Fizjoterapeuta sióstr Radwańskich zdradza jak osiągnąć sukces na korcie.

Transkrypt

1 Fizjoterapeuta sióstr Radwańskich zdradza jak osiągnąć sukces na korcie. Zespół Akcji Fizjoterapii rozmawiał z Krzysztofem Guzowskim fizjoterapeutą reprezentacji Polski w tenisie, osobistym terapeutą sióstr Radwańskich, kierownikiem rehabilitacji w Centrum Rehabilitacji Sportowej w Warszawie. Akcja Fizjoterapia: Kiedy pasja do tenisa przerodziła się w element Twojej pracy zawodowej? Krzysztof Guzowski: Myślę, że wszystko zaczęło się pod koniec studiów. Wówczas zacząłem intensywnie opiekować się tenisistami od strony medycznej. Wcześniej zajmowałem się zawodnikami jedynie pod kątem nauki gry w tenisa, ponieważ posiadam uprawnienia trenerskie. Ta praca, mimo iż nie należała do lekkich, dawała mi wiele satysfakcji. Pomysł, aby zostać fizjoterapeutą tenisistów, pojawił się w mojej głowie jeszcze w wieku młodzieżowym. Idea została mi zaszczepiona przez mojego ówczesnego trenera przygotowania fizycznego, który często pomagał mi w pozbyciu się różnego rodzaju dolegliwości za pomocą swoich rąk. Spodobało mi się to i zainspirowało do pójścia tą drogą. A.F.: Zajmujesz się tenisową kadrą Polski. Jak wygląda przygotowanie motoryczne zawodowego tenisisty? K.G.: Przygotowanie fizyczne tenisisty jest niezwykle ważnym elementem treningu zarówno pod względem poprawy cech motorycznych, jak i prewencji urazów. Sezon startów trwa niemalże 11 miesięcy, więc czasu na treningi jest niewiele. Z tego powodu kluczowe jest podtrzymywanie sprawności i mocy w trakcie rozgrywania turniejów oraz podczas krótkich przerw pomiędzy nimi. Sesje poświęcone zwiększeniu mocy kończyn dolnych i górnych są przeplatane treningami nacelowanymi na poprawę stabilizacji oraz balansu mięśniowego kręgosłupa i barku. Oprócz powyższych celów, nie można zapominać o wdrażaniu ćwiczeń asymetrycznych, przede wszystkim skupiających się na ręce, oraz ukierunkowanych na specyficzne dysfunkcje, jakie wykryliśmy u danego zawodnika.

2 A.F.: Zawodnicy są pod Twoją opieką przez cały czas czy tylko podczas wyjazdów? K.G.: Kadrą Polski zajmuję się przede wszystkim w trakcie meczów w ramach rozgrywek Davis Cup (mężczyźni) oraz Fed Cup (kobiety). Natomiast kiedy jestem w Warszawie, a któryś z reprezentantów ma określony problem na przykład z kontuzją lub chce podjąć działania profilaktyczne oczywiście pracujemy również i nad tym. Na co dzień towarzyszę Agnieszce i Uli Radwańskiej podczas zmagań turniejowych. Podczas Tour u mam stały kontakt z zawodnikami z kadry, dzięki czemu w razie potrzeby mogę szybko interweniować. A.F.: Na co dzień zajmujesz się również amatorami. Jak wygląda ich przygotowanie? Czy poza spotkaniami na korcie, uczestniczą oni w treningach ogólnorozwojowych? K.G.: Amatorzy to najtrudniejsi pacjenci! Mają ogromne wymagania wobec swoich organizmów. Są ambitni i nie lubią odpuszczać. W połączeniu z brakiem treningu ogólnorozwojowego i rozgrzewki otrzymujemy mieszankę wybuchową Świadomość dotycząca przygotowania motorycznego u sportowców zawodowych w Polsce jest na coraz wyższym poziomie, natomiast wśród amatorów właściwie nie ma jej wcale. Jest to tym bardziej przykre i dotkliwe dla samych zainteresowanych, że wraz z wiekiem potrzeba dobrego rozgrzania, uelastycznienia i przygotowania tkanek do wysiłku wzrasta. Zaniechanie ukierunkowanych na te cele działań, nieuchronnie będzie sprzyjało dużemu ryzyku odniesienia urazu. Ścięgna niepostrzeżenie mogą wejść na drogę zmian degeneracyjnych. Z czasem dochodzi do bolesnych naderwań, zerwań tkanki miękkiej i innych nieodwracalnych stanów patologicznych. A.F.: Sam byłeś zawodnikiem. Jakie są Twoje doświadczenia z fizjoterapeutami z tamtego okresu? Czy byłeś prawidłowo przygotowywany do sparringów? K.G.: W czasach, gdy sam uczestniczyłem w turniejach, kontakt z fizjoterapeutami miałem sporadyczny przeważnie na zasadzie gaszenia pożaru. Żałuję, że w moim treningu zabrakło rozszerzonych działań profilaktycznych, choć trenera zajmującego się przygotowaniem fizycznym miałem znakomitego. Należy jednak pamiętać, że w ciągu ostatnich kilkunastu lat wiele aspektów dotyczących przygotowania zawodników uległo zmianie na szczęście ku lepszemu. A.F.: Tenis to sport kontuzjogenny. Z jakimi urazami u swoich zawodników spotykasz się najczęściej? Obejmują one kończyny górne, dolne czy raczej tułów? K.G.: Najczęściej cierpią kończyny dolne, na drugim miejscu plasują się urazy kończyn górnych. Kontuzje tułowia zdarzają się najrzadziej, choć wśród zawodowców wciąż dość często dochodzi do urazów mięśni grzbietu i brzucha. W obrębie kończyn górnych zazwyczaj dochodzi do urazów przewlekłych, takich jak tendinopatie okolicy obręczy barkowej bądź stawu łokciowego. Kończyny dolne są narażone przede wszystkim na urazy ostre, najczęściej skręcenia stawu skokowego czy naciągnięcia mięśni ud. A.F.: Ostatnio dużo mówi się o istocie dobrania odpowiedniego obuwia do konkretnej dyscypliny sportu. Jakie jest Twoje zdanie na ten temat? Prawda czy

3 efekt działań marketingowych? K.G.: Uważam, że but musi byś w stanie sprostać specyficznym wymaganiom, jakie niesie ze sobą konkretna dyscyplina sportowa. W tenisie, jak w mało której dyscyplinie, istnieje ogromna ilość szybkich startów i hamowań oraz zmian kierunku ruchu. W związku z tym, dobór obuwia tenisisty jest niezwykle istotny i może zarówno pomóc, jak i zaszkodzić zawodnikowi. Spróbuj zagrać w tenisa na korcie o twardej nawierzchni w butach do biegania idę o zakład, że skręcisz kostkę! A.F.: Jak zatem dobrać odpowiednie obuwie dla osoby grającej w tenisa? K.G.: Proces doboru butów warto zacząć od badania statycznego i dynamicznego stopy, które pozwoli na precyzyjne dopasowanie butów. Zapiętek buta powinien być na tyle sztywny, abyśmy nie byli w stanie zgnieść go między palcami. Jest to istotny element związany z właściwą stabilizacją pięty i stworzeniem wygodnych warunków do pracy ścięgna Achillesa oraz stabilizacji stawu skokowego. Punkt zgięcia podeszwy buta powinien pokrywać się z miejscem, w którym znajduje się staw śródstopno-paliczkowy palucha, gdy stopa umieszczona jest w bucie. Przy wyborze bieżnika, należy uwzględnić nawierzchnię kortu, na jakim gra zawodnik. A.F.: Kolejny kontrowersyjny temat nawierzchnia na korcie. Od niej zależy zarówno szybkość, z jaką odbija się piłka, jak i styl gry. Czy według Ciebie wpływa ona także na kontuzjogenność? Jeśli tak, to na jakiej nawierzchni powinno się trenować, a jakiej należałoby unikać? K.G.: Organizm ludzki posiada ogromne możliwości adaptacyjne. Zawodnik jest w stanie przyzwyczaić się do każdej nawierzchni oczywiście wymaga to odpowiedniej ilości czasu. Zmiany nawierzchni kortu należy ograniczyć do minimum. Nierzadko jest to jednak kwestia, na którą nie mamy dużego wpływu zawodowcy muszą konkurować ze sobą w każdych warunkach. Typ nawierzchni kortu, na jakiej będzie grał zawodnik, z pewnością jest istotnym czynnikiem przy budowaniu planu startowego. Warto jak najwcześniej rozpocząć treningi na korcie o nawierzchni, na której mamy rozegrać najbliższy turniej i stopniowo budować obciążenia. Na kortach ziemnych najczęściej dochodzi do urazów pachwin. Natomiast na kortach trawiastych tenisiści skarżą się na przeciążenia mięśni przedramienia oraz bóle pleców, co jest związane z niskim kozłem piłki i jego konsekwencjami. A.F.: Czy zgadzasz się ze stwierdzeniem: Sukces na korcie, zależy nie tylko od techniki czy szybkości, ale także od stanu psychicznego zawodnika? K.G.: To jest już pytanie do Pawła Habrata psychologa kadry. Nie trzeba być jednak wybitnym psychologiem, aby zauważyć, że to właśnie kondycja psychiczna ma decydujące znaczenie w osiąganiu wielkich sukcesów, nie tylko na korcie. Ludzi, którzy wiedzą jak przyzwoicie posługiwać się rakietą są tysiące, a miejsca na tenisowym Evereście jest niewiele

4

5