Eugeniusz Łągiewka. Podstawy dyfrakcji promieni rentgenowskich, elektronów i neutronów

Podobne dokumenty
Struktura, właściwości i metody badań materiałów otrzymanych elektrolitycznie

Elektrochemiczne metody skaningowe i ich zastosowanie w in ynierii korozyjnej

Przewodnik do æwiczeñ z gleboznawstwa. dla studentów I roku geografii

Chemia koordynacyjna. Podstawy

Monochromatyzacja promieniowania molibdenowej lampy rentgenowskiej

Opis efektów kształcenia dla modułu zajęć

Rentgenografia - teorie dyfrakcji

S. Baran - Podstawy fizyki materii skondensowanej Dyfrakcja na kryształach. Dyfrakcja na kryształach

Elementy enzymologii i biochemii białek. Skrypt dla studentów biologii i biotechnologii

Promieniowanie rentgenowskie. Podstawowe pojęcia krystalograficzne

Laboratorium z Krystalografii. 2 godz.

Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Wydział

LABORATORIUM ANALITYCZNEJ MIKROSKOPII ELEKTRONOWEJ (L - 2)

Laboratorium z Krystalografii. 2 godz.

Zaawansowane Metody Badań Strukturalnych. Badania strukturalne materiałów Badania właściwości materiałów

Laboratorium z Krystalografii. 2 godz.

Metoda DSH. Dyfraktometria rentgenowska. 2. Dyfraktometr rentgenowski: - budowa anie - zastosowanie

METODY BADAŃ BIOMATERIAŁÓW

Opis efektów kształcenia dla modułu zajęć

Krystalografia. Dyfrakcja

Absorpcja promieni rentgenowskich 2 godz.

Jak badać strukturę powierzchni?

Spektroskopia charakterystycznych strat energii elektronów EELS (Electron Energy-Loss Spectroscopy)

Globalne problemy środowiska przyrodniczego. Przewodnik do ćwiczeń dla studentów geografii i ochrony środowiska

10. Analiza dyfraktogramów proszkowych

h λ= mv h - stała Plancka (4.14x10-15 ev s)

Bezpośredni opiekunowie laboratorium: Prof. dr hab. Marek Szafrański. Prof. dr hab. Maciej Kozak, dr Marceli Kaczmarski.

RENTGENOGRAFIA. Poziom przedmiotu Studia I stopnia niestacjonarne Liczba godzin/zjazd 1W e, 2L PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE

Natęż. ężenie refleksu dyfrakcyjnego

Problemy elektrochemii w inżynierii materiałowej

Krystalografia. Dyfrakcja na monokryształach. Analiza dyfraktogramów

Nazwa przedmiotu BAZY DANYCH I METODY KOMPUTEROWE W KRYSTALOGRAFII Databases and Computer Methods in Crystallography

Katedra Fizyki Ciała Stałego Uniwersytetu Łódzkiego

Wyznaczanie struktury krystalicznej i molekularnej wybranego związku koordynacyjnego w oparciu o rentgenowską analizę strukturalną

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

Rok akademicki: 2013/2014 Kod: JFT s Punkty ECTS: 4. Poziom studiów: Studia II stopnia Forma i tryb studiów: Stacjonarne

DYFRAKCYJNE METODY BADANIA STRUKTURY CIAŁ STAŁYCH

Rejestracja dyfraktogramów polikrystalicznych związków. Wskaźnikowanie dyfraktogramów i wyznaczanie typu komórki Bravais go.

Zbiór zadań z matematyki dla studentów chemii

Podstawy geografii społeczno-ekonomicznej. Wykład teoretyczny

Rejestracja dyfraktogramów polikrystalicznych związków. Wskaźnikowanie dyfraktogramów i wyznaczanie typu komórki Bravais go.

Wzajemne relacje pomiędzy promieniowaniem a materią wynikają ze zjawisk związanych z oddziaływaniem promieniowania z materią. Do podstawowych zjawisk

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

Fizyka powierzchni. Dr Piotr Sitarek. Katedra Fizyki Doświadczalnej, Wydział Podstawowych Problemów Techniki, Politechnika Wrocławska

Metody badań monokryształów metoda Lauego

Światło fala, czy strumień cząstek?

Laboratorium z Krystalografii specjalizacja: Fizykochemia związków nieorganicznych

Krystalografia i krystalochemia Wykład 15 Repetytorium

Fizykochemiczne metody w kryminalistyce. Wykład 7

RENTGENOWSKA ANALIZA STRUKTURALNA

Krystalografia. Wykład VIII

Metody i techniki badań II. Instytut Inżynierii Materiałowej Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki ZUT

Nowe instytucje procesowe w postępowaniu administracyjnym w świetle nowelizacji Kodeksu postępowania administracyjnego z dnia 7 kwietnia 2017 roku

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

PROMIENIOWANIE RENTGENOWSKIE

Ciała stałe. Ciała krystaliczne. Ciała amorficzne. Bardzo często mamy do czynienia z ciałami polikrystalicznymi, rzadko monokryształami.

Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego

Pasmowa teoria przewodnictwa. Anna Pietnoczka

Światło ma podwójną naturę:

Dyfrakcja. Dyfrakcja to uginanie światła (albo innych fal) przez drobne obiekty (rozmiar porównywalny z długością fali) do obszaru cienia

MIKROSKOPIA ELEKTRONOWA. Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

KRYSTALOGRAFIA Crystallography. Poziom przedmiotu Studia I stopnia Liczba godzin/tydzień 2W, 1Ćw PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE

Dyfrakcja wysokoenergetycznych elektronów RHEED

Fizyka kwantowa. promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne. efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy. kwantyzacja światła

Czy atomy mogą być piękne?

ostawa. Fizyka powierzchni i nanostruktury 4

DYFRAKTOMETRIA RENTGENOWSKA W BADANIACH NIENISZCZĄCYCH - NOWE NORMY EUROPEJSKIE

Instrukcja do ćwiczenia. Analiza rentgenostrukturalna materiałów polikrystalicznych

Tekstura krystalograficzna pomocna w interpretacji wyników badań materiałowych

Opis efektów kształcenia dla modułu zajęć

Dr inż. Adam Bunsch RENTGENOWSKA ANALIZA STRUKTURALNA MATERIAŁY DO ĆWICZEŃ CZĘŚĆ II. Tekst w opracowaniu wersja z dnia

Zaawansowane Metody Badań Materiałów. Badania strukturalne materiałów Badania właściwości materiałów

Przekłady Literatur Słowiańskich

Prawo Bragga. Różnica dróg promieni 1 i 2 wynosi: s = CB + BD: CB = BD = d sinθ

Topografia rentgenowska wybranych pseudoperowskitów ABCO 4

Metody dyfrakcyjne do wyznaczania struktury krystalicznej materiałów

Badanie absorpcji promieniowania γ

Zjawiska dyspersyjne i przewodnictwo elektryczne w relaksorach, multiferroikach i strukturach wielowarstwowych

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

Dyfrakcja rentgenowska (XRD) w analizie fazowej Wykład 2 i 3

Dyfrakcja rentgenowska (XRD) w analizie fazowej Wykład 5

LABORATORIUM DYFRAKCJI RENTGENOWSKIEJ (L-3)

Wykonawcy: Data Wydział Elektryczny Studia dzienne Nr grupy:

Fizyczne Metody Badań Materiałów 2

Zaawansowane Metody Badań Materiałów. Badania strukturalne materiałów Badania właściwości materiałów

FALE MATERII. De Broglie, na podstawie analogii optycznych, w roku 1924 wysunął hipotezę, że

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

Elektronowa mikroskopia. T. 2, Mikroskopia skaningowa / Wiesław Dziadur, Janusz Mikuła. Kraków, Spis treści

Fizyka 2. Janusz Andrzejewski

Badanie mechanizmów rekrystalizacji w metalach

Charakterystyka promieniowania molibdenowej lampy rentgenowskiej

FIZYKA POWIERZCHNI I NANOSTRUKTURY. Wykład odbędzie się w II semstrze 2005/2006

S P R A W O Z D A N I E D O ĆWICZENIA X 1 D E B Y E A SCHERRERA W Y Z N A C Z A N I E S T A Ł E J S I E C I M E T O DĄ.

Analiza struktury kompozytów polimerowych za pomocą dyfraktometru rentgenowskiego (SAXS)

Ćwiczenie nr 2. Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji

Nazwa przedmiotu INSTRUMENTARIUM BADAWCZE W INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ Instrumentation of research in material engineering

12. WYBRANE METODY STOSOWANE W ANALIZACH GEOCHEMICZNYCH. Atomowa spektroskopia absorpcyjna

Charakterystyka promieniowania miedziowej lampy rentgenowskiej.

SYLABUS. Elektronowa mikroskopia w nauce o materiałach Nazwa jednostki prowadzącej Wydział matematyczno - Przyrodniczy

Wyznaczanie stopnia krystaliczności wybranych próbek polimerów wykorzystanie programu WAXSFIT

Transkrypt:

Eugeniusz Łągiewka Podstawy dyfrakcji promieni rentgenowskich, elektronów i neutronów KATOWICE 2015

Podstawy dyfrakcji promieni rentgenowskich, elektronów i neutronów Rodzinie i Przyjaciołom 1

2 NR 159

Eugeniusz Łągiewka Podstawy dyfrakcji promieni rentgenowskich, elektronów i neutronów Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego Katowice 2015 3

Redaktor serii: Nauka o Materiałach Piotr Kwapuliński Recenzenci Tadeusz Bołd Jan Dutkiewicz Redaktor Barbara Todos-Burny Projektant okładki Magdalena Starzyk Redaktor techniczy Barbara Arenhövel Łamanie Edward Wilk Copyright 2015 by Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego Wszelkie prawa zastrzeżone ISSN 1644-0552 ISBN 978-83-8012-148-5 (wersja drukowana) ISBN 978-83-8012-149-2 (wersja elektroniczna) Wydawca Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego ul. Bankowa 12B, 40-007 Katowice www.wydawnictwo.us.edu.pl e-mail: wydawus@us.edu.pl Wydanie I. Ark. druk. 13,25. Ark. wyd. 14,0. Papier offset. kl. III, 90 g Cena 24 zł (+ VAT) Druk i oprawa: TOTEM.COM.PL Sp. z o.o. Sp.K. ul. Jacewska 89, 88-100 Inowrocław 4

Spis treści Wykaz ważniejszych oznaczeń............. 9 1. Wstęp................... 13 2. Rozpraszanie promieni rentgenowskich na pojedynczym elektronie. 15 3. Rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego na atomach... 21 4. Wpływ długości fali (częstotliwości) na wartość atomowego czynnika rozpraszania anomalna dyspersja.......... 29 5. Rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego na zbiorach atomów budujących materiał............... 5.1. Natężenie promieniowania rozproszonego od materiału składającego się z małych cząstek............... 5.2. Natężenie promieniowania rozproszonego od materiału o idealnie chaotycznej konfiguracji atomów idealny materiał amorficzny.... 5.3. Rozpraszanie promieni rentgenowskich przez materiały składające się ze skupisk atomów o objętościach υ........... 5.3.1. Analiza członu 2. wzoru (5.8).......... 5.3.2. Analiza członu 3. równania (5.8)......... 5.4. Rozpraszanie promieni rentgenowskich na materiałach o periodycznej budowie atomowej materiały krystaliczne........ 5.4.1. Geometria dyfrakcji promieni rentgenowskich na sieci krystalicznej................. 5.4.1.1. Równania Lauego........... 5.4.1.2. Równanie Braggów........... 5.4.1.3. Równanie Ewalda........... 5.4.2. Natężenie refleksu dyfrakcyjnego od materiałów krystalicznych. 5.4.2.1. Natężenie rozpraszania na komórce elementarnej sieci krystalicznej czynnik struktury F....... 5.4.2.2. Rozpraszanie i dyfrakcja na sieci krystalicznej.... 5.4.3. Integralne (całkowe) pojęcie natężenia refleksu dyfrakcyjnego.. 34 35 36 37 39 41 46 47 47 48 50 53 54 55 62 5

06. Czynnik absorpcji w natężeniu refleksu dyfrakcyjnego.... 65 07. Czynnik temperaturowy w natężeniu wiązki dyfrakcyjnej.... 69 08. Czynnik krotności płaszczyzn krystalicznych w natężeniu refleksu dyfrakcyjnego................ 72 09. Natężenie refleksów dyfrakcyjnych od materiałów krystalicznych wykazujących uprzywilejowaną orientację krystalograficzną (teksturę). 75 10. Natężenie rentgenowskiego promieniowania dyfrakcyjnego od materiałów krystalicznych typu roztworów stałych....... 10.1. Natężenie promieniowania rozproszonego w przypadku tworzenia się uporządkowania bliskiego zasięgu.......... 10.2. Natężenie promieniowania w przypadku rozpadu przesyconego nieuporządkowanego roztworu stałego.......... 10.3. Obraz dyfrakcyjny w przypadku występowania uporządkowania dalekiego zasięgu............... 77 79 84 85 11. Rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego na supersieciach. 92 12. Obrazy dyfrakcyjne od materiałów wykazujących błędy ułożenia.. 96 13. Podstawy dynamicznej teorii rozpraszania promieni rentgenowskich. 13.1. Rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego na jednej płaszczyźnie sieci krystalicznej.............. 13.2. Natężenie refleksu dyfrakcyjnego w dynamicznej teorii Darwina.. 13.3. Zjawisko ekstynkcji, poprawki ekstynkcyjne....... 100 101 105 110 14. Rozpraszanie wiązki elektronowej na atomie....... 114 15. Geometria i natężenie wiązek dyfrakcyjnych elektronów rozproszonych na sieci krystalicznej............. 122 16. Natężenie obrazów dyfrakcyjnych elektronów od materiałów krystalicznych przybliżenie kinematyczne......... 16.1. Rozpraszanie wiązki elektronowej na komórce elementarnej sieci krystalicznej................. 16.2. Rozpraszanie wiązki elektronowej na układzie komórek tworzących kryształ (krystalit) przybliżenie kinematyczne...... 17. Wpływ niedoskonałości struktury krystalicznej na natężenie refleksów dyfrakcyjnych............... 17.1. Kontrast na dyslokacjach............ 17.2. Kontrast na błędach ułożenia i bliźniakach........ 17.3. Kontrast Moire a............... 17.4. Kontrast dyfrakcyjny na wydzieleniach......... 17.5. Kontrast dyfrakcyjny na nierównościach grubości próbki.... 133 133 134 140 141 142 145 147 149 6

18. Dynamiczna teoria dyfrakcji elektronów......... 151 19. Podstawy wysokorozdzielczej mikroskopii elektronowej.... 158 20. Dyfrakcja powolnych elektronów (LEED)........ 166 21. Dyfrakcja elektronów rozproszonych niesprężyście (niekoherentnie). 174 22. Dyfrakcja neutronów.............. 182 Literatura................... 191 Aneksy................... 195 7

Wykaz ważniejszych oznaczeń e Z V m i t T d m, d x E f F hkl RDF ρ a 0, b 0, c 0 λ (hkl) {hkl} hkl d hkl Θ 2Θ r * hkl r * hkl a * 0, b * 0, c * 0 k k 0 k 1 ładunek elektronu liczba porządkowa pierwiastka potencjał elektryczny masa natężenie prądu czas temperatura gęstość metalu amplituda fali (amplituda wektora pola elektrycznego fali elektromagnetycznej) atomowy czynnik rozpraszania czynnik struktury funkcja radialnego rozmieszczenia atomów (Radial Distribution Function) właściwy opór elektryczny stałe sieciowe długość fali wskaźniki płaszczyzn krystalicznych Mülera rodzina płaszczyzn wskaźniki refleksu dyfrakcyjnego odległość miedzypłaszczyznowa kąt Bragga kąt rozproszenia (kąt między wiązką padającą a dyfrakcyjną) wektor sieci odwrotnej moduł wektora sieci odwrotnej wektory jednostkowe sieci odwrotnej wektor falowy dyfrakcji (wektor dyfrakcji) wektor falowy wiązki pierwotnej wektor falowy wiązki dyfrakcyjnej 9

k moduł wektora falowego S, S 1 wektory jednostkowe kierunku wiązki pierwotnej i dyfrakcyjnej J natężenie promieniowania rozproszonego J 0 natężenie wiązki pierwotnej J dyf. natężenie rozpraszania dyfuzyjnego promieni rentgenowskich J hkl natężenie refleksu dyfrakcyjnego N liczba komórek elementarnych w krystalicie n liczba atomów w komórce elementarnej x, y, z współrzędne atomów w komórce elementarnej V k objętość komórki elementarnej V A objętość fazy A B, β k, β z szerokość refleksu dyfrakcyjnego odpowiednio: całkowita, związana z wielkością krystalitów i ze zniekształceniami sieciowymi II rodzaju b poszerzenie aparaturowe refleksu D wielkość krystalitu d zniekształcenia I rodzaju d a a zniekształcenia II rodzaju 2 U zniekształcenia III rodzaju ρ r gęstość atomowa w odległości r (funkcja RDF) ρ 0 średnia gęstość atomowa R G promień Guinera Θ temperatura charakterystyczna pierwiastka T temperatura w skali Kelwina µ ρ masowy współczynnik absorpcji d, x grubość warstwy b wektor Burgersa E k energia kinetyczna elektronu E w energia wiązania ρ d gęstość dyslokacji φ kąt między płaszczyznami krystalicznymi [uvw], <uvw> tekstura osiowa (włóknista) (hkl)[uvw], {hkl}<uvw> tekstura pełna (walcowania, blach) FIM jonowa mikroskopia polowa (Field Ion Microscopy) EM mikroskopia elektronowa (Electron Microscopy) 10

TEM transmisyjna mikroskopia elektronowa (Transmision Electron Microscopy) ESM skaningowa mikroskopia elektronowa (Electron Scanning Microscopy) SAD dyfrakcja z wybranego obszaru (Selected Area Diffraction) CBED dyfrakcja w zbieżnej wiązce (Convergent Beam Electron Diffraction) HREM wysokorozdzielcza mikroskopia elektronowa (High Resolution Electron Microscopy) RHEED odbiciowa wysokoenergetyczna dyfrakcja elektronowa (Reflection High Energy Electron Diffraction) GIXA dyfrakcja pod stałym kątem padania SKP (Glancing Incidence X-ray Analysis) SAXS małokątowe rozpraszanie promieni rentgenowskich (Small Angle X-ray Scattering) XRD dyfrakcja promieni rentgenowskich (X-Ray Diffraction) LEED dyfrakcja elektronów o niskiej energii / dyfrakcja powolnych elektronów (Low Energy Electron Diffraction) ND neutronografia (Neutron Diffraction) EBSD dyfrakcja elektronów wstecznie rozproszonych (Electron Back Scattered Diffraction) TKL transmisyjna dyfrakcja linii Kikuchi (Transmission Kikuchi Diffraction) ZOLZ zerowa strefa Lauego (Zero Order Laue Zone) FOLZ pierwsza strefa Lauego (First Order Laue Zone) HOLZ strefa Lauego wyższego rzędu (Higher Order Laue Zone) 11

1. Wstęp Rozpraszanie oraz dyfrakcja promieni rentgenowskich i elektronów są obecnie podstawowymi metodami badań struktury materiałów. Rozwój konstrukcji nowoczesnych dyfraktometrów i mikroskopów elektronowych przyczynił się do powstania nowych technik tworzenia i rejestracji obrazów dyfrakcyjnych (np.: metoda stałego kąta padania, dyfrakcja z mikroobszarów, wysokorozdzielcza mikroskopia elektronowa czy refraktometria). Rozwijające się równolegle komputerowe systemy sterowania pracą urządzeń zwiększyły precyzję zapisu danych eksperymentalnych, co w połączeniu z powstaniem i doskonaleniem programów obliczeniowych umożliwiło stworzenie nowych metod badań struktury materiałów oraz renesans dotychczasowych metod analizy, które ze względu na czasochłonny aparat obliczeniowy dotąd nie mogły być powszechnie stosowane. Przykładem mogą tu być: konstrukcja przystawek do reflektometrii, techniki pomiaru przy stałym kącie padania wiązki, programy komputerowe z zakresu krystalografii elektronowej, analizy Rietvielda, analizy rozpraszania dyfuzyjnego i niskokątowego, określanie struktury komórki elementarnej, radialnej funkcji gęstości atomowej i inne. Obecne programy komputerowe dostarczane wraz z aparaturą pozwalają niemal automatycznie przetwarzać otrzymane obrazy eksperymentalne pod względem wyznaczania niektórych parametrów struktury materiałów. Programy te stanowią ogromną pomoc, jednak tylko dla doświadczonej kadry badawczej, która interpretując otrzymane wyniki uwzględnia możliwe błędy, popełniane czy to w pracy urządzenia, czy algorytmu programu komputerowego. Wieloletnie doświadczenia dydaktyczne autora wykazały, że zajęcia prowadzone ze studentami i doktorantami w zakresie metod badań struktury materiałów z zastosowaniem profesjonalnych programów komputerowych opierają się niemal na mechanicznej analizie, bez uwzględnienia możliwych błędów programu i wiadomości o materiałach. Dzieje się tak zapewne z tego względu, że student nie zawsze rozumie podstawy fizyczne zmiany charakteru obrazu dyfrakcyjnego i możliwości błędów wynikających z pracy aparatury i stosowanych programów. Taki komputerowy sposób szkolenia młodej kadry naukowej i studentów utrudnia 13

doskonalenie zarówno metodyki badawczej, jak i aparatury oraz tworzenie nowego oprogramowania. Biorąc to pod uwagę, wobec braku odpowiedniego podręcznika w języku polskim, autor postanowił opisać podstawy fizyczne i krystalograficzne matematycznych związków między stopniem uporządkowania struktury materiału a charakterem jego obrazu dyfrakcyjnego otrzymanego za pomocą wiązki promieniowania rentgenowskiego, wiązki elektronowej lub neutronowej. Niniejszy podręcznik powinien wypełnić istniejącą lukę w piśmiennictwie krajowym. Wspólnie z kilkoma wcześniejszymi wydaniami podręcznika Rentgenowska analiza strukturalna autorstwa Z. Bojarskiego i E. Łągiewki oraz monografią Struktura, właściwości i metody badań materiałów otrzymanych elektrolitycznie E. Łągiewki i A. Budnioka będzie stanowił pomoc dydaktyczną dla studentów i doktorantów kierunków: inżynieria materiałowa, fizyka ciała stałego, metalurgia, chemia i kierunków pokrewnych. Podręcznik ten może być także przydatny dla pracowników instytutów badawczych i kadry inżynierskiej ośrodków przemysłowych, którzy w swojej pracy zawodowej spotykają się z problemami podnoszenia jakości wytwarzanych materiałów i produktów. 14

Podstawy dyfrakcji promieni rentgenowskich... Eugeniusz Łągiewka Więcej o książce CENA 24 ZŁ (+ VAT) ISSN 1644-0552 ISBN 978-83-8012-149-2