Instrukcja do ćwiczenia. Analiza rentgenostrukturalna materiałów polikrystalicznych
|
|
- Gabriel Sikora
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 nstrukcja do ćwiczenia naliza rentgenostrukturalna materiałów polikrystalicznych Katedra Chemii Nieorganicznej i Technologii Ciała Stałego Wydział Chemiczny Politechnika Warszawska Warszawa, 2007
2 Promieniowanie rentgenowskie. Promieniowanie rentgenowskie odkryte w 1895 roku przez W. K. Röntgena wytwarza się między innymi w lampach rentgenowskich. Na rysunku 1 przedstawiono schemat budowy lampy rentgenowskiej, która składa się z dwóch elektrod: katody (drut wolframowy) służącej jako źródło elektronów i anody wykonanej z metalu. Rysunek 1. Schemat budowy lampy rentgenowskiej. Promieniowanie rentgenowskie powstaje podczas bombardowania anody wiązką elektronów przyspieszoną w polu elektrycznym. Energia kinetyczna szybkich elektronów: E=mv 2 /2 w wyniku zderzeń ulega zamianie na promieniowanie rentgenowskie. W zależności od rodzaju zderzenia elektrony tracą różne ilości energii, dlatego energia kwantów promieniowania rentgenowskiego E = hν oraz odpowiadająca im długość fali λ = c/ν obejmują duży zakres wartości, nazywany promieniowaniem ciągłym, dla którego minimalna długość fali jest równa: λ min = 12, 39 V gdzie: V napięcie lampy rentgenowskiej [kv]. Jeżeli energia szybkich elektronów jest wystarczająca do wzbudzenia elektronów z najgłębszych poziomów energetycznych atomów materiału anody, to powstaje wówczas promieniowanie charakterystyczne, o ściśle określonych długościach fal. We wzbudzonych atomach materiału anody elektrony z zewnętrznych poziomów obsadzają wolne miejsca na leżących głębiej poziomach energetycznych. Przejściom tym towarzyszy emisja kwantu promieniowania rentgenowskiego o energii E = hν. Każde przejście elektronu z poziomu wyższego na niższy związane jest z emisją kwantu o określonej długości fali. stnieją jednak tzw. reguły wyboru wykluczające możliwość niektórych typów przejść elektronowych. Różnica potencjałów pomiędzy anodą a katodą, przy której następuje wybicie elektronu z powłok K, L, M nosi nazwę potencjału wzbudzenia. Na rysunku 2 o, 2
3 przedstawiono przejścia elektronu pomiędzy różnymi poziomami energetycznymi i powstałe wskutek tego serie promieniowania rentgenowskiego. Rysunek 2. Schemat poziomów energetycznych atomu i powstawania promieniowania rentgenowskiego. W analizie rentgenowskiej wykorzystuje się przede wszystkim linie emisyjne Kα 1 i Kα 2, które powstają na skutek przejść elektronów z poziomów L i L na poziom K. Ponieważ różnica energii pomiędzy tymi dwoma poziomami jest niewielka, więc długość fal promieniowania Kα 1 i Kα 2 są zbliżone, w związku z tym na przyrządach a o małej rozdzielczości obserwowane są one w postaci jednej linii emisyjnej, oznaczanej Kα. Linie emisyjne Kβ powstają wskutek przejść elektronów z poziomów M i M na poziom K. Na rysunku 3 przedstawiony jest rozkład natężeń promieniowania ciągłego i charakterystycznego lampy miedziowej. W analizie rentgenowskiej wykorzystuje się głównie promieniowanie monochromatyczne, dlatego też dąży się do zredukowania do minimum z widma wszystkich długości fali oprócz promieniowania Kα. W tym celu stosuje się filtry absorpcyjne oraz monochromatory. Oddziaływanie promieniowania X z materią. Wiązka promieni rentgenowskich przechodząc przez warstwę materii ulega osłabieniu w wyniku rozproszenia i absorpcji. Zjawisko rozpraszania polega na wywołaniu przez fale elektromagnetyczne drgań zewnętrznych elektronów atomów substancji rozpraszającej. Drgające elektrony stają się 3
4 źródłem wtórnych fal (o tej samej długości fali co fala padająca), ulegających interferencji. Rozpraszanie takie nazywa się spójnym lub koherentnym i jest ono podstawą analizy rentgenowskiej. Rysunek 3. Widmo rentgenowskie ciągłe i charakterystyczne dla lampy miedziowej przy napięciu 39 kv. Przy absorpcji (pochłanianiu) cała energia kwantu zostaje oddana elektronowi, w wyniku czego kwant całkowicie zanika. Jeżeli kwanty padających promieni rentgenowskich mają dostatecznie dużą energię, to mogą one wybijać elektrony znajdujące się na powłokach wewnętrznych (np. K, L,...). Wzbudzone w ten sposób atomy będą emitować wtórne promieniowanie rentgenowskie zwane rentgenowskim promieniowaniem fluorescencyjnym. Straty energii promieniowania podczas przechodzenia przez materię określa prawo absorpcji eera: = o e µ x gdzie: o natężenie wiązki pierwotnej promieniowania, natężenie promieniowania po przejściu przez ośrodek absorbujący, µ liniowy współczynnik absorpcji, x grubość ośrodka absorbującego. Liniowy współczynnik absorpcji (µ) jest sumą współczynników: rozpraszania (s) i pochłaniania (t). 4
5 Niezależnie od liniowego współczynnika absorpcji używa się również: masowego współczynnika absorpcji µ m (stosunek µ do gęstości d), który jest charakterystyczny dla danej substancji oraz atomowego współczynnika absorpcji µ a. bsorpcja jest addytywną wielkością atomową zależną wyłącznie od składu materiału. Jej wartość nie zależy od fizycznego i chemicznego stanu atomów. Współczynnik absorpcji dla dowolnego rodzaju materii można więc obliczyć przez zsumowanie atomowych współczynników absorpcji atomów wchodzących w skład materiału próbki. Dyfrakcja promieni rentgenowskich na sieci przestrzennej kryształu. Zjawisko ugięcia promieni rentgenowskich na sieci przestrzennej było przedmiotem niezależnych badań M. von Lauego, W. L. ragga i W. H. ragga oraz G. W. Wulfa. Podstawą ich rozważań było porównanie zjawiska dyfrakcji promieni rentgenowskich na ciałach krystalicznych do zjawiska odbicia promieni świetlnych od ścian kryształu, które zachodzi wówczas, gdy promień padający, promień odbity i normalna do płaszczyzny odbicia (wystawiona w punkcie padania promieni) leżą w jednej płaszczyźnie, przy czym kąt padania i kąt odbicia są sobie równe. Dla promieni rentgenowskich o stałej długości fali zjawisko odbicia zachodzi tylko przy pewnych, ściśle określonych kątach padania. W rzeczywistości odbicie promieni rentgenowskich powstaje na skutek interferencji promieniowania koherentnego, wzbudzonego na poszczególnych atomach ciał krystalicznych, dlatego nazywane jest odbiciem interferencyjnym. Rysunek 4. Zjawisko odbicia promieni rentgenowskich od zbioru równoległych płaszczyzn. Odbicie to zachodzi od zespołu równoległych płaszczyzn sieciowych (hkl) o odległości międzypłaszczyznowej d (hkl). Podająca wiązka promieniowania monochromatycznego pod kątem połysku θ p ulega odbiciu interferencyjnemu na kolejnych płaszczyznach sieciowych (rysunek 4) pod kątem odbłysku θ o, przy czym θ p = θ o. Promień padający i promień odbity 5
6 tworzą ze sobą kąt ugięcia równy 2θ. Odbite od kolejnych płaszczyzn sieciowych promienie ulegają interferencyjnemu wzmocnieniu wtedy, gdy różnica dróg ( S) promieni odbitych od dowolnych dwóch równoległych do siebie płaszczyzn sieciowych jest równa całkowitej wielokrotności długości fali promieni (nλ). Zgodnie z rysunkiem 4 możemy zapisać, że warunek wzmocnienia zostanie spełniony, jeżeli: S = PM +MQ = nλ oraz PM = MQ = d (hkl) sin θ stąd: nλ = 2d (hkl) sin θ (1). Powyższy wzór nosi nazwę równania raggów Wulfa i opisuje geometryczny warunek dyfrakcji promieni rentgenowskich na sieci krystalicznej. Korzystając z tego równania znając długość fali λ i odległości międzypłaszczyznowe d (hkl) można obliczyć kąt odbłysku θ. Liczba n nosi nazwę rzędu odbicia i może przyjmować wartości kolejnych liczb całkowitych 1, 2,... Równanie (1) nie zawiera informacji o natężeniu (hkl) wiązek ugiętych. Według kinematycznej teorii dyfrakcji promieni rentgenowskich natężenie wiązki odbitej od płaszczyzny sieciowej (hkl) zależy od: kwadratu czynnika struktury F 2 (hkl), temperatury T, absorbcji, liczebności płaszczyzny sieciowej p (hkl), polaryzacji promieniowania oraz kąta θ. Czynnik struktury wyraża wpływ rozmieszczenia atomów w komórce elementarnej kryształu oraz zdolność rozpraszania przez nie promieniowania na natężenie promienia odbitego. Zdolność rozpraszania promieniowania rentgenowskiego zależy od liczby elektronów w atomie i jest wyrażana przez tzw. atomowy czynnik rozpraszania. Czynnik temperaturowy T uwzględnia wpływ drgań termicznych atomów w krysztale na natężenie wiązki odbitej. Zmianę natężenia promieni ugiętych w zależności od drogi przebytej wewnątrz kryształu określa czynnik absorpcji, który zależy od współczynnika absorpcji oraz kształtu kryształu. Czynnik krotności płaszczyzn sieciowych p (hkl) określa liczbę płaszczyzn sieciowych biorących udział w tworzeniu danego refleksu. Wpływ kąta θ i polaryzacji promieniowania rentgenowskiego określa jeden czynnik nazywany czynnikiem kątowym PL. W niektórych przypadkach pomimo występowania w krysztale zespołu równoległych płaszczyzn sieciowych stwierdza się systematyczne wygaszenia promieniowania odbitego To zjawisko systematycznego wygaszania jest uzależnione od typu translacyjnej sieci ravais ego oraz obecności lub nieobecności w strukturze translacyjnych elementów symetrii, zależności te noszą nazwę reguł wygaszeń. 6
7 Metody rentgenowskiej analizy strukturalnej. paratura rentgenowska do badania materiałów polikrystalicznych. W rentgenowskiej analizie strukturalnej stosuje się metody, które ze względu na przedmiot badań dzieli się na monokrystaliczne i polikrystaliczne. Przedmiotem niniejszego ćwiczenia będzie metoda dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego na próbkach polikrystalicznych. Technika ta jest stosowana do określania: składu fazowego i ilościowego, steksturowania próbki, rozmiarów krystalitów, parametrów komórki elementarnej, a nawet całej struktury związku. Rysunek 5. Schemat blokowy dyfraktometru polikrystalicznego. Schemat blokowy dyfraktometru rentgenowskiego, służącego do pomiarów dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego na ciałach polikrystalicznych przedstawiono na rysunku 5. Dyfraktometr składa się z lampy rentgenowskiej z generatorem wysokiego napięcia, goniometru, urządzeń pomiarowo kontrolnych oraz rejestratora (komputer). stnieje kilka technik badania substancji polikrystalicznych różniących się m.in. geometrią goniometru, techniką ogniskowania promieniowania, kształtem badanego preparatu i innych. W niniejszym ćwiczeniu zapoznamy się z dyfraktometrem z zasadą ogniskowania ragga rentano i płaskim preparatem. 7
8 Wychodząca z lampy wiązka promieni rentgenowskich odpowiednio uformowana w goniometrze przez układ szczelin pada na preparat, a odbite promieniowanie jest rejestrowane przez detektor. Polikrystaliczna, płaska próbka jest umieszczona w osi goniometru i jest powolnym ruchem obracana wokół tej osi, dzięki czemu zmienia się jej położenie kątowe w stosunku do wiązki promieni padających na próbkę. Jednocześnie z obrotem próbki sprzężony jest obrót detektora z dwukrotnie większą prędkością kątową. W pomiarze uzyskiwany jest wykres dyfraktometryczny intensywności wiązki odbitej w funkcji kąta ugięcia 2θ, nazywany dyfraktogramem. Natomiast maksima na takim wykresie noszą nazwę refleksów lub pików. Każda substancja krystaliczna posiada charakteryzujący ją obraz dyfrakcyjny zależny od jej struktury. Jakościowa analiza fazowa pozwala identyfikować substancje krystaliczne w postaci w jakiej występują w preparacie. Przeprowadza się ją porównując dyfraktogram otrzymanej substancji z dyfraktogramami wzorcowymi o znanym składzie chemicznym. lościowa analiza fazowa oparta jest na fakcie zależności natężenia refleksu od stężenia tej fazy w mieszaninie. stnieje kilka odmian tej metody, m.in.: metoda krzywej wzorcowej, metoda wzorca wewntrznego, metoda wzorca zewnętrznego i inne. ibliografia. 1. ojarski Z., Łągiewka E., Rentgenowska analiza strukturalna, PWN, Warszawa Trzaska Durski Z., Trzaska Durska H., Podstawy krystalografii strukturalnej i rentgenowskiej, PWN, Warszawa nstrukcja wykonawcza ćwiczenia. Ćwiczenie składa się z dwóch części: w pierwszej zapoznamy się z metodą rentgenowskiej analizy fazowej materiałów polikrystalicznych, natomiast w drugiej części z analizą ilościową z zastosowaniem dyfraktometru dwukołowego. naliza fazowa. Pracę należy rozpocząć od przygotowania próbki materiału badanego. W tym celu należy otrzymaną próbkę utrzeć bardzo dokładnie w moździerzu agatowym, po czym umieścić ją w odpowiedniej kiuwecie i zamocować w dyfraktometrze. Następnie należy ustalić 8
9 parametry pomiaru, wykonać dyfraktogram i dokonać identyfikacji związków wchodzących w skład badanego materiału, posługując się bazą danych wzorców rentgenowskich CDD. W opracowaniu wyników należy podać: w formie stabelaryzowanej: położenia (2θ oraz d) i intensywności refleksów na otrzymanym wykresie dyfraktometrycznym, zidentyfikowane fazy porównanie zgodności dyfraktogramów wzorcowych i otrzymanych. naliza ilościowa. Jak już wspomniano w metodzie tej wykorzystuje się zależność między natężeniem refleksu oznaczanej fazy a jej zawartością w mieszaninie wieloskładnikowej. Zależność ta nie jest jednak prostoliniowa, ponieważ przy tej samej zawartości danej fazy w różnych mieszaninach natężenie jej linii dyfrakcyjnej zmienia się w zależności od współczynnika absorpcji promieni rentgenowskich w mieszaninie. Dlatego też każdy przypadek wymaga indywidualnych metod. nalizę ilościową przeprowadzimy dwoma metodami: metodą krzywej wzorcowej oraz metodą bezpośredniego porównania natężeń refleksów.. Metoda krzywej wzorcowej. Metoda oparta jest na zależności: f(c, = ), (2) gdzie: natężenie wybranego refleksu fazy, natężenie wybranego refleksu fazy, C, procentowa zawartość fazy lub w mieszaninie. adania należy rozpocząć od wybrania dla każdej z faz i reprezentatywnego refleksu (powinne to być piki dobrze wykształcone, symetryczne o dużych intensywnościach). Następnie należy przygotować mieszaniny faz i o znanych składach, np.: 20% i 80%, 40% i 60%, 50% i 50%, 60% i 40%, 80% i 20%. Potem dla każdej z tych mieszanin wykonać dyfraktogramy dla zakresów kąta 2θ odpowiadających wybranym liniom. Zmierzyć całkowite natężenie refleksu (tzn. pole pod pikami) i sporządzić wykres funkcji określonej równaniem (2) oraz wyznaczyć metodą najmniejszych kwadratów równanie prostej. Po czym wykonać identyczny 9
10 pomiar dla próbki analizowanej, obliczyć stosunek natężeń refleksów faz i określić skład procentowy badanej mieszaniny. W sprawozdaniu należy zamieścić w formie tabeli wszystkie uzyskane wyniki pomiarów oraz wartości obliczane, wykres krzywej wzorcowej i wnioski.. Metoda bezpośredniego porównania natężeń refleksów. Dla mieszaniny dwuskładnikowej o identycznych masowych współczynnikach absorpcji możemy zapisać: = G m (3) m gdzie: natężenie wybranego refleksu fazy, natężenie wybranego refleksu fazy, m ułamek masowy fazy w mieszaninie, m ułamek masowy fazy w mieszaninie, G stała. W mieszaninie dwuskładnikowej m + m =1. Podstawiając m z tego równania do wyrażenia (3) otrzymujemy: Wartość G wyrażona jest wzorem: m =. + G G = k k d d w którym d, d gęstości faz i, natomiast współczynniki k: gdzie: 2 2M 1 k = LP p F e 2, gdzie: V LP - czynnik kątowy w metodach polikrystalicznych wynosi: LP = 1 + cos 2 2θ, 2 sin θ cosθ gdzie: θ kąt odbłysku dla danego refleksu; p czynnik krotności danego refleksu; F czynnik struktury danego refleksu; 10
11 e --2M czynnik temperaturowy; V - objętość komórki elementarnej. Korzystając z powyższych zależności należy obliczyć skład procentowy otrzymanej mieszaniny. Stosunek intensywności natężenia refleksów fazy i należy wyznaczyć na podstawie wykonanego rentgenogramu (tak jak w metodzie krzywej wzorcowej), natomiast pozostałe dane należy odnaleźć w literaturze. 11
Monochromatyzacja promieniowania molibdenowej lampy rentgenowskiej
Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakładu Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 133, 40 006 Katowice tel. (032)359 1503, e-mail: izajen@wp.pl, opracowanie: dr Izabela Jendrzejewska Laboratorium z Krystalografii
Bardziej szczegółowoPromieniowanie rentgenowskie. Podstawowe pojęcia krystalograficzne
Promieniowanie rentgenowskie Podstawowe pojęcia krystalograficzne Krystalografia - podstawowe pojęcia Komórka elementarna (zasadnicza): najmniejszy, charakterystyczny fragment sieci przestrzennej (lub
Bardziej szczegółowoRentgenografia - teorie dyfrakcji
Rentgenografia - teorie dyfrakcji widmo promieniowania rentgenowskiego Widmo emisyjne promieniowania rentgenowskiego: -promieniowanie charakterystyczne -promieniowanie ciągłe (białe) Efekt naświetlenia
Bardziej szczegółowoLaboratorium z Krystalografii specjalizacja: Fizykochemia związków nieorganicznych
Uniwersytet Śląski - Instytut Chemii Zakład Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 133, 40-006 Katowice tel. 0323591197, e-mail: izajen@wp.pl opracowanie: dr Izabela Jendrzejewska Laboratorium z Krystalografii
Bardziej szczegółowoLaboratorium z Krystalografii. 2 godz.
Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakład Krystalografii Laboratorium z Krystalografii 2 godz. Zbadanie zależności intensywności linii Kα i Kβ promieniowania charakterystycznego X emitowanego przez anodę
Bardziej szczegółowo10. Analiza dyfraktogramów proszkowych
10. Analiza dyfraktogramów proszkowych Celem ćwiczenia jest zapoznanie się zasadą analizy dyfraktogramów uzyskiwanych z próbek polikrystalicznych (proszków). Zwykle dyfraktometry wyposażone są w oprogramowanie
Bardziej szczegółowoNatęż. ężenie refleksu dyfrakcyjnego
Natęż ężenie refleksu dyfrakcyjnego Wskaźnikowanie dyfraktogramów 1. Natężenie refleksu dyfrakcyjnego - od czego i jak zależy 1. Wskaźnikowanie dyfraktogramów -metoda różnic 3. Wygaszenia systematyczne
Bardziej szczegółowoMetoda DSH. Dyfraktometria rentgenowska. 2. Dyfraktometr rentgenowski: - budowa anie - zastosowanie
Metoda DSH. Dyfraktometria rentgenowska 1. Teoria Braggów-Wulfa 2. Dyfraktometr rentgenowski: - budowa - działanie anie - zastosowanie Promieniowanie elektromagnetyczne radiowe mikrofale IR UV/VIS X γ
Bardziej szczegółowoRejestracja dyfraktogramów polikrystalicznych związków. Wskaźnikowanie dyfraktogramów i wyznaczanie typu komórki Bravais go.
Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakład Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 133, 40006 Katowice tel. 0323591503, email: izajen@wp.pl opracowanie: dr hab. Izabela Jendrzejewska Laboratorium z Krystalografii
Bardziej szczegółowoCharakterystyka promieniowania miedziowej lampy rentgenowskiej.
Uniwersytet Śląski - Instytut Chemii Zakładu Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 133, 40-006 Katowice tel. 0323591503, e-mail: izajen@wp.pl, opracowanie: dr Izabela Jendrzejewska Laboratorium z Krystalografii
Bardziej szczegółowoDyfrakcja. Dyfrakcja to uginanie światła (albo innych fal) przez drobne obiekty (rozmiar porównywalny z długością fali) do obszaru cienia
Dyfrakcja 1 Dyfrakcja Dyfrakcja to uginanie światła (albo innych fal) przez drobne obiekty (rozmiar porównywalny z długością fali) do obszaru cienia uginanie na szczelinie uginanie na krawędziach przedmiotów
Bardziej szczegółowoLaboratorium z Krystalografii. 2 godz.
Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakład Krystalografii Laboratorium z Krystalografii 2 godz. Zbadanie zależności intensywności linii Ka i Kb promieniowania charakterystycznego X emitowanego przez anodę
Bardziej szczegółowoDYFRAKCYJNE METODY BADANIA STRUKTURY CIAŁ STAŁYCH
LABORATORIUM INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ W ENERGETYCE Ćwiczenie 7 DYFRAKCYJNE METODY BADANIA STRUKTURY CIAŁ STAŁYCH Instrukcja zawiera: 1. Cel ćwiczenia 2. Wprowadzenie teoretyczne; definicje i wzory 3. Opis
Bardziej szczegółowoZaawansowane Metody Badań Strukturalnych. Badania strukturalne materiałów Badania właściwości materiałów
Zaawansowane Metody Badań Strukturalnych Badania strukturalne materiałów Badania właściwości materiałów Zaawansowane Metody Badań Strukturalnych 1. Struktura próbki a metoda badań strukturalnych 2. Podział
Bardziej szczegółowoAbsorpcja promieni rentgenowskich 2 godz.
Uniwersytet Śląski - Instytut Chemii Zakład Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 133, 40-006 Katowice tel. (032)3591627, e-mail: joanna_palion@poczta.fm opracowanie: mgr Joanna Palion-Gazda Laboratorium
Bardziej szczegółowoOpis efektów kształcenia dla modułu zajęć
Nazwa modułu: Rentgenografia Rok akademicki: 2015/2016 Kod: OWT-1-302-s Punkty ECTS: 2 Wydział: Odlewnictwa Kierunek: Wirtotechnologia Specjalność: - Poziom studiów: Studia I stopnia Forma i tryb studiów:
Bardziej szczegółowoPromieniowanie X. Jak powstaje promieniowanie rentgenowskie Budowa lampy rentgenowskiej Widmo ciągłe i charakterystyczne promieniowania X
Promieniowanie X Jak powstaje promieniowanie rentgenowskie Budowa lampy rentgenowskiej Widmo ciągłe i charakterystyczne promieniowania X Lampa rentgenowska Lampa rentgenowska Promieniowanie rentgenowskie
Bardziej szczegółowoĆwiczenie nr 5 BADANIE PROMIENIOWANIA RENTGENOWSKIEGO. I. Podstawy fizyczne
Politechnika Warszawska Wydział Fizyki Laboratorium Fizyki II p. Piotr Kurek, Marek Wasiucionek Do użytku wewnętrznego Ćwiczenie nr 5 BADANIE PROMIENIOWANIA RENTGENOWSKIEGO I. Podstawy fizyczne 1. Wstęp
Bardziej szczegółowoKrystalografia. Dyfrakcja
Krystalografia Dyfrakcja Podstawowe zagadnienia Rodzaje promieniowania używane w dyfrakcyjnych metodach badań struktur krystalicznych, ich źródła Fizyczne podstawy i warunki dyfrakcji Równania dyfrakcji:
Bardziej szczegółowoI.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona
r. akad. 004/005 I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona Jan Królikowski Fizyka IVBC 1 r. akad. 004/005 0.01 nm=0.1 A
Bardziej szczegółowoCharakterystyka promieniowania molibdenowej lampy rentgenowskiej
Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakładu Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 133, 40 006 Katowice tel. 0323591503, e-mail: izajen@wp.pl, opracowanie: dr hab. Izabela Jendrzejewska Laboratorium z Krystalografii
Bardziej szczegółowoRejestracja dyfraktogramów polikrystalicznych związków. Wskaźnikowanie dyfraktogramów i wyznaczanie typu komórki Bravais go.
Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakład Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 133, 40006 Katowice tel. 0323591503, email: izajen@wp.pl opracowanie: dr hab. Izabela Jendrzejewska Laboratorium z Krystalografii
Bardziej szczegółowoBezpośredni opiekunowie laboratorium: Prof. dr hab. Marek Szafrański. Prof. dr hab. Maciej Kozak, dr Marceli Kaczmarski.
Bezpośredni opiekunowie laboratorium: Prof. dr hab. Marek Szafrański Prof. dr hab. Maciej Kozak, dr Marceli Kaczmarski. Ćwiczenia w tym laboratorium polegają na analizie obrazu dyfrakcyjnego promieni rentgenowskich.
Bardziej szczegółowoUniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Wydział
Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Kierunek i poziom studiów: Chemia, drugi Sylabus modułu: Krystalografia (024) Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie): _wariantu ( wariantu) 1. Informacje ogólne koordynator
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE Nr 4 LABORATORIUM FIZYKI KRYSZTAŁÓW STAŁYCH. Badanie krawędzi absorpcji podstawowej w kryształach półprzewodników POLITECHNIKA ŁÓDZKA
POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTYTUT FIZYKI LABORATORIUM FIZYKI KRYSZTAŁÓW STAŁYCH ĆWICZENIE Nr 4 Badanie krawędzi absorpcji podstawowej w kryształach półprzewodników I. Cześć doświadczalna. 1. Uruchomić Spekol
Bardziej szczegółowoRENTGENOWSKA ANALIZA STRUKTURALNA
LABORATORIUM INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ W ENERGETYCE Ćwiczenie 5 Instrukcja zawiera: RENTGENOWSKA ANALIZA STRUKTURALNA 1. Cel ćwiczenia 2. Wprowadzenie teoretyczne; definicje i wzory 3. Sposób przygotowania
Bardziej szczegółowoMetody badań monokryształów metoda Lauego
Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakład Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 132, 40 006 Katowice, Tel. 0323591627 e-mail: joanna_palion@poczta.fm opracowanie: mgr Joanna Palion Gazda Laboratorium z Krystalografii
Bardziej szczegółowoŚwiatło fala, czy strumień cząstek?
1 Światło fala, czy strumień cząstek? Teoria falowa wyjaśnia: Odbicie Załamanie Interferencję Dyfrakcję Polaryzację Efekt fotoelektryczny Efekt Comptona Teoria korpuskularna wyjaśnia: Odbicie Załamanie
Bardziej szczegółowoPrawa optyki geometrycznej
Optyka Podstawowe pojęcia Światłem nazywamy fale elektromagnetyczne, o długościach, na które reaguje oko ludzkie, tzn. 380-780 nm. O falowych własnościach światła świadczą takie zjawiska, jak ugięcie (dyfrakcja)
Bardziej szczegółowoFizyka kwantowa. promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne. efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy. kwantyzacja światła
W- (Jaroszewicz) 19 slajdów Na podstawie prezentacji prof. J. Rutkowskiego Fizyka kwantowa promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne kwantyzacja światła efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy
Bardziej szczegółowoMetody spektroskopowe:
Katedra Chemii Analitycznej Metody spektroskopowe: Absorpcyjna Spektrometria Atomowa Fotometria Płomieniowa Gdańsk, 2010 Opracowała: mgr inż. Monika Kosikowska 1 1. Wprowadzenie Spektroskopia to dziedzina
Bardziej szczegółowoI. PROMIENIOWANIE CIEPLNE
I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE - lata '90 XIX wieku WSTĘP Widmo promieniowania elektromagnetycznego zakres "pokrycia" różnymi rodzajami fal elektromagnetycznych promieniowania zawartego w danej wiązce. rys.i.1.
Bardziej szczegółowoPomiar energii wiązania deuteronu. Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu
J1 Pomiar energii wiązania deuteronu Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu Przygotowanie: 1) Model deuteronu. Własności deuteronu jako źródło informacji o siłach jądrowych [4] ) Oddziaływanie
Bardziej szczegółowoĆwiczenie: "Zagadnienia optyki"
Ćwiczenie: "Zagadnienia optyki" Opracowane w ramach projektu: "Wirtualne Laboratoria Fizyczne nowoczesną metodą nauczania realizowanego przez Warszawską Wyższą Szkołę Informatyki. Zakres ćwiczenia: 1.
Bardziej szczegółowoDyfrakcja rentgenowska (XRD) w analizie fazowej Wykład 2 i 3
Dyfrakcja rentgenowska () w analizie fazowej Wykład 2 i 3 1. Historia odkrycie promieniowania X i pierwsze eksperymenty z jego zastosowaniem. 2. Fale elektromagnetyczne. 3. Źródła promieniowania X, promieniowanie
Bardziej szczegółowoOddziaływanie cząstek z materią
Oddziaływanie cząstek z materią Trzy główne typy mechanizmów reprezentowane przez Ciężkie cząstki naładowane (cięższe od elektronów) Elektrony Kwanty gamma Ciężkie cząstki naładowane (miony, p, cząstki
Bardziej szczegółowoSpektroskopia charakterystycznych strat energii elektronów EELS (Electron Energy-Loss Spectroscopy)
Spektroskopia charakterystycznych strat energii elektronów EELS (Electron Energy-Loss Spectroscopy) Oddziaływanie elektronów ze stałą, krystaliczną próbką wstecznie rozproszone elektrony elektrony pierwotne
Bardziej szczegółowoWyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła
Ćwiczenie O3 Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła O3.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zbadanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali
Bardziej szczegółowoKrystalografia. Wykład VIII
Krystalografia Wykład VIII Plan wykładu Otrzymywanie i właściwow ciwości promieni rentgenowskich Sieć odwrotna Warunki dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego 2 NajwaŜniejsze daty w analizie strukturalnej
Bardziej szczegółowoProblemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.
. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła. Rozwiązywanie zadań wykorzystujących poznane prawa I LO im. Stefana Żeromskiego w Lęborku 27 luty 2012 Dyfrakcja światła laserowego
Bardziej szczegółowoStałe : h=6, Js h= 4, eVs 1eV= J nie zależy
T_atom-All 1 Nazwisko i imię klasa Stałe : h=6,626 10 34 Js h= 4,14 10 15 evs 1eV=1.60217657 10-19 J Zaznacz zjawiska świadczące o falowej naturze światła a) zjawisko fotoelektryczne b) interferencja c)
Bardziej szczegółowoPROMIENIOWANIE RENTGENOWSKIE
PROMIENIOWANIE RENTGENOWSKIE 1. Zagadnienia teoretyczne Promieniowanie rentgenowskie, poziomy energetyczne w atomie, stała Planck a i metody wyznaczania jej wartości, struktura krystalograficzna, dyfrakcyjne
Bardziej szczegółowoBadanie absorpcji promieniowania γ
Badanie absorpcji promieniowania γ 29.1. Zasada ćwiczenia W ćwiczeniu badana jest zależność natężenia wiązki osłabienie wiązki promieniowania γ po przejściu przez warstwę materiału absorbującego w funkcji
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE
LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE Ćwiczenie nr 6 Temat: Wyznaczenie stałej siatki dyfrakcyjnej i dyfrakcja światła na otworach kwadratowych i okrągłych. 1. Wprowadzenie Fale
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..
Nazwisko... Data... Nr na liście... Imię... Wydział... Dzień tyg.... Godzina... Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa Początkowa wartość kąta 0.. 1 25 49 2 26 50 3 27 51 4 28 52 5 29 53 6 30 54
Bardziej szczegółowoZjawisko interferencji fal
Zjawisko interferencji fal Interferencja to efekt nakładania się fal (wzmacnianie i osłabianie się ruchu falowego widoczne w zmianach amplitudy i natężenia fal) w którym zachodzi stabilne w czasie ich
Bardziej szczegółowoKorpuskularna natura światła i materii
Podręcznik zeszyt ćwiczeń dla uczniów Korpuskularna natura światła i materii Politechnika Gdańska, Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej ul. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk, tel. +48 58 348
Bardziej szczegółowoLaboratorium z Krystalografii. 2 godz.
Uniwersytet Śląski - Instytut Chemii Zakład Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 132, 40-006 Katowice tel. 0323591627, e-mail: ewa.malicka@us.edu.pl opracowanie: dr Ewa Malicka Laboratorium z Krystalografii
Bardziej szczegółowoOPTYKA. Leszek Błaszkieiwcz
OPTYKA Leszek Błaszkieiwcz Ojcem optyki jest Witelon (1230-1314) Zjawisko odbicia fal promień odbity normalna promień padający Leszek Błaszkieiwcz Rys. Zjawisko załamania fal normalna promień padający
Bardziej szczegółowoFizykochemiczne metody w kryminalistyce. Wykład 7
Fizykochemiczne metody w kryminalistyce Wykład 7 Stosowane metody badawcze: 1. Klasyczna metoda analityczna jakościowa i ilościowa 2. badania rentgenostrukturalne 3. Badania spektroskopowe 4. Metody chromatograficzne
Bardziej szczegółowoOZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS
OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS Zagadnienia teoretyczne. Spektrofotometria jest techniką instrumentalną, w której do celów analitycznych wykorzystuje się przejścia energetyczne zachodzące
Bardziej szczegółowoPomiar długości fali świetlnej i stałej siatki dyfrakcyjnej.
POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY KATEDRA FIZYKOCHEMII I TECHNOLOGII POLIMERÓW LABORATORIUM Z FIZYKI Pomiar długości fali świetlnej i stałej siatki dyfrakcyjnej. Wprowadzenie Przy opisie zjawisk takich
Bardziej szczegółowoKrystalografia. Dyfrakcja na monokryształach. Analiza dyfraktogramów
Krystalografia Dyfrakcja na monokryształach. Analiza dyfraktogramów Wyznaczanie struktury Pomiar obrazów dyfrakcyjnych Stworzenie modelu niezdeformowanej sieci odwrotnej refleksów Wybór komórki elementarnej
Bardziej szczegółowoFizyka elektryczność i magnetyzm
Fizyka elektryczność i magnetyzm W5 5. Wybrane zagadnienia z optyki 5.1. Światło jako część widma fal elektromagnetycznych. Fale elektromagnetyczne, które współczesny człowiek potrafi wytwarzać, i wykorzystywać
Bardziej szczegółowoWykład 17: Optyka falowa cz.1.
Wykład 17: Optyka falowa cz.1. Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.31 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ 1 Zasada Huyghensa Christian Huygens 1678 r. pierwsza
Bardziej szczegółowoKrystalografia. Analiza wyników rentgenowskiej analizy strukturalnej i sposób ich prezentacji
Krystalografia Analiza wyników rentgenowskiej analizy strukturalnej i sposób ich prezentacji Opis geometrii Symetria: kryształu: grupa przestrzenna cząsteczki: grupa punktowa Parametry geometryczne współrzędne
Bardziej szczegółowoJan Drzymała ANALIZA INSTRUMENTALNA SPEKTROSKOPIA W ŚWIETLE WIDZIALNYM I PODCZERWONYM
Jan Drzymała ANALIZA INSTRUMENTALNA SPEKTROSKOPIA W ŚWIETLE WIDZIALNYM I PODCZERWONYM Światło słoneczne jest mieszaniną fal o różnej długości i różnego natężenia. Tylko część promieniowania elektromagnetycznego
Bardziej szczegółowoRys. 1 Interferencja dwóch fal sferycznych w punkcie P.
Ćwiczenie 4 Doświadczenie interferencyjne Younga Wprowadzenie teoretyczne Charakterystyczną cechą fal jest ich zdolność do interferencji. Światło jako fala elektromagnetyczna również może interferować.
Bardziej szczegółowoPrezentacja przebiegu pomiaru obrazu dyfrakcyjnego monokryształu na czterokołowym dyfraktometrze Oxford Diffraction Gemini A Ultra.
INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ Prezentacja przebiegu pomiaru obrazu dyfrakcyjnego monokryształu na czterokołowym dyfraktometrze Oxford Diffraction Gemini A Ultra. I. Cel ćwiczenia Głównym celem ćwiczenia jest zapoznanie
Bardziej szczegółowoRENTGENOGRAFIA. Poziom przedmiotu Studia I stopnia niestacjonarne Liczba godzin/zjazd 1W e, 2L PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE
Nazwa przedmiotu: Kierunek: Inżynieria materiałowa Rodzaj przedmiotu Kierunkowy obowiązkowy Rodzaj zajęć Wykład, laboratorium RENTGENOGRAFIA Poziom przedmiotu Studia I stopnia niestacjonarne Liczba godzin/zjazd
Bardziej szczegółowoOpis efektów kształcenia dla modułu zajęć
Nazwa modułu: Krystalografia i rentgenografia Rok akademicki: 2012/2013 Kod: MIM-1-505-s Punkty ECTS: 5 Wydział: Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej Kierunek: Inżynieria Materiałowa Specjalność:
Bardziej szczegółowoKwantowe własności promieniowania, ciało doskonale czarne, zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne.
Kwantowe własności promieniowania, ciało doskonale czarne, zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne. DUALIZM ŚWIATŁA fala interferencja, dyfrakcja, polaryzacja,... kwant, foton promieniowanie ciała doskonale
Bardziej szczegółowoBadanie schematu rozpadu jodu 128 J
J8A Badanie schematu rozpadu jodu 128 J Celem doświadczenie jest wyznaczenie schematu rozpadu jodu 128 J Wiadomości ogólne 1. Oddziaływanie kwantów γ z materią (1,3) a/ efekt fotoelektryczny b/ efekt Comptona
Bardziej szczegółowoWyznaczanie struktury krystalicznej i molekularnej wybranego związku koordynacyjnego w oparciu o rentgenowską analizę strukturalną
INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ Wyznaczanie struktury krystalicznej i molekularnej wybranego związku koordynacyjnego w oparciu o rentgenowską analizę strukturalną I. Cel ćwiczenia Wyznaczenie struktury krystalicznej
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 4. Doświadczenie interferencyjne Younga. Rys. 1
Ćwiczenie 4 Doświadczenie interferencyjne Younga Wprowadzenie teoretyczne Charakterystyczną cechą fal jest ich zdolność do interferencji. Światło jako fala elektromagnetyczna również może interferować.
Bardziej szczegółowoBADANIA STRUKTURY MATERIAŁÓW. Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
BADANIA STRUKTURY MATERIAŁÓW Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego 1. MAKROSTRUKTURA 2. MIKROSTRUKTURA 3. STRUKTURA KRYSTALICZNA Makrostruktura
Bardziej szczegółowoDYFRAKTOMETRIA RENTGENOWSKA W BADANIACH NIENISZCZĄCYCH - NOWE NORMY EUROPEJSKIE
Sławomir Mackiewicz IPPT PAN DYFRAKTOMETRIA RENTGENOWSKA W BADANIACH NIENISZCZĄCYCH - NOWE NORMY EUROPEJSKIE 1. Wstęp Dyfraktometria rentgenowska jest techniką badawczą znaną i szeroko stosowaną w dziedzinie
Bardziej szczegółowoTechniki Jądrowe w Diagnostyce i Terapii Medycznej
Techniki Jądrowe w Diagnostyce i Terapii Medycznej Wykład 2-5 marca 2019 Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów szef@fuw.edu.pl http://www.fuw.edu.pl/~szef/ Rozpad Przemiana Widmo
Bardziej szczegółowoPonadto, jeśli fala charakteryzuje się sferycznym czołem falowym, powyższy wzór można zapisać w następujący sposób:
Zastosowanie laserów w Obrazowaniu Medycznym Spis treści 1 Powtórka z fizyki Zjawisko Interferencji 1.1 Koherencja czasowa i przestrzenna 1.2 Droga i czas koherencji 2 Lasery 2.1 Emisja Spontaniczna 2.2
Bardziej szczegółowoWłasności optyczne materii. Jak zachowuje się światło w zetknięciu z materią?
Własności optyczne materii Jak zachowuje się światło w zetknięciu z materią? Właściwości optyczne materiału wynikają ze zjawisk: Absorpcji Załamania Odbicia Rozpraszania Własności elektrycznych Refrakcja
Bardziej szczegółowoPodstawy fizyki wykład 8
Podstawy fizyki wykład 8 Dr Piotr Sitarek Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr Optyka geometryczna Polaryzacja Odbicie zwierciadła Załamanie soczewki Optyka falowa Interferencja Dyfrakcja światła D.
Bardziej szczegółowoFala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu
Ruch falowy Fala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu Fala rozchodzi się w przestrzeni niosąc ze sobą energię, ale niekoniecznie musi
Bardziej szczegółowoDyfrakcja rentgenowska (XRD) w analizie fazowej Wykład 2
Dyfrakcja rentgenowska () w analizie fazowej Wykład 2 1. Historia odkrycie promieniowania X i pierwsze eksperymenty z jego zastosowaniem. 2. Fale elektromagnetyczne. 3. Źródła promieniowania X, promieniowanie
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 5. Modulator PLZT
Laboratorium techniki laserowej Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 006 1.Wstęp Rozwój techniki optoelektronicznej spowodował poszukiwania nowych materiałów
Bardziej szczegółowoUniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakład Krystalografii Laboratorium specjalizacyjne
Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakład Krystalografii Laboratorium specjalizacyjne Opracowanie: dr hab. Izabela Jendrzejewska Specjalność: chemia sądowa Zastosowanie dyfrakcji rentgenowskiej do badania
Bardziej szczegółowoDoświadczenie nr 6 Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji elektronów komptonowskich.
Doświadczenie nr 6 Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji elektronów komptonowskich.. 1. 3. 4. 1. Pojemnik z licznikami cylindrycznymi pracującymi w koincydencji oraz z uchwytem na warstwy
Bardziej szczegółowoĆwiczenie nr 2. Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji
Ćwiczenie nr (wersja_05) Pomiar energii gamma metodą absorpcji Student winien wykazać się znajomością następujących zagadnień:. Promieniowanie gamma i jego własności.. Absorpcja gamma. 3. Oddziaływanie
Bardziej szczegółowoS P R A W O Z D A N I E D O ĆWICZENIA X 1 D E B Y E A SCHERRERA W Y Z N A C Z A N I E S T A Ł E J S I E C I M E T O DĄ.
S P R A W O Z D A N I E D O ĆWICZENIA X 1 W Y Z N A C Z A N I E S T A Ł E J S I E C I M E T O DĄ D E B Y E A SCHERRERA Wyznaczanie stałej sieci metodą Debey a Scherrera, 9 listopada 004 r. Celem doświadczenia
Bardziej szczegółowoKrystalografia i krystalochemia Wykład 15 Repetytorium
Krystalografia i krystalochemia Wykład 15 Repetytorium 1. Czym zajmuje się krystalografia i krystalochemia? 2. Podsumowanie wiadomości z krystalografii geometrycznej. 3. Symbolika Kreutza-Zaremby oraz
Bardziej szczegółowoOPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach.
OPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach. Zagadnienia, które należy znać przed wykonaniem ćwiczenia: Dyfrakcja światła to zjawisko fizyczne zmiany kierunku rozchodzenia
Bardziej szczegółowoInstytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI
Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI Ćwiczenie 13 : Dyfrakcja wiązki elektronów na I. Zagadnienia do opracowania. 1. Dualizm korpuskularno falowy
Bardziej szczegółowoTrzy rodzaje przejść elektronowych między poziomami energetycznymi
Trzy rodzaje przejść elektronowych między poziomami energetycznymi absorpcja elektron przechodzi na wyższy poziom energetyczny dzięki pochłonięciu kwantu o energii równej różnicy energetycznej poziomów
Bardziej szczegółowoBADANIE INTERFERENCJI MIKROFAL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSONA
ZDNIE 11 BDNIE INTERFERENCJI MIKROFL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSON 1. UKŁD DOŚWIDCZLNY nadajnik mikrofal odbiornik mikrofal 2 reflektory płytka półprzepuszczalna prowadnice do ustawienia reflektorów
Bardziej szczegółowoBadanie schematu rozpadu jodu 128 I
J8 Badanie schematu rozpadu jodu 128 I Celem doświadczenie jest wyznaczenie schematu rozpadu jodu 128 I Wiadomości ogólne 1. Oddziaływanie kwantów γ z materią [1,3] a) efekt fotoelektryczny b) efekt Comptona
Bardziej szczegółowoWidmo promieniowania
Widmo promieniowania Spektroskopia Każde ciało wysyła promieniowanie. Promieniowanie to jest składa się z wiązek o różnych długościach fal. Jeśli wiązka światła pada na pryzmat, ulega ono rozszczepieniu,
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ
ĆWICZENIE 84 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ Cel ćwiczenia: Wyznaczenie długości fali emisji lasera lub innego źródła światła monochromatycznego, wyznaczenie stałej siatki
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej
Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej Wprowadzenie Światło widzialne jest to promieniowanie elektromagnetyczne (zaburzenie poła elektromagnetycznego rozchodzące
Bardziej szczegółowoDr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska
Podstawy fizyki Wykład 11 Dr Piotr Sitarek Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska D. Halliday, R. Resnick, J.Walker: Podstawy Fizyki, tom 3, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 2003. K.Sierański, K.Jezierski,
Bardziej szczegółowo12. WYBRANE METODY STOSOWANE W ANALIZACH GEOCHEMICZNYCH. Atomowa spektroskopia absorpcyjna
12. WYBRANE METODY TOOWANE W ANALIZACH EOCHEMICZNYCH Atomowa spektroskopia absorpcyjna (AA - atomic absorption spectroscopy) Atomowa spektroskopia absorpcyjna jest bardzo czułą metodą analityczną umożliwiającą
Bardziej szczegółowoIM-8 Zaawansowane materiały i nanotechnologia - Pracownia Badań Materiałów I 1. Badanie absorpcji promieniowania gamma w materiałach
IM-8 Zaawansowane materiały i nanotechnologia - Pracownia Badań Materiałów I 1 IM-8 Badanie absorpcji promieniowania gamma w materiałach I. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest pomiar współczynników absorpcji
Bardziej szczegółowo18 K A T E D R A F I ZYKI STOSOWAN E J
18 K A T E D R A F I ZYKI STOSOWAN E J P R A C O W N I A F I Z Y K I Ćw. 18. Wyznaczanie długości fal świetlnych diody laserowej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej Wprowadzenie Światło jest promieniowaniem
Bardziej szczegółowoMetody badań monokryształów metoda Lauego
Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakład Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 132, 40 006 Katowice, Tel. 0323591627 e-mail: joanna_palion@poczta.fm opracowanie: mgr Joanna Palion Gazda Laboratorium z Krystalografii
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA RENTGENOWSKA
Intensywność ĆWICZENIE 105 SPEKTROSKOPIA RENTGENOWSKA Cel ćwiczenia: obserwacja ciągłego i charakterystycznego promieniowania rentgenowskiego, którego źródłem jest wolfram; wyznaczenie energii promieniowania
Bardziej szczegółowoĆwiczenie nr 5 BADANIE PROMIENIOWANIA RENTGENOWSKIEGO. I. Podstawy fizyczne
Politechnika Warszawska Do użytku wewnętrznego Wydział Fizyki Laboratorium Fizyki II p. Piotr Kurek, Marek Wasiucionek Ćwiczenie nr 5 BADANIE PROMIENIOWANIA RENTGENOWSKIEGO I. Podstawy fizyczne 1. Wstęp
Bardziej szczegółowoZjawisko interferencji fal
Zjawisko interferencji fal Interferencja to efekt nakładania się fal (wzmacnianie i osłabianie się ruchu falowego widoczne w zmianach amplitudy i natężenia fal) w którym zachodzi stabilne w czasie ich
Bardziej szczegółowoDyfrakcja rentgenowska (XRD) w analizie fazowej Wykład 3
Dyfrakcja rentgenowska () w analizie fazowej Wykład 3 1. Podział metod rentgenowskich ze względu na badane materiały oraz rodzaj stosowanego promieniowania. 2. Metoda Lauego. 3. Metoda obracanego monokryształu.
Bardziej szczegółowoOPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę
OPTYKA FALOWA W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę falową. W roku 8 Thomas Young wykonał doświadczenie, które pozwoliło wyznaczyć długość fali światła.
Bardziej szczegółowoZaawansowane Metody Badań Materiałów. Badania strukturalne materiałów Badania właściwości materiałów
Zaawansowane Metody Badań Materiałów Badania strukturalne materiałów Badania właściwości materiałów Grafik zajęć wykłady i seminaria Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Chemii Krzemianów
Bardziej szczegółowoPOMIAR APERTURY NUMERYCZNEJ
ĆWICZENIE O9 POMIAR APERTURY NUMERYCZNEJ ŚWIATŁOWODU KATEDRA FIZYKI 1 Wstęp Prawa optyki geometrycznej W optyce geometrycznej, rozpatrując rozchodzenie się fal świetlnych przyjmuje się pewne założenia
Bardziej szczegółowo