Parlamentarne Procedury Legislacyjne projekt Phare PL0003.06, EuropeAid/113506/D/SV/PL realizowany przez konsorcjum z udziałem ECO - European Consultants Organisation (Bruksela) EFICOM - European and Financial Communications (Warszawa) oraz Kancelarii Prawnej Hogan & Hartson (Warszawa) Zamówienie Nr 054 Implementacja Dyrektywy Rady 69/335/EWG w Republice Włoskiej realizowane na rzecz Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej (UKIE) ekspertyzę przygotował Laurent Ruessmann w imieniu Hogan & Hartson 20 czerwca 2003 I. Dyrektywa Rady z dnia 17 lipca 1969 r. dotycząca podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (69/335/EWG) ( Dyrektywa ) 1. Zagadnienia ogólne Dyrektywa została wydana w celu zbliżenia ustawodawstw podatkowych Państw Członkowskich przewidzianego w szczególności w art. 99 i 100 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą 1. Główne założenia przyjęte w Dyrektywie zmierzają do ujednolicenia podatków od gromadzenia kapitału w Państwach Członkowskich poprzez: i) zniesienie opłaty skarbowej od papierów wartościowych bez względu na ich pochodzenie i bez względu na to, czy pochodzą one z kapitału własnego spółki, czy z kapitału pożyczkowego, ii) iii) ustanowienie zasady, że podatek od gromadzenia kapitału w ramach wspólnego rynku przez spółkę lub przedsiębiorstwo może być naliczany tylko jednorazowo oraz, że powinna zostać ustalona jedna stawka tego podatku we wszystkich Państwach Członkowskich, zniesienie innych podatków pośrednich o takich samych cechach jak podatek kapitałowy lub opłaty skarbowe od papierów wartościowych. 1 Obecnie artykuł 93 i 94 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, według numeracji ustalonej Traktatem Amsterdamskim 1
Dyrektywą 73/79/EWG z dnia 9 kwietnia 1973 r. zostały wprowadzone zmiany do art. 7 Dyrektywy, dotyczące możliwości stosowania obniżonej stawki podatkowej. Kolejna zmiana została wprowadzona Dyrektywą 74/553/EWG z dnia 7 listopada 1974 r. Zmiany dotyczyły art. 5 Dyrektywy zawierającego definicję podstawy opodatkowania. Ostatnie zmiany zostały wprowadzone Dyrektywą 85/303/EWG z dnia 10 czerwca 1985 r. Rada uchwalając Dyrektywę 85/303/EWG wyraziła pogląd, że konsekwencje gospodarcze podatku kapitałowego są niekorzystne dla łączenia się i rozwoju przedsiębiorstw, gdyż podatek ten nie przyczynia się do wspierania inwestycji. Najlepszym rozwiązaniem byłoby zniesienie podatku kapitałowego. Jedynym powodem utrzymania podatku od gromadzenia kapitału są względy fiskalne. Utrata przychodów z tytułu tego podatku byłaby nie do zaakceptowania przez niektóre Państwa Członkowskie. W związku z powyższym wprowadzono zmiany przyznające Państwom Członkowskim prawo stosowania zwolnień z podatku kapitałowego albo nakładania go na wszystkie lub część operacji objętych tym podatkiem. Dyrektywa 85/303/EWG odchodzi od pierwotnych celów wynikających z Dyrektywy, zmierzających do wprowadzenia wspólnych stawek podatku kapitałowego we wszystkich Państwach Członkowskich. Rada decydując się na przyznanie większej swobody Państwom Członkowskim przy ustalaniu podatku kapitałowego, przyjęła założenie, że w jednym i tym samym Państwie Członkowskim musi być stosowana jednolita stawka podatku. 2. Postanowienia dla Państw Członkowskich wynikające z Dyrektywy Podatkowi od gromadzenia kapitału podlegają spółki kapitałowe. W Dyrektywie pojęcie to definiowane jest szeroko. Zakresem pojęciowym spółki kapitałowej stosowanym w przepisach Dyrektywy, objęte są także inne spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia lub osoby prawne prowadzące działalność zmierzającą do osiągnięcia zysku. Jednakże Państwa Członkowskie mogą do celów naliczenia podatku kapitałowego, nie uważać ich za spółki kapitałowe. W Dyrektywie przyjęto podstawową zasadę, że właściwe miejscowo w zakresie podatku od gromadzenia kapitału jest to Państwo Członkowskie, na którego terytorium znajduje się rzeczywiste centrum zarządzania spółki kapitałowej w momencie przeprowadzania transakcji podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Podatek może być również pobrany w Państwie Członkowskim, jeżeli statutowa siedziba spółki znajduje się w tym państwie, a rzeczywiste centrum zarządzania znajduje się w państwie trzecim. Podatkowi w Państwie Członkowskim podlega również wniesienie kapitału trwałego lub kapitału obrotowego do oddziału znajdującego się w tym Państwie Członkowskim, jeżeli statutowa siedziba i rzeczywiste centrum zarządzania spółki kapitałowej znajdują się w państwie trzecim. Przepisy Dyrektywy określają rodzaje operacji (transakcji), które podlegają podatkowi kapitałowemu obligatoryjnie oraz operacje (transakcje), które mogą być opodatkowane fakultatywnie. Przepisy określają, jakiego rodzaju zmiany aktu założycielskiego spółki (umowy, statutu), nie są rozumiane jako utworzenie spółki kapitałowej. 2
Podatkowi kapitałowemu podlegają następujące operacje: i) utworzenie spółki kapitałowej, przekształcenie spółki lub innego podmiotu spółkę kapitałową, podwyższenie kapitału lub majątku spółki kapitałowej, ii) iii) przeniesienie z państwa trzeciego (nie będącego członkiem Unii Europejskiej) do Państwa Członkowskiego rzeczywistego centrum zarządzania spółki kapitałowej lub jej statutowej siedziby, której rzeczywiste centrum zarządzania znajduje się w państwie trzecim, przeniesienie z jednego Państwa Członkowskiego do innego Państwa Członkowskiego rzeczywistego centrum zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby statutowej, której rzeczywiste centrum zarządzania znajduje się w państwie trzecim. Podatkowi kapitałowemu mogą również podlegać inne transakcje, takie jak: i) podwyższenie kapitału spółki kapitałowej w drodze kapitalizacji zysków lub rezerwy stałej lub tymczasowej (podatek kapitałowy na takie transakcje nałożyła m.in. Belgia), ii) iii) zwiększenie majątku spółki kapitałowej w drodze świadczenia usług przez wspólnika, które nie powodują zwiększenia kapitału spółki, ale powodują zmianę w prawach spółki bądź mogą zwiększyć wartość udziałów spółki, zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową, jeśli wierzyciel uprawniony jest do udziału w zyskach spółki; iv) zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową u wspólnika, współmałżonka lub dziecka wspólnika, a także zaciągnięcie pożyczki u strony trzeciej, jeżeli jest ona gwarantowana przez wspólnika, pod warunkiem, że takie pożyczki mają taką samą funkcję jak zwiększenie kapitału spółki. Podatek kapitałowy nie jest nakładany w następujących przypadkach: i) przekształcenia spółki kapitałowej w inny rodzaj spółki kapitałowej, ii) iii) iv) przeniesienia z jednego Państwa Członkowskiego do innego Państwa Członkowskiego rzeczywistego centrum zarządzania spółki lub statutowej siedziby spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia lub osoby prawnej, która do celów naliczania podatku kapitałowego jest uważana w obu Państwach Członkowskich za spółkę kapitałową, zmiany przedmiotu działalności spółki kapitałowej, przedłużenia okresu istnienia spółki kapitałowej. 3
Podstawę opodatkowania ustala się w zależności od rodzaju operacji będącej przedmiotem opodatkowania podatkiem kapitałowym. W przypadku operacji mających za cel utworzenie spółki, zwiększenie jej kapitału lub majątku, podstawę opodatkowania stanowi rzeczywista wartość aktywów wniesionych lub mających być wniesionymi przez wspólników, pomniejszona o zobowiązania przejęte i wydatki poniesione przez spółkę w następstwie wniesienia każdego wkładu. W przypadku transakcji dotyczących przekształcenia w spółkę kapitałową lub przeniesienia rzeczywistego centrum zarządzania lub statutowej siedziby spółki kapitałowej podstawę opodatkowania stanowi rzeczywista wartość aktywów należących do spółki w momencie przekształcenia lub przeniesienia pomniejszona o zobowiązania i wydatki, za które spółka w tym czasie odpowiada. W przypadku udzielenia pożyczek, gdy wierzyciel jest uprawniony do udziału w zysku, lub pożyczka została udzielona przez spółkę lub osobę powiązaną ze spółką zaciągającą pożyczkę od wartości nominalnej pożyczki. Początkowo w Dyrektywie przyjęto założenie, że stawka podatku kapitałowego nie może być wyższa niż 2% i niższa niż 1%. Stawka podatku mogła być obniżona o 50% w przypadku operacji, w wyniku których następowało przeniesienie przedsiębiorstwa (lub jednej lub kilku gałęzi działalności), do jednej lub kilku nowych lub istniejących spółek kapitałowych. Możliwość obniżenia o 50% stawki podatku uzależniona była od spełnienia dodatkowych warunków dotyczących zasad przyznawania udziałów lub akcji w zamian za wniesione wkłady. Kolejna Dyrektywa 73/79/EWG wprowadziła zmiany do art. 7 Dyrektywy odnoszącego się do stawek podatkowych. Wprowadzono możliwość obniżenia o 50% lub więcej stawki podatku kapitałowego, jeżeli tworzona lub istniejąca spółka nabędzie co najmniej 75% udziałów w kapitale zakładowym innej spółki kapitałowej. Jeżeli nabycie udziałów przez spółkę w drugiej spółce będzie dokonywane w wyniku kilku kolejnych transakcji, wówczas możliwość redukcji stawki podatku dotyczyć będzie tylko tej transakcji, w wyniku której osiągnięto wymagany udział procentowy oraz następnych transakcji prowadzących do podwyższenia udziału procentowego. Obniżenie stawki podatku stosowane będzie pod warunkiem, że spółka nabywająca udziały utrzyma, przez okres co najmniej 5 lat, udziały w kapitale spółki w wysokości, co najmniej 75% oraz pozostałe udziały, które posiadała po dokonaniu transakcji uprawniającej do zredukowania stawki podatku (włączając w to udziały nabyte również przed tą transakcją). Dyrektywa 73/79/EWG utraciła moc w wyniku wydania Dyrektywy 85/303/EWG. Jednakże, regulacje wprowadzone na jej podstawie obowiązują nadal w niektórych Państwach Członkowskich, np. w Belgii. Dyrektywa 85/303/EWG nadała nowe brzmienie art. 7 Dyrektywy odnoszącemu się do stawek podatkowych. Państwa Członkowskie zobligowane zostały do zwolnienia z podatku kapitałowego operacji innych niż te, które określa art. 9 Dyrektywy (art. 9 przewiduje możliwość odstąpienia przez Państwa członkowskie od niektórych postanowień Dyrektywy, 4
zgodnie z art. 102 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą 2 ), jeżeli w dniu 1 lipca 1984 r. były zwolnione z podatku lub opodatkowane stawką 0,50% lub niższą. Ponadto Państwa członkowskie mogą zwolnić od podatku kapitałowego wszystkie operacje inne niż zwolnione we wspomnianym wyżej art. 9 Dyrektywy oraz zwolnione przed 1 lipca 1984 r. lub naliczyć od nich podatek o jednolitej stawce nie przekraczającej 1%. W przypadku podwyższenia kapitału spółki, następującego po wcześniejszym obniżeniu kapitału w celu pokrycia strat bilansowych, ta część zwiększenia, która odpowiada zmniejszeniu kapitału może być objęta zwolnieniem, o ile takie podwyższenie nastąpi w ciągu czterech lat po zmniejszeniu kapitału. Państwa członkowskie mogą przyznawać zwolnienia z podatku kapitałowego niektórym podmiotom, z uwagi na cele i zadania, jakie te podmioty realizują np. spółki kapitałowe będące dostarczycielami usług publicznych, realizujące cele kulturalne, dobroczynne, edukacyjne. II. Źródła prawa krajowego implementujące Dyrektywę 1. Podstawowe akty prawne implementujące Dyrektywę a) Dekret Prezydenta Republiki z 26 kwietnia 1986 r. Nr 131, wprowadzający tekst jednolity przepisów dotyczących podatku rejestrowego (Decreto del Presidente della Repubblica - Testo unico delle disposizioni concernenti l'imposta di registro - Suppl. Ord. G. U. n 99 del 30/4/1986) Dekret Nr 131. b) Dekret Prezydenta Republiki z 26 października 1972 r. Nr 642, w sprawie poboru opłaty skarbowej (Decreto del Presidente della Repubblica Disciplina dell imposta di bollo) Dekret Nr 642. 2. Opis regulacji a) Zagadnienia ogólne Dekret Nr 131 reguluje opodatkowanie podatkiem rejestrowym, który obejmuje i) czynności prawne dokonane w formie pisemnej na terytorium Włoch, wymienione w taryfie stanowiącej załącznik do Dekretu Nr 131, ii) umowy zawarte w formie ustnej, określone w art. 3 Dekretu Nr 131 oraz iii) czynności dotyczące spółek i podmiotów zagranicznych, wskazane w art. 4 Dekretu Nr 131 (art. 2 Dekretu Nr 131). 2 Obecnie artykuł 97 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, według numeracji ustalonej Traktatem Amsterdamskim 5
Dekret Nr 131 dzieli się na dziewięć tytułów, dotyczących kolejno kwestii ogólnych, rejestracji czynności, stosowania podatku, określania podstawy opodatkowania, poboru podatku, postanowień różnych, sankcji, terminów przedawnienia, postanowień przejściowych i końcowych. Do Dekretu Nr 131 załączona została w dwóch częściach taryfa, określająca stawkę podatku od poszczególnych czynności podlegających opodatkowaniu. Dekret Nr 131 dotyczy zarówno kwestii objętych Dyrektywą, jak i zagadnień wykraczających poza ramy jej regulacji. Z tego względu, niniejsze opracowanie ogranicza się do analizy niektórych tylko przepisów Dekretu Nr 131, implementujących postanowienia Dyrektywy. Dekret Nr 642 zakreśla ramy obowiązku zapłaty opłaty skarbowej i jej stawki. b) Podmiot opodatkowania Zgodnie z art. 4 taryfy, stanowiącej załącznik do Dekretu Nr 131, podatkowi podlegają spółki bez względu na ich rodzaj i przedmiot działalności, oraz inne niż spółki podmioty, włączając w to konsorcja, stowarzyszenia i inne organizacje osób lub dóbr, mające lub nie osobowość prawną, których wyłącznym lub głównym przedmiotem działalności jest prowadzenie działalności handlowej lub rolnej. c) Przedmiot i stawka opodatkowania i) założenie i podwyższenie kapitału lub majątku 1) przenoszące własność lub prawo użytkowania nieruchomości, za wyjątkiem punktu 2) poniżej, podlega opodatkowaniu według stawki określonej w art. 1 Taryfy (stawka podstawowa dla nieruchomości i użytkowania nieruchomości położonej we Włoszech wynosi 8 %, a nieruchomości położonej za granicą 250.000 LIT 3 ), 2) przenoszące własność lub prawo użytkowania produktów przeznaczonych głównie na wykonywanie działalności gospodarcze i nie mogących mieć innego zastosowania bez ich znacznej zmiany, a także tereny przeznaczone do wytwarzania takich produktów lub do nich przynależne, jeżeli produkty te ulegają amortyzacji w okresie 5 lat od dnia przeniesienia i wykazują powyższe właściwości 4 %, 3) przenoszące własność lub prawo użytkowania zakładu lub kompleksu zakładów związanych z poszczególnymi gałęziami przedsiębiorstwa 250.000 LIT, 4) przenoszące własność lub prawo użytkowania pojazdów mechanicznych stawki określone odrębnymi przepisami, zależne np. od ładowności albo mocy takich pojazdów, 3 Obecnie 1 Euro = 1936,27 LIT 6
5) przenoszące pieniądze, rzeczy ruchome i prawa inne od wskazanych w punktach poprzedzających 250.000 LIT, 6) polegające na zamianie obligacji na akcje lub przeniesieniu na kapitał zakładowy inny niż utworzony z różnicy pomiędzy ceną nabycia a wartością nominalną akcji lub udziałów (agio) lub wpłat wspólników na poczet kapitału lub w celu pokrycia straty i który został zapisany w bilansie spółki zgodnie z przepisami o rewaloryzacji pieniężnej 250.000 LIT. i) Jeżeli powyższe czynności prawne zostały dokonane w stosunku do spółki mającej siedzibę statutową lub siedzibę zarządu w innym państwie członkowskim Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, stawka podatku wynosi 250.000 LIT, ii) iii) iv) połączenie i podział spółek, przeniesienie zakładu lub kompleksu zakładów związanych z poszczególnymi gałęziami przedsiębiorstwa na spółkę istniejącą lub utworzoną, analogiczne czynności pomiędzy podmiotami inne niż spółki 250.000 LIT, inne zmiany w statucie, w tym polegające na zmianie przedmiotu działalności i przedłużeniu czasu trwania 250.000 LIT, przeniesienie na wspólnika lub udziałowca: 1) podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT lub mające za przedmiot korzyści pieniężne L. 250.000, 2) w pozostałych przypadkach kwota określona w pkt. i) powyżej, v) unormowanie spółki faktycznej, polegającej na wspólnym prowadzeniu odziedziczonego zakładu, w którym spadkobiercy w dalszym ciągu prowadzą przedsiębiorstwo 250.000 LIT, vi) czynności dotyczące spółek i podmiotów zagranicznych, wymienionych poniżej 250.000 LIT, 1) założenie na terytorium Włoch siedziby zarządu spółki, bez względu na jej rodzaj i przedmiot działalności, utworzonej za granicą, lub siedziby zarządu innego niż spółka podmiotu założonego za granicą, włączając w to konsorcja, stowarzyszenia i inne organizacje osób lub dóbr, mające lub nie osobowość prawną, których wyłącznym lub głównym przedmiotem działalności jest prowadzenie działalności handlowej lub rolnej, 2) założenie na terytorium Włoch siedziby statutowej podmiotu, określonego w punkcie 1) powyżej, mającego siedzibę zarządu w państwie nie będącym członkiem Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej 4, 4 Obecnie UE; 7
3) przeniesienie na terytorium Włoch, z państwa nie będącego członkiem Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, siedziby zarządu lub siedziby statutowej podmiotu, określonego w punkcie 1) powyżej, jeżeli siedziba statutowa ani siedziba zarządu takiego podmiotu nie znajduje się w żadnym z Państw Członkowskich, 4) przeniesienie na terytorium Włoch, z Państwa Członkowskiego siedziby zarządu lub siedziby statutowej podmiotu, określonego w punkcie 1) powyżej, jeżeli zgodnie z prawem tego Państwa Członkowskiego podmiot taki nie podlega podatkowi przewidzianemu w dyrektywie EWG z 17 lipca 1969 r. nr 335, 5) przeniesienie na terytorium Włoch, z Państwa Członkowskiego, siedziby zarządu lub siedziby statutowej podmiotu, określonego w punkcie 1) powyżej, mających siedzibę zarządu w państwie nie będącym członkiem, jeżeli zgodnie z prawem tego Państwa Członkowskiego podmiot taki nie podlega podatkowi przewidzianemu w dyrektywie EWG z 17 lipca 1969 r. nr 335, 6) założenie lub przeniesienie na terytorium Włoch oddziału podmiotu określonego w punkcie 1) powyżej, nie mającego siedziby zarządu ani siedziby statutowej żadnym z Państw Członkowskich, jeżeli, w przypadku przeniesienia, zgodnie z prawem żadnego Państwa Członkowskiego podmiot taki nie podlega podatkowi przewidzianemu w dyrektywie EWG z 17 lipca 1969 r. nr 335. 7) przekazanie kapitału na działalność inwestycyjną lub bieżącą oddziałom utworzonym na terytorium Włoch przez podmiot określony w punkcie 1) powyżej, nie mający siedziby zarządu ani siedziby statutowej w jednym z Państw Członkowskich, 8) założenie lub przeniesienie na terytorium Włoch głównego przedsiębiorstwa przez podmiot, określony w punkcie 1) powyżej, który nie ma siedziby statutowej lub siedziby zarządu w jednym z Państw Członkowskich lub jeżeli w tym państwie podmiot nie podlega podatkowi przewidzianemu w dyrektywie EWG z 17 lipca 1969 r. nr 335, vii) viii) czynności prawne związane z europejskim ugrupowaniem interesu ekonomicznego 250.000 LIT, zgodnie z art. 9 Taryfy w związku z art. 4 Uwaga IV Taryfy, czynności dotyczące spółek i innych podmiotów określonych w Art. 4 Taryfy, których przedmiotem jest świadczenie o charakterze majątkowym podlega stawce podatku w wysokości 3 %. d) Podstawa opodatkowania Art. 50 Dekretu Nr 131 stanowi, iż w przypadku założenia lub podwyższenia kapitału lub majątku spółki albo podmiotu innego niż spółka (konsorcjum, stowarzyszenia lub innej organizacji osób albo dóbr, mającej lub nie osobowość prawną, której wyłącznym lub głównym przedmiotem działalności jest prowadzenie działalności handlowej lub rolnej), które polega na przeniesieniu 8
nieruchomości lub prawa rzeczowego na nieruchomości, podstawę opodatkowania stanowi wartość uzyskanego dobra lub prawa, z wyłączeniem długów i ciężarów poniesionych przez spółkę lub inny podmiot, a także wydatków i ciężarów związanych z podjęciem decyzji oraz przeprowadzeniem podwyższenia, liczonych ryczałtem w wymiarze 2 procent od zadeklarowanej wartości aż do 200 milionów LIT i w wymiarze 1 procent od części przekraczającej tą sumę, z zastrzeżeniem jednakże, że ryczałt ten nie może przekroczyć 1 miliarda LIT. Zgodnie z art. 51 Dekretu Nr 13, dla celów art. 50 przyjmuje się, że wartość uzyskanego dobra lub prawa stanowi, co do zasady, wartość rzeczy lub praw, która została zgłoszona przez strony uczestniczące w czynności, a w braku oświadczenia lub gdy zadeklarowana wartość jest niższa od rzeczywistej wynagrodzenie należne za cały czas trwania umowy. W przypadku czynności mających za przedmiot nieruchomość lub prawo rzeczowe na nieruchomości, jego wartość ustala się na podstawie ceny rynkowej. Uzasadnienie czynności prawnej powinno wskazywać okoliczności faktyczne i podstawę prawną będące podstawą obliczenia wartości. Urząd dokonujący rejestracji może dokonać sprawdzenia wartości nieruchomości poprzez porównanie z dokumentami stwierdzającymi przeniesienie własności tej nieruchomości (lub innej o podobnych cechach i charakterystyce) pod jakimkolwiek tytułem, lub jej podział, a także opinie sądowe sporządzone w okresie poprzedzających trzech lat. e) Opłaty wynikające z Dekretu Nr 642 Podobnie jak Dekret Nr 131, również Dekret Nr 642 zawiera taryfę, w której wymienione zostały dokumenty i zdarzenia podlegające obowiązkowi zapłaty opłaty skarbowej. Do opłat tych, które mają związek z przedmiotem regulacji Dyrektywy, należy zaliczyć opłatę skarbową od kopii umowy spółki, podlegającej złożeniu stosownie do art. 2435 włoskiego kodeksu cywilnego (20000 LIT pkt 18 Taryfy), dokumenty sporządzane lub uwierzytelniane przez notariuszy (20000 LIT pkt 1 Taryfy). 3. Komentarz a) Sposób obliczania podstawy opodatkowania Sposób obliczenia podstawy opodatkowania został w Ustawie wskazany w sposób odrębny z uwagi na różny przedmiot wkładu. Zagadnienie to zostało przedstawione szerzej w pkt. II.2.d) powyżej. b) Przykłady podlegających opodatkowaniu zobowiązań przyjętych i poniesionych wydatków Dekret Nr 131 nie wymienia expressis verbis żadnych przykładów zobowiązań przejętych i poniesionych wydatków. Konkretne przykłady zobowiązań przejętych lub wydatków poniesionych przez spółkę należy określać z uwzględnieniem ogólnych konstrukcji dotyczących przejęcia długu i odpowiedzialności, obecnych w poszczególnych systemach prawnych Państw 9
Członkowskich. Wymienić tu należy odpowiedzialność spółki za zobowiązania przedsiębiorstwa, wniesionego do tej spółki jako aport na poczet kapitału zakładowego. Na szczeblu wspólnotowym, pojęcia zobowiązań przejętych i poniesionych wydatków zostały sprecyzowane w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 17 października 2002 r. w sprawie C-339/99 Energie Steiermark Holding AG v. Finanzlandesdirektion für Steiermark stwierdził on, że do zobowiązań i wydatków, o których mowa w art. 5 ust. 1 Dyrektywy nie należy podatek kapitałowy, podlegający zapłacie na podstawie Dyrektywy. c) Sposób opodatkowania przeniesienia rzeczywistego ośrodka zarządzania Dekret Nr 131 nie zawiera definicji rzeczywistego ośrodka zarządzania. Określa natomiast sytuacje, w których przeniesienie takiego ośrodka podlega obowiązkowi podatkowemu. Należy wymienić tu sytuacje określone w pkt. II.2.c.vi. 1), 3), 4), 5) i 8), w każdym wypadku obciążone stawką kwotową w wysokości 250.000 LIT. 10