Karta (sylabus) modułu/przedmiotu MECHANIKA I BUDOWA MASZYN Studia pierwszego stopnia Przedmiot: Wytrzymałość Materiałów II Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy Kod przedmiotu: MBM 1 S 0 4 44-0 _0 Rok: II Semestr: 4 Forma studiów: Studia stacjonarne Rodzaj zajęć i liczba godzin w semestrze: 75 Wykład 15 Ćwiczenia 0 Laboratorium 0 Projekt - Liczba punktów ECTS: 6 Sposób zaliczenia: Egzamin Język wykładowy: Język polski C1 C C C4 Cel przedmiotu Przekazanie wiedzy z zakresu analizy i rozwiązywania prostych konstrukcji metodami energetycznymi. Przekazanie podstawowej wiedzy z zakresu rozwiązywania wybranych układów dwuwymiarowych. Przygotowanie studenta do samodzielnego rozwiązywania problemów obejmujących złożone przypadki wytrzymałości materiałów. Przekazanie wiedzy dotyczącej wybranych metod pomiarowych stosowanych w wytrzymałości materiałów. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji 1 Zna i potrafi stosować prawa mechaniki ogólnej. Zna i potrafi rozwiązywać proste przypadki wytrzymałości materiałów. Zna podstawy matematyki wyższej i fizyki. EK 1 EK EK EK4 Efekty kształcenia W zakresie wiedzy: opisuje siły wewnętrzne elementów konstrukcyjnych maszyn dla obciążeń złożonych formułuje zależności pomiędzy obciążeniem i geometrią konstrukcji, a naprężeniami w złożonych stanach obciążeń posługuje się metodami energetycznymi do rozwiązania prostych konstrukcji statycznie niewyznaczalnych zna podstawowe metody pomiarowe odkształceń i obciążeń elementów konstrukcyjnych W zakresie umiejętności:
EK5 potrafi dobierać wymiary przekrojów elementów konstrukcyjnych oraz określić przemieszczenia w złożonych przypadkach obciążeń EK6 analizuje otrzymane wyniki obliczeń wytrzymałościowych dla złożonych przypadków obciążeń EK7 potrafi korzystać z typowej aparatury laboratoryjnej stosowanej w wytrzymałości materiałów W zakresie kompetencji społecznych: EK8 pracuje samodzielnie rozwiązując przedstawiony problem EK9 potrafi pracować zespołowo w trakcie zajęć praktycznych przedmiotu Forma zajęć wykłady Metody energetyczne dla układów statycznie wyznaczalnych. Układy W1 liniowo-sprężyste Clapeyrona. Energia sprężysta. Siły i przemieszczenia uogólnione. Twierdzenia o wzajemności prac Bettiego i wzajemności przemieszczeń W Maxwella. Twierdzenia Castigliano. Uproszczenie Wereszczagina w obliczeniach całek Mohr a. Metoda siły dodatkowej. W Metody energetyczne dla układów statycznie niewyznaczalnych. Twierdzenie Menabrei. W4 Metoda Maxwell a-mohr a. W5 Zasada symetrii i antysymetrii dla układów statycznie niewyznaczalnych. W6 Rozwiązywanie belek wieloprzęsłowych metoda trzech momentów. W7 Hipotezy wytężeniowe. W8 Wytrzymałość złożona. W9 Powłoki cienkościenne osiowo-symetryczne. Błonowa teoria powłoki - równanie Laplace a. Równania równowagi dla części zbiornika. W10 Rura grubościenna. Zadanie Lamego. W11 Zginanie płyt cienkich. Założenia teorii zginania płyt cienkich. Walcowe zginanie płyty prostokątnej. W1 Czyste zginanie płyt. Sztywność płytowa. W1 Płyta kołowo-symetryczna. W14 Zagadnienie brzegowe dla płyt kołowych. W15 Rozwiązywanie równania ugięcia płyt przykłady. Forma zajęć ćwiczenia ĆW1 Energia potencjalna sprężystości układów liniowo-sprężystych przykłady. ĆW Twierdzenie Castigliano przykłady. ĆW Twierdzenie Menabrei przykłady. ĆW4 Metoda sił przykłady. Uproszczona metoda całkowania Wereszczagina. ĆW5 Zasada symetrii i antysymetrii dla układów statycznie niewyznaczalnych. ĆW6 Metoda sił przykłady c.d. ĆW7 Metoda trzech momentów. ĆW8 Kolokwium I. ĆW9 Wytrzymałość złożona. ĆW10 Wytrzymałość złożona. Hipotezy wytężeniowe.
ĆW11 ĆW1 ĆW1 ĆW14 ĆW15 L1 L L L4 L5 L6 L7 L8 L9 L10 L11 L1 L1 L14 L15 Obliczenia wytrzymałościowe zbiorników cienkościennych. Zadanie Lamego przykłady. Walcowe zginanie płyt cienkich. Płyty kołowo-symetryczne. Kolokwium II. Forma zajęć laboratoria Zajęcia wprowadzające: szkolenie BHP oraz organizacja zajęć w laboratorium. Statyczna próba rozciągania metali. Badanie stanu odkształceń i naprężeń w belce przy czystym zginaniu. Wyznaczanie modułu sprężystości G w rurze skręcanej. Zastosowanie techniki tensometrycznej do pomiary odkształceń w płaskim stanie naprężenia na przykładzie rury skręcanej. Udarowa próba zginania. Stateczność prętów smukłych. Statycznie wyznaczalny przypadek osiowego rozciągania. Metoda superpozycji. Badania sprężyny śrubowej. Ścinanie połączeń klejonych. Badania rozkładu naprężeń w przekroju poprzecznym mimośrodowo rozciąganego pręta. Wyznaczanie linii ugięcia belki z zastosowaniem twierdzenia o wzajemności przemieszczeń. Badania wytrzymałości zmęczeniowej materiałów. Badania elastooptyczne. Rozrywanie połączeń klejonych. Dynamometr pierścieniowy. Metody dydaktyczne 1 Wykład problemowy z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Ćwiczenia rachunkowe: rozwiązywanie zadań przez studentów pod kontrolą prowadzącego. Laboratorium: metoda praktyczna oparta na obserwacji i pomiarze, pokazy, metoda aktywizująca związana z praktycznym działaniem studentów. Obciążenie pracą studenta Średnia liczba godzin na zrealizowanie Forma aktywności aktywności Godziny kontaktowe z wykładowcą, 80 w tym: Godziny kontaktowe z wykładowcą, realizowane w formie zajęć dydaktycznych łączna liczba 75 godzin w semestrze Godziny kontaktowe z wykładowcą, realizowane 5 w formie np. konsultacji w odniesieniu łączna liczba godzin w semestrze Praca własna studenta, w tym: 70 Przygotowanie się do zajęć łączna liczba godzin 40
w semestrze Przygotowanie się do laboratorium łączna 0 liczba godzin w semestrze Łączny czas pracy studenta 150 Sumaryczna liczba punktów ECTS dla 6 przedmiotu: Liczba punktów ECTS w ramach zajęć o charakterze praktycznym (ćwiczenia, laboratoria, projekty) Literatura podstawowa 1 Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wytrzymałość materiałów, Warszawa, PWN, 004. Niezgodziński M., Niezgodziński T.: Zadania z wytrzymałości materiałów. Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 000. Instrukcje do ćwiczeń dostępne w laboratorium. Literatura uzupełniająca Banasiak M., Grossman K, Trombski M.: Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów. PWN, Warszawa, 1 1998. Komorzycki C., Teter A.: Podstawy statyki i wytrzymałości materiałów. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, Lublin, 000. Sobiesiak, K. Szabelski K. (pod red.): Laboratorium wytrzymałości materiałów. Wydawnictwa Uczelniane Politechniki Lubelskiej, Lublin 1994. Efekt kształcenia Odniesienie danego efektu kształcenia do efektów zdefiniowanych dla całego programu (PEK) Macierz efektów kształcenia Cele przedmiotu EK 1 MBM1A_W05++ C, C EK MBM1A_W05++ C, C Treści programowe W1, W, W, W4, W5, W6, W7,W8,W9, ĆW9, L4, L7, W1, W, W, W4, W5, W6, W7,W8,W9, Metody dydaktyczne 1,, 1,, Metody oceny O1, O, O O1, O, O
EK MBM1A_U05++ C1 EK4 MBM1A_W08++ C4 EK5 MBM1A_U09++ C1 EK6 MBM1A_U09++ C, C EK7 MBM1A_U19++ C4 EK8 MBM1A_K04++ C Ek9 MBM1A_K0++ C4 ĆW9, L4, L7, W1, W, W, W4, ĆW5, L5, L1, L, L, ĆW9 ĆW9, L1, L, L, L4, L5, L6, L7, L8, L9 L1, L, L, ĆW9 L1, L, L, 1,, O1, O, O O O, O, O O O O Metody i kryteria oceny Symbol metody Opis metody oceny Próg zaliczeniowy oceny O1 Zaliczenie pisemne z ćwiczeń 50% O Egzamin pisemny 50% O Sprawozdania z wykonanych doświadczeń laboratoryjnych 100% Autor programu: Adres e-mail: Jednostka organizacyjna: Dr hab. inż. Andrzej Teter, prof. PL a.teter@pollub.pl Katedra Mechaniki Stosowanej, Wydział Mechaniczny PL