(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 07/ EP B1 (13) T3 (1) Int. Cl. E01F/02 E01F/08 E01F/04 (06.01) (06.01) (06.01) (4) Tytuł wynalazku: Przekrycie przerwy dylatacyjnej (30) Pierwszeństwo: EP (43) Zgłoszenie ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 06/ (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 07/07 (73) Uprawniony z patentu: TSS Technische Sicherheits-Systeme GmbH, Köln, DE PL/EP T3 (72) Twórca (y) wynalazku: Sasse Ulrich, Monheim, DE (74) Pełnomocnik: Łazewska i Łazewski sp. j. rzecz. pat. Łazewska Sławomira Warszawa skr. poczt. 0 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 Z-4447/07 EP B1 Przekrycie przerwy dylatacyjnej Opis Przedmiotem niniejszego wynalazku jest układ barier ochronnych z przekryciem przerwy dylatacyjnej między dwoma różnymi układami barier ochronnych na drogach, gdzie układy barier ochronnych posiadają zróżnicowaną podatność. Układy barier ochronnych na drogach podlegają normie DIN EN z 1998 roku, w której ustalone są różnorakie klasy użyteczności oraz metody badań. Poza układami barier ochronnych z metalu, w szczególności poręczy drogowych, swoją wartość potwierdziły również bariery z betonu. W szczególności, wartość swoją potwierdziła stopniowana bariera ochronna według EP A Ponadto, za pomocą układów barier ochronnych z metalu zabezpieczone są jeszcze znaczne odcinki dróg krajowych, dróg ekspresowych i autostrad. Krytyczne jest przejście z jednego układu barier ochronnych do innego, zwłaszcza, gdy posiadają one zróżnicowaną podatność. We wstępie do normy DIN V ENV zamieszczono zalecenia, w jakich wypadkach przekrycie przerwy dylatacyjnej musi sprostać określonym wymaganiom oraz czy musi być 2 poza tym poddane uważnemu badaniu. Gdy oba układy barier ochronnych składają się

3 2 z betonu, badanie jest konieczne jedynie, gdy podatności różnią się od siebie o dwa stopnie. Przy przejściach z betonu na stal badanie jest już konieczne, nawet, gdy występuje różnica jedynie jednego stopnia podatności. W DE-A opisane jest przekrycie przerwy dylatacyjnej, na szlakach komunikacyjnych, z elementu betonowego barier ochronnych na ochronną barierkę drogową składającą się z w przybliżeniu pionowego słupka stalowego i z jednego przynajmniej, w przybliżeniu poziomego stalowego dźwigara. W obszarze przejściowym między układem barier ochronnych z betonu i ochronną barierką drogową z metalu zachodzą na siebie oba układy barier ochronnych. Między ochronną barierką drogową a betonowym układem barier ochronnych przewidziane są pionowe rury o różnej średnicy. Poprzez te rury przy uderzeniu samochodu powinna następować absorpcja energii. Chodzi przy tym o względnie skomplikowaną konstrukcję, ponieważ położenie poszczególnych rur musi być wyraźnie zdefiniowane. Poza tym okazało się, że w tym układzie nie można osiągnąć pożądane płynnego przejścia podatności. Powoduje to wystąpienie dalszych niekorzystnych cech, polegających na tym, że przy przejściu między dwoma układami barier ochronnych o różnej podatności mogą występować ciężkie wypadki, jeśli tylko pojazd wjedzie w obszar przejściowy układu barier ochronnych. W szczególności może przy tym następować pewnego rodzaju tworzenie pochylni, przez którą samochód może zostać wyrzucony z jezdni. Zadaniem rozwiązywanym za pomocą niniejszego wynalazku jest stworzenie układu barier ochronnych z przekryciem przerwy dylatacyjnej między dwoma układami barier ochronnych o różnej podatności, dzięki któremu który w prosty sposób realizuje się bezpieczne przejście z jednego układu na drugi. Rozwiązanie zadania osiągnięto według wynalazku za pomocą cechy wskazanych 2 w zastrzeżeniu 1.

4 3 Zgodnie z wynalazkiem następuje to w taki sposób, że układy barier ochronnych połączone są ze sobą stykowo, a układ o wyższej podatności, zwłaszcza po stronie zwróconej przeciwnie do jezdni, posiada na części odcinków elementy tłumiące zmniejszające podatność. Zgodnie z wynalazkiem elementy tłumiące, w obszarze przejściowym między obydwoma układami barier ochronnych, posiadają różny stopień tłumienia. Stopień tłumienia poszczególnych elementów tłumiących zmniejsza się przy tym wychodząc od układu barier o mniejszej podatności w kierunku układu barier ochronnych o wyższej podatności. Obszar przejściowy jest przy tym jedynym obszarem, w którym podatność wychodząc od jednego układu barier ochronnych do drugiego układu barier ochronnych jest zmienna. Korzystnie, w obszarze przejściowym przewidziany jest układ barier ochronnych o większej podatności, jak na przykład stalowe poręcze drogowe, tzn. przechodzące w układ barier ochronnych o mniejszej podatności, jak na przykład betonowe elementy barier ochronnych, przy czym w obszarze przejściowym, przez zaplanowanie rozmieszczonych zwłaszcza po stronie zwróconej przeciwnie do jezdni elementów tłumiących, podatność jest stopniowo zmniejszana względnie jest zwiększana. W przypadku elementów tłumiących chodzi w szczególności o betonowe elementy odlewane lub tym podobne, które w szczególności bezpośrednio po wierzchniej stronie jezdni są nasadzane bez zakotwienia. Stopień tłumienia poszczególnych elementów tłumiących zgodnie z wynalazkiem jest zależny od bezwładności masy. Szczególnie preferowane jest przy tym, gdy betonowe elementy odlewane lub elementy tłumiące posiadają tę samą wysokość i przez to bezwładność masy zmieniana jest poprzez zmianę szerokości bądź głębokości. Korzystnie, wysokość poszczególnych elementów tłumiących odpowiada co najmniej 2 wysokości układu barier ochronnych o wyższej podatności. Jest to o tyle korzystne, że układ

5 4 barier ochronnych o wyższej podatności przy uderzeniu samochodu lub podobnego pojazdu zostanie odkształcony, a więc przez to zapewnione jest, że przykładowo metalowe poręcze drogowe będąc dociskane do elementów tłumiących i poręcze drogowe nie przesuną się ponad elementy tłumiące. Korzystnie, elementy tłumiące wytwarzane są z coraz krótszych odcinków układu barier ochronnych o mniejszej podatności. Im krótsze są odcinki układu barier ochronnych o mniejszej podatności, tzn. układu barier ochronnych z betonu lub żelbetu, tym łatwiej dają się one przesuwać w bok, ponieważ korzystnie nie są one zakotwione w podłożu, a jedynie osadzone na podłożu. Zatem dzięki przekryciu przerwy dylatacyjnej według wynalazku następuje zasadniczo bezstopniowe przejście z układu o mniejszej podatności do układu o wyższej podatności, jak na przykład metalowe poręcze drogowe. Korzystnie poszczególne elementy tłumiące nie są połączone wzajemnie. Elementy tłumiące tego rodzaju posiadają w szczególności rozstaw 0 cm. Szczególnie korzystne jest przy tym, aby rozstaw między sąsiednimi elementami tłumiącymi zwiększał się w kierunku układu barier ochronnych o większej podatności. Poprzez zaplanowanie rozstawów tego rodzaju zapewnione jest zamierzone przesuwanie się poszczególnych elementów tłumiących po powierzchni jezdni, przez co wywoływane jest tłumienie. Gdy przykładowo układ barier ochronnych według EP-A połączony jest ze sobą na długich odcinkach, a przez to jedynie przy bardzo silnym obciążeniu może być przesuwany w bok, wytworzone z tego samego materiału krótsze fragmenty mogą być łatwiej przesuwane. Umieszczone są one poza metalową prowadnicą lub poręczą drogową przylegającej konstrukcji stalowej o wyższej podatności i prowadzą one od podzielonego na odcinki lub prawie bezstopniowego elementu o wyższej podatności aż do obszaru, w którym przewidziany jest jedynie tylko układ o wyższej podatności.

6 Naturalnie ta zasada konstrukcyjna może zostać zastosowana również do przejścia od układu podatnego do układu mniej podatnego. Wówczas na końcach układu o wyższej podatności przewidziane są coraz dłuższe elementy tłumiące układ o mniejszej podatności do punktu, w którym oba układy są bezpośrednio, stykowo połączone ze sobą. Chodzi zatem o prostą konstrukcję, która po odpowiednich próbach wstępnych może być zastosowana powszechnie i która może ograniczyć bardzo drogie testy do niewielu prób wstępnych. Przekrycie przerwy dylatacyjnej według wynalazku posiada w szczególności tą zaletę, że optymalna długość przekrycia przerwy dylatacyjnej oraz wymiarowanie, jak również pozycjonowanie elementów tłumiących może być ustalone poprzez próby wstępne ze zwykłymi układami barier ochronnych. W późniejszych przebudowach możliwe jest potem obliczenie ich na podstawie prób wstępnych, tak, że już nie jest wymagane ponowne badanie. Wynalazek jest poniżej bliżej wyjaśniony w oparciu o preferowaną postać wykonania w odniesieniu do załączonych rysunków. Przedstawiają one: Fig. 1 schematyczny widok z góry przekrycia przerwy dylatacyjnej, oraz Fig. 2 schematyczny widok z przodu przekrycia przerwy dylatacyjnej. Układ barier ochronnych o niewielkiej podatności posiada w przedstawionym przykładzie wykonania wiele ustawionych obok siebie na wierzchniej stronie jezdni betonowych elementów barier ochronnych. Może przy tym chodzić przykładowo o elementy barier ochronnych Zgłaszającego o oznaczeniu Safetybaer H2 lub Safetybaer H4. Układ barier ochronnych o wysokiej podatności posiada w przedstawionym przykładzie wykonania dwie podłużnice drogowych barier ochronnych 12 lub metalowe poręcze drogowe. Obie podłużnice drogowych barier ochronnych 12 przynajmniej częściowo 2 przykrywają pierwszy element barier ochronnych w stosunku do obszaru

7 6 przejściowego 14. Element barier ochronnych posiada przy tym wybranie 16. Wybranie 16 jest tak ukształtowane, że odpowiada ono zasadniczo głębokości podłużnicy drogowych barier ochronnych, tak, że podłużnice nie wystają poza przednią stronę 18 elementu barier ochronnych. Obie podłużnice drogowych barier ochronnych 12 w obszarze wybrania 16 połączone są z elementem barier ochronnych, przykładowo są przykręcone. W obszarze przejściowym 14, po stronie przeciwnej do jezdni, za podłużnicami drogowych barier ochronnych 12, przewidzianych jest wiele elementów tłumiących. Poszczególne elementy tłumiące a - i posiadają różny stopień tłumienia. W celu redukcji kosztów wytwarzania zewnętrzne uformowanie, względnie przekrój elementów tłumiących odpowiada kształtowi elementu barier ochronnych. Szerokość elementów tłumiących zmniejsza się wychodząc od elementu tłumiącego a, który umieszczony jest bezpośrednio obok elementu barier ochronnych o niewielkiej podatności, do elementu tłumiącego i. Element tłumiący i w przedstawionym przykładzie wykonania jest ostatnim, najwęższym elementem tłumiącym, do którego dołącza się potem układ barier ochronnych o wysokiej podatności. Poszczególne elementy tłumiące a i umieszczone są na jednym fundamencie, tak, że elementy tłumiące a i przy uderzeniu pojazdu mogą być przesuwane w obszarze przejściowym 14 w kierunku strzałki 22 (Fig. 1). Przesuwanie poszczególnych elementów tłumiących (a i) następuje po wierzchniej stronie (28) fundamentu. W przypadku fundamencie może chodzić przykładowo o fundament betonowy lub temu podobny. Aby unikać wzajemnego zakleszczania lub blokowania sąsiednich elementów tłumiących a i, są one każdorazowo umieszczone w odstępie 24 od siebie. TSS Technische Sicherheits-Systeme GmbH; Niemcy 2 Pełnomocnik:

8 Z-4447/07 EP B1 Zastrzeżenia patentowe 1. Układ barier ochronnych z przekryciem przerwy dylatacyjnej między dwoma układami barier ochronnych (, 12) o różnych podatnościach, przy czym układy barier ochronnych (, 12) połączone są ze sobą stykowo oraz układ barier ochronnych (12) o wysokiej podatności posiada po stronie zwróconej przeciwnie do jezdni (26) wiele elementów tłumiących (a i) zmniejszających podatność odcinek po odcinku, tak, że stopień tłumienia poszczególnych elementów tłumiących zmniejsza się wychodząc od układu barier ochronnych o niewielkiej podatności w kierunku układu barier ochronnych o wysokiej podatności, znamienny tym, że zmieniający się stopień tłumienia jest zależny od bezwładności masy elementów tłumiących (a i). 2. Przekrycie przerwy dylatacyjnej według zastrzeżenia 1, znamienne tym, że stopień tłumienia jest zasadniczo wyznaczany przez bezwładność masy poszczególnych elementów tłumiących, (a i). 3. Przekrycie przerwy dylatacyjnej według jednego z zastrzeżeń 1 albo 2, znamienne tym, że elementy tłumiące (a i) są betonowymi elementami odlewanymi.

9 2 4. Przekrycie przerwy dylatacyjnej według jednego z zastrzeżeń 1 3, znamienne tym, że elementy tłumiące (a i) spoczywają niezakotwione na wierzchniej stronie jezdni (26) lub na wierzchniej stronie (28) fundamentu (30).. Przekrycie przerwy dylatacyjnej według jednego z zastrzeżeń 1 4, znamienne tym, że elementy tłumiące (a i), wychodząc od układu barier ochronnych o niewielkiej podatności, w kierunku układu barier ochronnych o większej podatności składają się z coraz krótszych odcinków elementu barier ochronnych (). 6. Przekrycie przerwy dylatacyjnej według jednego z zastrzeżeń 1, znamienne tym, że elementy tłumiące (a i) posiadają co najmniej wysokość układu barier ochronnych (12) o wyższej podatności. 7. Przekrycie przerwy dylatacyjnej według jednego z zastrzeżeń 1 6, znamienne tym, że sąsiednie elementy tłumiące (a i) posiadają rozstaw jeden od drugiego wynoszący w szczególności 0 cm. 8. Przekrycie przerwy dylatacyjnej według zastrzeżenia 7, znamienne tym, że rozstawy (24) zwiększają się, wychodząc od elementu tłumiącego (a) o niewielkiej podatności, w kierunku elementów tłumiących (i) o wyższej podatności. TSS Technische Sicherheits-Systeme GmbH; Niemcy Pełnomocnik:

10 Z-4447/07 EP B1 TSS Technische Sicherheits-Systeme GmbH; Niemcy Pełnomocnik: