Opis programu Konwersja MPF Spis treści

Transkrypt

1 Opis programu Konwersja MPF Spis treści Ogólne informacje o programie...2 Co to jest KonwersjaMPF...2 Okno programu...2 Podstawowe operacje...3 Wczytywanie danych...3 Przegląd wyników...3 Dodawanie widm do analizy...4 Odczyt wartości intensywności emisji...5 Wyznaczanie pola powierzchni pod krzywą...5 Normowanie widm...6 Zamiana długości fal na centymetry odwrotne...6 1

2 Ogólne informacje o programie. Co to jest KonwersjaMPF Program KonwersjaMPF służy do przeglądania zarejestrowanych na spektrofluorymetrze MPF-3 za pomocą programu es2 widm emisji i wzbudzenia emisji. Pliki zapisywane przez program es2, posiadają rozszerzenie *.dat i zawierają do dziesięciu widm emisji i/lub wzbudzenia oraz komentarze i informacje wpisane do programu przed wykonaniem pomiaru widma. Program KonwersjaMPF pozwala na obejrzenie: zmierzonych widm, wpisanych komentarzy i informacji dodatkowych oraz na prostą analizę danych. Okno programu Program KonwersjaMPF zbudowany jest modułowo. Każdy z modułów posiada inne funkcje: 1. Data okno służące do przeglądu zmierzonych widm 2. Data Header zawiera wykaz widm znajdujących się w danym pliku 3. Calculation Graph okno, w którym można w prosty sposób wykonywać proste operacje na widmach typu: normowanie, liczenie pól powierzchni, odczyt danych liczbowych, odejmowanie widm 4. Aparatur Profile obrazuje krzywą korekcji wzbudzenia, jeśli została ona wczytana do programu nie wykorzystywane w trakcie ćwiczeń 5. Compare Graph okno, w którym można prezentować widma, na których wykonano wcześniej proste operacje (wyszczególnione powyżej) Początkowe okno programu przedstawiono na rysunku obok

3 Podstawowe operacje Wczytywanie danych Z górnego menu wybieramy zakładkę File, a następnie funkcję open. Po ukazaniu się okna dialogowego wybieramy określony plik z danymi i klikamy otwórz. Po wykonaniu powyższej operacji, początkowe okno programu zmieni wygląd. Zamykamy okno popup Warning klikając OK. Przegląd wyników W oknie Data header znajdują się opisy wszystkich widm znajdujących się w wczytanym pliku. W przedstawionym przykładzie, we wczytanym pliku, znajdują się cztery (1-4) widma emisji (WE). Z każdego z widm można odczytać (wpisany przed wykonaniem pomiarów w programie es2 komentarz, wybrany zakres długości fal emisji, długość fali wzbudzenia oraz krok (step) z jakim mierzone było widmo). Po wybraniu myszą danego widma odpowiednie dane pojawią się w oknie Data. 3

4 Okno Data podzielone jest na trzy obszary, patrząc od góry: (i) rysunek widma, (ii) numer wybranego widma z pliku, (iii) dane na temat parametrów pomiaru. Na wykresie zamiast jednej krzywej można zauważyć ich pięć: Pomiar oryginalnie zmierzone dane, Pomiar bez tła Pomiar z odjętym tłem, Odniesienie pomiar intensywności światła wzbudzającego, rejestrowany za pomocą fotopowielacza nr 2, Odnies. bez tła Odniesienie z odjętym tłem, Wynik Pomiar bez tła podzielony przez Odniesienie bez tła. Klikając prawym przyciskiem myszy (PPM) na polu wykresu otrzymamy menu, w którym możemy wyłączyć niechciane krzywe. Dodawanie widm do analizy Aby dodać wybrane widmo emisji do analizy, klikamy na polu wykresu PPM i z menu kontekstowego wybieramy Add to calculation. Pojawi się wówczas okno, z którego można wybrać, którą krzywą z danego numeru widma można wybrać do analizy. Po dokonaniu wyboru otwiera się okno Calculation Graph. W oknie tym można odczytywać wartości intensywności emisji dla danej długości fali (dół rysunku), wyznaczyć pole powierzchni pod krzywą w podanym zakresie długości fal (dół rysunku), odczytać pole powierzchni pod krzywą z całego zakresu widma (pod legendą), normować widma i wykonywać na nich proste obliczenia (menu z górnego paska), dodać do okna Compare graph (PPM), wyczyścić dane (PPM i zakładka u góry wykresu), wydrukować rysunek (PPM). Aby dodać kolejne widmo lub widma należy przejść do okna Data oraz Data header i powtórzyć dla kolejnych wybranych widm powyższą operację. 4

5 Odczyt wartości intensywności emisji Odczyt wartości intensywności emisji dla danej długości fali można dokonać w oknie Calculation graph. W polu z numerem 1 widoczna jest długość fali, na której ustawiony jest kursor 4, który śledzi położenie myszki. W polu numer 2 można wybrać, dla którego widma (jeśli jest ich więcej na rysunku w przykładzie jest tylko jedno widmo) dokonywany jest odczyt wartości intensywności emisji Wyznaczanie pola powierzchni pod krzywą Pole powierzchni pod krzywą w całym zakresie długości fali pokazane jest przy legendzie 1. Istnieje możliwość wyznaczenia pola w podanym przez użytkownika zakresie długości fali wystarczy wpisać w pole numer 3 i 4 początkową i końcową długość fali z wybranego zakresu (np. 630 i 680), a następnie wcisnąć przycisk 2. Wówczas przy legendzie na samym rysunku pojawi się informacja o wybranym zakresie i wyliczonym polu

6 Normowanie widm Funkcji normowania jest kilka w zależności od tego do czego normujemy. Po uaktywnieniu okna Calculation Graph w menu głównym programu pojawia się pozycja Math i pięć możliwości z czego trzy pierwsze są interesujące. (1) Amplitude normowanie do amplitudy, tzn, ze każde z widm dzielone jest przez największą wartość (dla danego widma) intensywności emisji. (2) WaveLength normowanie na konkretnej długości fali. Normowania dokonujemy w następujący sposób: (i) uaktywniamy Calculation Graph, (ii) ustawiamy kursor na żądanej długości fali, (iii) wciskamy klawisz Shift na klawiaturze, (iv) trzymając wciśnięty klawisz myszą przechodzimy do menu Math i wybieramy odpowiednia pozycję, bądź wciskamy przycisk Norm Data znajdujący się w dolnym pasku pod wykresem. Zamiana długości fal na centymetry odwrotne Zamianę skali wyrażonej w długościach fal (nm) na skale w centymetrach odwrotnych (cm -1 ) dokonuje się przy aktywnym oknie Calculation Graph z menu głównego. 6