Grzeczność nie jest nauką łatwą, ani małą jak wyraził ustami Sędziego Adam Mickiewicz. P R O G R A M A U T O R S K I Opracowały: Katarzyna Kamińska Smoleń Agnieszka Ciszczoń Tarnów, dn. 14.09.2006r.
Grzeczność niie jjestt nauką łłattwą,, anii małłą jjak powiiedziiałł usttamii Sędziiego Adam Miickiiewiicz.. 1. Ogólna charakterystyka programu. Program obejmuje wiedzę o zasadach dobrego wychowania, obyczajów, manier. ZałoŜeniem jest przekazanie wiedzy o regułach obyczajowych savoir- vivre, mających na celu zapewnienie harmonijnego, zgodnego współŝycia między ludzmi, wytworzenie przyjaznej atmosfery po realizacji programu. 2. Adresaci programu: Program powstał z myślą o uczniach gimnazjum klas 1-3, którzy starają się Ŝyć piękniej, lepiej, w zgodzie ze sobą i innymi ludzmi, przestrzegając zasad savoir- vivre. Będzie realizowany przez wszystkich wychowawców i nauczycieli Gimnazjum nr 4 w Tarnowie. Dobre maniery to sztuka Ŝycia 3. Cele ogólne: a) propagowanie zasad i reguł savoir- vivre, b) wyrabianie wraŝliwości i umiejętności dostrzegania konieczności stosowania dobrych manier w Ŝyciu, ułatwiających relacje z ludzmi. 4. Cele szczególowe: - Uczeń wie, Ŝe dobre słowo nic nie kosztuje, uŝywa na co dzień takich wyrazów jak: dzień dobry, do widzenia, proszę, dziękuję, przepraszam, przestrzega zasad wypowiedzi uprzejmej, oczekując tego samego od innych, wie, Ŝe wpływa to korzystnie na atmosferę dialogu, - uczeń zna reguły postępowania i umiejętnie je stosuje, pamięta o tym, Ŝe poprawne maniery muszą być wsparte Ŝyczliwym stosunkiem do ludzi, pozytywnym nastawieniem do świata, - wykazuję pogodę ducha, która jest stanem wewnętrznej równowagi, psychicznej odporności na wszystko, czym zaskakuje nas Ŝycie,
- wspóldziała w grupie, wyraŝa własne myśli i przekonania, jest tolerancyjny, znajduje kompromisowe rozwiązania, - szanuję naukę, wierzy w jej sens, - umie się cieszyć sukcesami innych, - zwraca się do wszystkich grzecznie, uprzejmie, taktownie, - kulturalnie wypoczywa, relaksuje się, nie przeszkadzając innym, - umie poprawnie funkcjonować w zbiorowości w róŝnych miejscach np.: na stołówce, w lesie, w górach, na wycieczce, - tworzy korzystny wizerunek swojej osobowości. - dąŝy do stworzenia Ŝyczliwej atmosfery, - jest zdyscyplinowany, - akcentuje swoje róŝne zainteresowania, ale szanuje pasje innych, - unika konfliktów, - słuŝy pomocą, sprawia innym drobne przyjemności, które składają się na urodę Ŝycia, są kolorowymi przerywnikami w szarzyźnie powszednich dni, - składa Ŝyczenia z róŝnych okazji, bo są przejawem sympatii i serdeczności wobec innych, - szanuje pracę swoją i innych, - nie zrzuca na nikogo swoich obowiązków, - unika niezdrowej rywalizacji, jest otwarty, opanowany, odpowiedzialny, punktualny, pracowity, bezinteresowny, - nie wygłasza pochopnych opinii, - szanuje zdanie większości, - dostosowuje się do grupy, bo pamięta o tym, Ŝe: Umiejętność poprawnego funkcjonowania w przypadkowej zbiorowości jest waŝnym sprawdzianem kultury człowieka. Ludzie z klasą w kaŝdej sytuacji potrafią się odpowiednio znaleźć.
5. Opis procedur osiągania celów. a) Proponowane metody nauczania. Realizacja programu Grzeczność nie jest nauką łatwą, ani małą jak zauwaŝył ustami Sędziego Adam Mickiewicz wymaga starannego doboru metod i form pracy oraz środków dydaktycznych. Proponujemy stosowanie róŝnych metod aktywizujących do wykorzystania przede wszystkim na lekcjach wychowawczych, ale takŝe innych przedmiotach nauczania w klasach I-III. Proponujemy następujące metody: burza mózgów, mapa mentalna debata za i przeciw, drama, drzewko decyzyjne, dyskusja, dyskusja panelowa, dyskusja plenarna, dyskusja punktowana, dyskusja konferencyjna, kula śniegowa, okrągły stół, projekt edukacyjny, metaplan składanka ekspercka (puzzle). b) Organizacja materiału nauczania. Proponujemy aby: - tematykę programu ująć w treści kształcenia jednostek zintegrowanych, - napisać scenariusze jednostek tematycznych, - sporządzić wykaz środków dydaktycznych potrzebnych do realizacji treści programu, - opracować tematykę zajęć na spotkania poza lekcyjne np.: akademie, konkursy, spotkania, warsztaty, - do kaŝdej jednostki tematycznej formuować cele ogólne i szczegółowe. c) Przewidywne osiągnięcia ucznia po roku realizacji programu. Uczeń: - zna podstawowe normy prawne i moralne, reguły obyczajowe funkcjonujące w nasym kraju i za granicą, zasady BHP, - umie poprawnie funkcjonować w zbiorowości w róŝnych miejscach, - wie, Ŝe kultura osobista, zachowanie w miejscach publicznych jest dewizą kaŝdego człowieka,
- zna polskie obyczaje i innych państw europejskich, dostrzega róŝnice kulturowe, obyczajowe, - jest tolerancyjny, otwarty na potrzeby innych. 6. Ewaluacja. Aby się przekonać czy zaproponowany program edukacyjny ma porządany wpływ na uczniów, konieczne jest przeprowadzenie ewaluacji. Badania ewaluacyjne powinny dotyczyć następujących aspektów: zmiany w ich zachowaniu (uczniowie wykazują właściwą postawę w sytuacjach oficjalnych i towarzyskich) /konkursy: plastyczny, multimedialny, wiedzy, ekologiczny, wiedzy, literacki, recytatorski, dramatyczny, publikacje w Gimzetce, informacje na tablicach w klasie, mapy, albumy, testy, quizy/ - zmiany w słownictwie, kulturalne posługiwanie się językiem ojczystym /metody ewaluacyjne jak wyŝej/, - postaw wobec drugiego człowieka /opine o postawach dyrekcji i pracowników Domów Dziecka, Domów Pomocy Społecznej/, - zmian w relacjach z rodziną, koleŝankami, kolegami / drama, scenki dramatyczne, ankiety nauczycieli, rodziców, zajęcia o charakterze badawczym/, - zmian w ubiorze / ankieta/.