RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 197073 (21) Numer zgłoszenia: 365826 (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: 09.02.2001 (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: 09.02.2001, PCT/EP01/01429 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego: 23.08.2001, WO01/61098 PCT Gazette nr 34/01 (51) Int.Cl. D06F 37/06 (2006.01) (54) Bęben do pralki (30) Pierwszeństwo: 16.02.2000,DE,10006975.4 (43) Zgłoszenie ogłoszono: 10.01.2005 BUP 01/05 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 29.02.2008 WUP 02/08 (73) Uprawniony z patentu: BSH BOSCH UND SIEMENS HAUSGERÄTE GMBH,München,DE (72) Twórca(y) wynalazku: Klaus Bierbach,Berlin,DE Ismael Gracia Boved,Zaragoza,ES Lothar Heinzel,Berlin,DE Alfred Nitsche,Berlin,DE Holger Reichner,Gollmitz,DE (74) Pełnomocnik: Balińska Ewa, POLSERVICE, Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o. PL 197073 B1 (57) 1. Bęben do pralki z ustawioną nie w pionie osią obrotu, ze stanowiącymi całość z płaszczem bębna, skierowanymi w stronę komory prania, zabierakami, których położone od zewnątrz, otwarte boki są pokryte blachami wzmacniającymi, których szerokość rozciąga się co najmniej na części osiowego wymiaru bębna i które są połączone na stałe z usytuowanymi przy otwartych bokach zabieraków, obszarami zewnętrznej powierzchni płaszcza bębna, znamienny tym, że blachy wzmacniające (6) rozciągają się na całej długości osiowego wymiaru płaszcza (1) bębna i są za pomocą wielu złączy (8) typu nitów drążonych połączone z płaszczem (1) w każdym z obu obszarów (7) zewnętrznej powierzchni płaszcza.
2 PL 197 073 B1 Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest bęben do pralki z ustawioną nie w pionie osią obrotu, ze stanowiącymi całość z płaszczem bębna, skierowanymi w stronę komory prania, zabierakami, których położone od zewnątrz, otwarte boki są pokryte blachami wzmacniającymi, których szerokość rozciąga się co najmniej na części osiowego wymiaru bębna i które są połączone na stałe z usytuowanymi przy otwartych bokach zabieraków, obszarami zewnętrznej powierzchni płaszcza bębna. Tego typu bęben do pralki jest znany z niemieckiego opisu patentowego nr DE 198 31 274 C1. W publikacji tej zaproponowano rozwiązanie, polegające na tym, że takie blachy wzmacniające rozciągają się na części osiowego wymiaru bębna, korzystnie są usytuowane w środku szerokości płaszcza bębna. Poza tym zaproponowano tam, aby blachy wzmacniające były połączone na stałe z usytuowanymi przy otwartych bokach zabieraków, obszarami zewnętrznej powierzchni płaszcza bębna za pomocą rozmieszczonych w odstępach miejsc połączeń, wykonanych metodą spajania zaciskowego. Okazało się, że opisany we wspomnianej publikacji, korzystny przykład wykonania nie może sprostać wymaganiom mechanicznym przy dużej liczbie obrotów wirowania. Wprawdzie znane blachy wzmacniające przejmują na siebie siły rozciągające, które przy wysokich liczbach obrotów wirowania bez takich blach wzmacniających powodowałyby deformację zabieraków, jednak nie mogą zapewnić stabilności bębnów w odniesieniu do wszystkich sił występujących przy wysokich liczbach obrotów wirowania. Samo poszerzenie blach wzmacniających na cały osiowy wymiar bębna nie jest w stanie sprostać temu wymaganiu. Miejsca połączeń, wykonane metodą spajania zaciskowego, pękają przy bardzo dużych siłach rozciągających, jakie występują przy wysokich liczbach obrotów wirowania, sięgających powyżej 1200 obrotów/minutę. Ponadto stwierdzono, że osłonięcie blachami wzmacniającymi obszarów zewnętrznej powierzchni płaszcza bębna, położonych przy otwartych bokach zabieraków, zabiera bardzo dużą powierzchnię, przeznaczoną na otwory przelewowe, które odpowiadają za intensywną wymianę ługu pomiędzy komorą bębna i zbiornikiem ługu. Celem wynalazku jest takie udoskonalenie znanego bębna opisanego na wstępie rodzaju, aby spełniał on wymagania co do wytrzymałości przy liczbach obrotów wirowania powyżej 1200 obrotów/minutę, z drugiej jednak strony odzyskał z powrotem powierzchnię przeznaczoną na otwory przelewowe, która została utracona w wyniku osłonięcia części płaszcza bębna blachami wzmacniającymi. Powyższe zadanie rozwiązano według wynalazku tak, że blachy wzmacniające rozciągają się na całej długości osiowego wymiaru płaszcza bębna i są za pomocą wielu złączy typu nitów drążonych połączone z płaszczem w każdym z obu obszarów zewnętrznej powierzchni płaszcza. Poszerzenie blach wzmacniających na całą długość osiowego wymiaru płaszcza bębna zwiększa liczbę możliwych miejsc połączeń między blachami wzmacniającymi i płaszczem bębna, zaś wykonanie miejsc połączenia w postaci złączy typu nitów drążonych wspomaga wymianę ługu przez płaszcz bębna, ponieważ złącza te mają przelotowe otwory, podobne do otworów w nitach drążonych. W korzystnej postaci wykonania wynalazku złącza typu nitów drążonych mają postać złączy przewijanych, składających się z kielicha o zachodzących za obrzeże wyciętego w blasze wzmacniającej otworu, poszerzonych i rozpłaszczonych obrzeżach, przetłoczonego na zewnątrz w blasze płaszcza bębna. Powstają przy tym przelotowe otwory, których zewnętrzne powierzchnie mają pozbawione zadziorów, kielichowate poszerzenia, dzięki czemu tkaninom, pokonującym przy wirowaniu krawędzie otworów złączy przewijanych nie grozi zawieszanie się na zadziorach lub krawędziach. W szczególnie korzystnej postaci wykonania bębna według wynalazku, z płaszczem, którego krawędzie są połączone z dennicą za pomocą zawijki, zwrócone ku krawędziom płaszcza bębna boki blachy wzmacniającej stanowią element zawijki. Dzięki temu blachy wzmacniające są zamocowane również na bocznych krawędziach, w związku z czym siły rozciągające nie wchodzą jedynie w płaszcz, chroniąc zabieraki, lecz można je częściowo odprowadzać przez boczne krawędzie i zawijkę do dennicy. Jeżeli boczne otwory wchodzących do wnętrza bębna zabieraków są osłonięte przez dennice, wówczas korzystne jest rozwiązanie, polegające na tym, że w obszarze zabieraków zawijka ma kształt odpowiadający kołowemu zarysowi płaszcza, zaś zabieraki są połączone z dennicami za pomocą własnej zawijki na krawędziach zbliżonych do zarysu zabieraka otworów w dennicach. W ten sposób z jednej strony boczne krawędzie wchodzących do wnętrza bębna zabieraków są połączone z dennicą, z drugiej zaś boczne krawędzie blach wzmacniających są zamocowane na dennicach. W tym
PL 197 073 B1 3 miejscu zamocowania powstaje bardzo stabilne połączenie, które nawet przy dużej liczbie obrotów może wytrzymać naprężenia rozrywające, jakie występują w elementach bębna. Bęben według wynalazku, ułożyskowany jednostronnie za pomocą gwiaździstego wspornika na jednej z dennic, można w szczególnie korzystny sposób ustabilizować dodatkowo tak, że końce ramion gwiaździstego wspornika są za pomocą śrub i nakrętek, dopasowanych swym zarysem do zarysu zabieraków, są połączone z położonymi w pobliżu płaszcza obszarami dennicy. Szczególnie korzystne rozwiązanie polega wówczas na tym, że zawijki są zaciśnięte pomiędzy końcami ramion i nakrętkami. Ta postać zamocowania wytrzymuje siły działające na bęben nawet przy liczbach obrotów wirowania sięgających powyżej 1200 obrotów/minutę. Korzystne jest również, jeżeli leżące w linii płaszcza i w pobliżu zawijek obszary blach wzmacniających są również połączone ż nakrętkami. Można to zrealizować przykładowo tak, że blachy wzmacniające są zamocowane na nakrętkach za pomocą śrub na zewnątrz zarysu płaszcza. Szczególnie korzystnie można poprawić czerpalną funkcję zabieraków, jeżeli zabieraki mają w obszarach swych grzbietów otwory wylotowe dla ługu, zaś blacha wzmacniająca ma w obszarach, osłaniających otwarte boki zabieraków, przetłoczone oczka. Oczka te, znane ze stanu techniki w odniesieniu do blach stosowanych na płaszcze bębnów, pozwalają zaczerpywać znaczące ilości ługu z niżej położonych obszarów zbiornika ługu do zabieraków, które zabierają zaczerpnięty ług przy dalszym obrocie bębna do góry, a następnie podają go z góry na praną bieliznę przez otwory wylotowe. Płaszcz bębna jest zazwyczaj wykonany z blachy przyciętej na ostateczną długość, której końce celem utworzenia kształtu zbliżonego do cylindra są połączone w postaci zawijki poprzecznej, także zdolnej do przenoszenia części sił rozciągających, jakie występują w płaszczu. W szczególnie korzystnej postaci wykonania bębna według wynalazku jedna z blach wzmacniających osłania poprzeczną zawijkę płaszcza bębna, leżącą w obrębie jednego z obszarów jego zewnętrznej powierzchni. Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia część płaszcza bębna, w perspektywicznym widoku z zewnątrz, fig. 2 - złącze przewijane w przekroju wzdłuż linii II-II z fig. 1, fig. 3 - oczko w blasze wzmacniającej w przekroju wzdłuż linii III-III, fig. 4 - połączenie między dennicą, płaszczem bębna i blachą wzmacniającą w obszarze zabieraka, w perspektywicznym widoku z zewnątrz, fig. 5 - zawijkę w przekroju wzdłuż linii V-V z fig. 4, oraz fig. 6 - zawijkę obejmującą dennicę, płaszcz bębna i blachę wzmacniającą, w przekroju wzdłuż linii VI-VI z fig. 4. Płaszcz 1 bębna, przedstawionego częściowo na fig. 1, zawiera stanowiący z nim całość, skierowany w stronę komory prania, zabierak 2 z rozmieszczonymi w obszarze jego grzbietu, otworami wylotowymi 3 dla ługu, mającymi kształt kielichowy, podobnie jak otwory przelewowe 4 w płaszczu 1. bębna. Otwory przelewowe są rozmieszczone tak gęsto, jak to jest możliwe, w całym płaszczu bębna. Płaszcz 1 jest wykonany z blachy przyciętej na ostateczną długość, przy czym jej wolne końce są zagięte i zespojone, tworząc poprzeczną zawijkę 5, nadającą płaszczowi bębna w przybliżeniu cylindryczny kształt. Poprzeczna zawijka 5 może również przejmować znaczną część sił rozciągających, które przy wirowaniu występują w obszarach zewnętrznej powierzchni płaszcza bębna. Aby siły rozciągające, które przy wirowaniu z dużą liczbą obrotów mogą przyjmować znaczące wartości, nie powodowały wyginania wchodzącego do komory prania zabieraka 2, każdemu zabierakowi 2 przyporządkowana jest blacha wzmacniająca 6, która osłania skierowany na zewnątrz, wolny bok przyporządkowanego jej zabieraka. Ta blacha osłaniająca jest z obu stron zabieraka połączona na stałe z leżącymi obok, obszarami 7 zewnętrznej powierzchni płaszcza bębna za pomocą wielu miejsc połączeń. Poprzeczna zawijka 5 leży przy tym w obszarze 7 zewnętrznej powierzchni płaszcza 1 jest również osłonięta blachą wzmacniającą 6. Blacha wzmacniająca 6 leży przy tym tak blisko poprzecznej zawijki 5, że jest ona równocześnie chroniona przed rozgięciem, które mogłoby wystąpić w przypadku dużych sił rozciągających w płaszczu. Poza tym blacha wzmacniająca 6 jest wskutek tego tak silnie naprężona, że przy dużych siłach rozciągających w płaszczu wydłużenie blachy wzmacniającej nie może już oddziaływać na miejsca połączeń siłami zmiennymi, powodującymi wraz z upływem czasu ich rozłączenie. Miejsca połączeń stanowią złącza przewijane 8, których kształt przekroju jest ukazany na fig. 2. Takie złącze przewijane 8 składa się z przetłoczonego na zewnątrz w blasze płaszcza 1 bębna kielicha 9, którego obrzeże 11 zachodzi za obrzeże wyciętego w blasze wzmacniającej 6 otworu 10, jest poszerzone i rozpłaszczone. Złącze przewijane 8 tworzy przy tym przelotowy otwór 12, którego średnica 13 odpowiada w przybliżeniu otworowi przelewowemu 4. Zamiast złączy przewijanych 8 można oczywiście zastosować również oddzielne nity drążone.
4 PL 197 073 B1 Nad skierowanymi na zewnątrz, otwartymi bokami zabieraków 2 blacha wzmacniająca ma zgodnie z fig. 1 do 3 przetłoczone oczka 14, które przy zanurzeniu bębna w gromadzącym się w dolnej części zbiornika ługu, szlamie ługowym w zaznaczonym strzałką 15 kierunku obrotów bębna transportują znaczne ilości ługu do zabieraka 1 (strzałka 16). Te ilości ługu są unoszone przez zabierak 2 przy dalszym obrocie bębna w kierunku strzałki 15 i wydostają się na zakończenie przez otwory wylotowe 3 w obszarze grzbietu każdego zabieraka, zwilżając od góry bieliznę spoczywającą w bębnie. Przedstawiony na fig. 1 bęben może być przykładowo ułożyskowany jednostronnie. W tym celu jest on zaopatrzony, na fig. 1 po stronie odwrotnej do widocznej, w dennicę, połączoną na stałe z gwiaździstym wspornikiem, z którego na fig. 1 widoczny jest tylko koniec 17 ramienia. Ten gwiaździsty (korzystnie trójramienny) wspornik jest na końcach swych ramion połączony z dennicą za pomocą śrub 18 i kształtki odlewanej ciśnieniowe (nakrętki 19), której zewnętrzny kształt jest dopasowany do wewnętrznego zarysu zabieraka 2. Dodatkowo kształtka 19 odlewana ciśnieniowe może być za pomocą śruby 20 połączona z blachą wzmacniającą 6 od zewnętrznej strony tej blachy. W przedstawionym na fig. 4 przykładzie wykonania dennica 21 jest na wysokości każdego zabieraka 2 zaopatrzona w otwór 22 o kształcie zbliżonym do zarysu zabieraka. Płaszcz 1 bębna i blacha wzmacniająca 6 są tutaj z jednej strony połączone z dennicą 21 za pomocą zawijki 23. Ponieważ blacha płaszcza 1 w obszarze zabieraka wychodzi z linii płaszcza w kierunku wnętrza komory bębna, krawędź blachy płaszcza 1 w obszarze zabieraka 2 jest połączona z obrzeżem otworu 22, tworząc następną zawijkę 24. Na fig. 5 i 6 widać wyraźnie, że zawijka 23 w obszarze zabieraka 2 (fig. 5) łączy jedynie blachę wzmacniającą 6 i blachę dennicy 21, natomiast w obszarze wzdłuż linii VI-VI (fig. 6) w zawijce 23 występuje także dodatkowo blacha płaszcza 1 bębna. Dodatkowo poza przedstawioną na fig. 1, już samą w sobie bardzo sztywną, formą połączenia między dennicą 21 z jednej strony i blachą płaszcza 1 bębna oraz blachą wzmacniającą 6 z drugiej strony, również tutaj kształtka 19 odlewana ciśnieniowe z fig. 1 może być połączona zarówno z blachą wzmacniającą 6, jak też z końcem 17 ramienia gwiaździstego wspornika, który na fig. 4 przylega z przodu do dennicy 21. Zawijka 24 może przy tym znaleźć się w obszarze zaciskowym pomiędzy kształtką 19 i końcem 17 ramienia gwiaździstego wspornika, gdzie poprzez dociągnięcie śruby 18 zabezpiecza się ją między dwoma elementami przed rozwinięciem. Aby zapobiec wypływaniu ługu, zaczerpywanego przez oczka 14, przez nieosłonięte gwiaździstym wspornikiem lub blachą dennicy 21, boczne otwory 22 zabieraków 2, w otwory te można wstawić nie przedstawione kołpaki z tworzywa sztucznego. Zastrzeżenia patentowe 1. Bęben do pralki z ustawioną nie w pionie osią obrotu, ze stanowiącymi całość z płaszczem bębna, skierowanymi w stronę komory prania, zabierakami, których położone od zewnątrz, otwarte boki są pokryte blachami wzmacniającymi, których szerokość rozciąga się co najmniej na części osiowego wymiaru bębna i które są połączone na stałe z usytuowanymi przy otwartych bokach zabieraków, obszarami zewnętrznej powierzchni płaszcza bębna, znamienny tym, że blachy wzmacniające (6) rozciągają się na całej długości osiowego wymiaru płaszcza (1) bębna i są za pomocą wielu złączy (8) typu nitów drążonych połączone z płaszczem (1) w każdym z obu obszarów (7) zewnętrznej powierzchni płaszcza. 2. Bęben według zastrz. 1, znamienny tym, że złącza typu nitów drążonych mają postać złączy przewijanych (8), składających się z kielicha (9) o zachodzących za obrzeże wyciętego w blasze wzmacniającej (6) otworu (10), poszerzonych i rozpłaszczonych obrzeżach (11), przetłoczonego na zewnątrz w blasze płaszcza (1) bębna. 3. Bęben według zastrz. 1 albo 2 z płaszczem, którego krawędzie są połączone z dennicą za pomocą zawijki, znamienny tym, że zwrócone ku krawędziom płaszcza (1) bębna boki blachy wzmacniającej (6) stanowią element zawijki (23). 4. Bęben według zastrz. 3, znamienny tym, że w obszarze zabieraków (2) zawijka (23) ma kształt odpowiadający kołowemu zarysowi płaszcza, zaś zabieraki (2) są połączone z dennicami (21) za pomocą własnej zawijki (24) na krawędziach zbliżonych do zarysu zabieraka (2) otworów (22) w dennicach (21). 5. Bęben, ułożyskowany jednostronnie za pomocą gwiaździstego wspornika na jednej z dennic, według jednego z poprzednich zastrz., znamienny tym, że końce (17) ramion gwiaździstego wspornika
PL 197 073 B1 5 są za pomocą śrub (18) i nakrętek (19), dopasowanych swym zarysem do zarysu zabieraków, są połączone z położonymi w pobliżu płaszcza obszarami dennicy (21). 6. Bęben według zastrz. 3 albo 4, albo 5, znamienny tym, że zawijki (23, 24) są zaciśnięte pomiędzy końcami (17) ramion i nakrętkami (19). 7. Bęben według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że leżące w linii płaszcza i w pobliżu zawijek (23) obszary blach wzmacniających (6) są również połączone z nakrętkami (19). 8. Bęben według jednego z poprzednich zastrz., znamienny tym, że zabieraki (2) mają w obszarach swych grzbietów otwory wylotowe (3) dla ługu, zaś blacha wzmacniająca (6) ma w obszarach, osłaniających otwarte boki zabieraków, przetłoczone oczka (14). 9. Bęben według jednego z poprzednich zastrz., znamienny tym, że jedna z blach wzmacniających (6) osłania poprzeczną zawijkę (5) płaszcza (1) bębna, leżącą w obrębie jednego z obszarów (7) jego zewnętrznej powierzchni. Rysunki
6 PL 197 073 B1 Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.