IR II. 12. Oznaczanie chloroformu w tetrachloroetylenie metodą spektrofotometrii w podczerwieni



Podobne dokumenty
OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS

Ćw. 5 Absorpcjometria I

E (2) nazywa się absorbancją.

IR I 11. IDENTYFIKACJA GRUP FUNKCYJNYCH W WIDMACH IR

Spektroskopia molekularna. Ćwiczenie nr 1. Widma absorpcyjne błękitu tymolowego

ANALIZA SPEKTRALNA I POMIARY SPEKTROFOTOMETRYCZNE. Instrukcja wykonawcza

Metody spektroskopowe:

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Spektrofotometryczne oznaczanie stężenia jonów żelaza(iii) opiekun mgr K. Łudzik

Ćwiczenie 3 Pomiar równowagi keto-enolowej metodą spektroskopii IR i NMR

Katedra Fizyki i Biofizyki instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych dla kierunku Lekarskiego

Jan Drzymała ANALIZA INSTRUMENTALNA SPEKTROSKOPIA W ŚWIETLE WIDZIALNYM I PODCZERWONYM

SPEKTROFOTOMETRIA UV-Vis. - długość fali [nm, m], - częstość drgań [Hz; 1 Hz = 1 cykl/s]

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie stałej szybkości i rzędu reakcji metodą graficzną. opiekun mgr K.

PRODUKTY CHEMICZNE Ćwiczenie nr 3 Oznaczanie zawartości oksygenatów w paliwach metodą FTIR

Kolorymetryczne oznaczanie stężenia Fe 3+ metodą rodankową

Opracował dr inż. Tadeusz Janiak

Spektroskopia molekularna. Spektroskopia w podczerwieni

Laboratorium Podstaw Biofizyki

ELEMENTY ANALIZY INSTRUMENTALNEJ. SPEKTROFOTOMETRII podstawy teoretyczne

Ćwiczenie nr 2. Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji

Adsorpcja błękitu metylenowego na węglu aktywnym w obecności acetonu

Techniki analityczne. Podział technik analitycznych. Metody spektroskopowe. Spektroskopia elektronowa

Ćwiczenie 2 Przejawy wiązań wodorowych w spektroskopii IR i NMR

Podczerwień bliska: cm -1 (0,7-2,5 µm) Podczerwień właściwa: cm -1 (2,5-14,3 µm) Podczerwień daleka: cm -1 (14,3-50 µm)

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI p-nitrofenolu METODĄ SPEKTROFOTOMETRII ABSORPCYJNEJ

Ćwiczenie 1. Zagadnienia: spektroskopia absorpcyjna, prawa absorpcji, budowa i działanie. Wstęp. Część teoretyczna.

ĆWICZENIE NR 3 POMIARY SPEKTROFOTOMETRYCZNE

SZYBKOŚĆ REAKCJI JONOWYCH W ZALEŻNOŚCI OD SIŁY JONOWEJ ROZTWORU

Ćwiczenie 31. Zagadnienia: spektroskopia absorpcyjna, prawa absorpcji, budowa i działanie. Wstęp

Ćwiczenie 3 ANALIZA JAKOŚCIOWA PALIW ZA POMOCĄ SPEKTROFOTOMETRII FTIR (Fourier Transform Infrared Spectroscopy)

Ćwiczenie O 13 -O 16 BADANIE ABSORPCJI ŚWIATŁA W MATERII Instrukcja dla studenta

ANALIZA INSTRUMENTALNA

PODSTAWY METODY SPEKTROSKOPI W PODCZERWIENI ABSORPCJA, EMISJA

ABSORPCYJNA SPEKTROMETRIA ATOMOWA

OZNACZANIE STĘŻENIA BARWNIKÓW W WODZIE METODĄ UV-VIS

METODYKA POMIARÓW WIDM ABSORPCJI (WA) NA CARY-300 (Varian) i V-550 (JASCO)

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

Ćwiczenie 30. Zagadnienia: spektroskopia absorpcyjna w zakresie UV-VIS, prawa absorpcji, budowa i. Wstęp

SPEKTROFOTOMETRYCZNA ANALIZA

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH

ĆWICZENIE Nr 4 LABORATORIUM FIZYKI KRYSZTAŁÓW STAŁYCH. Badanie krawędzi absorpcji podstawowej w kryształach półprzewodników POLITECHNIKA ŁÓDZKA

Doświadczenie nr 6 Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji elektronów komptonowskich.

SPEKTROFOTOMETRYCZNA ANALIZA ZAWARTOŚCI SUBSTANCJI W PRÓBCE

Instrukcja do ćwiczeń

PRZEWODNOŚĆ ROZTWORÓW ELEKTROLITÓW

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

DOKUMENTACJA SYSTEMU ZARZĄDZANIA LABORATORIUM. Procedura szacowania niepewności

Atomowa spektrometria absorpcyjna i emisyjna

METODYKA POMIARÓW WIDM FLUORESCENCJI (WF) NA MPF-3 (PERKIN-HITACHI)

KALIBRACJA. ważny etap procedury analitycznej. Dr hab. inż. Piotr KONIECZKA

Opis programu Konwersja MPF Spis treści

Ćwiczenie 3++ Spektrometria promieniowania gamma z licznikiem półprzewodnikowym Ge(Li) kalibracja energetyczna i wydajnościowa

ABSORPCYJNA SPEKTROMETRIA ATOMOWA ( AAS )

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI

Stanowisko do badania zjawiska tłumienia światła w ośrodkach materialnych

-1- Piotr Janas, Paweł Turkowski Zakład Fizyki UR Do użytku wewnętrznego ĆWICZENIE 44 ABSORPCJOMETRIA. WYZNACZANIE STĘŻENIA ROZTWORU

OZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA POCHŁANIANIA PROMIENIOWANIA GAMMA PRZY UŻYCIU LICZNIKA SCYNTYLACYJNEGO

-1- Piotr Janas, Paweł Turkowski Zespół Fizyki, Akademia Rolnicza Do użytku wewnętrznego ĆWICZENIE 44 ABSORPCJOMETRIA. WYZNACZANIE STĘŻENIA ROZTWORU

Ćwiczenie 2: Metody spektralne w inżynierii materiałowej AKADEMIA GÓRNICZO- HUTNICZA WYDZIAŁ ODLEWNICTWA KATEDRA INŻYNIERII PROCESÓW ODLEWNICZYCH

Procedura szacowania niepewności

Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu

Ćwiczenie 375. Badanie zależności mocy promieniowania cieplnego od temperatury. U [V] I [ma] R [ ] R/R 0 T [K] P [W] ln(t) ln(p)

KOLORYMETRYCZNE OZNACZANIE Cd, Mn i Ni

KATEDRA INŻYNIERII BIOMEDYCZNEJ OPTYCZNA DIAGNOSTYKA MEDYCZNA

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

POMIARY SPEKTROFOTOMETRYCZNE

Spektrofotometryczne wyznaczanie stałej dysocjacji czerwieni fenolowej

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO

LABORATORIUM METROLOGII

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

Metoda oznaczania zawartości bezwodnika poliizobutylenobursztynowego w surowcach stosowanych w syntezie dodatków uszlachetniających do paliw

BADANIE WŁASNOŚCI KOENZYMÓW OKSYDOREDUKTAZ

CHROMATOGRAFIA II 18. ANALIZA ILOŚCIOWA METODĄ KALIBRACJI

Monochromatyzacja promieniowania molibdenowej lampy rentgenowskiej

Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła

Badanie absorpcji światła molekuł wieloatomowych na przykładzie chlorofilu A i rodaminy 6G. Ćwiczenie 20

spektropolarymetrami;

RÓWNOWAGI REAKCJI KOMPLEKSOWANIA

Synteza nanocząstek Ag i pomiar widma absorpcyjnego

Sprawozdzanie z ćwiczenia nr 3 - Kinetyka enzymatyczna

LABORATORIUM OPTOELEKTRONIKI

Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego nr 4

3. Badanie kinetyki enzymów

Wyznaczanie parametrów równania Tafela w katodowym wydzielaniu metali na elektrodzie platynowej

Spektroskopia. Spotkanie pierwsze. Prowadzący: Dr Barbara Gil

OBLICZENIA BIOCHEMICZNE

Optyczna spektroskopia oscylacyjna. w badaniach powierzchni

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

Efekt Halla. Cel ćwiczenia. Wstęp. Celem ćwiczenia jest zbadanie efektu Halla. Siła Loretza

Wysokosprawna chromatografia cieczowa dobór warunków separacji wybranych związków

Polarymetr służy do pomiaru skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła w substancjach

SPEKTROMETRIA FLUORESCENCYJNA CZĄSTECZKOWA. Spektrofluorymetryczne oznaczanie ryboflawiny.

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

Polarymetryczne oznaczanie stężenia i skręcalności właściwej substancji optycznie czynnych

Robert Zakrzewski Wydział Chemii UŁ

Spektroskopowe metody identyfikacji związków organicznych

Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego nr 5

Sprawdzanie prawa Ohma i wyznaczanie wykładnika w prawie Stefana-Boltzmanna

Graficzne opracowanie wyników pomiarów 1

Transkrypt:

IR II 12. Oznaczanie chloroformu w tetrachloroetylenie metodą spektrofotometrii w podczerwieni Promieniowanie podczerwone ma naturę elektromagnetyczną i jego absorpcja przez materię podlega tym samym prawom, co absorpcja promieniowania widzialnego i ultrafioletowego. A zatem absorpcję promieniowania podczerwonego można wykorzystać do ilościowego oznaczania substancji. W analizie ilościowej w podczerwieni stosuje się prawo Lamberta Beera. Prawo to, opisujące absorpcję promieniowania przez roztwory, można sformułować następująco: jeżeli współczynnik absorpcji rozpuszczalnika jest równy zero, to wiązka promieniowania monochromatycznego, po przejściu przez jednorodny roztwór substancji absorbującej o stężeniu c, ulega osłabieniu według równania: I = I o e klc [1] gdzie: I o oznacza natężenie wiązki promieniowania monochromatycznego padającego na jednorodny roztwór, I natężenie wiązki promieniowania po przejściu przez roztwór absorbujący, l grubość warstwy roztworu, k współczynnik absorpcji, e podstawa logarytmu naturalnego. Równanie [1] przedstawia się częściej w postaci zlogarytmowanej: ln I Io = k l c [2] lub A = a l c [3] gdzie: a = 0,4343 k, zaś A = log I o / I nazywana jest absorbancją. Absorbancja jest wielkością bezwymiarową i przyjmuje wartości od 0 do +. Inną wielkością stosowaną do określenia zdolności pochłaniania promieniowania jest transmitancja T, definiowana jako: I T = [4] Io Transmitancja może przybierać wartości od 0 do 1 lub wyrażona w procentach wartości od 0% do 100%. Pomiędzy absorbancją i transmitancją zachodzi zależność: A = log T 1 = log T [5] Z równania [3] wynika, że wykresem zależności pomiędzy absorbancją A i stężeniem c jest linia prosta o nachyleniu a l, która może być wykorzystana do celów analitycznych jako krzywa kalibracyjna.

Odczynniki i aparatura: roztwory chloroformu w tetrachloroetylenie o stężeniach 10, 20, 30 i 40 % Wykonanie ćwiczenia: 1. Dokonać wyboru pasma analitycznego. Pasmo analityczne powinno być intensywne i nie powinno nakładać się na pasma innych składników próbki. Do oznaczania chloroformu w tetrachloroetylenie odpowiednim wydaje się być pasmo absorpcyjne, odpowiadające drganiom rozciągającym wiązanie C H w chloroformie i nieobecne w widmie tetrachloroetylenu, który w naszym przypadku pełni rolę rozpuszczalnika. W celu sprawdzenia powyższego stwierdzenia oraz określenia położenia pasma absorpcji grupy C H, zarejestrować widma IR chloroformu i tetrachloroetylenu w zakresie 3400 2200 cm -1. Porównać je z widmami zarejestrowanymi w zakresie 4000 400 cm -1 (rys. 1) Rysunek 1 2. Zarejestrować widma IR roztworów wzorcowych chloroformu w zakresie liczb falowych 3400 2200 cm -1.

3. Wykonać widma IR dwóch analizowanych próbek o nieznanym stężeniu chloroformu. Opracowanie wyników: 1) Obliczyć absorbancję pasma absorpcji grupy C H dla roztworów wzorcowych i roztworów analizowanych. Widmo absorpcji w podczerwieni jest zapisywane jako zależność transmitancji od długości fali.aby obliczyć absorbancję danego pasma absorpcji należy wyeliminować absorpcję tła, czyli absorpcję pochodzącą od nieoznaczanych składników próbki. Najczęściej stosowaną metodą eliminacji tła jest metoda linii podstawowej. Sposób postępowania przedstawiono na rysunku: Rysujemy styczną do krawędzi widma łącząc dwa skrajne punkty widma X i Y (otrzymujemy w ten sposób tzw. linię podstawową). Rysujemy linię pionową przez środek pasma absorpcji, prostopadłą do linii 100% T (linia ABC) Obliczamy absorbancję pasma absorpcji przyjmując, że: I o = odcinek AC I = odcinek BC Długość fali [µm] 100 % T I 0 X A Y I B C Liczba falowa [cm -1 ] 0 % T Po uwzględnieniu powyższego wyrażenie na absorbancję przyjmuje postać: A = log AC / BC A zatem mierzymy długość odcinka AC (np. w mm) i dzielimy tę wartość przez długość odcinka BC (również w mm). Logarytm dziesiętny otrzymanego wyniku daje nam wartość absorbancji rozpatrywanego pasma. 2) Wykreślić krzywą kalibracyjną dla roztworów wzorcowych w układzie współrzędnych absorbancja stężenie chloroformu. 3) Odczytać, z krzywej kalibracyjnej, wartości stężeń chloroformu w próbkach otrzymanych do analizy.

INSTRUKCJA OBSŁUGI PROGRAMU SP80 Komora pomiarowa Rysunek 2 1. Informacje ogólne. Program SP80 służy do sterowania spektrofotometrem SPECORD M-80, transmisji widma z aparatu do komputera i z komputera do aparatu. Wyboru żądanej funkcji w programie dokonuje się poprzez ustawienie wskaźnika na odpowiedniej opcji menu i naciśnięcia klawisza ENTER. Większość opcji w menu głównym posiada swoje podmenu. Powrót z podmenu do głównego odbywa się poprzez wybranie ostatniej opcji na liście lub naciśnięcie klawisza ESC. W dolnej części ekranu znajdują 3 linie, w których wyświetlane są komunikaty o stanie aparatu, ewentualnych błędach obsługi spektrofotometru oraz błędach transmisji między komputerem i spektrofotometrem. Spektrofotometr SPECORD M-80 (rys. 2) uruchamia prowadzący ćwiczenia. Po zakończeniu pomiarów student zobowiązany jest wyłączyć przyrząd. Komora pomiarowa spektrofotometru znajduje się z przodu aparatu, z prawej jego strony (rys. 2). Po jej otwarciu widoczne są sanki, w których umieszczone są patrony ze środkiem suszącym. Przed wykonaniem ćwiczenia należy je usunąć uwalniając blokadę sanek (rys. 3) i ustawić sanki w położeniu wyjściowym. W tylnych sankach należy umieścić kuwetę odniesienia (kuweta nr 1) natomiast w przednich umieszczamy kuwetę nr 2 z badanymi cieczami (rys. 4). patrona kuweta nr 1 - odniesienia kuweta nr 2 - pomiarowa blokada Rysunek 3 Rysunek 4 Poniżej opisane zostaną niezbędne funkcje obsługi programu.

2. Korekcja aparatu Aby rozpocząć pracę ze spektrofotometrem SPECORD M-80 należy na wstępie wczytać korekcję do aparatu (rys. 5). Wykonać to należy w następujący sposób. Z menu głównego wybrać opcję pierwszą: Korekcja a z podmenu: Odczyt z dysku i wybrać odpowiedni plik (korekcja, kor) i nacisnąć ENTER. Rysunek 5 3. Parametry PA W dalszej części należy przesłać do aparatu właściwe dla danego ćwiczenia parametry pomiarowe (PA). Po wybraniu z menu głównego Parametry PA wybrać Odczyt z dysku a następnie plik cw-ir.ppa i nacisnąć ENTER. Aby wczytać parametry do aparatu wybrać z menu Transmisja parametrów do aparatu i nacisnąć ENTER (rys. 6). Rysunek 6 4. Rejestracja widma Z menu głównego wybrać opcję Start/Stop programu oraz Pomiar widma do MW i nacisnąć klawisz ENTER (rys. 7) rozpocznie się rejestracja widma.

Rysunek 7 Aby zarejestrować następne widmo wybrać ponownie opcję Pomiar widma do MW. 5. Zakończenie pracy z programem SP-80 Aby zakończyć pracę z programem wyjść do menu głównego i wybrać Koniec pracy i następnie wcisnąć literę T. 6. Wyłączyć spektrofotometr!!!