EMA/47517/2015 EMEA/H/C/000829 Streszczenie EPAR dla ogółu społeczeństwa eteksylan dabigatranu Niniejszy dokument jest streszczeniem Europejskiego Publicznego Sprawozdania Oceniającego (EPAR) dotyczącego leku. Wyjaśnia, jak Komitet ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi (CHMP) ocenił lek w celu ustalenia opinii, na podstawie której przyznano pozwolenie na dopuszczenie produktu do obrotu, oraz zaleceń w sprawie warunków stosowania leku. Co to jest? jest lekiem zawierającym substancję czynną eteksylan dabigatranu. Lek jest dostępny w postaci kapsułek (75, 110 i 150 mg). W jakim celu stosuje się produkt? Lek stosuje się w następujących przypadkach: w celu zapobiegania tworzeniu się skrzepów krwi w żyłach u osób dorosłych po przebytej alloplastyce stawu biodrowego lub kolanowego; w celu zapobiegania udarowi mózgu i tworzeniu się skrzepów u osób dorosłych z nieprawidłowym rytmem serca (niezastawkowym migotaniem przedsionków), obarczonych ryzykiem wystąpienia udaru mózgu; w leczeniu zakrzepicy żył głębokich (zakrzep w żyle głębokiej, zazwyczaj w nodze) oraz zatorowości płucnej (zakrzep w naczyniu krwionośnym zasilającym płuca), a także w celu zapobiegania nawrotowi tych chorób u osób dorosłych. Lek wydaje się wyłącznie z przepisu lekarza. Jak stosować produkt? Kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą. W przypadku pacjentów po alloplastyce stawu biodrowego lub kolanowego leczenie produktem należy rozpocząć, przyjmując jedną kapsułkę 110 mg po 1 godz. do 4 godz. od zakończenia zabiegu chirurgicznego. Leczenie jest kontynuowane 30 Churchill Place Canary Wharf London E14 5EU United Kingdom Telephone +44 (0)20 3660 6000 Facsimile +44 (0)20 3660 5555 Send a question via our website www.ema.europa.eu/contact An agency of the European Union European Medicines Agency, 2015. Reproduction is authorised provided the source is acknowledged.
przez podawanie 220 mg (w postaci dwóch kapsułek 110 mg) raz na dobę przez 28 do 35 dni po zabiegu alloplastyki stawu biodrowego oraz przez 10 dni po zabiegu alloplastyki stawu kolanowego. Rozpoczęcie leczenia należy opóźnić w przypadku pacjentów, u których nadal występuje krwawienie z operowanego miejsca. Jeżeli leczenie nie zostało rozpoczęte w dniu przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego, należy je rozpocząć od dawki 220 mg (dwie kapsułki po 110 mg) podawanej raz na dobę. Mniejszą dawkę leku stosuje się u pacjentów z umiarkowanym pogorszeniem czynności nerek, u pacjentów powyżej 75. roku życia oraz u pacjentów przyjmujących amiodaron, chinidynę lub werapamil (leki stosowane w leczeniu zaburzeń pracy serca). W zapobieganiu udarowi mózgu i tworzeniu się skrzepów krwi u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków lek podaje się w postaci jednej kapsułki 150 mg przyjmowanej dwa razy na dobę i należy go stosować długoterminowo. W leczeniu i zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej lek podaje się w postaci jednej kapsułki 150 mg przyjmowanej dwa razy na dobę, po leczeniu przez co najmniej 5 dni lekiem przeciwzakrzepowym we wstrzyknięciu. W zapobieganiu zarówno udarowi, jak i skrzepom krwi u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków oraz w leczeniu i zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej należy zastosować niższą dawkę u pacjentów w wieku powyżej 80. roku życia i u pacjentów przyjmujących werapamil. Wszyscy pacjenci uznani za osoby należące do grupy zwiększonego ryzyka krwawienia wymagają uważnego monitorowania i w razie potrzeby lekarz może zalecić obniżenie dawki produktu. U wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem leczenia należy również ocenić czynność nerek, żeby wykluczyć osoby z ciężkim pogorszeniem czynności nerek, a w razie podejrzenia jakiegokolwiek pogorszenia należy przeprowadzić ponowną ocenę. W przypadku długotrwałego stosowania produktu u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków lub w przypadku stosowania u pacjentów z zakrzepicą żył głębokich lub zatorowością płucną należy przynajmniej raz w roku ocenić czynność nerek, jeśli są to osoby z pogorszeniem czynności nerek o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego lub w wieku powyżej 75. roku życia. Dodatkowe informacje znajdują się w charakterystyce produktu leczniczego (także część EPAR). Jak działa produkt? Pacjenci poddani alloplastyce stawu biodrowego lub kolanowego są w dużym stopniu obciążeni ryzykiem tworzenia się skrzepów krwi w żyłach nóg. Skrzepy te, w tym zakrzepica żył głębokich (ZŻG), mogą okazać się niebezpieczne, jeżeli przemieszczą się do innej części ciała, np. do płuc. U pacjentów z migotaniem przedsionków istnieje także ryzyko tworzenia się skrzepów krwi, które mogą dostać się do mózgu i spowodować udar mózgu. Substancja czynna produktu, eteksylan dabigatranu, jest prolekiem dabigatranu. Oznacza to, że substancja ta zostaje przekształcona w dabigatran wewnątrz organizmu. Dabigatran jest lekiem przeciwzakrzepowym, co oznacza, że zapobiega on koagulacji (krzepnięciu) krwi. Dabigatran hamuje aktywność substancji o nazwie trombina, która odgrywa kluczową rolę w procesie krzepnięcia krwi. Jak badano produkt? Przeprowadzono dwa badania główne, w których lek (w dawce 220 lub 150 mg na dobę) porównano z enoksaparyną (inny lek przeciwzakrzepowy) u pacjentów po alloplastyce stawu biodrowego lub kolanowego. W pierwszym badaniu wzięło udział łącznie 2101 pacjentów, u których EMA/47517/2015 Strona 2/5
wykonano alloplastykę stawu kolanowego. Drugie badanie przeprowadzone z udziałem łącznie 3494 pacjentów, u których wykonano alloplastykę stawu biodrowego. W obu badaniach głównym kryterium oceny skuteczności był odsetek pacjentów, u których stwierdzono tworzenie się skrzepów w żyłach lub którzy w okresie leczenia zmarli z jakiejkolwiek przyczyny. W większości przypadków tworzenie się skrzepów krwi wykryto za pomocą badania obrazowego żył lub w wyniku badań pod kątem objawów skrzepów krwi w płucach. W trzecim badaniu głównym lek (w dawce 110 mg i 150 mg dwa razy na dobę) porównano z warfaryną (inny lek przeciwzakrzepowy) u około 18000 dorosłych pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków, obarczonych ryzykiem wystąpienia udaru mózgu. Pacjenci byli leczeni przez okres od jednego roku do trzech lat, a główne kryterium oceny skuteczności ustalono w oparciu o odsetek pacjentów, u których w poszczególnych latach doszło do wystąpienia udaru mózgu lub skrzepu krwi blokującego naczynia krwionośne w innej części ciała. W dwóch badaniach głównych u ponad 5100 dorosłych pacjentów z objawami zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej, których początkowo leczono wstrzykiwanym lekiem przeciwzakrzepowym, lek porównywano z warfaryną. W kolejnych dwóch badaniach oceniano zapobieganie występowaniu objawów zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej u około 4200 dorosłych pacjentów z objawami nawracających skrzepów krwi i których długotrwale leczono lekami przeciwzakrzepowymi. W jednym z badań dotyczących zapobiegania lek porównywano z warfaryną, a w innym lek porównywano z placebo (leczenie pozorowane). Główne kryterium oceny skuteczności we wszystkich tych czterech badaniach oparto na liczbie pacjentów, u których powstawały skrzepy krwi w żyłach (zakrzepica żył głębokich) lub płucach (zatorowość płucna) lub którzy w okresie leczenia zmarli z przyczyn sercowo-naczyniowych. Jakie korzyści ze stosowania produktu zaobserwowano w badaniach? Lek okazał się równie skuteczny, jak enoksaparyna w zakresie zapobiegania tworzeniu się skrzepów krwi lub zgonom. W badaniu z udziałem pacjentów poddanych alloplastyce stawu kolanowego stwierdzono występowanie skrzepów krwi u 36% (182 z 503) pacjentów przyjmujących lek w dawce 220 mg. Dla porównania występowanie skrzepów krwi odnotowano u 38% (192 z 512) pacjentów otrzymujących enoksaparynę. W każdej grupie nastąpił jeden zgon (mniej niż 1%). W badaniu z udziałem pacjentów poddanych alloplastyce stawu biodrowego występowanie skrzepów krwi stwierdzono u 6% (50 z 880) pacjentów przyjmujących lek w dawce 220 mg. Dla porównania, występowanie skrzepów krwi odnotowano u 7% (60 z 897) pacjentów otrzymujących enoksaparynę. Odnotowano trzy zgony (mniej niż 1%) w grupie leczonej produktem, ale dwa z nich nie były związane z występowaniem skrzepów krwi. W obu badaniach z udziałem pacjentów po alloplastyce stawu biodrowego i kolanowego pewne dowody wskazywały, że dawka 220 mg może być skuteczniejsza niż dawka 150 mg. W badaniu prowadzonym z udziałem pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków wykazano, że odsetek pacjentów, u których w poszczególnych latach doszło do udaru mózgu lub innych zaburzeń wywołanych skrzepem krwi, wyniósł około 1,5% u pacjentów przyjmujących produkt w dawce 110 mg (183 z 6015) i 1,1% u pacjentów przyjmujących lek w dawce 150 mg (134 z 6076) w porównaniu z 1,7% u pacjentów leczonych warfaryną (202 z 6022). W badaniach oceniających leczenie zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej, skrzepy krwi lub zgon z przyczyn związanych ze skrzepami krwi wystąpiły u 2,7% (68 z 2553) pacjentów leczonych produktem w porównaniu z 2,4% (62 z 2554) pacjentów leczonych warfaryną. EMA/47517/2015 Strona 3/5
W pierwszym badaniu oceniającym zapobieganie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej skrzepy krwi lub zgon z przyczyn związanych ze skrzepami krwi wystąpiły u 1,8% (26 z 1430) pacjentów leczonych produktem w porównaniu z 1,3% (18 z 1426) pacjentów leczonych warfaryną. W drugim badaniu oceniającym zapobieganie zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej skrzepy krwi lub zgon z przyczyn związanych ze skrzepami krwi wystąpiły u 0,4% (3 z 681) pacjentów leczonych produktem w porównaniu z 5,6% (37 z 662) pacjentów leczonych placebo. Jakie ryzyko wiąże się ze stosowaniem produktu? Najczęstsze działanie niepożądane związane ze stosowaniem leku (obserwowane u więcej niż 1 na 10 pacjentów) to krwawienie. Pełny wykaz działań niepożądanych związanych ze stosowaniem leku znajduje się w ulotce dla pacjenta. Leku nie wolno stosować u pacjentów z ciężkim pogorszeniem czynności nerek oraz u osób, u których obecnie stwierdza się istotne krwawienie lub stan zagrażający wystąpieniem poważnego krwawienia. Leku nie wolno stosować u pacjentów przyjmujących jakikolwiek inny lek przeciwzakrzepowy, z wyjątkiem określonych sytuacji, na przykład w przypadku zmiany leku przeciwzakrzepowego na produkt lub odwrotnie. Leku nie wolno również podawać pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub osobom przyjmującym doustnie lub we wstrzyknięciach leki ketokonazol i itrakonazol (leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych), cyklosporynę (leki obniżające aktywność układu odpornościowego) albo dronedaron (lek stosowany w leczeniu zaburzenia czynności serca zwanego migotaniem przedsionków). Pełny wykaz ograniczeń znajduje się w ulotce dla pacjenta. Na jakiej podstawie zatwierdzono produkt? CHMP uznał, że korzyści płynące ze stosowania produktu przewyższają ryzyko, i zalecił przyznanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu. CHMP zwrócił uwagę, że wpływ leku na zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi u pacjentów poddanych alloplastyce stawu biodrowego lub kolanowego jest porównywalny z wpływem endoksaparyny. Korzyścią leku, który stosuje się doustnie, jest wygoda dla pacjentów. CHMP zwrócił także uwagę, że lek jest porównywalny z warfaryną pod względem zmniejszania ryzyka udaru mózgu u pacjentów z migotaniem przedsionków, bez zwiększania ryzyka poważnego krwawienia. Ponieważ u pewnych pacjentów ryzyko krwawień jest zwiększone, w informacji w sprawie ordynacji produktu leczniczego uwzględniono wiele środków ostrożności. Ponadto CHMP zauważył, że ogólne korzyści ze stosowania leku w leczeniu i zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej są porównywalne do korzyści ze stosowania warfaryny. Jednak liczba epizodów krwawienia była niższa w przypadku leku niż warfaryny. Choć w badaniach wykazano, że istnieje niewielkie wyższe ryzyko problemów kardiologicznych przystosowaniu leku w porównaniu z warfaryną, uznano, że korzyści ze stosowania leku nadal przewyższają ryzyko. Jakie środki są podejmowane w celu zapewnienia bezpiecznego i skutecznego stosowania produktu? W celu zapewnienia możliwie najbezpieczniejszego stosowania produktu opracowano plan zarządzania ryzykiem. W oparciu o ten plan w charakterystyce produktu leczniczego i ulotce dla pacjenta dotyczących leku zawarto informacje dotyczące bezpieczeństwa, w tym odpowiednie środki ostrożności obowiązujące personel medyczny i pacjentów. EMA/47517/2015 Strona 4/5
Ponadto firma wytwarzająca produkt zapewni materiały szkoleniowe wszystkim lekarzom, którzy będą przepisywać ten lek w celu zwiększenia świadomości ryzyka krwawienia oraz dostarczenia wytycznych w zakresie postępowania w przypadku jego wystąpienia. Pacjenci otrzymają także kartę ostrzegawczą zawierającą streszczenie najważniejszych informacji dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku. Inne informacje dotyczące leku : W dniu 18 marca 2008 r. Komisja Europejska przyznała pozwolenie na dopuszczenie leku do obrotu ważne w całej Unii Europejskiej. Pełne sprawozdanie EPAR dotyczące produktu znajduje się na stronie internetowej Agencji pod adresem ema.europa.eu/find medicine/human medicines/european Public Assessment Reports. W celu uzyskania dodatkowych informacji dotyczących leczenia produktem należy zapoznać się z ulotką dla pacjenta (także część EPAR) bądź skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Data ostatniej aktualizacji: 01.2015. EMA/47517/2015 Strona 5/5