Nauka Przyroda Technologie ISSN 1897-7820 http://www.npt.up-poznan.net Dział: Melioracje i Inżynieria Środowiska Copyright Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu 2009 Tom 3 Zeszyt 3 MARIUSZ ADYNKIEWICZ-PIRAGAS, IWONA LEJCUŚ Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie Oddział we Wrocławiu OCENA CIĄGŁOŚCI EKOLOGICZNEJ KORYTA RZECZNEGO NA PRZYKŁADZIE NYSY ŁUŻYCKIEJ NA ODCINKU PORAJÓW SOBOLICE Streszczenie. Zabudowa hydrotechniczna swobodnie płynących rzek niewątpliwie oznacza fundamentalne zmiany ich funkcji i struktury. Naturalne ekosystemy wód płynących tworzą nieprzerwany ciąg od źródeł do ujścia, w którym efekty procesów przebiegających w górnym biegu rzeki oddziałują na dynamikę procesów zachodzących w dolnym odcinku. Zabudowa hydrotechniczna koryta rzecznego zakłóca działanie tych naturalnych połączeń, zarówno z pobliskimi terenami zalewowymi, jak i biegnącymi z prądem rzeki. Zatem przywrócenie biologicznej ciągłości wód płynących jest podstawą ekologicznej funkcjonalności tych wód. W związku z dużą liczbą rozmaitych budowli wodnych przegradzających koryto rzeczne niezbędne jest opracowanie koncepcji pilności działań na rzecz poprawy tej sytuacji i wprowadzenie zabudowy bliskiej naturze. Tego rodzaju koncepcja może być przygotowana jedynie na podstawie bieżącej inwentaryzacji zabudowy hydrotechnicznej. Obecnie jeszcze nie powstał w Polsce jednolity system oszacowania drożności biologicznej budowli hydrotechnicznych, który wskaże priorytety działań w zakresie udrożnienia koryt rzecznych. W artykule zaprezentowano metodykę kartowania i inwentaryzowania budowli wodnych, jak również wstępną ocenę drożności koryta rzecznego Nysy Łużyckiej na odcinku 196+360 km 111+630 km. Analiza stanu aktualnego na omawianym odcinku rzeki pozwoli na wytypowanie budowli hydrotechnicznych, w których przeprowadzenie przebudowy lub remontu umożliwi swobodne wędrówki organizmów wodnych. Słowa kluczowe: rzeka, budowla hydrotechniczna, ciągłość biologiczna Wstęp Poprzeczne budowle hydrotechniczne wywierają znaczny wpływ na ekosystem rzeki i zachodzące w nim zmiany. Obiekty te budowane na rzekach są elementami sztucznymi, które naturalnie nie występują (ŻBIKOWSKI i ŻELAZO 1993). Zabudowa rzek swobodnie płynących powoduje zmiany zarówno w ich funkcjonowaniu, jak i strukturze
2 Adynkiewicz-Piragas M., Lejcuś I., 2009. Ocena ciągłości ekologicznej koryta rzecznego na przykładzie Nysy ekosystemu rzecznego. Przegradzanie cieków na izolowane odcinki uniemożliwia wędrówki organizmów wodnych, a w szczególności ryb wędrownych. Do ryb wędrownych dwuśrodowiskowych zaliczamy gatunki wpływające na tarło do rzek (idące pod prąd), do których należą: łosoś, certa i troć, oraz gatunek wpływający na tarło do morza (spływający z prądem) węgorz (ALLAN 1998, CZAMARA 1993, 1996, ILNICKI 1988). Dodatkowo zachowanie biologicznej drożności cieku oraz połączeń z dopływami o zróżnicowanych parametrach środowiskowych jest niezbędnym warunkiem utrzymania stabilnych populacji wielu gatunków ryb potamodromicznych, wymagających różnorodnych siedlisk w poszczególnych cyklach rozwojowych. Ważnym elementem jest prędkość wody. Oprócz łososia i wyrośniętych egzemplarzy pstrągów większość ryb nie potrafi pokonać prądu o prędkości przekraczającej 2 m/s. Prędkość ponad 1 m/s ogranicza możliwość swobodnego przemieszczania się ryb (ZGRABCZYŃSKI 2007). Średnia prędkość, z jaką płyną ryby w górę cieku, wynosi zazwyczaj od 0,15 do 0,40 m/s. Maksymalne wysokości, jakie mogą pokonać łososie (1,0-1,7 m), i pstrągi (0,7-0,8 m), nie mogą stanowić danych wyjściowych przy projektowaniu jazów. W wytycznych stosowanych w Niemczech zaleca się, aby wysokość stopnia wodnego w wodach pstrągowych nie przekraczała 0,3 m, a w pozostałych 0,2 m (ILNICKI 1988). Podawane wysokości graniczne progów dla podejścia ryb nie uwzględniają podejścia małych ryb i bezkręgowców. Przywrócenie biologicznej przepustowości wód płynących jest podstawą ekologicznej funkcjonalności tych wód. Zgodnie z zasadą ekologicznej ciągłości ekosystemu rzeki (tzw. river continuum) rzekę tworzy jeden ekosystem, rozciągający się wzdłuż jej całego biegu, w którym ulegają stopniowym zmianom warunki fizyczne i żyzność, co z kolei pociąga za sobą przekształcenia struktury gatunkowej zespołów flory i fauny. Pod względem geomorfologicznym rzeki są systemami otwartymi. Od źródeł do ujścia czynniki fizyczne, takie jak szerokość i głębokość koryta, prędkość prądu, ilość wody i temperatura, zmieniają się w sposób ciągły. Na tle tych gradientów geomorfologicznych i fizyczno-chemicznych również biologiczna organizacja rzeki tworzy pewien ciągły system continuum rzeczne (SZYMANOWSKI i IN. 2001). Materiał i metody Nysa Łużycka jest lewostronnym dopływem Odry, jej całkowita długość wynosi około 256 km, z czego odcinek o długości 196,5 km stanowi granicę polsko-niemiecką, a pozostały odcinek znajduje się na obszarze Republiki Czeskiej. Badany odcinek rzeki rozciąga się pomiędzy miejscowościami Porajów (punkt trójgraniczny 196+630 km) a Sobolice (111+630 km) (rys. 1). Na tym odcinku rzeka jest zabudowana licznymi budowlami poprzecznymi, w większości piętrzącymi wodę na potrzeby elektrowni wodnych. Już na początku XX wieku rozpoczęła się intensywna regulacja i poprzeczna zabudowa Nysy Łużyckiej. W roku 1905 powstały elektrownie Gubin, Przesieka i Zasieki, pięć lat później elektrownia Bukówka, w 1922 roku zaś elektrownia Sobolice. Także na omawianym odcinku, pomiędzy punktem granicznym a Sobolicami, powstawały liczne budowle hydrotechniczne. Spośród zinwentaryzowanych budowli poprzecznych część została utworzona jeszcze przed 1930 rokiem.
Adynkiewicz-Piragas M., Lejcuś I., 2009. Ocena ciągłości ekologicznej koryta rzecznego na przykładzie Nysy 3 Rys. 1. Mapa sieci hydrograficznej Nysy Łużyckiej Fig. 1. Hydrographic network of the Nysa Łużycka River Ze względów praktycznych rzekę dzieli się na krainy rybne, których nazwy pochodzą od przewodniego gatunku, i tak kolejno od źródeł do ujścia mamy następujące po sobie krainy: pstrąga, lipienia, brzany i leszcza. W przypadku Nysy Łużyckiej wyróżnić można dwie krainy: od punktu trójgranicznego do ujścia Czerwonej Wody krainę lipienia i następnie do ujścia do Odry krainę brzany. Kraina lipienia według BŁACHUTY (2006) charakteryzuje się następującymi cechami: duży spadek, szybki prąd rzeki, średni przepływ, w dnie dominacja grubego żwiru, temperatura wody do 15 C. Gatunkiem przewodnim jest lipień, a gatunkami towarzyszącymi są: pstrąg potokowy, głowacica, świnka, jelec, kleń, miętus, piekielnica, kiełb, brzana. Dla gatunków anadromicznych kraina lipienia stanowi obszar tarliskowy certy i obszar tranzytowy dla łososia i troci.
4 Adynkiewicz-Piragas M., Lejcuś I., 2009. Ocena ciągłości ekologicznej koryta rzecznego na przykładzie Nysy Krainę brzany charakteryzują następujące cechy: średni spadek, średni prąd rzeki, duży przepływ, w dnie dominacja grubego piasku i żwiru, temperatura wody do 18 C. Gatunkiem przewodnim jest brzana, a gatunkami towarzyszącymi są: lipień, jelec, boleń, jaź, kleń, płoć, okoń, sandacz, jazgarz. Dla gatunków anadromicznych kraina brzany stanowi obszar tranzytowy dla certy, łososia i troci. Niemiecka metoda określania drożności budowli hydrotechnicznych pod kątem możliwości wędrówek organizmów wodnych została opracowana przez Bawarski Krajowy Urząd Gospodarki Wodnej i Bawarski Związek Rybołówstwa (Bayerisches Landesamt für Wasserwirtschaft, Landesfischereiverband Bayern). Metoda ta opiera się na opracowaniu materiałów kartograficznych (map), istniejących informacji o budowlach hydrotechnicznych oraz materiałów z inwentaryzacji przeprowadzonej w terenie (obejmującej pomiary budowli hydrotechnicznych, pomiar lokalizacji GPS, archiwizację fotograficzną, wypełnione protokoły). Badania w terenie należy przeprowadzać podczas stanów średnich średnich niskich. Informacje, które zawiera protokół, obejmują: rodzaj obiektu (stopień wodny, jaz, rampa denna, przepust, przepławka itd.), pełnioną funkcję (elektrownia odpływowa, elektrownia przepływowa, śluza dla statków itd.), stan budowli (działająca, nieużytkowana). Kolejnym elementem protokołu jest zamieszczenie informacji dotyczących danych technicznych obiektów hydrotechnicznych, takich jak: wysokość spadku, szybkość przepływu na/w obiekcie, struktura dna (nierówne/gładkie), występowanie swobodnego spadku wody (pionowo spadająca woda tracąca ewidentnie kontakt z podłożem), minimalna głębokość wody na drodze wędrówki organizmów wodnych (zwierciadło wody dla przepływu nienaruszalnego). Następna część protokołu dotyczy opisu i wymiarów przepławek (jeśli występują). Ma to na celu sprawdzenie, czy analizowany obiekt spełnia swą funkcję. Należy podać m.in.: najwyższą wysokość spadku między dwoma zbiornikami (m), występowanie swobodnego spadku, wymiary najmniejszych komór (dł. szer. gł.), strukturę dna budowli (nierówna/gładka), przepustowość przepławki (m 3 /s), długość całkowitą przepławki (m), liczbę komór, maksymalną prędkość przepływu wody (m 3 /s), minimalną głębokość wody na drodze wędrówki organizmów wodnych, opis struktury progów poprzecznych. W kolejnej części należy odpowiedzieć twierdząco lub przecząco na ogólne sformułowania uściślające możliwość pokonania danych obiektów przez organizmy wodne. Zapytania dotyczą następujących zagadnień:
Adynkiewicz-Piragas M., Lejcuś I., 2009. Ocena ciągłości ekologicznej koryta rzecznego na przykładzie Nysy 5 czy ilość wody na obiekcie jest wystarczająca (np. czy istnieje prąd wabiący)? czy przepławka, bystrotok, obejście są dostępne/osiągalne dla organizmów wodnych? czy wlot obiektu jest dostępny przy zmiennych stanach wód, np. niżówkach? czy stan techniczny obiektu wymaga konserwacji (czy nie jest zastawiony napływowymi konarami drzew lub gałęzi)? Na koniec w protokole obserwator zamieszcza subiektywną ocenę możliwości pokonania przez ryby omawianego obiektu hydrotechnicznego. Skala oceny zawiera się w przedziale od 1 do 4. Najkorzystniejsza jest ocena 1, oznaczająca obiekt drożny, pozwalający na migrację wszystkich gatunków i stadiów rozwoju organizmów bez ograniczeń przez cały rok. Ocena 2 oznacza ograniczoną drożność, czyli przez obiekt może przepłynąć ograniczona ilość wszystkich gatunków w różnych stadiach rozwoju (wielkości). Ocena 3 oznacza drożność w niedostatecznym stopniu, w tym przypadku przepłynięcie jest znacznie utrudnione i organizmy wodne mogą pokonać obiekt tylko w określonym czasie i/lub tylko mogą tego dokonać określone gatunki lub dorosłe osobniki. Najgorsza ocena 4 oznacza brak drożności, czyli przepłynięcie budowli jest właściwie niemożliwe, może zdarzać się sporadycznie silniejszym egzemplarzom poszczególnych gatunków organizmów wodnych. Wyniki Dla badanego odcinka Nysy Łużyckiej przeprowadzono inwentaryzację obiektów hydrotechnicznych w terenie, z uwzględnieniem propozycji oceny według metody niemieckiej. Ocena biologicznej drożności obiektów z uwzględnieniem metody niemieckiej została zamieszczona w tabeli 1. Z przeprowadzonej wstępnej oceny ekologicznej ciągłości Nysy Łużyckiej na odcinku Porajów Sobolice (km 196+360 111+630) wynika, że rzeka jest tam zabudowana 20 budowlami hydrotechnicznymi, piętrzącymi wodę od 0,6 do 4,6 m (rys. 2). Są to głównie jazy (stałe, klapowe, zasuwowe, walcowe, powłokowe). Niezależnie od aktualnego stanu technicznego tych budowli hydrotechnicznych, stanowią one przegrody utrudniające naturalne wędrówki organizmów wodnych, w tym ichtiofauny. Z oceny ciągłości cieku przeprowadzonej skali 4-punktowej według metodyki niemieckiej wynika, że Nysa Łużycka na odcinku Porajów Sobolice jest niedrożna. Jest to spowodowane tym, iż występują tam budowle piętrzące przegradzające koryto rzeczne, które nie są wyposażone w przepławki. Związane jest to z ośmioma budowlami hydrotechnicznymi o spadzie > 2,0 m (nr 20, 19, 17, 15, 14, 12, 5, 2), przez które nie mają możliwości przepłynięcia ryby ani inne organizmy wodne (4 pkt.). Nysa Łużycka jest częściowo biologicznie drożna na odcinkach Ręczyn Zgorzelec i Krzewina Posada; ocena drożności wynosi tam od 1 do 3 pkt. Nysa Łużycka jest drożna lokalnie w rejonie budowli z przepławkami i rampami. Przepławki dla ryb są zlokalizowane tylko na czterech niemieckich obiektach, które spełniają swoje funkcje zgodnie z przyjętą metodyką. Są to: 18 Sobolice jaz dachowy z przepławką ryglową, 13 Jędrzychowice jaz stały z przepławką szczelinową, 6 Ręczyn jaz stały z przepławką ryglową, 3 Posada jaz stały z przepławką ryglową.
6 Adynkiewicz-Piragas M., Lejcuś I., 2009. Ocena ciągłości ekologicznej koryta rzecznego na przykładzie Nysy Rys. 2. Lokalizacja budowli hydrotechnicznych na Nysie Łużyckiej Fig. 2. Localization of the hydrotechnical construction on the Nysa Łużycka River Tabela 1. Zestawienie budowli hydrotechnicznych na Nysie Łużyckiej (Porajów Sobolice) Table 1. Inventory of the hydrological constructions on the Nysa Łużycka River (section Porajów Sobolice) Numer budowli Miejscowość Rodzaj przeszkody Przepławka aktualna Przepławka projektowana Utrudnienia dla ryb* 1 2 3 4 5 6 7 1 Porajów Jaz walcowy Brak Ryglowa Tak 4 2 Turów Jaz zasuwowy Brak Ryglowa Tak 4 3 Posada Jaz stały Jest Ryglowa Nie 1 4 Krzewina Jaz stały Brak Ryglowa Tak 3 5 Krzewina II Jaz stały Brak Ryglowa Tak 4 Ocena
Adynkiewicz-Piragas M., Lejcuś I., 2009. Ocena ciągłości ekologicznej koryta rzecznego na przykładzie Nysy 7 Tabela 1 cd. / Table 1 cont. 1 2 3 4 5 6 7 6 Ręczyn Jaz stały Jest Rampa ryglowa Nie 1 7 Radomierzyce Jaz stały Brak Rampa ryglowa Tak 2 8 Deutsch Ossig Jaz stały Brak Rampa ryglowa Tak 2 9 Koźlice Jaz stały Brak Rampa ryglowa Tak 3 10 Weinhubel Jaz stały Brak Rampa ryglowa Tak 3 11 Goerlitz Jaz stały Brak Rampa ryglowa Tak 3 12 Zgorzelec-Goerlitz Jaz stały Brak Ryglowa Tak 4 13 Ludwigsdorf Jaz stały EW Jest Rampa ryglowa Nie 1 14 Pieńsk Jaz stały EW Brak Ryglowa Tak 4 15 Bielawa Dolna Jaz powłokowy Brak Obejście Tak 4 16 Prędocice Bystrotok Brak Rampa ryglowa Tak 3 17 Prędocice 2 Jaz dachowy Brak Rampa ryglowa Tak 4 18 Sobolice 1 Jaz dachowy Jest Ryglowa Nie 1 19 Sobolice 2 Jaz klapowy Brak Ryglowa Tak 4 20 Sobolice 3 Jaz klapowy Brak Ryglowa Tak 4 *Gatunki ryb, które migrują w Nysie Łużyckiej: anadromiczne troć, łosoś, potamodromiczne świnka, brzana, lipień, kleń, jelec. Podsumowanie Analiza uwarunkowań środowiska, uwzględniająca potrzebę zachowania ekologicznej drożności cieków oraz najnowsze rozwiązania techniczne, pozwala na wytypowanie następujących rozwiązań jako najkorzystniejszych dla organizmów wodnych: bystrotok (rampa), przepławka typu obejście, przepławka ryglowa, rampa narzutowa, przepławka szczelinowa. Stanowią one najlepsze odwzorowanie naturalnego ukształtowania fragmentów koryta rzecznego, dzięki czemu umożliwiają swobodną migrację fauny rzecznej i komponują się z naturalnym otoczeniem (WIŚNIEWOLSKI 2003). Biologiczna drożność koryta rzecznego dla wszystkich organizmów wodnych, w tym makrozoobentosu, oznacza ograniczenie elementów takich, jak: gładkie brzegi i dno wybetonowane, wymurowane, sprzyjające zwiększonej prędkości przepływu, wykluczającej istnienie w naturalnych brzegach luk i kryjówek. Przywrócenie ekologicznej ciągłości Nysy Łużyckiej pozwoli na odtworzenie stada certy i łososia w tej rzece. Są to gatunki dwuśrodowiskowe, anadromiczne żyją w morzu, a na okres tarła wstępują do rzek. W przypadku Nysy Łużyckiej dogodne dla ryb dwuśrodowiskowych łososiowatych tarliska znajdują się dopiero powyżej ujścia Czerwonej Wody, a biorąc pod uwagę zawiesiny osadzające się na dnie rzeki dopiero powyżej ujścia Miedzianki. Nysa Łużycka charakteryzuje się stosunkowo niewielką
8 Adynkiewicz-Piragas M., Lejcuś I., 2009. Ocena ciągłości ekologicznej koryta rzecznego na przykładzie Nysy liczbą odcinków z dnem odpowiednim dla tarlisk łososiowatych (głównie na krótkich bystrzynach oraz na niektórych dopływach: górnym biegu Miedzianki, w Czerwonej Wodzie i Bielawce, a po stronie niemieckiej w górnym biegu Mandau, w Pliessnitz i Buderoser Muhlenfliess), ale jest odpowiednia dla tarlisk certy (SZYMANOWSKI i IN. 2001). Niezbędne zatem jest wykonanie 13 ekologicznych przejść dla ryb lub przepławek na budowlach, które uzyskały 4 i 3 pkt., a w szczególności po stronie polskiej na sześciu obiektach: 20 Sobolice jaz klapowy przy elektrowni, proponowane jest wykonanie przepławki ryglowej, 17 Prędocice jaz dachowy, proponowane jest wykonanie rampy ryglowej, 14 Pieńsk i 12 Zgorzelec gdzie przy istniejących jazach stałych proponowane jest wykonanie przepławek ryglowych, 9 Koźlice i 5 Krzewina gdzie przy jazach stałych proponowane jest wykonanie ramp ryglowych. Poza propozycją budowy przepławek ważne jest również prowadzenie działań kompensacyjnych pozostałych umocnień, z wykorzystaniem konstrukcji ekologicznych przejść wykonanych z naturalnych surowców, jakimi są kamień łamany, otoczaki, kamienie polne, głazy, bloki skalne, żwir, tłuczeń oraz drewno (dzięki którym powstają liczne luki i szczeliny niezbędne dla małych organizmów wodnych). Działania te zarówno poprawiłyby walory hydromorfologiczne rzeki, jak i ułatwiłyby wędrówkę ryb i makrozoobentosu. Wspomniane działania pozwoliłyby na restytucję gatunków dwuśrodowiskowych w dorzeczu Nysy Łużyckiej, z których głównie certa znalazłaby tu najdogodniejsze warunki do odbycia tarła i odchowu narybku. Literatura ALLAN D.J., 1998. Ekologia wód płynących. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa. BŁACHUTA J., 2006. Wpływ zabudowy hydrotechnicznej rzek na ryby. W: Jak chronić się przed powodzią, minimalizując straty środowiskowe? Red. J. Żelaziński, R. Waręty. Towarzystwo na rzecz Ziemi, Oświęcim: 27-32. CZAMARA W., 1993. Ekologiczne przesłanki zmian w sposobie użytkowania obiektów hydrotechnicznych dolnego Bobru. W: Materiały konferencji Współczesne problemy inżynierii wodnej. Poręba k. Myślenic. 15-16 XI 1993. Politechnika Krakowska, Kraków: 191-193. CZAMARA W., 1996. Analiza przyczyn zubożenia środowiska wodnego w dolnym odcinku Bobru. Zesz. Nauk. AR Wroc. 267, Inż. Środ. 8: 107-115. ILNICKI P., 1988. Ekologiczna regulacja cieków wodnych. Cz. III. Wiad. Melior. Łąk. 5-6: 148-150. LANDESFISCHEREIVERBAND Bayern: Kartier- und Bewertungsverfahren Durchwanderbarkeit von Querbauwerken. 2002. Bayerisches Landesamt für Wasserwirtschaft, München. SZYMANOWSKI Z., KAZANA R., TYNIEC B., WRÓBLEWSKI T., MORDALSKI F., BŁACHUTA J., NAPO- RA K., WIŚNIEWOLSKI W., WITKOWSKI A., 2001. Techniczno-ekonomiczna koncepcja umożliwiająca i ułatwiająca przemieszczanie się ryb w rzekach na obszarze RZGW we Wrocławiu (ze szczególnym uwzględnieniem ryb wędrownych). Maszynopis. IMiGW, Wrocław. WIŚNIEWOLSKI W., 2003. Możliwości przeciwdziałania skutkom przegradzania i odtwarzania szlaków migracji ryb. Suppl. Acta Hydrobiol. 6: 45-64. ZGRABCZYŃSKI J., 2007. Identyfikacja i ocena sprawności przepławek dla ryb w regionie wodnym Warty. Nauka Przyr. Technol. 1, 2, #35. ŻBIKOWSKI A., ŻELAZO J., 1993. Ochrona środowiska w budownictwie wodnym. Materiały informacyjne. MOŚZNiL, Warszawa.
Adynkiewicz-Piragas M., Lejcuś I., 2009. Ocena ciągłości ekologicznej koryta rzecznego na przykładzie Nysy 9 ASSESSING CHANNEL PATENCY FOR THE EXAMPLE OF THE NYSA ŁUŻYCKA RIVER ON THE PORAJÓW SOBOLICE SECTION Summary. Building of hydrotechnical constructions on free flowing rivers inevitably leads to fundamental changes in their function and structure. Natural ecosystems of the flowing waters form a continuous chain from their sources to their outlets in which the processes in the upper course have impact on the lower river. Hydrotechnical constructions interrupt this natural interactions for both floodplains and river bed. Therefore restoring biological throughput of the flowing waters is critical to maintain ecological function of the waters. Due to a big number of the different kinds of hydrotechnical constructions separating some river channels it is essential to set up priorities for the activities enabling to improve this situation and to introduce the constructions that more account for the nature. This kind of initiative can be only done through the appropriate and up-to-date inventory of the existing hydrotechnical constructions. In Poland there is still a need to develop a consistent methodology to assess hydrotechnical constructions in order to assign the priorities for increasing river patency. The article presents a method for hydrotechnical construction mapping and inventory. Preliminary results of the channel patency assessment are presented for the Nysa Łużycka River on the section of 196+360 km 111+630 km. Analysing current state of this section allows to indicate these hydrotechnical constructions that after their rebuilding or renewal a free migration of the river habitat would be enabled. Key words: river, hydrotechnical construction, channel patency Adres do korespondencji Corresponding address: Mariusz Adynkiewicz-Piragas, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie, Oddział we Wrocławiu, ul. Parkowa 30, 51-616 Wrocław, Poland, e-mail: Mariusz.Adynkiewicz@imgw. wroc.pl Zaakceptowano do druku Accepted for print: 28.04.2009 Do cytowania For citation: Adynkiewicz-Piragas M., Lejcuś I., 2009. Ocena ciągłości ekologicznej koryta rzecznego na przykładzie Nysy