DECYZJA Nr 5 / ŻG / 2013

Podobne dokumenty
DECYZJA Nr 25 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 2 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 90 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 81 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 51 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 7 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 12 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 65 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 31 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 70 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 31 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 58 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 17/ ŻG / 2012

DECYZJA Nr 22 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 45/ ŻG / 2011

DECYZJA Nr 23 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 14 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 30 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 24 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 39 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 98 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 85 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 75 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 52 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 50 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 84 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 72 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 37 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 35 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 85 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 6 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 102 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 17 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 24 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 75 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 49 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 13 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 79 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 89 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 20 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 74 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 105 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 17 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 57 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 27/ ŻG / 2012

DECYZJA Nr 73 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 24 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 71 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 1 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 59 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 45 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 74 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 3 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 82 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 29 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 113 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 1 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 104 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 86 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 33 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 73 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 46 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 65/ ŻG / 2013

DECYZJA Nr 69 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 37 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 34 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 46 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 80 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 4 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 58 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 50 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 14 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 40 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 54 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 90 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 53 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 6 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 71 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 48 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 17 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 15 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 83 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 86 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 56 / ŻG / 2011

DECYZJA Nr 38 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 12 / KB ŻG / 2016

DECYZJA Nr 57 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 8 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 2 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 81 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 23 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 70 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 28 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 88 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 46 / ŻG / 2013

DECYZJA Nr 6 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 19 / KJ ŻG / 2015

DECYZJA Nr 34 / ŻG / 2014

DECYZJA Nr 47 / ŻG / 2012

DECYZJA Nr 36 / ŻG / 2014

Transkrypt:

Łódzki Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej z siedzibą w Łodzi ul. Gdańska 38, 90 730 Łódź... Łódź, dnia 07.02.2013 r. (oznaczenie organu Inspekcji Handlowej) Nr akt: ŻG.8361.241.2012 DECYZJA Nr 5 / ŻG / 2013 Na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 i ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego Łódzki Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej z siedzibą w Łodzi wymierza przedsiębiorcy Tylko Dobre Sp. z o. o. z siedzibą w Łodzi, ul. Pabianicka 184/186 karę pieniężną w kwocie 1.065,00 zł (słownie: jeden tysiąc sześćdziesiąt pięć złotych) z tytułu wprowadzenia do obrotu handlowego dwóch partii środków spożywczych: kiełbasy suszonej litewskiej tradycyjnej o masie 280 g, oznaczonej terminem przydatności do spożycia 23.09.12, wyprodukowanej na Litwie, której dystrybutorem była firma Felix Lynx Sp. z o.o., ul. Olechowska 83, 92-403 Łódź; galarety mięsnej o masie 230 g, oznaczonej terminem przydatności do spożycia i numerem partii produkcyjnej 17.06.2013, wyprodukowanej przez P.P.H. Przetwórstwa Mięsnego i Kuchmistrzostwa Kotwica A. Godlewski, 04-617 Warszawa, ul. Marysińska 3a, Zakład Produkcyjny Duchnów, ul. Bosmańska 35, 05-462 Wiązowna wartości łącznej 583,59 zł nieodpowiadających jakości handlowej z uwagi na: niepodanie, dla kiełbasy suszonej litewskiej tradycyjnej, ilościowej zawartości głównego składnika istotnego dla scharakteryzowania środka spożywczego (mięsa wieprzowego) wbrew postanowieniom 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. nr 137, poz. 966 z późn. zm.); zastosowanie, dla galarety mięsnej, nazwy nieadekwatnej do składu i przypisanie właściwości, których nie posiada z naruszeniem przepisów określonych w art. 46 ust. 1 pkt 1 lit. a i b ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 r. nr 136, poz. 914 z późn. zm.) przywołanego w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577 z późn. zm.). 1

Uzasadnienie W dniach od 20 do 24 sierpnia 2012 r. na podstawie upoważnienia Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej numer ŻG.8361.241.2012 z dnia 20.08.2012 r. inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Łodzi przeprowadzili kontrolę w sklepie spożywczym Sklep z prawdziwym jedzeniem zlokalizowanym w Łodzi przy ul. Pomorskiej 4, należącym do Tylko Dobre Sp. z o.o. z siedzibą w Łodzi, ul. Pabianicka 184/186. Kontrolę przeprowadzono na podstawie przepisów art. 3 ust. 1-3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z 30.4.2004 ze zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r. nr 187, poz. 1577 z późn. zm.), art. 3 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1219 z późn. zm.) w obecności Prezesa zarządu ( ). W trakcie prowadzonych działań kontrolnych stwierdzono, że w obrocie handlowym znajdowały się 2 partie przetworów mięsnych: 27 opakowań kiełbasy suszonej litewskiej tradycyjnej o masie 280 g, oznaczonej terminem przydatności do spożycia 23.09.12, wyprodukowanej na Litwie, której dystrybutorem była firma Felix Lynx Sp. z o.o., ul. Olechowska 83, 92-403 Łódź w cenie 17,99 zł za jedno opakowanie, 14 opakowań galarety mięsnej o masie 230 g, oznaczonej terminem przydatności do spożycia i numerem partii produkcyjnej 17.06.2013, wyprodukowanej przez P.P.H. Przetwórstwa Mięsnego i Kuchmistrzostwa Kotwica A. Godlewski, 04-617 Warszawa, ul. Marysińska 3a, Zakład Produkcyjny Duchnów, ul. Bosmańska 35, 05-462 Wiązowna w cenie 6,99 zł za jedno opakowanie wartości łącznej 583,59 zł, oznakowanych niezgodnie z przepisami prawa żywnościowego. Na opakowaniach jednostkowych: kiełbasy suszonej litewskiej tradycyjnej nie podano ilościowej zawartości głównego składnika istotnego dla scharakteryzowania środka spożywczego (wieprzowiny) wbrew postanowieniom 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. nr 137, poz. 966 z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie znakowania środków spożywczych, galarety mięsnej zastosowano nazwę nieadekwatną do składu oraz przypisano jej właściwości których nie posiadała (produkt bez konserwantów), co narusza art. 46 ust. 1 pkt 1 lit. a i b ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 r. nr 136, poz. 914 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o bezpieczeństwie żywności i żywienia przywołany w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej 2

artykułów rolno spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o jakości. W wyniku dokonanych oględzin opakowań jednostkowych stwierdzono, że przedmiotowa galareta w swoim składzie zawierała między innymi mięso wieprzowe powyżej 50% (golonka, ozorek, głowizna) oraz peklosól. Zatem zastosowana nazwa galareta mięsna była nieadekwatna do składu i wprowadzała konsumenta w błąd, gdyż zgodnie z 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie znakowania środków spożywczych w wykazie składników określenie mięso można stosować dla mięśni szkieletowych ssaków i ptaków gatunków uznanych za zdatne do spożycia przez ludzi wraz z przeponą i żwaczem, z wyłączeniem serca, języka, mięśni głowy innych niż żwacze, mięśni nadgarstka, stępu i ogona, wraz z naturalnie zawartą lub przynależną tkanką (mięso ssaków i ptaków), z wyłączeniem mięsa oddzielonego mechanicznie, a w tym przypadku poza mięsem wieprzowym (golonka) wykorzystano ozory i głowiznę. Również deklaracja producenta polegająca na umieszczeniu na nakrętkach słoików informacji produkt bez konserwantów z założenia wprowadzała konsumenta w błąd, gdyż w podanym na etykiecie składzie zadeklarowano użycie w etapie produkcji peklosoli, czyli mieszaniny soli kuchennej i azotynu sody, wykorzystywanej do konserwowania mięsa. Powyższe nieprawidłowości zostały udokumentowane w protokole kontroli z dnia 20 sierpnia 2012 r. (numer akt ŻG.8361.241.2012), zestawieniu artykułów żywnościowych skontrolowanych pod względem oznakowania, na zdjęciach zrobionych w toku kontroli oraz w piśmie numer ŻG.8361.241.2012 z dnia 24 września 2012 r., które zostało odebrane przez stronę w dniu 18 października 2012 r. W związku z powyższym w dniu 07 grudnia 2012 r. zostało wszczęte z urzędu postępowanie administracyjne w przedmiocie wymierzenia, na podstawie art. 40 a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości, kary pieniężnej z tytułu wprowadzenia do obrotu środków spożywczych nieodpowiadających jakości handlowej. O powyższym fakcie oraz o przysługującym prawie do zapoznania się z aktami sprawy, wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów strona została poinformowana, za pośrednictwem poczty, pismem numer ŻG.8361.241.2012 z dnia 07 grudnia 2012 r. Przedmiotowe pismo zostało przesłane na adres siedziby podmiotu wskazany w Krajowym Rejestrze Sądowym (numer KRS 0000406263). W związku z nieobecnością adresata, zgodnie z art. 44 2 i 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) zwanej dalej kpa Urząd Pocztowy Łódź 12 w dniu 10 grudnia 2012 r. (po raz pierwszy) oraz w dniu 17 grudnia 2012 r. (powtórnie) awizował przesyłkę poleconą. Przesyłka ta nie została podjęta w terminie. Biorąc pod uwagę art. 44 4 kpa, który stanowi, iż doręczenie uważa się za dokonane z upływem 14 dni od daty pierwszego zawiadomienia, należało uznać dzień 24 grudnia 2012 r. za datę doręczenia stronie przedmiotowego pisma. W piśmie tym poproszono stronę o przesłanie informacji na temat wielkości obrotu za rok 2011. Ponieważ przedsiębiorca nie nadesłał przedmiotowej informacji w dniu 04 stycznia 2013 r. pismem numer ŻG.8361.214.2012 poinformowano stronę o przedłużeniu prowadzonego postępowania i jednocześnie ponownie poproszono o przesłanie informacji na temat wielkości obrotu za rok 2011. Również i to pismo nie zostało podjęte przez stronę w terminie. Urząd Pocztowy Łódź 12 w dniu 08 stycznia 2013 r. (po raz pierwszy) oraz w dniu 16 stycznia 2012 r. (po raz drugi) awizował przesyłkę poleconą. W oparciu o art. 44 4 kpa uznano, że przedmiotowa przesyłka 3

została doręczona stronie w dniu 22 stycznia 2013 r. W Pierwszym Urzędzie Skarbowym Łódź Górna i Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego (stan na dzień 07 lutego 2013 r.) ustalono, że kontrolowany przedsiębiorca Tylko Dobre Sp. z o.o. z siedzibą w Łodzi, ul. Pabianicka 184/186 nie zgłosił likwidacji, rozwiązania lub unieważnienia spółki bądź zawieszenia działalności gospodarczej. Łódzki Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej z siedzibą w Łodzi mając na uwadze powyższe ustalił i stwierdził. Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. L 31 z 01.02.2002 r. ze zm.) podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają na wszystkich etapach zgodność żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów. Ustawa o jakości stanowi w art. 4 ust. 1, że wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta. Jak wynika z przepisu art. 3 pkt 5 ustawy o jakości przez jakość handlową należy rozumieć cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi. Art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o jakości stanowi, że artykuły rolno spożywcze wprowadzane do obrotu są oznakowane, a do ich znakowania stosuje się odpowiednio wymagania określone w art. 45 ust. 2, art. 46 ust. 1 pkt 1 i art. 48 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Przytoczony art. 46 ust. 1 pkt 1 podaje w lit. a i b, iż oznakowanie środka spożywczego nie może wprowadzać konsumenta w błąd w szczególności co do charakterystyki środka spożywczego, w tym jego nazwy, rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji i przez przypisywanie środkowi spożywczemu działania lub właściwości, których nie posiada. Rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych stanowi w 9 ust. 1, że w oznakowaniu opakowanego środka spożywczego podaje się ilościową zawartość składnika lub kategorii składników tego środka spożywczego, jeżeli: 1) nazwa składnika lub kategorii składników występuje w nazwie środka spożywczego lub nazwa tego środka spożywczego jest zazwyczaj kojarzona przez konsumenta z zawartością składnika lub kategorii składników w tym środku spożywczym; 4

2) nazwa składnika lub kategorii składników jest podkreślona w oznakowaniu środka spożywczego w formie pisemnej, przy użyciu obrazków i grafiki; 3) składnik lub kategoria składników jest istotny dla scharakteryzowania środka spożywczego i odróżnienia go od innych środków spożywczych, z którymi może być mylony ze względu na podobieństwo nazwy lub wyglądu. Zgodnie z 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie znakowania środków spożywczych w wykazie składników określenie mięso można stosować dla mięśni szkieletowych ssaków i ptaków gatunków uznanych za zdatne do spożycia przez ludzi wraz z przeponą i żwaczem, z wyłączeniem serca, języka, mięśni głowy innych niż żwacze, mięśni nadgarstka, stępu i ogona, wraz z naturalnie zawartą lub przynależną tkanką (mięso ssaków i ptaków), z wyłączeniem mięsa oddzielonego mechanicznie Biorąc powyższe pod uwagę Łódzki Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej z siedzibą w Łodzi uznał, iż kontrolowany przedsiębiorca był odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu (w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy o jakości) produktów nieodpowiadających jakości handlowej i na skutek przeprowadzonego postępowania wydał decyzję o wymierzeniu temu przedsiębiorcy kary pieniężnej. Ustalając wysokość kary wziął pod uwagę: 1. średni stopień szkodliwości czynu, gdyż niepodanie na etykietach ilościowej zawartości głównego składnika istotnego dla scharakteryzowania środka spożywczego, czy też zastosowanie nazwy nieadekwatnej do składu, przypisywanie środkowi spożywczemu właściwości, których nie posiada wprowadza konsumentów w błąd i w znacznym stopniu narusza ich interesy. Nie zamieszczenie istotnych z punktu widzenia konsumentów informacji bądź zamieszczenie informacji nierzetelnych może utrudnić im dokonanie właściwego, zgodnego z ich oczekiwaniami wyboru; 2. średni stopień zawinienia, chociaż nieprawidłowe oznakowanie powstało na etapie procesu produkcyjnego z winy producentów, to jednak strona jako podmiot prowadzący działalność na rynku spożywczym powinna dołożyć wszelkich starań, aby przed wprowadzeniem do sprzedaży produktów sprawdzić ich jakość handlową, tym bardziej że sprawdzenie oznakowania środków spożywczych nie wymagało specjalistycznych badań i mogło być wykryte w trakcie bieżącej kontroli (na przykład podczas przyjmowania towaru). Strona tego obowiązku nie dopełniła i wprowadziła do obrotu środki spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej; 3. średni zakres naruszenia, bowiem niepodanie w oznakowaniu środka spożywczego informacji o ilościowej zawartości głównego składnika, nieprawdziwej informacji co do nazwy i właściwości produktu narusza przepisy mające na celu ochronę konsumentów Ponadto należy tu podkreślić, że stwierdzone nieprawidłowości w dość znacznym stopniu naruszały wymagania w zakresie oznakowania i były one istotne z punktu widzenia właściwości tych produktów; 4. dotychczasową działalność przedsiębiorcy z dokumentacji zgromadzonej przez Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej w Łodzi wynika, że kontrolowany przedsiębiorca w okresie ostatnich 24 miesięcy po raz pierwszy naruszył przepisy ustawy o jakości; 5

5. wielkość obrotu zgodnie i informacją przekazaną przez Urząd Skarbowy strona nie osiągnęła obrotów w 2011 r. W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne i prawne dokonane w toku postępowania, a w szczególności o ustalenia odnoszące się do pięciu kryteriów wskazanych w art. 40a ust. 5 ustawy o jakości oraz ustalenia wynikające z treści art. 40 a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości, stanowiącego, iż kto wprowadza do obrotu artykuły rolno spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów do obrotu (w tym przypadku zł), lecz nie mniejszej niż 500,00 zł, a także z treści art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. L 31 z 01.02.2002 r. ze zm.) ustalającego normę, iż kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające, Łódzki Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej orzekł jak w sentencji i wymierzył karę w wysokości 1065,00 zł. Pouczenie: 1. Zgodnie z art. 127 1 i 2 kpa, art. 129 1 i 2 kpa stronie postępowania służy odwołanie od niniejszej decyzji do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Warszawie (00-950 Warszawa, Plac Powstańców Warszawy 1). Odwołanie należy wnieść w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji za pośrednictwem Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej (90 730 Łódź, ul. Gdańska 38). 2. Na podstawie art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości strona jest zobowiązana uiścić należność pieniężną w wysokości 1.065,00 zł na rachunek Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Łodzi, ul. Gdańska 38, 90-730 Łódź, nr 91101013710007652231000000 NBP O/Okręgowy w Łodzi lub w kasie tego Inspektoratu (pok. 11) w dniach urzędowania w godz. 7 30 9 30 i 13 30 14 30 (poniedziałek, środa, czwartek, piątek) oraz w godz. 8 00 10 00 i 14 00 15 00 (wtorek) w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna. Otrzymują: Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.). 1. Tylko Dobre Sp. z o.o. ul. Pabianicka 184/186 93-402 Łódź 2. a/a Łódzki Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej Marek Jacek Michalak... (imię i nazwisko, stanowisko służbowe, podpis) 6