Tworzenie Regionalnych Sojuszy na rzecz Edukacji i Zatrudnienia Zestaw narzędzi bazujący na doświadczeniach projektu Regional Education and Employment Alliances ramach programu Erasmus+ w Regional Education and Employment Alliances 2015
Spis treści Część A: Wprowadzenie do projektu Regional Education and Employment Alliance - 1 - I. Wprowadzenie... - 1 - II. Ustanowienie sojuszu między regionami w skrócie: Przykład Sojuszu Zatrudnienia... - 2 - Część B: Zestaw narzędzi do budowy międzynarodowych, międzyregionalnych sojuszy...- 5 - I. Analiza problemu...- 5 - II. Planowanie Procesu (Droga do Sojuszu)...- 8 - III. Definicja obszaru oddziaływania & identyfikacja interesariuszy (sojusz regionalny)... - 10 - IV. Utworzenie sojuszu regionalnego... - 13 - V. Utworzenie sojuszu międzyregionalnego... - 14 - VI. Podejmowanie działań dwustronnych... - 22 - VII. Załączniki... - 24 - A. Zestaw Działań I... - 26 - B. Zestaw Działań II... - 28 - C. Zestaw Działań III... - 30 - D. Zestaw Działań IV... - 32 - E. Zestaw Działań V... - 34 - i
Część A: Wprowadzenie do projektu Regional Education and Employment Alliance I. Wprowadzenie Bezrobocie wśród młodzieży pozostaje wciąż wysokie w całej Europie i coraz bardziej dotyczy młodych absolwentów, którzy napotykają na trudności ze znalezieniem zatrudnienia odpowiedniego do ich wiedzy i umiejętności. W rzeczywistości stopa bezrobocia wśród młodzieży wynosiła w UE-28 w 2014 r. aż 22,8%. Innymi słowy, więcej niż jeden na pięciu młodych absolwentów europejskich nie może znaleźć pracy. Dofinansowany ze środków programu Erasmus+ projekt Regional Education and Employment Alliance ma na celu umożliwienie młodym bezrobotnym absolwentom lub absolwentom z niepełnym zatrudnieniem, stać się przedsiębiorcami i pracownikami o wysokiej wartości w krótkim okresie po ukończeniu nauki. Powody niepełnego zatrudnienia i bezrobocia absolwentów są oczywiście różnorodne. Głównym czynnikiem jednak jest tak zwane "niedopasowanie umiejętności" 1. W celu przezwyciężenia tego problemu powstał projekt Regional Education and Employment Alliance. W ramach projektu utworzono wewnątrzregionalne sojusze na rzecz edukacji i zatrudnienia: pierwszy z nich obejmuje Halle (Niemcy), drugi - Szczecin (Polska), trzeci - Newry (Irlandia Północna), natomiast czwarty - Louth County (Irlandia). Sojusze te sondują nowe podejście do problemu niedopasowania zatrudnienia wśród młodzieży we własnych regionach. Każdy z tych sojuszy skupia w sobie interesariuszy, są to m.in. osoby zajmujące się kształceniem i szkoleniem zawodowym, uniwersytety i szkoły wyższe, organizacje rozwoju przedsiębiorstw, władz lokalnych i regionalnych oraz organizacje ustawowo odpowiedzialne za kwestie zatrudnienia i rozwoju gospodarczego, a także przedstawicieli pracodawców (Izby Gospodarcze, Federacje Małych Przedsiębiorstw itd.) Bezrobocie wśród młodzieży jest jednak problemem ogólnoeuropejskim i nie da się go rozwiązać działając tylko w skali regionu. Z tego powodu powstały dwa dodatkowe sojusze międzyregionalne. W międzyregionalnych sojuszach kluczowe podmioty współpracują w celu identyfikacji innowacyjnych działań i rozwiązań, które pomagają przezwyciężyć wspólne problemy. W wyniku pracy tych partnerstw, osoby wchodzące w skład sojuszy stworzyły dwa Plany działań - plany zawierające konkretne środki w celu rozwiązania problemu bezrobocia 1 Ogólnie rzecz biorąc, niedopasowanie umiejętności można opisać jako (regionalne) zapotrzebowanie na kapitał ludzi nie spełnione po przez podaż kapitału ludzkiego w regionie. - 1 -
wśród młodzieży. Stosowanie tej metody między regionami dostarczyło bardzo obiecujące wyniki w odniesieniu do zaangażowanych regionów. Oczekuje się, że około 50 absolwentów podejmie konkretne szkolenia, umożliwiające im łatwiejsze znalezienie pracy dopasowanej do ich odpowiednich kwalifikacji. Jako iż podejście projektu Regional Education and Employment Alliance okazało się być bardzo skuteczne, niezwykle ważne jest, aby zgromadzona wiedza i metody stosowane w celu stworzenia tych sojuszy między regionami były upowszechniane. Z tego powodu, w ramach projektu Regional Education and Employment Alliance stworzono zestaw narzędzi, który wyjaśnia krok po kroku wszystkie działania, które są niezbędne do ustanowienia skutecznych sojuszy między regionami. Jednak zestaw narzędzi nie ogranicza się do sojuszy, które powstały w ramach projektu Regional Education and Employment Alliance. Jest to raczej ogólny przewodnik, który pomaga ustalić sojuszom między regionami rodzaj polityki na danym obszarze. Poprzez przygotowanie tego zestawu narzędzi, projekt Regional Education and Employment Alliance chce umożliwić interesariuszom z innych regionów europejskich wykorzystanie innowacyjnego podejścia, które pozwoli im na aktywne poszukiwanie rozwiązań w celu przezwyciężenia problemu niedostosowania umiejętności, a w związku z tym - skuteczne rozwiązywanie problemu bezrobocia wśród młodzieży. II. Ustanowienie sojuszu między regionami w skrócie: Przykład Sojuszu Zatrudnienia Ustanowienie sojuszy międzyregionalnych jest trudnym zadaniem, które powinno zostać uwzględnione w podejściu holistycznym. Może być postrzegane jako ciągły proces od tworzenia do wdrożenia, utrzymania i osiągnięcia różnych celów. Proces nie jest liniowa i sztywny, ale elastyczny i powtarzalny. Dzięki temu możliwe jest wykorzystanie go w innych regionach niż te biorące udział w projekcie Regional Education and Employment Alliance. Zanim podjęto środki, aby stworzyć sojusz, sytuacja bezrobocia młodzieży w regionach zaangażowanych została dokładnie przeanalizowana. Jest to szczególnie ważne w odniesieniu do niedopasowania umiejętności, których uzasadnienie naturalnie waha się w poszczególnych regionach, sektorach i instytucjach. W pierwszej kolejności projekt Regional Education and Employment Alliance wykorzystuje zestaw podstawowych pytań, jako konceptualne podstawy dla procesu budowy sojuszu (patrz poniżej): - 2 -
A. Jak jest badane niedostateczne zatrudnienie i sytuacja bezrobotnych absolwentów w regionie? Aby być w stanie przekazywać wiedzę absolwentom musi być przygotowana szczegółowa analiza regionalnego rynku pracy. Jest to konieczne nie tylko w celu identyfikacji głównych czynników regionalnych bezrobocia wśród absolwentów, ale aby również zdawać sobie sprawę z istniejących inicjatyw i polityk, które mogłyby rozwiązywać już ten problemu w regionie. Wiedza na temat aktualnych i przyszłych polityk / strategii / programów przyczyni się do najskuteczniejszego utworzenia sojuszu i osiągania wyznaczonych celów. B. Kim jest zainteresowana strona? Każdy region posiada własny biznesowy i edukacyjny eko-system. Zatem funkcjonowanie tego ekosystemu musi być dobrze zrozumiane a kluczowe podmioty w tym systemie muszą być zidentyfikowane. Podmioty (osoby lub organizacje), które są zainteresowanie uczestnictwem w sojuszu przeciw bezrobociu absolwentów mogą zostać uznane za potencjalnych zainteresowanych. Mogą one stać się cennymi partnerami, jeśli aktywnie wspierają utworzenie sojuszu regionalnego. Ci zainteresowani lub "zainteresowane strony" zazwyczaj można podzielić na następujące kategorie: publiczne, polityczne kraju, handlowe/prywatne, organizacje pozarządowe/społeczeństwa obywatelskie, pracownicy i konsumenci. C. Jakie cechy zainteresowanych są analizowane? Analizowane są cechy takie jak znajomość obszaru zainteresowania, zainteresowania związane z bezrobociem wśród młodzieży, udział w istniejących inicjatywach i partnerstwach, potencjalnych sojuszy z innymi podmiotami oraz umiejętność pozytywnego przyczyniania się do utworzenia sojuszu (poprzez ich władzę i przywództwa). D. Dlaczego analiza ta jest przydatna? Poznanie kluczowych podmiotów, a także zdawanie sobie sprawy z ich wiedzy, zainteresowań, stanowisk, działań partnerskich oraz znaczenie związane z obszarem pozwala menedżerom sojuszu bardziej skutecznie współpracować z kluczowymi zainteresowanymi i zwiększać poparcie dla danej inicjatywy lub sojuszu. Przeprowadzając tę analizę przed faktycznym - 3 -
utworzeniu sojuszu, menedżerowie mogą wykryć i działać, w celu uniknięcia potencjalnych nieporozumień i/lub sprzeciwić się wobec utworzenia sojuszu. Sojusz zostanie pomyślnie ustanowiony jeżeli analiza zainteresowanych, wraz z innymi kluczowymi narzędziami, posłuży przy tworzeniu jego konstrukcji. E. Które regiony partnerskie wydają się być właściwe i jak można się z nimi skontaktować? Identyfikacja odpowiednich regionów partnerskich ma zasadnicze znaczenie dla stworzenia udanego (ponadnarodowego) sojuszu między regionami. Stąd potencjalne regiony muszą być szczegółowo przeanalizowane. Oznacza to nie tylko, że sytuacja gospodarcza może być porównywalna (np. podobny rodzaj bezrobocia wśród młodzieży lub synergiczne zapotrzebowania na pracowników), ale także, że współpraca jest możliwa pod względem geograficznym, odległość może być ciężką przeszkodą dla budowania sojuszu. Jest to szczególnie prawdziwe w odniesieniu do organizacji spotkań członków sojuszu w jednym z regionów, co może stać się niemożliwe ze względu na ograniczenia czasowe i pieniądze, jeśli dwa regiony są zbyt daleko od siebie. Ponadto ważne jest określenie odpowiedniego kluczowego partnera organizacji w regionie(ach), aby z powodzeniem ustalić sojusz. W wielu przypadkach współpraca z innym regionem został już ustanowiona dla dobrych celów takich jak podobna sytuacja gospodarcza, zarówno klasyfikacja finansowania UE, zapis projektów międzyregionalnych itp. Dlatego może warto przeanalizować poprzednie projekty partnerskie, jak również ich odpowiednie podmioty. Jeśli wcześniejsze partnerstwa nie istnieją lub nie są odpowiednie, analiza głównych podmiotów w regionie zazwyczaj doprowadzi do identyfikacji potencjalnych partnerów. W rzeczywistości, dobrze znane europejskie sieci (np. Enterprise Europe Network, współpraca między uczelniami Erasmus itp.) są zwykle bardziej chętne, aby pomóc w znalezieniu odpowiednich partnerów. F. Jakie kroki, muszą być poddane w celu ustanowienia dobrze funkcjonującego sojuszu wewnątrz- i między regionami? Poniżej przedstawiono główne etapy procesu: 1. Analiza problemu 2. Planowanie Procesu (Droga do Sojuszu) - 4 -
3. Definicja obszaru iddziaływania & identyfikacja interesariuszy (Sojusz Międzyregionalny) 4. Utworzenie sojuszu regionalnego 5. Utworzenie sojuszu międzyregionalnego 6. Podejmowanie działań dwustronnych Proces budowy międzynarodowego sojuszu międzyregionalnego może być opisany tylko do pewnego poziomu ze względu na swoją skomplikowaną naturę. Dlatego szczegółowy opis sposobu tego, jak udało się stworzyć międzynarodowe międzyregionalne partnerstwa, przedstawiono w kolejnych rozdziałach. Część B: Zestaw narzędzi do budowy międzynarodowych, międzyregionalnych sojuszy I. Analiza problemu Na początku procesu budowy sojuszu, konieczne jest, aby podjąć decyzję dotyczącą obszaru polityki sojuszu zamierzającą do zaangażowania się w sojusz. Jak zwykle musi być wykonana analiza ekonomicznej lub politycznej konieczności/problemu panującego w regionie zainteresowania (np. absolwenci z niepełnym zatrudnieniem lub bezrobotni absolwenci). Wskazówki dotyczące analizy: Sprawdź kontakty z uczonymi na uniwersytecie w obszarze zainteresowania. Mogą oni być w stanie pomóc lub dać rady z akademickiego punktu widzenia Przeglądnij czasopisma, raporty itp. dotyczące problemu Jeśli jesteś zaangażowany w sieciach przedsiębiorstw zajmujących się problematyką spójrz na nie, skorzystaj z listy kontaktów, aby uzyskać "poufne" informacji Sprawdź możliwości finansowania - 5 -
Jeśli obszar zainteresowania sojuszu będzie już znany, "analiza problemu" może być szybko wykonana. Jednak to nigdy nie stanie się zbędne! Bardzo ważne jest, aby mieć jasny obraz tego, jak praca sojuszu będzie związana z potencjalnymi partnerami, przyszłymi interesariuszami, finansistami itp. muszą być oni przekonani o celowości projektu i zdolności ewentualnego zaangażowania w to. Z tego powodu zwykle pomocne jest umieszczenie wszystkich pomysłów na papierze lub przygotowanie prezentacji, która wyjaśnia cele projektu, jak również wystarczająco długoterminową wizję. Należy odpowiedzieć na poniższe pytania: W jakim celu będzie istniał sojusz? Dlaczego jest potrzebny? Jak długo potrwa jego utworzenie? Jaki wpływ będzie miał na polityke zainteresowanego obszaru? Jak różnice w załagodzeniu problemu stworzy on? Jakie rodzaje organizacji mogą być zaangażowane w skali regionalnej? Jacy zainteresowani są wymagani jako przyszli partnerzy? Jaki jest najlepszy sposób, aby do nich dotrzeć? Jakie przykłady najlepszych praktyk już istnieją? Jakie możliwe regiony partnerskie istnieją? Czy istnieją jakieś bariery w rozwijaniu wspólnej wizji? Jeśli tak, to jaki proces będzie stosowany, aby je przezwyciężyć? Po analizie i strukturyzacji tego czym będzie sojusz drugim etap procesu (proces planowania) może zostać rozpoczęty. - 6 -
Wprowadzenie do Mindjet: Mindjet jest praktycznym narzędziem do szybkiego tworzenia map myśli. Mapy myśli są wirtualnymi tablicami, gdzie można wizualnie uchwycić pomysły wypracowane w spotkaniach projektowych konferencji, warsztatów oraz podobnych. Jest bardzo łatwy w obsłudze, działa na zasadzie pociągnij i upuść, co ułatawia między innymi organizację i priorytetyzacji zadań i informacji. Jednakże nie ogranicza się on do tych podstawowych funkcji. Organizuje załączniki, hiperłącza, notatki i markery do wyświetlania informacji w jednym widoku. Dodatkowo, priorytety, zasoby, harmonogramy i zależności mogą być nakreślone aby ocenić plany projektowe i zatwierdzić wymagania. Stąd narzędzie jak Mindjet jest najbardziej odpowiednie dla burzy mózgów, jak również dla organizacji procesów następczych w burzy mózgów. Jest on używany intensywnie w ramach Sojuszy na rzecz Edukacji i Zatrudnienia. Inne przydatne narzędzia i przydatne linki: http://www.mindjet.com/uk/mindmanager/ https://www.edrawsoft.com/freemind.php https://www.xmind.net/de/ http://freemind.sourceforge.net/wiki/index.php/main_page https: // www. popplet.com - 7 -
II. Planowanie Procesu (Droga do Sojuszu) Ustanowienie sojuszu pomiędzy regionami jest długotrwałym procesem wymagającym wysokiego zaangażowania wszystkich zainteresowanych stron, jak również doskonałego zarządzania projektami. Z tego powodu konieczne dobre planowanie jest konieczne aby ustanowić fundament udanego partnerstwa. Plan ten obejmuje: A: Plan zarządzania projektem, który pokazuje, ile czasu będzie potrzebne do stworzenia sojuszu między regionami i jakie etapy muszą po drodze zostać osiągnięte (harmonogram) Plan zarządzania projektem jest konieczny dla całego projektu Nie tylko pomaga uzyskać dokładne wyobrażenie o tym, jak długo będzie trzeba czekać na zakończenie każdego etapu pojedynczego projektu. Będzie on również pomocny do obliczenia potrzeb finansowych i dystrybucji zadań w ramach zespołu projektowego. Poza tym, pokazuje on również potencjalnych partnerów do kiedy można spodziewać się wyników projektu oraz podkreśla wagę projektu. Dobrze przemyślany plan zarządzania projektem można uznać za silny sygnał, aby przekonać potencjalnych zainteresowanych do aktywnego udziału w sojuszu. Ważne jest również, aby skonfigurować plan zarządzania projektem w zgodzie z wydarzeniami, które mogą określić, czy projekt jest udany. Oznacza to na przykład, że jeśli potrzebne jest wsparcie finansowe do utworzenie sojuszu, plan zarządzania projektem musi wziąć pod uwagę cykle finansowania. Jeśli projekt polega na finansowaniu, ale fundusze się na dostępne na tę chwilę to nie zostanie od rozpoczęty. Może to odstraszyć potencjalnych interesariuszy i partnerów regionalnych, stwarzając zagrożenie oddania całego projektu. To samo odnosi się do programu politycznego. Większy sens ma wybranie obszaru polityki aby stała się aktywną, która ma już wysoką pozycję na (regionalną) agendzie politycznej, czyni to otrzymanie wsparcia finansowego znacznie bardziej prawdopodobnym. Oczywiście, nie oznaczy to, że tematy z po za agendy politycznej nie powinna być wybrane, zwłaszcza gdy utworzony sojusz jest wystarczająco silny, aby stać się sama sobie ustalającym agendę. Jednak ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z konsekwencji, które przychodzą w raz z tym gdy mamy do czynienia z problemami, które nie są częścią agendy politycznej regionu, jak np. otrzymywanie wsparcia finansowego czy znalezienie partnerów - mogą stać się znacznie bardziej skomplikowane. B: Dokładna idea wymaganego budżetu (plan finansowy) - 8 -
Oczywiście w każdym rodzaju projektu, celem powinno być osiągnięcie jak najwięcej przy jak najmniejszej ilości pieniędzy. Ponieważ utworzenie sojuszu wymaga człowieka, jak również wiele innych rodzajów zasobów, pomysł na to, jak bardzo jest potrzebny wkład finansowy w celu realizacji projektu ma krytyczne znaczenie. Z tego powodu szczegółowy plan finansowy jest obowiązkowym elementem, który może przesądzić o wyniku projektu. W wielu regionach europejskich istnieje sporo dostępnych możliwości finansowania, czy to na poziomie lokalnym, regionalnym, federalnym lub nawet na poziomie UE. W związku z tym, musimy być na bieżąco z możliwościami finansowania, warunkami, które muszą być spełnione, aby zakwalifikować się do nich, terminami itp. są one bardzo ważne z punktu widzenia finansowania projektu. Jeśli fundusze nie są dostępne, możliwe jest również, aby zebrać wsparcie finansowe w ramach sojuszu między regionami. Jednakże sojusz ten musi zostać utworzony jako pierwszy. Ponadto, zawsze będzie trudniej przekonać potencjalnych interesariuszy i partnerów, że oprócz czasu, muszą również finansowo przyczynić się do projektu. C: Wybór dobrego zespołu, który będzie miał wystarczająco dużo zaangażowania i wytrwałości, aby projekt był sukcesem (zespół) Wybór dobrego zespołu może być najważniejszą częścią procesu planowania. Dlatego należy dokładnie rozważyć, ile osób i jakie typy kwalifikacji (w tym umiejętności społecznych) są potrzebne do ustalenia sojuszu. Ważne jest, aby pamiętać, że do sojuszu między regionami, w większości przypadków wymagany jest odpowiedni poziom języka angielskiego, aby zbudować odpowiednią komunikację z potencjalnymi partnerami. Nie mniej ważne potrzebne są dobre umiejętności międzykulturowe, aby móc współpracować z partnerami z różnych środowisk kulturowych. D: Analiza możliwych przeszkód, które mogłyby uniemożliwić sojusz przez ich powstanie (przeszkody) Żaden projekt nie zostanie zrealizowany bez żadnych problemów. Jest to szczególnie ważne dla międzynarodowych ponadregionalnych kooperacji. Stąd też poświęcenie czasy w celu przemyślenia ewentualnych przeszkód, które mogą być utrudnieniem w tworzeniu sojuszu, jest już pierwszym krokiem, aby ich uniknąć. Jednak nie wszystko można przewidzieć i przemyśleć z wyprzedzeniem, jak na przykład problemy ewoluujące z różnic kulturowych i zagadkowych - 9 -
procesów biurokratycznych. Niemniej jednak dobre przygotowanie z pewnością przyspieszy budowanie sojuszu zapobiegając wystąpieniu wielu problemów. Jednakże, jeśli konflikty między partnerami będą ewoluować, sposób na ich rozstrzygnięcie musi być szybko znaleziony. Zazwyczaj nieporozumienia ze względu na bariery językowe, różne metody pracy, różnice kulturowe itp. są główną przyczyną konfliktów. Aby rozstrzygnąć te konflikty, "powołanie" moderatora może być bardzo użyteczne. Zazwyczaj partner prowadzący projekt jest idealnym kandydatem na funkcję moderatora. Stąd, powołanie go powinno być jasne dla wszystkich partnerów projektu. W rzeczywistości, wszyscy partnerzy projektu muszą wiedzieć, że funkcjonuje moderator, który może być powiadomiony o każdym rodzaju problemu w dowolnej chwili. Z drugiej strony, musi być jasne dla moderatora, że powinien być on neutralny wobec wszystkich stron konfliktu. Ważne jest, aby podkreślić, że przejrzysta komunikacja z każdym partnerem musi mieć miejsce, aby rozwiązać każdego rodzaju konflikt. Ponadto to moderator identyfikuje główne przyczyny konfliktu i jednoczy sprzeczne ze sobą stronami, aby omówić i rozwiązać ich problemy. Zazwyczaj problemy można rozwiązać łatwiej niż oczekiwano, wymieniając poglądy na temat przyczyny konfliktu. Jednak moderator może także sugerować sposób, aby rozwiązać konflikt, jeżeli partnerzy nie są w stanie zidentyfikować odpowiedniego rozwiązania samodzielnie. III. Definicja obszaru oddziaływania & identyfikacja interesariuszy (sojusz regionalny) W normalnych warunkach, charakterystyki administracyjne różnią się w poszczególnych krajach. To, co rozumie się poprzez poziom lokalny, regionalny, stanowy lub federalny, w każdym kraju zależy od innych czynników. Zanim jednak będziemy mieli do czynienia z kwestiami jurysdykcyjnymi, ważniejsze jest, aby uzyskać jasny obraz tego obszaru oddziaływania, na który sojusz może mieć wpływ. W rzeczywistości, jest to mniej teoretyczne pytanie niż praktyczne. Pomocna pytanie definiujące zakres obszaru oddziaływania: Gdzie znajduje się problem zainteresowania? - 10 -
Gdzie znajdują się główne instytucje, które mogą stać się członkami sojuszu? Kim są zainteresowane podmioty i skąd one pochodzą? Czy lepszy byłoby zdefiniowanie węższego czy szerszego obszaru oddziaływania? Jest to szczególnie ważne, jeśli chodzi o propagowanie idei projektu, gdyż zwykle robi się to łatwiej z geograficznie bliżej powiązanymi sieciami Czy już istnieją działania lub sieci zajmujące się głównym tematem sojuszu w regionie? Jeśli tak, to czy jest możliwe aby włączyć do nich sojusz lub połączyć działania? Jakie są braki polityki w stosunku do sojuszu i co to oznacza dla perspektywy sukcesu sojuszu? Niemniej jednak, jurysdykcja ma znaczenia, jeśli chodzi o finansowanie. Często możliwości finansowania są dostosowane do pewnych granic jurysdykcji. Ograniczenia te muszą być brane pod uwagę, jeżeli projekt zależy od zewnętrznych środków finansowych. W celu rozwiązania kluczowych celów projektu i opracowania rzetelnego sojuszu, który jest w stanie zmienić i wpłynąć (regionalne) na politykę, ważne jest, aby zidentyfikować odpowiednich interesariuszy, którzy mogą stać się częścią sojuszu pomiędzy regionami. Funkcjonowanie i efektywność sojuszu w dużej mierze zależy od stopnia zaangażowania i poświęcenia zainteresowanych stron. Sojusz może być dobrze zarządzany, lecz jeśli członkowie nie wykazują wysokiego stopnia aktywności to nie będzie to skuteczne. Tak więc, wszystkie zainteresowane strony powinny wyrażać zainteresowanie i zaangażowanie w sprawy sojuszu. Dodatkowo wcześniejsze doświadczenia zainteresowanych stron mogą, choć nie muszą, być dodatkowym atutem. Ważne pytania dotyczące identyfikacji kluczowych interesariuszy: Kim są główni interesariusze w odniesieniu do celów sojuszu? Jak można się z nimi kontaktować i w jaki sposób idea sojuszu ma być im przekazywana? Jaka jest ich rola w stosunku do sojuszu? Jaki jest ich poziom wpływów (można np. skategoryzować interesariuszy)? - 11 -
Jakie są relacje / powiązania pomiędzy kluczowymi interesariuszami? Jakie są główne zasady dla każdej z zainteresowanych stron w odniesieniu do kwestii rozpatrywanych w sojuszu? Jaki jest postrzegany ich poziom sukcesu? Czy jest jakaś duplikacja w rolach głównych zainteresowanych stron? Przykład międzyregionalnego sojuszu: Halle (Niemcy)-Szczecin (Polska) Regiony Szczecina i Halle mają wiele wspólnego. Uderzone przez poważne strukturalne reformy gospodarcze w latach 90-tych, są teraz lepsze pod względem wydajności ekonomicznej. Jednak stopa bezrobocia jest wciąż wysoka0 a zdolności do utrzymania młodych wykwalifikowanych naukowców są ograniczone ze względu na brak szans na rynku pracy. Jednak znaczna część tego efektu drenażu mózgów wynika z niedopasowania umiejętności. Z tego powodu oba regiony zdecydowały się na współpracę w ramach projektu Regional Education and Employment Alliance. Jako pierwszy krok, po obu stronach powstały sojusze wewnątrzregionalne składające się z przedstawicieli uczelni wyższych, izb handlowych, biur pośrednictwa pracy, rady studenckiej itp. W drugim etapie wszystkie zainteresowane strony spotkały się w Halle, aby poznać się nawzajem i wspólnie zdefiniować obszary ścisłej współpracy w celu optymalizacji integracji absolwentów na rynku pracy. Wyniki spotkania zostały podsumowane w "Planach Działań" (patrz Załączniki), na realizację których w ciągu najbliższych lat zainteresowane strony wyraziły zgodę. Aby zasygnalizować chęć kontynuowania współpracy dwustronnej wszyscy polscy i niemieccy interesariusze formalnie podpisali umowę o współpracy pod koniec spotkania. Było bardzo ważne, aby wszyscy członkowie sojuszu fizycznie spotkali się co najmniej jeden raz - ułatwiło to znacznie obustronną współpracę w dalszych etapach. Po identyfikacji interesariuszy, podsumowano kluczowych interesariuszy, wraz z przeglądem ich (oczekiwanych) ról w formułowaniu polityki, rozwoju i wdrażania programów pomagających sformalizowaniu wewnątrzregionalnego sojuszu projektu. - 12 -
IV. Utworzenie sojuszu regionalnego Oczywiście, zdefiniowanie obszaru oddziaływania i identyfikacji głównych zainteresowanych stron, które angażują się w sojuszu nie jest wystarczające do ustanowienia samego sojuszu. Jednak na pewno jest to podstawą udanego sojuszu. Niemniej jednak, sojusz musi być ustalony formalnie. W związku z tym, oficjalne spotkania inauguracyjne, gdzie wszyscy potencjalni regionalni członkowie sojuszu są obecni, są odpowiednim formatem do oficjalnego ustanowienia partnerstwa. Oprócz głównych zainteresowanych stron, może być konieczne, aby zaprosić zewnętrznych kluczowych przedstawicieli w celu zapewnienia, że działania projektowe są cenione w społeczeństwie. Kluczowi przedstawiciele zewnętrzni mogą obejmować: Urzędników / przedstawicieli politycznych z jurysdykcyjnego poziomu zainteresowania Firmy i korporacje Organizacje non-profit lub fundacje Inne grupy (np. stowarzyszenia związane z zatrudnieniem, organizacje kształcenia, biura wsparcia start-up, itp.) Media (jeśli jest to uzasadnione na tym etapie) Zazwyczaj członkowie sojuszu będą obejmować szereg podmiotów prywatnych / publicznych sektorów, takich jak centralny/ lokalny samorząd, jednostki handlowe, lokalnego rozwoju gospodarczego i agencje które ponoszą odpowiedzialność za kwestię sojuszu. Podczas pierwszego spotkania wszystkie istotne kwestie sojuszu muszą być przedstawione przez organizację będącą liderem sojuszu. Ponadto ważne jest, aby wszyscy uczestnicy mieli możliwość omówienia celów sojuszu w otwartej atmosferze, w której pytania i obawy mogą być omówione w sposób budujący zaufanie. Ponadto propozycje potencjalnych regionów partnerskich muszą zostać przedstawione w otwartym spotkaniu, jako że utworzenie sojuszu między regionami jest ostatecznym celem tej współpracy pomiędzy regionami. Pod koniec pierwszego spotkania ma miejsce podpisanie "Umowy o współpracy" lub "Listu Intencyjnego", który sygnalizuje, że wszyscy uczestnicy są gotowi pracować razem dla wspólnego celu sojuszu. Dokument ten powinien zostać podpisany przez wszystkie zainteresowane strony (patrz Załączniki). Ponadto, w celu dalszego zwiększenia zaangażowania w realizację celów sojuszu, komitet sterujący lub rada doradcza może być wybrana na spotkaniu - 13 -
otwartym. Jednak te ostatnie mogą być traktowane jako opcjonalne - dodają one funkcję raczej dyscyplinarną do sojuszu, którą nie wszyscy członkowie mogą chcieć zatwierdzić. Ważne jest, aby wszyscy uczestnicy postanowili spotykać się regularnie przynajmniej raz w miesiącu. Dodatkowo, wiodące instytucje sojuszu muszą zagwarantować jasny i przejrzysty przepływ informacji, tj. informować wszystkich członków sojuszu jednocześnie o postępach projektu. Dzięki temu, proces inicjalizacji i zinstytucjonalizowania sojuszu w regionie jest kompletny. V. Utworzenie sojuszu międzyregionalnego Pierwszym krokiem w procesie budowania międzyregionalnego sojuszu jest identyfikacja odpowiedniego regionu partnerskiego. Oczywiście, nie każdy region jest odpowiedni dla międzyregionalnego sojuszu. Są to raczej regiony, które są porównywalne pod względem ich sytuacji ekonomicznej w obrębie tego samego zestawu problemów, dzięki czemu mogą stać się partnerami. Muszą zatem zostać zidentyfikowane regiony, które będą skłonne do współpracy ze względu na wspólny interes w danej kwestii (-iach). Nie jest to banalne zadanie. Jednak, współpraca pomiędzy regionami jest zazwyczaj łatwiejsza gdy geograficznie znajdują się blisko względem siebie. W związku z tym, sensowne jest najpierw rozważenie geograficznie bliższych regionów. Automatycznie zawęża to grupę regionów, które będziemy brać pod uwagę. Poza tym, zbieranie informacji o potencjalnych regionach partnerskich może być bardzo czasochłonne. Jednak publicznie dostępne zasoby, które przedstawiają i porównują sytuację gospodarczą (wskaźniki wydajności, poziom innowacji, etc.) regionów w UE są dostępne i powinny być wykorzystywane w procesie identyfikacji (patrz ramka poniżej). - 14 -
Porównywanie regionów w UE: Ocena Innowacji Regionu Wykraczając poza mierzenie tylko i wyłącznie siły ekonomicznej regionu, Ocena Innowacji Regionu stworzona przez Komisję Europejską pozwala szybko i konsekwentnie porównać regiony europejskie. Może okazać się to bardzo pomocne, jeśli chodzi o szukanie regionu partnerskiego, który ma ten sam zestaw problemów. Składa sie ona z ponad 270 pojedynczych wyników na poziomie regionalnym i prawie 15 wyników na szczeblu krajowym. Oceny obejmują 28 państw członkowskich UE oraz Islandię, Macedonię, Norwegię, Serbię, Szwajcarię i Turcję. Każdy przegląd regionalny (można znaleźć poniżej) składa się z trzech ocen ESIC (grupa wskaźników), spośród których każda określa inny cel. Pierwszy zestaw wskaźników mierzy znaczenie innowacji usług w regionie. Zestaw jest bezpośrednio powiązany z koncepcją modelu pomiaru transformacyjnej zdolności innowacji usług. Wskaźniki te są przedstawiane w sposób podobny do Oceny Innowacji Unii ze wskaźnikami pogrupowanymi w 5 wymiarach oceniających warunki ramowe, innowacyjność usługi i ich rezultaty. Interpretacja jest taka, że wyższe wyniki wskazują lepszą wydajność. Drugi zestaw składa się ze wskaźników strukturalnych, które mogą być wykorzystywane jako narzędzie kształtowania polityki regionalnej. Zestaw ten przyjmuje szersze podejście i koncentruje się na bardziej ogólnych wymiarach istotnych dla pomiaru aktywności przedsiębiorczej, high-tech biznesowej w regionie. Ponieważ te ogólne wymiary obejmują również działania w zakresie usług innowacyjnych, istnieje niewielkie podobieństwo pomiędzy pierwszym i drugim zestawem wskaźników, ale pozwala to na wykorzystanie w sposób indywidualny, lecz kompletny zestawu wskaźników w odniesieniu do szczególnych potrzeb użytkownika. Trzeci zestaw wskaźników stanowi podsumowanie wyników gospodarczych regionu ukazując ogólne wyniki polityczne, innowacyjne i działalność gospodarczą w regionie. Przydatny link: http://ec.europa.eu/enterprise/initiatives/esic/scoreboard/regionalscorecards/index_en.htm Ponadto ogólnoeuropejskie agencje jak Enterprise Europe Network są zazwyczaj chętne do udzielenia pomocy w znalezieniu partnerów w wybranym regionie. Wykorzystywanie - 15 -
istniejących sieci jest z pewnością korzystne, ponieważ ułatwia proces identyfikacji, a zatem przyspiesza cały proces budowy sojuszu. Enterprise Europe Network (EEN) Sieć Enterprise Europe Network jest kluczowym instrumentem w strategii UE na rzecz pobudzenia wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Skupiająca około 600 organizacji ze środowiska biznesu z ponad 50 krajów, pomaga ona małym firmom wykorzystać niezrównane możliwości biznesowe na jednolitym rynku UE. Organizacje członkowskie obejmują izby handlowe i przemysłowe, centra technologiczne, instytuty badawcze i agencje rozwoju. Większość z nich wspiera lokalnych przedsiębiorców od długiego czasu. Dzięki temu znają oni ich mocne strony i potrzeby. Jako członkowie sieci Enterprise Europe Network są oni połączeni w przez potężne bazy danych, dzieląc się swoją wiedzą i pozyskiwanymi technologiami oraz partnerami biznesowymi we wszystkich krajach sieci. Są również ściśle powiązani z Komisją Europejską, która pozwala im być na bieżąco z polityką UE. Dzięki temu mogą oni również przekazywać uwagi małych firm bezpośrednio do Brukseli. Oferowane usługi: Transfer technologii Dostęp do finansowania Doradztwo w zakresie prawa i norm obowiązujących w UE Prawa własności intelektualnej (PWI) Rozwiązywanie konfliktów z prawem UE Finansowanie badań Wsparcie dla międzynarodowej ekspansji gospodarczej Przydatne linki: Strona domowa: http://een.ec.europa.eu Youtube: https://www.youtube.com/user/enterpriseeurope Facebook: https://www.facebook.com/enterpriseeuropenetworkeu?ref=hl Twitter: https://twitter.com/een_eu LinkedIn: https://www.linkedin.com/grp/home?gid=1287967-16 -
Ustanowienie sojuszu pomiędzy regionami jest podobne do utworzenia sojuszu wewnątrz regionu. Jednak jest to bardzo mało prawdopodobne, a w normalnych okolicznościach wręcz niemożliwe, aby ta sama instytucja była odpowiedzialna za ustanowienie wewnątrzregionalnych sojuszy w obu regionach partnerskich. Tak więc nie tylko należy zidentyfikować region, ale także organizację partnerska w tym regionie, a następnie przekonać ją, że współpraca sprawi, że obie strony na tym zyskają. Organizacja partnerska będzie musiała przejść przez ten sam proces budowy sojuszu regionalnego. Stąd, jeśli szukasz organizacji partnerskiej, ważne jest, aby podkreślić, że proces budowy sojuszu polega na pewnej strukturze, ponieważ pomaga to ustanowić sojusz i zapewnić zgodność interesariuszy sojuszy z obu regionów. Ułatwia to dopasowanie partnerów oraz inicjowanie współpracy w późniejszym etapie realizacji projektu. Ponadto utworzenie sojuszu w regionie partnera B nie musi koniecznie rozpoczynać się od razu po utworzeniu sojuszu w regionie A. W gruncie rzeczy, jest to bardziej praktyczne, jeśli oba sojusze ustalane są synchronicznie. W celu uczynienia tego możliwym, konieczny jest wysoki poziom koordynacji pomiędzy "głównymi" partnerami w obu regionach. Koordynacja ta obejmuje: Regularne spotkania dwustronne online (VOIP) w celu wymiany informacji na temat postępu prac (np. stałe rozmowy co najmniej raz na dwa tygodnie) Obustronnie skoordynowany harmonogram zawierający cele, które muszą być osiągnięte na określonych etapach umowa finansowa, w której wszystkie należności finansowe, obowiązki i zobowiązania są rozdzielone pomiędzy partnerami strona internetowa projektu, na której gromadzone są wszystkie informacje i są one dostępne w każdym z języków partnerów sojuszu Przygotowanie i koordynacja działań społecznościowych, aby ułatwić rozprzestrzenianie się sojuszu ( "mechanizm ustnego rozpowszechniania") szeroką wymianę potencjalnych członków sojuszy wewnątrzregionalnych, w celu dopasowania członków w obu regionach w zależności od ich kwalifikacji, funkcji i interesów Partnerzy muszą wymieniać wszystkie informacje o konfiguracji ich własnego sojuszu w celu uniknięcia nieporozumień, które mogą wynikają z asymetrii informacyjnych. W związku z tym, - 17 -
ważne jest, aby partnerzy wzajemnie informowali się o wszystkim na bieżąco. Gdy sojusze w obrębie danego regionu, zostały ustalone, stworzenie sojuszu między regionami może zostać rozpoczęte. W celu stworzenia sojuszu między regionami wszystkie podmioty muszą spotkać się co najmniej jeden raz. Oczywiście, spotkanie może odbyć się w każdym z obu regionów. Jednak obciążenie związane z przygotowane, tego spotkania powinno być podzielone pomiędzy partnerami. Ma to zastosowanie również w odniesieniu do organizacji eventów i obciążeń finansowych związanych z nimi. Oczywiście, nie ma potrzeby, aby ograniczać ilość spotkań międzyregionalnych. To pierwsze spotkanie dwustronne (Otwarte Spotkanie Sojuszu), które stworzy sojusz między regionami, jest najważniejsze. Jego znaczenie dla powodzenia projektu jest kluczowe. Z tego powodu musi być starannie przygotowane. Część tego przygotowania ma charakter formalny: Organizacja miejsca, które będzie odpowiadało potrzebom spotkaniu sojuszu Zaproszenie prelegentów wysokiego szczebla, którzy są w stanie zachęcić do owocnej dyskusji Informowanie interesariuszy o terminie z wyprzedzeniem, aby mogli oni sobie ten termin zarezerwować Przygotowanie listy obecności i plakietek z imionami Zorganizowanie typowych dodatków", takich jak catering, broszury itd. - 18 -
Wymiana informacji / dokumentów między Partnerami Sojuszu Pracując razem w zespole pochodzącym z różnych miejsc i różnych kultur wydaje się, że podział informacji staje się kluczowy, aby uniknąć nieporozumień i ułatwić zarządzanie projektem. Dlatego też zarządzanie magazynem plików i systemem kontroli przeglądu, w którym wszyscy członkowie mają dostęp do wszystkich dokumentów związanych z projektem w każdej chwili, może zostać uznane za przejrzysty i skuteczny sposób organizowania procesu wymiany informacji. Ponadto, każdy członek powinien mieć możliwość przesłania treści dotyczącej projektu, czyniąc tą treść dostępną dla wszystkich członków sojuszu w dowolnym momencie. W ramach projektu Regional Education and Employment Alliance sprawne dzielenie się informacjami/dokumentami i swobodny przepływ informacji stały się możliwe między innymi dzięki narzędziu "TortoiseSVN". Jest ono stworzone na licencji GPL, co oznacza, że jest dostępne całkowicie za darmo, w tym w środowisku komercyjnym, bez żadnych ograniczeń. Kod źródłowy jest także darmowo dostępny, umożliwiając w razie potrzebu możliwość dostosowania narzędzia do indywidualnych potrzeb projektowych. Przydatne linki: http://tortoisesvn.net/about.html Nie będzie wystarczające, jeśli tylko połączymy ze sobą wszystkie podmioty. W rzeczywistości, ważne jest, aby zainteresowane strony kontaktowały się ze sobą i wymieniały pomysłami na współpracę. Jeśli istnieją bariery językowe, konieczna jest organizacja tłumaczy. Ponadto ważne jest, aby wybrać odpowiedni "format" dla organizowanych wydarzeń. Oznacza to, że zorganizowanie tylko i wyłącznie serii ciekawych wystąpień nie będzie odpowiednim narzędziem do stymulowania wymiany poglądów pomiędzy zainteresowanymi stronami. Wymagane jest aby wydarzenia te miały charakter warsztatów / grupy dyskusyjnej, w której zainteresowane strony mogą wybrać interesujący je temat, który najbardziej odpowiada ich interesom, kwalifikacjom i celom. Warsztaty/ grupy dyskusyjne będą dostarczać wyniki tylko wtedy, gdy wszyscy uczestnicy aktywnie włączą się w nie, zatem warto włączyć w te działania moderatorów, którzy poprowadzą dyskusję. Moderator odpowiedzialny będzie nie tylko za zachęcenie do wymiany pomysłów między podmiotami, ale również, za uporządkowanie - 19 -
wszystkich rezultatów tej dyskusji. Pod koniec otwartego spotkania sojuszu wszystkie wyniki muszą zostać zebrane. Poza tym, celem zintensyfikowania dwustronnej współpracy wyniki spotkania powinny być sformalizowane. Można to zrobić pozwalając wszystkim zainteresowanym stronom na podpisanie "Memorandum Zrozumienia". Poza tym, wyniki otwartego spotkania muszą być ujęte w "Planie działania". To ostatnie jest szczególnie ważne, ponieważ wyniki spotkań mogą być zapomniane, co może zagrozić wszelkim próbom współpracy pomiędzy podmiotami w późniejszym etapie. - 20 -
Jak nadać dyskusji bieg: Idea warsztatów opartych na dialogu Nadanie biegu dyskusji, gdy grupa ludzi spotyka się po raz pierwszy w celu określenia możliwości współpracy, z pewnością nie jest łatwym zadaniem. Jednak w ramach sojuszy została utworzona innowacyjna metoda stymulowania dyskusji. Format warsztatów opartych na dialogu łączy w sobie elementy z dyskusji panelowych i warsztatów. Na przykład, na polskoniemieckim spotkaniu w Halle odbyło się 5 równoległych sesji warsztatowych. Każdy warsztat był zorganizowany przy stole składającym się z maksimum 8-10 uczestników i moderatora pochodzącego z głównej instytucji sojuszu międzyregionalnego lub eksperta zewnętrznego. Dodatkowo w spotkaniu uczestniczyli tłumacze, których zadaniem było zapobiegnięcie nieefektywnej komunikacji wynikającej z barier językowych. Na początku każdego warsztatu moderator poprosił wszystkich uczestników o przedstawienie się i krótkie wyjaśnienie swoich oczekiwań co do warsztatu i sojuszu między regionami W celu pobudzenia dyskusji pomiędzy polskimi i niemieckimi podmiotami jedna osoba z każdej strony w ramach każdego stołu warsztatowego została przydzielona do przeprowadzenia pięciominutowych przemówień wstępnych dotyczących dyskutowanych tematów. Oczywiście, mówcy przed spotkaniem spojuszu zostali poproszeni o to, więc byli wstępnie przygotowani. Po części wprowadzającej, moderator zmotywował uczestników warsztatów do wymiany pomysłów na współpracę w oparciu o prezentowane wypowiedzi. Ponadto, rolą moderatora było także sporządzanie notatek, aby zarejestrować wszystkie wyniki warsztatów. Wyniki te zostały podsumowane na koniec warsztatów i przeczytane na głos aby podsumować zebrane propozycje działań i sprawdzić czy wszyscy uczestnicy się z nimi zgadzają. Wyniki te były przekazywane do głównego moderatora, który spędził część czasu w ramach warsztatów przyglądając się z boku poszczególnym dyskusjom. Na koniec spotkania wszyscy uczestnicy sojuszu zostali zebrani, a wyniki wszystkich warsztatów zostały przedstawione im przez głównego moderatora, który poprosił każdego z pozostałych moderatorów o dodatkowe krótkie podsumowanie. Metoda warsztatu opartego na dialogu okazała się dobrze funkcjonującym narzędziem stymulowania dyskusji i zachęcania do proponowania pomysłów na współpracę między interesariuszami wchodzącymi w skład sojuszy międzyregionalnych. - 21 -
VI. Podejmowanie działań dwustronnych Efekt pierwszego spotkania jest jasny: są to działania, które interesariusze zgodnie uznali za niezbędne do zrealizowania. W tym celu "prowadzący" partnerzy w obu regionach muszą koncentrować się na podtrzymywaniu trwałości sojuszu. Najefektywniejszym sposobem na to jest organizowanie kolejnych spotkań, w trakcie których obie strony będą miały możliwość oceny pierwszego spotkania i przedyskutowania możliwości realizacji proponowanych działań. Aby tego dokonać, konieczne jest podtrzymanie stałego kontaktu pomiędzy interesariuszami. W rzeczywistości, spotkania zainteresowanych stron nie powinny być dłużej postrzegane jako wewnątrzregionalne spotkania sojuszu, ale jako jednostronne spotkaniach międzyregionalne, w trakcie których członkowie sojuszu są informowani o postępie prac. Jeśli to możliwe, powinno odbyć się przynajmniej kilka takich spotkań, aby zapewnić trwałość sojuszu. - 22 -
VOIP-Dokumentacja ze spotkania Instytucjonalizacja międzyregionalnych spotkań jest kluczowa dla powodzenia projektu. Jednakże, wydajna i regularna komunikacja między partnerami musi być dokumentowana zważywszy, że w normalnych warunkach każdy partner zajmuje się codziennie wieloma innymi projektami. Aby utrwalić podjęte uzgodnienia, obowiązki i zadania, niezbędna jest doskonała dokumentacja ze spotkania. Jednym ze sposobów radzenia sobie z dokumentacją ze spotkania jest zastosowanie usługi cloud, która pozwala aby wszyscy uczestnicy spotkania uczestniczyli w tworzeniu raportu ze spotkania w tym samym czasie. Dzięki temu, dokumentacja spotkań jest przejrzysta, a także interaktywna dla wszystkich zainteresowanych stron. Ponadto, zamiast koncentrować się na tworzeniu indywidualnych sprawozdań, wszyscy uczestnicy mogą skoncentrować się na produkcji wspólnego rezultatu, który jest zapisany w jednym dokumencie. W projekcie "Regional Education and Employment Alliance" potrzeba dokumentacji spotkania została spełniona za pomocą narzędzia o nazwie "piratepad". Wszystkie "piratepads" są przechowywane w tzw. chmurze, aby wszyscy partnerzy projektu mogli mieć do nich dostęp w każdej chwili. Dzięki temu wszystkie ustalenia z poprzednich spotkań można sobie łatwo przypomnieć. Przydatne linki: http://piratepad.net/front-page/ - 23 -
VII. Załączniki Przykład: Umowa o współpracy MIĘDZYNARODOWE SOJUSZE ZATRUDNIENIA UMOWA O WSPÓŁPRACY Z DNIA 27 MAJA 2015 Komisja Europejska wyraziła zgodę na udzielenie wsparcia w celu ustanowienia dwóch Terytorialnych Sojuszów Zatrudnienia w Niemczech/Polsce oraz w Wielkiej Brytanii/Irlandii. Sojusz obejmuje decydentów i praktyków z wyższych placówek edukacyjnych, interesariuszy z zakresu rozwoju gospodarczego i osób, które są chętne do wsparcia działań w zakresie zwiększenia konkurencyjności regionu oraz możliwości zatrudnienia obywateli. Celem niniejszego Sojuszu jest wzmocnienie trójkąta wiedzy między instytucjami szkolnictwa wyższego, MŚP oraz organizacjami wspierającymi zatrudnienie. Poprzez budowanie trwałych relacji opartych na współpracy i czynieniu współpracy kluczową cechą gospodarki opartej na wiedzy, tradycyjne bariery dla absolwentów poszukujących pierwszego zatrudnienia mogą być pokonane, a potencjał regionalnych MŚP może być zwiększony. Jednym z efektów będzie rozwój zasobów do dalszej współpracy pomiędzy wyższą edukacją, organizacjami pracy i MŚP w całej UE. Wspieramy wyżej wymienione cele i jesteśmy gotowi do: poparcia idei tworzenia sojuszu składającego się z praktyków na podstawie niniejszej umowy i uzgodnienia programu działań wspomagających - "Planu Działania". identyfikacji barier, braków i aktualnego stan zatrudnienia absolwentów w regionach. identyfikacji podobieństw między regionami i wspólnych działań mających na celu przezwyciężenie wyżej wymienionych barier. określenia potrzeb szkoleniowych młodych absolwentów wchodzących po raz pierwszy na rynek pracy. określenia możliwości ściślejszej praktycznej współpracy między trójkątem wiedzy. - 24 -
(Podpis Niemcy) (Podpis Polska) Przykład: Plan Działania Sojuszu Niemiecko-Polskiego Przedmowa W środę, 27 maja 2015 r., w Centrum Konferencyjnym DORMERO w Halle/Saale, Niemcy, do partnerów projektu REAL dołączyli interesariusze (MŚP, uczelnie/uniwersytety, instytucje otoczenia biznesu) aby wziąć wspólnie udział w jednodniowym warsztacie określonym jako spotkanie inicjujące istnienie niemiecko-polskiego sojuszu (sojusz obejmujący miasta Halle i Szczecin). Uczestnicy mogli wybierać spośród pięciu równoległych sesji warsztatowych dotyczących głównej tematyki sojuszów, tj. poprawy integracji rynku pracy w celu uniknięcia niedopasowania zatrudnienia wśród absolwentów. Każda sesja warsztatowa prowadzona była przez moderatora, który sporządzał notatki oraz zachęcał uczestników dyskusji do tworzenia działań, które mają potencjał do pogłębienia wspólnych wysiłków niemieckiej i polskiej strony sojuszu. Wszystkie działania podjęte podczas sesji warsztatowych są podsumowane w "Planie działania". Jako, że polscy i niemieccy interesariusze fizycznie spotkali się po raz pierwszy, należy oczekiwać, że działania będą w dalszej perspektywie opracowywane i realizowane, aż do zakończenia realizacji projektu ERASMUS+ "Regional Education and Employment Alliance". Zachęcamy do zapoznania się z dokumentacją wspierającą warsztaty (agenda, uczestnicy, itd. w archiwach projektu REAL SVN) w celu uzyskania pełniejszego spojrzenia na to wydarzenie. - 25 -
Zdjęcie 1: Sesja Warsztatowa Interesariuszy Sojuszu 27.05.2015 w Halle/Saale Źródło: Sojusz na rzecz Edukacji i Zatrudnienia 2015 (Zdjęcie: Jakob Adolphi). A. Zestaw Działań I Następujące działania zostały opracowane w ramach sesji warsztatowej na spotkaniu Sojuszu w Halle/Saale 27 Maja 2015 r. Warsztaty zatytułowano jako "Innowacyjne podejścia do wspierania integracji rynku pracy na rzecz absolwentów". Moderatorem był dr Leszek Gracz z Wydziału Zarządzania i Ekonomiki Usług Uniwersytetu Szczecińskiego. CO? Współpraca w celu promowania Enterprise Europe Network (EEN) i Programu Erasmus+ pomiędzy nowymi przedsiębiorcami i firmami Wczesne planowanie kariery, pokazywanie możliwości młodym ludziom, zrozumienie jak zaplanować ścieżkę kariery, samorozwój Przedsiębiorcy wspierający instytucje szkolnictwa wyższego w tworzeniu programów nauczania (firmy muszą zostać wysłuchane) Przewidywanie potrzeb rynku pracy - analiza przyszłych potrzeb - 26 -
Zapewnienie przestrzeni, w których informacje mogą być wymieniane, bez potrzeby powtarzania tych samych informacji i pozwalając firmom na optymalizację ich czasu Ogólny tytuł działań "Intensyfikacja współpracy między uczelniami a biznesem dla optymalizacji integracji absolwentów z rynkiem pracy" DLACZEGO? Ponieważ EEN oraz możliwości finansowania w ramach programu ERASMUS + nie są wystarczająco znane Zarówno EEN, jak i ERASMUS+ mogą być wykorzystane jako podstawa do stworzenia współpracy Nauczanie studentów w złej dziedzinie edukacji, niewłaściwe kursy, nieodpowiednia treść Wymagane jest bardziej elastyczne podejście do nauczania Brak informacji od pracodawców dla uniwersytetów jakie kompetencje są konieczne do rozwijania Pracodawcy często nie potrafią zidentyfikować niezbędnych umiejętności w dziedzinie nauk humanistycznych W JAKI SPOSÓB? Najlepsze praktyki: Badanie kompetencji absolwentów studiów informatycznych (NET- CAMP) Korzystanie z istniejących sieci, skupianie kluczowych podmiotów z różnych sieci Zaangażowanie różnych podmiotów i firm w nauczaniu studentów jak pracować - dla tych firm, które chcą, które są gotowe i które wiedzą, jak z tego korzystać - jak choćby Inkubator Kultury Regularny pomiar kompetencji Wsparcie ze strony instytucji otoczenia biznesu w dostarczaniu informacji o potrzebach w zakresie kompetencji absolwentów - 27 -
Regularna analiza niedopasowania na rynku pracy i potrzeb w zakresie kompetencji - sprawdzone metody (naukowe?) KTO? EEN-Przedstawiciel Saksonii-Anhalt: Sven Erichson EEN Szczecin: Lokalny przedstawiciel Uniwersytet Szczeciński: dr Leszek Gracz Przedstawiciele regionalnych uczelni Przedstawiciel agencji zatrudnienia/pracy w Szczecinie i Halle KIEDY? W ciągu najbliższych (6) miesięcy GDZIE? Szczecin lub Halle (dotychczas nie określono) Możliwe wydarzenia: Konferencja na Wydziale Zarządzania i Ekonomiki Usług Uniwersytetu Szczecińskiego Wykorzystanie mailingu itp., miejsce niekoniecznie musi być określone Koszty? Nie można jeszcze określić, ale istniejące sieci mogą być wykorzystane, koszt może wynikać głównie z konieczności podróżowania B. Zestaw Działań II Poniżej przedstawione są działania, które zostały opracowane w ramach sesji warsztatowej "Wymagania kwalifikacyjne absolwentów z perspektywy biznesowej" na spotkaniu Sojuszu w Halle/Saale 27 maja 2015 r. Spotkanie było moderowane przez dr Conora Pattersona, dyrektora wykonawczego w Newry and Mourne Co-operative and Enterprise Agency. CO? Wczesne uświadamianie na temat możliwości samozatrudnienia, np. w wieku od 10-16 lat (np. zawody pomiędzy dziećmi w opracowywaniu biznesplanu) - 28 -