowany został przez Spółkę Inwestycyjno-Budowlaną BIODOM projekt odtworzenia elewacji. Niniejszy projekt budowlany pokazuje sposób wykonania prac budowlanych mających na celu zabezpieczenie osób postronnych przed zagrożeniami spowodowanymi odpadnięciami tynków czy ozdobnych fragmentów attyk i gzymsów. Projektuje się wykonanie prac zabezpieczających poprzez założenie siatek osłonowych. Bardzo prostym i stosunkowo szybkim sposobem zabezpieczenia budynku przed odpadającymi tynkami elewacji i fragmentami murów z uszkodzonych gzymsów jest osłonięcie budynku siatkami zabezpieczającymi. Siatki zabezpieczające pozwalają na pełne zabezpieczenie przed spadającymi fragmentami tynku czy kawałkami muru. W pełni eliminują możliwość tragicznych w skutkach zdarzeń związanych z upadkiem fragmentu konstrukcji murowych na otaczający teren. Siatki zabezpieczające wykonane są z elastycznych materiałów absorbujących energię oraz dobrze chroniących przed uszkodzeniami od spadających materiałów. Na rynku oferowanych jest wiele typów i rodzajów siatek zabezpieczających np. HUCK, SYMAR itd. Oferowane są siatki z polietylenu o wysokiej gęstości oraz siatki polipropylenowe. Materiał siatki jest odporny na działanie światła słonecznego oraz całkowicie odporny na wodę. Oferowane siatki posiadają różny rozmiar oczka i różną gęstość oraz zróżnicowane są pod względem wytrzymałości na rozerwanie związanej między innymi z długością trwania budowy. Siatki przygotowane są do łączenia w znaczne powierzchnie. Zaleca się aby montaż siatek oraz akcesoria do montażu wykonywane były przez wyspecjalizowane w tym zakresie firmy usługowe. Z oferowanej szerokiej gamy produktów do wykorzystania na osłony budynku przy ul. Podwale 27-28 proponuje się wykorzystać tkaninę (siatkę) ochronną na rusztowania, wykonaną z włókien polipropylenowych o podwyższonej wytrzymałości z dodatkową nitką poliestrową na brzegach. Waga tkaniny to 75 80 g/m2. Tkanina w kolorze białym, odporna na warunki atmosferyczne, zwłaszcza na promienie UV, przepuszczająca światło (ok. 90%). Ma skutecznie wyłapywać i zatrzymywać kawałki odpadających tynków lub fragmentów elewacji zewnętrznej budynku. W trakcie zakładania siatki skuć należy fragmenty odstającego tynku, który może stanowić zagrożenie dla pracowników. Miejsca skuć zniszczonych fragmentów tynków zaznaczono na załączonych rysunkach. Tkanina mocowana na obiekcie w formie pionowych pasów, łączonych w sposób uniemożliwiający wydostanie się na zewnątrz odpadających fragmentów elewacji, np. poprzez ich zszycie lub spięcie. Poszczególne bryty łączone między sobą spinkami i klipsami. Konstrukcję do zawieszenia tkanin stanowią rozpięte po obwodzie każdej ściany budynku i w pionie co 3 m linki stalowe fi 3 mm w oplocie PCV. Linki przeciągnięte są poprzez śruby kotwiące z uchem i naprężane za pomocą śrub rzymskich. Kotwienie śrub po obwodzie każdej ściany co 3 m, a w miejscu prowadzenia linek pionowych maksymalnie co 5 m. Należy uwzględnić również dodatkowe kotwienia linek przy wystających elementach ścian takich jak cokoły, gzymsy, attyki itp. Tkanina do linek mocowana za pomocą karabińczyków lub spinaczy zaciskowych. Linki pionowe instalowane pomiędzy budynkiem a tkaniną. Długości śrub kotwiących dobrane odpowiednio do kształtu elewacji budynku oraz założeniu, że dołem tkanina ma przylegać do ściany i zatrzymywać odpadające fragmenty elewacji. Należy uwzględnić wycięcia w osłonie pod drzwi wejściowe budynku. Tkaniny produkowane są w szerokościach fabrycznych 3,07 m, w tym 7 cm stanowi zakładkę na zszycie tkanin lub ich spięcie.
Spółka Inwestycyjno-Budowlana BIODOM Sp. z o.o. 5 Przy zamawianiu tkaniny należy uwzględnić 7 cm naddatek przeznaczony na zakładkę przy łączeniu pionowych pasów. Montaż siatki zabezpieczającej przewiduje się przy użyciu podnośników koszowych. 5.0.Warunki techniczne i metody wykonawstwa Roboty budowlane objęte niniejszym projektem budowlanym w zakresie montażu siatek zabezpieczających nie wymagają specjalistycznych metod wykonawstwa. Prace budowlane wykonać można przy zastosowaniu tradycyjnych metod realizacji robót budowlanych. Roboty budowlane prowadzić należy w oparciu o projekt organizacji budowy pod nadzorem osób posiadających kwalifikacje do sprawowania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie. Wykonawstwo robót powierzyć należy firmie specjalistycznej, która opracuje technologię wykonania robót dostosowaną do możliwości technicznych i technologicznych oraz własnych doświadczeń. Przy realizacji robót budowlanych przestrzegać należy zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Całość robót budowlanych wykonywać zgodnie z warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlanych: cz. I roboty ogólnobudowlane Do wykonania robót objętych opracowaniem należy stosować materiały posiadające aktualne atesty, aprobaty i świadectwa dopuszczenia do stosowania w budownictwie. Opracował: inż. Ryszard Żdziobek