VAT 2015-06-11 16:10:19

VAT 2015-06-11 16:10:19

2 W Hiszpanii obowiązują trzy stawki VAT: podstawowa w wysokości 21 proc. oraz dwie zredukowane: 10 i 4-proc. VAT Impuesto de Valor Añadido, IVA VAT to podatek pośredni, obciążający sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług, oraz wielofazowy, bo obciąża wszystkie etapy obrotu półproduktami i dobrymi finalnymi. Opodatkowane są również zakupy i import z krajów należących do UE. W przypadku tego rodzaju transakcji podatek płacony jest w kraju docelowym. Podatek VAT został wprowadzony po raz pierwszy w Europie Zachodniej w 1954 r. we Francji. W 1967 r. na mocy I Dyrektywy Rady UE (67/227/EWG) w sprawie harmonizacji ustawodawstwa Państw Członkowskich dotyczącego podatków obrotowych, wszystkie państwa członkowskie zostały zobowiązane do wprowadzenia podatku VAT jako podatku od konsumpcji towarów i usług. Szczegółowe informacje na temat definicji podatnika VAT, a także określenia miejsca i zakres powstania obowiązku płacenia tego podatku wyznaczyła Dyrektywa VI z 17 maja 1977 r. (77/388/EWG) w sprawie harmonizacji ustawodawstwa Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych. Hiszpańskim podatkiem od wartości dodanej (VAT) jest Impuesto sobre el Valor Añadido (IVA), wprowadzony w Hiszpanii w 1985 r. w wyniku przemian polityczno-gospodarczych rozpoczętych w drugiej połowie lat siedemdziesiątych, a w szczególności w związku z wejściem Królestwa Hiszpanii do Wspólnoty Europejskiej w 1986 r. W hiszpańskim systemie podatkowym stanowi podstawę ogółu podatków pośrednich i z założenia w jak najmniejszy sposób ma oddziaływać na ostateczną cenę towaru i usługi, podlegającą opodatkowaniu (poprzez jego przerzucalność na kolejne fazy obrotu). Obciąża on konsumpcję towarów i usług wytwarzanych lub wprowadzanych do obrotu w wyniku działalności gospodarczej. Sposób odprowadzenia podatku jest jego cechą charakterystyczną przedsiębiorcy mogą odprowadzić kwoty wniesione od świadczenia usług w ten sposób, że tylko jedna ze stron jest obciążona zapłatą podatku. Końcowi odbiorcy nie mogą naliczyć podatku, bo ostatecznie to oni konsumują towary i usługi obciążone podatkiem od wartości dodanej. W związku z tym podatkiem obciążone są następujące podmioty: szczególne (osoby, które nie mają charakteru przedsiębiorców) przedsiębiorcy, w związku z operacjami przeprowadzanymi w ramach swojej działalności organy administracji publicznej, w ramach swojej działalności.

3 Akty prawne regulujące VAT Właściwe funkcjonowanie rynku wspólnotowego w UE wymaga ujednolicenia przepisów w zakresie podatku. Podatek VAT jest zharmonizowany w prawodawstwie Wspólnot Europejskich, co oznacza, że państwa członkowskie powinny dostosować swoją krajową regulację prawną tego podatku do wymogów i wskazań Wspólnotowych. Pod tym względem hiszpańskiego ustawodawcę obowiązują te same Dyrektywy i Rozporządzenia wspólnotowe, co ustawodawcę polskiego, zobowiązanego do dostosowania polskich przepisów podatkowych do wymogów Unii Europejskiej. Porównując obie ustawy o VAT: polską i hiszpańską, można dostrzec odpowiedniość przepisów. W UE podmiotami zachowującymi wyłączne kompetencje w ustalaniu stawek podatków bezpośrednich, tj. podatków dochodowych od osób fizycznych i od zysków przedsiębiorstw, są rządy państw. Natomiast polityka podatkowa UE ma na celu zagwarantowanie zgodności przepisów podatkowych z celem tworzenia nowych miejsc pracy i konkurencyjności UE oraz z zasadami jednolitego rynku i swobodnego przepływu kapitału. Podstawą regulacji podatku VAT w Hiszpanii są: Ustawa 37/1992 z 28 grudnia 1992 r. o podatku od wartości dodanej (Ley del Impuesto sobre el Valor Añadido 37/1992 z 28 grudnia 1992) Rozporządzenie do tej ustawy: Real Decreto 1624/1992, de 29 de diciembre, que aprueba el Reglamento del Impuesto sobre el Valor Añadido y modifica el Real Decreto 1041/1990, de 27 de julio, sobre declaraciones censales, el Real Decreto 338/1990, de 9 de marzo, sobre el Número de Identificación Fiscal; el Real Decreto 2402/1985, de 18 de diciembre sobre el deber de expedir y entregar factura (los empresarios y profesionales), y el Real Decreto 1326/1987, de 11 de septiembre, sobre aplicación de la Directivas de la Comunidad. Istnieją również liczne rozporządzenia i akty wykonawcze wydane na podstawie ustawy VAT, np.: Dekret Królewski 1431/2003 z 1 sierpnia (Real Decreto 1431/2003 por el que se aprueba el Reglamento por el que se regulan determinados censos tributarios y se modifican otras normas relacionadas con la gestión del Impuesto sobre Actividades Económicas) Dekret Królewski 1496/2003 z 28 listopada (Real Decreto 1496/2003 por el que se aprueba el Reglamento por el que se regulan las obligaciones de facturación, y se modifica el Reglamento del Impuesto sobre el Valor Añadido). Trzeba też pamiętać, że Kraj Basków oraz Nawarra mają pewne szczególne uregulowania dotyczące VAT, jednak z pełnym poszanowaniem dla norm krajowych oraz przepisów prawa wspólnotowego i międzynarodowego. W zakresie regulacji wspólnotowych, najważniejsze znaczenie ma harmonizacja prawa hiszpańskiego z Dyrektywą KE 77/388 (modyfikowaną i rozwijaną), w szczególności z Dyrektywami: KE 79/1072, 86/560, 83/181, 91/680, 92/77. Hiszpania podpisała też wiele porozumień międzynarodowych dotyczących podatku VAT, m.in. z USA i krajami-stronami NATO.

4 Terytorialny zakres stosowania VAT Terytorialny zakres stosowania hiszpańskiego podatku VAT jest uregulowany w art. 3 rozdziału wstępnego i odnosi się do terytorium Hiszpanii na półwyspie oraz archipelagu Balearów (łącznie z wyspami sąsiadującymi na terytorium morskim do 12 mil morskich oraz przestrzeni powietrznej odpowiadającej tym terytoriom). Z terytorium stosowania podatku VAT na podstawie art. 3 szóstej Dyrektywy KE wyłączone są: Archipelag Wysp Kanaryjskich Ceuta Melilla. Wyłączenie to ma skutek także wobec krajów trzecich. Transakcje objęte opodatkowaniem W rozdziale II hiszpańskiej ustawy o VAT zdefiniowane są czynności podlegające opodatkowaniu. Zgodnie z tymi przepisami opodatkowaniu VAT podlegają towary oraz świadczenie usług, realizowane w Hiszpanii przez przedsiębiorców lub w obrocie handlowym. Podatek ten zostanie naliczony również w sytuacji, gdy działalność zostanie przekazana dalej lub jeśli przedsiębiorcy działają na korzyść swoich wspólników, członków lub uczestników jednostek, które sami prowadzą. Transakcje te są obciążone podatkiem VAT tylko wtedy, gdy w rozumieniu przepisów o terytorialnym zastosowaniu VAT, będą świadczone na terenie Hiszpanii. W zakresie usług, które następnie są przekazywane dalej, opodatkowaniu podlegają np.: świadczenie usług oraz dostawa towarów przez spółki prawa handlowego przeniesienie lub przekazanie na rzecz osoby trzeciej majątku lub praw spółki prawa handlowego (w całości lub części) wykonywanie robót, w których przedsiębiorca dostarcza całość materiałów używanych lub w których wkład w koszty jednej ze stron wynosi 33% podstawy opodatkowania przekazywanie dóbr poprzez sprzedaż, sprzedaż na raty lub umowę o dzieło przekazywanie nieruchomości w obrocie profesjonalnym lub pomiędzy przedsiębiorcami dostawa produktów informatycznych produkowanych w seria wkłady niepieniężne realizowane w spółkach lub wspólnotach dóbr oraz przyłączenia o takim charakterze w przypadku ich rozwiązania lub likwidacji. Stosuje się także do umów o dzieło z możliwością kupna. Z drugiej strony podatek VAT stosuje się w przypadku świadczenia następujących usług na terenie Hiszpanii: niezależne wykonywanie danej działalności gospodarczej lub wolnego zawodu, na przykład lekarza, architekta

5 lub handlowca dzierżawa dóbr lub usług (np. mieszkań, lokali) cesja użytkowania lub korzystania z rzeczy cesja praw autorskich i praw własności intelektulanej i przemysłowej przekazywanie lokali handlowych transport pożyczki i kredyty. Skutki opodatkowania działają na podmioty, które zwyczajowo wykonują działalność gospodarczą lub zawodową, a także na spółki handlowe, łącznie z dzierżawcami dóbr i usług, oraz tych, którzy urbanizują tereny lub przemieszczają, konstruują lub odnawiają budownictwo w celu jego późniejszej sprzedaży lub cesji, nawet jeśli wykonują tą działalność sporadycznie Podatnikami są: przedsiębiorcy lub profesjonaliści, którzy dostarczają dobra lub usługi przedsiębiorcy lub profesjonaliści, którzy realizują przyjmowanie dóbr przedsiębiorcy lub profesjonaliści, którzy realizują jakąkolwiek działalność objętą podatkiem VAT. Opodatkowaniu VAT nie podlegają następujące transakcje: przekazywanie dóbr lub własności przedsiębiorstwa dostawy próbek towarów bez wartości handlowej (artykułów reklamowych), a także świadczenie usług pokazowych dostarczanie bez świadczenia wzajemnego druków lub przedmiotów o charakterze reklamowym stosunki pracy o charakterze specjalnym usługi świadczone współpracownikom przez wspólników z pracy autokonsumpcja dóbr i usług koncesje i pozwolenia administracyjne świadczenie usług o charakterze nieodpłatnym, obowiązkowych dla podmiotu biernego, nałożonych na niego przez przepisy prawne lub porozumienia zbiorowe.

6 Transakcje zwolnione z opodatkowania Ustawa przewiduje zwolnienie od podatku mi.in. usług: medycznych i sanitarnych kształcenia spółek kulturalnych i sportowych operacji finansowych i ubezpieczeniowych operacji związanych z nieruchomościami (dzierżawę nieruchomości rolnych i mieszkań, z wyjątkiem najmu lokali usługowych). Stawki podatkowe Hiszpańska ustawa o podatku VAT z 1 września 2012 r. przewiduje trzy stawki podatkowe: podstawową w wysokości 21 proc. (dotychczas 18 proc.) stosuje się we wszystkich sytuacjach, w których nie stosuje się stawki zredukowanej dwie zredukowane 10 proc. (dotychczas 8 proc.) oraz 4 proc. Stawkę 10 proc. stosuje się przy dostawach następujących towarów: substancji oraz produktów, które ze względu na swoje cechy mogą być spożyte przez ludzi lub zwierzęta, z wyłączeniem alkoholu i papierosów zwierząt przeznaczonych do uboju, a następnie spożycia przez ludzi lub zwierzęta, a także zwierząt przeznaczonych do reprodukcji przedmiotów, które ze względu na swoje cechy mogą być wykorzystywane do czynności leśnych, rolnych lub hodowlanych, takich jak: nasiona, użyźniacze, herbicydy oraz inne podobne środki stosowane w procesie upraw, z wyłączeniem maszyn i narzędzi wody dostosowanej do spożywania przez ludzi lub zwierzęta oraz nawadniania leków dla zwierząt protez oraz przedmiotów służących korekcji niepełnosprawności u ludzi i zwierząt (łącznie z okularami i soczewkami kontaktowymi), które przyczyniają się do wyrównania różnic fizycznych, a także produktów sanitarnych, wyposażenia używanego do zapobiegania, diagnozowania, leczenia chorób ludzkich i zwierzęcych, z wyłączeniem kosmetyków i środków higieny osobistej mieszkań lub ich części, możliwych do zamieszkania oraz miejsc garażowych świadczeniach następujących usług: transportu pasażerów oraz ich bagaży, restauracyjnych; polegających na dostarczaniu żywności i napojów konsumowanych na miejscu; polegających na sadzaniu, sianiu, szczepieniu, nawożeniu oraz uprawie i zbieraniu, pakowaniu i dezynfekowaniu żywności, opiece oraz hodowli zwierząt, uprawie terenów rolnych, nawadnianiu, sadzeniu i korowaniu drzew, sprzątaniu lasów, a także usługi weterynaryjne; świadczeniu usług przez spółki rolne dla swoich wspólników jako skutek wykonywanej działalności i spełniania przedmiotu działalności spółki, w tym użytkowanie maszyn; sprzątania ulic, parków oraz ogrodów publicznych; recyklingu odpadów i oczyszczaniu wód; wystaw oraz targów o charakterze handlowym; dostaw dzieł sztuki; wykonywaniu robót murarskich w budynkach mieszkalnych, jeśli odbiorcą jest wspólnota mieszkaniowa, osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, a budowa lub odnowienie lokalu mieszkalnego zakończyły się przynajmniej dwa lata przed rozpoczęciem remontu, zaś osoba realizująca zlecenie nie dostarcza swoich materiałów do jego wykonania, a w przypadku, gdy je dostarcza ich koszt nie przekracza 33 proc. podstawy opodatkowania.

7 Stawkę zredukowaną w wysokości 4 proc. stosuje się dla dostaw następujących produktów: chleba oraz zamrożonego ciasta i chleba mąki przeznaczonej do wypieku chleba mleka naturalnego, certyfikowanego, pasteryzowanego, skoncentrowanego, odtłuszczonego, wysterylizowanego, UHT, w proszku serów jajek owoców, warzyw, roślin strączkowych, płatków, które spełniają warunki produktów naturalnych książek, dzienników, czasopism, albumów, map oraz przyborów szkolnych z wyjątkiem artykułów elektronicznych lekarstw samochodów przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych, a także pojazdów używanych jako taksówki lub w turystyce, dostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych, poruszających się na wózku inwalidzkim. Niektóre dziedziny przemysłu posiadają odrębny, uproszczony reżim opodatkowania podatkiem VAT. Stosuje się go w: rolnictwie rybołówstwie obrocie przedmiotami używanymi: dziełami sztuki, antykami i kolekcjonerskimi. Obowiązek rejestracji Polscy przedsiębiorcy chcący rozpocząć działalność opodatkowaną w Hiszpanii lub założyć spółkę prawa hiszpańskiego (której przedmiotem będzie działalność polegająca na dostarczaniu towarów, świadczeniu usług, wewnątrz wspólnotowym nabyciu towarów, imporcie lub sprzedaży wysyłkowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) zobowiązani są do rejestracji dla potrzeb VAT. Rejestracji dokonuje się w hiszpańskim urzędzie skarbowym (Agencia Tributaria www.aeat.es), który przydziela numer NIF (odpowiednik polskiego NIP). Procedurę rozpoczyna się od złożenia formularza 036, podpisanego przez osobę upoważnioną. Jeżeli polskie przedsiębiorstwo nie będzie posiadać siedziby na terenie Hiszpanii, wniosek o rejestrację powinien zostać złożony przed właściwym oddziałem urzędu skarbowego (Delegación de Agencia Tributaria) z uwagi na adres zamieszkania reprezentanta. Numer NIF otrzymuje się od ręki, a w ciągu 7-10 dni do siedziby reprezentanta pocztą jest dostarczany oryginał certyfikatu NIF. Jeśli reprezentant jest cudzoziemcem, musi mieć numer NIE numer identyfikacji obcokrajowca (Identificación de Extranjeros). Można go otrzymać na komisariacie policji, po przedstawieniu wniosku (http://www.mir.es/sgacavt/modelos/extranjeria/modelos_extranje/ex_14.pdf), kserokopii dowodu osobistego

8 lub paszportu; można także starać się o uzyskanie NIE za pośrednictwem konsulatu Królestwa Hiszpanii w Polsce. Hiszpańscy podatnicy VAT muszą składać kwartalne lub miesięczne deklaracje VAT w zależności od osiąganych obrotów i rodzaju prowadzonej działalności. Muszą też przygotowywać zeznania roczne. Miesięczne deklaracje powinny być składane do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który przygotowywana jest deklaracja. Odstępstwem od tej reguły jest okres wakacyjny deklarację lipcową wraz z sierpniową można złożyć do 20 września. Podatnicy, którzy rozliczają się kwartalnie, składają deklaracje do 20 dnia miesiąca następującego po zakończeniu danego kwartału (z wyjątkiem ostatniego kwartału, za który deklaracje składane są do 30 stycznia następnego roku). Niezależnie od rozliczeń miesięcznych czy kwartalnych wszyscy podatnicy składają do 30 stycznia następnego roku dodatkową deklarację roczną z podsumowaniem wykonanych w trakcie roku czynności opodatkowanych VAT. W ciągu 12 dni od następnego miesiąca po dokonaniu operacji wewnątrz wspólnotowego nabycia lub dostawy towarów istnieje obowiązek złożenia deklaracji Intrastat. Źródło: opracowanie z 2011 r. kancelarii prawnej ESTUDIO JURÍDICO SERRANO INTERNACIONAL, C/Serrano 24, 3º dcha, 28001 Madrid oraz ul. Flory 9/6, 00-586 Warszawa Wewnątrzwspólnotowy obrót towarem Od 1 maja 2004 r., czyli od momentu zniesienia granic celno-podatkowych Polski z krajami członkowskimi UE, transakcje handlowe między podatnikami VAT z Polski i innych krajów członkowskich nie są określane jako transakcje eksportowe czy importowe. Eksport towarów został zastąpiony pojęciem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, natomiast import towarów wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów to ich wywóz z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE, jeżeli temu wywozowi towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właścicielowi. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce co do zasady wtedy, gdy jest dokonywana przez podatnika podatku od towarów i usług na rzecz podatnika VAT z innego państwa członkowskiego lub osobę prawną nie będącą takim podatnikiem, zidentyfikowanych dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym państwie członkowskim. Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie towarów własnych podatnika z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE, z wyjątkiem gdy przemieszczenie ma charakter tymczasowy lub dotyczy towarów instalowanych lub montowanych w innym państwie członkowskim, będących przedmiotem sprzedaży wysyłkowej czy przemieszczanych na pokładach statków, samolotów lub pociągów z przeznaczeniem do dostawy pasażerom. Przedsiębiorcy planujący dokonywanie czynności handlowych z podmiotami mającymi siedzibę Hiszpanii, muszą wcześniej złożyć zgłoszenie rejestracyjne do właściwego urzędu skarbowego w Polsce. Naczelnik urzędu skarbowego wyraża zgodę (w formie potwierdzenia) na posługiwanie się dla celów handlu wewnątrzwspólnotowego obecnym numerem NIP, poprzedzonym kodem PL. Potwierdzenie takie można także uzyskać na stronie internetowej Komisji Europejskiej http://www.europa.eu.int/comm/taxation_customs/vies/pl/vieshome.htm Podatnicy rozliczają transakcje wewnątrzwspólnotowe w deklaracjach składanych do właściwego urzędu

9 skarbowego. Mają także obowiązek przedkładania kwartalnych informacji podsumowujących, zawierających dane o wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów oraz wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów dokonanych przez podatnika. Polscy przedsiębiorcy będący płatnikami VAT i dostarczający swoje towary w ramach obrotu wewnątrzwspólnotowego, podlegają opodatkowaniu według stawki 0 proc., o ile spełnią poniższe warunki: podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez hiszpański Urząd Skarbowy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (w Hiszpanii: ES) i podał ten numer oraz swój numer na fakturze stwierdzającej dostawę towarów (ważność numeru identyfikacji podatkowej hiszpańskiego kontrahenta można sprawdzić na stronie internetowej https://aeat.es/viescoes.html) podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany kwartał posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Te dowody to dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium Hiszpanii, czyli: dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia (Hiszpanii) gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi kopia faktury specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. W przypadku wywozu towarów bezpośrednio przez podatnika, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik powinien dodatkowo posiadać dokument zawierający co najmniej: imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika, dokonującego dostawy towarów, oraz nabywcy tych towarów adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy określenie towarów i ich ilości potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę w miejscu, znajdującym się na terytorium Hiszpanii rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary lub numer lotu gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. Podatnik, który nie udokumentuje właściwie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przed złożeniem deklaracji za dany okres, powinien wykazać taką wewnątrzwspólnotową dostawę w ewidencji jako dostawę na terytorium Polski i opodatkować stawką krajową VAT, czyli np. 22-procentową. Po otrzymaniu dokumentów stanowiących dowód dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy po złożeniu deklaracji podatkowej za dany okres, może dokonać korekty złożonej wcześniej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej (chodzi o deklarację i informację podsumowującą, w których wykazał wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, ze względu na brak stosownych dokumentów, jako dostawę na terytorium Polski opodatkowaną stawką krajową). Korygując deklarację, podatnik może zastosować wówczas do wewnątrzwspólnotowej dostawy stawkę VAT 0 proc.

10 Zwrot nadpłaconego VAT-u Od 1 maja 2004 r. polskie firmy niemające siedziby w Hiszpanii mogą otrzymać zwrot podatku VAT, jeżeli podatek ten został naliczony na terenie Hiszpanii. Od 1 stycznia 2010 r. zgodnie z Dyrektywą Rady 2008/9/WE, składanie wniosków o zwrot podatku VAT odbywa się wyłącznie drogą elektroniczną. Zwrotu podatku VAT przysługuje podatnikom, którzy: nabyli na terytorium Hiszpanii (lub innego państwa członkowskiego UE) towary lub usługi na potrzeby działalności firmy posiadają zarejestrowaną działalność gospodarczą i są płatnikami podatku VAT w Polsce według art.15 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie posiadają stałej siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałego miejsca zamieszkania ani zwykłego miejsca pobytu na terenie Hiszpanii dokonywali nie tylko dostaw towarów lub świadczenia usług zwolnionych z podatku VAT, ale również dostaw towarów i świadczenia usług podlegających pełnej lub obniżonej stawce podatku VAT (poza transakcjami, o których mowa w art. 86 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług) nie byli zwolnieni z podatku VAT (na podstawie art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług). Odzyskiwanie VAT-u naliczonego w Hiszpanii Polską instytucją pośredniczącą w zwrocie podatku VAT jest: Drugi Urząd Skarbowy, Warszawa Śródmieście, ul. Jagiellońska 15, 03-719 Warszawa (Tel. +48 22 511 35 00, Faks: +48 22 511 35 02). Dokumenty niezbędne do odzyskania podatku VAT z krajów członkowskich UE, w tym z Hiszpanii, składa się do Drugiego Urzędu Skarbowego w Warszawie poprzez system e-deklaracje. Wnioski dostępne są na stronie http://www.mf.gov.pl. Wniosek należy złożyć najpóźniej do 30 września roku następującego po roku podatkowym, którego dotyczy. Szczegółowe informacje o sposobie wypełnienia formularza znajdują się na stronie internetowej: http://www.e-deklaracje.gov.pl/files/instrukcje/instrukcja_vat-ref.pdf Punkt informacyjny w Polsce: Drugi Urząd Skarbowy, Warszawa Śródmieście, ul. Jagiellońska 15, 03-719

11 Warszawa (Tel. +48 22 511 35 00, Faks +48 22 511 35 02, e-mail: us1436@mz.mofnet.gov.pl, www.is.waw.pl/uswsrodmiescie2). Punkt informacyjny w Hiszpanii: Urząd Skarbowy w Hiszpanii, Agencia Tributaria, c/ Guzmán el Bueno, 13, 928003 Madrid (Tel. +34 91 582 67 67, Faks +34 91 582 66 54, e-mail: jefegab.gab@aeat.es, http://www.aeat.es/). Przepisy w zakresie zwrotu podatku VAT: Dyrektywa Rady 2008/9/WE z 12 lutego 2008 r. (Dz.U. UE L z dnia 20 lutego 2008 r.) Rozporządzenie Rady (WE) Nr 1798/2003 z 7 października 2003 r. (Dz.U. UE L z 15 października 2003 r.) Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Źródła: Broszura informacyjna Zwrot podatku VAT naliczonego w innym państwie UE szczególna procedura, wydana przez Ministerstwo Finansów (http://www.mf.gov.pl/) Instrukcja wypełniania wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego w innym państwie członkowskim, wydana przez Ministerstwo Finansów (http://www.e-deklaracje.gov.pl/) Lista preferencji VAT-Refund, wydana przez Ministerstwo Finansów (http://www.e-deklaracje.gov.pl/) Informacja o zasadach nowej procedury zwrotu VAT wydana prze Komisję Europejską (http://www.e-deklaracje.gov.pl/) Drugi Urząd Skarbowy w Warszawie strona internetowa (http://www.is.waw.pl/index.htm?office=35) i informacja telefoniczna pod numerem +48 22 511 35 00. Polsko-hiszpańska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania Kraje członkowskie Unii Europejskiej podpisały fiskalne porozumienia bilateralne, które mają na celu uniknięcie podwójnego opodatkowania dochodów osób, które podróżują lub zamieszkują w różnych krajach Unii. W przypadku Polski i Hiszpanii obowiązuje Umowa między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana 15 listopada 1979 r., ratyfikowana 20 czerwca 1980 r. i opublikowana 15 czerwca 1982 r. Umowa stanowi, że dochody uzyskane przez firmę w jednym z umawiających się krajów będą opodatkowane tylko w kraju uzyskania dochodu, o ile firma nie prowadzi działalności gospodarczej w drugim umawiającym się kraju poprzez stałe przedstawicielstwo. W takich przypadkach proporcjonalna część dochodów firmy uzyskana w drugim umawiającym się kraju będzie podlegała opodatkowaniu w tym kraju. Bardzo istotnym pojęciem dla

12 celów umowy jest pojęcie miejsca zamieszkania osoby fizycznej (art. 4) lub zarejestrowania siedziby firmy (art. 5), gdyż jest ono decydujące w ustaleniu, którego kraju prawo podatkowe ma być zastosowane przy opodatkowaniu uzyskanego dochodu. Polskie firmy posiadające siedzibę w Hiszpanii będą unikały podwójnego opodatkowania w następujący sposób: gdy osoba zamieszkała w Polsce uzyska dochody lub posiada kapitał, który zgodnie z Umową może podlegać opodatkowaniu w Hiszpanii, ten dochód bądź kapitał będzie zwolniony z podatku w Polsce. Jednak przy obliczaniu stopy podatku od pozostałych dochodów bądź kapitału tej osoby w Polsce będzie można zastosować taką stopę podatkową, jak gdyby uzyskane w Hiszpanii dochód i kapitał nie były zwolnione z podatku; gdy osoba zamieszkała w Polsce uzyska dochody podlegające opodatkowaniu w Hiszpanii, Polska odliczy od podatku od dochodów tej osoby kwotę równą podatkowi zapłaconemu w Hiszpanii. Nierezydentów przebywających w Hiszpanii obowiązuje ustawa o dochodach nierezydentów (tekst jednolity Real Decreto Legislativo 5/2004, de 5 de marzo, por el que se aprueba el texto refundido de la Ley del Impuesto sobre la Renta de no Residentes). Nierezydenci mieszkający w Hiszpanii mają możliwość rozliczania się z urzędem skarbowym na dwa sposoby: na zasadach stosowanych dla rezydentów (Hiszpanów) wówczas podatek od dochodów, niezależnie od miejsca ich uzyskania, odprowadzany jest w Hiszpanii, a podatek odprowadzony w innych krajach, np. w Polsce, można odliczyć na zasadach stosowanych dla nierezydentów wówczas odprowadzany jest podatek tylko od dochodów uzyskanych w Hiszpanii, według ogólnej stawki 24 proc. (od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2014 r. 24,75 proc.) od dochodów z wynagrodzenia oraz według stawki 21 proc. od odchodów z depozytów bankowych lub nieruchomości (dla dochodów z niektórych źródeł istnieją niższe stawki). W przypadku rozliczania się w ten sposób wymagane jest wcześniejsze uzyskanie dokumentu upoważniającego osobę fizyczną do rozliczania podatku na zasadach nierezydenta. Osoba fizyczna jest uznawana za rezydenta Hiszpanii, kiedy spełnione jest jedno z następujących kryteriów: gdy przebywa na terenie Hiszpanii ponad 183 dni w roku kalendarzowym gdy główny ośrodek, podstawa działalności lub centrum jej interesów gospodarczych znajduje się w formie bezpośredniej lub pośredniej w Hiszpanii gdy na stałe w Hiszpanii zamieszkuje jej współmałżonek (nie będący z daną osobą fizyczną legalnie w separacji) oraz nieletnie dzieci, zależne od tej osoby. Źródło: opracowanie z 2011 r. kancelarii prawnej ESTUDIO JURÍDICO SERRANO INTERNACIONAL, C/Serrano 24, 3º dcha, 28001 Madrid oraz ul. Flory 9/6, 00-586 Warszawa

13