4. UKŁADY FUNKCJONALNE TECHNIKI CYFROWEJ

Transkrypt

1 4. UKŁADY FUNKCJONALNE TECHNIKI CYFROWEJ 4.1. UKŁADY KONWERSJI KODÓW Kody Kod - sposób reprezentacji sygnału cyfrowego za pomocą grupy sygnałów binarnych: Sygnał cyfrowy wektor bitowy Gdzie np. sygnał cyfrowy: znaki A..Z, a..z, 0..9, znaki specjalne, interpunkcyjne i in. - tzw. kody alfanumeryczne; cyfra tzw. kody dwójkowo-dziesiętne; wartość całkowita z pewnego przedziału, np. <- 128,+127>; inne Klasyfikacje kodów n - długość słowa kodowego (liczba bitów wektora) P - pojemność kodu (liczba wszystkich dopuszczalnych kombinacji kodu) Kody zupełne i niezupełne P = 2 n kod zupełny P < 2 n kod niezupełny Kody systematyczne (np. naturalny kod binarny) i niesystematyczne (np. alfanumeryczne) Bardzo ważna klasa kodów systematycznych, kodujących liczby - kody wagowe: każda pozycja w słowie kodowym (bit) ma określoną i niezmienną wartość - tzw. wagę. Np. 3-bitowy naturalny kod binarny (NKB): n=3 Wagi P = 8 = 2 n kod zupełny

2 Kody dwójkowo-dziesiętne Jak zakodować binarnie cyfry 0...9? P = 10 n = różnie dla różnych kodów. Najpopularniejsze (n = 4): Naturalny Plus 3 Aikena BCD (2*421) (7421) (+3, excess3, XS3) (2421) (8421) niewagowy! Kody o stałej liczbie jedynek: k z n" W słowie n bitowym dokładnie k bitów jest równych 1 Jeśli k= 1 kod 1 z n" (zwany też kodem pierścieniowym, prostym). Dla kodów pierścieniowych P = n. Np. kod 1 z 4:

3 Kod pseudopierścieniowy (Johnsona) Systematyczny, ale niewagowy. P = 2n. Np. kod 4b (P = 8): Kod Gray'a Zupełny kod niewagowy, w którym każde dwa kolejne słowa kodowe (także pierwsze i ostatnie) różnią się między sobą dokładnie jednym bitem. n = n = n = Inne kody Detekcyjne i korekcyjne: transmisja i zapis danych, dodany nadmiar umożliwia wykrycie lub wykrycie i korekcję określonej klasy błędów; np. dodawanie bitu parzystości. Alfanumeryczne, np. kod ASCII (7-bitowy); w komputerach PC stosowany 8- bitowy tzw. kod ASCII rozszerzony (extended ASCII), znaki o kodach powyżej 127 bywają różne. Kody kompresji danych... 3

4 Układy konwersji kodów Podstawowa klasyfikacja: Enkoder (koder): kod WE jest kodem prostym ( 1 z n ). Dekoder: kod WY jest kodem prostym ( 1 z n ). Transkoder: żaden z kodów WE ani WY nie jest 1 z n. Enkoder priorytetowy: jeśli na WE zamiast kodu 1 z n pojawi się więcej niż jedna jedynka, ustalona ranga priorytetów WE decyduje, która z nich określa odpowiedź układu (np. najstarsza). Dekoder pełny: kod WE jest zupełny (czyli m = 2 n, gdzie n = liczba WE, m = liczba WY). Np. układ scalony TTL dekoder kodu BCD 8421 Dekoder niepełny. A B C D

5 Dekodery NKB Ang. k to - n decoders (2-to-4, 3-to-8 etc.) Dekodery 2 na 4 (a) postać kanoniczna (b) WY aktywne 0" Dekodery 3 na 8 (c) realizacja uproszczona (a) postać kanoniczna (b) regularna struktura na 2WE bramkach iloczynu (+negacje zmiennych WE) 5

6 Dekoder 4 na 16 - struktura matrycowa: Dekoder 2 na 4 z sygnałem Enable 6

7 Kaskadowe łączenie dekoderów (a) NOT+2 x 2 na 4 3 na 8 (b) 4 x 2 na 4 4 na 16" z Enable Multipleksery i demultipleksery Multiplekser: układ kombinacyjny umożliwiający wybór i przestanie na swoje wyjście sygnału z jednego z n WE informacyjnych; numer WE określany jest stanem WE adresowych (sterujących). Zwykle numer WE podawany jest w NKB jako liczba m bitowa; n = 2 m. Demultiplekser: układ kombinacyjny umożliwiający wybór i przestanie sygnału ze swojego wejścia na jedno z n WY; numer WY określany jest stanem WE adresowych (sterujących) -j.w. 7

8 Przykład: multipleksowany (przełączany, komutowany) układ transmisji danych: Idea realizacji: dekoder NKB bramkujący WE informacyjne Np. układy czterokanałowe (n = 4, m = 2): 8

9 Realizacje funkcji boolowskich na układach konwersji kodów Multipleksery Realizacja funkcji n zmiennych na multiplekserze 2 m kanałowym podanie na jego wejścia funkcji n - m zmiennych. Przykłady (multipleksery 4-kanałowe, 2 WE adresowe): a) n m = 0 b) n m = 1 a b c f l l 1 1 l l

10 c) n m > 1 : f(a, b, c, a)=σ(0001, 0011, 1000, 1001, 1011, 1100) a b c d f f(0,0,c,d) = d f(0,1,c,d) = 0 f(1,0,c,d) = /c + d f(1,1,c,d) = /(c + d) a b c d f

11 Dekodery A. Postać kanoniczna sumy iloczynów (jedynki funkcji) Np.: f(q, X, P)=Σ(000, 001, 100, 110, 111) B. Postać kanoniczna iloczynu sum (zera funkcji) f(q, X, P) = Π(010, 011, 101) Podsumowanie Jedna uniwersalna struktura + zmieniana dla konkretnej funkcji sieć połączeń WE (multiplekser) lub WY (dekoder) Przydatność w architekturze programowalnych układów logicznych. 11

12 4.2. REJESTRY Najogólniej: Rejestr n-bitowy = grupa n przerzutników o wspólnych sygnałach sterujących, służąca do przechowywania (pamiętania) n wartości binarnych. Podstawowy podział - sposób wprowadzania / wyprowadzania informacji: a) szeregowy (serial): b) równoległy (parallel): Klasyfikacja: PIPO (Parallel In - Parallel Out) PISO (Parallel In Serial Out) SIPO (Serial In Parallel Out) SISO (Serial In Serial Out) Rejestry równoległe Np. 4-bitowy rejestr PIPO = bufor 4-bitowy: 4 przerzutniki D o wspólnym WE zegarowym. W zależności od rodzaju przerzutników D może to być rejestr typu latch" (zatrzask) lub rejestr synchroniczny. Ładowanie zawartości zboczem narastającym lub opadającym. 12

13 Rejestry przesuwne Jedno i dwukierunkowe. Zwykle kaskada przerzutników typu D z różnymi konfiguracjami połączeń. Np.: rejestr 4b: Load aktywne poziomem wysokim, Clear - poziomem niskim. Przed każdym zapisem (Load) wymagane wyzerowanie rejestru (Clear). Układ pełnego wpisu równoległego (bez konieczności zerowania): 13

14 4.3. LICZNIKI Układy sekwencyjne, służące do zliczania i zapamiętywania liczby impulsów. Automaty o WE synchronizującym Clk, z którego impulsy podlegają zliczaniu (plus inne WE sterujące, np. zerujące, bramkujące WE itp.), i o sygnale wyjściowym Y=A (a więc automat Moore'a). Liczba stanów automatu - pojemność licznika = N. Dla liczników w NKB najczęściej N = 2 n, n = liczba WY licznika. Jeśli w grafie występuje przejście q N-1 q 0 - licznik modulo N". Jeśli nie - licznik do N + osobny sygnał zerujący. Jeśli w grafie występują przejścia zwrotne pomiędzy sąsiednimi stanami - licznik rewersyjny (dodatkowe sygnały sterujące); jeśli nie licznik jednokierunkowy (zliczający w przód / wstecz). Podstawowy podział: liczniki asynchroniczne (= prostsze) i synchroniczne (= szybsze) Liczniki asynchroniczne (szeregowe) Podstawowa komórka liczników asynchronicznych: tzw. dwójka licząca - na przerzutniku typu T, JK lub D: Clk Q 0 Dwójka licząca =dzielnik częstotliwości przez 2 przełączany zboczem opadającym. Naturalny element konstrukcji liczników w NKB. 14

15 3-bitowy asynchroniczny licznik NKB (modulo 8) = kaskada trzech dwójek liczących: Clk Q 0 Q 1 Q 2 Podstawowa wada liczników asynchronicznych: propagująca się kaskadowo lawina przełączeń przerzutników przy przejściu np. ze stanu 111 do 000: Rzeczywista sekwencja stanów: τ = czas przełączania się przerzutnika 15

16 Liczniki synchroniczne Zliczane impulsy podawane równolegle na wejścia synchronizujące wszystkich przerzutników - nie ma kaskadowego przełączania się kolejnych przerzutników! Dodatkowe układy logiczne tzw. generacji przeniesienia. Warunek przełączania się bitu Q k : T k = Q 0 Q 1... Q k-1 = 1 Zaleta liczników synchronicznych: mniejsze opóźnienia, szybsze przełączanie się, większa częstotliwość pracy. O częstotliwości pracy decyduje szybkość układu generacji przeniesienia; na rysunku powyżej pokazana jest konfiguracja tzw. przeniesienia równoległego (szybsza, ale na wielowejściowych bramkach AND): T k = Q 0 Q 1... Q k-1 Alternatywa - konfiguracja szeregowa (bramki tylko dwuwejściowe, ale wolniejsza): T k = T k-1 Q k-1, T 0 = 1. 16

17 Zliczanie wstecz Clk Q 0 Q 1 Q Liczniki asynchroniczne - przełączanie bitu Q k zboczem narastającym Q k-1. Liczniki synchroniczne - warunek przełączania się bitu Q k : T k = /Q 0 /Q 1... /Q k-1 = 1 (generacja równoległa) lub T k = T k-1 /Q k-1 = 1 (generacja szeregowa) Przełączanie bitu Q 0 wciąż opadającym zboczem zegara problemy z kaskadowym łączeniem liczników, sygnał Clk nie może być traktowany jako Q -1 bit słowa licznika. Rewersyjny licznik asynchroniczny (idea): Rewersyjny licznik synchroniczny (idea; szeregowa generacja przeniesienia): 17

18 4.4. Układy arytmetyczne Sumatory Prawie wszystkie obliczenia matematyczne dają się sprowadzić do działań arytmetycznych, te zaś dają się sprowadzić do dodawania. Podstawowy podział: a) szeregowe (był przykład syntezy abstrakcyjnej automatu) - układy sekwencyjne; b) równoległe - układy kombinacyjne. Elementy sumatora równoległego półsumator oraz sumator pełny: A B C S S =A B C= A B S i = A i B i C i-1 C i = A i B i + A i C i + B i C i Kompletny kaskadowy 4-bitowy sumator równoległy: A i B i C i-1 C i S i

19 Generacja przeniesienia w sumatorach kaskadowych Szybkość propagacji przeniesienia w kaskadzie decyduje o szybkości pracy całego sumatora. Na rysunku powyżej, przy czysto szeregowej propagacji przeniesienia pomiędzy poszczególnymi stopniami, całkowity czas sumowania jest wprost proporcjonalny do długości sumowanych stów. Aby zwiększyć maksymalną częstotliwość pracy sumatora konstruuje się specjalne szybkie układy generacji przeniesień, w których szeregowa propagacja jest eliminowana. Każdy bit - tzw. stopień sumatora - znajduje się w jednym z trzech stanów: a) generacji przeniesienia zerowego (C i = 0), b) generacji przeniesienia jedynkowego (C i =1), c) propagacji przeniesienia (C i = C i-1 ). 19