Myśli Przewodnie. Flores, Indonezja

Transkrypt

1 Myśli Przewodnie Flores, Indonezja Późnym latem 2014 roku rozpocząłem wielką przygodę. Zrobiłem przegląd kilkuset książek, które towarzyszyły mi podczas podróży w ostatnich piętnastu latach. Wybrałem setkę perełek. Postanowiłem z tych stu książek wybrać esencję. Czytając książkę zawsze zaznaczam cytaty, myśli. Na końcu książki zwykłem robić notatki, listę zadań dużych i doraźnych. Sama lektura tych notatek jest fascynująca. To swego rodzaju pamiętnik. Miesiąc temu zebrałem wszystko w jedno miejsce. Tak powstał roboczy skoroszyt Myśli Przewodnie. 2 3

2 Jestem wielkim zwolennikiem cytatów i myślę, że wart uwagi jest pogląd, iż księga cytatów byłaby najdoskonalszą książką. Kiedy zgłębiamy jakąś dziedzinę wiedzy, dostrzegamy, że została już na jej temat napisana masa książek. W każdej książce jest co najmniej jedna fascynująca myśl. Normalny czytelnik nie będzie do tej myśli docierał, bo tych książek nie przeczyta. Uważam, że obowiązkiem człowieka, który poświęcił się jakiejś dziedzinie, jest wynajdywanie tych pereł. Normalnie są one zagubione gdzieś w masie trzystu stron druku, a wydobyte odżywają, nabierają blasku. Ryszard Kapuściński, Autoportret reportera Kadidiri, Indonezja 4 5

3 Praca Dorzecze Amazonki Całe moje dotychczasowe życie zawodowe poświęciłem rynkowi pracy. Podczas piętnastu lat mojej pracy zawodowej rynek pracy uległ ogromnej przemianie. Jesteśmy teraz świadkami bezprecedensowego w dziejach historii ścierania się dwóch tendencji: forsowanej w niektórych krajach Europy kontynentalnej i w Skandynawii tendencji do pogłębienia wagi prawa pracy, znaczenia związków zawodowych i uprawnień pracowniczych oraz zyskującej w skali globalnej coraz większą popularność tendencji odchodzenia od klasycznych stosunków pracy i tym samym prekaryzacji pracy. Wierzę, że prawo pracy jest przeżytkiem. Nie pasuje ono do gospodarki XXI wieku. Nowoczesna firma jest bardziej centrum kontraktowym, niż zakładem pracy. Prawo pracy ogranicza rozwój firmy. Biznes w XXI wieku jest związany z licznymi i częstymi zmianami. Prawo pracy ogranicza te zmiany w sposób nadmierny. Powoduje ono, że europejska gospodarka nie ma szans w konkurowaniu z gospodarkami wschodzącymi. Związki zawodowe przypominają coraz bardziej organizacje mafijne, zajmują się wymuszeniami i pod sztandarami ochrony praw pracowniczych blokują rozwój firm, które przenoszą produkcję i usługi za granicę. Wierzę w znaczenie umów cywilnoprawnych, pracy tymczasowej i samozatrudnienia. Ideałem byłaby sytuacja, w której stosunki pracy, 6 7

4 praca tymczasowa, samozatrudnienie i umowy cywilnoprawne zastąpione byłyby jednym uproszczonym stosunkiem prawnym, który gwarantowałby wykonującemu pracę wynagrodzenie, ale nie zawierałby gwarancji przestarzałych i niepotrzebnych, które najlepiej reguluje rynek i istniejące prawo cywilne, gdzie strony są równe i mają swobodę kontraktowania; takich jak urlopy wypoczynkowe, czas pracy, okresy wypoczynku etc. Wierzę w ścisły rdzeń przepisów bezwzględnie obowiązujących. Uważam, że przepisy prawa powinny gwarantować minimalną stawkę godzinową, która powinna być zdecydowanie wyższa od tej obowiązującej aktualnie. Wyobrażam sobie w Polsce stawkę aktualnie oscylującą wokół 12 złotych netto za każdą godzinę pracy (aktualnie wynosi ono niecałe 8 złotych netto). Stawka ta powinna być święta, jej naruszanie powinno być obwarowane drakońskimi sankcjami, a jej egzekwowanie przed sądem powinno być błyskawiczne. Inna kwestia, która uregulowana powinna być w prawie i powinna być skutecznie egzekwowana przez instytucje państwowe to bezpieczeństwo i higiena pracy. Resztę powinny regulować ogólne przepisy prawa cywilnego. Wierzę w krach współczesnego systemu ubezpieczeń społecznych. Instytucje państwowe potwierdziły niedawno to, co od dawna było rzeczą oczywistą: Jest już pewne, że system ubezpieczeń społecznych zawali się w ciągu kilku najbliższych lat. Składki ubezpieczeniowe opłacane przez pracujących nie będą nigdy im służyły, ponieważ przeznaczane są na aktualne wypłaty bieżących świadczeń. Zapisy na kontach emerytalnych są fikcją i nie pokrywają się z faktycznie zgromadzonymi środkami. Zbliżająca się zapaść demograficzna i wyludnienie Polski spowodują w najbliższych latach, że czynne zawodowo osoby nigdy żadnych świadczeń z tytułu odprowadzanych składek nie otrzymają. System ubezpieczeń społecznych należy zamienić na system pomocy społecznej, przenieść do gmin, zlikwidować ZUS i kilkadziesiąt tysięcy nikomu niepotrzebnych i bardzo kosztownych etatów. Należy zlikwidować składki na ubezpieczenia społeczne. System zabezpieczenia społecznego obowiązujący w Polsce jest błędny i to błędny fundamentalnie. Likwidacji systemu zabezpieczenia społecznego powinno towarzyszyć podwyższenie płacy minimalnej godzinowej gwarantowanej przez państwo o dotychczasową składkę finansowaną przez ubezpieczonego. Będzie on w ten sposób dysponował środkami, które będzie w stanie inwestować w sposób bardziej racjonalny, niż robi to Fundusz Ubezpieczeń Społecznych przeznaczając te środki na wypłaty bieżących świadczeń dla innych, nieznanych nawet ubezpieczonemu osób. Wierzę w konieczność przyjęcia pracowników z innych części świata. Polska się wyludnia, pracodawcy zgłaszają rosnące zapotrzebowanie na siłę roboczą. Jedyna szansa na zahamowanie negatywnych tendencji na rynku pracy to otwarcie Polski na cudzoziemskich pracowników. Afryka Wschodnia 8 9

5 Wprowadzenie powyższych postulatów w życie spowoduje w krótkim czasie zwiększenie zamożności ludzi pracujących, przywróci nadszarpnięte, w ostatnich dekadach, znaczenie rodziny oraz zwiększy zdecydowanie konkurencyjność naszego kraju. Banaue, Filipiny 10 11

6 Ten zbiór Myśli Przewodnich dedykuję wszystkim tym moim klientom, którzy w ostatnich latach zdecydowali się w swoich firmach na odważny krok w kierunku realizacji tych postulatów. Luzon, Filipiny 12 13