PIŁKA SIATKOWA SIATKÓWKA HALOWA SIATKÓWKA PLAŻOWA PARK VOLLEY FISTBALL MINISIATKÓWKA

Transkrypt

1 PIŁKA SIATKOWA SIATKÓWKA HALOWA SIATKÓWKA PLAŻOWA PARK VOLLEY FISTBALL MINISIATKÓWKA

2 ZESPOŁOWA GRA SPORTOWA działania wielopodmiotowe o charakterze dystrybucyjnym podczas których gracze współzawodniczą o sprzeczne cele według określonych reguł. Miarą zwycięstwa jest osiągnięcie wyznaczonych celów uczestników gry. (Z. Naglak) SIATKÓWKA HALOWA to zespołowa gra sportowa prowadzona na boisku podzielonym siatką, polegająca na działaniach z piłką (bez możliwości jej przetrzymywania) i bez piłki, w której akcja ma bezpośredni wpływ na wynik. (E. Superlak, J. Wołyniec) MINISIATKÓWKA to gra w piłkę siatkową dla dzieci w wieku 7-12 lat, rozgrywana w zespołach dwu, trzy i czteroosobowych, na zmniejszonym boisku, mniejsza piłką i z wybranymi przepisami, dostosowanymi do możliwości dzieci. (T. Seweryniak) SIATKÓWKA PLAŻOWA gra prowadzona w zespołach dwuosobowych na piaszczystym boisku, przedzielonym siatką, polegająca na działaniach z piłką (bez możliwości jej przetrzymania) i bez piłki, w której każda akcja ma bezpośredni wpływ na wynik. (T. Seweryniak)

3 Gra zespołowa jako środek Kryteria i środki realizacji: Gra zespołowa jako cel Kryteria i środki realizacji: - udział wszystkich chętnych (egalitarność) sprzeczność - udział wybranych uzdolnionych (elitarność) - wszechstronny rozwój psychofizyczny sprzeczność - specjalistyczny rozwój psychofizyczny - sprawność psychofizyczna jako cel sprzeczność - sprawność psychofizyczna jako środek (rozwój zdolności) - środki oddziaływania uśrednione sprzeczność - środki oddziaływania zindywidualizowane - upraszanie gry prowadzące do utraty sprzeczność - zwiększenie stopnia trudności jako podstawa tożsamości z dyscypliną rozwoju dyscypliny - różnorodność oddziaływania sprzeczność - specjalizacja oddziaływania - współzawodnictwo jako środek rozwoju cech sprzeczność - współzawodnictwo jako cel prospołecznych (altruizm, empatia, asertywność) - cele autoteliczne (hedonizm, zabawa) sprzeczność - cele heteroteliczne - selekcja naturalna (dobrowolna) sprzeczność - selekcja wymuszona - gra w zespole jako cel uczestnictwa sprzeczność - gra w zespole jako środek indywidualnego rozwoju zawodowego - wzbudzanie pozytywnych emocji sprzeczność - monotonia powtórzeń prowadzących do uzyskania biegłości działania trener wychowawca o społecznej wrażliwości sprzeczność - trener kierownik o wrażliwości metodyka dyscypliny Struktura celów w stosowaniu gry zespołowej. (R. Panfil)

4 Każda odmiana gry w piłkę siatkową ze względu na specyficzną strukturę rzeczową, charakteryzuje się ruchami acyklicznymi, niestandardowymi i nienaturalnymi (np. odbicie, uderzenie piłki) oraz zmiennością czasu trwania i charakteru wysiłku, jak też przerw wypoczynkowych. Przepisy gry charakteryzują się dodatkowymi ograniczeniami np.: brak możliwości przetrzymania piłki oraz w odróżnieniu od innych gier zespołowych wpływem każdej wymiany (akcji) na kształtowanie się wyniku gry.

5 Racjonalnie stosowane ćwiczenia wprowadzające do gry w omawianej dyscyplinie umożliwiają realizację celów i zadań obejmujących sferę psychomotoryczną i umysłową. Podstawowa grupa celów obejmuje głownie: zapoznanie się ćwiczących ze środowiskiem prowadzenia rywalizacji (boisko, siatka); zapoznanie z piłką ( kształt, ciężar, powierzchnia, twardość, szybkość lotu itp.); kształtowanie umiejętności prowadzenia rywalizacji (gry) charakterystycznej dla odmian piłki siatkowej; kształcenie umiejętności współpracy i współdziałania; doskonalenia mechanizmów występujących w grze; zaspokajanie hedonistycznych potrzeb dziecka.

6 Ponadto odpowiedni dobór ćwiczeń pozwala w sposób pośredni na wyrabianie u ćwiczących dyspozycji w zakresie: antycypowania zachowań graczy i lotu piłki; zapamiętywania zadań przedmiotowych wymaganych do prowadzenia gry; rozwijanie umiejętności koncentracji uwagi przy zachowaniu zamienności praca wypoczynek; kształcenie zdolności koordynacyjnych i kondycyjnych istotnych dla psychomotorycznego rozwoju dzieci i młodzieży; kształcenie umiejętności samokontroli w wykonywaniu ćwiczeń i gry; kształcenie poczucia własnej wartości i asertywności poprzez stosowane formy rywalizacji. Przyjmując taką drogę postępowania w nauczaniu stwarza się duże możliwości na szybszy udział ćwiczących w wybranej odmianie gry (Wołyniec 2011)

7 CEL: Wejście kontakt z piłką i umożliwienie realizacji ataku CEL: Zajęcie dogodnego miejsca i pozycji w działaniach ofensywnych i defensywnych CZYNNOŚCI POMOCNICZE Odbicia: - oburącz górne; - oburącz dolne; - jednorącz górne; - jednorącz dolne; - innymi częściami ciała. CZYNNOŚCI ELEMENTARNE 1. Postawa gotowości do gry. 2. Sposoby przemieszczania się: - chód, bieg; - krok dostawny; - krok skrzyżny; - doskok; - wypad; - zwód; - pady: przodem, bokiem, tyłem; - rzut siatkarski.

8 CEL: Zdobycie punktu. CZYNNOŚCI GŁÓWNE 1. Zagrywki: - dolna; - górne: tenisowa z miejsca: rotacyjna, szybująca tenisowa w wyskoku: rotacyjna, szybująca 2. Atak: - kiwnięcie; - plasowanie; - zbicie; -inne sposoby (w sytuacjach wymuszonych) 3. Blok

9 Gotowość do gry gotowość wykonania działania (postawa ciała, napięcie mięśni i koncentracja uwagi adekwatne do przewidywanego rodzaju sytuacji). antycypacja i postrzeganie: przeciwnik, siatka, współpartnerzy, piłka. Postawa siatkarska w obronie (w polu gry) nogi w ustawieniu rozkroczno wykrocznym, ręce umieszczone przed kolanami, kolana przed stopy. gotowość do wykonania działania. Odbicie piłki oburącz górne w postawie wysokiej w postawie siatkarskiej ułożenie rąk w koszyczek przed i nad twarzą. kontakt z piłką w drugiej fazie wyprostu nóg. linia barków prostopadła do kierunku odbicia piłki. podczas odbicia w wyskoku dążyć do zachowania równowagi. *Działanie świadome, dobrowolne, celowe i dowolne zachowanie człowieka.

10 Odbicie oburącz dolne w postawie wysokiej w postawie siatkarskiej złączenie rąk i utworzenie jak największej płaszczyzny odbicia (odwrócenie przedramion). wybór optymalnego kąta pomiędzy ramionami a długą osią ciała (w stawach barkowych). kontakt przedramion z piłką w drugiej fazie wyprostu nóg. zajęcie właściwej pozycji w stosunku do piłki i kierunku jej odbicia. odbicie piłki w przestrzeni międzykolanowej.

11 Faza przygotowawcza: - wybór miejsca w polu zagrywki; - postawa wyjściowa; - podrzut piłki nad sobą (oburącz w nauczaniu); Faza główna: - łuk napięty i uderzenie piłki; - stabilna postawa w momencie uderzenia piłki; Faza końcowa: - wejście na boisko i gotowość do udziału w grze;

12 Faza przygotowawcza: - wybór miejsca i pozycji do rozpoczęcia rozbiegu; Faza główna: - rozbieg i naskok do wyskoku (przy naskoku w dwa tempa), różnoimienna noga do ręki atakującej wysunięta do przodu, przy naskoku na jedno tempo (wyskok obunóż) kątowe ustawienie stóp palce stóp zwrócone do siebie, pięty na zewnątrz; - w fazie wyskoku, łuk napięty i optymalne ułożenie ciała w stosunku do piłki i siatki; - wybór kierunku ataku; Faza końcowa: - lądowanie i gotowość do samoasekuracji. UWAGA! W przypadku kiwnięcia, zamiast uderzenia, odbicie piłki jednorącz w najwyższym, punkcie (na wysokości doskocznej) i skierowanie jej w zamierzone miejsce na boisku przeciwnika.

13 GRY ruchowe uproszczone szkolne właściwe 1x1, 2x2, 3x3, 4x4, 5x5, 6x6 6x6 - siatkówka halowa 1x1, 2x2 2x2 - siatkówka plażowa 1x1, 2x2, 3x3, 4x4. 2x2, 3x3, 4x4 - minisiatkówka (2x2, 3x3, 4x4) (J. Wołyniec)

14 1. Gry uproszczone 1.1. Gry małe. 2. Fragment gry. 3. Gra szkolna. 4. Gra właściwa. 1. GRY UPROSZCZONE to gry prowadzone na dowolnie wyznaczonym polu, przy dowolnie ustalonej wysokości siatki, o dowolnej liczbie uczestników oraz dowolnie ustalonych regułach i założeniach GRY MAŁE to gry prowadzone na zmniejszonych boiskach, o zmniejszonej liczbie uczestników, przy dowolnie ustalonych przepisach i założeniach rywalizacji.

15 2. FRAGMENTY GRY to wycinki gry właściwej odpowiadającej akcji w grze. Fragment gry może zawierać działania indywidualne, grupowe i zespołowe, przy ustalonych założeniach (celem ćwiczących jest wygranie akcji). Ćwiczący realizujący określony fragment gry, ustawieni po przeciwnych stronach siatki, realizują przeciwstawne cele wynikające z gry. 3. GRA SZKOLNA to gra szóstkami lub minisiatkówka, prowadzona zgodnie z przepisami, przy dodatkowym ustaleniu określonych założeń, dotyczących działań indywidualnych, grupowych lub zespołowych. 4. GRA WŁAŚCIWA to gra prowadzona zgodnie z obowiązującymi regułami przy udziale sędziów i zachowaniu pełnego ceremoniału meczowego. (J. Wołyniec)

16 Rozpocząć nauczanie od metody syntetycznej a następnie stosować metodę analityczną czy kompleksową. 1. Wykonaj ruch dowolnie. 2. Wykonaj ruch poprawnie w przestrzeni. 3. Wykonaj ruch dokładnie w czasie (tempo). 4. Podczas wykonywania czynności myśl o zasadach taktycznego postępowania. 5. Nie zmuszaj ćwiczących do kopiowania mistrzów (indywidualna interpretacja zadanej struktury ruchu). 6. Realizacje danej czynności kończyć analizą wykonania i wnioskowaniem do korekty błędów. Ważna optymalna liczba powtórzeń ćwiczenia! Uruchomienie mechanizmu porównującego to co powinno być, z tym co jest wykonywane!

17 Strefy działań zawodników na polu gry: I,, VI I strefa prawa obrona; II strefa prawy atak; III strefa środek ataku; IV strefa lewy atak; V strefa lewa obrona; VI strefa środek obrony; Funkcje zawodników w grze: A atakujący; S środkowy bloku; R rozgrywający; P przyjmujący; L libero;