Nowe aromatyczne poliamidoimidy synteza oraz w³aœciwoœci termiczne i fotoluminescencyjne )

Transkrypt

1 r 6 ( ) ZERWIE 2008 Tom LIII PLIMERY MIESIÊZIK PŒWIÊY EMII, TELGII i PRZETWÓRSTWU PLIMERÓW EUGEIA GRABIE 1) ), EWA SAB-BALERZAK 1) ), MARIA ZAJA 2), SABIA BDY 2), UKASZ GRBELY 1), MA GRZATA KURK 3) owe aromatycze poliamidoimidy syteza oraz w³aœciwoœci termicze i fotolumiescecyje ) Streszczeie trzymao owe aromatycze poliamidoimidy (PAI) a drodze wysokotemperaturowej polikodesacji uprzedio zsytetyzowaych we w³asym zakresie kilku ró ych diamidodibezwodików i trzech rozmaitych diami: 1,5-diamioaftaleu, 4,4 -(heksafluoroizopropylideo)diailiy b¹dÿ 2,6-diamioatrachiou. Budowê chemicz¹ uzyskaych PAI potwierdzoo metodami FT-IR i MR oraz aaliz¹ elemetar¹. Badae poliamidoimidy charakteryzuj¹ siê du ¹ odporoœci¹ termicz¹ zarówo w atmosferze azotu, jak i powietrza oraz wysok¹ temperatur¹ zeszkleia mieszcz¹c¹ siê w przedziale o. cea w³aœciwoœci optyczych i fotolumiescecyjych PAI w roztworze -metylopirolidou-2 wykaza³a, e emituj¹ oe, w zale oœci od struktury, œwiat³o o d³ugoœci fali z przedzia³u m. S³owa kluczowe: aromatycze poliamidoimidy, syteza, budowa chemicza, fotolumiescecja, stabiloœæ termicza. EW ARMATI PLYAMIDEIMIDES SYTESES AD TERMAL AD PTLUMIES- ET PRPERTIES Summary ew aromatic polyamideimides (PAI) were sythesized by high temperature polycodesatio from diamidediahydrides (formerly prepared by us) ad diamies: 1,5-diamioaphthalee, 4,4 -(hexafluoro-isopropylidee)-diailie or 2,6-diamieathraquioe. hemical structures of PAI obtaied (Fig. 1) were cofirmed by FTIR (Fig. 2) ad MR (Fig. 3) methods ad by elemetal aalysis. Polyamideimides studied showed high thermal stability both i itroge or air atmosphere as well as high glass trasitio temperature i the rage o (Table 1). A evaluatio of optical ad photolumiescet properties of PAI i MP solutios (Fig. 4 ad 5) showed that they emit the light of wavelegth i the rage m, depedetly o the structure. Key words: aromatic polyamideimides, sythesis, chemical structure, thermal stability, photolumiescece. Poliimidy (PI) od kilkudziesiêciu ju lat zajmuj¹ szczególe miejsce w œwiecie auki a tak e w wielu dziedziach owoczesych techologii [1 6]. Zaczeie to zawdziêczaj¹ swoim uikatowym w³aœciwoœciom, 1) etrum Materia³ów Polimerowych i Wêglowych PA, ul. M. Sk³odowskiej-urie 34, Zabrze. 2) Uiwersytet Œl¹ski, Wydzia³ auk o Ziemi, ul. Bêdziñska 60, Sosowiec. 3) Istytut I yierii Materia³ów Polimerowych i Barwików w Toruiu, ddzia³ Zamiejscowy Farb i Tworzyw, ul. horzowska 50A, Gliwice. *) grabiec@cchp-pa.zabrze.pl, ewabalce@cchp-pa.zabrze.pl **) tyku³ zawiera treœæ wyst¹pieia w ramach Koferecji aukowej Materia³y polimerowe PMERAIA-PLAST, Ko³obrzeg, maja 2007 r.

2 428 PLIMERY 2008, 53,r6 takim jak du a stabiloœæ termicza, ma³a wartoœæ sta³ej dielektryczej, zacza odporoœæ chemicza oraz zespó³ korzystych cech mechaiczych i termomechaiczych. Badaia ad zwi¹zkami wielkocz¹steczkowymi dotycz¹ m.i. metod otrzymywaia owych produktów o za³o oych w³aœciwoœciach p.lumiescecyjych [7 9]. Materia³y do zastosowañ wykorzystuj¹cych zjawisko fluorescecji, oprócz zdoloœci do emisji œwiat³a, powiy cechowaæ siê rówie stabiloœci¹ termicz¹ i odporoœci¹ a promieiowaie [10]. Ze wzglêdu a wspomiae wymagaia PI, pomimo zaych trudoœci zwi¹zaych z ich przetwórstwem, staowi¹ wielce obiecuj¹ce tworzywo u ywae w urz¹dzeiach lumiescecyjych. Du ym wyzwaiem dla aukowców jest zaprojektowaie takiej budowy makrocz¹steczki poliimidu, aby uzyskay materia³ charakteryzowa³ siê zrówowa oymi cechami, czyli wykazywa³ okreœloe w³aœciwoœci fluorescecyje w po³¹czeiu z dobr¹ rozpuszczaloœci¹ i jedoczeœie by³ ³atwy w przetwórstwie z zachowaiem stabiloœci termiczej. Wiele grup badawczych a ca³ym œwiecie próbuje rozwi¹zaæ te problem w ró y sposób. Jedym z takich sposobów omiiêcia braku rozpuszczaloœci PI jest zastosowaie dwustopiowej metody polikodesacji, czyli ajpierw przygotowaie pow³oki polimerowej z poliamidokwasu (PAA) i astêpe poddaie jej termiczej imidyzacji. Metodê tê wykorzystali S. M. Pyo i i. [11] oraz. K. Park i i. [12], otrzymuj¹c poliimidy z grupami bifurylowymi emituj¹ce œwiat³o iebieskie lub iebieskozieloe. Jedak e wadê takiego dwustopiowego sposobu postêpowaia staowi emisja lotych produktów uboczych procesu imidyzacji a tak- e iestabiloœæ PAA podczas przechowywaia [13]. Korzystiejszym, z tego wzglêdu wariatem jest jedostopiowa syteza PI z zastosowaiem moomerów zawieraj¹cych odpowiedie elemety strukturale wp³ywaj¹ce a poprawê rozpuszczaloœci produktu koñcowego. Jedym z powszechie wykorzystywaych sposobów jest wprowadzeie do ³añcucha polimeru uelastycziaj¹cych mostków amidowych, eterowych, grup fluorowychb¹dÿte gruptypu cardo [13 15].. amciuk i i. [13] uzyskali rozpuszczale, emituj¹ce iebieskie œwiat³o polieteroimidy z grupami heksafluoroizopropyleowymi a podstawie diami z ugrupowaiem oksadiazolowym oraz poliamidoeteroimidy z grupami feylochioksaliowymi [16]. Badao rówie w³aœciwoœci lumiescecyje poliimidów zawieraj¹cych grupy peryleowe [17 21], fluoreowe [14, 15, 22] oraz aftaleowe [23]. PI z grupami atraceowymi a tak e te, w sk³ad których wchodz¹ jedoczeœie grupy akrydyowe, atraceowe oraz fluoreowe emituj¹ce œwiat³o o barwie ó³topomarañczowej, stosuje siê jako materia³y do urz¹dzeñ elektrolumiescecyjych (ELDs) [14, 24]. Badaia dotycz¹ce PI o w³aœciwoœciach lumiescecyjych kocetruj¹ siê a zjawisku emisji przez te polimery œwiat³a okreœloej d³ugoœci jak rówie a podiesieiu wydajoœci ich lumiescecji [10, 16]. elem aszej pracy by³a wci¹ aktuala syteza owych aromatyczych polimerów z grupy poliamidoimidów (PAI) charakteryzuj¹cych siê du ¹ stabiloœci¹ termicz¹ i dobr¹ przetwarzaloœci¹ oraz ocea wp³ywu budowy chemiczej a ich w³aœciwoœci lumiescecyje. Materia³y ZÊŒÆ DŒWIADZALA Substraty wyjœciowe do otrzymywaia diamidodibezwodików 4,4 -(1,3-feylodioksy)-diamiê (Aldrich), 4,4 -metyleo-bis(2,6-dimetyloailiê) (Aldrich) oraz 4,4 -metyleo-bis(2,6-diizopropyloailiê) (Aldrich) stosowao bez dodatkowego oczyszczaia; eter 4,4 -diamiofeylowy (Merck) oczyszczao a drodze krystalizacji z wody wobec wêgla aktywego. hlorek bezwodika trimelitowego (TMAl) (Aldrich) u yto bez dodatkowego oczyszczaia. Diamiy wykorzystae w polikodesacji, miaowicie 1,5-diamioaftale (Aldrich), 2,6-diamioatrachio (Aldrich) i 4,4 -(heksafluoro-izopropylideo)diailia (Aldrich) rówie stosowao bez dodatkowego oczyszczaia. Rozpuszczaliki: aceto (Ph) oczyszczao w wyiku destylacji a -metylopirolido-2 (MP) i o-dichlorobeze (Aldrich) u yto bez dodatkowego oczyszczaia. 2l l diamidodibezwodik poliamidoimid 1 Schemat A. Przebieg dwuetapowej sytezy poliamidoimidów Scheme A. ourse of two-stage sythesis of polyamideimides

3 PLIMERY 2008, 53,r6 429 Syteza diamidodibezwodików i poliamidoimidów Diamidodibezwodiki otrzymywao w reakcji TMAl z diamiami 4,4 -(1,3-feylodioksy)diami¹, 4,4 -metyleo-bis(2,6-dimetyloaili¹) oraz 4,4 -metyleo-bis(2,6-diizopropyloaili¹) przebiegaj¹cej w temperaturze wrzeia acetou w obecoœci pirydyy [25]. Sytezê PAI prowadzoo metod¹ wysokotemperaturowej polikodesacji wymieioych uprzedio diami z szeregiem uzyskaych diamidodibezwodików w mieszaiie MP z o-dichlorobezeem w stosuku objêtoœciowym 4:1 w temp. 175 o w ci¹gu 4 h w atmosferze azotu (por. schemat A). Produkty wytr¹cao metaolem, oczyszczao techik¹ ekstrakcji metaolem w aparacie Soxhleta i suszoo w suszarce pró iowej w temp. 100 o. Metody aalizy poliamidoimidów Badaia spektroskopowe PAI obejmowa³y: rejestracjê widm 1 MR (spektrometr Varia UI- TY Iova 300 Mz, USA, rozpuszczalik DMS-d 6, wzorzec TMS), FT-IR (spektrometr FT-IR4 FTS 40A firmy BI-RAD, próbki w postaci pastylek z KBr) i UV-Vis (spektrometr Jasco V570 UV-V-IR, próbki w postaci roztworu w MP o stê eiu 10-5 mol/dm 3 ) oraz oceê w³aœciwoœci lumiescecyjych (spektrometr Fluorolog 3.12 Spex, USA, próbki w postaci roztworu w MP). W aalizie elemetarej stosowao aalizator Vario EL III firmy Elemetar. Temperaturê zeszkleia (T g ) ozaczao metod¹ DS za pomoc¹ aparatu DS 2010 firmy TA Istrumet w atmosferze azotu, stosuj¹c szybkoœæ ogrzewaia 20 o /mi. Stabiloœæ termicz¹ badao metod¹ aalizy termograwimetryczej (TGA) w atmosferze azotu i powietrza przy u yciu derywatografu STA 625 Polymer Labs Thermal Aalyzer z szybkoœci¹ ogrzewaia 20 o /mi. Lepkoœæ zredukowa¹ okreœlao przy u yciu wiskozymetru Ubbelohde a w temp. 25 o (stê eie roztworu w MP 0,2 g polimeru w 100 ml rozpuszczalika). WYIKI i I MÓWIEIE trzymae przez as poliamidoimidy staowi¹ grupê polimerów, która dziêki obecoœci pierœcieia imidowego zachowuje doskoa³e w³aœciwoœci termicze oraz wykazuje dobr¹ rozpuszczaloœæ, zwiêkszo¹ a skutek wprowadzeia grupy amidowej. Dodatkowo, w celu dalszego polepszeia rozpuszczaloœci, w strukturê cz¹steczki polimerów wbudowywao mostki etero- 1 1 F 3 F 3 P1 P2 P5 P P3 P P Rys. 1. Budowa sytetyzowaych poliamidoimidów Fig. 1. Structures of polyamideimides sythesized

4 430 PLIMERY 2008, 53,r6 we lub podstawiki metylowe. Budowê badaych PAI wraz z symbolami próbek przedstawia rys. 1. Budowa chemicza Budowê poliamidoimidów potwierdzoo metodami FT-IR i 1 MR oraz aalizy elemetarej. Poi ej podao wyiki odosz¹ce siê do poszczególych próbek PAI wraz z ich charakterystyk¹ spektroskopow¹ UV-Vis. P1: FT-IR (cm -1 ) 1780, 1720, 1665, 1364, MR (ppm) 7,09 (d,, 4), 7,71 (d,, 4), 7,76 (d,, 2), 7,84 (d,, 2), 7,87 (d,, 2), 8,01 8,63 (m,, 6), 10,52 (s,, 2). Aaliza elemetara (% obl./% oz.): 71,64/67,94; 3,30/3,83; 8,35/8,50. UV-Vis (m): 261, 277. Wydajoœæ 95 %. P2: FT-IR (cm -1 ): 1780, 1723, 1666, 1363, MR (ppm): 6,65 (d,, 4), 6,74 (d,, 4), 7,13 (dd,, 2), 7,37 (d,, 1), 7,40 (d,, 1), 7,69 (dd,, 2), 7,71 (d,, 2), 7,85 (d,, 1), 7,88 (d,, 1), 8,00 (d,, 1), 8,03 8,62 (m,, 4), 10,52 (s,, 2). 13 MR (ppm): 107,66; 112,22; 119,04; 133,08; 123,41; 124,25; 126,31; 127,67; 128,73; 130,53; 130,66; 131,81; 133,74; 133,92; 134,12; 134,47; 140,17; 151,99; 158,32; 163,11; 166,41; 166,55. Aaliza elemetara (% obl./% oz.): 72,05/68,77; 3,43/3,89; 7,35/7,59. UV-Vis (m): 291. Wydajoœæ 98 %. P3; FT-IR (cm -1 ): 1781, 1722, 1662, 1363, MR (ppm): 2,23 (s, 3, 12), 3,88 (s, 2, 2), 7,04 (s,, 4), 7,69 7,75 (m,, 6), 8,01 (d,, 2), 8,16 (d,, 2), 8,54 (dd,, 2), 9,98 (s,, 2). Aaliza elemetara (% obl./% oz.): 74,57/71,73; 4,45/4,70; 7,73/7,53. UV-Vis (m): 262, 288. Wydajoœæ 93 %. P4: FT-IR (cm -1 ): 1781, 1725, 1665, 1365, MR (ppm): 1,1 (d, 3, 24), 3,12 (q,, 4), 4,05 (s, 2, 2), 7,14 (s,, 4), 7,25 (dd,, 2), 7,72 (d,, 2), 8,03 (d,, 2), 8,12 8,63 (m,, 6), 9,96 (s,, 2). Aaliza elemetara (% obl./% oz.): 76,05/74,48; 5,78/6,19; 6,60/6,33. UV-Vis (m): 262, 288. Wydajoœæ 70 %. P5: FT-IR (cm -1 ): 1781, 1726, 1665, 1360, MR (ppm): 6,72 (d,, 1), 7,12 (d,, 2), 7,37 (d,, 2), 7,42 (d,, 2), 7,76 (d,, 1), 7,85 (d,, 2), 7,93 (d,, 4), 8,02 (d,, 2), 8,15 (d,, 2), 8,28 (d,, 2), 8,36 (d,, 4), 10,68 (s,, 2). Aaliza elemetara (% obl./% oz.): 71,23/69,76; 3,11/3,35; 6,65/6,56. UV-Vis (m): 299, 331, 368. Wydajoœæ 90 %. P6: FT-IR (cm -1 ): 1781, 1724, 1666, 1373, MR (ppm): 6,59 (d,, 1), 6,71 (d,, 4), 7,10 (d,, 2), 7,34 (d,, 2), 7,38 (d,, 4), 7,59 (d,, 1), 7,69 (d,, 2), 7,83 (d,, 4), 8,12 (d,, 4), 8,43 (d,, 2), 8,46 (d,, 2), 8,54 (d,, 2), 10,66 (s,, 2). Aaliza elemetara (% obl./% oz.): 65,25/64,04; 3,01/3,33; 5,97/6,00. UV-Vis (m): 268. Wydajoœæ 92 %. P7: FT-IR (cm -1 ): 1780, 1725, 1665, 1363, MR (ppm): 2,21 (s, 3, 12), 3,85 (s, 2, 2), 7,03 (s,, trasmitacja, % poly-p λ, cm -1 Rys. 2. Widmo FT-IR poliamidoimidu P5 Fig. 2. FTIR spectrum of P5 polyamideimide a) b) c g h f h g c a b g h e e h g b m d m a m 18 5 i (3,2,17,10,8,15,4,7,6) { δ, ppm k j δ, ppm c a b d 11,0 10,0 9,0 8,0 7, e j k i g h 12 i j 11 k 500 Rys. 3. Widma (a) 1 MR i (b) 13 MR poliamidoimidu P2 Fig MR (a) ad 13 MR (b) spectra of P2 polyamideimide

5 PLIMERY 2008, 53,r ), 8,13 (d,, 2), 8,17 (d,, 2), 8,20 (dd,, 2), 8,41 (dd,, 1), 8,46 (dd,, 1), 8,49 8,57 (m,, 4), 9,98 (s,, 2). Aaliza elemetara (% obl./% oz.): 73,11/70,49; 4,00/4,29; 6,96/6,61. UV-Vis (m): 280, 333, 370. Wydajoœæ 90 %. We wszystkich zarejestrowaych widmach FT-IR stwierdzoo obecoœæ pasm absorpcji charakterystyczych dla pierœcieia imidowego odpowiadaj¹cych drgaiom rozci¹gaj¹cym grupy karboylowej ( =) ok (asymetrycze) i ok cm -1 (symetrycze), drgaiom 1360 cm -1, a tak e drgaiom deformacyjym pierœcieia imidowego ok. 730 cm -1. Pasma pojawiaj¹ce siê przy ok oraz przy ok cm -1 wi¹ ¹ siê z obecoœci¹ ugrupowaia amidowego przypisuje siê je drgaiom rozci¹gaj¹cym grupy karboylowej i drgaiom wi¹zaia. Rysuek 2 przedstawia przyk³adowe widma FT-IR próbki PAI P5. W widmach 1 MR (rys. 3, próbka P2) pojawia siê syga³ w przedziale 9,96 10,68 ppm charakterystyczy dla protou grupy amidowej oraz syga³y w przedziale 6,55 8,62 ppm odpowiadaj¹ce protoom aromatyczym. Syga³y pochodz¹ce od atomów wêgla grup karboylowych pierœcieia imidowego wystêpuj¹ przy 166,41 i 166,55 ppm, atomiast charakterystycze dla atomów wêgla grup karboylowych w uk³adzie amidowym pojawiaj¹ siê przy 163,1 ppm (rys. 3b). Wartoœci liczbowe odpowiadaj¹ce procetowej zawartoœci azotu i wodoru obliczoe a podstawie przyjêtego wzoru sumaryczego meru i wyzaczoe doœwiadczalie w aalizie elemetarej pozostaj¹ w zadawalaj¹cej zgodoœci. Ró ice w przypadku udzia³u wêgla wyosz¹ 1,21 3,7 % i s¹ spowodowae trudoœciami w spalaiu omawiaego typu termoodporych polimerów [26]. Zarówo widma FT-IR, jak i MR oraz wyiki aalizy elemetarej potwierdzaj¹ za³o o¹ budowê chemicz¹ otrzymaych poliamidoimidów. W³aœciwoœci poliamidoimidów Wiêkszoœæ zsytetyzowaych przez as PAI rozpuszcza siê w DMS i MP oraz, po podgrzaiu, w m-krezolu i pirydyie. Lepkoœæ zredukowaa (η red ) polimerów mieœci siê w przedziale 0,28 dl/g (próbka P4) 0,69 dl/g (próbka P6). Badaia metod¹ termograwimetrycz¹ (TGA) dowiod³y zaczej stabiloœci termiczej otrzymaych polimerów. Wyiki zestawioo w tabeli 1. Pocz¹tek rozk³adu (T d ) jest obserwoway w przedziale temperatury o w azocie oraz o w powietrzu; wyj¹tkiem jest polimer P4 charakteryzuj¹cy siê zaczie i sz¹ wartoœci¹ T d. Pozosta³oœæ masy po ogrzaiu do 600 o mieœci siê w zakresie %. Próbka P4 ze wzglêdu a obecoœæ w cz¹steczce zawad przestrzeych w postaci podstawików izopropylowych jest wprawdzie dobrze rozpuszczala, ale wykazuje miejsz¹ odporoœæ termicz¹ i pozosta³e produkty w badaej grupie polimerów. T a b e l a 1. harakterystyka termicza poliamidoimidów *) T a b l e 1. Thermal characteristics of polyamideimides *) w 2 T d, o T 10 %, o T 20 %, o w pow. w 2 w pow. w 2 w pow. Symbol polimeru Pozosta- ³oœæ w 600 o % T g o w 2 w 2 P P P P P P P ) Td, T10 % i T20 % ozaczaj¹ temperaturê, w której ubytek masy próbki wyosi, odpowiedio, 5 % (pocz¹tek rozk³adu), 10 % i 20%; Tg temperatura zeszkleia okreœloa metod¹ DS. Temperaturê zeszkleia (T g ) otrzymaych poliamidoimidów zarejestrowao w przedziale o ; obserwowaa du a ró ica pomiêdzy T g a temperatur¹ pocz¹tku rozk³adu (T d ) pozwala a termicze przetwarzaie uzyskaych polimerów [14]. Badaia absorpcyje UV-Vis polimerów w roztworze MP w wiêkszoœci przypadków wykaza³y obecoœæ w widmach absorpcyjych dwóch pasm absorpcji z maksimum przypadaj¹cym przy ok. 262 i ok. 290 m. Dodatkowe pasma absorpcji (λ = 330 i 370 m) pojawiaj¹ siê w widmach polimerów P5 i P7. Kolejym etapem aszej pracy by³a ocea zdoloœci lumiescecyjych zsytetyzowaych PAI. kreœlao wp³yw stê eia i d³ugoœci fali wzbudzaj¹cej (ekscytacji) a po³o eie maksimum pasma emisji. Ustaloo, e zmiaa stê eia polimeru w roztworze powoduje zmiaê itesywoœci fotolumiescecji z jedoczesym zachowaiem po³o eia wspomiaego maksimum; ilustruje to rys. 4a a przyk³adzie próbki P5. Wstêpie stosowao przy tym d³ugoœæ fali œwiat³a wzbudzeia z zakresu m. W przypadku badaych polimerów ajwiêksz¹ itesywoœæ fotolumiescecji uzyskao, gdy prowadzoo wzbudzeie œwiat³em λ = 367 m. Rysuek 4b przedstawia widma fotolumiescecji próbki P7 w roztworze MP otrzymae po wzbudzeiu œwiat³em o ró ej d³ugoœci fali. Zaobserwowao przy tym, podobie jak a rys. 4a, zachowaie po³o eia maksimum itesywoœci fotolumiescecji. Budowa chemicza uzyskaych przez as PAI decydowa³a o po³o eiu maksimum pasma emisji wystêpuj¹cego w przedziale m, co ilustruje rys. 5. Próbki P3 i P4 wykazuj¹ hipsochromowe przesuiêcie pasma emisji i emituj¹ œwiat³o fioletowe, podczas gdy próbki P1, P2 oraz P6 emituj¹ œwiat³o iebieskie. Wprowadzeie do struktury polimeru ugrupowaia atrachioowego (próbki P5 i P7) spowodowa³o przesu-

6 432 PLIMERY 2008, 53,r6 a) b) itesywoœæ PL, j.u. itesywoœæ PL, j.u λ, m λ, m λ, m Rys. 4. (a) Zale oœæ itesywoœci fotolumiescecji (PL) próbki P5 od stê eia roztworu (10-3,10-4 lub 10-5 mol/l, d³ugoœæ fali wzbudzaj¹cej 367 m); (b) zale oœæ itesywoœci lumiescecji (PL) próbki P7 od d³ugoœci fali wzbudzaj¹cej (λ exc ): m, m, m (stê eie roztworu 10-4 mol/l) Fig. 4. (a) Depedece of photolumiescece itesity (PL) of P5 sample o solutio cocetratio (10-3,10-4 or 10-5 mol/l, excitatio light waveleght 367 m); (b) depedece of photolumiescece itesity (PL) of P7 o excitatio light wavelegth (λ exc ): (1) 382 m, (2) 367 m, (3) 300 m (solutio cocetratio 10-5 mol/l) λ m iêcie emisji w kieruku fal d³u szych w przypadku P7 do iebieskozieloego zakresu barw [12], atomiast w przypadku P5 do ó³tego. ale y admieiæ, e jedoczeœie polimery te charakteryzowa³y siê ajwiêksz¹ itesywoœci¹ emisji œwiat³a. itesywoœæ PL, j.u P1 P2 P3 P4 P5 P6 P7 Rys. 5. Wp³yw budowy poliamodimidów a d³ugoœæ fali (λ) œwiat³a odpowiadaj¹ca maksimum pasma emisji Fig. 5. Effect of polyamideimide structure o light wavelegth (λ) related to maximum emissio bad PDSUMWAIE trzymao szereg owych aromatyczych polimerów z grupy poliamidoimidów charakteryzuj¹cych siê bardzo du ¹ stabiloœci¹ termicz¹ i wykazuj¹cych w³aœciwoœci fotolumiescecyje. Uzyskae poliamidoimidy, w zale oœci od chemiczej budowy ³añcucha, mog¹ emitowaæ œwiat³o o barwie fioletowej, iebieskiej lub ó³tej. LITERATURA 1. Sazaov Y..: Russia J. Appl. hem. 2001, 74, asegawa M., orie K.: Prog. Polym. Sci. 2001, 26, a³asa E.: Polimery 2003, 48, a³asa E.: Polimery 2003, 48, Borycki J., Wilczek M., Koledo A. Yu.: Polimery 2006, 51, Borycki J., Wilczek M., Koledo A. Yu.: Polimery 2006, 51, Geffroy B., Roy P., Prat h.: Polym. It. 2006, 55, Iwa A., Sêk D.: Polimery 2005, 50, Ryszkowska J., Zawadzak E., reiak D., Strêk W., Kurzyd³owski K. J.: Polimery 2007, 52, Kukhta A., Kolesik E., Taoubi M., Drozdova D., Prokopchuk.: Syth. Met. 2001, 119, Pyo S. M., Kim S. I., Shi T. J., Park. K., Ree M.: Macromolecules 1998, 31, Park. K., Ree M.: Syth. Met. 2001, 117, amciuc., amciuc E., Bruma M.: Polymer 2005, 46, Xu S. G., Yag M. J., Bai F. L.: Syth. Met. 2003, 137, So S. W., Jug S.., ho..: Syth. Met. 2003, 137, Schulz B., amciuc E., Kopick T., Bruma M.: Macromol. Symp. 2003, 199, Xu S., Yag M., ao S.: React. Fuct. Polym. 2006, 66, Ko.., Lim D. K., Kim S.., hoi W., Lee.: Syth. Met. 2004, 144, uag W., Ya D., Lu Q., uag Y.: Eur. Polym. J. 2003, 39, Ego., Marsitzky D., Becker S., Zhag J., Grimsdale A.., Müller K., MacKezie J. D., Silva., Fried R..: J. Am. hem. Soc. 2003, 125, Thelakkat M., Pösch P., Schmidt. W.: Macromolecules 2001, 34, Schab-Balcerzak E., Grabiec E., Jarz¹bek B., Grobely., Kurcok M., Mazurak Z.: EJ 2006, 4 (r 4), Pyo S. M., Kim S. I., Shi T. J, Ree M., Park K.., Kag J. S.: Polymer 1998, 40, Zheg S., Shi J.: hem. Mater. 2001, 13, Sêk D., Schab-Balcerzak E., Grabiec E.: Polymer 1999, 40, Yag. J., Jaekhe S. A.: Macromolecules 1995, 28, 1180.