Nr 6 (79) Kraków 2011 Rok 18

Transkrypt

1 Nr 6 (79) Kraków 2011 Rok 18

2 ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość Organ naukowy PTTŻ dwumiesięcznik Nr 6 (79) Kraków 2011 Rok 18 SPIS TREŚCI Od Redakcji... 3 EWA DOMIAN: Charakterystyka suszonych rozpyłowo emulsji stabilizowanych białkami mleka... 5 KATARZYNA MARCINIAK-ŁUKASIAK: Rola i znaczenie kwasów tłuszczowych omega KATARZYNA NEFFE-SKOCIŃSKA, MARLENA GIEREJKIEWICZ, DANUTA KOŁOŻYN-KRAJEWSKA: Optymalizacja warunków procesu fermentacji polędwic surowo dojrzewających z dodatkiem bakterii probiotycznych MARTA CHMIEL, MIROSŁAW SŁOWIŃSKI, PAWEŁ CAL: Zastosowanie komputerowej analizy obrazu do wykrywania wady PSE mięsa wieprzowego URSZULA TRIL, ANNA M. SALEJDA, GRAŻYNA KRASNOWSKA: Próba zwiększenia stabilności oksydacyjnej modelowych przetworów mięsnych poprzez zastosowanie soku z aronii MARIA BINDER, ANNA PRUSKA-KĘDZIOR, ZENON KĘDZIOR, MAGDALENA JANKOWSKA, EWELINA CHOJNACKA: Charakterystyka składu frakcyjnego i właściwości reologicznych białka wypełniającego ziarna żyta MAGDALENA JANKOWSKA, ZENON KĘDZIOR, ANNA PRUSKA-KĘDZIOR, EWELINA CHOJNACKA, MARIA BINDER: Porównanie właściwości funkcjonalnych glutenu z pszenicy samopszy i pszenicy zwyczajnej DOROTA OGRODOWSKA, RYSZARD ZADERNOWSKI, MAŁGORZATA TAŃSKA, SYLWESTER CZAPLICKI: Właściwości fizyczne nasion amarantusa (Amaranthus cruentus) pochodzącego z różnych rejonów uprawy w Polsce JOANNA KAWA-RYGIELSKA, WITOLD PIETRZAK: Zagospodarowanie odpadowego pieczywa do produkcji bioetanolu JADWIGA A. SPIEL, MONIKA A. PLISZKA, JERZY BOROWSKI, AGNIESZKA GUTKOWSKA: Skład chemiczny, cechy sensoryczne i właściwości przeciwutleniające sękacza mazurskiego MIROSŁAWA TELESZKO: Żurawina wielkooowocowa możliwości wykorzystania do produkcji biożywności ELŻBIETA KLIMCZAK, ELŻBIETA ROZPARA, BOGUSŁAW KRÓL: Rozmieszczenie elagotanin w soku, miąższu i nasionach jako dodatkowe kryterium optymalnego zagospodarowania truskawek ANDRZEJ CENDROWSKI, IWONA ŚCIBISZ, MARTA MITEK: Wpływ warunków przechowywania na zawartość hydroksymetylofurfuralu, furfuralu i kwasu askorbinowego w dżemach z owoców jagodowych ELŻBIETA ŁYSONIEWSKA, STANISŁAW KALISZ, MARTA MITEK: Jakość sensoryczna nektarów i napojów z czarnej porzeczki wzbogaconych ekstraktami z jeżówki purpurowej oraz zielonej herbaty DARIUSZ KOWALCZYK: Wpływ jadalnej powłoki białkowo-woskowej na trwałość pozbiorczą kapusty brukselskiej przechowywanej w symulowanych warunkach obrotu towarowego GRZEGORZ SZCZEPANIAK, MARIA WOJTATOWICZ: Dobór szczepów Yarrowia lipolytica i Debaryomyces hansenii do szczepionki wspomagającej proces dojrzewania sera ANNA CHOIŃSKA, WOJCIECH ŁABA, ANNA RODZIEWICZ, AGATA BOGACKA: Proteoliza keratyny piór kurzych z wykorzystaniem pozakomórkowych enzymów proteolitycznych szczepu Bacillus cereus B5e/sz HENRYK KOSTYRA, ELŻBIETA KOSTYRA: Interakcje składników żywności GRAŻYNA MORKIS: Problematyka żywnościowa w ustawodawstwie polskim i unijnym ANNA FLOREK-PASZKOWSKA: Nowe książki KATARZYNA MAJEWSKA, MAŁGORZATA WRONKOWSKA: XVI Sesja Młodej Kadry Naukowej PTTŻ Technolog Żywności Spis treści czasopisma Żywność Nr Wykaz nazwisk Autorów w 2011 roku Wykaz nazwisk Recenzentów w 2011 roku Zamieszczone artykuły są recenzowane Czasopismo jest referowane przez: Chemical Abstracts Service, IFIS, Scopus, Journal Citation Reports / Science Edition; Citation Index Expanded

3 FOOD. Science. Technology. Quality The Scientific Organ of Polish Food Technologists Society (PTTŻ) bimonthly No 6 (79) Kraków 2011 Vol. 18 CONTENTS From the Editor... 3 EWA DOMIAN: Profile of spray-dried emulsions stabilised by milk proteins... 5 KATARZYNA MARCINIAK-ŁUKASIAK: the role and significance of omega 3 fatty acids KATARZYNA NEFFE-SKOCIŃSKA, MARLENA GIEREJKIEWICZ, DANUTA KOŁOŻYN-KRAJEWSKA: Optimization of fermentation conditions for dry-aged sirloins with probiotic bacteria added MARTA CHMIEL, MIROSŁAW SŁOWIŃSKI, PAWEŁ CAL: Use of computer vision systems to detect pse defect in pork meat URSZULA TRIL, ANNA M. SALEJDA, GRAŻYNA KRASNOWSKA: Attempt to increase oxidative stability of model meat products by applying chokeberry juice MARIA BINDER, ANNA PRUSKA-KĘDZIOR, ZENON KĘDZIOR, MAGDALENA JANKOWSKA, EWELINA CHOJNACKA: Characterisation of fractional composition and rheological properties of wedge proteins in rye grain MAGDALENA JANKOWSKA, ZENON KĘDZIOR, ANNA PRUSKA-KĘDZIOR, EWELINA CHOJNACKA, MARIA BINDER: Comparing functional properties of gluten from einkorn and common wheat DOROTA OGRODOWSKA, RYSZARD ZADERNOWSKI, MAŁGORZATA TAŃSKA, SYLWESTER CZAPLICKI: Physical properties of Amaranthuscruentus seeds from different cultivation regions in Poland JOANNA KAWA-RYGIELSKA, WITOLD PIETRZAK: Utilization of waste bread for bioethanol production JADWIGA A. SPIEL, MONIKA A. PLISZKA, JERZY BOROWSKI, AGNIESZKA GUTKOWSKA: Chemical composition, sensoric features, and antioxidants properties of masurian sękacz cake MIROSŁAWA TELESZKO: American cranberry (Vaccinium macrocarpon L.) possibility of using it to produce bio-food ELŻBIETA KLIMCZAK, ELŻBIETA ROZPARA, BOGUSŁAW KRÓL: Distribution of ellagitannins in juice, flesh, and achenes as additional criterion for optimal utilization of strawberries ANDRZEJ CENDROWSKI, IWONA ŚCIBISZ, MARTA MITEK: Effect of storage conditions on the content of hydroxymethylfurfural, furfural, and ascorbic acid in berry jams ELŻBIETA ŁYSONIEWSKA, STANISŁAW KALISZ, MARTA MITEK: Sensory quality of black currant nectars and beverages enriched with echinacea and green tea extracts DARIUSZ KOWALCZYK: Effect of edible protein-wax coating on post-harvest stability of brussels sprouts stored under simulated commercial storage conditions GRZEGORZ SZCZEPANIAK, MARIA WOJTATOWICZ: Screeining Yarrowia lipolytica and Debaryomyces hansenii strains for adjunct starter culture to enhance cheese ripening process ANNA CHOIŃSKA, WOJCIECH ŁABA, ANNA RODZIEWICZ, AGATA BOGACKA: Proteolysis of chicken feather keratin using extra-cellular proteolytic enzymes of bacillus cereus B5E/SZ strain HENRYK KOSTYRA, ELŻBIETA KOSTYRA: Interactions among food components GRAŻYNA MORKIS: Food problems in Polish and EU legislation ANNA FLOREK-PASZKOWSKA: Book reviews KATARZYNA MAJEWSKA, MAŁGORZATA WRONKOWSKA: The 16th Session of Young Research Scholars, Polish Society of Food Technologists The Food Technologist Annual contents Index of Authors Index of Reviewers Only reviewed papers are published Covered by: Chemical Abstracts Service, and IFIS, and Scopus, Journal Citation Reports / Science Edition; Citation Index Expanded

4 Redaktor naczelny: prof. dr hab. Tadeusz Sikora (jakość i bezpieczeństwo żywności, zarządzanie jakością, żywność pochodzenia zwierzęcego i towaroznawstwo żywności); tel./fax ; sikorat@uek.krakow.pl Sekretarz redakcji: dr Ewa Ślawska; tel ; wnpttz@wp.pl Redaktorzy tematyczni: prof. dr hab. Włodzimierz Grajek (biotechnologia), prof. dr hab. Grażyna Jaworska (żywność pochodzenia roślinnego), prof. dr hab. Danuta Kołożyn-Krajewska (mikrobiologia, bezpieczeństwo i higiena żywności), prof. dr hab. Bogusław Król (analiza i ocena żywności), prof. dr hab. Krzysztof Krygier (technologia tłuszczów, żywność funkcjonalna), prof. dr hab. Mieczysław Pałasiński (technologia węglowodanów), prof. dr hab. Stefan Ziajka (mleczarstwo, zarządzanie jakością) Redaktor statystyczny: dr Antoni Goryl Stali współpracownicy: dr inż. Anna Florek-Paszkowska (Kraków), prof. dr hab. Jacek Kijowski (Poznań), dr Grażyna Morkis (Warszawa), prof. dr hab. Maria Soral-Śmietana (Olsztyn) RADA PROGRAMOWA: prof. dr Antoni Rutkowski (przewodniczący), dr hab. Kazimierz Dąbrowski (sekretarz), prof. dr hab. Barbara Baraniak, prof. dr hab. Nina Baryłko-Pikielna, prof. dr hab. Włodzimierz Bednarski, prof. dr hab. Józefa Chrzanowska, prof. dr hab. Janusz Czapski, prof. dr hab. Zbigniew Czarnecki, prof. dr hab. Józef Fornal, prof. dr hab. Teresa Fortuna, prof. dr hab. Jan Gawęcki, prof. dr hab. Roman A. Grzybowski, prof. dr hab. Stanisław Gwiazda, prof. dr hab. Jan Iciek, prof. dr hab. Edward Kołakowski, prof. dr hab. Henryk Kostyra, prof. dr hab. Andrzej Lenart, prof. dr hab. Zdzisława Libudzisz, prof. dr hab. Piotr Przybyłowski, prof. dr hab. Zdzisław E. Sikorski, prof. dr hab. Zdzisław Targoński, prof. dr hab. Tadeusz Trziszka, prof. dr hab. Stanisław Tyszkiewicz, prof. dr hab. Erwin Wąsowicz KONSULTANCI NAUKOWI: prof. dr hab. Zbigniew Duda, prof. dr hab. Adolf Horubała, prof. dr hab. Jan Kisza, prof. dr hab. Helena Oberman RADA KONSULTACYJNA: prof. dr Henryk Daun (USA), prof. dr Jerzy Jankun (USA), dr Józef Korolczuk (Francja), prof. dr Marian Naczk (Kanada), prof. dr Jan Pokorny (Czechy), prof. dr Roman Przybylski (Kanada), dr Andrzej Sośnicki (USA), dr Alina Surmacka-Szcześniak (USA), dr John Wojciak (Kanada) WYDAWCA: POLSKIE TOWARZYSTWO TECHNOLOGÓW ŻYWNOŚCI WYDAWNICTWO NAUKOWE PTTŻ W latach wydawcą kwartalnika był Oddział Małopolski PTTŻ Copyright by Polskie Towarzystwo Technologów Żywności, Kraków 2011 Printed in Poland Wydawanie publikacji dofinansowane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego ISSN Czasopismo w postaci wydrukowanej jest wersją główną (pierwotną) ADRES REDAKCJI: KRAKÓW, AL. 29 LISTOPADA 46 SKŁAD I DRUK: Wydawnictwo Naukowe Akapit, Kraków tel./fax (012) ; wn@akapit.krakow.pl Nakład: 600 egz.

5 ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość, 2011, 6 (79) OD REDAKCJI Szanowni Czytelnicy, przekazujemy Państwu nr 6(79) naszego czasopisma, który zawiera różnorodne tematycznie artykuły naukowe, prezentujące dorobek kilku krajowych środowisk nauki o żywności. W tym numerze większość zamieszczonych artykułów jest autorstwa bądź współautorstwa młodych pracowników nauki, co jest moim zdaniem godne podkreślenia. Jak zwykle w numerze stałe działy z interesującymi informacjami. Nasz apel jest stale aktualny: cytujmy polskich autorów publikujących w Żywności w artykułach kierowanych do czasopism zagranicznych! Zwracajmy także większą uwagę na cytowanie wcześniej opublikowanych artykułów w Żywności, w opracowaniach nadsyłanych do redakcji. Cytowanie wcześniej opublikowanych artykułów, wiążących się tematycznie z nadsyłanymi opracowaniami, będzie warunkiem przyjęcia pracy do druku. W Nowym 2012 Roku wszystkim naszym Autorom, Czytelnikom i Przyjaciołom życzymy wszelkiej pomyślności. Kraków, grudzień 2011 r. Redaktor Naczelny Tadeusz Sikora ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość liczba punktów 9 Ujednolicony wykaz czasopism naukowych MNiSzW, grupa B, poz. 1788; Lista JCR IF = 0,157.

6

7 ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość, 2011, 6 (79), 5 23 EWA DOMIAN CHARAKTERYSTYKA SUSZONYCH ROZPYŁOWO EMULSJI STABILIZOWANYCH BIAŁKAMI MLEKA S t r e s z c z e n i e W opracowaniu przedstawiono zagadnienia z zakresu suszenia rozpyłowego emulsji typu olej w wodzie, stabilizowanych białkami mleka. Omówiono rolę składników emulsji (cukrów i białek mleka) w tworzeniu matrycy cząstek podczas suszenia rozpyłowego oraz opisano te cechy sproszkowanych emulsji, które są powiązane z formą proszku (zwilżalność, sypkość, podatność na zbrylanie). Przedstawiono dane dotyczące efektywności mikrokapsułkowania lipidów, tłuszczu wolnego na powierzchni suchych cząstek i odtwarzania emulsji pierwotnej po rekonstytucji proszku w wodzie, w aspekcie składu emulsji poddanej suszeniu rozpyłowemu. Białka mleka pełnią głównie rolę koloidu stabilizującego emulsję, a cukry rolę wypełniacza w tworzeniu stałej matrycy proszku. Kazeina i kazeiniany, ze względu na większą stabilność cieplną i lepsze właściwości powierzchniowe w porównaniu z białkami serwatkowymi, zapewniają większą trwałość suszonych emulsji. Skuteczną matrycę ścianki, zapewniającą efektywne kapsułkowanie o jak najmniejszym udziale tłuszczu wolnego na powierzchni cząstek, stanowią szkliste struktury niskocząsteczkowych cukrów, formujące się na skutek szybkiego usuwania wody podczas suszenia. Słowa kluczowe: białka mleka, suszenie rozpyłowe, mikrokapsułkowanie tłuszczu Wprowadzenie Dostępność na rynku różnorodnych preparatów białek mleka, ich wysoka wartość odżywcza i bardzo korzystne właściwości powierzchniowe decydują o ich przydatności w technologii wielu produktów, w tym preparatów białkowo-tłuszczowych w proszku. Otrzymywanie takich sproszkowanych preparatów polega przede wszystkim na zemulgowaniu w wodzie tłuszczu, białka i cukru, a następnie wysuszeniu rozpyłowym wytworzonej emulsji. Przy właściwie dobranej recepturze i technologii wytwarzania emulsji struktura cząstek wysuszonego proszku zapewnia kapsułkowanie kuleczek tłuszczu w stałej matrycy białkowo-cukrowej. Efektywne kapsułkowanie polega na wytworzeniu takiej stałej matrycy, która umożliwia jak najmniejszy udział tłuszczu Dr hab. inż. E. Domian, Katedra Inżynierii Żywności i Organizacji Produkcji, Wydz. Nauk o Żywności, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, ul. Nowoursynowska 159 C, Warszawa

8 6 Ewa Domian wolnego obecnego na powierzchni cząstek, a tym samym zapewnia trwałość tłuszczu w sproszkowanej emulsji. Podczas rekonstytucji takiego proszku w wodzie, białko i cukry powinny łatwo ulegać hydratacji, by odtworzyć emulsję wyjściową. Białko w układzie stanowi koloid stabilizujący emulsję, a cukry pełnią rolę wypełniacza [52]. Przekształcenie do postaci proszku jest alternatywnym i wygodnym rozwiązaniem zwiększenia okresu przydatności łatwo psujących się, niekoniecznie niestabilnych emulsji. Korzyści wynikające ze sproszkowanej formy emulsji są wielorakie. Oprócz redukcji masy i kosztów związanych z magazynowaniem, transportem, opakowaniem, produkty te charakteryzują się wysoką trwałością, są dogodne do dozowania i wkomponowywania do suchych mieszanek spożywczych jako źródło tłuszczu i białka [44, 52]. O jakości produktu decydują jego właściwości użytkowe powiązane z formą suchego proszku, jak łatwość dozowania, dobra sypkość, brak pylenia, niska higroskopijność, rozpuszczalność i możliwość odtworzenia pierwotnej emulsji [14, 18]. Ilość tłuszczu wolnego na powierzchni cząstek i ilość zaokludowanego powietrza wewnątrz cząstek wpływa na zachowanie się proszku w odniesieniu do zwilżalności i płynięcia (sypkości) oraz odporności na zbrylanie i reakcje utleniania [53]. Suszone rozpyłowo mleko czy śmietanka są sproszkowanymi naturalnymi emulsjami typu olej w wodzie stabilizowanymi białkiem, trwałymi w temperaturze pokojowej. W analogu mleka czy śmietanki, tłuszcz mlekowy może być zastąpiony tłuszczem roślinnym, a laktoza innym cukrem. Opracowanie technologii stabilnych emulsji niemlecznych czy mlekopodobnych nie jest zadaniem łatwym, stąd zainteresowanie badaniami w tym zakresie. Rola białek w tworzeniu emulsji Emulsje typu olej w wodzie ulegają różnym zmianom fizycznym, które przyczyniają się do destabilizacji układu. Niestabilność emulsji objawia się podstojem kuleczek tłuszczowych, flokulacją i koalescencją. Stabilność emulsji oznacza brak dostrzegalnych różnic w rozkładzie wielkości kuleczek olejowych, stanu ich agregacji czy ich przestrzennych przemieszczeń w objętości próbki w zadanym czasie, który może różnić się od godzin do miesięcy zależnie od materiału [1, 6, 48]. Wytworzenie i stabilność emulsji zależy od rodzaju i stężenia zastosowanego emulgatora (mieszaniny emulgatorów), jego aktywności powierzchniowej i szybkości absorbowania na granicy faz, ph i siły jonowej fazy wodnej. Zmniejszenie średnicy kropel olejowych rozproszonych w fazie ciągłej wodnej powoduje wykładniczy wzrost powierzchni międzyfazowej podczas emulgowania. Aby zapewnić wytworzenie emulsji, emulgator musi być użyty w pewnym nadmiarze. Optymalne stężenie całkowite emulgatora w układzie odpowiada pośrednim wartościom pomiędzy jego niezbędnym stężeniem w przestrzeni międzyfazowej a krytycznym stężeniem micelarnym [48].

9 CHARAKTERYSTYKA SUSZONYCH ROZPYŁOWO EMULSJI STABILIZOWANYCH BIAŁKAMI MLEKA 7 Właściwości powierzchniowe białek w aspekcie tworzenia i stabilizowania emulsji przedstawiono w wielu pracach przeglądowych [6, 7, 9]. Białko działa jak amfofil. Błona białkowa tworząca się wokół kropel oleju, mająca ładunek elektryczny, zapobiega flokulacji i koalescencji. Właściwości emulgacyjne białek są odzwierciedleniem naturalnym cech ich cząsteczek: wielkości, kształtu, elastyczności, podatności na denaturację, składu i sekwencji aminokwasów, powierzchniowego ładunku elektrostatycznego, powierzchniowej hydrofobowości, charakteru i liczby struktur mikrodomenowych, a także najważniejszych cech środowiskowych: ph, temperatury, składu i stężenia poszczególnych jonów [10]. Białka mają dużą zdolność emulgowania tylko po rozfałdowaniu. Stabilność konformacji i zdolność do jej przearanżowania na granicy faz ma szczególny wpływ na adsorpcję i formowanie błon. Zasadnicza różnica między białkami i innymi emulgatorami dotyczy rozmiarów. Białka o dużej masie cząsteczkowej dyfundują do obszaru międzyfazowego znacznie wolniej niż emulgator niebiałkowy. Gdy białko osiągnie granicę faz, następuje rozfałdowanie łańcuchów i podział fragmentów między fazy, co także wymaga czasu. Osiągnięcie wymaganej wartości napięcia międzyfazowego do stabilizacji emulsji w przypadku białka może trwać kilka godzin [48]. Hydrokoloidy stabilizują układ emulsyjny poprzez przeszkodę przestrzenną tworząc usieciowania w fazie wodnej zapobiegają migracji fazy olejowej, jej zlewaniu i wydzielaniu. W przypadku emulsji stabilizowanych białkiem unieruchomione przez łańcuchy hydrofilowe cząsteczki wody tworzą na granicy faz warstwę o przybliżonej grubości nm [48]. Ilość białka niezbędna do stabilizowania emulsji wzrasta ze zwiększeniem udziału fazy rozproszonej i ze zmniejszeniem średnicy kuleczek lipidowych [28]. Stężenie białka w jednocząsteczkowej warstwie na granicy faz wynosi ok. 0,1 mg/m 2, a stężenie skutecznie stabilizujące emulsję 0,5-20 mg/m 2 [46]. W skład białek mleka wchodzą złożone grupy białek: kazeiny (α s1 -, α s2 -, β-, κ- kazeina), białka serwatkowe (β-laktoglobulina, α-laktoalbumina, albumina serum i immunoglobuliny) oraz białka otoczki kuleczek tłuszczowych. Różnice strukturalne w obrębie cząsteczek białek mleka wpływają na ich właściwości fizykochemiczne i funkcjonalne [10]. Przyjmuje się, że β-kazeina jest najbardziej efektywnym stabilizatorem spośród białek mleka, ponieważ najbardziej zmniejsza napięcie powierzchniowe [9]. Najważniejsze dostępne na rynku preparaty kazeiny to kazeinian sodu (NaCas) i kazeinian wapnia (CaCas). Preparaty białek serwatkowych obejmują izolat białek serwatkowych (WPI) oraz koncentraty białek serwatkowych, różniące się pod względem zawartości białek serwatkowych (np.wpc35, WPC60, WPC80).

10 8 Ewa Domian Homogenizacja emulsji Homogenizacja emulsji jest ważnym etapem przed suszeniem rozpyłowym, gdyż efektywność mikrokapsułkowania zależy od wymiarów kuleczek tłuszczowych [26, 30, 49]. Poziom rozdrobnienia fazy zdyspergowanej w dużym stopniu zależy od: rodzaju urządzenia do wytwarzania emulsji, ilości energii dostarczanej podczas emulgowania i czasu przebywania emulsji w strefie homogenizacji [28, 44]. W homogenizacji ciśnieniowej, najczęściej stosowanej, na wielkość kuleczek tłuszczowych wpływ wywiera zastosowane ciśnienie i liczba stopni homogenizacji, temperatura homogenizacji oraz zawartość tłuszczu [28]. Gdy zawartość tłuszczu jest duża, szybkość adsorpcji białek może być zbyt mała, aby zapewnić szybkie pokrycie całej powierzchni kuleczek. Zachodzi wówczas ryzyko flokulacji. Stąd w przypadku homogenizacji emulsji wysokotłuszczowych stabilizowanych białkiem występuje konieczność stosowania homogenizacji dwu- lub kilkustopniowej. Ciśnienie na kolejnych stopniach homogenizacji jest zawsze mniejsze (2-10 krotnie) niż na pierwszym stopniu. W praktyce doświadczalnej stosowane są następujące parametry homogenizacji ciśnieniowej: wysokie ciśnienie rzędu 100 MPa z 8 stopniami [17, 18], ciśnienie 50 MPa z 4 stopniami [30] i niskie ciśnienie rzędu 23 MPa z 2 stopniami [51]. W powyższych badaniach zastosowane parametry homogenizacji pozwoliły uzyskać dostatecznie małe wymiary kuleczek (<1µm) gwarantujące pomyślne mikrokapsułkowanie, gdy wybrano odpowiedni materiał matrycy. Sugeruje to, że stosunkowo wysokie ciśnienie homogenizacji nie jest warunkiem koniecznym do tego, aby osiągnąć wysoką efektywność mikrokapsułkowania. Hogan i wsp. [25, 26] suszyli rozpyłowo emulsje, w których fazę zdyspergowaną stanowił olej sojowy w proporcji do składnika białkowego od 0,25 do 3,0. Średnia średnica objętościowa kuleczek olejowych w emulsji przed suszeniem zmniejszała się wraz ze zwiększającym się od 10 do 50 MPa ciśnieniem homogenizacji (przy czym w mniejszym stopniu przy ciśnieniu >30 MPa) i była niezależna od stosunku olej : białko. Badacze ci wnioskowali, że jeśli wielkość kuleczek olejowych była niezależna od proporcji olej : białko, to stężenie całkowite białka w badanym układzie było większe od jego krytycznego stężenia micelarnego, a nadmiar białka pełnił rolę składnika tworzącego matrycę (ściankę) kapsułki, nie surfaktanta. Wraz ze wzrostem proporcji olej : białko, ilość zaadsorbowanego białka na powierzchni rozdziału faz zmniejszała się od 3,1 do 2,4 mg/m 2 w emulsji z kazeinianem sodu oraz od 10,3 do 1,9 mg/m 2 w emulsji z koncentratem białek serwatkowych WPC 75.

11 CHARAKTERYSTYKA SUSZONYCH ROZPYŁOWO EMULSJI STABILIZOWANYCH BIAŁKAMI MLEKA 9 Znaczenie tłuszczu powierzchniowego Tłuszcz wolny (powierzchniowy) jest zazwyczaj definiowany jako ilość tłuszczu ekstrahowana rozpuszczalnikiem niepolarnym z suchych cząstek proszku. Ta definicja nie specyfikuje rodzaju rozpuszczalnika, czasu, temperatury i warunków ekstrakcji. W tab. 1. przedstawiono różnice w metodach stosowanych do oznaczenia ilości tłuszczu wolnego. Efektywność mikrokapsułkowania ME, określająca stopień zamknięcia tłuszczu w matrycy, wyrażana jest najczęściej jako różnica ilości tłuszczu całkowitego i ekstrahowanego odniesiona do całkowitej ilości tłuszczu zawartego w proszku. Tłuszcz ekstrahowany rozpuszczalnikiem z cząstek proszku mlecznego może obejmować cztery frakcje: wolny tłuszcz powierzchniowy, tłuszcz podpowierzchniowy, kapilarny, jak też tłuszcz pochodzący z wnętrza cząstek [3]. Pod względem cech użytkowych niewątpliwie najistotniejsza jest obecność tłuszczu powierzchniowego. Kim i wsp. [33] zaproponowali usystematyzowanie analiz tłuszczu rozdystrybuowanego w cząstkach proszku. Przeprowadzając ekstrakcję metodą stopniową, otrzymywane frakcje tłuszczu kategoryzują odpowiednio, jako wolny tłuszcz powierzchniowy, wolny tłuszcz wewnętrzny i tłuszcz zakapsułkowany. Fäldt i wsp. [19] jako pierwsi zastosowali technikę spektroskopii fotoelektronów ESCA do analizy składu powierzchni cząstek proszków mlecznych i określenia udziału odpowiednio tłuszczu, białka i węglowodanów na głębokość do 10 nm. Technikę tę następnie stosowano w badaniach analizy powierzchni szeregu suszonych emulsji. W większości przypadków nie znaleziono korelacji pomiędzy tłuszczem powierzchniowym obliczanym na podstawie wyników spektroskopii ESCA a wolnym tłuszczem otrzymywanym przez ekstrakcję niepolarnym rozpuszczalnikiem [16, 17, 18]. Dowiedziono również, że ilość tłuszczu powierzchniowego ESCA, a nie ilość wolnego tłuszczu ekstrahowanego rozpuszczalnikiem korelowała z oksydatywną stabilnością cholesteroli w proszkach zawierających olej [22]. Można też znaleźć różnice w publikowanych wynikach składu powierzchni, określanego techniką ESCA, materiałów podobnych. Przykładowo udział składników na powierzchni pełnego mleka w proszku według Fäldta i wsp. [19] wynosi: 55 % tłuszczu, 30 % białka i 5 % laktozy, podczas gdy Kim i wsp. [31] wykazali 98 % pokrycie powierzchni tłuszczem. W sproszkowanych emulsjach stabilizowanych białkami mleka udział składników na powierzchni cząstek różni się istotnie od całkowitej zawartości tych składników w masie. Analizując wyniki badań innych autorów Vega i Ross [52] przedstawili modelowe cząstki sproszkowanych emulsji i określili udział składników na ich powierzchni, zależnie od składu emulsji poddawanej suszeniu rozpyłowemu. Rozpatrywano cztery przypadki układów emulsyjnych: A z ograniczoną ilością białka (np. kazeinianu czy izolatu białek serwatkowych); B z nadmiarem białka; C z wystarczającą ilością białka; D stabilizowany micelarną kazeiną. Według wymienionych

12 10 Ewa Domian Grawimetryczne metody oznaczania ilości tłuszczu wolnego (powierzchniowego). Gravimetric methods to assess the amount of free (surface) fat. T a b e l a 1 Nazwa metody [poz. literatury] Name of Method [Literature reference] Efektywność mikrokapsułkowania (ME) [55, 56] Micro-encapsulation efficiency (ME) [55, 56] Tłuszcz ekstrahowany [39] Extracteable fat [39] Tłuszcz zamknięty [38] Retained fat [38] Efektywność mikrokapsułkowania (ME) [24, 25, 26] Micro-encapsulation efficiency (ME) [24, 25, 26] Ekstrakcja tłuszczu [31] Extraction of fat [31] Efektywność kapsułkowania [8] Encapsulation efficiency [8] Ekstrakcja wolnego tłuszczu [37] Free fat extraction [37] Wolny tłuszcz powierzchniowy [32] Surface free fat [32] Tłuszcz wewnętrzny [32] Inner fat [32] Ekstrakcja wolnego tłuszczu [51] Free fat extraction [51] Rozpuszczalnik Solvent Eter naftowy Petroleum Ether Stosunek rozpuszczalnik : proszek Solvent to powder ratio CCl 4 5 : 1 CCl 4 5 : 1 Eter naftowy Petroleum Ether Eter naftowy Petroleum Ether Heksan Hexane Eter naftowy Petroleum Ether Eter naftowy Petroleum Ether Eter naftowy Petroleum Ether Eter naftowy Petroleum Ether Czas wytrząsania/temperatura Shaking time/temperature 25 : 1 15 min/25 C 15 min/22 C 200 rpm 15 min/22 C 200 rpm 40 : 1 15 min/25 C 40 : 1 10 min, 24 i 48 h /22 C 6 : 1 2 min wirowanie + 20 min 6 : 1 2 min/22 C 5 : 1 x 4 Przemywanie wash 40 : 1 48h 40 : 1 10 min /22 C Wskaźnik tłuszczu wolnego Reported as [(olej całkowity - olej ekstrahowany)/olej całkowity] 100 % [total oil extracted oil /total oil/]100% [%] [g oleju /g proszku] [ oil [g] / powder [g]] [(olej całkowity - olej ekstrahowany)/olej całkowity] 100% [total oil extracted oil /total oil]100% [(olej całkowity - olej ekstrahowany)/olej całkowity] 100% [total oil extracted oil /total oil]100% [g ekstrahowanego oleju/g proszku] [extracted oil [g] / powder [g] [%] [g oleju ekstrahowanego/g oleju całkowitego] [extracted oil [g] / powder [g] [%] [g oleju /g proszku] [ oil [g] / powder [g]] [g oleju powierzchniowego/g proszku] [surface oil [g] / powder [g]] [g oleju wewnętrznego/g proszku] [inner oil [g] / powder [g]] [%] [g oleju ekstrahowanego/g oleju całkowitego] -extracted oil [g] / total oil [g]] autorów w przypadku A pokrycie tłuszczem powierzchni cząstek będzie wysokie np. >80 %. Po suszeniu układu B można oczekiwać wysokiego udziału białka na powierzchni cząstek, jak też najmniejszego, spośród przedstawionych scenariuszy, po-

13 CHARAKTERYSTYKA SUSZONYCH ROZPYŁOWO EMULSJI STABILIZOWANYCH BIAŁKAMI MLEKA 11 krycia powierzchni tłuszczem. Przypadek C przedstawia układ, w którym po suszeniu powinien wystąpić mniej lub bardziej wyrównany udział składników na powierzchni cząstek proszku. Obecność węglowodanów na powierzchni proszku będzie oczekiwana, jeśli ich udział w suchej masie emulsji będzie na poziomie >50 %. Przypadek D dotyczy stabilnych przed suszeniem emulsji tworzonych z udziałem micelarnej kazeiny, jak tłuste mleko, śmietanka czy emulsje stabilizowane koncentratem białek mleka. Pomimo tego, że zaadsorbowane na powierzchni tłuszczu micele kazeiny zabezpieczają układ przed koalescencją podczas suszenia, to pokrycie tłuszczem powierzchni cząstek prawdopodobnie będzie duże. Właściwości rekonstytucyjne wysuszonych emulsji Rekonstytucja proszku jest zjawiskiem składającym się z kilku faz: zwilżania, przenikania wody do cząstek proszku, opadania, rozpraszania i rozpuszczania. Na przebieg rekonstytucji proszku oddziałują jego właściwości oraz warunki odtwarzania, jak temperatura i jakość wody, czas i skuteczność mieszania. Zwilżanie cząstek jest najczęściej etapem oceny i kontroli rekonstytucji. Ogólnie zwilżalność zależy od wielkości, gęstości i porowatości cząstek, a także aktywności i ładunku powierzchni proszku [43]. Jak należy przypuszczać, skład powierzchni odgrywa istotną rolę w zwilżaniu proszków. Warstwa tłuszczu na powierzchni cząstek utrudnia penetrację wody do wnętrza. Wzrost lepkości na granicy faz proszek/woda w wyniku rozpuszczania cukrów i soli oraz pęcznienia białek powoduje zawężanie porów i utrudnia wnikanie wody [31, 34]. Rozpuszczalność odnosi się do stopnia i zakresu, w jakim składniki cząstek proszku przechodzą w stan roztworu koloidalnego lub rzeczywistego. Do zasadniczych czynników, które mogą spowodować spadek rozpuszczalności sproszkowanych emulsji należą denaturacja białek podczas suszenia i reakcje Maillarda, będące wynikiem reakcji białek z cukrami podczas przechowywania [34]. Zmycie części tłuszczu z powierzchni cząstek wiązało się ze znaczną redukcją czasu zwilżania z 15 min do <100 s pełnego proszku mlecznego i śmietanki w proszku. Natomiast przemycie rozpuszczalnikiem cząstek odtłuszczonego mleka i koncentratu białek serwatkowych nie polepszało zwilżalności tych proszków, a wręcz pogarszało, co spowodowane było zwiększającym się udziałem białka na powierzchni po usunięciu części tłuszczu [31]. Wyniki spektroskopii ESCA składu powierzchni proszku przed i po zmyciu tłuszczu z badanych proszków mlecznych zestawiono ze zdjęciami SEM powierzchni. Zobrazowana na zdjęciach po ekstrakcji tłuszczu większa porowatość powierzchniowa cząstek proszku mlecznego i śmietanki w porównaniu z koncentratem białek mleka wyjaśniła uzyskane wyniki czasu zwilżania.

14 12 Ewa Domian W innych badaniach ci sami autorzy [33] stwierdzili, że frakcja ekstrahowanego tłuszczu wolnego charakteryzowała się większym udziałem triacylogliceroli o wyższej temperaturze topnienia niż frakcja tłuszczu mikrokapsułkowanego, co powiązano z czasem i temperaturą zwilżania tłustego mleka i śmietanki w proszku. W badaniach Vega i wsp. [51] odnotowano znaczne skrócenie czasu zwilżania po ekstrakcji tłuszczu z powierzchni cząstek suszonych rozpyłowo mieszanek lodów w proszku o zróżnicowanej recepturze. Płynięcie proszku Kohezja determinuje sypkość proszku (płynięcie), która jest kluczowym parametrem w takich operacjach jednostkowych, jak opróżnianie zbiorników, transport, mieszanie, dozowanie i fluidyzacja. Kohezja, definiowana jako międzycząsteczkowe przyleganie, spójność, jest istotnie powiązana ze składem proszku i warunkami przechowywania [12]. W kontekście sproszkowanych emulsji problem kohezji staje się bardziej złożony, biorąc pod uwagę to, że w skład proszków wchodzi wiele składników i każdy z nich wnosi swój udział do kohezji. Wykazano, że tłuszcz zawarty w proszku mlecznym przyczynia się do 2-krotnego podwyższenia kohezji przy wzroście temperatury od 30 do 65 C w porównaniu z proszkiem odtłuszczonym [41]. Zmycie części tłuszczu z powierzchni cząstek śmietanki w proszku wiązało się z poprawą sypkości określaną kątem nasypu [32]. Lody w proszku niezależnie od receptury wykazywały brak płynięcia zarówno przed, jak i po ekstrakcji wolnego tłuszczu powierzchniowego [51]. Sypkość proszków zmnierjsza się wraz ze zmniejszeniem wymiarów cząstek poniżej 200 µm [43]. To, że wymiar cząstek ma istotny wpływ na zdolność do płynięcia potwierdzono w testach bezpośredniego ścinania według procedury Jenike odnoszącej się do śmietanki w proszku [20]. Indeks płynięcia nie zmieniał się wraz ze zwiększaniem się zawartości tłuszczu na powierzchni i proszki o wielkości cząstek <100 μm charakteryzowane były jako bardzo kohezyjne. Zdolność do płynięcia wyraźnie poprawiała się aż do swobodnego płynięcia proszków o wielkości cząstek >200 μm, pomimo wysokiej zawartości tłuszczu powierzchniowego. Podatność na zbrylanie Innym ważnym czynnikiem w ocenie stabilności proszków jest zjawisko zbrylania, objawiające się przekształceniem sypkiej formy proszku do grudek, brył i ostatecznie całkowitym skawaleniem. Zbrylanie wiąże się z obniżeniem jakości, utratą funkcjonalności i czyni materiał nieakceptowanym. Zbrylanie może nastąpić w wyniku: krystalizacji amorficznych składników, topnienia lub rozpuszczania powierzchni kryształów (włączając tłuszcz); zwilżenia powierzchni cząstek na skutek adsorpcji

15 CHARAKTERYSTYKA SUSZONYCH ROZPYŁOWO EMULSJI STABILIZOWANYCH BIAŁKAMI MLEKA 13 wody z otoczenia lub chłodzenia; sił przyciągania elektrostatycznego i oddziaływania międzycząsteczkowego z rodzaju sił van der Waalsa [2, 42]. W warunkach szybkiego suszenia żywności cząsteczki zestalają się w amorficznej lub mieszanej formie. Stan amorficzny wiąże się z wysoką termoplastycznością i higroskopijnością suszonego materiału, co objawia się przylepianiem do ściany suszarki podczas suszenia oraz wrażliwością na zmiany temperatury i wilgotności podczas przechowywania [2]. Podatność na zbrylanie dotyczy szczególnie materiałów zawierających znaczne ilości niskocząsteczkowych cukrów, charakteryzujących się niską temperaturą przejścia szklistego Tg. Szkła mają strukturę cieczy, ale właściwości ciała stałego. Zachowują się jak ekstremalnie lepkie ciecze o lepkości powyżej Pas. Amorficzny materiał w temp. poniżej temperatury przejścia szklistego Tg jest ciałem mechanicznie stałym, sztywnym, twardym, kruchym [42]. Jeżeli lepkość szkła wraz ze wzrostem temperatury obniży się do krytycznej wartości około 10 7 Pas staje się ono kleiste. Temperatura odpowiadająca krytycznej lepkości obniża się wraz ze wzrostem zawartości wody. Wykazano, że krytyczna lepkość osiągana jest w temp. o C wyższej od temperatury Tg [42]. Na tej podstawie można oszacować pewien poziom temperatury i wilgotności względnej powietrza (i równoważnej zawartości i aktywności wody materiału) zapobiegający zbrylaniu. Krystalizacja amorficznych cukrów w warunkach podwyższonej wilgotności może zwiększać udział wolego tłuszczu. Powstające kryształki mogą uszkadzać otoczki kuleczek tłuszczowych oraz wywołują pewne naprężenia ściskające, powodując przeciskanie tłuszczu na powierzchnię [23]. Stabilność przechowalnicza proszków w aspekcie krystalizacji amorficznych cukrów była przedmiotem licznych badań [2, 17, 41]. Proszki emulsji oleju sojowego stabilizowanych kazeinianem sodu przechowywano w wilgotnej atmosferze. Większą ilość tłuszczu powierzchniowego w proszkach zawierających więcej laktozy w porównaniu do tych zawierających odpowiednio mniej laktozy, wyjaśniono krystalizacją laktozy [15]. W przypadku suszonych rozpyłowo emulsji zawierających odpowiednio 30 % oleju rzepakowego, sojowego lub kokosowego, 40 % laktozy i 30 % kazeinianu sodu uzyskiwano wysoką efektywność mikrokapsulkowania, gdyż udział tłuszczu na powierzchni cząstek bezpośrednio po suszeniu wynosił mniej niż 10 % [40]. Z kolei po przechowywaniu w wilgotnej atmosferze udział tłuszczu na powierzchni wzrastał nawet do 75 % na skutek krystalizacji laktozy. Podwyższona zawartość wolnego tłuszczu oraz duża ilość powietrza wewnątrzi międzyziarnowego negatywnie oddziałuje na trwałość sproszkowanych emulsji. Na ilość wolnego tłuszczu ma wpływ dobór ilościowy i jakościowy składników emulsji oraz parametrów procesowych homogenizacji i suszenia. Ilość powietrza okludowanego wewnątrz cząstek podczas suszenia zależy od stopnia denaturacji białek, ilości powietrza i zawartości suchej masy w surowcu, zdolności surowca do tworzenia piany,

16 14 Ewa Domian rodzaju urządzenia rozpylającego i warunków suszenia (suszenie jedno- lub dwustopniowe) [54]. Ilość powietrza międzyziarnowego w złożu proszku uzależniona jest głównie od rozkładu wielkości cząstek. Rola składników emulsji w mikrokapsułkowaniu tłuszczu Efektywne kapsułkowanie polega na wytworzeniu takiej otoczki wokół substancji kapsułkowanej, która gwarantuje jej dobrą trwałość i możliwość uwalniania się w sposób kontrolowany w określonych warunkach. Idealny materiał ścianki (enkapsulant) stosowany do mikrokapsułkowania metodą suszenia rozpyłowego powinien wykazywać następujące cechy: zdolność do tworzenia emulsji i filmu, łatwą rozpuszczalność w wodzie, małą lepkość roztworów wodnych, brak smaku i zapachu oraz niski koszt [13, 16]. Skuteczną matrycę ścianki emulsji stabilizowanych białkami mogą stanowić amorficzne (szkliste) struktury cukrów, formujące się na skutek szybkiego usuwania wody podczas suszenia [2, 42]. Przy wyborze cukru należy unikać monosacharydów o bardzo niskiej temperaturze przejścia szklistego Tg, wykazujących cechy termoplastyczne i higroskopijne, powodujących w efekcie przyklejanie się suszonego produktu do ścian komory suszarni. Niewskazane jest również stosowanie cukrów redukujących ze względu na niebezpieczeństwo wywołania reakcji Maillarda, które prowadzą do brązowienia produktu, zmniejszenia rozpuszczalności, obniżenia wartości odżywczej i strat aminokwasów egzogennych, głównie lizyny [34]. Laktoza jest dwucukrem redukującym, najprawdopodobniej najczęściej stosowanym do formowania matrycy w suszeniu rozpyłowym emulsji (proszki mleczne). Laktoza wykazuje wiele cech idealnego materiału ścianki: łagodny słodki smak, dostateczna rozpuszczalność w wodzie, niska lepkość roztworów. Suszenie rozpyłowe produktów zawierających znaczne ilości laktozy, jak serwatka, wymagają specjalnego doboru parametrów technologicznych, aby uniknąć niepożądanego zjawiska zlepiania cząstek proszku w czasie suszenia [34, 54]. Suszenie rozpyłowe emulsji stabilizowanych koncentratem białek serwatkowych z dodatkiem laktozy przeprowadza się bez etapu wstępnej krystalizacji cukru [55, 56]. Temperatura Tg bezwodnej laktozy wynosi 101 ºC [42] i obniża się poniżej temperatury pokojowej przy obecności niewielkiej ilości wody, co przyspiesza procesy zmian proszków mlecznych, włączając krystalizację cukru, zbrylanie, utlenianie tłuszczu i reakcje Maillarda. Suszone rozpyłowo emulsje oleju sojowego stabilizowane kazeinianem sodu zawierające laktozę wykazywały mniejszą zawartość tłuszczu powierzchniowego w porównaniu z emulsją bez dodatku laktozy. Wysoką efektywność mikrokapsułkowania oleju sojowego w matrycy kazeinianu sodowego i laktozy uzyskano przy proporcji kazeinian do laktozy 0,67 : 1 i przy zawartości oleju w emulsji od 1 do 30 %. Udział tłuszczu na powierzchni wynosił poniżej 5 % [17, 18]. W przypadku emulsji zawiera-

17 CHARAKTERYSTYKA SUSZONYCH ROZPYŁOWO EMULSJI STABILIZOWANYCH BIAŁKAMI MLEKA 15 jącej tłuszcz, kazeinian sodu i laktozę, w proporcji 30 : 28 : 42, efektywność mikrokapsułkowania uzależniona była od temperatury topnienia fazy tłuszczowej. Udział tłuszczu na powierzchni określony metodą spektroskopii ESCA wynosił około 3 % w utwardzonym oleju rzepakowym o temp. topnienia 59 C, 15 % w oleju sojowym o temp. topnienia -20 C oraz 34 % w oleju kokosowym i tłuszczu mlekowym o temp. topnienia odpowiednio 33 i 38 C [16]. Dodatek maltodekstryny hamował krystalizację laktozy i zmniejszał ilość tłuszczu powierzchniowego w proszku zawierającym 30 % oleju rzepakowego, sojowego lub kokosowego, 28 % kazeinianu sodu, 42 % cukru (42 % laktozy lub 34 % laktozy i 8 % maltodekstryny) po przechowywaniu przez 4 dni w wilgotnej atmosferze 75 % [40]. Vega i wsp. [50] suszyli rozpyłowo emulsje o zmiennym składzie: tłuszcz mlekowy 33,3 %, laktoza lub trehaloza % i izolat białek mleka lub kazeinian sodu 1,1-26,7 %. Emulsje wyjściowe wykazywały podobną wielkość kuleczek tłuszczowych (<1μm) do sproszkowanych emulsji o stosunku masowym tłuszczu do białka 1 : 1. Na ilość tłuszczu powierzchniowego miał wpływ rodzaj i ilość białka; istotnie niższy poziom tłuszczu powierzchniowego wykazywały emulsje stabilizowane kazeinianem. Po przechowywaniu przy RH 65 % w ciągu do 72 h proszki zawierające laktozę wykazywały większą ilość tłuszczu powierzchniowego w porównaniu z proszkami z trehalozą w składzie. Sacharoza jest dwucukrem nieredukującym. Przeszkodą wykorzystania sacharozy w suszeniu rozpyłowym jest jej niska Tg (66 o C) [4]. Z tego względu sacharoza stosowana jest łącznie z innymi cukrami, jak laktoza [51] czy wysokocząsteczkowymi węglowodanami, jak maltodekstryny, natywna czy modyfikowana skrobia [4, 38, 39]. Możliwość suszenia rozpyłowego emulsji lodów zawierających sacharozę do 42 % s.m. zależna była od Tg składników [51]. Emulsje tłuszczu mlekowego (40-60 %) zawierające sacharozę tworzyły kapsułki bez wakuoli powietrza [38, 39]. Christensen i wsp. [4] badali stabilność przechowalniczą suszonych rozpyłowo emulsji oleju kokosowego, w których materiałem powlekającym była mieszanina sacharozy i hydroksypropylometylocelulozy (HPMC), w proporcji 40 : 30. Po 6-miesięcznym przechowywaniu przy RH 75 % i temp. 20 lub 40 ºC sproszkowane emulsje nie wykazywały oznak zbrylenia, a obecność HPMC hamowała krystalizację sacharozy. Maltodekstryny są produktami hydrolizy skrobi o różnym pochodzeniu botanicznym i w zależności od równoważnika glukozowego DE mają różny skład węglowodanowy; im wyższy DE tym większa zawartość glukozy, maltozy i oligosacharydów o mniejszej masie cząsteczkowej [21]. W zakresie stopnia scukrzenia DE od 5 do 25 temp. Tg maltodekstryn w stanie bezwodnym wynosi od 190 do 120 ºC [2]. Maltodekstryny są łatwo rozpuszczalne w wodzie, tworzą roztwory o niskiej lepkości, nie wykazują właściwości emulgujących. Matryce z maltodekstryn dobrze chronią mate-

18 16 Ewa Domian riał rdzenia przed dostępem tlenu i w kombinacji z innymi emulgatorami są często używane w suszeniu rozpyłowym emulsji [5, 24, 47]. Wykazano, że użycie maltodekstryny średnioscukrzonej (DE 12,6) w emulsji oleju kokosowego stabilizowanej kazeinianem sodu czyniło emulsje stabilnymi, dającymi się wysuszyć rozpyłowo i rekonstytuowanymi do ich wyjściowej postaci, jeśli stosunek pomiędzy fazą olejową a maltodekstryną i kazeinianem był <0,74, co odpowiadało zawartości tłuszczu w proszku <42 % [11]. Sheu i Rosenberg [45] analizowali wpływ równoważnika glukozowego DE maltodekstryny (5, 10, 15 i 24) i proporcji izolat białek serwatkowych : maltodekstryna (1 : 19, 1 : 9, 1 : 1, 3 : 1) na strukturę mikrokapsułek suszonych rozpyłowo emulsji zawierających 30 % oleju kokosowego. Stwierdzono, że cząstki o większej gładkości, mniejszym zakresie powierzchniowych wgłębień i wcięć uzyskuje się przy proporcji izobat : maltodekstryna 1 : 1 lub 3 : 1 oraz wyższym równoważniku DE. Hogan i wsp. [24], analizując wpływ równoważnika glukozowego DE (od 0 do 50), stosunku olej : materiał ścianki (skrobia lub maltodekstryna i kazeinian sodu) oraz proporcji kazeinian : maltodekstryna na efektywność mikrokapsułkowania oleju sojowego, poddali suszeniu rozpyłowemu 24 rodzaje emulsji różniących się składem. Efektywność mikrokapsułkowania ME zwiększała się ze wzrostem równoważnika DE oraz obniżała się przy proporcji kazeinian : maltodekstryna mniejszej niż 1 : 19 i stosunku olej : materiał ścianki większy niż 1,5 : 1. Efektywność ME przyjmowała wartości od 0 do 92 % wraz ze wzrostem DE od 0 do 50, przy czym ME >60 % uzyskiwano, stosując maltodekstryny o DE > 18,5. Wykazano odwrotną korelację pomiędzy ME a wielkością kuleczek tłuszczowych w emulsjach rekonstytuowanych. Stosując maltodekstrynę o DE 28, optymalną efektywność mikrokapsułkowania uzyskano przy proporcji kazeinian : maltodekstryna 1 : 19 i stosunku olej : materiał ścianki 1,5. W badaniach wpływu równoważnika glukozowego maltodekstryny DE (10, 20 i 36) na ilość wolnego tłuszczu powierzchniowego, w przypadku emulsji tłuszczu mlecznego stabilizowanej kazeinianem sodu z dodatkiem lecytyny najlepsze efekty uzyskano, gdy DE wynosiło 36. Układy te, przy proporcji składników tłuszcz mleczny: kazeinian : maltodekstryna : lecytyna 40 : 8 : 50 : 2, wykazywały identyczny rozkład wielkości kuleczek tłuszczowych w emulsjach przed suszeniem i po rekonstytucji [8]. Białka serwatkowe. Preparaty białek serwatkowych stosowano albo jako pojedynczy składnik matrycy, albo w kombinacji z kazeinianem sodu czy laktozą [15, 16, 29, 36]. Prawdopodobnie główną negatywną cechą białek serwatkowych jest ich wrażliwość na cieplną denaturację, co ma wpływ na wielkość kuleczek tłuszczowych w rekonstytuowanych emulsjach [47]. Young i wsp. [55] zastosowali różne preparaty białek serwatkowych, jak izolat białek serwatkowych WPI oraz dwa koncentraty białek serwatowych WPC75 i WPC

19 CHARAKTERYSTYKA SUSZONYCH ROZPYŁOWO EMULSJI STABILIZOWANYCH BIAŁKAMI MLEKA do oceny efektywności mikrokapsułkowania tłuszczu mlekowego. Niezależnie od zawartości tłuszczu (25, 50 i 75 %) w proszku, najlepszą efektywność wynoszącą od 98 do 70 % uzyskano w odniesieniu do emulsji z koncentratem białek WPC 50, co przypisywano większej zawartości laktozy (37 %) w tym preparacie. Potwierdzono to w innym doświadczeniu, w którym izolat białek serwatkowych WPI częściowo zastępowano laktozą i odnotowano stopniową poprawę efektywności. Przy jednoczesnym stosowaniu WPI i laktozy w proporcji 1 : 1 efektywność wynosiła 95 %. W kolejnych badaniach [56] suszono emulsje z izolatem białek serwatkowych w kombinacji z wysokocząsteczkowymi węglowodanami, jak maltodekstryny i modyfikowane skrobie wykazujące lub nie właściwości powierzchniowo czynne. W emulsjach zawierających tylko izolat białek jako materiał ścianki efektywność mikrokapsułkowania była niska i nie różniła się znacząco od wyników uzyskiwanych w układach zawierających tylko węglowodany. Przy jednoczesnym stosowaniu izolatu i węglowodanu w proporcji 1 : 1, efektywność wynosiła około 90 %. Keogh i O Kennedy [30] stwierdzili, że wolny tłuszcz (ekstrahowany rozpuszczalnikiem) w proszkach zwiększał się wraz ze wzrostem zawartości tłuszczu i białka serwatkowego oraz zmniejszał się ze wzrostem zawartości laktozy w emulsjach poddawanych suszeniu rozpyłowemu. Na udział tłuszczu na powierzchni cząstek, oznaczony metodą spektroskopii ESCA i stopień utlenienia tłuszczu, spośród składników emulsji, miał wpływ tylko poziom zawartości tłuszczu. Hogan i wsp. [25] studiowali właściwości kapsułkujące koncentratu białek serwatkowych WPC75 w układach, w których fazę zdyspergowaną stanowił olej sojowy i stosunek zawartości oleju do białka zmieniał się w szerokim zakresie od 0,25 do 3,0, co odpowiadało zawartości oleju w proszku od 20 do 75 %. Zadowalającą efektywność uzyskiwano przy stosunku olej : koncentrat białek <0,75. W emulsjach w układzie olej rzepakowy : białko serwatkowe : laktoza (30 : 30 : 40) stosowano koncentrat białek serwatkowych WPC80 po częściowej denaturacji (obróbka cieplna w temperaturze 80 i 90 ºC w ciągu od 0 do 1000 s) [36]. Zakres wielkości kuleczek tłuszczu był szerszy w emulsjach rekonstytuowanych, zarówno tych poddanych obróbce cieplnej, jak i nie. Powierzchnia proszków po suszeniu była pokryta w największym stopniu tłuszczem (od 55 do 65 %) i białkiem (od 23 do 32 %). Słabą efektywność mikrokapsułkowania przypisano denaturacji białka, przy czym zastosowane w doświadczeniu zmienne warunki obróbki cieplnej nie miały wyraźnego odzwierciedlenia w wartości tłuszczu zarówno powierzchniowego ESCA, jak i wolnego ekstrahowanego rozpuszczalnikiem. Emulsje zawierające olej rybi, koncentrat białek serwatkowych WPC i maltodekstrynę DE 18 w proporcji 20 : 60 : 20, przed suszeniem homogenizowano przy zastosowaniu trzech różnych homogenizatorów: młyn koloidalny, ciśnieniowy i ultradźwiękowy [27]. Uzyskiwana w danej metodzie homogenizacji wielkość kuleczek

20 18 Ewa Domian olejowych w emulsji korelowała z ilością tłuszczu wolnego i powierzchniowego ESCA w proszku po suszeniu. Najlepszą efektywność mikrokapsułkowania uzyskano przy zastosowaniu homogenizatora ciśnieniowego przy ciśnieniu homogenizacji 60 MPa. Izolat białka serwatkowego (WPI) mieszano z kazeinianem sodu w różnych proporcjach w celach kapsułkowania oleju sojowego w układzie zawierającym olej, białko, maltodekstrynę DE 20 i NaCl, w stosunku 47 : 6 : 46 : 1 [47]. Wykazano, że zmiana proporcji tych dwóch preparatów białkowych przy zawartości WPI do 50 % w ogólnej ilości białka nie miała wpływu na właściwości emulsji po suszeniu rozpyłowym. Emulsje zawierające 70 % frakcji białek serwatkowych po suszeniu i rekonstytucji w wodzie wykazywały znaczący wzrost rozmiaru kuleczek. Analiza składu białek na powierzchni rozdziału faz w emulsjach przed suszeniem i emulsjach rekonstytuowanych, wykazała, że: a) w emulsjach kazeinian adsorbował się preferencyjnie na powierzchni rozdziału i stanowił prawie 90 %, gdy zawartość białek serwatkowych w ogólnej ilości białka była <50 %; b) w emulsjach rekonstytuowanych udział białek serwatkowych na powierzchni rozdziału zwiększał się. Zmianę kompozycji białek na powierzchni rozdziału faz po suszeniu tłumaczono tym, że zdenaturowane podczas suszenia białka serwatkowe uległy interakcjom z kazeiną i utworzone kompleksy adsorbowały się na powierzchni kuleczek tłuszczowych. Kazeina i kazeiniany w porównaniu z białkami serwatkowymi charakteryzują się większą stabilnością cieplną i lepszymi właściwościami powierzchniowo czynnymi [24, 40, 47]. Fäldt i Bergenståhl [15, 16] ocenili efektywność mikrokapsułkowania białek serwatkowych i kazeinianu sodu oraz ich mieszanin w różnych proporcjach z laktozą przy zawartości oleju sojowego do 50 %. Bazując na pokryciu tłuszczem cząstek proszku stwierdzili, że najwyższą efektywność mikrokapsułkowania wykazywały układy zawierające kazeinian z laktozą (udział tłuszczu na powierzchni <10 %), następnie kolejno kazeinian (<30 %), białka serwatkowe z laktozą (<55 %) i białka serwatkowe samodzielnie (do 55 %). Wyniki badań porównujące właściwości kapsułkujące kazeinianów sodowego NaCas i wapniowego CaCas z uwzględnieniem ph emulsji zostały opublikowane przez Millqvist-Fureby i wsp. [35]. Przy zawartości 30 % oleju pokrycie powierzchni proszku NaCas zmniejszało się od 35 do <10 % w zakresie ph emulsji od 3 do 7. CaCas wykazywał bardziej złożone zachowanie, maksymalne pokrycie 45 % powierzchni tłuszczem występowało przy ph 3, minimalne <5 % przy ph 5,5 oraz około 25 % przy ph 7. Uzyskane wyniki autorzy interpretują zależną od ph zmianą konformacji cząsteczek preparatów i szybkością adsorbowania na granicy faz olej-woda oraz powietrzewoda podczas suszenia. Interpretację tę potwierdzał zależny od ph udział białka na powierzchni cząstek i stały niezależny od ph udział laktozy (zawartość ogólna laktozy wynosiła 40 %).