Ocena zmiany w czasie liczb Love a k 2 i k 3 na podstawie danych SLR satelitów LAGEOS
|
|
- Amalia Żurek
- 5 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Biuletyn WAT Vol. LXVI, Nr 3, 2017 Ocena zmiany w czasie liczb Love a k 2 i k 3 na podstawie danych SLR satelitów LAGEOS MARCIN JAGODA, MIŁOSŁAWA RUTKOWSKA, KATARZYNA KRASZEWSKA Politechnika Koszalińska, Wydział Inżynierii Lądowe Środowiska i Geodezi, Koszalin, ul. Śniadeckich 2, marcin.agoda@tu.koszalin.pl, miloslawa.rutkowska@tu.koszalin.pl, katarzyna.kraszewska@tu.koszalin.pl Streszczenie. W pracy wyznaczono liczby Love a dla pływów drugiego i trzeciego stopnia (liczby k 2 i k 3 ). Wyznaczenie przeprowadzono na podstawie danych SLR satelitów LAGEOS-1 i LAGEOS-2 za okres Uzyskane wyniki porównano z naszym wcześnieszym wyznaczeniem dla okresu w celu oceny ich zmiany w czasie oraz wskazania ewentualnych zmian systematycznych. Otrzymane wartości parametrów k 2 i k 3 wynoszą odpowiednio: 0,29867±0,0001 i 0,0898±0,0047 (dane LAGEOS-1) oraz 0,29858±0,0001 i 0,0867±0,0047 (dane LAGEOS-2). Różnią się one od wartości uzyskanych w nasze poprzednie pracy [25] o 0,00293 (dane LAGEOS-1) i 0,00202 (dane LAGEOS-2) dla liczby k 2 oraz o 0,0091 (dane LAGEOS-1) i 0,0057 (dane LAGEOS-2) dla liczby k 3. Różnice te mogą wskazywać na wystąpienie zmiany w czasie wartości k 2 i k 3. Słowa kluczowe: pływy, liczby Love a, SLR, LAGEOS-1, LAGEOS-2 DOI: / Wstęp Duża dokładność satelitarnych pomiarów laserowych dae możliwość szerokiego zastosowania te techniki w geodezi i geodynamice, ostatnio np. do wyznaczania współrzędnych staci obserwacynych [15], parametrów orientaci Ziemi [30], czy też analizy ziemskiego pola grawitacynego [28] i modeli pływów oceanicznych [29]. My w serii naszych prac, np. [9, 10], wykorzystuemy dane SLR satelitów LAGEOS, STELLA i STARLETTE do wyznaczania liczb Love a i Shidy związanych
2 84 M. Jagoda, M. Rutkowska, K. Kraszewska z ruchem staci obserwacynych wywołanym działaniem sił pływowych liczby h, l oraz liczby k związane z potencałem pływowym i porównuemy e z wartościami nominalnymi podanymi w biuletynach IERS. W niniesze pracy przeprowadziliśmy wyznaczenie liczby Love a k dla pływów drugiego i trzeciego stopnia liczby k 2, k 3 za okres Celem badań est ocena stabilności rozwiązania oraz zmienności w czasie parametrów k 2, k 3 i wskazanie ewentualnych zmian systematycznych poprzez porównanie wyników wyznaczenia z naszą wcześnieszą pracą [25]. 2. Teoria Pod wpływem grawitacynego oddziaływania Księżyca i Słońca glob ziemski ulega deformacom pływowym, które wyrażane są zmianą potencału grawitacynego oraz przemieszczaniem mas ziemskich i oceanicznych. Dla deformowane pływami księżycowo-słonecznymi Ziemi potencał grawitacyny będzie różny od potencału niedeformowane Ziemi, ponieważ zmiany rozkładu mas w czasie deformaci oznaczaą zmianę potencału. Do matematycznego opisu deformaci Ziemi na skutek oddziaływania sił pływowych A.E.H. Love [17] i T. Shida [27] wprowadzili trzy współczynniki (tzw. współczynniki pływowe) pomiędzy potencałem pływowym i ego pochodnymi a efektami deformacynymi. Współczynniki te k, h i l są określane mianem liczb Love a i Shidy. Analizowana w niniesze pracy liczba Love a k definiowana est za pomocą potencału deformacynego powstałego na skutek zmiany potencału grawitacynego Ziemi w wyniku działania sił pływowych. Zgodnie z Czarneckim [3] opisue ona stosunek wielkości dodatkowego potencału wygenerowanego przez deformace pływowe (potencału deformacynego) do wielkości pierwotnego potencału pływowego, co wyraża wzór nr 1 [3]: Vd k =. (1) V Wspomniane powyże wariace geopotencału na skutek działania sił pływowych wywołuą perturbace w ruchu sztucznych satelitów Ziemi. Potencał grawitacyny Ziemi wraz z potencałem pływowym Księżyca i Słońca w przestrzeni zewnętrzne, w które krąży satelita P (r,, l), można wyrazić za pomocą następuące formuły nr 2 [5]: t GM E V = r n n ae 1 + Pnm (sin )(( Cnm + Cnm )cos ml+ ( Snm + Snm )sin ml). n= 2 m= 0 r (2)
3 Ocena zmiany w czasie liczb Love a k 2 i k 3 na podstawie danych SLR satelitów LAGEOS 85 Wzór ten otrzymue się, rozwiaąc potencał grawitacyny ciała materialnego (Ziemi) opisany za pomocą ogólnego wzoru nr 3 [3] w szereg harmonicznych sferycznych, a następnie dodaąc potencał pływowy Księżyca i Słońca wyrażony ogólnym wzorem nr 4 [24]. dm VGRAW. = G, (3) d ( M ) = Ziemia n e TIDE 1 n y n+ n= 2 d 0 a V = GM P (cos ). (4) Potencał grawitacyno-pływowy wyrażony wzorem nr 2 opisuą współczynniki harmonik sferycznych, zwane także współczynnikami geopotencału C nm i S nm oraz ich zmiany w czasie wywołane potencałem pływowym DC nm i DS nm (nieznormalizowane poprawki do współczynników geopotencału). Użyte w powyższych wzorach wartości GM E, GM wyrażaą odpowiednio parametr grawitacyny Ziemi oraz parametr grawitacyny ciała perturbuącego: Księżyca = 2 i Słońca = 3; l,, r oznaczaą pozycę satelity: długość i szerokość geocentryczną oraz odległość od środka masy Ziemi; P nm est stowarzyszonym wielomianem Legendre a; a e oznacza średni promień równikowy Ziemi; y est kątem pomiędzy geocentrycznym wektorem do punktu na powierzchni Ziemi lub w przestrzeni, gdzie umieszczony est satelita, a wektorem skierowanym na ciało perturbuące (Księżyc = 2, Słońce = 3); d, d 0 oznaczaą odpowiednio odległość od środka masy Ziemi do ciała perturbuącego (Księżyca = 2, Słońca = 3) oraz odległość pomiędzy elementem masy Ziemi a punktem materialnym w przestrzeni zewnętrzne. Indeksy n, m podaą stopień i rząd harmoniczne sferyczne. Występuące we wzorze nr 2 nieznormalizowane poprawki do współczynników geopotencału (DC nm, DS nm ) należy przedstawiać w postaci znormalizowane ( C, S ) wg zależności określone wzorem nr 5 [23]: nm nm C = N C, S = N S, (5) nm nm nm nm nm nm w którym N nm est współczynnikiem normalizaci wyrażanym za pomocą wzoru nr 6: N nm = ( n m)! (2n+ 1)(2 om ), ( n+ m)! (6) gdzie δ om przymue wartości: 1 dla m = 0 lub 0 dla m 0 [23]. Wówczas dla rozwinięcia do dowolnego stopnia (n) i rzędu (m) znormalizowane poprawki do współczynników geopotencału określane są zależnością opisaną wzorem nr 7 [5]:
4 86 M. Jagoda, M. Rutkowska, K. Kraszewska n+ 1 3 k GM nm a e nm nm nm l l 2n + 1 = 2 GM E d C i S = P (sin )(cos m isin m ), (7) gdzie k nm oznacza liczbę Love a k stopnia n i rzędu m; P nm est znormalizowanym wielomianem Legendre a, natomiast l, określaą długość i szerokość geocentryczną Księżyca ( = 2) i Słońca ( = 3). Znormalizowane poprawki do współczynników geopotencału drugiego stopnia dla (n = 2, m = 0, 1, 2) określane są na podstawie następuących formuł nr 7a [23]: 1 a GM C = k (0) P (sin ), 3 3 e GM E = 2 d a GM C i S = k P i (1) e 3 21 (sin )(cos l sin l ), 3 5 GM E = 2 d a GM C i S = k P i (2) e 3 22 (sin )(cos 2 l sin 2 l ) GM E = 2 d Zakłada się, że występuące w powyższych równaniach trzy różne liczby Love a: k 2 (m = 0), k 2 (m = 1), k 2 (m = 2) dla pływu długookresowego, dobowego oraz półdobowego przymuą edną wartość k 2, która oznacza liczbę Love a dla pływów drugiego stopnia. Eksperymentalnie wyznaczone wartości liczby k 2 zawieraą się w przedziale k 2 = 0,280-0,361 [16, 31, 4, 18, 8]. W przypadku rozwinięcia geopotencału dla (n = 3, m = 0) znormalizowane poprawki do współczynników geopotencału zgodnie z formułą (7) przymą zależność opisaną wzorem nr 8 [23]: a GM e C30 = k3 P 4 30(sin ), (8) 7 GM d E = 2 gdzie k 3 oznacza liczbę Love a dla pływów trzeciego stopnia, e wyznaczone eksperymentalnie wartości zawieraą się w przedziale k 3 = 0,083-0,095 [13, 16, 6, 31]. Nominalne wartości parametrów k 2 i k 3 podane w IERS Technical Note No. 36 [23] są równe: k 2 = 0,29525, k 3 = 0,093. (7a) 3. Metoda badawcza W zastosowane metodzie badawcze można wyodrębnić kilka etapów. Pierwszym z nich było pobranie ze światowe bazy danych Crystal Dynamics Data Information System (CDDIS) danych do obliczeń w postaci punktów normalnych satelitów LAGEOS-1 i LAGEOS-2. Dane te zostały pozyskane przez siedemnaście staci laserowych sieci globalne (o numerach: , , , ,
5 Ocena zmiany w czasie liczb Love a k 2 i k 3 na podstawie danych SLR satelitów LAGEOS , , , , , , , , , , , , ) w okresie Następnie punkty normalne zostały podzielone na miesięczne łuki orbitalne. W sumie otrzymaliśmy 24 łuki orbitalne dla LAGEOS-1 i 24 dla LAGEOS-2. Po podzieleniu obserwaci na łuki orbitalne przystąpiono do wyznaczenia orbit satelitów LAGEOS-1 i LAGEOS-2 metodą całkowania numerycznego Cowella z zastosowaniem modeli sił przedstawionych w tabeli 1. Dodatkowo dla każdego łuku orbitalnego wyznaczono współczynniki przyspieszeń empirycznych (w trzech kierunkach: wzdłuż orbity, prostopadle do orbity oraz wzdłuż promienia wodzącego) w interwałach pięciodniowych oraz współczynnik ciśnienia promieniowania słonecznego. Punkty normalne były odrzucane przez program orbitalny z obliczeń w oparciu o dwa kryteria: sigma RMS orbitalnego równe 5 (5σ ±10 cm), przelot satelity niższy niż 10 nad horyzontem. Zastosowane modele sił Tabela 1 Rodzae sił Zastosowane modele Pole grawitacyne Ziemi EGM2008 (30 30) [22] Siły pływowe Pływy skorupy ziemskie i pływy bieguna zgodnie z Konwencą IERS 2010 [23], pływy oceaniczne FES2004 [19] Refrakca troposferyczna Mendes-Pavlis [21] Oddziaływanie grawitacyne Księżyca i Słońca JPL DE405 [7] Oddziaływanie grawitacyne planet (od Merkurego do Neptuna) JPL DE405 [7] System odniesienia ITRF2014 [1] Ruch płyt tektonicznych Prędkości roczne staci przyęte z ITRF2014 [1] Ruch bieguna IERS2000 [14] Precesa, nutaca IAU2000 [23] Ciśnienie promieniowania słonecznego a priori 1,13 Parametry orientaci Ziemi C04 [2] Poprawki relatywistyczne Zgodnie z Konwencą IERS 2010 [23] Wstępne przybliżone wartości elementów orbit (wektory położenia i prędkości) pozyskano z bazy danych CDDIS. Jako dokładność wyznaczenia orbit została przyęta końcowa wartość RMS orbitalnego (różnic pomiędzy odległościami obserwowanymi i obliczonymi z orbity modelowe na momenty obserwaci (O-C)). Proces iteracyny poprawiania orbity kończono, gdy został spełniony następuący warunek: {RMS(m) RMS(m 1)} < 0,01 cm, gdzie m est numerem iteraci.
6 88 M. Jagoda, M. Rutkowska, K. Kraszewska W niniesze pracy uzyskano następuące wartości RMS orbitalnego dla satelitów LAGEOS-1 i LAGEOS-2 (dla 24 łuków orbitalnych w ostatnie iteraci): RMS(LAGEOS-1) = 1,23 cm, RMS(LAGEOS-2) = 1,47 cm. Po uzyskaniu zbieżności procesu iteracynego wyznaczania orbit przystąpiono do wyznaczenia współczynników pływowych Ziemi. W tym celu zostało utworzone równanie obserwacyne opisane wzorem nr 9: 7 V = e + k + k + ( O C), (9) 2 3 i= 1 e k2 k3 gdzie De oznacza poprawki do elementów orbity, Dk 2 i Dk 3 to odpowiednio poprawki do liczb Love a k 2 i k 3, wartości (O-C) oznaczaą różnice pomiędzy obserwowaną i wyznaczoną odległością między satelitą a stacą obserwacyną, natomiast ρ wyraża wielkość mierzoną w technice SLR (czas przelotu impulsu laserowego do satelity i z powrotem). Równanie obserwacyne zostało rozwiązane metodą namnieszych kwadratów, wszystkie niewiadome wyznaczono we wspólnym wyrównaniu. Wartości pochodnych cząstkowych,, niezbędne do wyznaczenia współczynników pływowych k 2 k2 k3 i k 3, są obliczane za pomocą różniczkowania wyrażeń 7a i 8. Wagi obserwaci przyęto ako p= 1/ mst, gdzie m St to błąd pomiaru lasera dane staci obserwacyne. 2 Proces wyznaczenia współczynników pływowych został przeprowadzony z wykorzystaniem metody sekwencyne. W fazie pierwsze współczynniki pływowe były obliczane oddzielnie dla każdego łuku orbitalnego (łuk1, łuk2, łuk3 itd.). Kolene kroki polegały na dodawaniu do siebie łuków eden po drugim (łuk1 + łuk2, łuk1 + łuk2 + łuk3 itd.). Za każdym razem współczynniki pływowe były na nowo wyznaczane. Ich wartości a priori: k 2 = 0,29525, k 3 = 0,093 zostały przyęte z IERS Technical Note No. 36 [23]. W każdym kroku wartości współczynników k 2 i k 3 wyznaczano w procesie iteracynym. Wszystkie obliczenia związane z wyznaczeniem orbit satelitów LAGEOS oraz współczynników pływowych k 2 i k 3 wykonano za pomocą oprogramowania GEODYN II [20]. Szczegółowy opis metod wyznaczania orbit satelitów LAGEOS i parametrów pływowych z danych SLR można znaleźć we wcześnieszych pracach autorów, np. [26]. 4. Wyniki badań, dyskusa i wnioski Dane laserowe satelitów LAGEOS-1 i LAGEOS-2 pozyskane przez siedemnaście staci laserowych sieci globalne za okres zostały wykorzystane do wyznaczenia parametrów pływowych k 2 i k 3. Uzyskane wartości porównano z wynikami naszego wcześnieszego wyznaczenia tych parametrów dla okresu [25]. Mamy nadzieę, że odstęp czasu pomiędzy dwoma niezależnymi wyznaczeniami ( i ) est wystarczaący
7 Ocena zmiany w czasie liczb Love a k 2 i k 3 na podstawie danych SLR satelitów LAGEOS 89 i pozwoli na ocenę zmiany w czasie parametrów k 2 i k 3. Porównanie wyznaczonych liczb k 2 i k 3 w dwóch opisanych powyże przedziałach czasowych zostało przedstawione w tabelach 2-5. Ostateczne wartości (dla 24 łuków orbitalnych) współczynników pływowych oraz ich błędy średnie dla interwału wyniosły odpowiednio: k 2 = 0,29867±0,0001, k 3 = 0,0898±0,0047 (z obserwaci LAGEOS-1) oraz k 2 = 0,29858±0,0001, k 3 = 0,0867±0,0047 (z obserwaci LAGEOS-2). Wyniki tego wyznaczenia zostały przedstawione na poniższych rysunkach 1 i 2, kolorem czarnym dla LAGEOS-1 i czerwonym dla LAGEOS-2. Tabela 2 Wartości współczynnika k 2 wyznaczone z danych LAGEOS-1 Liczba łuków orbitalnych Wartość k 2 dane LAGEOS (1) Wartość k 2 dane LAGEOS [25] (2) Różnice (1)-(2) 1-2 0,30007 ± 0, ,3043 ± 0,0003-0, ,29842 ± 0, ,3021 ± 0,0003-0, ,29769 ± 0, ,3050 ± 0,0002-0, ,29891 ± 0, ,3028 ± 0,0002-0, ,29803 ± 0, ,3013 ± 0,0001-0, ,29865 ± 0, ,3012 ± 0,0001-0, ,29870 ± 0, ,3012 ± 0,0001-0, ,29862 ± 0, ,3011 ± 0,0001-0, ,29860 ± 0, ,3011 ± 0,0001-0, ,29859 ± 0, ,3012 ± 0,0001-0, ,29861 ± 0, ,3012 ± 0,0001-0, ,29863 ± 0, ,3012 ± 0,0001-0, ,29869 ± 0, ,3014 ± 0,0001-0, ,29865 ± 0, ,3014 ± 0,0001-0, ,29870 ± 0, ,3013 ± 0,0001-0, ,29867 ± 0, ,3013 ± 0,0001-0, ,29870 ± 0, ,3015 ± 0,0001-0, ,29867 ± 0, ,3016 ± 0,0001-0, ,29868 ± 0, ,3016 ± 0,0001-0, ,29867 ± 0, ,3016 ± 0,0001-0, ,29868 ± 0, ,3017 ± 0,0001-0, ,29867 ± 0, ,3016 ± 0,0001-0, wartość końcowa 0,29867 ± 0,00010 wartość końcowa 0,3016 ± 0,0001-0,00293
8 90 M. Jagoda, M. Rutkowska, K. Kraszewska Wartości współczynnika k 2 wyznaczone z danych LAGEOS-2 Tabela 3 Liczba łuków orbitalnych Wartość k 2 dane LAGEOS (1) Wartość k 2 dane LAGEOS [25] (2) Różnice (1)-(2) 1-2 0,29683 ± 0, ,2991 ± 0,0005-0, ,29774 ± 0, ,3008 ± 0,0004-0, ,29926 ± 0, ,3006 ± 0,0003-0, ,29846 ± 0, ,3004 ± 0,0003-0, ,29790 ± 0, ,2993 ± 0,0002-0, ,29873 ± 0, ,3005 ± 0,0002-0, ,29840 ± 0, ,3004 ± 0,0002-0, ,29853 ± 0, ,3000 ± 0,0002-0, ,29867 ± 0, ,3003 ± 0,0002-0, ,29860 ± 0, ,3001 ± 0,0002-0, ,29848 ± 0, ,2999 ± 0,0002-0, ,29861 ± 0, ,2997 ± 0,0002-0, ,29858 ± 0, ,2995 ± 0,0002-0, ,29850 ± 0, ,2997 ± 0,0001-0, ,29845 ± 0, ,2998 ± 0,0001-0, ,29850 ± 0, ,3001 ± 0,0001-0, ,29857 ± 0, ,3002 ± 0,0001-0, ,29856 ± 0, ,3001 ± 0,0001-0, ,29856 ± 0, ,3005 ± 0,0001-0, ,29858 ± 0, ,3004 ± 0,0001-0, ,29859 ± 0, ,3005 ± 0,0001-0, ,29858 ± 0, ,3006 ± 0,0001-0, wartość końcowa 0,29858 ± 0,00010 wartość końcowa 0,3006 ± 0,0001-0,00202
9 Ocena zmiany w czasie liczb Love a k 2 i k 3 na podstawie danych SLR satelitów LAGEOS 91 Wartości współczynnika k 3 wyznaczone z danych LAGEOS-1 Tabela 4 Liczba łuków orbitalnych Wartość k 3 dane LAGEOS (1) Wartość k 3 dane LAGEOS [25] (2) Różnice (1)-(2) 1-2 0,0799 ± 0,0162 0,0745 ± 0,0174 0, ,1003 ± 0,0133 0,0946 ± 0,0142 0, ,0732 ± 0,0101 0,0847 ± 0,0118-0, ,0866 ± 0,0099 0,0927 ± 0,0110-0, ,1094 ± 0,0087 0,0963 ± 0,0089 0, ,0987 ± 0,0082 0,0802 ± 0,0085 0, ,0931 ± 0,0070 0,1099 ± 0,0073-0, ,0885 ± 0,0065 0,1257 ± 0,0066-0, ,0821 ± 0,0062 0,1085 ± 0,0064-0, ,0870 ± 0,0060 0,1069 ± 0,0062-0, ,0844 ± 0,0059 0,1062 ± 0,0060-0, ,0903 ± 0,0058 0,0985 ± 0,0059-0, ,0897 ± 0,0057 0,1102 ± 0,0058-0, ,0869 ± 0,0057 0,1070 ± 0,0057-0, ,0900 ± 0,0055 0,1036 ± 0,0057-0, ,0874 ± 0,0055 0,1039 ± 0,0056-0, ,0862 ± 0,0055 0,0989 ± 0,0055-0, ,0880 ± 0,0049 0,0956 ± 0,0055-0, ,0905 ± 0,0049 0,0954 ± 0,0054-0, ,0928 ± 0,0048 0,0997 ± 0,0053-0, ,0914 ± 0,0048 0,0972 ± 0,0052-0, ,0896 ± 0,0048 0,0994 ± 0,0052-0, wartość końcowa 0,0898 ± 0,0047 wartość końcowa 0,0989 ± 0,0051-0,0091
10 92 M. Jagoda, M. Rutkowska, K. Kraszewska Wartości współczynnika k 3 wyznaczone z danych LAGEOS-2 Tabela 5 Liczba łuków orbitalnych Wartość k 3 dane LAGEOS (1) Wartość k 3 dane LAGEOS [25] (2) Różnice (1)-(2) 1-2 0,1155 ± 0,0174-0,0068 ± 0,0241 0, ,0841 ± 0,0122 0,0837 ± 0,0192 0, ,0926 ± 0,0105 0,0811 ± 0,0155 0, ,0733 ± 0,0100 0,0964 ± 0,0138-0, ,0907 ± 0,0089 0,0555 ± 0,0118 0, ,1062 ± 0,0084 0,0933 ± 0,0110 0, ,1014 ± 0,0070 0,0831 ± 0,0107 0, ,0936 ± 0,0066 0,0862 ± 0,0105 0, ,0959 ± 0,0064 0,0876 ± 0,0103 0, ,0875 ± 0,0061 0,0834 ± 0,0102 0, ,0901 ± 0,0061 0,0832 ± 0,0101 0, ,0947 ± 0,0059 0,0805 ± 0,0098 0, ,0998 ± 0,0057 0,0626 ± 0,0094 0, ,0963 ± 0,0056 0,0498 ± 0,0089 0, ,0926 ± 0,0056 0,0472 ± 0,0084 0, ,0893 ± 0,0055 0,0770 ± 0,0077 0, ,0865 ± 0,0053 0,0682 ± 0,0065 0, ,0900 ± 0,0049 0,0664 ± 0,0061 0, ,0886 ± 0,0048 0,0869 ± 0,0057 0, ,0907 ± 0,0048 0,0889 ± 0,0054 0, ,0879 ± 0,0048 0,0774 ± 0,0053 0, ,0864 ± 0,0048 0,0768 ± 0,0052 0, wartość końcowa 0,0867 ± 0,0047 wartość końcowa 0,0810 ± 0,0051 0,0057
11 Ocena zmiany w czasie liczb Love a k 2 i k 3 na podstawie danych SLR satelitów LAGEOS 93 0,30100 k 2 0, , , , , ,29800 LAGEOS-1 LAGEOS-2 0, , , ,29600 liczba luków orbitalnych Rys. 1. Zmiany wartości liczby Love a k 2 wyznaczone z obserwaci satelitów LAGEOS-1 i LAGEOS-2 za okres Ostateczna wartość współczynnika k 2 (dla połączonych 24 łuków orbitalnych) wynosi 0,29867±0,00010 dla LAGEOS-1 oraz 0,29858±0,00010 dla LAGEOS-2 0,1350 k 3 0,1300 0,1250 0,1200 0,1150 0,1100 0,1050 0,1000 LAGEOS-1 0,0950 0,0900 0,0850 0,0800 LAGEOS ,0700 0,0650 liczba luków orbitalnych 0, Rys. 2. Zmiany wartości liczby Love a k 3 wyznaczone z obserwaci satelitów LAGEOS-1 i LAGEOS-2 za okres Ostateczna wartość współczynnika k 3 (dla połączonych 24 łuków orbitalnych) wynosi 0,0898±0,0047 dla LAGEOS-1 oraz 0,0867±0,0047 dla LAGEOS-2
12 94 M. Jagoda, M. Rutkowska, K. Kraszewska Wyznaczone wartości parametru k 2 z danych LAGEOS-1 i LAGEOS-2 są do siebie bardzo zbliżone, różnica wynosi 0,00009, co oznacza, że nie przekracza wartości błędu formalnego k 2 (±0,0001). Mnieszą zbieżność wyznaczenia uzyskano dla parametru k 3, gdzie różnica w wyznaczonych wartościach z danych LAGEOS-1 i LAGEOS-2 est równa 0,0031, ale także nie przekracza wartości błędu formalnego k 3 (±0,0047). Błąd wyznaczenia parametru k 3 est około rząd wielkości większy od błędu wyznaczenia parametru k 2. Podobne wartości błędów otrzymaliśmy w nasze poprzednie pracy [25]. Uważamy, że większy błąd formalny parametru k 3 może być związany z faktem, że korekty współczynników geopotencału dla pływów trzeciego stopnia są mniesze o rząd wielkości w odniesieniu do korekt dla pływów drugiego stopnia, podobnie parametr k 3 ma mnieszą wartość i est gorze wyznaczalny niż parametr k 2, co było ostatnio omawiane w pracy [11]. Rysunki 1 i 2 pokazuą, że wartość parametrów k 2 i k 3 wyznaczona z dwóch łuków orbitalnych znacznie odbiega od ich wartości końcowych. Dołączanie do obliczeń kolenych miesięcznych interwałów pozwala zauważyć powolną zbieżność wyznaczenia dążącą do podanych wartości końcowych. Proces zbieżności est różny dla k 2 i k 3. Naszybszą stabilizacę wyznaczenia niewiadome wynoszącą 19 miesięcy (połączonych 19 łuków orbitalnych) obserwue się dla współczynnika k 2, wyznaczonego zarówno z obserwaci LAGEOS-1, ak i LAGEOS-2, natomiast stabilizaca błędu średniego równa ±0,00010 zauważalna est po połączeniu 22 łuków orbitalnych dla LAGEOS-1 i 21 dla LAGEOS-2. Powolnieszą stabilizacę wyznaczane niewiadome uzyskuemy dla współczynnika k 3, która następue po połączeniu 23 łuków orbitalnych dla obu satelitów, a stabilizaca ego błędu średniego po połączeniu 19 łuków. Maąc na uwadze stabilność wyznaczenia, należy przyąć, że 24-miesięczny interwał czasowy est minimalny do wyznaczania parametrów k 2 i k 3. Głównym celem te pracy była ocena zmiany wartości parametrów k 2 i k 3 w funkci czasu. W tym celu porównaliśmy dwa niezależne wyznaczenia obecne dla interwału i wcześniesze dla interwału [25]. W nasze poprzednie i obecne pracy przyęliśmy tę samą strategię opracowania danych, wykorzystaliśmy obserwace tych samych satelitów z interwału czasowego o te same długości, ale zastosowaliśmy bardzie aktualne modele sił, zgodne z wytycznymi zawartymi w IERS TN 36 [23], np. model pola grawitacynego, model pływów, model refrakci troposferyczne. Niektóre stace obserwacyne przyęte w poprzednie analizie [25] przestały wykonywać obserwace, wymusiło to włączenie do niniesze pracy innych staci, zapewniaących poprawną geometrię rozwiązania. Także współrzędne wszystkich przyętych staci obserwacynych zostały wyrażone w aktualnym systemie odniesienia ITRF2014 [1]. Mogło mieć to niewielki wpływ na uzyskane wartości k 2 i k 3 oraz błędów formalnych. Różnice w uzyskanych wartościach końcowych dla dwóch niezależnych wyznaczeń za okresy i wynoszą odpowiednio
13 Ocena zmiany w czasie liczb Love a k 2 i k 3 na podstawie danych SLR satelitów LAGEOS 95 0,00293 (1%) dla k 2 i 0,0091 (10%) dla k 3 dla LAGEOS-1 oraz 0,00202 (0,7%) dla k 2 i 0,0057 (7%) dla k 3 dla LAGEOS-2. Różnice te są znacznie większe niż otrzymaliśmy dla parametrów pływowych h 2, l 2 związanych z ruchem staci obserwacynych wywołanym działaniem sił pływowych [12]. Analizowaliśmy tam przedziały czasu: i , różnice w wartościach h 2 i l 2 wyniosły odpowiednio 0,0007 (0,1%) dla h 2 i -0,0003 (0,3%) dla l 2 dla LAGEOS-1 oraz -0,0005 (0,1%) dla h 2 i 0,0002 (0,2%) dla l 2 dla LAGEOS-2 i nie przekraczaą wartości błędów średnich wyznaczonych parametrów [12]. Otrzymane różnice w wartościach k 2 i k 3 mogą świadczyć o ich ewoluci w czasie. Można to tłumaczyć tym, że w analizowanym okresie występowały lokalne zmiany potencału wywołane czynnikami dynamicznymi. Potencał pływowy i potencał deformacyny, za pomocą których wyrażana est liczba Love a k (równanie 1), maą bezpośredni wpływ na orbitę satelity, powoduąc e perturbacę. Dlatego też widoczna est zmiana wartości parametrów k 2 i k 3. Aby potwierdzić ten trend, należy w przyszłości wykonać kolene wyznaczenie dla nowego interwału czasu. Zmianę wartości w czasie parametru k 2 może także sugerować wyznaczenie wykonane pod przewodnictwem B. Wu [32]. Wykonali oni wyznaczenie parametru k 2 z 16 lat danych SLR LAGEOS-1 i 5 lat danych SLR LAGEOS-2. Otrzymali wartość k 2 = 0,3017, różni się ona o 0,0001 (dane LAGEOS-1) i o 0,0011 (dane LAGEOS-2) od naszego poprzedniego wyznaczenia [25] oraz o 0,00303 (dane LAGEOS-1) i o 0,00312 (dane LAGEOS-2) od wyznaczenia prezentowanego w te pracy. Ze względu na to, że w tych trzech rozwiązaniach wykorzystano różne przedziały czasowe oraz różne metody wyznaczenia, a także inne modele sił i układy odniesienia, może mieć to wpływ na uzyskane wartości parametrów k 2 i k 3, dlatego też trudno o ich ednoznaczną ocenę. Wyniki przedstawione w tabelach 2-5 nie wskazuą na wystąpienie systematycznych różnic pomiędzy naszą wcześnieszą [25] i obecną pracą. Podobny wniosek wyciągnięto w pracy [12] odnośnie do parametrów h 2 i l 2. Porównuąc wartości parametrów k 2 i k 3 uzyskane w niniesze pracy do ich wartości nominalnych podanych w IERS TN36, widać ich większą zgodność niż wartości uzyskanych w interwale [25]. Otrzymane wartości różnią się od wartości nominalnych k 2 i k 3 odpowiednio o 0,00342 (1%) i 0,0032 (3%) dla LAGEOS-1 oraz 0,00333 (1%) i 0,0063 (7%) dla LAGEOS-2. Także z analizy trzech niezależnych wyznaczeń z danych SLR: Wu i inni [32], Rutkowska i Jagoda [25] i obecnego widać, że parametr k 2 zbliża się do wartości nominalne przyęte w IERS TN36. Praca naukowa finansowana ze środków na działalność statutową Katedry Geodezi Politechniki Koszalińskie. Artykuł wpłynął do redakci r. Zweryfikowaną wersę po recenzach otrzymano r.
14 96 M. Jagoda, M. Rutkowska, K. Kraszewska LIRETATURA [1] Altamimi Z., Rebischung P., Métivier L., Collilieux X., ITRF2014: A new release of the International Terrestrial Reference Frame modeling nonlinear station motions, Journal of Geophysical Research, vol. 121, Issue 8, 2016, DOI: /2016JB [2] Bizouard C., Lambert S., Becker O., Richard J.Y., Combined solution C04 for Earth orientation parameters consistent with International Terrestrial Reference Frame 2014, IERS Earth Orientation Product Centre, Observatoire de Paris, France, [3] Czarnecki K., Geodeza współczesna w zarysie, Wydawnictwo Wiedza i Życie, Warszawa, [4] Dehant V., Tidal parameters for an elastic Earth, Phys. Earth Planet, Inter. 49, Issues 1-2, 1987, [5] Eanes R.J., Shutz B., Tapley B., Earth and ocean tide effects on LAGEOS and STARLETTE, [in:] Proceedings of the Ninth International Symposium on Earth Tides. Kuo J.T (ed.) E. Sckweizerbart sche Verlagsbuchhandlung, Stuttgart, [6] Farrell W.E., Deformation of the Earth by surface loads, Rev. Geoph. Space Phys., vol. 10, 1972, , DOI: /RG010i003p [7] Folkner W.M., Charlot P., Finger M.H., Williams J.G., Sovers O.J., Newhall X.X., Standish E.M. Jr., Determination of the extragalactic-planetary frame tie from oint analysis of radio interferometric and lunar laser ranging measurements, Astron. Astrophys., 287, 1, 1994, [8] Greff-Lefftz M., Métivier L., Legros H., Analytical solutions of Love numbers for a hydrostatic ellipsoidal incompressible homogeneous Earth, Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy, vol. 93, 2005, DOI /s [9] Jagoda M., Rutkowska M., Estimation of the Love and Shida numbers: h 2, l 2 using SLR data for the low satellites, Adv. Space Res., 52, 4, 2013, , DOI: /.asr [10] Jagoda M., Rutkowska M., Kraszewska K., The evaluation of time variability of tidal parameters h and l using SLR technique, Acta Geodynamica et Geomaterialia, vol. 14, no. 2, 2016a, , DOI: /AGG [11] Jagoda M., Rutkowska M., Estimation of the Love numbers: k 2, k 3 using SLR data of the LA- GEOS1, LAGEOS2, STELLA and STARLETTE satellites, Acta Geod. Geophys., 51, no. 3, 2016b, , DOI /s z. [12] Jagoda M., Rutkowska M., Kraszewska K., Ocena zmiany w czasie współczynników h 2 i l 2 na podstawie danych z satelitów LAGEOS, monografia Wybrane prace naukowe zespołów badawczych prowadzone na kierunku Geodeza i Kartografia, 2016, ISBN , 2016c. [13] Kaula W.M., Elastic models of the mantle corresponding to variations in the external gravity field, Journal of Geophysical Research, vol. 68, Issue 17, 1963, , DOI: /JZ068i017p [14] Kolaczek B., Schuh H., Gambis D. (eds.), High frequency to subseasonal variations in Earth Rotation, IERS Technical Note, no. 28, Paris: Central Bureau of IERS Observatoire de Paris, [15] Leba P., Schillak S., Determination of station positions and velocities from laser ranging observations to Aisai, Starlette and Stella satellites, Adv. Space Res., 47, 4, 2011, , DOI: /. asr [16] Longman I.M., Computation of Love numbers and load deformation coefficients for a model Earth, Geophysical Journal of the Royal Astronomical Society, vol. 11, Issue 1, 1996, , DOI: / X.1966.tb03495.x. [17] Love A.E.H., Some problems of geodynamics, Cambridge University Press, USA, 1911.
15 Ocena zmiany w czasie liczb Love a k 2 i k 3 na podstawie danych SLR satelitów LAGEOS 97 [18] Mathews P.M., Buffett B.A., Shapiro I.I., Love numbers for a rotating spheroidal Earth: New definitions and numerical values, Geophysical Research Letters, vol. 22, Issue 5, 1995, , DOI: /95GL [19] Lyard F., Lefevre F., Letellier T., Francis O., Modelling the global ocean tides: modern insights from FES2004. Ocean Dynam., 56, 5, 2006, , DOI: /s x. [20] McCarthy J.J., Rowton S., Moore D., Pavlis D.E., Luthcke S.B., Tsaoussi L.S., GEODYN II System Operation Manual, 1-5, STX System Corp. Lanham MD 20706, USA, [21] Mendes V.B., Pavlis E.C., High-accuracy zenith delay prediction at optical wavelengths, Geophys. Res. Lett., 31, L14602, 2004, DOI: /2004GL [22] Pavlis N.K., Holmes S.A., Kenyon S.C., Factor J.K., The development and evaluation of the Earth Gravitational Model 2008 (EGM2008), J. Geophys. Res. 117, B4, B04406, 2012, 1-38, DOI: /2011JB [23] Petit G., Luzum B., IERS Conventions. IERS Technical Note No. 36, Verlag des Bundesamts fuer Kartographie und Geodaesie, Frankfurt an Main, [24] Rutkowska M., Wpływ poprawek ze względu na pływy ziemskie i oceaniczne na dokładność wyznaczania orbit sztucznych satelitów Ziemi, rozprawa doktorska, Instytut Geodezi i Kartografii, Warszawa, [25] Rutkowska M., Jagoda M., Estimation of the elastic Earth parameters k 2 and k 3 from the SLR technique, Proceedings of the 16 th International Workshop on Laser Ranging. SLR the Next Generation, vol. 1, [26] Rutkowska M., Jagoda M., Estimation of the elastic Earth parameters (h 2, l 2 ) using SLR data, Adv. Space Res., 46, 7, 2010, , DOI: /.asr [27] Shida T., Matsuyama M., Note of Hecker s observations of horizontal pendulums, Kyoto Imperial University, Kyoto, [28] Sośnica K., Thaller D., Jäggi A., Dach R., Beutler G., Sensitivity of Lageos orbits to global gravity field models, Artificial Satellites, 47, 2, 2012, 47-65, DOI: /v y. [29] Sośnica K., LAGEOS Sensitivity to ocean tides, Acta Geophysica, vol. 63, Issue 4, 2014, , DOI: /acgeo [30] Sośnica K., Jäggi A., Thaller D., Beutler G., Dach R., Contribution of Starlette, Stella, and Aisai to the SLR-derived global reference frame, J. Geodesy, 88, 8, 2014, , DOI: / s z. [31] Wahr J.M., Body tides on an elliptical, rotating, elastic and oceanless Earth, Geophysical Journal International, vol. 64, Issue 3, 1981, , DOI: / X.1981.tb02690.x. [32] Wu B., Bibo P., Zhu Y., Hsu H., Determination of Love numbers using Satellite Laser Ranging, J. Geodetic Society of Japan, 47, 1, 2001, , DOI: /sokuchi M. JAGODA, M. RUTKOWSKA, K. KRASZEWSKA Evaluation of time change of the Love k 2 and k 3 numbers using LAGEOS SLR data Abstract. In this paper, we present the estimated Love numbers for degree 2 and 3 (k 2 and k 3 ). The determination was based on the Satellite Laser Ranging (SLR) data of LAGEOS-1 and LAGEOS-2 satellites obtained within the period of January 1, 2014 until January 1, The results were compared with our previous determination of these parameters for the period from January 1, 2005 until January 1, 2007 to examine whether any systematic differences and time evolution occur. The adusted values for the k 2 and k 3 parameters are, ± and ± (LAGEOS-1 data), respectively
16 98 M. Jagoda, M. Rutkowska, K. Kraszewska and ± and ± (LAGEOS-2 data). The discrepancies between the k 2 and k 3 values obtained in our previous paper [25] and this analysis are: (LAGEOS-1 data) and (LAGEOS-2 data) for k 2 and (LAGEOS-1 data) and (LAGEOS-2 data) for k 3. The obtained discrepancies in the k 2 and k 3 values may indicate their change over time. Keywords: tides, Love numbers, SLR, LAGEOS-1, LAGEOS-2 DOI: /
Badanie parametrów sprężystości Ziemi na podstawie satelitarnych pomiarów laserowych
Bi u l e t y n WAT Vo l. LX, Nr 3, 2011 Badanie parametrów sprężystości Ziemi na podstawie satelitarnych pomiarów laserowych Marcin Jagoda 1, Miłosława Rutkowska 2,1 1 Politechnika Koszalińska, Wydział
Wyznaczanie liczb Love a i Shida z wyników obserwacji laserowych niskich satelitów starlette i stella
Bi u l e t y n WAT Vo l. LXI, Nr 4, 2012 Wyznaczanie liczb Love a i Shida z wyników obserwacji laserowych niskich satelitów starlette i stella Marcin Jagoda 1, Miłosława Rutkowska 1,2 1 Politechnika Koszalińska,
Analiza współrzędnych środka mas Ziemi wyznaczanych technikami GNSS, SLR i DORIS oraz wpływ zmian tych współrzędnych na zmiany poziomu oceanu
Analiza współrzędnych środka mas Ziemi wyznaczanych technikami GNSS, SLR i DORIS oraz wpływ zmian tych współrzędnych na zmiany poziomu oceanu Agnieszka Wnęk 1, Maria Zbylut 1, Wiesław Kosek 1,2 1 Wydział
Wyznaczanie parametrów sprężystości Ziemi liczb Love a i Shida dla wybranych miejsc na kuli ziemskiej na podstawie satelitarnych obserwacji laserowych
Bi u l e t y n WAT Vo l. LX, Nr 3, 2011 Wyznaczanie parametrów sprężystości Ziemi liczb Love a i Shida dla wybranych miejsc na kuli ziemskiej na podstawie satelitarnych obserwacji laserowych Marcin Jagoda
Geodynamika. Marcin Rajner ostatnia aktualizacja 23 lutego 2015
Geodynamika Marcin Rajner www.grat.gik.pw.edu.pl/dydaktyka/ ostatnia aktualizacja 23 lutego 2015 Sprawy organizacyjne Konsultacje Poniedziałki 12-13 soboty 12-13 zawsze Sprawy organizacyjne Treści wykładów
The impact of the global gravity field models on the orbit determination of LAGEOS satellites
models on the Satelitarne metody wyznaczania pozycji we współczesnej geodezji i nawigacji, Poland 2-4.06.2011 Krzysztof Sośnica, Daniela Thaller, Adrian Jäggi, Rolf Dach and Gerhard Beutler Astronomical
Sygnały okresowe w zmianach współrzędnych GPS i SLR
Sygnały okresowe w zmianach współrzędnych GPS i SLR Janusz Bogusz 1), Mariusz Figurski 1), Anna Kłos 1), Stanisław Schillak 2),3), Karolina Szafranek 1) 1) Wojskowa Akademia Techniczna 2) Centrum Badań
Co mierzymy w geodezji?
Wyznaczanie geodezyjnych parametrów rotacji, geometrii i pola grawitacyjnego Ziemi z wykorzystaniem laserowych pomiarów odległości do sztucznych satelitów Krzysztof Sośnica Co mierzymy w geodezji? III
PORÓWNANIE PARAMETRÓW RUCHU PŁYT TEKTONICZNYCH WYZNACZONYCH NA PODSTAWIE STACJI WYKONUJĄCYCH POMIARY TECHNIKĄ LASEROWĄ I TECHNIKĄ DORIS
PORÓWNANIE PARAMETRÓW RUCHU PŁYT TEKTONICZNYCH WYZNACZONYCH NA PODSTAWIE STACJI WYKONUJĄCYCH POMIARY TECHNIKĄ LASEROWĄ I TECHNIKĄ DORIS Katarzyna Kraszewska, Marcin Jagoda, Miłosława Rutkowska STRESZCZENIE
Wpływ niezamodelowanych efektów w częstotliwościach subdobowych na stabilność rozwiązań GPS. Janusz Bogusz, Mariusz Figurski
S e m i n a r i u m W s p ó ł c z e s n e p r o b l e m y p o d s t a w o w y c h s i e c i g e o d e z y j n y c h, a p r o b l e m y d e f i n i o w a n i a k r a j o w y c h u k ł a d ó w o d n i e
Wyznaczenie wspólnych oscylacji we współrzędnych środka mas Ziemi obserwowanych technikami SLR, GNSS i DORIS
Wyznaczenie wspólnych oscylaci we współrzędnych środa mas Ziemi obserwowanych techniami SLR GNSS i DORIS W. Kose 12 W.Popińsi 3 A.Wnę 1 M. Zbylut 1 1 Wydział Inżynierii Środowisa i Geodezi Uniwersytetu
Wyznaczanie współrzędnych i prędkości stacji na podstawie obserwacji laserowych niskich satelitów
BIULETYN WAT VOL. LIX, NR 2, 2010 Wyznaczanie współrzędnych i prędkości stacji na podstawie obserwacji laserowych niskich satelitów PAWEŁ LEJBA, STANISŁAW SCHILLAK Centrum Badań Kosmicznych, Polska Akademia
OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)
OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS) I. Informacje ogólne: 1 Nazwa modułu kształcenia Geodezja satelitarna 2 Kod modułu kształcenia 04-ASTR1-GEOD45-3Z 3 Rodzaj modułu kształcenia do wyboru 4 Kierunek studiów
Geodezja fizyczna. Potencjał normalny. Potencjał zakłócajacy. Dr inż. Liliana Bujkiewicz. 8 listopada 2018
Geodezja fizyczna Potencjał normalny. Potencjał zakłócajacy. Dr inż. Liliana Bujkiewicz 8 listopada 2018 Dr inż. Liliana Bujkiewicz Geodezja fizyczna 8 listopada 2018 1 / 24 Literatura 1 Geodezja współczesna
Systemy odniesienia pozycji w odbiornikach nawigacyjnych. dr inż. Paweł Zalewski
Systemy odniesienia pozycji w odbiornikach nawigacyjnych dr inż. Paweł Zalewski Wprowadzenie Terestryczne systemy odniesienia (terrestrial reference systems) lub systemy współrzędnych (coordinate systems)
Walidacja globalnych modeli geopotencjału pochodzących z misji satelitarnych w oparciu o naziemne dane grawimetryczne
Walidacja globalnych modeli geopotencjału pochodzących z misji satelitarnych w oparciu o naziemne dane grawimetryczne Wydział Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej Katedra Geodezji i Astronomii
Porównanie wyników wyznaczania współrzędnych technikami GPS i SLR
BIULETYN WAT VOL. LIX, NR 2, 2010 Porównanie wyników wyznaczania współrzędnych technikami GPS i SLR STANISŁAW SCHILLAK, MAREK LEHMANN Centrum Badań Kosmicznych PAN, Obserwatorium Astrogeodynamiczne, Borowiec,
Numeryczne modelowanie ustalonego pola temperatury
Zakład Aerodynamiki i ermodynamik Instytut echniki Lotnicze, Wydział Mechatroniki Woskowa Akademia echniczna Numeryczne modelowanie ustalonego pola temperatury Piotr Koniorczyk Mateusz Zieliński Warszawa
Walyeldeen Godah Małgorzata Szelachowska Jan Kryński. Instytut Geodezji i Kartografii (IGiK), Warszawa Centrum Geodezji i Geodynamiki
Porównanie globalnych modeli geopotencjału opracowanych na podstawie danych z misji GRACE oraz GOCE/GRACE z przyspieszeniem siły ciężkości pomierzonym w Obserwatorium Geodezyjno-Geofizycznym Borowa Góra
SERWIS INTERAKTYWNEGO MONITOROWANIA WSPÓŁRZĘDNYCH STACJI SIECI ASG-EUPOS
II Konferencja Użytkowników ASG-EUPOS Katowice 2012 SERWIS INTERAKTYWNEGO MONITOROWANIA WSPÓŁRZĘDNYCH STACJI SIECI ASG-EUPOS K. Szafranek, A. Araszkiewicz, J. Bogusz, M. Figurski Realizacja grantu badawczo-rozwojowego
Wyznaczanie i ocena jakości orbit sztucznych satelitów Ziemi z wykorzystaniem obserwacji GNSS i SLR. Krzysztof Sośnica
Wyznaczanie i ocena jakości orbit sztucznych satelitów Ziemi z wykorzystaniem obserwacji GNSS i SLR Krzysztof Sośnica Techniki obserwacyjne do wyznaczania orbit Techniki obserwacyjne Orbity precyzyjne
Spis treści PRZEDMOWA DO WYDANIA PIERWSZEGO...
Spis treści PRZEDMOWA DO WYDANIA PIERWSZEGO....................... XI 1. WPROWADZENIE DO GEODEZJI WYŻSZEJ..................... 1 Z historii geodezji........................................ 1 1.1. Kształt
Wektory, układ współrzędnych
Wektory, układ współrzędnych Wielkości występujące w przyrodzie możemy podzielić na: Skalarne, to jest takie wielkości, które potrafimy opisać przy pomocy jednej liczby (skalara), np. masa, czy temperatura.
ver grawitacja
ver-7.11.11 grawitacja początki Galileusz 1564-164 układ słoneczny http://www.arachnoid.com/gravitation/small.html prawa Keplera 1. orbity planet krążących wokół słońca są elipsami ze słońcem w ognisku
Numeryczna symulacja rozpływu płynu w węźle
231 Prace Instytutu Mechaniki Górotworu PAN Tom 7, nr 3-4, (2005), s. 231-236 Instytut Mechaniki Górotworu PAN Numeryczna symulacja rozpływu płynu w węźle JERZY CYGAN Instytut Mechaniki Górotworu PAN,
Geodezja fizyczna i geodynamika
Geodezja fizyczna i geodynamika Potencjał normalny. Potencjał zakłócajacy. Podstawowe równanie geodezji fizycznej. Dr inż. Liliana Bujkiewicz 4 czerwca 2017 Dr inż. Liliana Bujkiewicz Geodezja fizyczna
Ćw. nr 31. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2
1 z 6 Zespół Dydaktyki Fizyki ITiE Politechniki Koszalińskiej Ćw. nr 3 Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2 Cel ćwiczenia Pomiar okresu wahań wahadła z wykorzystaniem bramki optycznej
Sztuczny satelita Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym
Sztuczny satelita Ziemi Ruch w polu grawitacyjnym Sztuczny satelita Ziemi Jest to obiekt, któremu na pewnej wysokości nad powierzchnią Ziemi nadano prędkość wystarczającą do uzyskania przez niego ruchu
Tel. (71) ,
Prof. dr hab. inż. Bernard Kontny Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Wydział Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Instytut Geodezji i Geoinformatyki Ul. Grunwaldzka 53, 50-357 Wrocław, Tel.
Wykład 2 Układ współrzędnych, system i układ odniesienia
Wykład 2 Układ współrzędnych, system i układ odniesienia Prof. dr hab. Adam Łyszkowicz Katedra Geodezji Szczegółowej UWM w Olsztynie adaml@uwm.edu.pl Heweliusza 12, pokój 04 Spis treści Układ współrzędnych
Geodezja fizyczna i geodynamika
Geodezja fizyczna i geodynamika Podstawowe równanie geodezji fizycznej, całka Stokesa, kogeoida Dr inż. Liliana Bujkiewicz 4 maja 2017 Dr inż. Liliana Bujkiewicz Geodezja fizyczna i geodynamika 4 maja
Obszar badawczy i zadania geodezji satelitarnej
Obszar badawczy i zadania geodezji satelitarnej [na podstawie Seeber G., Satellite Geodesy ] dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie cirm.am.szczecin.pl Literatura: 1. Januszewski J., Systemy
Uogólniony model układu planetarnego
Uogólniony model układu planetarnego Michał Marek Seminarium Zakładu Geodezji Planetarnej 22.05.2009 PLAN PREZENTACJI 1. Wstęp, motywacja, cele 2. Teoria wykorzystana w modelu 3. Zastosowanie modelu na
RUCH ORBITALNY SZTUCZNEGO SATELITY ZIEMI. Rola głównych perturbacji.
RUCH ORBITALNY SZTUCZNEGO SATELITY ZIEMI Rola głównych perturbacji. Ruch nieperturbowany keplerowski Ruch nieperturbowany Ruch keplerowski Ruch perturbowany Ruch perturbowany Ruch perturbowany Rozwiązanie
NAPRĘŻENIA ŚCISKAJĄCE PRZY 10% ODKSZTAŁCENIU WZGLĘDNYM PRÓBEK NORMOWYCH POBRANYCH Z PŁYT EPS O RÓŻNEJ GRUBOŚCI
PRACE INSTYTUTU TECHNIKI BUDOWLANEJ - KWARTALNIK 1 (145) 2008 BUILDING RESEARCH INSTITUTE - QUARTERLY No 1 (145) 2008 Zbigniew Owczarek* NAPRĘŻENIA ŚCISKAJĄCE PRZY 10% ODKSZTAŁCENIU WZGLĘDNYM PRÓBEK NORMOWYCH
Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*
Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne* Agnieszka Obłąkowska-Mucha WFIiS, Katedra Oddziaływań i Detekcji Cząstek, D11, pok. 111 amucha@agh.edu.pl http://home.agh.edu.pl/~amucha * Resnick, Halliday,
Kod modułu Geodezja wyższa i astronomia geodezyjna. kierunkowy (podstawowy / kierunkowy / inny HES) obowiązkowy (obowiązkowy / nieobowiązkowy)
Załącznik nr 7 do Zarządzenia Rektora nr 10/12 z dnia 21 lutego 2012 r. KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Geodezja wyższa i astronomia geodezyjna Nazwa modułu w języku angielskim
Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym
Mechanika ogólna Wykład nr 14 Elementy kinematyki i dynamiki 1 Kinematyka Dział mechaniki zajmujący się matematycznym opisem układów mechanicznych oraz badaniem geometrycznych właściwości ich ruchu, bez
GEODEZYJNE TECHNIKI SATELITARNE W REALIZACJI UKŁADU ODNIESIENIA
GEODEZYJNE TECHNIKI SATELITARNE W REALIZACJI UKŁADU ODNIESIENIA Jarosław Bosy Instytut Geodezji i Geoinformatyki Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Systemy i układy odniesienia System odniesienia (reference
Geodezja i geodynamika - trendy nauki światowej (1)
- trendy nauki światowej (1) Glob ziemski z otaczającą go atmosferą jest skomplikowanym systemem dynamicznym stały monitoring tego systemu interdyscyplinarność zasięg globalny integracja i koordynacja
Skale czasu. dr inż. Stefan Jankowski
Skale czasu dr inż. Stefan Jankowski s.jankowski@am.szczecin.pl Definition of Time Co mierzą zegary (przyp. fizykom Albert Einstein, Donald Ivey, and others) Coś co zapobiega aby wszystko nie działo się
METODA MACIERZOWA OBLICZANIA OBWODÓW PRĄDU PRZEMIENNEGO
POZNAN UNIVERSITY OF TECHNOLOGY ACADEMIC JOURNALS No 93 Electrical Engineering 2018 DOI 10.21008/j.1897-0737.2018.93.0026 Piotr FRĄCZAK METODA MACIERZOWA OBLICZANIA OBWODÓW PRĄDU PRZEMIENNEGO W pracy przedstawiono
WPŁYW METODY DOPASOWANIA NA WYNIKI POMIARÓW PIÓRA ŁOPATKI INFLUENCE OF BEST-FIT METHOD ON RESULTS OF COORDINATE MEASUREMENTS OF TURBINE BLADE
Dr hab. inż. Andrzej Kawalec, e-mail: ak@prz.edu.pl Dr inż. Marek Magdziak, e-mail: marekm@prz.edu.pl Politechnika Rzeszowska Wydział Budowy Maszyn i Lotnictwa Katedra Technik Wytwarzania i Automatyzacji
Mgr inż. Marta DROSIŃSKA Politechnika Gdańska, Wydział Oceanotechniki i Okrętownictwa
MECHANIK 7/2014 Mgr inż. Marta DROSIŃSKA Politechnika Gdańska, Wydział Oceanotechniki i Okrętownictwa WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYK EKSPLOATACYJNYCH SIŁOWNI TURBINOWEJ Z REAKTOREM WYSOKOTEMPERATUROWYM W ZMIENNYCH
Grawitacja - powtórka
Grawitacja - powtórka 1. Oceń prawdziwość każdego zdania. Zaznacz, jeśli zdanie jest prawdziwe, lub, jeśli jest A. Jednorodne pole grawitacyjne istniejące w obszarze sali lekcyjnej jest wycinkiem centralnego
WYZNACZANIE WYSOKOŚCI Z WYKORZYSTANIEM NIWELACJI SATELITARNEJ
WYZNACZANIE WYSOKOŚCI Z WYKORZYSTANIEM NIWELACJI SATELITARNEJ Karol DAWIDOWICZ Jacek LAMPARSKI Krzysztof ŚWIĄTEK Instytut Geodezji UWM w Olsztynie XX Jubileuszowa Jesienna Szkoła Geodezji, 16-18.09.2007
Fizyka i Chemia Ziemi
Fizyka i Chemia Ziemi Układ Ziemia - Księżyc T.J. Jopek jopek@amu.edu.pl IOA UAM 2013-01-24 T.J.Jopek, Fizyka i chemia Ziemi 1 Ruch orbitalny Księżyca Obserwowane tarcze Księżyca 2013-01-24 T.J.Jopek,
ANALiZA WPŁYWU PARAMETRÓW SAMOLOTU NA POZiOM HAŁASU MiERZONEGO WEDŁUG PRZEPiSÓW FAR 36 APPENDiX G
PRACE instytutu LOTNiCTWA 221, s. 115 120, Warszawa 2011 ANALiZA WPŁYWU PARAMETRÓW SAMOLOTU NA POZiOM HAŁASU MiERZONEGO WEDŁUG PRZEPiSÓW FAR 36 APPENDiX G i ROZDZiAŁU 10 ZAŁOżEń16 KONWENCJi icao PIotr
Skale czasu. 1.1 Dokładność czasu T IE - Time Interval Error
Skale czasu 1 Dokładność i stabilność zegarów Zegar wytwarza sygnał okresowy (częstotliwościowy), który opisać można prostą funkcją harmoniczną: s(t) = A sin(2πν nom + φ 0 ) (1) ν nom = 9192631770Hz jest
Wykład 5. Skręcanie nieskrępowane prętów o przekroju prostokątnym.
Adresy internetowe, pod którymi można znaleźć wykłady z Wytrzymałości Materiałów: Politechnika Krakowska http://limba.wil.pk.edu.pl/kwm-edu.html Politechnika Łódzka http://kmm.p.lodz.pl/dydaktyka Wykład
Analiza porównawcza metod pomiarowych badań skuteczności układów hamulcowych tramwajów
DYCHTO Rafał 1 PIETRUSZEWSKI Robert 2 Analiza porównawcza metod pomiarowych badań skuteczności układów hamulcowych tramwajów WSTĘP Układ hamulcowy pojazdów ma bezpośredni wpływ na długość drogi hamowania,
pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego - http://fizyka.dk - zadania fizyka, wzory fizyka, matura fizyka
4. Pole grawitacyjne. Praca. Moc.Energia zadania z arkusza I 4.8 4.1 4.9 4.2 4.10 4.3 4.4 4.11 4.12 4.5 4.13 4.14 4.6 4.15 4.7 4.16 4.17 4. Pole grawitacyjne. Praca. Moc.Energia - 1 - 4.18 4.27 4.19 4.20
RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA
Dr inż. Andrzej Polka Katedra Dynamiki Maszyn Politechnika Łódzka RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA Streszczenie: W pracy opisano wzajemne położenie płaszczyzny parasola
KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU A. USYTUOWANIE MODUŁU W SYSTEMIE STUDIÓW B. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA PRZEDMIOTU
Załącznik nr 7 do Zarządzenia Rektora nr 10/12 z dnia 21 lutego 2012 r. KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Geodezja globalna i podstawy astronomii Nazwa modułu w języku angielskim
DWUTEOWA BELKA STALOWA W POŻARZE - ANALIZA PRZESTRZENNA PROGRAMAMI FDS ORAZ ANSYS
Proceedings of the 5 th International Conference on New Trends in Statics and Dynamics of Buildings October 19-20, 2006 Bratislava, Slovakia Faculty of Civil Engineering STU Bratislava Slovak Society of
SATELITARNE TECHNIKI POMIAROWE WYKŁAD 5
SATELITARNE TECHNIKI POMIAROWE WYKŁAD 5 1 K. Czarnecki, Geodezja współczesna w zarysie, Wiedza i Życie/Gall, Warszawa 2000/Katowice 2010. 2 Obserwacje fazowe satelitów GPS są tym rodzajem pomiarów, który
Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*
Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne* Agnieszka Obłąkowska-Mucha WFIiS, Katedra Oddziaływań i Detekcji Cząstek, D11, pok. 111 amucha@agh.edu.pl http://home.agh.edu.pl/~amucha * Resnick, Halliday,
Alternatywne do GNSS metody obserwacji satelitarnych
Alternatywne do GNSS metody obserwacji satelitarnych [na podstawie Seeber G., Satellite Geodesy ] dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie Przegląd operacyjnych technik obserwacji satelitarnych:
Projektowanie systemów pomiarowych. 02 Dokładność pomiarów
Projektowanie systemów pomiarowych 02 Dokładność pomiarów 1 www.technidyneblog.com 2 Jak dokładnie wykonaliśmy pomiar? Czy duża / wysoka dokładność jest zawsze konieczna? www.sparkfun.com 3 Błąd pomiaru.
II. RÓŻNICZKOWANIE I CAŁKOWANIE NUMERYCZNE Janusz Adamowski
II. RÓŻNICZKOWANIE I CAŁKOWANIE NUMERYCZNE Janusz Adamowski 1 1 Różniczkowanie numeryczne Rozważmy funkcję f(x) określoną na sieci równoodległyc węzłów. Funkcja f(x) może być dana za pomocą wzoru analitycznego
Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.
Ćwiczenie M- Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego. Cel ćwiczenia: pomiar przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła fizycznego.. Przyrządy: wahadło rewersyjne, elektroniczny
Poszukiwanie optymalnego wyrównania harmonogramu zatrudnienia metodą analityczną
Mieczysław POŁOŃSKI Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, Szkoła Główna Gospodarstwa Wieskiego, Warszawa, ul. Nowoursynowska 159 e-mail: mieczyslaw_polonski@sggw.pl Poszukiwanie optymalnego wyrównania
Praca. Siły zachowawcze i niezachowawcze. Pole Grawitacyjne.
PRACA Praca. Siły zachowawcze i niezachowawcze. Pole Grawitacyjne. Rozważmy sytuację, gdy w krótkim czasie działająca siła spowodowała przemieszczenie ciała o bardzo małą wielkość Δs Wtedy praca wykonana
SPRAWDZIAN NR Merkury krąży wokół Słońca po orbicie, którą możemy uznać za kołową.
SPRAWDZIAN NR 1 IMIĘ I NAZWISKO: KLASA: GRUPA A 1. Merkury krąży wokół Słońca po orbicie, którą możemy uznać za kołową. Zaznacz poprawne dokończenie zdania. Siłę powodującą ruch Merkurego wokół Słońca
Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)
Kinematyka Mechanika ogólna Wykład nr 7 Elementy kinematyki Dział mechaniki zajmujący się matematycznym opisem układów mechanicznych oraz badaniem geometrycznych właściwości ich ruchu, bez wnikania w związek
Wykład 5 - całki ruchu zagadnienia n ciał i perturbacje ruchu keplerowskiego
Wykład 5 - całki ruchu zagadnienia n ciał i perturbacje ruchu keplerowskiego 20.03.2013 Układ n ciał przyciągających się siłami grawitacji Mamy n ciał przyciągających się siłami grawitacji. Masy ciał oznaczamy
Ultra szybkie pozycjonowanie GNSS z zastosowaniem systemów GPS, GALILEO, EGNOS i WAAS
Ultra szybkie pozycjonowanie GNSS z zastosowaniem systemów GPS, GALILEO, EGNOS i WAAS Jacek Paziewski Paweł Wielgosz Katarzyna Stępniak Katedra Astronomii i Geodynamiki Uniwersytet Warmińsko Mazurski w
14 POLE GRAWITACYJNE. Włodzimierz Wolczyński. Wzór Newtona. G- stała grawitacji 6, Natężenie pola grawitacyjnego.
Włodzimierz Wolczyński 14 POLE GRAWITACYJNE Wzór Newtona M r m G- stała grawitacji Natężenie pola grawitacyjnego 6,67 10 jednostka [ N/kg] Przyspieszenie grawitacyjne jednostka [m/s 2 ] Praca w polu grawitacyjnym
Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)
Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..) 24.02.2014 Prawa Keplera Na podstawie obserwacji zgromadzonych przez Tycho Brahe (głównie obserwacji Marsa)
Model pływowy IERS2003 i ocena możliwości jego weryfikacji na podstawie wyników opracowania obserwacji GNSS
Bi u l e t y n WAT Vo l. LIX, Nr 3, 2010 Model pływowy IERS2003 i ocena możliwości jego weryfikacji na podstawie wyników opracowania obserwacji GNSS Janusz Bogusz, Mariusz Figurski Wojskowa Akademia Techniczna,
BADANIA SYMULACYJNE PROCESU HAMOWANIA SAMOCHODU OSOBOWEGO W PROGRAMIE PC-CRASH
BADANIA SYMULACYJNE PROCESU HAMOWANIA SAMOCHODU OSOBOWEGO W PROGRAMIE PC-CRASH Dr inż. Artur JAWORSKI, Dr inż. Hubert KUSZEWSKI, Dr inż. Adam USTRZYCKI W artykule przedstawiono wyniki analizy symulacyjnej
17.1 Podstawy metod symulacji komputerowych dla klasycznych układów wielu cząstek
Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1 Rozdział 17 KLASYCZNA DYNAMIKA MOLEKULARNA 17.1 Podstawy metod symulacji komputerowych dla klasycznych układów wielu cząstek Rozważamy układ N punktowych cząstek
Prawo powszechnego ciążenia, siła grawitacyjna, pole grawitacyjna
Prawo powszechnego ciążenia, siła grawitacyjna, pole grawitacyjna G m m r F = r r F = F Schemat oddziaływania: m pole sił m Prawo powszechnego ciążenia, siła grawitacyjna, pole grawitacyjna Masa M jest
Quasi-geoida idealnie dopasowana czy idealnie grawimetryczna
Katedra Geodezji i Astronomii Geodezyjnej Wydział Geodezji i Kartografii Politechnika Warszawska Quasi-geoida idealnie dopasowana czy idealnie grawimetryczna Tomasz Olszak, Dominik Piętka, Ewa Andrasik
Wyniki pomiarów okresu drgań dla wahadła o długości l = 1,215 m i l = 0,5 cm.
2 Wyniki pomiarów okresu drgań dla wahadła o długości l = 1,215 m i l = 0,5 cm. Nr pomiaru T[s] 1 2,21 2 2,23 3 2,19 4 2,22 5 2,25 6 2,19 7 2,23 8 2,24 9 2,18 10 2,16 Wyniki pomiarów okresu drgań dla wahadła
Wykorzystanie sieci ASG EUPOS w zadaniach związanych z realizacją systemu odniesień przestrzennych
Wykorzystanie sieci ASG EUPOS w zadaniach związanych z realizacją systemu odniesień przestrzennych Marcin Ryczywolski 1, Tomasz Liwosz 2 1 Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Departament Geodezji, Kartografii
WYBÓR PUNKTÓW POMIAROWYCH
Scientific Bulletin of Che lm Section of Technical Sciences No. 1/2008 WYBÓR PUNKTÓW POMIAROWYCH WE WSPÓŁRZĘDNOŚCIOWEJ TECHNICE POMIAROWEJ MAREK MAGDZIAK Katedra Technik Wytwarzania i Automatyzacji, Politechnika
ZAGADNIENIE METODY OCENY DOKŁADNOŚCI CYFROWYCH MODELI TERENU W ASPEKCIE IMPLEMENTACJI EUROPEJSKIEJ DYREKTYWY INSPIRE
JERZY WYSOCKI ZAGADNIENIE METODY OCENY DOKŁADNOŚCI CYFROWYCH MODELI TERENU W ASPEKCIE IMPLEMENTACJI EUROPEJSKIEJ DYREKTYWY INSPIRE PROBLEM OF METHOD OF ESTIMATION OF ACCURACY OF THE DIGITAL TERRAIN MODELS
FIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań
FIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań Andrzej Przybyszewski Michał Witczak Marcin Talarek. Definicja pracy na odcinku A-B 2. Zdefiniować różnicę energii potencjalnych gdy ciało przenosimy z do B
Satelity Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym. dr inż. Stefan Jankowski
Satelity Ziemi Ruch w polu grawitacyjnym dr inż. Stefan Jankowski s.jankowski@am.szczecin.pl Satellites Satelity można podzielić na: naturalne (planety dla słońca/ gwiazd, księżyce dla planet) oraz sztuczne
Tutaj powinny znaleźć się wyniki pomiarów (tabelki) potwierdzone przez prowadzacego zajęcia laboratoryjne i podpis dyżurujacego pracownika obsługi
Tutaj powinny znaleźć się wyniki pomiarów (tabelki) potwierdzone przez prowadzacego zajęcia laboratoryjne i podpis dyżurujacego pracownika obsługi technicznej. 1. Wstęp Celem ćwiczenia jest wyznaczenie
Rozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni. Dla próżni równania Maxwella w tzw. postaci różniczkowej są następujące:
Rozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni Dla próżni równania Maxwella w tzw postaci różniczkowej są następujące:, gdzie E oznacza pole elektryczne, B indukcję pola magnetycznego a i
DOBÓR FUNKCJI WŁASNEJ PRZEMIESZCZENIA UKŁADÓW DRGAJĄCYCH GIĘTNIE W RUCHU UNOSZENIA
MODELOWANIE INŻYNIERSKIE ISSN 896-77X 33, s. 7-34, Gliwice 007 DOBÓR FUNKCJI WŁASNEJ PRZEMIESZCZENIA UKŁADÓW DRGAJĄCYCH GIĘTNIE W RUCHU UNOSZENIA ANDRZEJ BUCHACZ, SŁAWOMIR ŻÓŁKIEWSKI Instytut Automatyzacji
Geodezja fizyczna i geodynamika
Geodezja fizyczna i geodynamika Podstawowe równanie geodezji fizycznej, całka Stokesa, kogeoida Dr inż. Liliana Bujkiewicz 21 listopada 2018 Dr inż. Liliana Bujkiewicz Geodezja fizyczna i geodynamika 21
Realizacja projektu modernizacji podstawowej osnowy grawimetrycznej kraju
Realizacja projektu modernizacji podstawowej osnowy grawimetrycznej kraju Jan Kryński 1), Marcin Barlik 2) 1) Instytut Geodezji i Kartografii 2) Katedra Geodezji i Astronomii Geodezyjnej Politechniki Warszawskiej
Sprawdzian 2. Fizyka Świat fizyki. Astronomia. Sprawdziany podsumowujące. sin = 0,0166 cos = 0,9999 tg = 0,01659 ctg = 60,3058
Imię i nazwisko Data Klasa Wersja A Sprawdzian.. Jedna jednostka astronomiczna to odległość jaką przebywa światło (biegnące z szybkością 300 000 km/h) w ciągu jednego roku. jaką przebywa światło (biegnące
Analiza możliwości ograniczenia drgań w podłożu od pojazdów szynowych na przykładzie wybranego tunelu
ADAMCZYK Jan 1 TARGOSZ Jan 2 BROŻEK Grzegorz 3 HEBDA Maciej 4 Analiza możliwości ograniczenia drgań w podłożu od pojazdów szynowych na przykładzie wybranego tunelu WSTĘP Przedmiotem niniejszego artykułu
Zasady oceniania karta pracy
Zadanie 1.1. 5) stosuje zasadę zachowania energii oraz zasadę zachowania pędu do opisu zderzeń sprężystych i niesprężystych. Zderzenie, podczas którego wózki łączą się ze sobą, jest zderzeniem niesprężystym.
Wstęp do metod numerycznych Zadania numeryczne 2016/17 1
Wstęp do metod numerycznych Zadania numeryczne /7 Warunkiem koniecznym (nie wystarczającym) uzyskania zaliczenia jest rozwiązanie co najmniej 3 z poniższych zadań, przy czym zadania oznaczone literą O
LIV Olimpiada Astronomiczna 2010 / 2011 Zawody III stopnia
LIV Olimpiada Astronomiczna 2010 / 2011 Zawody III stopnia 1. Wskutek efektów relatywistycznych mierzony całkowity strumień promieniowania od gwiazdy, która porusza się w kierunku obserwatora z prędkością
Podstawy fizyki wykład 5
Podstawy fizyki wykład 5 Dr Piotr Sitarek Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska Grawitacja Pole grawitacyjne Prawo powszechnego ciążenia Pole sił zachowawczych Prawa Keplera Prędkości kosmiczne Czarne
Wyznaczenie masy optycznej atmosfery Krzysztof Markowicz Instytut Geofizyki, Wydział Fizyki, Uniwersytet Warszawski
Wyznaczenie masy optycznej atmosfery Krzysztof Markowicz Instytut Geofizyki, Wydział Fizyki, Uniwersytet Warszawski Czas trwania: 30 minut Czas obserwacji: dowolny w ciągu dnia Wymagane warunki meteorologiczne:
F = e(v B) (2) F = evb (3)
Sprawozdanie z fizyki współczesnej 1 1 Część teoretyczna Umieśćmy płytkę o szerokości a, grubości d i długości l, przez którą płynie prąd o natężeniu I, w poprzecznym polu magnetycznym o indukcji B. Wówczas
Rotacja. W układzie związanym z planetą: siła odśrodkowa i siła Coroilisa. Potencjał efektywny w najprostszym przypadku (przybliżenie Roche a):
Rotacja W układzie związanym z planetą: siła odśrodkowa i siła Coroilisa. Potencjał efektywny w najprostszym przypadku (przybliżenie Roche a): Φ = ω2 r 2 sin 2 (θ) 2 GM r Z porównania wartości potencjału
Laboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 2. Badanie profilu wiązki laserowej
Laboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 2. Badanie profilu wiązki laserowej 1. Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 2006 1. Wstęp Pomiar profilu wiązki
O 2 O 1. Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego
msg M 7-1 - Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Zagadnienia: prawa dynamiki Newtona, moment sił, moment bezwładności, dynamiczne równania ruchu wahadła fizycznego,
Elementy rachunku różniczkowego i całkowego
Elementy rachunku różniczkowego i całkowego W paragrafie tym podane zostaną elementarne wiadomości na temat rachunku różniczkowego i całkowego oraz przykłady jego zastosowania w fizyce. Małymi literami
NIEPEWNOŚĆ POMIARÓW POZIOMU MOCY AKUSTYCZNEJ WEDŁUG ZNOWELIZOWANEJ SERII NORM PN-EN ISO 3740
PRACE INSTYTUTU TECHNIKI BUDOWLANEJ - KWARTALNIK BUILDING RESEARCH INSTITUTE - QUARTERLY 2 (162) 2012 ARTYKUŁY - REPORTS Anna Iżewska* NIEPEWNOŚĆ POMIARÓW POZIOMU MOCY AKUSTYCZNEJ WEDŁUG ZNOWELIZOWANEJ
METODY OBLICZENIOWE. Projekt nr 3.4. Dariusz Ostrowski, Wojciech Muła 2FD/L03
METODY OBLICZENIOWE Projekt nr 3.4 Dariusz Ostrowski, Wojciech Muła 2FD/L03 Zadanie Nasze zadanie składało się z dwóch części: 1. Sformułowanie, przy użyciu metody Lagrange a II rodzaju, równania różniczkowego