SCENARIUSZ ZAJĘĆ RUCHOWYCH PRZEPROWADZONYCH W GRUPIE DZIECI CZTEROLETNICH przeprowadzonych przez Lillę Stolarczyk -Summad RUCHY NAPRZEMIENNE 1. Cel główny: wspomaganie rozwoju ruchowego dzieci 2. Cele operacyjne: Poruszanie się w schemacie własnego ciała Rozwijanie koordynacji ruchowej i koncentracji Rozwijanie równoważności Pobudzenie prawej i lewej półkuli mózgowej Rozwijanie umiejętności poprawnego oddychania Rozwijanie umiejętności skoku obunożnego Rozwijanie umiejętności rzutu do celu 3. Metody: bezpośredniej celowości ruchu 4. Formy: indywidualna, grupowa 5. Środki dydaktyczne: koła gimnastyczne, woreczki gimnastyczne, szarfy, pachołki gimnastyczne 6. Przebieg zajęć Wyobrażamy sobie postać człowieka, kreślimy na niej 3 linie: dzielącą ciało na prawą i lewą stronę, dzielącą ciało na przód i tył, dzielącą ciało na górę i dół. ( Istotą ruchów naprzemiennych jest wykonywanie takich gestów, by na zmianę przekraczać jedną z tych linii bądź stworzyć taką kombinację ruchów, by przekraczać np. górę/dół i prawą/lewą stronę. ) Zachęcenie dzieci do spontanicznego ruszania się naprzemiennie, po jakimś czasie ruchy są korygowane, dążąc do wykonywania ich powoli, płynnie i starannie. Przypomnienie o aktywnym, swobodnym oddychaniu. Przykłady ćwiczeń naprzemiennych: 1) Prawa ręka do lewej nogi ze skłonem i lewa do prawej. 2) Prawa ręka do zgiętego, podniesionego, lewego kolana i odwrotnie. 3) Prawa ręka dotyka lewej nogi z tyłu, lewa-prawej. 1
Na leżąco robimy naprzemiennie rowerek. 5) Spacerujemy dbając o to, by ręce i nogi poruszały się na przemian. 6) W parach klaszczemy w ręce bawiąc się w wyliczanki. 7) W parach bawimy się w lustro: jedna osoba wykonuje ruch, druga jest jej odbiciem lustrzanym. 8) Dotykamy jedną ręką nosa, drugą ucha - krzyżujemy naprzemiennie, zmieniamy strony. 9) Podskakując zamieniamy ułożenie rąk i nóg. Początkowo stopy stawiamy palcami do środka, kciuki na zewnątrz, podskok, palce u stóp na zewnątrz, kciuki do środka. 10) Udajemy sportowców, którzy wykonują ruchy naprzemienne: pływanie, jazda na łyżwach. 11) Próbujemy żonglować. 12) Szukamy zabaw naprzemiennych: klepanie się po głowie z jednoczesnym kręceniem kółek drugą ręką na brzuchu. Ćwiczenia koordynacji ruchowej z kołami 1) Podążamy torem ułożonym ze średniej wielkości kółek, naprzemiennie wstępując w kolejne kółka 2) Podążamy torem ułożonym ze średniej wielkości kółek, naprzemiennie wstępując w kolejne kółka, trzymając nad głową szarfę 3) Podążamy torem ułożonym ze średniej wielkości kółek, naprzemiennie wstępując w kolejne kółka, niosąc na głowie woreczek gimnastyczny 4) Podążamy torem ułożonym ze średniej wielkości kółek, naprzemiennie wstępując w kolejne kółka, na końcu toru przechodzimy przez duże koło hula-hop 5) Podążamy torem ułożonym ze średniej wielkości kółek, wskakując obunóż w kolejne kółka 6) W parach- toczymy kółko do partnera 7) Rzucamy koła, tak aby trafić na pachołek 8) W trzy osobowych zespołach: przechodzenie w pozycji klęku podpartego przez duże koła naprzemiennie w lewo i w prawo Ćwiczenia odprężające na zakończenie 1) Chodzimy w pozycji klęku podpartego naśladujemy koty 2) Czołgając się na brzuchu udajemy ślimaki 3) Kładziemy się na plecach i turlamy się raz w lewo raz w prawo 2
SCENARIUSZ ZAJĘĆ RUCHOWYCH PRZEPROWADZONYCH W GRUPIE DZIECI CZTEROLETNICH przeprowadzonych przez Lillę Stolarczyk -Summad LENIWA ÓSEMKA 1. Cel główny: wspomaganie rozwoju ruchowego dzieci 2. Cele operacyjne: Rozwijanie koordynacji ruchowej i koncentracji Zapoznanie z wyglądem 8 Pobudzenie prawej i lewej półkuli mózgowej Reagowanie ruchem na dźwięki w muzyce ćwiczenia percepcji słuchowej Ćwiczenia umiejętności kreatywnego myślenia Rozwijanie umiejętności poprawnego oddychania 3. Metody: bezpośredniej celowości ruchu 4. Formy: indywidualna, grupowa 5. Środki dydaktyczne: wstążki, kartki, flamastry, nagranie utworu J. Brahm sa 6. Przebieg zajęć (Leniwa ósemka to znak ósemki, która leży - przypomina znak nieskończoności. Zabawy z leniwą ósemką polegają na podążaniu za jej kształtem, rysowaniu po niej lub wyobrażaniu sobie jej kształtu i podążaniu za wyimaginowaną ósemką wzrokiem.) Ćwiczenie zaczyna się od środka ósemki w lewo do góry. Na początku zachęcamy dzieci do wykonywania ruchu po śledzie ósemki, bez korygowania kierunku. Po nabraniu płynności ruchu i gdy dzieci zrozumieją, na czym polega ćwiczenie, zostają one wówczas poprawiane. Leniwą ósemkę rysujemy na tablicy lub na ziemi kredą. Dzieci podążają wzrokiem za ruchem ręki rysującego. Pokazujemy jak ósemkę można rysować chustą w powietrzu. W parach jedna osoba wystawia kciuk wyprostowanej ręki i rysuje drugiej osobie ósemkę przed oczami. Zaczyna średnio na wysokości oczu i rozpoczyna wyjątkowo w prawo do góry. (dla patrzącego zachowujemy porządek kreślenia ósemki w lewo do góry). Dążymy do płynnego i niezbyt szybkiego ruchu. 3
Z szarf lub skakanek układamy na podłodze kształt leniwej ósemki. Każde dziecko staje na środku leniwej ósemki i rozpoczyna spacer po jej kształcie nie odwracając się. Najpierw wykonuje ruch w lewo do przodu, potem tyłem podąża po lewej części ósemki, a następnie w kierunku środka i tak płynnie kilka razy. Dzieci leżą na podłodze. Prosimy żeby wyobraziły sobie, że przed ich nosem lata osa. Osa lata po kształcie leniwej ósemki. Dzieci leżąc malują nosem kształt leniwej ósemki - jest to leniwa ósemka w mini skali, zasięg ruchu jest niewielki. Proponujemy dzieciom bzyczenie w trakcie. Przygotowujemy z patyków i długich wstążek magiczną różdżkę. Dzieci poruszają się do muzyki i czarują świat. Spełnione życzenia są wtedy, gdy różdżką zakreślimy kształt leniwej ósemki. Mogą podbiegać do przedmiotów w sali i je zmieniać, czarować siebie nawzajem, udawać że zmieniają kolory. Leniwą ósemkę kreślimy wężem, który porusza się po sali, następnie rękoma kreślimy duże, zamaszyste ósemki w powietrzu (raz lewą, raz prawą ręką), kładziemy ręce na biodrach i kręcimy ósemki (zaczynamy ruch do przodu wypychając biodra, następnie w lewo), stojąc na jednej nodze, palcami drugiej malujemy na podłodze lub w powietrzu leniwą ósemkę, zamieniamy nogi, na siedząco, rysując w powietrzu nosem ósemki. 9) W ramach zajęć muzycznych wprowadzamy utwór muzyczny (J. Bramhs) reagujemy w ustalony sposób na dźwięki w częściach utworu 10) W ramach zajęć plastyczno-ruchowych ze zrolowanych fragmentów papieru tworzymy kształty ósemek. Dzieci zastanawiają się, jakie może być ich zastosowanie (okulary itp.) 4
ODDYCHANIE BRZUSZKIEM Oddychanie brzuszkiem to ćwiczenie wspierające prawidłowy sposób oddychania, przydatny zwłaszcza w sytuacjach stresujących, gdy brak nam odwagi, gdy chcemy dotlenić ciało, praktycznie zawsze, gdy podejmujemy nowe wyzwanie. Ważne jest by dzieci nauczyły się oddychać tak, aby oddech dodawał sił. Istotne są tu proporcje wdechu i wydechu. Oddech wspomagający to taki, w którym wdech jest krótszy od wydechu. Każda zabawa mająca na celu dłuższe wydychanie powietrza jest korzystna. Do każdego wydychania powietrza możemy dołączyć rozmaite ćwiczenia rozciągające Przykłady ćwiczeń rozciągających: 1) Dzieci kładą się na plecach. Ręce wzdłuż ciała. Na brzuchu kładą książeczkę lub maskotkę. Oddychają swobodnie. Prosimy, aby przy wydechu zrobiły tak, aby leżąca na brzuchu książeczka / maskotka uniosła się do góry (praktycznie chodzi o to, by przepona napięła się i uniosła brzuch) wdech unosi się cały brzuch i klatka piersiowa wydech brzuch do góry z książeczką / maskotką 2) Rozdajemy piórka ozdobne, prosimy aby dzieci dmuchały tak, aby piórka unosiły się po całej sali. 3) Na podwórku. Organizujemy wielkie święto baniek mydlanych. Przygotowujemy słomki, płyn do baniek. Każde dziecko robi bańki tak jak umie, ale zachęcamy, aby dzieci zrobiły jak największe bańki. Przepis na bańki: 1 litr wody + 2 lub 3 filiżanki płynu do mycia naczyń + 1 łyżeczka gliceryny. 4) Jaccuzi. Zabawę tę najlepiej zorganizować latem na podwórku. Rozdajemy dzieciom słomki, przygotowujemy wielkie miski z wodą. Dzieci mają za zadanie zrobić jak największe bulgoty. 5) Dzieci stoją, dotykają dłonią brzucha. Oddychając, starają się sprawdzić dotykiem, które części ciała biorą udział w oddechu. Kiedy się unoszą, kiedy opadają, kiedy ramiona się rozszerzają, kiedy klatka piersiowa zapada. 5
6) Dzieci stają w jednej linii. Każde nabiera dużo powietrza i ma za zadanie wypuszczać je powoli. Podczas wypuszczania powietrza można poruszać się stopa za stopą. Gdy nabieramy znowu powietrza, zatrzymujemy się. Celem jest dojście w ten sposób na drugą stronę sali. 7) Buczenie. Dzieci stoją w kręgu. Nabieramy powietrza i mruczymy pod nosem. Gdy zaczyna nas swędzieć / gilgotać pod nosem otwieramy usta wypowiadając jednocześnie samogłoskę a. Staramy się mówić a jak najdłużej. To samo ćwiczenie możemy wykonać na innych samogłoskach, choć a i o są zdecydowanie najlepsze do relaksacji aparatu mowy. 8) Rozdajemy dzieciom słomki. Przygotowujemy przestrzeń tak, aby nie martwić się bałaganem. Dzieci siedzą przy stolikach i przy pomocy słomek i oddechu mają za zadanie sprawdzać jak przemieszczają się różne przedmioty, które im dajemy. Rozsypujemy trochę ziarenek zbóż, trochę piasku, mąki, malutkie kamyczki, drobinki waty, styropian itp. Obserwujemy, ile siły trzeba włożyć, aby elementy się przemieszczały, jak można regulować taką siłę. 6