(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 PL/EP T3 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) (51) T3 Int.Cl. A61G 7/012 ( ) A61G 7/018 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2010/29 EP B1 (54) Tytuł wynalazku: Łóżko rehabilitacyjne z napędem wyposażonym w dwa silniki (30) Pierwszeństwo: DE (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2008/01 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2010/12 (73) Uprawniony z patentu: Barthelt, Hans-Peter, Esslingen, DE (72) Twórca(y) wynalazku: Hans-Peter Barthelt, Esslingen, DE (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Zbigniew Kamiński KANCELARIA PATENTOWA DR INŻ. ZBIGNIEW KAMIŃSKI I SYN Al. Jerozolimskie 101/ Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 EP U-3509n/10 Łóżko rehabilitacyjne z napędem wyposażonym w dwa silniki Opis [0001] W opisie patentowym DE jest przedstawione łóżko rehabilitacyjne wyposażone w podnośnik do regulacji wysokości osadzony na ramie materaca. Za pomocą tego podnośnika zmienia się kształt materaca, a tym samym położenie pacjenta leżącego na tym materacu w zakresie od normalnego położenia leżącego do położenia w którym wykonuje się zabiegi pielęgnacyjne. Takie rozwiązanie ułatwia opiekunom opiekę nad chorym. [0002] W celu przeprowadzenia zmiany wysokości łóżko znane ze stanu techniki jest wyposażone w silnik elektryczny napędzający za pomocą przekładni ślimakowej gwintowany pręt, którego długość w celu uzyskania wymaganego zakresu zmian jest równa odległości między stopą i głowicą podnośnika. Napęd podnośnika jest samohamowny. W podnośniku stosuje się silnik zasilany prądem stałym o niskim napięciu wynoszącym około 24 V. [0003] Łóżka rehabilitacyjne znane ze stanu techniki umożliwiają podnoszenie albo opuszczanie pacjenta o określonym przez konstruktorów dopuszczalnym ciężarze. [0004] Z europejskiego opisu patentowego EP A1 jest znane łóżko rehabilitacyjne wyposażone w podstawę regulowaną w kierunku wysokości za pomocą podnośnika nożycowego. Podstawa ta składa się z ram górnej i dolnej, które są ze sobą połączone dwoma mechanizmami nożycowymi 1

3 rozmieszczonymi po obu stronach łóżka. Zmianę wysokości położenia podstawy uzyskuje się za pomocą dwóch siłowników wrzecionowych osadzonych między poprzeczkami górną i dolną umieszczonymi między dwoma wspornikami nożyc. [0005] Opis nie zawiera danych dotyczących regulacji rozdziału mocy obu siłowników w przypadku niesymetrycznego obciążenia łóżka i sposobu, w jaki eliminuje się możliwość przechylenia ramy przez mniej obciążony siłownik. [0006] Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji łóżka rehabilitacyjnego umożliwiającego podnoszenie i opuszczanie pacjentów o dużym ciężarze. [0007] Łóżko rehabilitacyjne według wynalazku jest wyposażone w podnośnik o nastawnej wysokości. Do zmiany położenia w kierunku wysokości podnośnik jest wyposażony w dwa silniki elektryczne pracujące kinematycznie równolegle. Ponieważ przez zastosowanie przekładni śrubowej oba napędy są samohamowne, to jeżeli nie zostaną zastosowane rozwiązania zapobiegawcze, możliwe jest wystąpienie naprężeń, mogących spowodować uszkodzenie łóżka i silników. Na skutek sztywności zastosowanych mechanizmów dźwigniowych podnośnika uszkodzenia mogą wystąpić już przy niewielkich różnicach prędkości obu silników. [0008] W celu zabezpieczenia elementów konstrukcji przed uszkodzeniem silniki, w które jest wyposażone łóżko rehabilitacyjne według wynalazku, są połączone szeregowo. [0009] Przy tego rodzaju konstrukcji konieczne jest, aby obciążenie mechaniczne obu silników było symetryczne. Prędkość obrotowa silnika poddanego większemu obciążeniu ulega zmniejszeniu. Przy tym zmniejsza 2

4 się również siła przeciwelektromotoryczna tego silnika, co prowadzi do zwiększenia napięcia podawanego na drugi silnik. Zwiększenie napięcia w mniej obciążonym silniku powoduje odpowiednio zwiększanie prędkości obrotowej do momentu, w którym obciążenie obu silników zostanie wyrównane [0010] Doświadczenie wykazało, że uzyskanie symetrii obciążeń jest możliwe również w przypadku, gdy oba silniki są ze sobą sprzężone mechanicznie sztywno i gdy są zastosowane wrzecionowe przekładnie śrubowe, które praktycznie są samohamowne. [0011] Symetryczny rozkład obciążenia uzyskuje się wówczas, gdy oba silniki są identycznie obciążone mechanicznie co oznacza, że silniki wytwarzają taką samą moc podczas podnoszenia pacjenta. W takim przypadku eliminuje się występowanie trwałych naprężeń, spowodowanych przykładowo szybszą pracą jednego z silników, który przez to przejmowałby większą część ciężaru pacjenta. [0012] Inne korzystne rozwiązania według wynalazku są przedstawione w kolejnych zastrzeżeniach zależnych. [0013] Dla znawcy tej dziedziny techniki rysunku jest zrozumiałe, że możliwe są również rozwiązania wariantowe. Dodatkowo możliwe są połączenia rozwiązań konstrukcyjnych, których nie da się w całości wymienić w tekście zgłoszenia bez niepotrzebnego zwiększania zakresu opisu. [0014] Przykładowe rozwiązanie według wynalazku jest uwidocznione na rysunku, na którym: fig.1 przedstawia łóżko rehabilitacyjne według wynalazku, ustawione w położeniu leżącym pacjenta; 3

5 fig.2 łóżko według wynalazku, w położeniu obróconym, w którym tworzy fotel; fig.3 elementy konstrukcji podnośnika łóżka rehabilitacyjnego według wynalazku, w widoku z boku i w częściowym rozbiciu; fig.4 dolną ramę podnośnika według fig.3, w widoku z góry, w uproszczeniu oraz fig.5 schemat połączeń umożliwiający uzyskanie symetrycznego rozkładu mocy obu siłowników podnośnika. [0016] Łóżko rehabilitacyjne 1 jest wyposażone w korpus zewnętrzny 2 składający się z umieszczonej od strony głowy ścianki 3, z umieszczonej od strony nóg ścianki 4 oraz bocznych ścianek 5 i 6. W położeniu leżącym pacjenta ścianka boczna 5 umieszczona od strony osoby wykonującej zabieg pielęgnacyjny zachowuje pewien odstęp od podłogi tak, aby między dolną krawędzią ścianki bocznej 5 i powierzchnią podłogi była zachowana szczelina umożliwiająca opiekunowi wsunięcie stóp pod łóżko. Ścianka boczna 5 jest elementem ruchomym, który w celu zmiany funkcji łóżka 1 na funkcję fotela przesuwa się do dołu (fig.2). Konstrukcja umożliwiająca przesuwanie ścianki 5 jest przykładowo przedstawiona w opisie patentowym DE A1. [0017] W korpusie 2 łóżka 1 jest umieszczony podnośnik 7 (fig.3). [0018] Podnośnik 7 składa się z podstawy 8 o regulowanej wysokości. Na umieszczonej od strony głowy części podstawy 8 jest umocowany zawias 9 o pionowej osi obrotu, rama pośrednia 10 oraz rama leżąca 11, na której jest ułożony materac 12. W widoku z góry rama leżąca 11 tworzy kształt prostokąta. [0019] Rama leżąca 11 składa się z segmentu centralnego 13 połączonego 4

6 sztywno z ramą pośrednią 10, z segmentu oparcia pleców 14 osadzonego na segmencie centralnym za pomocą zawiasu, z segmentu ramienia górnego 15 również osadzonego obrotowo na segmencie centralnym 13 za pomocą zawiasu oraz z segmentu ramienia dolnego 16. Segment ramienia dolnego 16 jest połączony za pomocą zawiasu z końcowym odcinkiem segmentu ramienia górnego 15 przeciwległym do segmentu centralnego 13. Osie zawiasów, wokół których segmenty 14, 15, 16 obracają się względem segmentu centralnego 13, są umieszczone poziomo. Rama leżąca 11 jest wyposażona również w segment oparcia stóp 17 sztywno połączony bezpośrednio z podstawą 8. [0020] Centralny segment 13 ramy leżącej 11 jest wyposażony w dwa równoległe względem siebie wsporniki podłużne 18 rozmieszczone w odstępie, którego wielkość jest zależna od szerokości łóżka rehabilitacyjnego 1. W widoku z boku widoczny wspornik 18 zasłania drugi z wsporników podłużnych segmentu centralnego 13. [0021] Segment oparcia pleców 14 jest wyposażony we wspornik 19 oraz w drugi wspornik, równoległy do wspornika 19, niewidoczny w widoku z boku na fig.3. Wspornik 19 jest połączony za pomocą zawiasu z wspornikiem 18, podobnie drugi niewidoczny wspornik równoległy 19 jest połączony za pomocą zawiasu z drugim wspornikiem równoległym 18. Górne końce 20 wsporników 19 segmentu oparcia pleców 14 są połączone ze sobą za pomocą nie przedstawionego na fig.3 wspornika poprzecznego. Dodatkowa poprzeczka 21 łączy dolne powierzchnie wsporników podłużnych 19. [0022] Również segment ramienia górnego 15 jest wyposażony w dwa wsporniki podłużne 22, z których na rysunku jest widoczny tylko jeden 5

7 wspornik. Drugi ze wsporników jest zasłonięty. Oba wsporniki podłużne 22 są połączone za pomocą poprzeczki 23 umieszczonej w przybliżeniu w środku każdego z wsporników podłużnych 22. [0023] Podobnie segment ramienia dolnego 16 jest wyposażony w dwa wsporniki podłużne, z których na rysunku jest widoczny tylko jeden wspornik podłużny 24. Dolne końce 25 obu wsporników podłużnych 24 są połączone wspornikiem poprzecznym (niewidocznym na rysunku). Dodatkowo wsporniki podłużne 24 są połączone poprzeczką 26, na której są umocowane dwie równoległe szyny prowadzące 27, których końce dochodzą do końców 25 wsporników podłużnych 24. Odstęp między szynami prowadzącymi 27 jest znacznie mniejszy od odstępu między wspornikami podłużnymi 24 szyny prowadzące 27 są przesunięte względem wsporników podłużnych 24 do wewnątrz o ok.20cm. [0024] Wszystkie wsporniki podłużne 18, 19, 22 i 24 są zaopatrzone w skierowane do wewnątrz łóżka czopy do osadzenia kształtek gumowych, które w sposób znany ze stanu techniki mocują pręty sprężyste umieszczone wzdłuż całej szerokości ramy leżącej 11. [0025] Rozmieszczone po każdej ze stron łóżka zawiasy łączące sąsiadujące ze sobą wsporniki podłużne 18, 19, 22, 24 są oznaczone na schemacie cyframi 29, 30 i 31. [0026] Segment dolnego ramienia 16 może być podnoszony i opuszczany za pomocą silnika elektrycznego nie przedstawionego na rysunku. Silnik elektryczny połączony z dźwignią 32 za pomocą przekładni jest umieszczony na ramie pośredniej 10. [0027] Dodatkowy siłownik 33, którego jeden koniec jest umocowany na 6

8 ramie pośredniej 10, jest drugostronnie połączony z poprzeczką 21. Takie rozwiązanie umożliwia podnoszenie i opuszczanie segmentu oparcia pleców 14. [0028] Oba wsporniki podłużne 18 segmentu centralnego 13 są połączone sztywno z ramą pośrednią 10. [0029] Rama pośrednia 10 tworzy kształt prostokąta i jest wykonana z rur czworokątnych połączonych ze sobą za pomocą spawania, przy czym na rysunku jest widoczna tylko jedna rura czworokątna 34 zasłaniająca pozostałe rury. [0030] Szerokość ramy prostokątnej jest mniejsza od odstępu między wspornikami podłużnymi 18. Do równoległych względem siebie rur prostokątnych 34 są przyspawane cztery wysięgniki 35. Dwa wysięgniki 35 tworzą podporę dla jednego wspornika podłużnego 18. Wysięgniki 35 są ustawione poziomo i są prostopadłe do osi podłużnej łóżka rehabilitacyjnego 1. [0031] Zawias 9 łączy ramę pośrednią 10 z regulowaną podstawą 8. Zawias 9 składa się z pierścienia 36, w którym jest osadzony obrotowo stołek 37. Zawias 37 jest połączony z ramą pośrednią 10 za pomocą nie przedstawionych na rysunku śrub. Dokładna konstrukcja zawiasu obrotowego 9 jest przedstawiona w opisie DE ,075 A1. [0032] Za pomocą zawiasu 9 rama posrednia 10 jest połączona obrotowo względem osi pionowej z ramą leżącą 11. Obrót uzyskuje się za pomocą siłownika elektrycznego 38,którego jeden koniec jest oparty o podstawę 8, zaś przeciwległy koniec jest połączony z obrotowym stołkiem 37. 7

9 [0033] Regulowana w kierunku wysokości podstawa 8 składa się z górnej ramy 39 oraz z dolnej ramy 41 wykonanych z zespawanych prostokątnych rur, przy czym dwie z tych rur tworzą równoległe względem siebie wsporniki podłużne 39a albo 41a. Rama górna 39 opiera się na ramie dolnej 41 za pośrednictwem par dźwigni kolanowych 42 i 43. Zawias obrotowy 9 jest połączony z ramą górną 39. [0034] Pary dźwigni kolanowych 42, 43 są rozmieszczone przy dłuższych krawędziach podstawy 8 tak, że współpracujące z nimi inne pary dźwigni kolanowych 42, 43 umieszczone po drugiej stronie podstawy 8 nie są widoczne w widoku z boku na fig.3. [0035] Każda z dźwigni kolanowych 42,43 składa się z górnego ramienia 44 oraz dolnego ramienia 45. Ramiona dźwigni kolanowych 42, 43 są połączone przegubowo z górną albo dolną ramą 39, 41 za pomocą zawiasów 46 o poziomej osi obrotu umieszczonych na odpowiedniej stronie łóżka. Osie wszystkich zawiasów 46 są do siebie równoległe. Osie widocznych na rysunku zawiasów 46 są ustawione koncentrycznie z osiami zawiasów niewidocznych na rysunku. [0036] Zawiasy 47 łączą pary dźwigni kolanowych 42, 43 z dolną ramą 41. Osie zawiasów 47 są równoległe do osi zawiasów 46, przy czym osie zawiasów 46, 47 umieszczonych na przeciwległych stronach podstawy są ustawione w jednej linii. [0037] Obie pary dźwigni kolanowych 42, 43 rozmieszczone na jednej stronie podstawy 8 są sprzęgnięte ze sobą za pomocą poziomego łącznika 48. Każdy z łączników 48 jest połączony obrotowo z przegubami 49 obu par dźwigni kolanowych 42, 43. 8

10 [0038] Wreszcie łącznik ukośny 50 umieszczony po każdej ze stron podstawy 8 sprzęga górne ramię 44 dźwigni kolanowej 42 z dolnym ramieniem 45 drugiej dźwigni kolanowej 43. Za pomocą wałka łączy się dźwignie 45 ustawione równolegle na obu krawędziach łóżka od strony nóg (na fig.4 jest widoczny tylko wałek 51). Podobna konstrukcja jest umieszczona od strony głowy pacjenta. [0039] Do ustawiania wysokości podnośnika stosuje sie dwa napędy wrzecionowe 52, 53 (fig.3). Napęd wrzecionowy 52 jest wyposażony w silnik elektryczny 54a będący stale pod napięciem oraz w przekładnię ślimakową osadzoną obudowie 55a. Z obudową przekładni 55a jest połączona zewnętrzna rura teleskopu 56a, w której jest prowadzona przesuwnie wewnętrzna rura teleskopu 57a. Wewnętrzna rura teleskopu 57a jest przesuwana w sposób znany ze stanu techniki za pomocą osadzonego w niej wrzeciona wyposażonego w gwint. [0040] Wewnętrzna rura teleskopu 57a jest osadzona obrotowo za pomocą uchwytu 58 na dolnej poprzeczce 59. Poprzeczka 59 jest umieszczona obok wałka 51, czyli obok dolnych końców obu ramion 45. [0041] Obok obudowy 55a, w przedłużeniu wewnętrznej rury teleskopu 57a jest umieszczony uchwyt przyłączeniowy wykonany w kształcie wideł 61a. Widły 61a są osadzone obrotowo na wsporniku 62 umocowanym na poprzeczce 63 umieszczonej między wspornikami podłużnymi 39a górnej ramy podnośnika 39. [0042] Napęd wrzecionowy 53 jest umieszczony równolegle do napędu wrzecionowego 52 i jest osadzony na tych samych elementach konstrukcji łóżka, co napęd 52. Elementy mocujące napęd wrzecionowy 53 są 9

11 oznaczone takimi samymi cyframi, uzupełnionymi literą b. Napęd 53 jest osadzony między wspornikami 64 i 65, umocowanymi na dolnej poprzeczce 59 albo na górnej poprzeczce 63. [0043] Na podstawie fig.4 wyraźnie widać, że jakakolwiek różnica w skoku napędów 52 i 53 powoduje powstanie naprężeń w konstrukcji podnośnika 8, przez co całe obciążenie przejmuje silnik bardziej wysuniętego napędu. Następstwem tego może być przeciążenie tego silnika i uszkodzenie przekładni. [0044] W celu zsynchronizowania prędkości wysuwu wrzecion obu napędów stosuje się układ połączeń przedstawiony na fig.5. [0045] Oba silniki elektryczne 54a, 54b i oba napędy wrzecionowe 52 i 53 są silnikami elektrycznymi prądu stałego z magnesem trwałym. Silniki te są zasilane za pomocą dwóch dwużyłowych przewodów 66a, 66b. Przy takim rozwiązaniu napęd 52 jest wyposażony w wejścia zasilające 67a i 68a, zaś napęd 53 w wejścia zasilające 67b i 68b. [0046] Oba silniki 54a i 54b są połączone szeregowo, tzn. wejście zasilające 68a jest połączone z wejściem zasilającym 67b. Wejście zasilające 67a jest podłączone do styku rozłącznego przycisku 69, zaś wejście zasilające 68b do styku rozłącznego przycisku 70. Styki stałe 71 i 72 są połączone z zaciskiem 73 źródła zasilania 74. [0047] Oba przyciski 69, 70 są wyposażone w styki 75 i 76 połączone ze sobą galwanicznie i podłączone do drugiego zacisku 77 źródła zasilania 74. [0048] Na rysunku jest pokazane położenie spoczynkowe obu przycisków 69, 70, w którym przez żaden z silników 54a, 54b napędów 52, 53 nie przepływa prąd. 10

12 [0049] Po wciśnięciu przycisku 69 wejście zasilające 67a połączenia szeregowego obu silników 54a i 54b zostanie podłączone do zacisku 77 źródła prądu stałego 74, jednocześnie drugie wejście zasilające 68b pozostaje połączone z zaciskiem 73 tego źródła. Oba napędy zostają uruchomione, przykładowo w kierunku wysuwu wrzecion albo podnoszenia podnośnika 8. [0050] Zwolnienie przycisku 69 I wciśnięcie przycisku 70 powoduje podanie na wejście zasilające 68b napięcia z zacisku 77 źródła 74, natomiast wejście zasilające 67a połączenia szeregowego obu napędów 52, 53 pozostaje połączone z zaciskiem 73 źródła 74. Zmiana biegunów powoduje cofnięcie się wrzecion napędów 52, 53 i opuszczenie podnośnika 8. [0051 Dzięki zastosowaniu połączenia przedstawionego na rysunku samoczynnie następuje symetryczne rozdzielenie mocy pobieranej przez oba napędy 52 i 53. [0052] Nie ograniczając się do opisu obwodu elektrycznego można podać następujące wyjaśnienie działania układu: [0053] Zakłada się, że przy wciśnięciu przykładowo przycisku 69 w celu wysunięcia wrzeciona napędu 52, silnik tego napędu będzie wysuwał wrzeciono szybciej niż silnik napędu 53. Taki przypadek występuje gdy podnośnik startuje z dolnego skrajnego położenia. Szybszy wysuw wrzeciona powoduje, że napęd 52 przejmuje większe obciążenie, niż napęd 53. Z powodu większego obciążenia napędu 52 prędkość obrotowa silnika 54a tego napędu jest mniejsza od prędkości obrotowej silnika 54b drugiego napędu 53. Przez to siła przeciwelektromotoryczna wytwarzana przez twornik silnika 54a jest mniejsza niż sila przeciwelektromotoryczna silnika 54b, co może 11

13 spowodować wzrost prądu przepływającego przez połączone szeregowo silniki. Ponieważ jednak silnik 54a jest bardziej obciążony, jego prędkość obrotowa będzie wzrastać wolniej niż prędkość obrotowa mniej obciążonego silnika 54b. Dzięki temu mniej obciążony silnik 54b uzyska większe przyspieszenie i przestanie przyspieszać dopiero wtedy, gdy wrzeciono napędu wysunie się dalej niż wrzeciono pierwszego napędu z silnikiem 54a, który w początkowej fazie ruchu był bardziej obciążony. [0054] W zależności od elastyczności konstrukcji łóżka, którego ciężar pokonują oba napędy 52 i 53, proces wyrównywania prędkości powtarza się naprzemiennie dla obu silników do momentu, w którym nastąpi symetryczne rozłożenie obciążenia między silniki 54a, 54b uruchamiające podnośnik 8. [0055] Ze względu na bezwładność tworników obu silników 54a, 54b, po spełnieniu warunku wyrównoważenia pojawia się oscylacja powodująca opisane wyżej wahania regulacyjne. Wahania te ustępują jednak po krótkim czasie. [0056] W celu uzyskania wymaganego wyniku, oba silniku 54a, 54b muszą wytwarzać taką samą moc, a więc elementy ich konstrukcji odpowiedzialne za wytwarzanie mocy i bezwładność elementów wirujących muszą być identyczne. Kierunek obrotów nie jest istotny. Maksymalną moc uzyskuje się w przypadku, gdy wielkość napięcia na każdym z napędów 52, 53 będzie równa połowie napięcia źródła 74. [0057] Rozwiązanie według wynalazku zostało opisane w zastosowaniu do obrotowego łóżka rehabilitacyjnego. Możliwe jest oczywiście zrezygnowanie z funkcji obrotu i zastosowanie opisanego rozwiązania również w standardowych łóżkach rehabilitacyjnych. 12

14 [0058] W celu zwiększenia zdolności podnoszenia mechanizmu łóżka rehabilitacyjnego i wykorzystania tego łóżka również w przypadku pacjentów o większej wadze, stosuje się w podnośniku dwa silniki. Silniki te są działają równolegle. Symetryczny rozkład obciążenia napędów uzyskuje się dzięki zastosowaniu połączenia szeregowego obu silników i podłączenia ich do wspólnego źródła zasilania. 13

15 Zastrzeżenia patentowe: 1. Łóżko rehabilitacyjne (1) wyposażone w podnośnik (8) o regulowanej wysokości, w pierwszy i drugi silnik elektryczny (54) do napędu podnośnika (8), przy czym oba silniki (54) działają mechanicznie równolegle i są połączone szeregowo oraz łóżko (1) jest zaopatrzone w źródło zasilania (74) dostarczające prąd dla silników (54). 2. Łóżko rehabilitacyjne (1) według zastrz.1 znamienne tym, że silniki (54) są wyposażone w śrubowy mechanizm napędowy. 3. Łóżko rehabilitacyjne według zastrz.1 znamienne tym, że silniki (54) są silnikami prądu stałego z magnesem trwałym. 4. Łóżko rehabilitacyjne według zastrz.1 znamienne tym, że napięcie nominalne każdego z silników (54) jest równe połowie napięcia nominalnego źródła zasilania (74). 5. Łóżko rehabilitacyjne według zastrz.1 znamienne tym, że oba silniki (54) są silnikami o takiej samej konstrukcji. 6. Łóżko rehabilitacyjne według zastrz.1 znamienne tym, że każdy z silników (54) napędza śrubową przekładnię wrzecionową. 7. Łóżko rehabilitacyjne według zastrz.6 znamienne tym, że śrubowe przekładnie wrzecionowe obu silników są identyczne. 8. Łóżko rehabilitacyjne według zastrz.1 znamienne tym, że między źródłem zasilania (74) i silnikami (54) jest umieszczony obwód sterowania (69, 70), za pomocą którego zmienia się biegunowość prądu podawanego na zaciski wejściowe silników (54). 9. Łóżko rehabilitacyjne według zastrz.8 znamienne tym, że obwód sterowania (69, 70) jest wyposażony w ręczny przełącznik sterujący, 14

16 za pomocą którego przełącza się układ ze stanu spoczynkowego do stanu roboczego podając na zaciski wejściowe silników (54) prąd o różnej biegunowości. 10. Łóżko rehabilitacyjne według zastrz.8 znamienne tym, że obwód sterowania (69, 70) jest wyposażony w tylko jedno wspólne wyjście dla obu silników (54). 11. Łóżko rehabilitacyjne według zastrz.1 znamienne tym, że podnośnik (8) jest wyposażony w ramę górną (39) oraz w ramę dolną (41). 12. Łóżko rehabilitacyjne według zastrz.11 znamienne tym, że rama dolna (41) jest wyposażona w poprzeczkę (59) do mocowania silników, rama górna (39) jest wyposażona w inną poprzeczkę (63) do mocowania silników, równoległą do poprzeczki (59) ramy dolnej (41) i że oba silniki elektryczne albo siłowniki wrzecionowe (52, 53, 54) są połączone jednym końcem z poprzeczką (59), zaś drugim końcem z drugą poprzeczką (63). 15

17 EP B1 8

18 EP B1 9

19 EP B1 10

20 EP B1 11

21 EP B1 12