Istota i klasyfikacja instrumentów finansowych

Transkrypt

1 Zeszyty Naukowe nr 674 Akademii Ekonomicznej w Krakowie 2005 Katedra Rachunkowości Finansowej Istota i klasyfikacja instrumentów finansowych 1. Wprowadzenie Dynamiczny rozwój rynków finansowych powoduje zmiany dotychczasowych i powstawanie nowych instrumentów finansowych, a także zwiększenie zakresu ich wykorzystywania w działalności jednostek gospodarczych. Instrumenty finansowe wiążą się zwykle z działalnością operacyjną jednostki. Wykorzystywane w celach inwestycyjnych i finansowych wywierają bezpośrednio wpływ na jej sytuację majątkową i finansową. Gwałtowne zmiany kursów walutowych, stóp procentowych i cen na rynkach towarowych wywołują popyt na instrumenty finansowe wykorzystywane w innych celach, a przede wszystkim dla zabezpieczenia się przed ryzykiem, a także w celach spekulacyjnych. Zastosowanie instrumentów w wymienionych celach wywiera wpływ na sytuację jednostki z opóźnieniem, a niekontrolowane ich użycie może spowodować olbrzymie straty. Stąd problemem o zasadniczym znaczeniu w rachunkowości przełomu drugiego i trzeciego tysiąclecia jest uznawanie, wycena, ujmowanie i prezentacja instrumentów finansowych w sprawozdaniach finansowych jednostek gospodarczych. 2. Pojęcie instrumentów finansowych Cechą wspólną instrumentów finansowych bez względu na cel ich wykorzystania i horyzont czasowy skutków jest ich wpływ na sytuację majątkową i finansową jednostki gospodarczej. Według IASB Instrument finansowy jest to każdy kontrakt, który skutkuje jednocześnie powstaniem składnika aktywów finansowych u jednej jednostki i zobowiązania finansowego lub instrumentu

2 16 kapitałowego u drugiej jednostki. Jednostka strona umowy rozumiana jest szeroko i oznacza osoby fizyczne, spółki osobowe, spółki kapitałowe i agendy rządowe 2. Z definicji instrumentów finansowych wynika, że nie są nimi aktywa i zobowiązania, które nie wynikają z umów, np. aktywa i zobowiązania z tytułów publiczno-prawnych wynikają bowiem z przepisów obowiązującego prawa. Na szczególną uwagę zasługują umowy dotyczące dóbr i usług, a więc związane z ich zakupem, sprzedażą lub zużyciem. Transakcje zakupu, sprzedaży lub zużycia dóbr i usług charakteryzują się różnym stopniem złożoności, co znajduje wyraz w przebiegu zdarzeń od zawarcia umowy do jej realizacji, a także w majątkowych i finansowych skutkach każdego zdarzenia. Z tego punktu widzenia zdarzenia te można podzielić na: a) nie wywołujące natychmiastowych skutków majątkowych i finansowych, np. zawarcie umowy o dostawę lub usługę nie powoduje powstania aktywów ani zobowiązań finansowych; b) wywołujące natychmiastowe skutki majątkowe i finansowe w postaci: należności z tytułu dostaw i usług oraz zobowiązań z tego tytułu, a więc aktywów i zobowiązań finansowych; zdarzeniem wywołującym takie skutki jest realizacja dostaw i usług w zamian za zapłatę określonej kwoty środków pieniężnych, w tym aktualnie zapadłe i wymagane pojedyncze opłaty z tytułu leasingu operacyjnego; aktywów i zobowiązań o innym (niefinansowym) charakterze, np. realizacja dostaw i usług w zamian za inne dostawy i usługi, a także zaliczkowanie dostaw i usług; prawa i obowiązki stron wynikające z tych zdarzeń można wypełnić wyłącznie poprzez uzyskanie i dostarczenie aktywów niefinansowych; prawa i obowiązki stron wynikające z umowy można wypełnić wyłącznie poprzez uzyskanie i dostarczenie aktywów niefinansowych (dóbr) lub świadczenie usług (np. leasing operacyjny). Podobnie prawa i obowiązki umowne, powstające na mocy kontraktów terminowych typu futures dotyczących towarów, można wypełnić wyłącznie uzyskując i dostarczając towary. W teorii i praktyce rachunkowości nie ma zgodności co do kwalifikowania skutków umów o dostawy i usługi do aktywów i zobowiązań finansowych. W rachunkowości modelu anglo-amerykańskiego traktuje się je jako aktywa i zobowiązania finansowe. W modelu kontynentalnym skutki tych umów często MSR 32 (zaktualizowany w 2003 r. i zmieniony w 2004 r.), International Financial Reporting Standards 2004, IASB, Londyn 2004, par Ibidem, par. 14. MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych jednoznacznie stwierdza, że aktywa finansowe obejmują należności z tytułu dostaw i usług oraz pozostałe należności, zaś zobowiązania finansowe zobowiązania z tytułu dostaw i usług oraz pozostałe zobowiązania; International, par. 56.

3 Istota i klasyfikacja instrumentów finansowych 17 nie są zaliczane do kategorii instrumentów finansowych 4. Podejście takie wydaje się daleko idącym uproszczeniem, opartym wyłącznie na celu zawieranych umów i uwzględnieniu jedynie charakteru nabywanych praw i obowiązków wynikających z ich zawarcia bez uwzględnienia konsekwencji realizacji umów. Z powyższych rozważań wynika, że umowy dotyczące dóbr i usług, które dają jednej ze stron prawo do dokonania rozliczenia w formie pieniężnej lub w formie innego instrumentu finansowego, są w istocie instrumentami finansowymi. Nie dotyczy to zawartych i niezrealizowanych jeszcze umów oraz takich, które mają być rozliczone w formie dostawy dóbr bądź świadczenia usług. Instrumenty finansowe kreują dwa strumienie finansowe: strumień dopływu (pozyskania) aktywów finansowych i przyszły strumień ich odpływu na skutek zaciągniętych zobowiązań finansowych. Pozwalają uniezależnić od siebie i równocześnie zsynchronizować ze sobą te dwa strumienie, czyli zapewnić stabilizację, ciągłość i ochronę procesów finansowych, a przez to gospodarczych zachodzących w jednostce gospodarczej przed zakłóceniami, co powinno doprowadzić do efektu najistotniejszego dla firmy osiągnięcia i utrzymania założonego poziomu efektywności ekonomicznej. Aktywa finansowe są jednymi z ważniejszych elementów majątku przedsiębiorstwa. Charakteryzują się wysokim stopniem płynności, zabezpieczają przedsiębiorstwo przed utratą wypłacalności. W rozważaniach nad rolą i znaczeniem aktywów finansowych nie można pominąć aspektu zyskotwórczego tych składników majątku, szczególnie wówczas gdy utrzymywane są w celach inwestycyjnych. Zobowiązania finansowe stanowią zewnętrzne źródło finansowania przedsiębiorstwa. Zmiana zakresu finansowania zobowiązaniami, a w szczególności tymi, od których jednostka gospodarcza płaci odsetki, powoduje konsekwencje w zmianach zysku netto, a tym samym stopy zwrotu z kapitału własnego. Związek ten jest określany mianem dźwigni finansowej 5 i wykorzystywany w zarządzaniu finansowym. Aktywa i zobowiązania finansowe są głównymi czynnikami kształtującymi sytuację finansową jednostki gospodarczej. Powinny być rezultatem świadomych przedsięwzięć w sferze zarządzania, związanych z obraną strategią. Podstawą 4 Przykładem takiego podejścia są przepisy Ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o nowelizacji ustawy o rachunkowości (Dz.U. nr 113, poz. 1186, art. 3, ust. 1, pkt 23) oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. nr 149, poz. 1674, par. 7). 5 Por. m.in. J. Gajdka, E. Walińska, Zarządzanie finansowe. Teoria i praktyka, Fundacja Rozwoju Rachunkowości w Polsce, Warszawa 1998, s. 281; R.C. Higgins, Analysis for Financial Management, IRWIN, Inc., Illinois 1989.

4 18 powodzenia w tym zakresie jest właściwe uznawanie, wycena, ujmowanie i prezentacja instrumentów finansowych w sprawozdaniach finansowych jednostki gospodarczej. 3. Klasyfikacja instrumentów finansowych Instrumenty finansowe są skomplikowanymi konstrukcjami finansowo-prawnymi. Ich całościowa klasyfikacja jest niezwykle trudna, ponieważ różnią się przedmiotem, strukturą wewnętrzną, a ponadto wiele z nich przechodząc ewolucję dzieli się na mniejsze elementy lub łączy w większą całość 7, tworząc w ten sposób nowe konstrukcje finansowo-prawne. W celu wprowadzenia pewnego ładu pojęciowego, warto się pokusić o całościową, chociażby ogólną ich klasyfikację. Ogólnymi kryteriami klasyfikacji instrumentów finansowych są: przedmiot praw i obowiązków wynikających z umów, skutki bilansowe, struktura, forma, ujmowanie w bilansie. Kryteria szczegółowe, które mogą być stosowane odpowiednio do klasyfikacji w ramach poszczególnych grup wyróżnionych z punktu widzenia kryteriów ogólnych, są następujące: postać, termin realizacji (wymagalności), przeznaczenie, charakter i związane z nim miejsce obrotu, możliwości wynikające z użycia instrumentów finansowych, sposób wykorzystania, przedmiot zabezpieczenia. Należy zwrócić uwagę, że określone kryteria ogólne mogą być wykorzystane również do klasyfikacji szczegółowej, np.: kryterium formy jest ogólnym kryterium klasyfikacji instrumentów finansowych, a równocześnie podstawą podziału aktywów finansowych czy też zobowiązań finansowych; kryterium struktury wewnętrznej jest ogólnym kryterium klasyfikacji instrumentów finansowych, a równocześnie podstawą podziału instrumentów pochodnych itp. Np. strip bonds, które powstały przez oddzielenie kuponów odsetkowych od obligacji. Przedmiotem obrotu jest osobno obligacja, a osobno kupony odsetkowe. 7 Np. obligacja z opcją zamiany na akcje, czyli w rzeczywistości dwa różne instrumenty finansowe, a mianowicie obligacje i opcja na zakup akcji.

5 Istota i klasyfikacja instrumentów finansowych 19 Z punktu widzenia przedmiotu praw i obowiązków, instrumenty finansowe dzielą się na pierwotne i pochodne. Pierwotne instrumenty finansowe powodują powstanie praw i obowiązków majątkowych, a więc odpowiednio aktywów finansowych i zobowiązań finansowych lub instrumentów kapitałowych. Przykładem instrumentów pierwotnych są zwykłe umowy kupna-sprzedaży, pożyczek, emisja akcji, dłużnych papierów wartościowych itp. Pochodne instrumenty finansowe (derywaty) powodują powstanie praw i obowiązków, które skutkują przeniesieniem między stronami umowy dotyczącej danego instrumentu, ryzyka finansowego (jednego lub kilku rodzajów) nieodłącznie związanego z daną zmienną, określaną mianem instrumentu podstawowego. Zmienna może być stopą procentową, indeksem stóp procentowych, ceną konkretnego dobra, np. ropy naftowej, złota, czy też kursem wymiany waluty obcej. W momencie zawarcia umowy nie następuje przeniesienie instrumentu podstawowego. Nie musi do tego dojść również w chwili zakończenia trwania umowy. Charakterystyczną cechą pochodnego instrumentu finansowego jest niewielka inwestycja początkowa netto lub jej brak oraz rozliczenie, które ma nastąpić w przyszłości. Przykładami pochodnych instrumentów finansowych są terminowe transakcje typu futures i forward, swapy stóp procentowych, swapy walutowe czy też opcje. Instrumenty finansowe wywierają określone skutki w bilansach stron umów. Z tego punktu widzenia dzielą się na: aktywa finansowe, zobowiązania finansowe, instrumenty kapitałowe. Aktywa finansowe to składniki aktywów, które mają postać 8 : środków pieniężnych, umownego prawa do otrzymania środków pieniężnych lub innych aktywów finansowych od innej jednostki, umownego prawa do wymiany aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych z inną jednostką na potencjalnie korzystnych warunkach, instrumentu kapitałowego innej jednostki gospodarczej, kontraktu, który będzie rozliczony lub może być rozliczony przez jednostkę we własnych instrumentach kapitałowych i jest instrumentem niepochodnym, z którego wynika lub może wynikać obowiązek przyjęcia przez jednostkę zmiennej liczby własnych instrumentów kapitałowych, lub jest instrumentem pochodnym, który będzie rozliczony lub może być rozliczony w inny sposób niż przez wymianę ustalonej kwoty środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych na ustaloną liczbę własnych instrumentów kapitałowych jednostki. 8 MSR 32, par. 11.

6 20 Zobowiązania finansowe to umowne zobowiązania do 9 : przekazania środków pieniężnych lub innych aktywów finansowych innej jednostce, wymiany aktywów finansowych lub zobowiązań finasowych z inną jednostką na potencjalnie niekorzystnych warunkach. Zobowiązaniem finansowym jest również kontrakt, który będzie rozliczony lub może być rozliczony we własnych instrumentach kapitałowych jednostki i jest instrumentem niepochodnym, z którego wynika lub może wynikać obowiązek dostarczenia przez jednostkę zmiennej liczby własnych instrumentów kapitałowych, lub jest instrumentem pochodnym, który będzie rozliczony lub może być rozliczony w inny sposób niż przez wymianę ustalonej kwoty środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych na ustaloną liczbę własnych instrumentów kapitałowych jednostki. Instrument kapitałowy to każda umowa, która dokumentuje istnienie prawa do rezydualnego udziału w aktywach netto jednostki. Instrumentami kapitałowymi są akcje zwykłe, niektóre rodzaje akcji uprzywilejowanych, warranty oraz opcje subskrypcji lub zakupu akcji zwykłych jednostki gospodarczej, która jest ich wystawcą. Obowiązek jednostki gospodarczej wyemitowania instrumentów kapitałowych w zamian za aktywa finansowe innych jednostek prowadzi do podwyższenia jej kapitału własnego i nie może spowodować poniesienia straty przez daną jednostkę gospodarczą. Obowiązek ten nie jest uznawany za potencjalnie niekorzystny. Ze względu na strukturę, instrumenty finansowe dzielą się na: proste, złożone, hybrydowe i syntetyczne. Podział instrumentów finansowych na proste i złożone ma istotne znaczenie dla ich emitenta. Instrumenty proste są składnikami jego zobowiązań finansowych lub kapitału własnego. Przykładami instrumentów prostych zaliczanych do pierwszej grupy są zaciągnięte pożyczki czy też wyemitowane obligacje. Prostym instrumentem finansowym o charakterze kapitałowym są akcje zwykłe. Złożonymi instrumentami finansowymi są takie instrumenty finansowe, które zawierają składnik zarówno zobowiązań, jak i kapitału własnego 10. Przykładem złożonego instrumentu finansowego jest obligacja zamienna na akcje wystawcy. O ile dla emitenta istotne jest rozróżnienie powyższych składników, o tyle dla posiadacza proste i złożone instrumenty finansowe są aktywami finansowymi. Hybrydowe instrumenty finansowe zawierają elementy pierwotne i pochodne 11. Kombinacją wymienionych składników jest wbudowanie instrumentów pochod- 9 Ibidem. 10 Por. G.T. Bayley, K. Wild, Międzynarodowe Standardy Rachunkowości w praktyce, Fundacja Rozwoju Rachunkowości w Polsce, Warszawa Por. Financial Instruments Applying IAS 32 and IAS 39, Delottee Touche Tohmatsu, 2002.

7 Istota i klasyfikacja instrumentów finansowych 21 nych w instrumenty pierwotne. Przykładem hybrydowego instrumentu finansowego są obligacje z opcją wcześniejszej spłaty. Instrumenty syntetyczne są zbiorami pojedynczych instrumentów finansowych nabywanych i utrzymywanych przez jednostkę gospodarczą po to, aby imitowały cechy charakterystyczne innego instrumentu finansowego 12. Przykładem instrumentu syntetycznego jest długoterminowe zadłużenie (np. zaciągnięty kredyt długoterminowy) o zmiennej stopie procentowej połączone ze swapem stóp procentowych, zakładającym otrzymywanie płatności obliczanych według zmiennej stopy procentowej i dokonywanie płatności obliczanych według stopy stałej, co daje efekt równoważny długoterminowemu zadłużeniu o stałej stopie procentowej 13. Ze względu na formę, instrumenty finansowe dzielą się na pieniężne i niepieniężne. Pieniężnymi instrumentami finansowymi są środki pieniężne i umowne prawa do otrzymania w przyszłości środków pieniężnych (pieniężne aktywa finansowe) oraz odpowiadające im umowne obowiązki przekazania w przyszłości środków pieniężnych (pieniężne zobowiązania finansowe). Należą do nich m.in.: środki pieniężne w banku lub podobnej instytucji finansowej, należności i zobowiązania z tytułu dostaw i usług, należności i zobowiązania wekslowe płatne w środkach pieniężnych, kredyty i pożyczki udzielone i otrzymane, obligacje obce i własne płatne w środkach pieniężnych. Niepieniężnymi instrumentami finansowymi są umowne prawa do otrzymania w przyszłości aktywów finansowych innych niż środki pieniężne oraz odpowiadające im umowne obowiązki przekazania w przyszłości tych aktywów. Przykładem niepieniężnych instrumentów finansowych jest weksel płatny w obligacjach Skarbu Państwa lub innych tego rodzaju aktywach finansowych, niektóre inwestycje w papiery wartościowe z prawem do kapitału, np. udziały i akcje zwykłe, niektóre rodzaje akcji uprzywilejowanych itp. Instrumenty kapitałowe są w istocie rzeczy niepieniężnymi instrumentami finansowymi. Dokumentują bowiem istnienie udziałów w aktywach netto jednostki. Z punktu widzenia ujmowania w bilansie instrumenty finansowe dzielą się na bilansowe oraz pozabilansowe. Bilansowe instrumenty finansowe są to umowy albo zdarzenia związane z nimi, które powodują ujęcie składników aktywów finansowych w bilansie jednej jednostki gospodarczej i zobowiązania finansowego lub instrumentu kapitałowego w bilansie drugiej jednostki gospodarczej. Należą do nich m.in.: należności i zobowiązania z tytułu dostaw i usług, kredyty i pożyczki udzielone i otrzymane, 12 MSR 32, par. OS Ibidem.

8 22 udziały i akcje w innych jednostkach, obligacje obce i własne. Pozabilansowe instrumenty finansowe są to umowy, które nie powodują ujęcia w bilansach stron żadnego składnika aktywów finansowych ani zobowiązania finansowego lub instrumentu kapitałowego. Przykładem pozabilansowego instrumentu finansowego jest powzięcie zobowiązania pożyczenia środków według stałej stopy procentowej, w wyniku czego jednostka może być narażona na ryzyko stopy procentowej. Takie samo zjawisko może być związane z aktywami finansowymi, które zostały usunięte z bilansu w wyniku przeprowadzenia transakcji takiej jak np. sekurytyzacja. Do pozabilansowych instrumentów finansowych należą również warunkowe prawo i warunkowy obowiązek, a więc uwarunkowane wystąpieniem pewnego zdarzenia w przyszłości, np. gwarancja finansowa. Zdarzeniem tym jest niewykonanie umowy przez pożyczkobiorcę. Ogólną klasyfikację instrumentów finansowych przedstawiono na rys. 1. Kolejność zastosowania kryteriów w przedstawionej ogólnej klasyfikacji instrumentów finansowych uzasadniona jest ich znaczeniem. Dla dalszych rozważań klasyfikacyjnych celowe jest powtórne wykorzystanie dwóch pierwszych kryteriów, a więc przedmiotu praw i obowiązków wynikających z umów oraz ich skutków bilansowych w połączeniu z kryterium szczegółowym, a mianowicie z postacią poszczególnych grup instrumentów finansowych wynikających z podziału ogólnego. Klasyfikację tę przedstawiono na rys. 2. Pierwotne instrumenty finansowe obejmują: a) aktywa finansowe w postaci: środków pieniężnych, umownego prawa do otrzymania środków pieniężnych lub innych aktywów finansowych od innej jednostki gospodarczej, instrumentów kapitałowych innej jednostki gospodarczej; b) zobowiązania finansowe w postaci zobowiązania jednostki do wydania środków pieniężnych lub innych aktywów finansowych innej jednostce gospodarczej; c) instrumenty kapitałowe w postaci własnych instrumentów kapitałowych, a więc udziałów (akcji). Pochodne instrumenty finansowe obejmują: aktywa finansowe w postaci umownego prawa do wymiany instrumentów finansowych z inną jednostką gospodarczą na potencjalnie korzystnych warunkach, zobowiązania finansowe w postaci umownego zobowiązania jednostki do wymiany instrumentu finansowego z inną jednostką na potencjalnie niekorzystnych warunkach, instrumenty kapitałowe w postaci umownego zobowiązania jednostki do wyemitowania lub dostarczenia własnych instrumentów kapitałowych, np. opcje na akcje własne, warranty.

9 Istota i klasyfikacja instrumentów finansowych 23 Instrumenty finansowe Pierwotne Pochodne Aktywa finansowe Zobowiązania finansowe Instrumenty kapitałowe Pieniężne Inne Bilansowe Pozabilansowe Rys. 1. Ogólna klasyfikacja instrumentów finansowych Źródło: opracowanie własne. Instrumenty finansowe Skutki w bilansach stron umowy Aktywa Aktywa finansowe Zobowiązania finansowe Pasywa Instrumenty kapitałowe Przedmiot praw i obowiązków Pochodne Pierwotne środki pieniężne umowne prawo do otrzymania środków pieniężnych lub innych aktywów finansowych od innej jednostki gospodarczej instrumenty kapitałowe innej jednostki gospodarczej umowne prawo do wymiany instrumentów finansowych z inną jednostką gospodarczą na potencjalnie korzystnych warunkach zobowiązania jednostki do wydania środków pieniężnych lub innych aktywów finansowych innej jednostce gospodarczej umowne zobowiązanie jednostki do wymiany instrumentu finansowego z inną jednostką na potencjalnie niekorzystnych warunkach własne instrumenty kapitałowe udziały (akcje) umowne zobowiązanie jednostki do wyemitowania lub dostarczenia własnych instrumentów kapitałowych opcje na akcje własne, warranty Rys. 2. Klasyfikacja instrumentów finansowych z uwzględnieniem ich postaci Źródło: opracowanie własne.

10 24 Kryterium formy zastosowane we wcześniejszych rozważaniach jako ogólna podstawa klasyfikacji instrumentów finansowych może być wykorzystane również jako kryterium szczegółowej klasyfikacji aktywów finansowych i zobowiązań finansowych. Ze względu na formę każda z wymienionych grup dzieli się odpowiednio na elementy pieniężne oraz inne (niepieniężne). Pieniężne aktywa finansowe to środki pieniężne i ich ekwiwalenty oraz inne pieniężne aktywa finansowe, które zostaną otrzymane przez jednostkę gospodarczą w ustalonej lub możliwej do ustalenia kwocie pieniędzy. Pieniężne aktywa finansowe obejmują zatem: środki pieniężne, a więc gotówkę w kasie oraz depozyty płatne na żądanie; ekwiwalenty środków pieniężnych, czyli krótkoterminowe inwestycje o dużej płynności, łatwo wymienialne na określone kwoty środków pieniężnych oraz narażone na nieznaczne ryzyko zmiany wartości. Ekwiwalenty środków pieniężnych służą raczej realizacji krótkoterminowych obciążeń pieniężnych, a nie celom inwestycyjnym. Inwestycje można zaliczyć do ekwiwalentów środków pieniężnych, jeżeli są łatwo wymienialne na określone kwoty środków pieniężnych oraz są narażone na nieznaczne ryzyko zmiany wartości. Za takie uznaje się inwestycje o krótkim terminie płatności, za jaki można przyjąć okres do trzech miesięcy licząc od daty ich nabycia. Krótkoterminowe inwestycje w akcje są wyłączone z ekwiwalentów środków pieniężnych z wyjątkiem sytuacji, gdy same w istocie rzeczy są tymi ekwiwalentami, np. nabyte akcje uprzywilejowane o krótkim terminie płatności oraz określonej dacie wykupu 14 ; inne aktywa pieniężne, a więc te, które zostaną otrzymane przez jednostkę gospodarczą w ustalonej lub możliwej do ustalenia kwocie pieniędzy, np. naliczone odsetki od aktywów finansowych, należności z tytułu dostaw i usług, należności wekslowe płatne w środkach pieniężnych, kredyty i pożyczki udzielone, obligacje obce płatne w środkach pieniężnych itp. Inne aktywa pieniężne mogą być płatne w różnych terminach. Zależnie od terminu płatności, dzielą się one na płatne w: krótkim terminie, tj. w okresie do trzech miesięcy licząc od daty ich nabycia (wystawienia, założenia), średnim terminie, tj. w okresie dłuższym niż trzy miesiące i krótszym niż rok licząc od określonej wyżej daty, terminie dłuższym niż rok. Inne aktywa pieniężne płatne w krótkim terminie są w istocie rzeczy podobne do środków pieniężnych i ich ekwiwalentów. Inne aktywa pieniężne o średnim 14 MSR 7, par. 7.

11 Istota i klasyfikacja instrumentów finansowych 25 terminie płatności są składnikami inwestycji krótkoterminowych, a o terminie dłuższym niż rok inwestycji długoterminowych. Wśród pieniężnych aktywów finansowych na szczególną uwagę zasługują należności z tytułu dostaw i usług. Stanowiąc bowiem przejaw działalności operacyjnej, wiążą się z cyklem tej działalności, zdefiniowanym jako okres upływający pomiędzy nabyciem aktywów przeznaczonych do przetworzenia a ich realizacją w formie pieniężnej lub w formie ekwiwalentu pieniężnego 15. Instrumentem tym są należności z tytułu dostaw i usług. Związek z cyklem działalności operacyjnej przesądza o ich zaliczeniu do aktywów obrotowych bez względu na długość okresu wymagalności. W rzeczywistości gospodarczej określona kwota należności z tytułu dostaw i usług może się składać z części płatnych w okresach (licząc od momentu jej powstania): do trzech miesięcy, od trzech miesięcy do roku, dłuższym niż rok. O ile należności płatne do trzech miesięcy są w istocie podobne do środków pieniężnych i ich ekwiwalentów, o tyle pozostałych dwóch grup nie można zaliczyć odpowiednio do inwestycji krótko- i długoterminowych, tak jak w przypadku innych aktywów pieniężnych, ze względu na operacyjny cel tych należności. Reasumując rozważania o należnościach z tytułu dostaw i usług, które są traktowane w całości jako aktywa obrotowe, należy zauważyć, że należności z innych tytułów nie mające celu inwestycyjnego dzielą się na krótko- i długoterminowe według kryterium dwunastu miesięcy od momentu bilansowego. Inne aktywa finansowe są to aktywa finansowe, które nie mają formy pieniężnej. Obejmują one instrumenty kapitałowe innej jednostki gospodarczej oraz prawa z instrumentów pochodnych. Inne aktywa finansowe dzielą się ze względu na okres realizacji na inwestycje krótkoterminowe, a więc o okresie realizacji do roku od momentu bilansowego, oraz inwestycje długoterminowe, a więc o okresie realizacji dłuższym niż rok. Podobnie jak aktywa finansowe, zobowiązania finansowe dzielą się ze względu na formę na pieniężne i inne (niepieniężne). Pieniężne zobowiązania finansowe są to umowne obowiązki przekazania w przyszłości środków pieniężnych i ich ekwiwalentów oraz innych pieniężnych aktywów finansowych w ustalonej lub możliwej do ustalenia kwocie pieniędzy. Pieniężne zobowiązania finansowe obejmują zatem: zobowiązania z tytułu dostaw i usług, zobowiązania wekslowe płatne w środkach pieniężnych, kredyty i pożyczki otrzymane, obligacje własne płatne w środkach pieniężnych. 15 MSR 1, par. 59.

12 26 Inne zobowiązania finansowe są to zobowiązania finansowe, które nie mają formy pieniężnej. Obejmują one: weksle własne płatne w niepieniężnych aktywach finansowych, niektóre rodzaje akcji uprzywilejowanych, obligacje własne zamienne na akcje, obowiązki z instrumentów pochodnych. Zobowiązania finansowe dzielą się według terminu wymagalności na długoterminowe oraz krótkoterminowe. Do pierwszej grupy należą zobowiązania finansowe wymagalne w terminie dłuższym niż rok od momentu bilansowego. Do zobowiązań krótkoterminowych wymagalne w terminie krótszym. Powyższa zasada nie dotyczy zobowiązań z tytułu dostaw i usług, które tak samo jak należności z tego tytułu w całości zaliczane są do zobowiązań krótkoterminowych. Istotne znaczenie dla właściwej wyceny instrumentów finansowych ma ich klasyfikacja według przeznaczenia. Z tego punktu widzenia klasyfikuje się aktywa finansowe i zobowiązania finansowe, a więc dwie grupy wyróżnione z punktu widzenia skutków bilansowych. Kryterium przeznaczenia pozwala podzielić aktywa finansowe na 16 : aktywa finansowe przeznaczone do obrotu, pożyczki udzielone i należności własne, aktywa finansowe (inwestycje) utrzymywane do terminu wymagalności, aktywa finansowe dostępne do sprzedaży. Powyższe kryterium stanowi również podstawę wyodrębnienia zobowiązań finansowych przeznaczonych do obrotu z całego ich zbioru. Aktywami finansowymi przeznaczonymi do obrotu są aktywa nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z krótkoterminowych zmian cen oraz wahań innych czynników rynkowych albo krótkiego czasu trwania nabytego instrumentu. Zalicza się do nich także inne aktywa finansowe bez względu 16 Por. MSR 39, par. 21, International Accounting Standards 2001, IASB, Londyn 2001, w wersji przed aktualizacją z grudnia 2003 r. i zmianą dokonaną w marcu 2004 r.; oraz Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych, Dz.U. 2001, nr 149, poz. 1674, par. 6. W aktualnej wersji MSR 39 aktywa finansowe dzielą się na: wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy, klasyfikowane jako przeznaczone do obrotu lub wyznaczone przez jednostkę, pożyczki i należności, utrzymywane do terminu wymagalności, dostępne do sprzedaży. Zobowiązania finansowe dzielą się na: wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy, inne zobowiązania finansowe. W Rozporządzeniu Ministra Finansów klasyfikacja nie została zmieniona.

13 Istota i klasyfikacja instrumentów finansowych 27 na zamiary, jakimi kierowano się przy zawieraniu umowy, jeżeli stanowią one składnik portfela podobnych aktywów finansowych. Do aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych przeznaczonych do obrotu zalicza się pochodne instrumenty finansowe nie uznawane przez jednostkę za instrumenty zabezpieczające. Zobowiązania finansowe przeznaczone do obrotu obejmują również zobowiązanie do dostarczenia pożyczonych papierów wartościowych oraz innych instrumentów finansowych w przypadku zawarcia przez jednostkę umowy sprzedaży z zajęciem tzw. krótkiej pozycji (jednostka dokonuje sprzedaży papierów wartościowych, których jeszcze nie posiada). Pożyczki udzielone i należności własne to wyłącznie takie, które powstały na skutek przekazania pieniędzy, towarów lub usług bezpośrednio na rzecz dłużników 17. Prawo polskie ogranicza tę pozycję do pożyczek i należności powstałych na skutek wydania bezpośrednio drugiej stronie umowy środków pieniężnych 18. Aktywa finansowe utrzymywane do terminu wymagalności to niezakwalifikowane do pożyczek udzielonych i należności własnych aktywa finansowe o ustalonym w umowie terminie wymagalności spłaty wartości nominalnej oraz określonym prawie do otrzymania w ustalonych terminach korzyści ekonomicznych w stałej lub możliwej do ustalenia kwocie pod warunkiem, że jednostka zamierza i może utrzymać te aktywa do czasu, gdy staną się wymagalne 19. Aktywa finansowe dostępne do sprzedaży to takie, które nie spełniają warunków zaliczenia do wyżej przedstawionych kategorii. Przedmiotem przedstawionych klasyfikacji instrumentów finansowych były zarówno instrumenty pierwotne, jak i pochodne. Umowne prawa i obowiązki z instrumentów pochodnych mieściły się bowiem w zakresie poszczególnych grup wyróżnionych według ogólnych i szczegółowych kryteriów klasyfikacji. Pochodne instrumenty finansowe stanowią w porównaniu z pierwotnymi instrumentami zbiór bardziej skomplikowanych konstrukcji finansowo-prawnych. Ponadto, podlegają gwałtownemu procesowi ewolucji, co dodatkowo utrudnia ich poznanie, bezpieczne wykorzystywanie w zarządzaniu oraz uznawanie, wycenę, ujmowanie i prezentację w sprawozdaniach finansowych. Argumenty te uzasadniają podjęcie próby przedstawienia szczegółowej klasyfikacji tej grupy instrumentów finansowych. Ze względu na charakter i związane z nim miejsce obrotu, instrumenty pochodne dzielą się na wystandaryzowane oraz o indywidualnym charakterze. Instrumentami wystandaryzowymi obraca się na zorganizowanych giełdach. Rynek giełdowy charakteryzuje się wysokim stopniem zestandaryzowania instrumentów, 17 Por. MSR 39, par Por. Rozporządzenie Ministra Finansów, par Por. MSR 39, par. 10; oraz Rozporządzenie Ministra Finansów, par. 8.