Uczestnik/czka: Szkoła: Warsztaty: budowanie historii. MILLENIMACJE młodzieŝowe animacje dotyczące Milenijnych Celów Rozwoju.

Transkrypt

1 MILLENIMACJE młodzieŝowe animacje dotyczące Milenijnych Celów Rozwoju Projekt jest współfinansowany w ramach programu polskiej pomocy zagranicznej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w 2010 r. Szkoła: Uczestnik/czka: Warsztaty: budowanie historii. Inspiracja: 100hus stories (Opowiadania ( o 100 domach),

2 Warsztaty 1 Wstęp i sztuka tworzenia historii Podczas pierwszego warsztatu skupimy się przede wszystkim na sztuce opowieści: będziemy konstruować narrację obrazową, tworzyć dramaturgię opowiadania i zgłębiać jego strukturę. Będziemy się takŝe zastanawiać nad tym, jakie historie słyszymy wokół w Ŝyciu codziennym (i nie tylko). Podstawowym celem pierwszego spotkania jest jednak to, abyście się zastanowili, jak wyobraŝacie sobie Waszą pracę w projekcie Millenimacje, jakie historie Was interesują, o czym i w jaki sposób chcielibyście opowiedzieć. 1. Zaczynamy Kontrakt, zabawa integracyjna. Wprowadzenie w tematykę krótkie historie o Waszej miejscowości. Podział na 2-3-osobowe zespoły. 2. Historie o 100 domach, historie w Ŝyciu społecznym Krótkie omówienie projektu Historie o 100 domach, przykłady wideo. Historie o 100 domach to dokumentalny projekt narracyjny, w którym młodzieŝ szkolna dokonuje twórczych filmowych interpretacji historii swojej okolicy. Projekt Historie o 100 domach moŝe być przeprowadzony gdziekolwiek, w dowolnej społeczności sposób pracy i platforma są niezaleŝne od otoczenia. Kwestie do przemyślenia: Jakie znaczenie mają historie dla ludzi/ dla społeczeństwa? Jakie historie słyszymy wokół nas i KTO je opowiada? Czy reportaŝe, które widzimy w serwisach informacyjnych są prawdą czy teŝ historią pewnego wydarzenia z dnia codziennego? Czy istnieje obiektywna historia? Jakie historie widzimy w telewizji, np. w serwisach informacyjnych? Czyje historie są opowiadane? Czego dotyczą? Jaka jest róŝnica między wielką historią a małymi historiami? Jakie historie słyszymy np. o Afryce? Jakie o Europie? Jak wyglądają podręczniki do historii? Kto je napisał? Co to oznacza? Poznając cudze historie zbliŝamy się do innych ludzi, do innych grup i społeczności. Zaczynamy poznawać inny kod kulturowy, inne wartości, inne opinie, inne poglądy. Doświadczamy historii z innej perspektywy, a to wzbogaca. W projekcie Millenimacje Wy sami przyczynicie się do tworzenia historii o świecie i do integracji róznych społeczeństw. To będą takie małe cegiełki w bardzo duŝej budowli spójnego globalnego rozwoju. 3. Praktyczne ćwiczenie 1 Narracja obrazowa Teraz będziemy pracować nad tzw. narracją obrazową. Będziemy pewne sytuacje czy zdarzenia pokazywać poprzez obrazy, zamiast o nich opowiadać słowami. KaŜdy zespół wylosuje króciutki scenariusz będzie to opis sytuacji, która jest swego rodzaju punktem zwrotnym w Ŝyciu jakiejś osoby lub osób. Nie pokazujcie ani nie czytajcie innym zespołom wylosowanej przez Was kartki! Na podstawie scenariusza stwórzcie mały storyboard (serię obrazków 4 do 5 wystarczy w zupełności na potrzeby tego ćwiczenia; obrazki 2 (5)

3 najlepiej narysujcie, ewentualnie opiszcie /nie moŝna jednak opowiadać tej historii słowami, moŝna jedynie sucho opisać, co znajduje się na wymyślonych przez Was obrazkach/). Swoją pracę będziecie później prezentować na forum, a reszta grupy bedzie próbowała odgadnąć, jaka jest treść scenariusza. Ograniczenia: Na obrazkach nie moŝna pokazywać osób/bohaterów scenariusza Nie moŝna uŝywać w obrazie tekstu słuŝącego opisowi sytuacji (np. Janek jest smutny ) dopuszczalne są jedynie pojedyncze symbole czy krótkie hasła, które coś przedstawiają/ilustrują i są potrzebne dramaturgicznie (np. transparent) 4. Praktyczne ćwiczenie 2 Dramaturgia W tym ćwiczeniu będziemy się uczyć dramaturgii, czyli tego, jak stworzyć strukturę opowiadania. Zobaczycie w praktyce, jak moŝna dodać pazura swojej historii jak ją uczynić zabawniejszą, ciekawszą, bardziej zaskakującą. Będziecie teŝ mieli okazję wymienić się pomysłami, tak aby wzajemnie pomóc sobie w konstruowaniu dobrej dramaturgii. Słowo dramaturgia pochodzi z greckiego dran działanie i ergon praca Zapiszcie na kartce nazwę jakiegoś przedmiotu MoŜe to być dowolny przedmiot na przykład but, szmatka, do połowy zjedzony pączek... Kartki zbieramy do pojemnika; kaŝda grupa losuje jedną. Wylosowany przedmiot będzie podstawą Waszej pracy w tym ćwiczeniu Zdecydujcie, gdzie umieścić przedmiot Wyjdźcie i zdecydujcie, gdzie chcecie umieścić dany przedmiot (w budynku szkoły lub w jego najbliŝszej okolicy). Jeśli macie dostęp do aparatu fotograficznego, moŝecie zrobić zdjęcie przestrzeni, w której umiejscowiliście dany przedmiot. MoŜecie teŝ narysować to miejsce. Miejsce i przedmiot będą stanowić zaląŝek Waszej opowieści, więc starajcie się umieścić przedmiot w jakimś nieprzewidywalnym miejscu, które pozwoli na zbudowanie interesującej historii. Jeśli na przykład umieścicie parę butów sportowych na półce z butami, to nie będzie to miejsce zaskakujące. Jeśli za to umieścicie parę butów na środku pustego boiska, to wywołacie masę pytań: skąd te buty się wzięły? czyją są własnością? dlaczego właściciel je tu zostawił? co oznacza ich obecność w tej pustej przestrzeni? 4.3. Przygotujcie storyboard Przyszła pora, aby stworzyć historię, w której Wasz przedmiot i wybrane miejsce będą stanowić punkt wyjścia. Opowiadanie moŝe mieć dowolny charakter: moŝe być lekkie lub powaŝne, zbliŝone do rzeczywistości lub podkoloryzowane... Puście wodze fantazji na początkowym etapie pracy warto dać pole wyobraźni i przypadkowi. Trzymajcie się jednak pewnej ramy 3 (5)

4 formalnej, którą przygotowaliśmy dla Was z góry, abyście nie tracili czasu na dyskusje nad formą, a skupili się na akcie twórczym. A oto format: Storyboard musi się składać z 5 obrazków ani z 4, ani z 6, lecz z 5. KaŜdy obrazek powinien odpowiadać jednemu punktowi ze struktury opowiadania (zobaczcie poniŝej). Pamiętajcie o narracji obrazowej tworzycie historię obrazem, nie opisem! 4.4. Zaprezentujcie storyboardy i porozmawiajcie o nich Przedstawcie Wasze historie przed grupą (przy okazji poćwiczycie wystąpienia publiczne ). Publiczna prezentacja daje moŝliwość wypróbowania naszej historii sprawdzenia, jak reagują na nią inni ludzie. Przedyskutujcie, czy Wasza historia jest czytelna. Czy było coś niezrozumiałego? Czy historia była komiczna, tragiczna, interesująca? Jak moŝna poprawić Waszą opowieść, uczynić ją bardziej czytelną lub atrakcyjną? MoŜecie obejrzeć film More Marka Osbornéa. To przykład, który modelowo przedstawia zaprezentowaną poniŝej strukturę opowieści. Adres filmu: ATT GEARANDRA POSITIV KR 5. Co dalej? Wiecie juŝ, jak pracować obrazem. Niedługo zaczniecie tworzyć swoje własne animacje. Wcześniej jednak czekają Was spotkania z ekspertami, którzy zajmują się sprawami globalnego rozwoju. MoŜe będą inspiracją dla Waszej historii? MoŜe to, co powiedzą, da Wam impuls do jakichś nowych poszukiwań? MoŜe będziecie chcieli przeprowadzić z nimi potem wywiad na potrzeby Waszej animacji? A moŝe juŝ teraz macie pomysł, czym chcielibyście się zająć, jaką historię opowiedzieć i jak ją przedstawić? Poszperajcie w Internecie, poczytajcie o Milenijnych Celach Rozwoju (zacznijcie od strony skontaktujcie się z lokalnymi organizacjami pozarządowymi, rozmawiajcie ze sobą, zróbcie burzę mózgów... Jednym słowem znajdzcie pomysł na swój film! Na następnych warsztatach będziecie juŝ opracowywać swoje własne historie, związane z Milenijnymi Celami Rozwoju. Wybierzecie sposób opowiadania, sporządzicie storyboardy, zbierzecie materiały (zdjęcia, rysunki, nagrania, muzykę itd.) i zaczniecie tworzyć Wasze animacje. Dowiecie się, gdzie moŝna znaleźć zasoby róŝnych utworów (grafiki, fotografii, plików dźwiękowych i muzycznych), które moŝna legalnie i bezpłatnie wykorzystać. Poznacie teŝ róŝne narzędzia i techniki pracy (nie bójcie się! będziemy uŝywać naprawdę baaardzo prostych technologii!). Powodzenia i do zobaczenia wkrótce! 4 (5)

5 Struktura historii 1. Wprowadzenie... czyli swoiste powitanie ze strony historii. Wprowadzenie najczęściej pokazuje, w jakiej konwencji będzie się toczyć opowiadanie. Czy to historia realistyczna? Fantastyczna? Romantyczna? Akcja? Abstrakcyjna impresja? itd. To jest pewnego rodzaju umowa miedzy historią a widzem uczestnictwo w kaŝdej historii zaczynamy od powiedzenia Tak, zgadzam się, aby brać udział w tej historii, zamierzam poświęcić na nią swój czas i uwagę. We wprowadzeniu historia niejako prezentuje samą siebie, mówi: jestem takim i owakim typem opowieści. Oczywiście, róŝne chwyty są dozwolone moŝna trochę na wstępie oszukiwać (pamiętacie te wszystkie idyllyczne początki horrorów? Albo zupełnie zwyczajne rozpoczęcia filmów science fiction?). 2. Rozwinięcie (moŝe być teŝ punktem 3) Zagłębiamy się w historię. To, co zostało zaledwie zarysowane we wprowadzeniu, nabiera teraz kształtu. Być moŝe wprowadzenie wzbudziło ciekawość słuchacza/widza, a rozwinięcie złagodzi to zainteresowanie albo wręcz odwrotnie rozpali je! 3. Zwrot/Konflikt/Perypetia (moŝe być teŝ punktem 2) Tak, zwrot moŝe wyprzedać rozwinięcie tym charakteryzuje się szybki styl narracji. Co oznacza zwrot? CóŜ, coś co wydawało się odbywać w jakiś określony sposób, okazuje się być czymś innym. Do tej pory opowiadanie szło się jakimś określonym torem, kierowało się pewnymi podstawowymi załoŝeniami a teraz te załoŝenia się zmieniają. WaŜne jest, aby myśleć całościowo obalamy wszystkie załoŝenia, dzięki którym historia się dotąd rozwijała. 4. Rozwiązanie/zakończenie/brak rozwiązania Ludzi interesują problemy i konflikty (a my przecieŝ chcemy być interesujący!!!). Aby zafascynować naszego odbiorcę powinniśmy opowiadać o jakiejś sytuacji problematycznej, w której jedna strona chce czegoś, podczas gdy druga chce czegoś zupełnie innego (np. konflikt Batmana i Jokera, rozterka między Spidermanem bohaterem a Spidermanem zwykłym chłopakiem). Ta sytuacja musi się jakoś rozwiązać (choć niekoniecznie tak, jak to bywa z reguły w amerykańskich filmach ). Widz jest przecieŝ ciekawy, jak historia się potoczyła! 5. Epilog Zarówno epilog, jak i wprowadzenie do pewnego stopnia są poza ramami opowiadania. Podczas gdy wprowadzenie wyciąga rękę do potencjalnego słuchacza czy widza i nakłania go do udziału w historii, epilog jest tym, co zostanie w odbiorcy, gdy historia się juŝ skończy. Być moŝe będzie dalej w nim trwała. Końcowy obraz powinien zatrzymać takie uczucie, które będzie stanowiło istotę naszej historii. Podstawowa struktura historii/opowieści 1. Wprowadzenie 2. Rozwinięcie 3. Zwrot/ konflikt/ perypetia 4. Rozwiązanie/zakończenie/brak rozwiązania 5. Epilog 5 (5)