Nowe prawo NEWSLETTER PODATKOWY 1. Stawki W 2016 r. podatek od nieruchomości będzie nieco niższy Deflacja spowodowała, że w 2016 r. roku spadną górne limity stawek podatku od nieruchomości, które mogą przyjąć gminy. Sposób ich obliczania wynika z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2014 poz. 849 ze zm.). Przepis ten wskazuje, że wysokość stawek maksymalnych podatku od nieruchomości na następny rok ulega zmianie w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych. Zmiany nie są duże, np. maksymalna stawka podatku od 1 mkw budynku wykorzystywanego do działalności gospodarczej będzie wynosić 22,86 zł (o 27 groszy mniej). Jeśli jednak w 2015 r. gmina stosowała stawki maksymalne, to będzie musiała podjął uchwałę o ich obniżeniu. Warto zauważyć, że niektóre (najniższe) stawki podatku od nieruchomości pozostaną bez zmian, np. od budynków mieszkalnych. Deflacja była bowiem tak niska, że nie spowodowała ich obniżenia nawet o 1 grosz. W 2016 r. niższe będą również maksymalne stawki podatku od środków transportu. Aktualizowane są one bowiem według tego samego mechanizmu. Pełny wykaz stawek zawiera obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 5 sierpnia 2015 r. w sprawie górnych granic stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych w 2016 r. (M.P. poz. 735). 2. Nowe obowiązki Gminy mogą wprowadzić opłatę reklamową Już 11 września 2015 r. wchodzą w życie przepisy umożliwiające gminom pobieranie opłaty od tablic i urządzeń reklamowych. Są one konsekwencją wejścia w życie ustawy z dnia 24 kwietnia 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu (Dz.U. poz. 774), która m.in. nowelizuje ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2014 poz. 849 ze zm.). Opłata reklamowa będzie mogła być pobierana jedynie na obszarach, dla których obowiązują zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń. Będzie się ona składała z dwóch części: stałej i zmiennej. Ta pierwsza ma zryczałtowaną wysokość i nie może być wyższa niż 2,5 zł za dzień. Część zmienna zależy natomiast od wielkości tablicy lub urządzenia reklamowego i nie może wynosić więcej niż 0,20 zł za 1 mkw reklamy. 1
Rada gminy może różnicować wysokość stawek opłaty reklamowej uwzględniając lokalizację oraz wielkość lub rodzaj tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego. Co istotne, kwotę zapłaconego podatku od nieruchomości od tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego, zalicza się na poczet opłaty reklamowej należnej od tej tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego. Opłata nie będzie pobierana od wszystkich tablic, np. nie trzeba będzie jej płacić od szyldów (zgodnych z zasadami i warunkami sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń). 3. Ordynacja podatkowa Wątpliwości będą rozstrzygane na korzyść podatników Od 2016 r. do ordynacji podatkowej zostanie wprost wpisana zasada, że niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Jest to konsekwencja przyjęcia przez Parlament ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1197). To bardzo dobra wiadomość dla podatników. Co prawda już dziś można wywnioskować istnienie klauzuli in dubio pro tributario z Konstytucji, ale wydaje się, że dotychczas w sporach między podatnikami a organami podatkowymi nie odgrywała ona należnej roli. Zapisanie tej zasady w ordynacji podatkowej powinno to zmienić. Podatnicy z pewnością w wielu przypadkach będą się na nią powoływać. Spowoduje to, że znacznie częściej niż dotychczas będzie ona przedmiotem uzasadnień decyzji i wyroków. W ten sposób praktyczne znaczenie zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatników powinno wzrastać. Podatnicy muszą jednak pamiętać, że po klauzulę należy sięgnąć dopiero, gdy wątpliwości pozostaną po zastosowaniu wszelkich dopuszczalnych metod wykładni, a nie w każdym przypadku, gdy sposób sformułowania przepisu budzi wątpliwości. Oznacza to, że w praktyce może ona znaleźć zastosowanie w znacznie mniejszej liczbie przypadków, niż liczą na to przedsiębiorcy. 2
Interpretacje i wyroki 1. VAT Trybunał oceni zwolnienie usług świadczonych przez niezależne grupy osób Tak zdecydował Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 26 sierpnia 2015 r. (I FSK 906/14). Z art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy o VAT wynika, że zwalnia się od podatku usługi świadczone przez niezależne grupy osób, na rzecz swoich członków, których działalność jest zwolniona od podatku lub w zakresie której członkowie ci nie są uznawani za podatników, w celu świadczenia swoim członkom usług bezpośrednio niezbędnych do wykonywania tej działalności zwolnionej lub wyłączonej od podatku. Zwolnienie znajduje zastosowanie, gdy grupy te ograniczają się do żądania od swoich członków zwrotu kosztów do wysokości kwoty indywidualnego udziału przypadającego na każdego z nich w ogólnych wydatkach tych grup, poniesionych we wspólnym interesie. Jest też inny warunek: zwolnienie nie może powodować naruszenia warunków konkurencji. Zasady wykładni powyższego przepisu oraz jego zgodność dyrektywą VAT od dawna budzą wątpliwości. W związku z tym jeden ze składów NSA skierował do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej trzy pytania dotyczące tej regulacji. Zapytał m.in. czy art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy o VAT nie powinien zawierać przesłanek lub procedur stanowiących o spełnieniu warunku zakłócenia konkurencji. 2. VAT Będzie kolejna uchwała w sprawie rozliczeń gmin Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnie wątpliwości, w jaki sposób zakwalifikować z punktu widzenia ustawy o VAT działania mające na celu uzbrojenie terenu. W postanowieniu z dnia 28 sierpnia 2015 r. (I FSK 1256/14) jeden ze składów NSA przedstawił do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów następujące zagadnienie prawne: czy wykonując sieci kanalizacyjne, sieci wodociągowe oraz kanalizację deszczową gmina występuje jako organ władzy publicznej realizujący zadania własne wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) czy też występuje w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( tekst jednolity :Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.), a poniesione na te inwestycje wydatki są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych polegających na przyszłej sprzedaży gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe i tym samym gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego?. 3
Odpowiedź na powyższe pytanie będzie bardzo istotna z punktu widzenia rozliczeń wielu gmin. Zależy od niej bowiem, czy gminom będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT od wydatków na uzbrojenie działek, które następnie są przez nią sprzedawane. 3. VAT Centrum handlowe nie może refakturować opłat za media Z punktu widzenia najemcy lokalu w centrum handlowym wszystkie opłaty stanowią ekonomiczną całość. Powinny być zatem opodatkowane jedną stawką VAT. Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 sierpnia 2015 r. (I FSK 1565/13). Sprawa dotyczyła wniosku o interpretację. Wystąpiła z nim spółka będąca właścicielem galerii handlowej. Spółka wskazała, że poza czynszem najemcy zobowiązani są do ponoszenia opłat związanych ze zużyciem prądu i innych mediów. Jeśli opłaty te najemcy nie rozliczają bezpośrednio z dostawcami, to spółka je na nich refakturuje, czyli stosuje stawki VAT wynikające z faktur pierwotnych. NSA uznał, że spółka postępuje nieprawidłowo. Wyjaśnił, że w przypadku najmu wnętrza gotowego do użytku stawką podstawową powinna być obciążona dostawa wszystkich mediów. Sąd powołał się na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 kwietnia 2015 r. w sprawie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie (C- 42/14). Wyrok NSA jest istotny, ponieważ pokazuje, że postanowienia umowy nie w każdym przypadku przesądzają o zasadach rozliczeń VAT. Jego praktyczne znaczenie będzie można jednak ocenić dopiero po opublikowaniu uzasadnienia pisemnego. 4. NIP Czy urząd skarbowy powinien wiedzieć o lokatach przedsiębiorcy Podatnicy mają obowiązek dokonywania zgłoszeń aktualizacyjnych NIP-2 numerów rachunków bankowych przyporządkowanych lokatom terminowym. Tak wynika z orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 sierpnia 2015 r. (sygn. I SA/Po 271/15). Uznał on, że urząd skarbowy należy zawiadomić zarówno o otwarciu, jak i zamknięciu takich kont. Spór dotyczy zasad wykładni art. 5 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz.U. z 2012 poz. 1314). Z przepisów tych wynika, że podatnicy zobowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenie powinno zawierać m.in. wykaz rachunków bankowych. 4
Sprawa dotyczyła wniosku o interpretację. Spółka, która z nim wystąpiła wskazała, że nadwyżka środków finansowych na bieżącym rachunku bankowym jest automatycznie przenoszona na rachunek lokaty terminowej. Na koniec okresu, na który lokata została założona, automatycznie (wraz z odsetkami) środki są zwracane na bieżący rachunek bankowy. Zdaniem spółki obowiązek wynikający z art. 5 ust. 1 i 3 ustawy nie dotyczy rachunków terminowych, ponieważ nie są to konta za pośrednictwem których prowadzone są rozliczenia związane z wykonywaniem działalności gospodarczej. Spółka nie dokonuje z nich bowiem płatności, nie uzyskuje również na nie wpływów od kontrahentów. Ani izba skarbowa, ani WSA w Poznaniu nie zgodziły się z podatnikiem. Sąd podkreślił, że art. 5 ust. 3 ustawy o NIP wskazuje, że zgłoszenie aktualizujące NIP-2 zawiera m.in. informację o numerach rachunków bankowych podatnika. W przepisie tym nie ma żadnego wyszczególnia rodzaju rachunków bankowych. Należy zatem uznać, że obowiązek aktualizacji dotyczy wszystkich rachunków bankowych podatnika. W razie Państwa pytań prosimy o kontakt z: Michał Dec partner, doradca podatkowy email: michal.dec@kndp.pl tel. + 22 826 00 62 lub Państwa doradcą ze strony naszej Kancelarii Konrad Piłat doradca podatkowy e-mail: konrad.pilat@kndp.pl tel. +22 826 00 62 KNDP Kolibski, Nikończyk, Dec & Partnerzy ul. Miodowa 1, 00-080 Warszawa, tel.: +48 22 826 00 62; www.kndp.pl Niniejszy dokument nie stanowi porady prawnej ani podatkowej. Nie ponosimy odpowiedzialności za wykorzystanie informacji zawartych w komunikacie bez wcześniejszego zasięgnięcia opinii doradców prawnych lub podatkowych. 5