Załącznik nr 7 do zarządzenia nr 12 Rektora UJ z 15 lutego 2012 r. Opis zakładanych efektów kształcenia na studiach podyplomowych Nazwa studiów: TEORIA I PRAKTYKA KLINICZNEGO STOSOWANIA MECHANICZNEJ WENTYLACJI PŁUC Typ studiów: doskonalące Symbol Efekty kształcenia dla studiów podyplomowych WIEDZA K_W01 Zna elementy budowy anatomicznej układu oddechowego w zakresie budowy narządów miąższowych i szkieletu kostno- stawowego. K_W02 Opisuje działanie ośrodka oddechowego wraz z zespołem odruchów chemoreceptorów i innych elementów regulacji oddychania. K_W03 K_W04 K_W05 K_W06 K_W07 Klasyfikuje odmienność sposobu oddychania ludzi na tle podstawowych modeli zwierzęcych. Zna zasady biomechaniczne oddychania w stanach fizjologii i ich zmienność w oparciu o zmiany wodno-elektrolitowe i gazometryczne. Zna procesy fizjologiczne prowadzące do powstania zagrożeń powikłaniami w przebiegu wentylacji mechanicznej. Zna podstawowe zmiany zachodzące w ustroju na skutek zmian gradientu ciśnień przezpłucnych w zakresie układu oddechowego i innych układów. Zna metody udrażniania dróg oddechowych. K_W08 Opisuje i różnicuje techniki tracheotomii przezskórnej. K_W09 K_W10 K_W11 Zna zakres trudności udrożnienia dróg oddechowych w oparciu o podstawowe testy prognostyczne. Porównuje sposoby utrzymania drożności dróg oddechowych w krótszym i dłuższym okresie terapii. Zna elementy strukturalne współczesnego respiratora. K_W12 K_W13 K_W14 Zna zasady działania wszystkich rodzajów respiratorów w zależności od zastosowanego sposobu wentylacji i monitorowania. Zna wszystkie rodzaje i systemy wentylacji mechanicznej oraz monitorowania układu oddechowego. Zna wszystkie sposoby wentylacji mechanicznej dostępne w medycynie w zależności od klinicznych potrzeb ich zastosowania.
K_W15 K_W16 K_W17 K_W18 K_W19 K_W20 Zna zasady prowadzenia wentylacji mechanicznej w oparciu o patofizjologię schorzenia począwszy od działań interwencyjnych aż do elementów tlenoterapii biernej. Zna wszystkie zagadnienia związane z przydatnością i zastosowaniem danego sposobu wentylacji mechanicznej Wyjaśnia potrzebę zastosowania określonego sposobu wentylacji mechanicznej w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Porównuje poszczególne tryby wentylacji ze sobą pod kątem zastosowania do leczenia określonych jednostek chorobowych. Porównuje wszystkie technologie wentylacji mechanicznej w zakresie różnic w procesie generowania poszczególnych trybów oraz przydatności w leczeniu określonych jednostek chorobowych. Zna zasady działania systemów ograniczanych ciśnieniem i objętością. K_W21 K_W22 K_W23 Wyjaśnia i uzasadnia obserwowane zmiany homeostatyczne podczas wentylacji mechanicznej oraz potrafi im zapobiegać. Zna zasadność stosowania algorytmów trudnych dróg oddechowych i gradację poszczególnych etapów ich stosowania. Zna różne sposoby zapobiegania powikłaniom wentylacji mechanicznej. K_W24 Zna sposoby stacjonarnego i dynamicznego obrazowania układu oddechowego. K_W25 K_W26 Zna zasady powstawania obrazu radiologicznego w każdej z opisanych wyżej metod z podkreśleniem powstawania ewentualnych artefaktów oceny. Zna możliwe efekty uzyskiwanego obrazowania dla postępowania klinicznego. K_W27 Klasyfikuje zmienność obrazu radiologicznego układu oddechowego w badaniu klasycznym, tomografii, tomografii wysokiej rozdzielczości oraz USG. K_W28 K_W29 K_W30 K_W31 Zna podstawowe sposoby odzwyczajania od wentylacji mechanicznej na podstawie protokołów i ustawień maszynowych. Zna sposoby identyfikacji chorych kwalifikujących się do rozpoczęcia procesu odzwyczajania wraz z przebiegiem testów diagnostycznych. Zna różne systemy zakończenia wentylacji mechanicznej w zależności od stanu klinicznego, w tym możliwość wentylacji nieinwazyjnej. Zna przydatność testów diagnostycznych i ich czułości w zakresie wykrywania możliwości zakończenia wentylacji mechanicznej. K_W32 Zna różne systemy leczenia wentylacyjnego w grupie dorosłych i dzieci (z zastosowaniem sposobów nieinwazyjnych) oraz dodatkowym zastosowaniem mieszanin helowych i tlenku azotu.
K_W33 K_W34 Klasyfikuje schorzenia ostre i przewlekłe układu oddechowego, również i schorzenia wieku dziecięcego wymagające wentylacji mechanicznej. Klasyfikuje niewydolność oddechową wg różnych systemów oceny. K_W35 K_W36 K_W37 K_W38 K_W39 K_W40 K_W41 K_W42 K_W43 K_W44 Charakteryzuje zmiany epidemiologiczne w rozprzestrzenieniu i leczeniu niewydolności oddechowej. Zna patofizjologiczne zmiany cechujące zaostrzenia niewydolności oddechowej oraz sytuacje kliniczne w grupie pacjentów pediatrycznych, które wiążą się z koniecznością zastosowania respiratora. Porównuje przydatność kliniczną uzyskiwanych obrazów do możliwego oddziaływania aparaturowego w zakresie terapii niewydolności oddechowej. Zna dostępne sposoby leczenie przewlekłej niewydolności oddechowej za pomocą respiratora oraz stany niewydolności oddechowej w grupie małych dzieci. Zna aktualną definicję zespołu ostrego uszkodzenia płuc w kontekście definicji berlińskiej. Zna epidemiologiczne rozbieżności w występowaniu ostrego zespołu uszkodzenia płuc oraz w kryteriach rozpoznawania. Zna zmiany histopatologiczne, biomechaniczne i biologiczne wywołujące ostre uszkodzenie płuc. Zna różne sposoby leczenia ostrego uszkodzenia płuc w zależności od fazy i manifestacji uszkodzenia. Zna rodzaje i stopnie uszkodzenia płuc w oparciu o aktualnie używane i dostępne sposoby klasyfikacji radiologicznej i klinicznej. Zna podstawowe czynniki zagrożenia powikłaniami wentylacji mechanicznej, (w szczególności odnosi się do zapaleń płuc występujących w przebiegu leczenia respiratorem). UMIEJĘTNOŚCI K_U01 K_U02 Potrafi zinterpretować wyniki badań obrazowych, biochemicznych i biomechanicznych oceny układu oddechowego. Potrafi zinterpretować wyniki badania RTG płuc w osi przednio-tylnej i boczne oraz podstawowy obraz tomograficzny płuc. K_U03 Potrafi zinterpretować obrazowanie radiologiczne i ultrasonograficzne oraz hemodynamiczne powikłań wentylacji mechaniczne, a także podstawowe wyniki badań bakteriologicznych układu oddechowego. K_U04 Potrafi zinterpretować podstawowe badania diagnostyczne i wyniki diagnostyki obrazowej sygnalizujące niewydolność oddechową w grupie pacjentów przewlekłych oraz dzieci.
K_U05 K_U06 K_U07 K_U08 K_U09 K_U10 K_U11 Potrafi zinterpretować testy gotowości podjęcia samodzielnej wentylacji płuc oraz instalować podstawowe interfejsy wentylacji nieinwazyjnej. Potrafi zinterpretować zmienność sposobów wentylacji w zakresie biomechaniki i fizjologii sposobu wentylacji w zależności od zmieniających się warunków oddychania. Potrafi zinterpretować zmienność sytuacji epidemiologicznej w zakresie niewydolności oddechowej oraz konieczność odpowiednich modyfikacji trybów i sprzętu wentylacji mechanicznej. Potrafi zinterpretować krzywe biomechaniczne monitorowania różnych trybów wentylacji oraz podstawowe wartości biomechaniki układu oddechowego. Potrafi zinterpretować dane epidemiologiczne występowania ostrego uszkodzenia płuc. Potrafi wykonać płukanie oskrzelowo płucne z pobraniem materiału i oceną morfologii drzewa oskrzelowego. Potrafi wykonać skuteczny proces leczenia respiratorem zaostrzeń niewydolności oddechowej w grupie dorosłych i dzieci. K_U12 Potrafi wykonać większość testów kwalifikujących chorych do oddychania spontanicznego ze szczególnym zwróceniem uwagi na test oddychania spontanicznego SBT. K_U13 K_U14 K_U15 K_U16 K_U17 K_U18 K_U19 K_U20 K_U21 K_U22 Potrafi wykonać diagnostykę laboratoryjną, obrazową, biomechaniczną ostrego uszkodzenia płuc. Planuje zakres i sposób leczenia wentylacyjnego w różnych schorzeniach układu oddechowego. Planuje schemat leczenia wentylacyjnego i stosowania respiratora z uniknięciem powikłań oraz wczesnych ich rozpoznaniem. Planuje proces leczenia wentylacyjnego w warunkach optymalizacji korzyści leczniczych i efektywności klinicznej. Planuje zmiany trybu wentylacji w odniesieniu do zmiennych warunków homeostatycznych i klinicznych. Planuje zakres badań radiologicznych i innych obrazowych optymalnych dla rozpoznania, leczenia i monitorowania pacjenta niewydolnego oddechowo. Planuje proces leczniczy w przewlekłych schorzeniach układu oddechowego oraz w grupie chorych pediatrycznych począwszy od interwencyjnego stosowania respiratora aż do planowego zakończenia wentylacji z elementami kinezyterapii. Planuje proces terapeutyczny ostrego uszkodzenia płuc w oparciu o wszystkie dostępne środki lub w warunkach ich zdecydowanego ograniczenia. Potrafi udzielić porady dotyczącej optymalizowania i przydatności poszczególnych metod obrazowania układu oddechowego. Potrafi udzielić porady z zakresu profilaktyki utrzymania drożności dróg oddechowych oraz optymalizacji wyboru określonej metody udrażniania.
K_U23 K_U24 K_U25 K_U26 K_U27 K_U28 K_U29 K_U30 K_U31 K_U32 K_U33 K_U34 Potrafi udzielić porady w zakresie zastosowania dodatkowych czynników leczenia wentylacyjnego terapii ułożeniowej, tlenku azotu, helu, wentylacji nieinwazyjnej, również w formach zewnętrznych oraz w warunkach przyśpieszenia wydechowego (sztuczny kaszel). Potrafi udzielić porady w zakresie diagnostyki i leczenia respiratorowego zapalenia płuc oraz stwarzania warunków hemodynamicznych zmniejszających zagrożenie powikłaniami w przebiegu wentylacji mechanicznej. Potrafi udzielić porady w zakresie doboru sprzętu, doboru trybu wentylacji, zastosowania dodatkowych systemów wentylacji, zasad kinezyterapii i fizykoterapii w zależności od stanu pacjenta. Potrafi udzielić porady dotyczącej zastosowania odpowiednich sposobów leczenia wentylacyjnego, stosowanych trybów wentylacji dodatnich ciśnień i ich wartości w zależności od stanu pacjenta i potrzeb oddechowych. Potrafi udzielić porady z zakresu możliwych zmian zachodzących w układzie oddechowym w warunkach zaostrzenia oraz przewlekłości schorzenia układu oddechowego. Potrafi udzielić porady dotyczącej optymalnego sposobu kontynuacji wentylacji w czasie odzwyczajania, stosowanych testów oraz metod zakończenia wentylacji bez konieczności ponownych intubacji chorego. Potrafi udzielić porady w zakresie stosowania aktualnych kryteriów leczenia i rozpoznania ostrego uszkodzenia płuc. Potrafi komunikować się z pacjentem w zakresie konieczności prowadzenia wentylacji mechanicznej. Potrafi komunikować się z pacjentem podczas całego okresu wentylacji mechanicznej ze szczególnym uwzględnieniem okresu odzwyczajania. Potrafi komunikować się z pacjentem z ograniczoną drożnością dróg oddechowych, z założoną tracheostomią lub z zaintubowanym. Potrafi komunikować się z pacjentem w trakcie tych form wentylacji, które przebiegają z zachowaniem przytomności chorego, przy założeniu możliwości wytłumaczenia i zrozumienia procesu leczenia wentylacyjnego. Potrafi komunikować się z pacjentem w trakcie przewlekłej wentylacji mechanicznej. K_U35 K_U36 K_U37 K_U38 Potrafi komunikować się z pacjentem w stanie sedacji podczas różnych typów wentylacji mechanicznej jak i wentylacji nieinwazyjnej. Potrafi komunikować się z pacjentem, o ile jest to możliwe, w zakresie zmniejszania występowania powikłań wentylacji zależnych od chorego. Potrafi komunikować się z pacjentem poddanym różnym formom terapii ostrego uszkodzenia płuc, o ile jest to możliwe. Potrafi komunikować się z pacjentem w zakresie potrzeby wykonywania określonych badań i ich częstotliwości.
K_U39 K_U40 Potrafi negocjować optymalne warunki leczenia respiratorem w celu unikania powikłań z przedstawicielami innych specjalności medycznych. Potrafi negocjować sens i zasadność posiadania określonego typu respiratora. K_U41 K_U42 K_U43 K_U44 K_U45 K_U46 Potrafi negocjować zakup optymalnej aparatury obrazowania dla potrzeb leczenia wentylacyjnego. Potrafi negocjować zakup optymalnego do potrzeb klinicznych respiratora w zależności od specyfiki jednostki. Potrafi negocjować stworzenie optymalnych warunków leczenia chorych z ostrym uszkodzeniem płuc w warunkach jak najwcześniejszego rozpoznania. Potrafi negocjować zakup optymalnych środków utrzymania drożności dróg oddechowych w oparciu o optymalizację potrzeb klinicznych. Potrafi negocjować wyposażenie aparatury oddechowej w optymalne systemy odzwyczajania i zakończenia wentylacji mechanicznej, w tym również w moduły wentylacji nieinwazyjnej. Potrafi negocjować odpowiednie wyposażenie izb przyjęć, oddziałów ratunkowych, karetek pogotowia oraz oddziałów intensywnej terapii w sprzęt pozwalający na wentylację w każdej grupie wiekowej. KOMPETENCJE SPOŁECZNE K_K01 K_K02 K_K03 Ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego doskonalenia zawodowego i rozwoju osobistego. Przestrzega w swoich działaniach zasad etyki lekarskiej, praw pacjenta w tym do ochrony danych osobowych, poufności informacji. Okazuje szacunek dla pacjenta i troskę o jego dobro. K_K04 K_K05 Potrafi pracować w zespole terapeutycznym składającym się z przedstawicieli różnych zawodów, aktywnych w obszarze opieki pacjenta wentylowanego. Posiada umiejętność współpracy ze specjalistami innych dyscyplin klinicznych w celu optymalizacji leczenia pacjenta.