Geomatyka RTK
Pomiary GPS RTK (Real Time Kinematic) Metoda pomiaru kinetycznego RTK jest metodą różnicową stosującą poprawkę na przesunięcie fazowe GPS do wyliczenia współrzędnych z centymetrową dokładnością. Metody czasu rzeczywistego RTK z inicjalizacją On-The-Fly (OTF) umożliwiają szybkie (prawie natychmiastowe) wyznaczenie położenia centrum fazowego anteny odbiornika z dokładnością 1-2 cm. Czas inicjacji pomiarów w odbiorniku GPS wynosi ok. 10 sekund.
Metody RTK Jedna stacja referencyjna Wiele stacji referencyjnych co najmniej dwie stacje referencyjne Sieć stacji referencyjnych co najmniej trzy stacje referencyjne pomiary w sieci DGPS (RTN) w protokole NITRIP pojedynczy odbiornik GPS pobierający poprawkę poprzez GPRS (telefon GSM) poprawkę DGPS.
Charakterystyka GPS RTK Jedna stacja bazowa BAZA ustawiona na punkcie o znanych współrzędnych (reper) lub położenie skorygowane w oparciu o osnowę (lokalizacja) Odbiornik ruchomy ROVER odbierający poprawki od stacji bazowej i obserwujący co najmniej 5 tych samych satelitów
Praca GPS RTK
Odbiornik Topcon Hiper Pro SHMM STAT stan odbioru satelit zielony-gps, pomarańczowy GLONASS REC zapisywanie danych Port A do komunikacji między odbiornikiem a kontrolerem Port B port wewnętrzny - komunikacja Bluetooth Port C port wewnętrzny komunikacja radiowa Port D port do komunikacji odbiornika i urządzeń zewnętrznych USB komunikacja między odbiornikiem a kontrolerem i urządzeniami zewnętrznymi PWR ładowanie odbiornika Slant height measure mark znak domiaru wysokości urządzenia
Kontroler i program TopSurv Robota/Edycja Roboty zarządzanie pracami Konfiguracja ustawienia parametrów pomiarów roboty Ustaw GPS ustawienia bazy i stan urządzeń Pomiary tryb wykonywania pomiarów Import/Export przenoszenie danych
Układ współrzędnych 2000 Dla map w skalach powyżej 1:10 000 Odwzorowanie: odwzorowania Gaussa-Krügera walcowe poprzeczne Elipsoida: GRS-80 Cztery 3 stopniowe strefy: Strefa V południk 15 EPSG: 2176 Strefa VI południk 18 EPSG: 2177 Strefa VII południk 21 EPSG: 2178 Strefa VIII południk 24 EPSG: 2179
Interpolacja Metoda numeryczna pozwalająca na oszacowanie wartości funkcji w dowolnym miejscu danego przedziału, w którym istnieje pewna, ograniczona liczba punktów o znanej z pomiarów, wartości z (x,y). Punkty te nazywane są węzłami interpolacji. Na ich podstawie wyznaczana jest tzw. funkcja interpolacyjna z=f(x,y). Stanowi ona przybliżenie funkcji o nieznanym wzorze pierwotnie opisującej dane zjawisko. Przechodzi przez te same punkty o zadanej z góry wartości z (x,y) (węzły interpolacji).
Metody interpolacji Deterministyczne - modelujące powierzchnię w sposób jednoznacznie określony funkcjami matematycznymi Stochastyczne (geostatystyczne) - uwzględniające koncepcję zmienności losowej interpolowanej powierzchni - kriging Metody globalne dokonują interpolacji jedną funkcją matematyczną na podstawie danych ze wszystkich punktów ze zbioru pomiarowego. Służą szczególnie do ukazania ogólnych trendów w całym zbiorze danych. Metody lokalne wykorzystują podczas obliczeń dane z punktów leżących w bliskim sąsiedztwie węzła interpolacji, bez uwzględnienia wpływu całego zbioru danych
Metody interpolacji Metody deterministyczne, lokalne Metoda odwrotnych odległości (Inverse distance) Metoda najbliższego sąsiedztwa (Nearest neighbour) Metody geostatystyczne Kirging lokalny i globlany
Narzędzia SAGI Grid - Gridding > Nearest Neighbour Grid - Gridding > Inverse Distance Weighted Spatial and Geostatistics Kriging > Ordinary Kriging (Global) Shapes Grid > Contour Lines from Grid
Ordinary Kriging (Global)
Contour Lines from Grid