Kwiecień 2013 Tax Newsletter Moore Stephens Central Audit PRECISE. PROVEN. PERFORMANCE. Podatek od towarów i usług Artykuły spożywcze udostępniane pracownikom a VAT Przedsiębiorcy dokonują zakupu kawy, herbaty, cukru, mleka, wody, soków owocowych, a także drobnych artykułów spożywczych, tj. herbatników, paluszków w celu udostępnienia ich pracownikom i współpracownikom podczas wykonywania obowiązków służbowych, tj. podczas wewnętrznych spotkań, narad oraz odpraw, na których omawiane są szczegóły dotyczące koordynacji wykonywanych wspólnie projektów czy bieżące problemy. Napoje są zużywane przez pracowników i współpracowników nie tylko podczas spotkań, ale w miarę potrzeb w trakcie pracy w siedzibie przedsiębiorstwa. Czy przedsiębiorcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od tego rodzaju zakupów i czy ich udostępnienie pracownikom rodzi obowiązek naliczenia podatku należnego VAT? Ostatnio Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji IPPP1/443-17/13-2/JL z dnia 28 marca 2013 roku po raz kolejny potwierdził, że tego rodzaju zakupy powinny generować kwotę podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu na zasadach ogólnych bez obowiązku rozpoznania VAT należnego przy przekazaniu/zużyciu. Organ podatkowy wskazał, że ( ) nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, ciastka, soki, paluszki, mleko, woda itp. przez współpracowników (zleceniobiorców), niebędących pracownikami, w czasie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy nie stanowi darowizny towarów na rzecz tych osób, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu również w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie ww. artykułów spożywczych zarówno przez pracowników jak i współpracowników (zleceniobiorców) Spółki, w czasie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym wydaniu Podatek od towarów i usług Artykuły spożywcze udostępniane pracownikom a VAT Strona 1 Udostępnienie narzędzi w zamian za obniżenie ceny odpłatnym świadczeniem usług? Strona 2 Przyporządkowanie nabycia konkretnej usługi/towaru do faktury warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia VAT Strona 3 Podatek dochodowy od osób prawnych Zatrzymana kaucja gwarancyjna a koszty uzyskania przychodów Strona 4 Darowizny pomiędzy spółkami z grupy podatkowej kosztem, ale jak go liczyć? Opłaty czynszowe nie stanowią kosztu eksploatacji, stanowią więc koszt podatkowy Strona 5 Sprzedaż obligacji zwolniona z VAT a więc nie podlega PCC Sprzedaż udziałów przez osobę fizyczną opodatkowana 19% podatkiem dochodowym Strona 6
Strona 2 Tax Newsletter Kwiecień 2013 Udostępnienie narzędzi w zamian za obniżenie ceny odpłatnym świadczeniem usług? Organy podatkowe usiłują niekiedy żądać rozliczenia podatku VAT od udostępnianych narzędzi, dzięki którym podmiot wykonujący usługi dla przedsiębiorcy może je zrealizować w sposób optymalny. W stanie faktycznym będącym przedmiotem interpretacji, Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem dochodowym. Dla celów tej działalności posiada i wykorzystuje na podstawie umowy leasingu operacyjnego lub stanowiące jej własność samochody ciężarowe. Z uwagi na liczbę podpisanych umów z kontrahentami, nie może świadczyć usług transportowych we własnym zakresie, dlatego zawiera umowy cywilnoprawne z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Zgodnie z umowami, zleceniobiorcy świadczą na rzecz Spółki usługi transportowe przy użyciu samochodów ciężarowych, będących jej własnością, lub których Spółka jest leasingobiorcą. Innymi słowy, Spółka udostępnia narzędzia do właściwego wykonania dla niej usług. Narzędzia te nie mogą być wykorzystywane dla innych celów. W umowach ze zleceniobiorcami widnieje postanowienie, iż samochody udostępniane będą nieodpłatnie, w zamian za obniżenie ceny oferowanych usług przez zleceniobiorcę. Zadano więc pytanie czy świadczenie polegające na udostępnieniu zleceniobiorcy samochodów stanowi nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy, a tym samym, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Minister Finansów udzielił odpowiedzi przeczącej, uznając konieczność rozpoznawania podatku należnego VAT od takiej transakcji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w orzeczeniu z dnia 9 stycznia 2013 roku (I SA/Gd 1297/12) podtrzymał opinię organu podatkowego. Skład orzekający wskazał że Czynnościami prawnymi odpłatnymi są te czynności dwustronnie zobowiązujące, na mocy których obie strony uzyskują pewną korzyść majątkową. Postać zapewnionych korzyści majątkowych nie ma przy tym znaczenia, a więc może to być zarówno zapłata pewnej sumy w pieniądzu, jak i świadczenie w naturze lub obniżenie ceny wzajemnego świadczenia. Tym samym przychylił się do argumentacji wedle której: ( ) Kwestią odpłatności zajmował się wielokrotnie w swoim orzecznictwie europejski trybunał sprawiedliwości (np. W sprawach: C-16/93, C-213/99, C-404/99) podkreślając, iż o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie. ( ) Ze względu na fakt, że usługi, o których mowa we wniosku świadczone są w zamian za obniżenie ceny oferowanych usług przez zleceniobiorcę występuje ekwiwalentność świadczeń. Dla zleceniobiorcy obniżenie ceny świadczonej usługi będzie kosztem używania samochodów, natomiast dla spółki obniżenie ceny stanowić będzie wynagrodzenie za udostępnienie przedmiotowych samochodów. Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż udostępnienie kontrahentom przez spółkę samochodów, o których mowa we wniosku nie będzie - wbrew stanowisku spółki - nieodpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Świadczone usługi są usługami najmu i podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. ( )
Strona 3 Tax Newsletter Kwiecień 2013 Przyporządkowanie nabycia konkretnej usługi/towaru do faktury warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia VAT Naczelny Sąd Administracyjny w październiku 2012 roku w orzeczeniu I FSK 1990/11 odniósł się do kwestii prawa odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur, których podatnik nie może przyporządkować konkretnym zakupom towarów bądź usług. Sąd wskazał: ( ) Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 a u.p.t.u. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług. Z przepisu tego wynika, że podatnik może skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu dostaw towarów i usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatku wynikającego z faktury, dokumentującej faktycznie zrealizowaną przez jej wystawcę czynność podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku, gdy podatek wynika jedynie z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy u jej wystawcy - - faktura taka nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanego w niej podatku. Dysponowanie przez nabywcę fakturą stanowi bowiem jedynie warunek formalny uprawnienia do odliczenia podatku, a jeżeli temu nie towarzyszy wykonanie rzeczywistej czynności rodzącej u wystawcy faktury obowiązek podatkowy, to taka faktura nie kreuje prawa do odliczenia podatku VAT. Niewystarczającym dla prawa do odliczenia podatku VAT z danej faktury jest jedynie ustalenie, że dany towar znalazł się w posiadaniu nabywcy lub określona usługa została faktycznie wykonana, jeżeli nie zostanie wykazane, że to w wyniku czynności udokumentowanej tą właśnie fakturą, rodzącej u sprzedawcy powstanie obowiązku podatkowego, doszło do nabycia tego towaru, czy usługi. W przeciwnym razie oznaczałoby to, że prawo do odliczenia przysługuje z tytułu samego faktu posiadania faktury z wykazanym podatkiem, który nie jest należny od podmiotu, który fakturę nieodzwierciedlającą rzeczywistego zdarzenia gospodarczego wystawił. Umożliwienie w takiej sytuacji skorzystania z prawa do odliczenia podatku z faktury dokumentującej czynność, która nie została wykonana i nie zrodziła obowiązku podatkowego u jej wystawcy, byłoby sprzeczne z konstrukcją podatku VAT, umożliwiającą odliczenie zawartych w cenach towarów i usług podatków faktycznie należnych z tytułu czynności ich nabycia. Stanowisko wskazane wyżej ugruntowane jest w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ( vide np. wyroki NSA z 21 września 2010 r. I FSK 1364/09, opubl. w LEX nr 744178, z 21 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 616/11, opubl. w LEX nr 1120540). Art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u. jest implementacją art. 168 obecnie obowiązującej dyrektywy 2006/112/WE wrażającego zasadę neutralności podatku VAT. System odliczeń podatku VAT ma na celu zwolnienie podatnika w całości od obciążeń podatkiem VAT należnym do zapłaty lub zapłaconym w toku całości jego działalności gospodarczej. Samo więc wykazanie w fakturze podatku VAT, jeżeli taki podatek nie wynika z rzeczywistej czynności rodzącej obowiązek podatkowy u jej wystawcy nie może dawać podatnikowi prawa do odliczenia takiego podatku. ( ).
Strona 4 Tax Newsletter Kwiecień 2013 Podatek dochodowy od osób prawnych Zatrzymana kaucja gwarancyjna a koszty uzyskania przychodów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu odniósł się do następującego stanu faktycznego: podatnik, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej związanej z nieruchomościami, zawiera szereg umów na wybudowanie na jego nieruchomościach określonych budynków i budowli (głównie są to pawilony handlowe). Wynagrodzenie za całość zrealizowanych na rzecz podatnika prac budowlanych określane jest w formie ryczałtu. Wynagrodzenie wykonawcy płatne jest w częściach. Podstawą wystawienia faktury przez wykonawcę jest wykonany element robót, bądź część robót według procentowego zaawansowania, odebrana protokolarnie. Wynagrodzenie za wykonane roboty budowlane płatne jest po dokonaniu odbioru robót przez podatnika, na podstawie faktur częściowych wystawianych przez wykonawcę, co do zasady, raz w miesiącu. Każdorazowo z wynagrodzenia częściowego netto podatnik potrąca kaucję gwarancyjną. Wysokość potrącanej kaucji jest różna, ustalana każdorazowo z wykonawcą, co do zasady jednak nie przekracza 15% wartości wynagrodzenia należnego wykonawcy. Kaucja ta ma zabezpieczyć ewentualne roszczenia z tytułu nieprawidłowo wykonanych prac przez wykonawcę. Po odbiorze końcowym bez usterek, podatnik zwalnia część potrącanej z wynagrodzenia kaucji i wypłaca ją wykonawcy. Mając na względzie powyższe podatnik zadał pytanie: Czy w odniesieniu do kaucji potrącanej przez Spółkę znajdą zastosowanie przepisy art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. czy na mocy art. 15b powołanej ustawy, Spółka będzie zobowiązana do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów części odpisów amortyzacyjnych, w proporcji jaką stanowi wartość potrąconej kaucji w wartości początkowej budynku lub budowli przyjętej do używania? Organ podatkowy w interpretacji nr ILPB3/423-23/13-2/AO, uznał pogląd podatnika, wedle którego kaucja zatrzymana przez podatnika nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za prawidłowy. W uzasadnieniu wskazał zaś: ( ) Kaucja gwarancyjna w budownictwie to określana - z reguły procentowo - kwota należności wynikających z tytułu wykonanych robót, zatrzymana przez inwestora na określony okres do momentu ich zakończenia tytułem gwarancji. Stanowi ona formę zabezpieczenia należytego wykonania robót przez wykonawcę bądź też służy do pokrycia roszczeń wynikających z ich niewykonania czy też nienależytego wykonania. Co do zasady ma charakter zwrotny i pozostaje neutralna podatkowo. Zakres gwarancji, jej okres oraz zasady rozliczania się z pobranych kaucji są ustalane pomiędzy inwestorem i wykonawcą (bądź pomiędzy wykonawcą i podwykonawcą) w zawartej umowie. W przypadku, gdy kaucje gwarancyjne są potrącane przez inwestora przy wypłacaniu należności wykonawcom za wykonane usługi budowlane, za zapłatę należy uznać również kwotę potrąconej kaucji. Kwoty objętej potrąceniem nie można więc uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 15b ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych. Świadczy o tym fakt, że zgodnie z art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), gdy dwie strony są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Zgodnie z powyższym, potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia przez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Do wygaśnięcia zobowiązania przez potrącenie dochodzi w sytuacji, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej zarówno dłużnikiem, jak i wierzycielem. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w sytuacji objętej zapytaniem Wnioskodawcy (inwestora) na skutek potrącenia części wynagrodzenia tytułem kaucji gwarancyjnej dochodzi do częściowego umorzenia należności z wystawionej przez wykonawcę na rzecz inwestora faktury. W takiej sytuacji, nie można uznać że ww. część należności pozostała przez Wnioskodawcę nieuregulowana - została ona bowiem umorzona. Skutek w postaci wygaśnięcia wierzytelności objętej potrąceniem wyklucza uznanie, że należność pozostaje nieuregulowana - wierzytelność taka na skutek umorzenia przestała istnieć, więc nie może pozostawać nieuregulowana. Reasumując, w odniesieniu do kaucji potrącanej przez Spółkę nie znajdą zastosowania przepisy art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Spółka nie będzie zobowiązana do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów części odpisów amortyzacyjnych, w proporcji jaką stanowi wartość potrąconej kaucji w wartości początkowej budynku lub budowli przyjętej do używania ( ).
Strona 5 Tax Newsletter Kwiecień 2013 Darowizny pomiędzy spółkami z grupy podatkowej kosztem, ale jak go liczyć? Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym Interpretacja ITPB3/423-353b/12/PST z września 2012 roku autorstwa Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy odniosła się do kwestii darowizn dokonywanych pomiędzy spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałowa (PGK). Interpretacja odpowiada na pytanie, czy w przypadku przekazania darowizny (w szczególności: towarów, udziałów lub innych praw) przez spółkę tworzącą PGK na rzecz innej spółki będącej członkiem PGK, PGK jako podatnik CIT przy ustalaniu swojego dochodu albo straty zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT będzie uprawniona do uwzględnienia w swoim dochodzie podatkowym (stracie) kosztu uzyskania przychodu odpowiadającego rynkowej wartości darowizny (darowizn) wskazanej w umowie darowizny - jako elementu składowego dochodu albo straty spółki przekazującej darowiznę. Pytanie to zostało sformułowane w oparciu o przewidywane działania spółek w ramach PGK. Jak wskazano we wniosku, spółki te mogą dokonywać bowiem darowizn pomiędzy sobą. Przedmiotem darowizn mogą być: udziały (akcje) lub inne prawa majątkowe, towary oraz składniki majątkowe stanowiące środki trwałe (dalej: ŚT) lub wartości niematerialno-prawne (WNiP). Zdaniem podatnika, przekazanie darowizn skutkować powinno tym, że darczyńca będzie uprawniony do uwzględnienia przy wyliczeniu swojego dochodu (straty) kosztu uzyskania przychodu w wysokości odpowiadającej wartości darowizny wskazanej w umowie darowizny, który to z kolei dochód (albo strata) spółki tworzącej PGK powinien być uwzględniony przez PGK jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Zdaniem podatnika: W świetle literalnego brzmienia przepisów art. 16 ust. 1 pkt 14 oraz art. 18 ust. 1k kosztem uzyskania przychodów jest wartość darowizn przekazywanych między spółkami należącymi do PGK, a nie w szczególności koszty ich wytworzenia lub nabycia. ( ) wartość darowizny należy określić na dzień dokonania darowizny i powinna ona być ustalona co do zasady na poziomie rynkowym ( ). Organ podatkowy nie podzielił jednak poglądu podatnika. W uzasadnieniu czytamy: ( ) Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową ( ). Zasadą jest więc, iż nie można uznać za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju. Jednym z wyjątków są darowizny i ofiary dokonywane między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową. Co prawda ustawodawca nie wskazał w powołanym przepisie wprost w jakiej wysokości/wartości koszt powinien ustalić darczyńca, jednakże nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż ten koszt należy odnosić do wartości rynkowej przedmiotu darowizny. Skoro bowiem ustawodawca nie wskazał w tej mierze szczególnych zasad ustalania tych kosztów, to koszty, o których mowa w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy wywieść z normy ogólnej wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy ( ). Mając na uwadze racjonalność ustawodawcy - gdyby jego zamiarem było aby, koszty wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy ustalać na poziomie rynkowym, to wskazałby to wprost w tym przepisie. ( ) Wykładnia systemowa oraz konstrukcja podatku dochodowego od osób prawnych uprawnia do stwierdzenia, że ta sama wartość nie może być dwukrotnie opodatkowana na imię tej samej osoby, a ten sam wydatek nie może być uwzględniony więcej niż jeden raz jako koszt uzyskania przychodu ( ). Wedle naszej wiedzy, powołana interpretacja została zaskarżona do WSA w Gdańsku, który w kwietniu 2013 roku uchylił powyższą interpretacje w całości. Orzeczenie sądu nie jest jednak jeszcze prawomocne (I SA/Gd 258/13). Opłaty czynszowe nie stanowią kosztu eksploatacji, stanowią więc koszt podatkowy Stosownie do postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty eksploatacji samochodu osobowego nie stanowiącego składnika majątku podatnika, ani też nie wykorzystywanego na podstawie podatkowej umowy leasingu, są kosztami uzyskania przychodów do wysokości tak zwanej kilometrówki, stanowiącej iloczyn przejechanych w danym okresie sprawozdawczym kilometrów i właściwej dla samochodu stawki za 1 kilometr przebiegu. Organy podatkowe chętnie uznają więc, że z tytułu wykorzystywania na podstawie zwykłej umowy najmu samochodu, również czynsz najmu powinien być rozliczany do wysokości owej kilometrówki. Ostatnio Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał stanowisko fiskusa za nieznajdujące oparcia w przepisach prawa podatkowego. W orzeczeniu I SA/Wr 126/13 z dnia 12 marca 2013 roku, tak argumentował swój pogląd ( ) art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. dotyczy wyłącznie wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych nie stanowiących majątku podatnika, a więc kosztów posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Przepis ten nie dotyczy natomiast kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Innymi słowy, do wydatków z tytułu kosztów używania samochodu można zakwalifikować wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne, w odróżnieniu jednak od wydatków ponoszonych na uzyskanie samego tytułu prawnego, umożliwiającego używanie samochodu. O ile zatem wydatki na zakup paliwa, opłaty za autostrady, parkingi itp. należą do kosztów używania samochodu, o tyle wydatki ponoszone z tytułu czynszu najmu samochodu do kosztów jego używania już nie należą, są bowiem wydatkami na uzyskanie tytułu prawnego, umożliwiającego używanie samochodu (vide wyrok NSA z dnia 17 października 2012 r. sygn. Akt II FSK 467/11).( )
Strona 6 Tax Newsletter Kwiecień 2013 Sprzedaż obligacji zwolniona z VAT a więc nie podlega PCC W kwietniowej interpretacji IPPB2/436-47/13-2/MZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że sprzedaż obligacji, w ramach działalności gospodarczej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na to, że sprzedaż taka objęta jest zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Organ argumentował swój pogląd następująco: ( ) w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Zaznaczyć jednak należy, że w przypadku umów sprzedaży Obligacji o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona, z uwzględnieniem wyłączeń zawartych w tym przepisie. ( ) W interpretacji indywidualnej z dnia 26.03.2013 r. Nr IPPP1/443-67/13-4/AW w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż czynność nabycia obligacji, w związku z którymi Spółce przysługuje wynagrodzenie stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu i korzystające ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, przedmiotowe usługi nie zostały bowiem wymienione w katalogu wyłączeń ze zwolnienia wymienionych w art. 43 ust. 15. Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż skoro przedstawiona we wniosku transakcja została objęta zakresem podatku od towarów i usług, powyższa czynność korzystała z wyłączenia zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Sprzedaż udziałów przez osobę fizyczną opodatkowana 19% podatkiem dochodowym Co do zasady generalnej, odpłatne zbycie przez osobę fizyczną udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością stanowi źródło przychodów z kapitałów pieniężnych, a uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od przychodu uzyskanego z przedmiotowej sprzedaży pomniejszonego o wydatki poniesione na nabycie udziałów w tej spółce. Rozliczenie transakcji następuje w zeznaniu PIT-38. Treści zawarte w powyższej informacji nie stanowią porady prawnej ani podatkowej. Moore Stephens Central Audit nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie informacji zawartych w przedmiotowej prezentacji bez zasięgnięcia dodatkowej opinii. Kwiecień 2013 KONTAKT Moore Stephens Central Audit Sp. z o.o. ul. Sienna 82, 00-815 Warszawa tel. +48 (022) 652 21 83 fax +48 (022) 323 65 50 www.msca.pl Magdalena Bednarek - Sieradzka Doradca Podatkowy m.bednarek@msca.pl lub podatki@msca.pl